บทที่ 150.2 เหมืองหินเลือดไก่(2)
บทที่ 150.2 เหมืองหินเลือดไก่(2)
ผู้แปล loop
พวกเขาเดินบนทางไปยังภูเขาหยูหยวน แต่หลังจากเดินไปครู่หนึ่งพวกเขาก็ถูกชาวบ้านสองคนหยุดไว้ “คนนอกไม่สามารถเข้าได้”
เสี่ยวหยาน ยิ้มว่า:“เราจะเข้าไปดูเหมืองเท่านั้น”
ชาวบ้านที่ดูแก่ส่ายหัวและชี้ไปที่ป้าย “สถานที่นี้เป็นสถานที่อันตราย”
ดงซูบินดึงบัตรข้าราชการออกมา “เรากำลังทำงานให้กับรัฐบาลและมันน่าจะไม่ให้ปัญหาใด ๆ เรามาที่นี่เพื่อเยี่ยมชม”
ชาวบ้านมองดูบัตรและพูด "โอ้. เดียวผมจะพาพวกคุณเข้าไปดู” การเป็นข้าราชการนั้นค่อนข้างได้เปรียบ
ดงซูบิน และ เสี่ยวหยาน เดินขึ้นไปเส้นทางเดินบนภูเขา
หลังจากปีนขึ้นบันไดหินพวกเขาก็มาถึงเหมือง มันน่าตกใจ ด้านขวาของภูเขาถูกขุดออกไป อีกด้านหนึ่งยอดเขาส่วนหนึ่งหายไป คนงานเหมืองจะต้องใช้ระเบิดในการระเบิดเขา ชาวบ้านสองคนกล่าวว่าที่ดินเปล่าหน้าเหมืองเคยเป็นยอดเขา แต่เนื่องจากพวกเขาขุดพื้นที่นั้นและมันก็เกือบจะพังทลายจนหมด ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ระเบิดเพื่อระเบิดมันออกไป
รอบ ๆ เหมืองมีรั้วโลหะพร้อมป้ายสีฟ้า อันตราย! ห้ามเข้า!
แต่ชาวบ้านยังนำดงซูบินและเสี่ยวหยานมาด้วย“เหมืองของเราอยู่ข้างหน้า”
เสี่ยวหยาน ถามอย่างสงสัย:“เหมืองของคุณเหรอ”
"ใช่. เหมืองหลายแห่งในภูเขาถูกเช่าโดยเราและหมู่บ้านใกล้เคียง เรารวมเงินของเราเพื่อเช่ามัน บุคคลภายนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของเหมืองที่นี่ มีเพียงชาวเมืองเท่านั้นที่สามารถเช่าได้จากรัฐบาล แต่คนในท้องถิ่นสามารถปล่อยให้คนอื่นเช่าต่อได้” ไม่น่าแปลกใจที่ชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านนี้ร่ำรวยมาก
ทันใดนั้นบูม !!!! บูม !!! บูม !!! มีเสียงดังเล็กน้อย
ดงซูบินเปิดตาเบิกกว้าง “พวกเขากำลังระเบิดเหมืองใช่หรือไม่”
“ไม่ นี่ไม่ใช่เสียงระเบิด” ชาวบ้านมองไปยังทิศทางของเสียง “มันเป็นแค่เด็กบางคนเล่นกับประทัด” เขาหันไปหาชาวบ้านคนอื่นและพูดว่า:“ไปและไล่เด็ก ๆ ออกไป พวกเขาจะมาที่นี่เพื่อเล่นกับประทัดได้อย่างไร มันอันตรายไม่ใช่หรอ!” มันก็ยังถือว่าเป็นวันขึ้นปีใหม่ตรุษจีนซึ่งไม่เหมือนกับปักกิ่งไม่มีข้อ จำกัด ของประทัดที่นี่
หลังจากนั้นไม่นานชาวบ้านที่มีอายุมากกว่านำ ดงซูบิน และ เสี่ยวหยาน มาที่เหมืองของพวกเขา ปากทางเข้าเป็นถ้ำประมาณความสูงของมนุษย์ที่โตแล้ว ยืนอยู่ที่ทางเข้าพวกเขาสามารถได้ยินเสียงเคาะมากมาย ดูเหมือนว่ามีคนจำนวนมากทำงานอยู่ข้างใน อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำมันเบนซินและมีเครื่องมือวางทิ้งไว้ทั่วพื้น
ชาวบ้านกล่าวว่า “มันอันตรายอยู่ข้างใน จะมีการระเบิดในภายหลัง หากคุณต้องการดูว่าด้านในของเหมืองมีลักษณะอย่างไรคุณสามารถไปที่นั่นได้” เขาชี้ไปที่อีกทางเข้าไม่ไกล “มาผมจะแสดงให้คุณเห็น” ทางเข้านั่นเป็นเรื่องเดียวกัน แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเหมืองของฉันนั้นลึกเพียง 10 เมตร พวกเขาสามารถเห็นจุดสิ้นสุดของอุโมงค์เหมืองแร่จากทางเข้า
เสี่ยวหยาน ถาม “เหมืองนี้ถูกทิ้งล้างหรือเปล่า”
ชาวบ้านอธิบายว่า:“ใช่ นี่คือเหมืองที่ผู้เฒ้าเย่ เช่าอยู่เขาเป็นชาวบ้านจากหมู่บ้านของฉันเมื่อปีที่แล้ว แต่พวกเขาขุดมาไม่กี่เดือน แต่ไม่พบหินเลือดไก่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว พวกเขาสูญเสียเงินเป็นจำนวนมาก เหมืองนี้อยู่ไม่ไกลจากหลอดเลือดดำหลัก แม้ว่าพวกเขาจะขุดลึกลงไปพวกเขาจะไม่พบหินเลือดไก่ นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาตัดสินใจหยุดขุด”
ดงซูบินถาม “ไม่มีหินเลือดไก่อยู่ในนั้นเลยหรือ”
ชาวบ้านตอบว่า: "ไม่พบหินเลือดไก่ทุกที่ มันขึ้นอยู่กับโชค มีเหมืองร้างจำนวนมากรอบ ๆ ภูเขา ……สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถเดาจากนอกเหมืองได้ ยังมีความเป็นไปได้ในการค้นหาหินเลือดไก่ภายใน ชาวบ้านที่เช่าเหมืองเหล่านี้ยังคงมองหาคนที่จะครอบครองที่ ราคามั้นค่อนข้างถูกพวกเขาจะโอนความเป็นเจ้าของให้คุณทันที”
พวกเขาเข้าไปในเหมืองด้วยแสงจากคบเพลิงดงซูบินมองไปรอบ ๆ และเขาเห็นกองวัตถุระเบิดในมุมหนึ่ง “เหตุใดจึงมีวัตถุระเบิดที่นี่” วัตถุระเบิดถูกวางเรียงกันที่มุมด้านในสุด จำนวนวัตถุระเบิดเพียงพอที่จะระเบิดเนินเขาเล็ก ๆ ออกไปดงซูบินก้าวเข้าหาเสี่ยวหยานทันทีเพื่อปกป้องเธอ
ชาวบ้านตอบอย่างใจเย็น “ไม่ต้องกังวล วัตถุระเบิดเหล่านี้ได้รับการแก้ไขและไม่สามารถติดไฟได้ คุณต้องใช้เครื่องจุดระเบิด เพื่อให้มันระเบิอก ที่เก็บระเบิดของเราค่อนข้างไกลจากที่นี่ นั่นเป็นเหตุผลที่เราจะเก็บระเบิดทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับวันที่นี่ คุณจะปลอดภัยแม้ว่าคุณจะโยนก้นบุหรี่ไปที่นั่น”
"โอวตกลง." ดงซูบินรู้สึกดีขึ้น
เสี่ยวหยาน ไม่ได้เป็นกังวลเลย เธอดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว
ผนังของเหมืองร้างนั้น 'สะอาด' และไม่มีสีแดงเลย ดงซูบินได้สัมผัสกำแพงและคิดกับตัวเอง ชาวบ้านเหล่านั้นน่าจะเช่าเหมืองสัก 1 ปีและมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อยสองสามล้าน มันช่างสิ้นเปลือง ความเสี่ยงในการเช่าเหมืองสูงกว่าการพนันหินเลือดไก่เสี่ยอีก
หลังจากพักอยู่ในเหมืองสักพักหนึ่งชาวบ้านก็พาเสี่ยวหยานและดงซูบินออกไป
“ฮ่าฮ่าฉันได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างวันนี้” เสี่ยวหยานพูดกับชาวบ้าน “ขอบคุณที่พาพวกเราไปรอบ ๆ”
ชาวบ้านยิ้ม "ยินดีครับ."
ความอยากรู้ของเสี่ยวหยานนั้นพอใจ:“ซูบินกลับกันเถอะ”
"ได้ครับหัวหน้า."
เสี่ยวหยาน และ ดงซูบิน เดินไปยังทางเดินที่ทอดลงมาจากภูเขา ชาวบ้านคนนั้นก็ไปที่เหมืองของเขา
ทันใดนั้นดงซูบินก็เห็นเด็ก ๆ จุดประทัดในบริเวณใกล้เคียง ปัง! มันเป็นเสียงประทัดสองครั้งที่ระเบิด เด็กเหล่านั้นวางประทัดในมุมหนึ่งและประทัดก็ไม่ได้บินไปบนท้องฟ้า แต่มันบินไปยังเหมืองร้างที่เต็มไปด้วยวัตถุระเบิด!
วินาทีต่อไป!
บูม!!!!
ทั้งภูเขาสั่นสะเทือน!
ดงซูบินแก้วหูเกือบระเบิด เขาตกตะลึง "เกิดอะไรขึ้น?"
ผู้คนในเหมืองอื่นก็ตกใจเช่นกัน “ระเบิด! มันเป็นระเบิด!”
"เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนจุดชนวนระเบิด?”
“มีใครเจ็บหรือเปล่า?”
มันเกิดความโกลาหลบนภูเขา ทุกคนวิ่งไปหาเสียงระเบิดด้วยเครื่องมือในมือ ชาวบ้านที่นำดงซูบิน และ เสี่ยวหยาน มาเป็นหนึ่งในนั้น
ดงซูบินมองที่เสี่ยวหยาน และถามว่า:“ผมคิดว่ามันเปลวไฟจะไม่ทำให้เกิดการระเบิดเหล่านั้นเหรอ?”
ใบหน้าของเสี่ยวหยานก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาพวกเขายังอยู่ในเหมืองนั้น มันโกนสนิท “มันยากที่จะจุดระเบิดด้วยไฟ แต่ฉันรู้ว่าประทัดนั้นคล้ายกับระเบิด ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่นักประทัดก็น่าจะสามารถทิ้งระเบิดเหล่านั้นได้”
ดงซูบินเกือบสาปแช่งเสียงดัง พวกเขารอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด! เปี๊ยกเหล่านั้น!
“ไปกันเถอะ!” เสี่ยวหยานเดินกลับไปที่เหมืองร้าง
มีฝูงชนอยู่นอกเหมือง แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาเพราะกลัวว่าจะมีการระเบิดครั้งที่สอง
“มันคือเด็ก ๆ !”
“ประทัดสามารถระเบิดได้ไหม เวรเอ๋ย! ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ฉันจะไล่พวกเขาออกจากภูเขา!”
"ใช่. มันอันตรายเกินไป โชคดีที่ไม่มีใครบาดเจ็บ!”
เด็ก ๆ ตกตะลึง พวกเขาทั้งหมดตะลึงและนั่งลงบนพื้นร้องไห้
ดงซูบิน และ เสี่ยวหยาน ยืนอยู่ด้านหลังฝูงชนและเห็นชาวบ้านที่นำพวกเขาไปรอบ ๆ ฉายแสงของเขาเข้าไปในเหมือง “ไม่ควรมีใครอยู่ข้างใน ฉันออกจากสถานที่นี้กับคนสองคนในหน่วยราชการเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ไม่มีใครเข้าหลังจากฉันออกไป เรา……หือ? อ่า……นี่คือ……” เสียงของชาวบ้านเริ่มสั่นคลอน เขายืนอยู่ข้างนอกเหมืองด้วยความงุนงง
“มีอะไรผิดปกติ” คนข้างเขามองเข้าไปในเหมืองและตกตะลึง
ดงซูบิน มองเข้าไปในเหมืองด้วย ว้าว! ว้าว! ว้าว!
เลือด!
มีเลือดอยู่ทุกที่!
มันไม่ใช่เลือดของมนุษย์! มันเป็นสีแดงของหินเลือดไก่!!!
ภายในมีวัตถุระเบิดจำนวนมากเกินไปและการระเบิดนั้นทรงพลังเกินไป ส่วนหนึ่งของหลังคาของฉันถูกระเบิด ก้อนหินมีอยู่ทั่วไป นี่เป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งที่น่าตกใจคือหินก้อนเล็ก ๆ สีแดงทั้งหมด! มันเป็นหินเลือดไก่!
ชาวบ้านที่ดูอาวุโสมากร้องออกมา:“นี่ไม่ใช่เหมืองร้าง! มันดีกว่าเหมืองของฉันมาก!”
“โอ้! ความพ่ายแพ้ของ Old Ye นั้นใหญ่เกินไป!”
“มันเป็นขยะ! หินไก่เลือดจำนวนมากเสียหาย!”
ดงซูบินได้เรียนรู้วิธีการขุดเหมืองหินเลือดไก่จากชาวบ้านเมื่อก่อน นักขุดไม่ได้ใช้วัตถุระเบิดจำนวนมากเพื่อระเบิดถ้ำการทำเหมือง พวกเขาต้องใช้การขุดเพื่อขุดหลุมเล็ก ๆ รอบ ๆ หินเลือดไก่และใช้วัตถุระเบิดจำนวนเล็กน้อยเพื่อระเบิดพวกมัน หินเลือดไก่นั้นเปาะและแตกง่าย หินไก่ - เลือด 5 กิโลกรัมอาจมีมูลค่า 100,000 หยวน แต่เศษหินเลือดไก่ขนาดเล็ก 5 กิโลกรัมมีมูลค่าน้อยกว่า 1,000 หยวน
ทุกคนรู้สึกเสียใจกับเต่าเย่ หากไม่มีการระเบิดและพวกเขาทำการขุดเหมืองนี้……พวกเขาจะสามารถได้รับหินเลือดไก่จำนวนมหาศาล!
แต่ตอนนี้……. ทุกอย่างหายไป!
ดงซูบินรู้สึกว่าเลือดพุ่งไปที่ศีรษะของเขา โอกาส! นี่เป็นโอกาสที่จะทำเงิน!
ย้อนกลับ! ย้อนกลับ! ย้อนกลับ!
