บทที่ 147.3 ปาฏิหาริย์เทพเจ้าดงซูบิน(3)
บทที่ 147.3 ปาฏิหาริย์เทพเจ้าดงซูบิน(3)
ผู้แปล loop
"อย่าเลย. พวกนายทุกคนอย่าพยายามแย่งเธอออกไปจากฉัน หืม……อย่าเลยพี่”
“ฮึ่ม! พี่ชายเฮามีผู้หญิงมากมาย พี่คิดว่าเขาจะสนใจผู้หญิงคนนี้เหรอ?”
ดงซูบินอารมณ์เสียมากในช่วงสองวันที่ผ่านมา เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่นักเรียนพูดถึงในห้องเขาก็ระเบิด
‘พวกแกมันเป็นเด็กเหลือขอทำให้เกิดปัญหาอย่างนี้เพียงเพราะแค่อยากได้เบอร์ผู้หญิงเนี่ยนะ!’
ดงซูบินเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและหยุดที่ประตู ทุกคนในสาขาสงสัยว่าหัวหน้าซูบินจะแก้ปัญหานี้อย่างไรและพวกเขาเห็นเขายกขาข้างหนึ่ง ทุกคนถึงกับประหลาดใจเพราะดงซูบินเตะประตูเข้าไป “นี่คือสำนักความมั่นคงแห่งรัฐ! พวกแกคิดว่าพวกแกกำลังพยายามทำอะไรอยู่ อา? บอกฉันมาสิ!”
ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ตกตะลึง เวรเอ๋ย! นี่ก็เหมือนเป็นการเพิ่มเชื้อเพลิงให้กองเพลิง! หัวหน้าซูบินกำลังคิดอะไรอยู่?
นักเรียนภายในก็ตกใจเหมือนกัน "อึ! คุณกล้าที่จะด่าพวกเรา! คุณกำลังขุดหลุมฝังศพตัวคุณเองนะ!”
ดงซูบินไม่สนผลที่จะตามมาภายหลัง เขาเริ่มดุนักเรียนและระบายความโกรธทั้งหมดของเขาจากสองวันที่ผ่านมา “แกทุกคนควรจะอยู่ที่โรงเรียน! ทำไมแกถึงพยายามจะมายุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงของสำนักงานของฉันด้วย! พวกแกตาบอดหรือยังไงกัน! แกทุกคนคิดว่าแกทุกคนสามารถทำสิ่งที่คแกต้องการเพราะเพียงแค่มีคนคอยสนับสนุนพวกแกอยู่อย่างงั้นหรอ? ฝันไปเถอะ! เนื่องจากแกทุกคนไม่กลัวที่จะทำให้ตัวเองอับอายฉันเองก็ไม่กลัวที่จะทำผิดกฎหมาย! ต่อไป! เรียกผู้ปกครองของแกมาเลย! หากพวกเขาไม่มาเองฉันก็จะไม่ปล่อยพวกแกไป! มาดูกันว่าพ่อแม่ของแกจะรู้สึกละอายใจที่เห็นลูก ๆ ทำแบบนี้หรือเปล่า!”
หลิวซีไม่เคยถูกดุเหมือนอย่างนี้มาก่อนในชีวิตของเขา เขายืนขึ้นและเตะไปที่ดงซูบินแต่มือข้างหนึ่งของเขายังถูกใส่กุญแจมือและเขาก็เตะไปไม่ถึงดงซูบินได้ “พวกเรา! ฆ่ามัน!”
นักเรียนคนอื่น ๆ ก็โมโห!
ดงซูบินมองพวกนั้นอย่างเย็นชาและทันใดนั้นก็สังเกตเห็นว่านักเรียนคนหนึ่งประพฤติแตกต่างกัน เขากำบังใบหน้าด้วยมือ ดงซูฐินรู้สึกว่านักเรียน……คนนี้ดูคุ้นเคยและชี้ไปที่เขา:“นาย! ทำไมนายถึงปิดหน้า?!”
นักเรียนมัธยมหมายเลข 15 คนที่ใกล้ที่สุดกับดงซูบินตะโกนว่า“แกกล้าที่จะตะโกนใส่พี่ชายเฮาเหรอ! ฉันจะฆ่าแก!” เขารีบวิ่งไปข้างหน้าและพยายามที่จะเตะดงซูบิน
เมื่อดงซูบินกำลังจะหลบการเตะตัวนั้น เป็นนักเรียนคนหนึ่งที่คลุมหน้าเขาก่อนหน้านี้ เขาเตะว่านักเรียนหมายเลข 15 ของโรงเรียนมัธยมจากด้านข้างของเขา ทุกคนตกตะลึงและสงสัยว่าทำไมบราเดอร์เฮาถึงเตะเขา บราเดอร์เฮามองไปที่คนอื่น ๆ แล้วตะโกนว่า“หยุด!” เขาชี้ไปที่ดงซูบินน “พวกคุณกำลังพยายามจะฆ่าใคร อา? นี่คือพี่ใหญ่ของฉันเอง! เขาเป็นพี่ชายของฉันทุกคนเข้าใจไหม!”
บราเดอร์เฮาคนนี้เป็นผู้นำของนักเรียนเหล่านี้คือเสี่ยวห่าวหวู่หลานน้องชายของเสี่ยวหลาน!
นักเรียนที่เหลือหยุด “โอ้พี่ชาย ขอโทษด้วย พวกเราไม่รู้.”
เสี่ยวห่าว มองดูดงซูบินและยิ้มอย่างอาย ๆ :“พี่ซูบินอยู่เขตตะวันตกเหรอ? เอ่อ ... นี่เป็นความเข้าใจผิด ผมไม่รู้ว่าพี่ทำงานที่นี่ ถ้าผมรู้มาก่อนผมจะไม่มาที่นี่”
ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเสี่ยวห่าวแต่เขาก็ยังโกรธอยู่ "เวรเอ๋ย! นายเป็นคนที่พาพวกเขามาที่นี่? นายนี้มันกล้าที่จะสร้างปัญหากับสำนักงานความมั่นคงของรัฐ นายพยายามจะทำอะไร? นายบ้าหรือเปล่า? ครอบครัวของนายส่งคุณไปโรงเรียนเป็นอย่างไร? อา? นี่เป็นวิธีที่นายทุกคนตอบแทนพวกเขา? ฮึบ! นายต้องการสร้างปัญหาใช่ไหม ฉันจะโทรหาผู้ปกครองของพวกนายให้มารับ ตกลง! เข้าใจนะ!” ดงซูบินดึงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าของเขา
เสี่ยวห่าวตื่นตระหนก เขาดึงแขนของดงซูบิน อย่างรวดเร็ว “พี่ซูบิรอย่าโทรหาพี่สาวของผม ได้โปรด.”เสี่ยวห่าวไม่อยากให้ดงซูบินพี่สาวของเขา เขาคิดว่าเขาแค่มาช่วยเพื่อนของเขาเท่านั้น ที่สำคัญเสี่ยวห่าวไม่สามารถให้พี่สาวของเขารู้ว่าเขามาที่นี่ แค่เรื่องผู้หญิง!
ดงซูบินตะโกน:“หยุดเรียกฉันพี่ชายได้แล้ว! ใครเป็นพี่ของนาย!”
เสี่ยวห่าวอ้อนวอน “พี่ซูบินคุณเป็นพี่ชายของฉัน” จากนั้นเขาก็หันไปที่เหลือ “พวกคุณทุกคนจะเรียกเขาว่าพี่ซูบินตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!”
หลิวซีและนักเรียนที่เหลือเห็นว่าบุคคลนี้รู้จักพี่สาวของเสี่ยวห่าวและเงียบลงทันที พวกเขารู้ว่าเสี่ยวห่าว มาจากตระกูลผู้มีอิทธิพล
“พี่ซูบิน…….”
“พี่ซูบินผมขอโทษก่อนหน้านี้……”
“พี่ซูบินผม ผมขอโทษที่ทำเช่นนั้นกับคุณ”
ดงซูบิน รู้สึกแปลก ๆ เขาไม่ได้คาดหวังให้นักเรียนทุกคนฟัง เสี่ยวห่าวเขายังคงเผชิญหน้าอย่างเคร่งขรึม:“ไม่ต้องการให้พี่สาวของคุณรู้หรือไม่? นายก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่นายทำผิดไป! ถ้านายรู้อยู่แล้ว นายก็ไม่ควรทำตั้งแต่แรก! นายรู้หรือไม่ว่านายสร้างปัญหาในสาขาของฉันมากแค่ไหน? อา?!”
เสี่ยวห่าวยิ้มอย่างน่าอาย:“เราไม่ต้องทำเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ พวกเราแค่กลัวพวกเขา”
ดงซูบินกระแทกบนโต๊ะ “นายรู้ไหมว่าเอเจนซี่นี้คืออะไร? ฉันเป็นรองหัวหน้าฝ่ายกิจการทั่วไปที่นี่และแผนกของฉันรับผิดชอบเรื่องที่นายสร้างขึ้นทั้งหมด! นายกำลังพยายามทำให้ฉันกลัว! คนายกำลังพยายามทำให้ฉันมีปัญหาใช่ไหม!”
“พี่ดงซูบิน ผมขอโทษ.” เสี่ยวห่าว ไม่กลัวใครเลยนอกจากพี่สาวของเขา ถ้าพี่สาวของเขารู้ว่าเขาไปก่อเรื่องของคนที่ช่วยชีวิตเธอเพื่อสร้างปัญหาเขาจะรู้สึกแย่
ดงซูบิน สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วดูที่เสี่ยวห่าวก่อนถือโทรศัพท์
เสี่ยวห่าวยิ้มทันที “พี่ซูบินได้โปรดช่วยผมเรื่องนี้ไม่ให้พี่สาวของผมรู้ ได้ไหม?”
ดงซูบินไม่ตอบกลับเขาและดูนาฬิกาของเขา “งั้นก็ปลดกุญแจมือ!”
“ได้แน่นอน!” เสี่ยวห่าว หยิบกุญแจขึ้นมาจากพื้นแล้วหยิบกุญแจมือออก จากนั้นเขาก็หันไปหาเพื่อน “พวกนายจะรออะไรอีกหรือ รีบถอดกุญแจมือสิ หยุดสร้างปัญหาให้กับพี่ซูบินได้แล้ว!”
เสี่ยวห่าวเป็นหัวโจกและนักเรียนทุกคนฟังเขา พวกเขาหยิบกุญแจขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็ว
……
ด้านนอกห้อง ทุกคนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ
พวกมันอยู่ห่างจากห้องเก็บของและประตูก็ปิด ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องเล็ก ๆ พวกเขาเห็นหัวหน้าซูบินเตะประตูเปิดและดุนักเรียนเหล่านั้น ทุกคนรู้สึกว่าหัวหน้าซูบินไม่ได้พยายามแก้ไขปัญหานี้ แต่เขาพยายามทำให้เรื่องแย่ลง!
หนึ่งนาทีผ่านไป…….
สองนาทีผ่านไป……
หยานเหล่ยขยับเข้าใกล้เซงอังเกาและกระซิบ:“หัวหน้าเซง ซูบินนั้นทำท่าทางที่นักเลงเกินไป! เขาจะดุนักเรียนเหล่านั้นได้อย่างไร การด่าเช่นนั้นจะไม่เกิดปัญหาอะไรใช่ไหม” หยานเหล่ยไม่ใช่คนเดียวที่คิดเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ข้างนอกก็รู้สึกแบบเดียวกัน
เซงอังเกามองดูนาฬิกาของเขามีเวลาจำกัด 20 นาทีตามที่หัวหน้าเจียงให้เขา!
ประตูห้องเก็บของยังคงปิด!
ซูบินต้องล้มเหลวและหัวหน้าเจียงจะลงโทษสาขาเขตตะวันตก
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกและ ดงซูบินก็เดินออกไป
เซงอังเกา, เสี่ยวหยาน, เฉิงไห่เหม่ย, ฉางจ้วง, ต้าหลินเหม่ย และคนอื่น ๆ มองข้ามและเห็นดงซูบินอยู่คนเดียว ทุกคนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง ถูกต้อง. นักเรียนเหล่านั้นหยิ่งและไร้เหตุผลมาก พวกเขาจะไม่เปิดเผยตนเองและจากไป นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นไปไม่ได้!
หยานเหล่ยพูดเยาะเย้ยอยู่นใจของเขา ‘นักผจญเพลิง? แก้ไขปัญหาทั้งหมดหรือไม่ ในที่สุดนายก็ต้องเผชิญกับบางสิ่งที่นายไม่สามารถแก้ไขได้!’
ทุกคนฝากความหวังไว้ที่หัวหน้าซูบินและเตรียมตัวกับความผิดหวังเช่นกัน:“หัวหน้าซูบิน……นักเรียน……”
เมื่อทุกคนกำลังพูดอะไรบางอย่างสิ่งที่เห็นต่อไปทำให้พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก!
นักเรียนทุกคนเดินออกไปทีละคน หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งนักเรียนทั้ง 6 คนออกจากห้องไปและพวกเขาไม่ได้ถูกล็อกกุญแจมือแต่อย่างใด ๆ ทุกคนไม่เชื่อสิ่งที่เห็น ‘มันเป็นไปได้อย่างไรกัน!’
เสี่ยวห่าว ยิ้ม:“พี่ซูบิน ขออภัยที่ทำให้เกิดปัญหามากมายกับพี่นะ”
หลิวซีได้พูดเพิ่มเติมมาว่า “พี่ซูบินเราไปได้หรือยัง”
นักเรียนคนอื่นพูดว่า “พี่ซูบิน ไม่ต้องลำบากหรอก เดียวพวกเราเดินออกไปกันเอง”
ดงซูบินคิดอยู่ภายในใจของเขา ‘ใครจะเป็นคนพาแกออกไป!’ เขามองดูนักเรียนแล้วพยักหน้า “กลับไปโรงเรียนได้แล้ว! ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ! การเรียนสำคัญกว่า! นายทุกคนเข้าใจใช่ไหม!”
เสี่ยวห่าวมองไปที่เพื่อนของเขา:“นายทุกคนได้ยินสิ่งที่พี่ซูบินพูดหรือป่าว! พี่ซูบินต้องการให้เราตั้งใจเรียน! บ่ายนี้นายทุกคนต้องทำการบ้าน!”
หลิวซียิ้มอย่างอาย ๆ :“เราจะตั้งใจเรียน”
นักเรียนคนอื่นพูดเพิ่ม:“ครับ ผมจะรีบกลับไปทำการบ้าน”
เสี่ยวห่าวยิ้ม:“ผมจะตั้งใจเรียนทุกวันด้วย”
“เอาล่ะ!” ดงซูบินโบกมือของเขา “ย้อนกลับไปตอนนี้และอย่าลืมโทรผู้ปกครองของพวกนายด้วย เพื่อให้พวกเขารู้ว่าพวกนายปลอดภัย”
"ตกลง. เรารู้ว่าต้องทำอะไร”
“ลาก่อนครับพี่ซูบิน!”
“เราจะไปกันแล้ว!”
นักเรียนสองสามคนเดินออกจากสาขาอย่างเชื่อฟังและดงซูบินก็เดินไปหาหัวหน้า “หัวหน้าเซง หัวหน้าเสี่ยวผู้อำนวยการปางและหัวหน้าคนอื่น ผมทำงานเสร็จแล้ว มีคำแนะนำอื่น ๆ อีกไหม?”
“...... !!!”
ทุกคนในสาขาต่างตะลึง!
แม้แต่หัวหน้าเซงและผู้นำคนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถชักจูงเด็กเหลือขอเหล่านั้นได้ หัวหน้าซูบินเข้าไปในห้องเพียงไม่กี่นาทีและนักเรียนเหล่านั้นกับเชื่อฟังเขามากๆ พวกเขายังเรียกดงซูบิน ว่าพี่ซูบินพวกเขายังคงเลิกล้มในการค้นหาหญิงสาวผมยาวคนนั้นก่อนหน้านี้……. และตอนนี้พวกเขากลับไปตั้งใจเรียน!
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมคนเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นกะทันหัน?
ทุกคนจ้องมองไปที่ดงซูฐิน
ปาฏิหาริย์! นี่คือปาฏิหาริย์ที่น่ากลัว!
ไม่มีใครรู้ว่าหัวหน้าซูบินทำหรือพูดอะไรในห้อง แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ไม่สามารถเปลี่ยนพวกอันธพาลได้ภายในไม่กี่นาที!
มันน่าประหลาดใจจริงๆ……
นี่คือหัวหน้าซูบินหัวหน้าสำนักงานสาขาตะวันตก
สมฉายาเทพเจ้าดงซูบิน!
มีปัญหาใด ๆ ที่หัวหน้าซูบินไม่สามารถแก้ไขได้หรือไม่!
หมายเหตุ : เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างยาวทำให้ผู้อ่านรอนาน และผู้แปลพยายามเร่งแปลอย่างสุดความสามารถต้องขออภัยในความล้าช้า
