ระบบใช้จ่ายตอนที่ 41
ติดตามผลงานของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:แปลNiyay
บทที่ 41: ฉันไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองต้องยอดเยี่ยม แต่ฉันควรจะหวังให้คู่ต่อสู้ล้มเหลวสิ
" ร้านหนังสือตุรกี? นี่เป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจและมันยากที่จะเข้าใจเลยล่ะ ฉันรู้ว่าแอฟพลิเคชั่นตุรกีมีพลังมาก มันเป็นซอฟต์แวร์แชทที่ใหญ่ที่สุดในรัฐนี้ใช่ไหม? " หงต้าหลี่เกาจมูกของเขา สิ่งนี้คล้ายกับแอฟพลิเคชั่นQQ จากชีวิตก่อนหน้านี้ของหงต้าหลี่ ซึ่งแอฟพลิเคชั่นนี้สามารถทำเงินได้มาก มันจึงไม่ใช่บริษัทที่ธรรมดา
" ใช่แล้วค่ะท่าน " หลิงเสี่ยวหยี่ตอบเขาอย่างเหมาะสม " ตอนเช้านี้ ฉันได้ไปตรวจสอบกับท่านคุณผู้หญิง และได้ความว่าท่านหลิวหมิงเฉิงที่ได้ทะเลาะกับท่านนายน้อยเมื่อวานนี้ เขาเป็นลูกชายคนที่สองของซีอีโอหลิวของบริษัทหลิวฉีเหว่ยแห่งตุรกี ร้านหนังสือตุรกีนี้อยู่ภายใต้ชื่อของเขาค่ะ "
เอ๊ะ? หลิวหมิงเฉิงคนนี้เป็นลูกชายคนที่สองของซีอีโอหลิวของบริษัทหลิวฉีเหว่ยแห่งตุรกีอย่างนั้นหรอ? ผู้ชายคนนี้ที่กล้าแกล้งฉันในโรงเรียน ชี้ให้เห็นว่าตระกูลหลิวมีความสัมพันธ์กับตระกูลหงไม่ค่อยดีนัก ตระกูลของเราเป็นคู่แข่งที่สำคัญที่สุดในโลกธุรกิจ ประเภทที่ไม่เป็นมิตรกัน ถ้าไม่ใช่ด้วยตัวตนของเขา ในฐานะลูกชายคนที่สอง เขาคงไม่กล้าแกล้งฉันแน่
อีกทั้งร้านหนังสือตุรกีแห่งนี้เป็นของเขา กรณีนี้จึงยิ่งน่าสนใจยิ่งขึ้นไปอีก ฉันจะลงเล่นกับเขาหน่อยละกัน
ยังไงฉันเองก็ชื้ออะไรมาหลาย ๆ อย่างแล้ว แถมตอนนี้ฉันก็ยังคงถลุงเงินของพ่อแม่ไปเยอะพอสมควร แต่พ่อแม่ของฉันกลับยังรักฉันมากไปอีก พวกเขารักฉันเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ฉันคิดว่าคงจะต้องยื่นมือออกไปต่อสู้กับคู่แข่งของพวกเขาสักหน่อยแล้วสิ อย่างน้อยเงินก็จะได้ไม่สูญเปล่า ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมหรอก แต่ฉันควรที่จะหวังให้คู่ต่อสู้ล้มเหลวสิ
ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ในใจ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดได้ตรง ๆ ก็เถอะ แต่เพราะมันจะไม่เข้ากับตัวละครของเขาเลย ดังนั้นหงต้าหลี่จึงได้พูดไปอีกแบบว่า " ยังไงเราก็ไปเล่นกับเขากันดีกว่า ตอนเธอว่าง ๆ ช่วยฉันค้นหารายละเอียดและข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับร้านหนังสือตุรกีนี้ที เพราะหลิวหมิงเฉิงจอมอันธพาลคนนี้ เขากล้าที่จะต่อต้านฉันในโรงเรียน ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาทำกับฉันแบบนี้อีก คราวนี้ล่ะ ฉันจะถล่มเงินให้ยับเลย ฮ่าฮ่า! "
" รับทราบค่ะ ท่านนายน้อย " หลิงเสี่ยวหยี่ตอบกลับ
ตอนนี้รถขับมาถึงที่โรงเรียนแล้ว หงต้าหลี่เลยออกคำสั่งครั้งสุดท้าย " สำหรับบริษัทไกเหว่ยเอนเตอร์เทนเมนท์ เสี่ยวหยี่ เธอจะต้องรับผิดชอบต่อการจ้างคนอื่น ๆ ฉันจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เพราะฉันไม่มีความรู้ในด้านนี้อยู่แล้ว "
…
เคียนจีอาคารสำนักงานใหญ่ เมืองเทียนจิน ชั้น 16
" ซีอีโอหง " เลขานุการยืนอยู่ในห้องทำงานของหงเหว่ยกู โดยทำรายงานเกี่ยวกับการพัฒนาสี่แยกทิศตะวันตก " ความคืบหน้าของการจัดการสี่แยกทิศตะวันตกทำได้ค่อนข้างราบรื่นค่ะ เราได้ตั้งถิ่นฐานบนที่ดินสามแห่งแล้ว คือ 60,000, 74,000 และ 105,000 ตารางเมตร ที่ดินทั้งสามนี้อยู่ไม่ไกลจากเย่ไหลเซียง อาคารในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็นอาคารที่อยู่อาศัยเก่า ดังนั้นค่าใช้จ่ายก็จะไม่มากเกินไป ราคาพื้นที่ของพวกเขา จะมีราคาประมาน 40 ล้านหยวน 66 ล้านหยวนและ 120 ล้านหยวน ตามลำดับ สถานที่สุดท้ายเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เพราะทำเลที่ตั้งนั้นค่อนข้างหนาแน่นและแออัด "
สถานที่ทั้งสามนี้มีราคามากกว่า 200 ล้านหยวนโดยตรง แต่หงเหว่ยกูไม่กังวลและไม่ลังเลที่จะตัดสินใจซื้อ เขาพูดถึงสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องแทน " เมื่อวานนี้ ต้าหลี่ทำให้ฉันมีความสุขอยู่พักหนึ่ง สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นกว่าเดิม นั่นเป็นสิ่งที่ดีมาก "
เลขานุการไม่เข้าใจว่าหงเหว่ยกูพยายามพูดถึงอะไร โชคดีที่หงเหว่ยกูกลับไปสนใจต่อที่หัวข้อเดิมหลังจากที่พูดเรื่องลูกชายของเขาจบ " ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจมอบซองสีแดง 2,000 หยวนให้กับทุกคนในบริษัท เพื่อสร้างบรรยากาศแห่งความสุขเพื่อตัวต้าหลี่ "
หากมีซองสีแดง แน่นอนว่าข้างในซองมันย่อมเป็นเงิน
เลขานุการรีบโค้งคำนับและพูดในทันทีว่า " ถ้าอย่างนั้นฉันขอขอบพระคุณก่อนเลยค่ะ ขอบคุณซีอีโอหงมากนะคะ "
"เอ๊ะ?" หงเหว่ยกูพ่นควันบุหรี่และยิ้ม และได้พูดว่า " ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว แม้ว่าต้าหลี่จะชอบถลุงเงิน การถลุงเงินนี้มันคงจะช่วยให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงได้ดีขึ้นแน่ ๆ นั่นมันจึงเป็นข่าวที่ดีที่สุดในวันนี้ เพราะฉะนั้น ส่งข้อความ: เพิ่มเงินลงทุนเป็น 400 ล้านหยวนและซื้อที่ดินเพิ่มเติมรอบเย่ไหลเซียง หากไม่มีที่ดินมากพอ ให้ซื้อที่ดินที่อยู่อาศัยที่เปิดขายแทน เพื่อให้ต้าหลี่ได้เลี้ยงสุนัขเพื่อความสนุกของเขาเองด้วย "
เมื่อได้ยินสิ่งที่หงเหว่ยกูพูด เลขานุการก็รายงานเรื่องของเขาทันที " ซีอีโอหง คนของเราเตรียมพร้อมแล้วค่ะ "
" อืม..แค่นั้น…แค่นั้น… อะไรนะ? มีส่วนไหนที่มีปัญหาเหรอ? " หงเหว่ยกูได้สอบถาม
" อ่อ ใช่ค่ะ " เลขานุการมอบเอกสารให้แก่หงเหว่ยกู ปัจจุบันที่ดินเพียงอย่างเดียว สำหรับการซื้อ คือ สามสถานที่ ส่วนที่เหลือได้รับการพัฒนาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อคืนวานนี้เราเริ่มซื้อที่ดินที่ประกาศขายเหล่านั้น แต่…ไม่ได้มีจำนวนมาก เราซื้อเพียงแค่ 30 ที่เท่านั้นและเราใช้เงินไปทั้งหมด 22 ล้านหยวนค่ะ "
" โอ้? น้อยมาก? " หงเหว่ยกูเงียบไปครู่หนึ่ง " แล้วอาคารเฉินหุยและเนินเขาที่มีทะเลสาบเฟิงหยวนล่ะ? การเจรจาเป็นอย่างไรบ้าง? "
เลขานุการรายงานว่า " การเจรจาทั้งสองสถานที่นั้นราบรื่นมาก ราคาของอาคารเฉินหุยคือ 32 ล้านหยวน เราคิดว่าเราจะสามารถปรับราคาได้ต่ำกว่านี้ ส่วนทะเลสาบเฟิงหยวน สำนักงานทรัพยากรแห่งชาติไม่ได้ขอราคาที่สูงมากนัก เพียงประมาน 55 ล้านหยวน แต่ขั้นตอนนั้นค่อนข้างซับซ้อน ดังนั้นเรายังต้องใช้เวลาอีกสักพัก "
ดูเหมือนว่าส่วนที่ยากลำบากในปัจจุบัน คือย่านที่อยู่อาศัยรอบเย่ไหลเซียง หงเหว่ยกูเคาะโต๊ะเบา ๆ " ลองจัดการที่จะซื้อที่ดินผืนนั้นให้ดีที่สุดด้วย จากนั้นเราจะสามารถเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดรอบเย่ไหลเซียง สำหรับนิคมอุตสาหกรรมที่อยู่อาศัย ขอให้แผนกบริการธุรกิจคิดอะไรบางอย่าง เป้าหมายของฉันคือการเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดรอบเย่ไหลเซียง เพื่อให้ง่ายต่อการวางแผนและพัฒนาในครั้งต่อไป "
" ได้ค่ะ ซีอีโอหง " หลังจากได้รับคำสั่งซื้อล่าสุด เลขานุการก็หันกลับและออกจากห้องปิดประตูเบา ๆ ขณะที่เขาจัดการเอกสารต่อ
หลังจากเลขานุการออกไปแล้ว หงเหว่ยกูก็ดูแผนที่อย่างละเอียด ที่ตั้งของเย่ไหลเซียงอยู่ทางทิศตะวันตกและสามารถพิจารณาได้ว่าอยู่ที่วงแหวนรอบนอกของสี่แยก ถ้าไม่ใช่เพราะต้าหลี่จับจ้องที่เนินเขาใกล้กับทะเลสาบเฟิงหยวน เขาก็คงจะไม่ได้สังเกตบริเวณนี้อย่างถี่ถ้วน
ถ้าที่ดินรอบ ๆ ที่นี่ถูกล่ามโซ่ไว้ด้วยกัน แม้ว่ามันจะเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของสี่แยก แต่ถ้ามันถูกพัฒนาอย่างเหมาะสม มีโอกาส โอกาสที่ดีมากเลยทีเดียว เราสามารถสร้างถนนคนเดินและเปิดถนนที่เชื่อมต่อกับสวนสาธารณะ จากนั้นจะมีโรงแรม ร้านอาหารและสถานที่บันเทิงทั้งหมดในที่เดียว
ดูเหมือนว่าตอนที่ยากที่สุดในตอนนี้จะเป็นที่อยู่อาศัยที่ถูกที่สุดแทน หากผู้คนเหล่านี้ไม่ให้ความร่วมมือ มันจะเป็นงานที่ยากมาก แต่ยังไงก็แล้วแต่เราไม่สามารถบังคับพวกเขาให้ย้ายออกไปได้ เรามารอข่าวกันต่อไปเถอะ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องรีบนัก หาก 400 ล้านหยวนไม่เพียงพอ ก็ใช้ 500 ล้านหยวน หาก 500 ล้านหยวนไม่เพียงพอ ก็ใช้ 600 ล้านหยวน ตราบใดที่ต้าหลี่ชอบ เขาก็จะปล่อยให้ลูกของเขาได้เล่นให้มาก ๆ สายตาของเด็กคนนี้ยังไงก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอยู่แล้ว ฮิฮิ
" โอ้ ใช่แล้ว หลังจากซื้อที่ดินทั้งหมดนี้แล้วฉันจะสร้างบ้านพักสักสองสามหลังบนเนินเขาที่ทะเลสาบเฟิงหยวน จากนั้นเราก็จะได้ไปที่นั่นเพื่อพักผ่อนและผ่อนคลาย แล้วเรายังสามารถไปพายเรือเล่นได้ด้วย มันจะต้องเป็นอะไรที่สนุกมาก ๆ แน่ "
…
ในเวลาเดียวกันในย่านที่อยู่อาศัยรอบเย่ไหลเซียง
" ตาได้ยินไหม? ฉันได้ยินคนพูดกันว่า มีท่านนายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวยได้ซื้อที่ดินในบริเวณนี้ แค่เพียงเพื่อใช้เลี้ยงสุนัข มีไม่กี่ตระกูลหรอกที่ฉันรู้ แถมราคาที่ดินที่พวกเขาชื้อไปยังสูงอีกด้วย " หญิงชรากล่าวกับสามีของเธอ ในขณะที่เธอถักเสื้อกันหนาว
ชายชรานอนบนเก้าอี้ไม้ไผ่เขย่าไปมา พัดลมก็ได้ส่ายไปมา และเขาได้นั่งเอนกายหลังดื่มชา " แล้วพวกเขาชื้อขายมันยังไง? มันเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราอย่างนั้นหรือ?”
" ฉันคิดว่า ในตอนนี้หลานของเราก็โตแล้ว ทำไมเราไม่ขายบ้านของเราด้วยเลยล่ะ? จากนั้นเราก็ค่อยไปซื้อบ้านที่อื่นก็ได้ มันไม่เสียเปล่านะ กับการที่เราอยู่บ้านหลังใหญ่กันแค่สองคน ตาคิดเหมือนกันไหมล่ะ? " หญิงชราวางเสื้อกันหนาวแล้วพูดว่า " ดูรอบ ๆ ตัวเราสิ บ้าน 90 ตารางเมตรนี้ว่างเปล่าเกินไป มันเหลือแค่เราสองคนเองนะ "
" อัยยา ยายจ๋า กำลังคิดจะทำอะไร จะเข้าไปยุ่งกับเจ้าหนูนายน้อยคนนั้นหรอ? ไม่ ฉันจะไม่ขายบ้าน หลังจากที่เราขาย เราก็จะต้องย้ายไปที่อื่นอีก มันลำบากเกินไปนะ " ชายชราพึมพำและหันหน้าไปทางอื่น
" จริงด้วย งั้นก็อย่าขายมันกันดีกว่า ไว้ดูอะไรหลาย ๆ อย่างก่อน จากนั้นค่อยตัดสินใจกันใหม่เนาะ "
