ระบบใช้จ่ายตอนที่ 40
ติดตามผลงานของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:แปลNiyay
บทที่ 40: นี่คือแม่แท้ๆของฉัน
ในตอนนี้สภาพร่างกายของหงต้าหลี่ดีขึ้นแล้ว พูดได้เลยว่าเป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดที่เกิดขึ้นในบ้านพักหงวูในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา และคืนนี้บ้านพักหงวูทั้งหมดคึกคักเป็นพิเศษ พวกเขาต่างสังสรรค์ฉลองให้กับหงต้าหลี่ เนื่องจากเขามีสุขภาพที่แข็งแรงขึ้น งานเลี้ยงเต็มไปด้วยแสงไฟหลากสี หลานรุยชีปรุงอาหารด้วยฝีมือตัวเองถึงสี่จานและทั้งสามคนในครอบครัวก็รับประทานอาหารค่ำด้วยกันอย่างมีความสุข หงเหว่ยกูมีความสุขมากและนั่นทำให้เขาได้ดื่มไวน์นิดหน่อย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดอะไรมากนักในระหว่างมื้ออาหาร แต่หงเหว่ยกูและหลานรุยชีก็ยิ้มแย้มเมื่อมองดูหงต้าหลี่
" ต้าหลี่ แกลองกินอันนี้ดูสิ นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่พิเศษมากเลยนะที่แม่แกทำอาหารให้ เพราะแม่แกไม่ค่อยทำอาหารแบบนี้เลย แม้แต่กับฉันก็เถอะ " หงเหว่ยกูยังคงตักอาหารเพิ่มลงในจานของหงต้าหลี่ จนกระทั่งมันซ้อนกันเป็นภูเขาขนาดเล็ก ๆ " กินอีก ๆ ผู้ชายน่ะ เปรียบเสมือนเหล็ก ในขณะที่ข้าวเปรียบเสมือนเศษเหล็ก ถ้าแกไม่กินให้มากขึ้น ร่างกายของแกก็จะไม่พัฒนานะ "
สำหรับหลานรุยชี เธอก็คอยให้คำปรึกษากับหงเหว่ยกู " คุณกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ? ดูนี่สิ อาหารของลูกซ้อนกันเกือบเท่าตัวลูกแล้วนะ ใครจะกินได้มากขนาดนั้น…ต้าหลี่กินช้า ๆ นะลูก ถ้าคุณชอบอาหารที่ฉันทำ เดี๋ยวฉันจะทำอาหารให้คุณทุกวันเลย ระวัง ๆ ค่อย ๆ กิน อย่าสำลักละ ช้า ช้า! "
ปากของหงต้าหลี่เต็มไปด้วยอาหารอร่อย ในขณะที่รับประทานอาหาร เขาพูดว่า " พ่อไม่ต้องช่วยผม ผมตักอาหารเองได้ ... ผมกินไม่ไหวแล้ว ผมตัวจะแตกแล้ว ผมคงอิ่มจนนอนไม่ได้แน่ ๆถ้าท้องยังแน่นอยู่แบบนี้! "
สภาพร่างกายของลูกชายคนเดียวของพวกเขากลับมาดีขึ้น มันดีกว่าสิ่งอื่นใด แม้ว่ามันจะถึงเวลาสำหรับหงต้าหลี่ที่จะต้องเข้านอน แต่หงเหว่ยกูและหลานรุยชีก็ยังไม่หายตื่นเต้น หลังจากหงต้าหลี่เข้านอน พวกเขายังคงรับประทานอาหารและพูดคุยกันจนถึงประมาณตี 3 ก่อนที่จะเข้านอนในที่สุด
…
ปาร์ตี้ของเมื่อวานกินเวลาตลอดทั้งคืน ดังนั้นหงเหว่ยกูและหลานรุยชีจึงให้สิทธิ์พิเศษแก่คนรับใช้ให้พักหนึ่งคืน เพื่อให้พวกเขาสามารถสังสรรค์กันให้พอใจ อาหารและเครื่องดื่มก็มีให้บริการในบ้านพัก ในโอกาสที่มีความสุขเช่นนี้ ผู้คนต่างกินและดื่มกันอย่างพอใจ
อย่างไรก็ตามเมื่อหงต้าหลี่ตื่นขึ้นเพื่อไปโรงเรียนในวันถัดไป นอกเหนือจากคนขับรถและผู้ติดตามทั้งเก้าของเขา ตอนนี้ที่บ้านพักก็ได้มีแต่ขยะบนพื้นและบ้านพักทั้งหลังก็ได้มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ แม้กระทั่งเมื่อเขาลงบันได เขาได้ยินเสียงหัวเราะของแม่และพูดว่า " ดูสิ พวกเธอทุกคนเนี่ย ดื่มกันเยอะมากเลยนะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องเร่งรีบ พวกเธอพักผ่อนกันได้เลยอย่างเต็มที ร่างกายของต้าหลี่เองก็ฟื้นตัวแล้ว ฉันมีความสุขมาก ๆ เลย ดังนั้นฉันจะให้พวกเธอพักอีกสักครึ่งวัน นอกจากนี้ก็ให้ทิปทุกคน 10,000 หยวน เพื่อที่ต้าหลี่ของฉันจะได้เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศอันแสนมีความสุข! "
หงต้าหลี่ยืนอยู่ที่บันไดและเดินลงมา " แม่ ผมจะไปโรงเรียนแล้วนะ! "
" เอ๋ มาแล้วเหรอเจ้าตัวน้อย !!! " เมื่อได้ยินเสียงของหงต้าหลี่ หลานรุยชีก็หันมาและพูดอย่างมีความสุข " เจ้าตัวน้อยของแม่ แกเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วสินะ อย่าลืมสวมใส่เสื้อผ้าหนา ๆ วันนี้ลมแรงมาก อย่าเป็นหวัดล่ะ โอ้ ใช่ เอาเงินไปเผื่อไหม? เงินของแกพอรึป่าว? เมื่อเช้านี้ฉันได้ยินมาจากเสี่ยวหยี่ว่าแกใช้เงินไปบ้างแล้วเมื่อวานนี้ ฉันจะขอให้พ่อแกเติมเงินให้อีกห้าล้านหยวนในภายหลังนะ "
" ใช่ครับ ... แต่ดูจะไม่พอเท่าไหร่ " หงต้าหลี่เช็ดจมูก " เมื่อวานนี้ผมใช้เงินไปเท่าไหร่นะ? ผมคิดว่า ผมใช้เงินไปประมาณ 2.4 ล้านหยวน ผมได้ซื้อเว็บไซต์และเซ็นสัญญากับศิลปินผู้หญิงคนหนึ่งครับ แม่ครับ ผมวางแผนที่จะจัดตั้งบริษัทสื่อบันเทิง เพื่อถ่ายทำภาพยนตร์และผลิตเพลงเพื่อความสนุกสนาน มันน่าสนใจมากเลย ถ้าไม่มีอะไรให้ผมเล่น ผมก็สามารถดูภาพยนตร์ของผมได้! "
" โอเค แกสามารถทำสิ่งที่แกต้องการได้เลย พ่อกับแม่ได้รับเงินมากอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช้เงินเลยก็คงจะดูเสียเปล่าไปมาก " หลานรุยชีขึ้นไปหาเขาและจัดเสื้อผ้าของหงต้าหลี่ให้เรียบร้อย เพื่อให้เขาดูดี " ถ้าแม่ต้องการจะดูภาพยนตร์ พวกเราก็จะถ่ายทำภาพยนตร์ด้วยฝีมือพวกเราเอง " หลานรุยชีก็ได้พูดต่อว่า " แต่แกมีนักแสดงไม่เพียงพอใช่ไหม? แกต้องการให้แม่ช่วยหาให้ไหมล่ะ? "
หงต้าหลี่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั่นหรอกครับ ผมจะหานักแสดงอย่างช้า ๆ ด้วยตัวผมเอง หากผมตั้งใจทำงาน ร่างกายของผมก็อาจฟื้นตัวได้เร็วขึ้น " เขาต้องใช้จ่ายด้วยตัวเอง เพราะเงินที่ใช้โดยตรงจากครอบครัวของเขาจะไม่ถูกนับเข้าระบบ เนื่องจากเงินในกระเป๋าของเขายังไม่ขาดแคลน เขาจึงไม่ได้รีบเท่าไหร่นัก
" โอเค ไว้แม่จะโทรหาแกภายหลัง โอ้ ใช่แล้ว แม่ได้ยินมาว่าศิลปินผู้หญิงเมื่อวานนี้ร้องเพลงได้ค่อนข้างดีเลยนิ แกจะไม่เปิดคอนเสิร์ตให้เธอหน่อยหรอ? " หลานรุยชีคว้าแขนของหงต้าหลี่ให้เข้ามาหาและบ่นพร้อมกับพูดต่ออีกว่า " ในเช้านี้ แม่ไปตรวจสอบเธอมา เธอเป็นนักร้องที่ดีเลยนะ หาได้ยากมากด้วย แล้วไอ้การที่เธอไม่มีแฟนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เป็นเรื่องแปลกมาก แม้ว่าเธอจะแก่กว่าก็ตามเถอะ ทำไมไม่พาเธอมาเป็นผู้หญิงของแกไปเลยล่ะ? แม่เองก็ต้องการหลานชายเร็ว ๆ นะ ... "
หงต้าหลี่รู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่แม่พูด " แม่ ผมอายุ 18 ปีเองนะ แม่ไม่ใจร้อนเกินไปหน่อยหรอครับ? ตอนนี้ผมก็มีซินซินอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าผม ... "
" ซินซินน่ะหรอ ซินซินไม่ได้นึกถึงลูกต้าหลี่ของแม่เลยนะ แกคิดว่าแม่ไม่เห็นรึไง? ความสัมพันธ์ที่ถูกบังคับมันจบไม่สวยหรอก วันนั้นตอนที่พวกเขามาเยี่ยม แม่ก็รู้แล้วว่าการหมั้นเป็นเรื่องปลอม ๆ การยืมเงินต่างหากคือเรื่องจริง " หลานรุยชีกล่าวอย่างรื่นเริง " ที่จริงแล้วด้วยความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของเรา การให้ยืมเงินแค่หนึ่งหรือสองร้อยล้านหยวนแก่พวกเขานั้น มันไม่มีอะไรเลยจริง ๆ ปัญหาหลักคือลุงถังไม่ชอบที่จะเป็นหนี้บุญคุณใคร เขาจึงคิดแผนการหมั้น ฉันเข้าใจเขา เขารักศักดิ์ศรีของเขามากกว่าสิ่งอื่นใด ครอบครัวของเราเองก็สนิทกันมาหลายปีแล้ว แม่เข้าใจ "
เมื่อพูดถึงจุดนี้ หลานรุยชีก็จับมือของหงต้าหลี่แล้วพูดว่า " แกไม่ควรจริงจังเกินไป มีผู้หญิงที่ดีอยู่ทุกที่ หากซินซินคนนั้นเต็มใจที่จะแต่งงานกับแกในภายหลังจากนั้น เมื่อถึงเวลานั้นจริง ๆ ค่อยแต่งงานกับเธอ ถ้าเธอไม่เป็นอย่างนั้น ก็เป็นการดีที่จะยกเลิกการแต่งงานด้วย แม่เองก็วางแผนที่จะหาภรรยาอีกสักสองสามคนให้แก เพื่อให้แกมีลูกเพิ่มขึ้นอีก หึหึ "
หนังศีรษะของหงต้าหลี่ชาไปหมด นี่คือแม่แท้ ๆ ของเขาอย่างแท้จริง ถ้าเธอพูดต่อไป เธอก็คงจะพูดถึงภรรยาของหลานชายของเธอแล้วมั้ง เขาจึงรีบวิ่งหนีไปทันทีและพูดว่า " โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไปโรงเรียนแล้วครับตอนนี้!"
…
ในรถ หงต้าหลี่ถามหลิงเสี่ยวหยี่ว่า " โอ้ ใช่ เสี่ยวหยี่เว็บไซต์ที่ฉันซื้อเมื่อวานนี้มันเกี่ยวกับอะไร? ฉันลืมถามในตอนนั้น "
หลิงเสี่ยวหยี่พูดไม่ออก เขาใช้เงิน 2.4 ล้านหยวน เพื่อซื้อเว็บไซต์ แต่เขาไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร สถานการณ์แบบนี้คงเกิดขึ้นกับเขาบ่อย แม้ว่านี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของเธอ แต่ปากของเธอก็ตอบกลับไปว่า " ท่านนายน้อย เว็บไซต์นี้เรียกว่า หลิงเตียน มันไม่ได้รับความนิยมมากนัก มันเป็นเว็บไซต์ที่สร้างเกี่ยวกับนวนิยายออนไลน์ "
" เว็บไซต์สำหรับนวนิยายออนไลน์? นั่นมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ " หงต้าหลี่พึมพำ " เว็ปไซต์ หลิงเตียน ฟังชื่อแล้ว มันดูไม่ไพเราะเลย ไหน ๆ เราก็ซื้อเว็ปไซต์มาแล้วเปลี่ยนชื่อเป็น จงเตียน ละกัน และเว็ปไซต์นี้ก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น ยิ่งในอนาคตก็จะไม่มีใครกดออกจากเว็บไซต์ของเราแน่ ถ้าพวกเขาได้เข้าสู่เว็บไซต์ของเราแล้ว! "
" โอเคค่ะ ท่านนายน้อย " หลิงเสี่ยวหยี่บังคับตัวเองไม่ให้หัวเราะ " งั้นหลิง ... เว็บไซต์จงเตียน เราจะจัดการกับมันอย่างไรดีคะ? ปล่อยให้มันพัฒนาด้วยตัวเองหรือลงทุนไปกับมันและทำโฆษณา หรือว่าเราจะทำอะไรบางอย่าง? "
" ผลาญเงิน เราต้องผลาญเงินให้มากขึ้น! " หงต้าหลี่ตัดสินใจได้ในทันที " ฉันต้องการถลุงเงิน! โอกาสทองแบบนี้มันมาถึงแล้ว ถ้าฉันใช้เงินจัดการ แบบโปรยเงินลงมาจากท้องฟ้า แน่นอนว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีแน่ ๆ "
หลังจากคิดบางอย่าง หงต้าหลี่ก็ได้ถามว่า " เออ แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึงต้องการขายเว็บไซต์นี้? ฉันไม่ได้สนใจเขาเลย ตอนที่เขาพูด "
หลิงเสี่ยวหยี่ได้ตอบว่า " นั่นเป็นเพราะคู่แข่งของเขา ร้านหนังสือตุรกีของตระกูลหลิวร้านหนังสือตุรกี ปัจจุบันเป็นเว็บไซต์นวนิยายออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศของเรา เว็บไซต์จงเตียนนี้ที่ท่านนายน้อยได้ซื้อมา แพ้พวกเขาในทุกด้าน ดังนั้นปริมาณการเข้าใช้เว็บไซต์จงเตียนจึงลดลงอย่างมาก ทำให้เขาต้องขายเว็บไซต์ค่ะ "
