ระบบใช้จ่ายตอนที่ 11
บทที่ 11: ซื้อบ้านเพื่อเลี้ยงสุนัข
" ใช่ ผมเห็นว่าที่ดินเหล่านี้ค่อนข้างราคาถูกและที่ดินก็สามารถใช้ประโยชน์ได้ในเวลาเดียวกัน "
มีคำพูดหนึ่งของนักปราชญ์พูดว่า: ยิ่งพูด ยิ่งผิดพลาดมากเท่าไหร่ ก็สามารถจัดการได้ ดังนั้น หงต้าหลี่จึงไม่กล้าที่จะอธิบายรายละเอียดอะไรมากนัก ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วที่คนอื่น ๆ จะได้จำเขาเหมือนกับเจ้าของร่างคนก่อนที่เคยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยแบบนี้ เพื่อจะได้ไม่มีใครสงสัยในตัวเขา
เกิดความเงียบชั่วครู่ก่อนที่พ่อของเขาจะพูดว่า " ต้าหลี่ หรือว่าแกสนใจในอสังหาริมทรัพย์? แต่บริเวณรอบ ๆ ไนท์คลับเย่ไหลเซียงไม่มีค่าทางเศรษฐกิจใด ๆ ที่มีศักยภาพพอในการเติบโตของค่าที่ดินเลยหรือถ้าจะมีค่า ก็อาจจะมีน้อยมาก "
" ผมรู้เรื่องนั้นแล้ว " หงต้าหลี่ตอบอย่างไม่ต้องคิดอะไรและก็ได้พูดต่อว่า “ผมจะไม่ซื้อที่ดินเหล่านี้เลย ถ้าหากที่ดินเหล่านี้สามารถเติบโตและมีมูลค่าของมัน เพราะความจริงแล้วผมสนใจที่จะถลุงเงินเท่านั้น แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ใช้เงินเปลืองอะไรมากมาย ตามราคาตลาดแล้ว ผมขาดทุนประมาณสองล้านหยวนเท่านั้น หรืออาจจะมากกว่านั้นเอง”
“โอ้ แกหมายความว่าอสังหาริมทรัพย์ที่แกซื้อมา 30 ล้านหยวนนั้น มีมูลค่าจริง ๆประมาณ 28 ล้านหยวน อย่างนั้นหรอ?” ทันใดนั้นพ่อของเขาก็ต้องแปลกใจ แม้ว่าหงต้าหลี่ชอบที่จะถลุงเงินบ่อย ๆ แต่เขาก็ไม่เคยคำนึงถึงที่ดินว่ามันมีประโยชน์มากแค่ไหน จากเงินจำนวน 30 ล้านหยวนที่ซื้อที่ดิน จำนวนที่ถูกใช้จ่ายจริง ๆ มีเพียงสองล้านหยวนเท่านั้นจริง ๆ หรอ? เป็นไปได้ไหมที่เด็กคนนี้สนใจเล่นอสังหาริมทรัพย์?
" ตัวเลขจริง ๆ คือ 33 ล้านหยวน จากที่ผมใช้เงินประมาณสามล้านหยวน " หงต้าหลี่พูดอย่างขำ ๆ " พ่อคิดว่าไง? คิดว่าดีไหม? ผมมีเหตุผลสำคัญในการซื้อที่ดินพวกนี้จริง ๆ นะ! "
พ่อของหงต้าหลี่เงียบไปสองสามวินาทีก่อนถามว่า " แล้วแกคิดที่จะวางแผนทำอะไรถึงซื้อที่ดินมากมายขนาดนี้? แกช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม? "
คำถามของพ่อเขาทำให้เขาคิดหนัก เขาจะทำอะไรกับที่ดินมากมายเหล่านี้ เก็งกำไรอย่างนั้นหรอ? แม้ว่าเขาจะตั้งใจทำอย่างนั้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยควรพูด โชคดีที่หงต้าหลี่ใช้สมองของเขาอย่างรวดเร็วเสมอ เขาตอบอย่างเด็ดขาด ว่า "อ้อ ผมจะชื้อมาเพื่อเลี้ยงสุนัข! ผมจะเลี้ยงสุนัขตัวโตสักหนึ่งตัว ในแต่ละห้องผมก็จะเลี้ยงเพิ่มอีกสักสิบตัว แล้วรวมๆน่าจะมีสักร้อย! ผมจะเลี้ยงสุนัขหลายสายพันธุ์ด้วยนะ ในอนาคตที่ดินพวกนี้ก็จะเป็นศูนย์กระจายสินค้าที่ใหญ่ที่สุดสำหรับสุนัขและแมวในเมืองนี้! ผมต้องการให้สุนัขที่นี่สามารถอยู่ทั่วสถานที่แห่งนี้เลย! "
" โอ้ พระเจ้า ... " เสียงจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ "แปะ" เสียงดังขึ้นอีกครั้ง พ่อของหงต้าหลี่แทบจะหายใจไม่ออก ไอ้ลูกสารเลวคนนี้ทำเขาโกรธจริง ๆ เขาใช้เงิน 30 ล้านหยวน ซื้อที่ดินเพื่อเลี้ยงสุนัข! สุนัขพันธุ์ไหนกันที่มีค่าจนต้องเลี้ยงด้วยวิธีแบบนี้!
ถังมู่ซินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หงต้าหลี่ เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น เธอก็เกือบจะบ้าตาย เธอเคยเห็นคนที่ใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นถึงขั้นนี้ นี้มันเรียกว่าขั้นกว่าๆๆๆๆๆของอาเสี่ยเลยนี้หว่า!
ดวงตาของเพื่อนที่ไม่เป็นมิตรมองไปที่เขาด้วยความอิจฉา
หงต้าหลี่มีอะไรที่คู่ควรกับเงินกัน? เขาต้องทำอย่างไรถึงจะมีพ่อแม่ที่ร่ำรวยแบบนี้และให้เขาเลือกเส้นทางของตัวเองได้ ทำไมเขาถึงไม่เกิดแทนหงต้าหลี่กันนะ ทั้ง ๆ ที่ตัวเขามีดีกว่ามันแทบทุกอย่าง!
ในอดีต เขาทำงานด้วยตัวเองเพื่อให้ได้เงินมาหนึ่งล้านหยวน แต่หงต้าหลี่กลับใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยโดยไม่กะพริบตา สิ่งที่น่าผิดหวังยิ่งกว่าคือ พ่อแม่ของเขาไม่ดุด่าหรือตีเขาเลย แต่ดันสนับสนุนเขาซะงั้น!
สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุผลที่ทำให้ความฝันของใครหลายคนแตกเป็นเสี่ยง ๆ.. หรือไม่จริงห๊ะ?
โชคดีสำหรับหงต้าหลี่ ครอบครัวของเขานั้นมีเงินสำรองขนาดใหญ่มากจนตัวเลขนับไม่ได้ พ่อแม่ของเขากระซิบคุยกันที่อีกด้านของโทรศัพท์ หลังจากนั้นแม่ของเขาพูดว่า " ต้าหลี่ ถ้าแกชอบ แกสามารถเก็บไว้ได้เพราะของพวกนี้เป็นสินทรัพย์ถาวร อย่างไรก็ตามจำนวนเงินที่แกบอกมาก็ไม่ได้มากเท่าไหร่ แต่แกสนใจในอสังหาริมทรัพย์จริง ๆ เหรอ? แกไม่ได้จะเอาไปเลี้ยงสุนัขจริง ๆ ใช่ไหม? การเลี้ยงสุนัขไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองขนาดนั้นเลยนะ "
สิ่งที่หงต้าหลี่พูดเกี่ยวกับการเลี้ยงสุนัขนั้นเป็นเพียงแค่ข้อแก้ตัวที่เขาคิดขึ้นมา ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าพ่อแม่ของเขาได้ตกลงกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องเดินคิดวนรอบต้นไม้อีกต่อไป " เมื่อพูดแบบนี้แล้ว ผมคิดว่าการซื้ออสังหาริมทรัพย์เป็นเรื่องที่น่าสนใจทีเดียว ไม่เพียงแต่ผมจะได้ถลุงเงินแล้ว ผมก็สามารถเพิ่มอาณาเขตของตัวเองด้วย ผมเองก็คิดที่จะซื้อเขตทั้งหมดนี้ ถ้าเป็นจริงแบบนั้น ผมก็จะกลายเป็นหัวหน้าที่นี่และสามารถถลุงเงินตามที่ผมต้องการ! ผมสามารถจ้างสองสามร้อยคนผู้ติดตามและมาที่นี่เพื่อเดินเล่นกับหมาของผม ถ้าผมเห็นใครที่ไม่ชอบ ผมก็จะปล่อยหมาให้พวกมันวิ่งไล่กัดซะ! "
..ดูความทะเยอทะยานของเจ้าลูกตัวร้ายนี้สิ! แม่ของหงต้าหลี่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะ แล้วหันไปถามสามีของเธอว่า " ที่รัก ฉันไม่เคยคิดเลยว่าต้าหลี่ของเราจะมีความทะเยอทะยานแบบนี้ ฮ่าฮ่า คุณคิดยังไงละ? "
พ่อของหงต้าหลี่ลูบเคราของเขาและพูดว่า " แม้ว่าครอบครัวของเรามีส่วนเกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมค่อนข้างน้อย แต่เราไม่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับอสังหาริมทรัพย์มาก่อนเมื่อต้าหลี่พูดแบบนั้น ฉันก็คิดว่า ทำไมไม่ปล่อยให้เขามีทางของเขาเองและซื้อที่ดินทั้งหมดในย่านนี้ซะ นั้นเพราะมันเป็นสินทรัพย์ถาวร ยังไงมันก็ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว คุณคิดว่าไง? "แม่ของหงต้าหลี่ได้พูดเสริมอีกว่า " ปัญหาคือ ... ลูกชายของพี่ชายคนที่สี่ของคุณ หงอันเปาเขาไม่มีที่ดินในเขตนั้นด้วยหรือ? พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันก็จำได้ว่าที่ดินของเขามีมูลค่าประมาณ 25 ล้านหยวนรวมกัน หากเรารวม 8 ล้านหยวนที่ใช้ซื้อไนท์คลับที่เราได้ยินมาก่อนหน้านี้มาเพิ่มเข้าด้วยกันแล้ว ไม่ใช่ว่ามันก็เป็นของหงอันเปางั้นเหรอ? คุณคิดว่าที่ดินที่ต้าหลี่เพิ่งจะชื้อไปนั้นเป็นของหงอันเปาหรือเปล่า? "
พ่อของหงต้าหลี่พยักหน้าและยิ้มในขณะที่เขาพูดว่า " จากที่มองดูแล้ว มันอาจจะใช่กรณีนี้เจ้าลูกตัวร้ายของเรา เขาคงทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามเถอะ ยังไงก็ปล่อยให้หงต้าหลี่ของเรามีความสุขไปอย่างนั้นแหละ "
เนื่องจากพวกเขาได้ตัดสินใจแล้วโดยไม่ต้องกังวลใจมากนัก แม่ของหงต้าหลี่ก็พูดกับหงต้าหลี่ผ่านทางโทรศัพท์ว่า " ต้าหลี่ ถ้าแกเต็มใจที่จะซื้อที่ดินเหล่านั้น แกก็ต้องเก็บที่ดินเหล่านั้นไว้ ทำสิ่งที่แกรู้สึกอยากจะทำ อยากจะใช้เลี้ยงสุนัขก็ใช้เลี้ยงสุนัขซะ "
ดูเหมือนว่าจะได้ข้อสรุปแล้ว! หงต้าหลี่รู้สึกพึงพอใจและก็ได้พูดว่า " โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมจะวางสายก่อนนะ " หลังจากวางสายโทรศัพท์ นอกจากเขาจะมีความสุขแล้ว หงต้าหลี่ก็รู้สึกประทับใจมาก พ่อแม่ของเขาดีเกินไปสำหรับเขา พวกเขาดีในระดับที่เขาไม่สามารถหาข้อบกพร่องใด ๆ แก่พวกเขาได้เลย โชคดีจริง ๆ ที่เขาได้พบพ่อแม่แบบนี้
หงต้าหลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ไม่กี่วินาที แล้วก็ยิ้มอีกครั้งและพูดว่า " โอเค พี่ชาย ฉันจัดการเรื่องต่าง ๆ กับครอบครัวของฉันแล้ว เราลงนามในสัญญาตอนนี้เลย สำหรับขั้นตอนอื่น ๆ และอะไรก็ตาม จะให้ทนายจัดการกับเรื่องพวกนั้นในวันถัดไปแล้วกัน
หงอันเปากำลังรอให้หงต้าหลี่พูดเพียงแค่นี้ เมื่อได้ยินว่าหงต้าหลี่ได้ตัดสินทุกอย่างแล้ว หงอันเปาจึงให้ลูกน้องคนหนึ่งทำสัญญา พวกเขาสองคนเซ็นและพิมพ์ลายนิ้วมือในสัญญา
หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น หงอันเปาก็ไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นี้อีกต่อไป เขารับสัญญาและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก เมื่อพวกเขาออกจากไนท์คลับ หงอันเปาก็หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันจัดการขายภาระพวกนี้ได้สักที ฉันได้เงินมาทั้งหมด 25 ล้านหยวนเลยทีเดียว ด้วยเงินทุนนี้ ความร่ำรวยของครอบครัวของฉันจะฟื้นคืนกลับมา! ฮ่าฮ่า! หงต้าหลี่ผู้ฟุ่มเฟือยคนนี้ เขาช่างเป็นเหมือนดาวนำโชคของฉันซะจริง ๆ! "
บอดี้การ์ดของเขาซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขาก็เดินไปเปิดประตูรถให้ทันที " นายท่านช่างสง่างามจริง ๆ! "
“ฮ่าฮ่าฮ่า ซื้อที่ดินเพื่อเลี้ยงสุนัขงั้นเหรอ? ฉันขอยกนิ้วให้มันเลยกับความคิดเช่นนั้น!” หงอันเปาขึ้นรถอย่างภาคภูมิใจ ขณะที่เขากำลังขึ้นรถ เขาก็หัวเราะ " การทำข้อตกลงนี้จะช่วยเพิ่มผลกำไรทางธุรกิจของครอบครัวฉันได้แน่ ๆ อย่างน้อยก็ร้อยละ 3 และการประชุมตระกูลหงนั้นห่างออกไปอีกสองเดือน ในครั้งนี้ ฉันคงเลือกเดินมาบนเส้นทางที่ถูกต้องแล้วสินะ! อีกไม่นานหรอก ฉันจะยิ่งใหญ่กว่าหงต้าหลี่อย่างแน่นอน!
ฮ่า ฮ่า ฮ่า!
