บทที่ 135.1 มาถึงแล้วนักผจญเพลิง
บทที่ 135.1 มาถึงแล้วนักผจญเพลิง
ผู้แปล loop
หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเสี่ยวหยาน ดงซูบินก็แทบจะอุทานออกมาทันที
‘ในตอนนี้หัวหน้าเจียงโกรธมากตอนนี้ หัวหน้าเซง และผู้อำนวยการเจียงเองก็ไม่มีทางออกอื่นแล้วและต้องการให้ฉันช่วยจัดการกับสถาณการณ์นี้อย่างงั้นหรอ ? เวรเอ๋ย! หนึ่งในนั้นคือหัวหน้าสาขาแห่งนนี้และอีกคนเป็นหัวหน้าแผนก คุณทั้งคู่ไม่มีอำนาจที่จะทำอะไรแล้วฉันอย่างฉันจะทำอะไรได้? หัวหน้าเจียงคือใคร เขาเป็นหัวหน้าสำนักความมั่นคงแห่งรัฐปักกิ่ง เขาเป็นหัวหน้าของเจ้าหน้าที่ความมั่นคงของรัฐในกรุงปักกิ่ง พวกคุณสองคนจะพาฉันไปตายหรือยังไงกัน! แล้วอยู่ดีๆเรื่องนี้มันมาเกี่ยวข้องกับฉันได้ยังไง มันเป็นสำนักที่หกที่ทำร้ายญาติของหัวหน้าเจียงไม่ใช่หรอ’
“หัวหน้าเสี่ยว” น้ำเสียงของดงซูบินดูเป็นกังวล “ระเบียบนี้ถูกสร้างขึ้นโดยสำนักที่หกใช่มั้ยครับ”
เสี่ยวหยาน ตอบว่า:“การสนับสนุนหัวหน้าในแผนกต่างๆหรือหัวหน้าสาขาจัดการกับเรื่องวุ่นวายมันเป็นงานของแผนกกิจการทั่วไปนั้นก็หมายความว่า มันเป็นงานของนาย!”
ดงซูบินถึงกับตกตะลึง “แต่…… แต่ถึงแม้ว่าผมจะไปที่นั่นผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนะครับ”
เสี่ยวหยานเดินไปไกลจากที่เดิมที่เธอยืนอยู่และเริ่มคุยโทรศัพท์ต่อ เธอลดเสียงเพื่อป้องกันไม่ให้เซงอังเกาและคนอื่น ๆ ได้ยิน "ฉันรู้ว่านายสามารถทำมันได้. อย่าถ่อมตัวไปหน่อย้ลย ฉันรู้เกี่ยวกับความสามารถของนายมากกว่าคนอื่น ๆ ผู้อำนวยการเจียนและคนอื่น ๆ ก็รู้ว่านายสามารถทำอะไรได้บ้าง นี่คือความไว้วางใจของเราในตัวนายนะ นายรู้ไหมว่ามีคนต้องการโอกาสนี้กี่คน? ตกลงนะ. แม้แต่หัวหน้าเซงเองก็อยากให้นายมาอยู่ที่นี่ มาที่นี่ตอนนี้ หากนายสามารถแก้ปัญหานี้ได้อย่างสมบูรณ์ฉันจะเลื่อนตำแหน่งให้นายภายใน 2 สัปดาห์นี้” เสี่ยวหยานเองคิดว่านี้อาจจะเป็นแรงจูงใจให้ดงซูบินทำงานนี้ให้สำเร็จโดยสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งกับเขา
ดงซูบินก็รู้ตัวว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างแน่นอนและตอบว่า:“ได้ครับ.....ผมกำลังจะไปที่นั้น”
"ตกลง. นำเจ้าหน้าที่สองคนมาพร้อมกับนายด้วย ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว ถ้ามาถึงบางทีเราจะทานอาหารเย็นกับหัวหน้าเจียง”
หลังจากวางสายดงซูบินก็ไม่ตื่นเต้นเลยแม้จะได้รับสัญญาว่าจะเลื่อนตำแหน่งภายในสองสัปดาห์นี้ก็ตาม ‘ตื่นเต้น? มีอะไรให้ตื่นเต้น’ เขารู้ว่าเขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งแน่นอนหากเขาสามารถแก้ไขเหตุการณ์นี้ได้ แต่ปัญหาคือเขาจะทำยังไงกับปัญหานี้ตั้งหาก? เขาจะขอให้หัวหน้าเจียงหยุดความโมโหครั้งนี้ได้อย่างไร? เขาจะเอาใจความโกรธของหัวหน้าเจียงได้อย่างไรและจะเปลี่ยนใจเขาอย่างไรกัน? ใช่เลย! หากดงซูบินสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้เขาจะไม่ดิ้นรนในสาขาเขตนี้ เขาจะอยู่ในรัฐบาลกลาง
ดงซูบินบุกออกจากออฟฟิศของเขา
ฉางจ้วงยิ้มอย่างมีเสน่ห์:“หัวหน้าดงคุณจะกลับมาไหม”
"กลับมา?" ดงซูบินมองไปที่ลูกน้องของเขา “ฉางจ้วงวางงานของคุณและตามฉันออกมา แพนเหว่ยไปรับรถจากผู้อำนวยการหลี่ชิง บอกเขาว่าเราได้รับภารกิจในสำคัญที่สุดจากหัวหน้เซง” ดงซูบินรู้ว่าเขาจะทำให้เหล่าผู้บริหารเกลียดเขาแน่ๆถ้าเขาทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพยายามปกป้องเพื่อนสนิทของเขาต้าหลินเหม่ยและจ้วงจือเขาจึงบอกให้ฉางจ้วง และ เกาแพนเหว่ยตามเขาไป
เกาแพนเหว่ยรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและรีบวิ่งออกไปหารถ
ฉางจ้วงไม่ได้มีความกังวลอะไรเลย เธอยิ้มและถามว่า: "หัวหน้าซูบิน หัวหน้าเซงไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ จึงให้หัวซูบินฉายานักผจญเพลิงไปจัดการเรื่องนี้ให้ ถูกต้องไหมค่ะ?"
ดงซูบินคิดสักพัก ‘จนถึงตอนนี้คุณยังหัวเราะได้เหรอ?’ "ใช่ ถูกแล้ว."
ฉางจ้วงตอบว่า:“ถ้าหัวหน้าอยู่ที่นั่นหัวหน้าจะแก้ปัญหาได้อย่างแน่นอน”
ต้าหลินเหม่ยหัวเราะและพูดว่า:“ถูกแล้ว หัวหน้าซูบิน หัวหน้าเข้ามาในสำนักงานแค่สามเดือน และไม่มีอะไรที่คุณไม่สามารถแก้ไขได้”
เกือบทุกคนในสำนักงานธุรการไว้วางใจดงซูบินอย่างไม่ลืมหูลืมตา มันเป็นเพราะเขาประสบความสำเร็จแต่มันก็ไม่เสมอไป
ดงซูบินพูดอะไรออก ‘คุณทุกคนในแง่ดีเกินไป หากฉันไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ฉันยังคงรักษาตำแหน่งของฉันไว้ได้หรือไม่?
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเมื่อใด เฮ้อ. ทำไมฉันต้องลากตัวเองเข้าไปในเหตุการณ์นั้นด้วย หัวหน้าเซง และผู้อำนวยการเจียงยังไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ฉันจะทำอย่างไร พวกคุณคิดว่าฉันสามารถจัดการกับสถาณการณ์ครั้งนี้ได้ จริง ๆหรอ ?’
หลังจากนั้นไม่นานเกาแพนเหว่ยก็กำลังรอที่ด้านหน้าของอาคารพร้อมโฟล์คสวาเกนเจต้ารุ่นเก่า
ดงซูบินเดินโซซักโซเซ่เกาแพนเหว่ยเห็นเขาเดินไปและเปิดประตูผู้โดยสารให้เขาอย่างรวดเร็ว เขาเอามือปิดประตูด้านบนไว้เพื่อป้องกันไม่ให้หัวของดงซูบินชนกับประตูในขณะที่เขานั่ง หลังจากนั้นเขาปิดประตูและกลับไปที่ที่นั่งคนขับฉางจ้วงนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า
“หัวหน้าซูบินเราจะไปไหนดี”
“โรงพยาบาลซวนหยู”
ดงซูบินรู้จักตัวเองดี เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยในเหตุการณ์นี้ แต่เขาไม่มีทางเลือก ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีไว้กับหัวหน้าเซงและหัวหน้าเสี่ยว ระหว่างทางดงซูบินถามฉางจ้วงเกี่ยวกับหัวหน้าเจียง ฉางจ้วงบอกกับเขาว่าหัวหน้าเจียงเป็นคนที่ดีมาก เขาไม่สูบบุหรี่หรือดื่มเลย งานอดิเรกเพียงอย่างเดียวของเขาคือการทำสวนและเก็บรวบรวมการประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด เขาเป็นคนที่ดูเงียบๆและไม่ค่อยจะวูบวาบ แต่เมื่อคนประเภทนี้โกรธพวกเขาจะน่ากลัว
แอ๊ด, แอ็ด, แอ็ด ไอโฟน 4 ของดงซูบินดังขึ้น เขามองไปที่โทรศัพท์ มันเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก
"สวัสดี?"
“สวัสดีใช่หัวหน้าซูบินหรือป่าว ฉันเองหยางเหล่ย”
ตาของดงซูบินกระตุก ‘ทำไมไอปัญญาอ่อนนี้ถึงโทรหาฉัน’ "คุณนั้นเอง? มีอะไร?"
หยานเหล่ยรู้สึกโกรธกับน้ำเสียงของดงซูบินแต่หัวหน้าสาขาต่างก็อยู่ข้างๆเขาและเขาก็ทนได้ “คุณไม่จำเป็นต้องมาโรงพยาบาลซวนหวู่ แค่ตรงไปที่หูถงตรงข้ามโรงพยาบาล มีร้านอาหารคังเดอ พวกหัวหน้าจะไปทานอาหารเย็นกัน” ดงซูบิน เข้าใจว่าทำไมหยานเหล่ยจึงโทรหาเขาในทันที ไม่ว่าเขาจะอยู่ใกล้แค่ไหนกับหัวหน้าเสี่ยวเธอก็ยังเป็นหัวหน้าของเขาอยู่ดี เธอโทรไปหาเขาอีกครั้งและถ้าเธอโทรครั้งที่สองมันจะลดสถานะความน่าเชื่อถือของเธอลง นั่นเป็นเหตุผลที่หยานเหล่ยโทรหาดงซูบิน
"ตกลง. ผมจะไปที่นั้น" ดงซูบินวางสาย “แพนเหว่ย ไปที่คังเดอร์เลสเตอรลอง ทันที รีบเลย.”
"ครับ." เกาแพนเหว่ย ตอบ "รับทราบ."
ร้านอาหารคังเดอ
อาจเป็นหัวหน้าเจียงที่เลือกร้านนี้ ร้านอาหารแห่งนี้เป็นร้านอาหารอันดับ 3 มันไม่ได้น่าเกรงขาม แต่หลังการปรับปรุงมันทำให้ดูหรูหราขึ้น เมื่อดงซูบินมาถึงทางเข้าเขาสังเกตเห็นหัวหน้าเจียง, หัวหน้าเซง และรถของผู้นำคนอื่น ๆ ไม่ได้อยู่ที่นั่นดงซูบินเข้าไปในร้านอาหารทันทีเพื่อจองห้องส่วนตัวที่ดีที่สุดในขณะที่เกาแพนเหว่ย และ ฉางจ้วงรออยู่ข้างนอกมองไปที่ทิศทางของโรงพยาบาลตั้งอยู่
ไม่กี่นาทีต่อมามีรถสองสามคันจอดอยู่ที่ทางเข้า
ดงซูบิน และ เกาแพนเหว่ย รีบเดินไปเปิดประตูให้หัวหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่ดงซูบิน พบกับหัวหน้าเจียงมีชายหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณ ดงซูบินนั่งอยู่ข้างๆหัวหน้าเจียงในรถ ชายหนุ่มคนนี้มีรอยฟกช้ำที่มุมดวงตาของเขาและแขนของเขาได้รับการพันผ้าพันแผล การบาดเจ็บดูเหมือนจะไม่รุนแรง หลังจากทั้งสองคนลงมาดงซูบินก็พูดอย่างสุภาพ:“หัวหน้าเจียงจองไปที่ห้องส่วนตัว มันอยู่ด้านบน……”
หัวหน้าเจียงเดาได้ว่าดงซูบินมาจากเขตตะวันตก เขาไม่แม้แต่จะมองดงซูบินและเข้าไปในร้านอาหารกับหลานชายของเขา
ดงซูบินรู้สึกเขินอาย เขาเห็นหัวหน้าเซง และคนอื่น ๆ และรีบเดินไปทักทายผู้นำ “หัวหน้าเซง, หัวหน้าเสี่ยว, ผู้อำนวยการเจียง ……”
หัวหน้าเซงพยักหน้า “ไปกันเถอะ” เขารีบตามหัวหน้าเจียงไปที่ร้านอาหาร
เสี่ยวหยานตบดงซูบินบนหลังของเขา "ทำให้ฉันภูมิใจ."
รองผู้อำนวยการกระซิบ:“หัวหน้าดงมันขึ้นอยู่กับคุณแล้ว คุณต้องดับไฟนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันในฐานะพี่ชายเดียวฉันจะชวนคุณไปดินเนอร์ถ้าเรื่องนี้จบลง”
ดงซูบินเกือบจะเตะเขาแล้ว ‘พี่ชายอะไร ฉันจะดับไฟนี้ได้อย่างไร’
หยางเหล่ยผู้ติดตามหัวหน้าเซงอย่างใกล้ชิดหันมามองที่ดงซูบินเขายังต้องการที่จะเห็นว่าดงซูบินทำอะไรได้บ้าง ทำไมผู้นำทั้งหมดจึงคาดหวังในตัวเขาสูงขนาดนั้น? มันแปลกเกินไป มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเขาบ้าง?
ที่ล็อบบี้ร้านอาหารหัวหน้าเจียงบอกกับพนักงานต้อนรับ “ขอให้เจ้านายของคุณช่วยเปิดห้องส่วนตัว” แลลลเงียบสงบ” จากนั้นเขาก็เดินขึ้นบันไดไปยังชั้น 3 หลานชายของเขาเปิดประตูห้องส่วนตัวให้เขา หลังจากนั้นหลานชายของหัวหน้าเจียงหันกลับมามองหัวหน้าเซงและที่เหลือด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ก่อนเข้าห้องไป
ห้องส่วนตัว“เงียบสงบ” นี้ไม่ได้เปิดให้บริการแก่สาธารณะ แต่พนักงานที่ร้านอาหารรู้ว่าบุคคลนี้เป็นเพื่อนเจ้านายของพวกเขาและไม่ได้ห้ามอะไร ผู้จัดการได้นำพนักงานเสิร์ฟที่สวยที่สุดเพื่อบริการลูกค้ารายนี้ในขณะที่เธอไปที่สำนักงานเพื่อแจ้งหัวหน้าของเธอ
ห้องส่วนตัวนี้สวยงามและเงียบสงบ โต๊ะเก้าอี้จาน ฯลฯ ในห้องถูกเลือกมาเป็นพิเศษ สีสันและการออกแบบทำให้ห้องรู้สึกสงบ การประดิษฐ์ตัวอักษรคลาสซี่ถูกแขวนบนผนัง กรอบทำจากไม้เรดวู้ดเก่าตกแต่งด้วยสีทอง เขียนคำภาษาจีน 4 คำ 'ความเงียบสงบทำให้เกิดวิชชา' บรรยากาศโดยรวมในห้องส่วนตัวนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกสงบเงียบ……หืม? แต่หลังจากนี้จะไม่มีความเงียบสงบอีกต่อไป…….
ชายหนุ่มคนนั้นถูกจับกุมโดยไม่มีเหตุผล
ญาติของหัวหน้าเจียงถูกผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาวทำร้าย
รองผู้อำนวยการสำนักที่หกจะถูกไล่ออกในไม่ช้า
หัวหน้าเซงต้องแบกรับความรับผิดชอบอย่างเต็มที่สำหรับเหตุการณ์นี้
พวกเขาทั้งหมดจะสามารถสงบลงได้ไหม?
