EP 130.1 เดินไปด้วยกัน

EP 130.1 เดินไปด้วยกัน

ผู้แปล loop

ในตอนเย็น

ดงซูบินกำลังฮัมเพลงอย่างตื่นเต้นเมื่อเขากลับมาที่อพาทเมนท์ เขาเพิ่งกลับมาจากการประมูลของไห่ไห่ ที่เขามาช้าเพราะเขาต้องการทำให้ฉูหยวนประหลาดใจ เพราะเหว่ยหน่านนั้นจ่ายค่าสร้อยคอด้วยบัตรเครดิตในตอนบ่าย ดังนั้นดงซูบินจะได้รับเงินในสัปดาห์หน้า ซึ่งเขาจะได้รับเงินจาการประมูลครั้งนี้หลังจากการหักค่าธรรมเนียมทั้งหมดแล้วจำนวน 1.32 หยวน

ณ ห้องของฉูหยวน

ฉูหยวนกับแม่ของเธอกำลังถือถ้วยจานออกมาจากห้องครัว

ดงซูบินที่เพิ่งเข้ามาในอพาร์ตเมนต์ก็หัวเราะ:“สวัสดีครับคุณป้าพอดีวันนี้จะมาขอฝากท้องกับห้องนี้สักหน่อย”

“หุ้ย!! ซูบินมาได้ถูกเวลาพอดีเลย เธอดูหน้าตาสดใสมากๆเลย แล้วเป็นยังไงบ้างได้ออกเดทกับใครบ้างรึยัง” แม่ของฉูหยวนกล่าว

ดงซูบินมองไปที่ฉูหยวนแบบแอบๆและล้างคอของเขา “ผมยังอายุเท่านี้ใครจะอยากออกเดทกับผมกัน?”

ฉูหยวนวางตะเกียบและหม้อลงบนโต๊ะแล้วเคาะหัวของดงซูบิน“นายไม่มีคำตอบอื่นหรือยังไงกัน ? เกิดอะไรขึ้นกับนาย แม้ว่าเงินเดือนของนายจะไม่เยอะ แต่อย่างน้อยนายก็ได้เป็นรองหัวหน้าแผนกตั้งแต่อายุยังน้อย เมื่อวานฉันพึงไปเลี้ยงส่งมี่สาวที่ทำงานของฉันถามถึงนาย เธอบอกอยากแนะนำหลานสาวให้นายรู้จัก”

แม่ของฉูหยวน หัวเราะ "ดีเลย. ลูกต้องช่วยดงซูบินดูสาวๆเหล่านี้นะ”

ฉูหยวน หัวเราะ:“ตอนนี้หนูยังไม่รู้เลยว่าดงซูบินเขามีสเปกยังไง ถ้าหนูรู้เดียวหนูจะแนะนำสาวๆให้กับเขาเอง”

“เอ่อ……ไม่เป็นไร ฉันยังไม่ค่อยรีบ” ดงซูบินกลอกตาและคิดกับตัวเอง ‘ฉูหยวนนี้ก็โกหกเก่งเหมือนกันนะเนี่ย’

ในช่วงมื้อเย็นแม่ของฉูหยวนตักข้าวเพิ่มให้กับดงซูบิน “ซูบินป้าได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นที่สำนักข่าวแล้ว ป้าอยากจะขอบคุณจริงๆ เธอเคยช่วยชีวิตฉูหยวนมาก่อนและตอนนี้เธอก็ได้ช่วยเธออีกครั้ง ที่นี่……เอากินอีก……” แม่ของฉูหยวนพูดจาด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ และถามทันทีว่า:“ซูบินป้าได้ยินมาว่าเธอรู้จักผู้นำในแผนกประชาสัมพันธ์ส่วนกลาง”

ดงซูบินกลืนอาหารของเขาแล้วตอบว่า:“ใช่ครับ ผมรู้จักเธอ แต่เราไม่ได้สนิทกันมากนะครับ”

แม่ของฉูหยวนมองหน้าดงซูบินและวางตะเกียบของเธอ “เธอช่วยถามติดต่อเธอคนนั้นให้หางานให้กับฉูหยวนได้รึเปล่า”

"แม่!" ฉูหยวนขมวดคิ้ว “ซูบินช่วยหนูมาเยอะแล้ว หนูไม่อยากรบกวนเขาอีกแล้ว”

ดงซูบินยิ้มแล้วลูบจมูก “นี่……ไม่น่าจะมีปัญหา ฉูหยวนเธอยังต้องการที่จะทำงานเกี่ยวกับสื่อรึเปล่า? ถ้าเธอต้องการฉันสามารถของานให้เธอได้ แต่ฉันคิดว่าเธอน่าจะต้องการจัดตั้ง บริษัท และเป็นผู้จัดการมากกว่าใช่ไหม”

แม่ของฉูหยวนยิ้มเมื่อเขาได้ยินว่าดงซูบินเต็มใจช่วย “ลองหมูตุ๋นนี่สิ ฮ่า ๆ ๆ ๆ อย่าฟังฉูหยวนพูดมากเลย ใครอยากให้เธอเป็นผู้จัดการ เมื่อไม่นานที่ผ่านมาตลาดหุ้นดันตก เงินออมทั้งหมดของเธอไม่สามารถถอนออกมาได้ น่าจะใช้เวลาอย่างน้อย 1 ปีก่อนที่เธอจะสามารถเก็บเงินได้ขนาดนั้น เธอจะจัดตั้ง บริษัท โดยไม่มีเงินได้อย่างไร เธอไม่สามารถจ่ายค่าเช่าห้องไว้หรอก”

ดงซูบินตกตะลึง "อา?เธอขาดทุนในหุ้นหรอ ทำไมไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้เลย?”

ฉูหยวนยิ้มอย่างเบื่อหน่าย “เงินมันไม่มาก”

“ไอโย……ถ้าเธอต้องการเงินฉันมีเงินให้เธอนะ” ในตอนนี้ฉูหยวนรู้สึกเครียดหลังจากสูญเสียเงินออมและงานของเธอไป

เมื่อได้ยินดงซูบินพูดเช่นนั้นฉูหยวนถึงกับกลอกตา “เก็บเงินไว้ เงินเดือนของนายก็ไม่สูง เรื่องนี้ฉันสามารถจัดการเองได้”

"โอวตกลง."

ดงซูบินสังเกตว่าฉูหยวนอยากจะอาบน้ำตอนที่เขาจะออกจากห้องไป การแต่งตัวและแต่งหน้าของเธอไม่เหมือนตอนเช้า ตอนนี้เธอสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักนิตติ้งสีขาวและกางเกงรัดรูปสีดำ เขาสามารถเห็นโครงร่างของขาหุ่นดีของเธอ ดงซูบิน ยังคงกินข้าวและแอบถอดรองเท้าแตะใต้โต๊ะ เขาใช้เท้าและนิ้วเท้าถูกับขาของฉูหยวน

ฉูหยวนแสดงอาการเขินออกมาทันทีและหลีกเลี่ยงการดู ดงซูบินเธอก้มศีรษะลงและกินต่อไป

แม่ของฉูหยวนไม่ได้สังเกตอะไรผิดปกติและยังพูดอยู่ “ในบรรดาเด็ก ๆ ไม่กี่คนในละแวกนี้มีซูบินที่โดดเด่นคนเดียวเท่านั้น แม่ได้ไปคุยกับเพื่อนบ้านบางคน ในตอนบ่ายและพวกเขายังคงพูดถึงเหตุการณ์เรื่อวหัวหน้าส่วนเสี่ยวจากศุลกากร เฮ้อ……แค่ดู ฉูหยวนของพวกเรา เธอพยายามตั้ง บริษัท กับเพื่อนของเธอหลังจากสำเร็จการศึกษา แต่ บริษัท ล้มละลายตอนนี้? เธอตกงานและใช้เวลานี้เก็บเงิน ตอนนี้ป้าใช้เวลาในการตามหาคู่ให้กับฉูหยวนเพราะป้าพึงได้โอกาสไปติดต่อกับหลานชายของป้ามา ซูบินเธอต้องช่วยป้าชักชวนฉูหยวน การตั้งบริษัทของเธอไม่มีประโยชน์หรอก ตอนนี้เธอน่าจะมีสามีได้แล้ว…….”

ดงซูบินยิ้มอย่างน่าอาย "ตกลง. เดียวผมจะคุยกับเธอให้” ขณะที่เขาตอบเขายกเท้าขึ้นเพื่อกอดต้นขาของฉูหยวนใต้โต๊ะ

ฉูหยวน คึกคักและเธอลดมือข้างหนึ่งเพื่อหยุดเท้าของดงซูบินที่อยู่ระหว่างขาของเธอ “อย่าพยายามเกลี้ยกล่อมหนูเลย หนูจะไม่หยุดฝันเกี่ยวกับการเป็นเจ้าของธุรกิจ และหนูไม่ต้องการทำธุรกิจร่วมกับใคร แต่ยังไงก็ตามในตอนนี้ถึงหนูอยากจะตั้งบริษัทร่วมกับคนอื่นมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี”

ฉูหยวนกำลังกดที่ข้อเท้าของดงซูบินเพื่อหยุดยั้งการเคลื่อนไหว แต่เขาก็ยังสามารถขยับนิ้วเท้าได้ นิ้วเท้าของเขาขยับขึ้นลงรู้สึกถึงต้นขาของเธอผ่านเนื้อผ้าที่เนียนเรียบของกางเกง

แม่ของฉูหยวนไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นใต้โต๊ะ เธอยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกสาวพูด "ถูกต้อง. ลูกควรหาสามีให้เร็วที่สุดและมีหลานให้แม่ได้แล้ว”

การหายใจของฉูหยวนเริ่มเร็วขึ้นจากนั้นจึงพูดว่า: "ให้หนูได้งานก่อน หนูสามารถหางานได้ด้วยตัวเองและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากซูบิน”

แม่ของฉูหยวนเริ่มบ่น “การเป็นข้าราชการนั้นดีกว่าเยอะ ลูกจะได้งานอะไร บริษัท เอกชน? บริษัท ต่างชาติ?”

“เดียวหนูจัดการเรื่องนี้เอง” ฉูหยวนปิดขาของเธออย่างแน่นหนาและพยายามดันขาของดงซูบินออกไปใต้โต๊ะ

“เอ๊ะทำไมหน้าลูกแดงล่ะ” แม่ของฉูหยวนเริ่มขมวดคิ้ว “ลูกเป็นไข้รึเปล่า? แม่ขอดูอาการหน่อย”

“ไม่มีอะไรหรอก หนู่แค่ตัวอุ่นๆนิดหน่อย”

ดงซูบิน หยุดหยอกล้อเธอและดึงขาของเขาแล้วสวมรองเท้าแตะกลับ เขาพูดต่อพร้อมกับทานมื้อค่ำจนเต็มอิ่ม กางเกงแน่นรู้สึกดีที่สุด มันยืดหยุ่นเรียบและรู้สึกราวกับว่าเขากำลังสัมผัสขาของเธอโดยตรง

หลังอาหารเย็นฉูหยวนกล่าวว่า“แม่กลับไปพักผ่อนก่อน หนูจะล้างจาน”

แม่ของฉูหยวนพยักหน้า“ลูกควรหางานให้ได้เร็ว ๆ นี้ ซูบินป้าจะกลับแล้วนะ แวะมาเที่ยวหาป้าก็ได้นะถ้าว่าง”

"ได้เลยครับ ขอบคุณครับ."

ดงซูบิน และ ฉูหยวนเดินไปส่งแม่ของฉูหยวนไปที่ประตูและดูเธอเดินลงบันได หลังจากฉูหยวนปิดประตูเธอกดแขนของดงซูบินสองสามครั้ง “นายมันพวกนิสัยไม่ดี แม่ฉันอยู่ใกล้และนายยังกล้าที่จะแตะต้องฉัน นายอยากจะโดนตบสินะ?” ตบ, ตบ, ตบ “นายยังกล้าที่จะแตะฉันอีกครั้งหรือไม่”

‘สัมผัสเธอ?’

ดงซูบินได้ยินคำว่า 'สัมผัส' และตื่นเต้น “ฉูหยวนจากนี้ฉันจะสัมผัสเธอได้ไหม”

“นายกำลังพูดอะไรกัน” ฉูหยวนรีบเดินถ้อยไปหนึ่งก้าวทันที “หน้าด้าน เธอไม่สามารถสัมผัสฉันได้วันนี้”

ดงซูบินเลือกที่จะทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งนั้นและเดินหน้าต่อไปและตรึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้ที่ประตู

ฉูหยวนอยู่ติดกับประตูและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ “นายนักเลงหรอ! หยุดกวนฉันแบบนี้ ฉันยังไม่ได้ล้างจานเลย……อ่า…. อย่าแตะต้องที่นี่……ไม่……ตอนนี้ยังไม่มืดเลย รอจนกระทั่งคืนนี้……อ๊า…… ไม๊ๆๆๆ ……ตอนนี้ยังไม่เหมาะวันนี้……หยุดถอดเสื้อผ้าของฉัน……นาย……หยุด! นายอยากจะตายหรอ……. นาย……ไปที่ห้อง! ถ้าเราทำที่นี่ห้องข้างๆจะได้ยินเรานะ”

ดงซูบินหยุดจูบคอของเธอแล้วอุ้มเธอไป

ฉูหยวนหน้าแดงและกอดเขาไว้รอบคอ ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาเมื่อเธอจ้องหน้าดงซูบิน “ฉันไม่น่าให้นายทำเมื่อคืนนี้ ฉันน่าจะรู้หลังจากครั้งแรกที่นายจะต้องการมัน……ทำไมฉันต้องมีส่วนร่วมกับนายด้วย? นายกำลังเดินทางผิด!”

ดงซูบินอุ้มเธอและเดินเข้าไปในห้องของเธออย่างรวดเร็วแล้วโยนเธอลงบนเตียง “ฉันแย่จริง ๆ เหรอ?”

"นายคิดอย่างไรล่ะ?" ฉูหยวนดึงกางเกงของเธอขึ้นมาทันทีซึ่งอยู่รอบ ๆ เข่าของเธอ “นอกจากการรังแกฉันแล้วนายจะทำอะไรได้อีก? นายก็เป็นแค่นักเลงกระจอก” แม้ว่าฉูหยวนกำลังดุด่าดงซูบินเธอก็ยังดูเป็นผู้หญิงและเซ็กซี่มาก

“จากนั้นฉันจะแสดงให้เธอเห็นสิ่งที่ไม่ดีนี้เอง!” ดงซูบินถอดเสื้อผ้าของเขาออกภายในไม่กี่วินาทีและกระโดดขึ้นไปบนเตียง “มีอะไรผิดปกติ”

ฉูหยวนจ้องมองเขาด้วยความโกรธไม่กี่วินาทีจากนั้นเธอก็ค่อยๆดึงเสื้อกันหนาวขึ้น “ปิดไฟแล้วดึงม่าน” หลังจากที่เธอถอดเธอก็ย้ายไปและเปิดลิ้นชักด้านล่างของลิ้นชักข้างเตียงของเธอ เธอหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาแล้วโยนมันที่ดงซูบิน“ใส่นี่สิ!”

ดงซูบินหยิบกล่องเล็ก ๆ ขึ้นมา ทุกอย่างในกล่องเขียนด้วยภาษาอังกฤษ "นี่คืออะไร?"

ฉูหยวน เขิน “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

"ฮะ? เธอไม่รู้ว่านี่คืออะไรและเธอต้องการให้ฉันใส่มัน?“ดงซูบินมองไปที่ด้านหลังของกล่องและรู้ว่ารายการนี้คืออะไร มันเป็นถุงยางอนามัยหนึ่งกล่อง” วันนี้เธอซื้อมันมาหรอ?”

ฉูหยวนทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้และตีเขา “นายยังกล้าพูดถึงเรื่องนี้เหรอ? วันนี้ฉันอายมาก หน้าตาของแคชเชียร์นั้นช่าง……”

ดงซูบินหัวเราะ “เธอแค่รู้สึกผิดและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคนอื่นทำให้เธอดูแปลก ๆ”

“นายนั้นแหละที่ผิด ทั้งหมดเป็นความผิดของนาย!”

“สบายดีดี……ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน” Dong Xuebing เปิดกล่องและนำทุกอย่างออกจากกล่อง จากนั้นเขาก็เปิดน้ำตาและตรวจสอบ “เอ่อ……น้าซวนนี่……. ฉันจะใช้สิ่งนี้ได้อย่างไร คุณรู้หรือไม่”

"ฉันจะรู้ได้อย่างไร? นายกำลังจะมีอะไรกับฉันไม่ใช่หรอ!”

“ฉันไม่รู้วิธีใช้มัน หืมมีคำแนะนำอยู่ รอสักครู่”

ผ่านไป 5 นาที……

ผ่านไป 10 นาที……

หลังจากการทดลองและการเสียถุงยางอนามัยสองถุงในที่สุดดงซูบินก็รู้วิธีสวมใส่ เขาเห็น ฉูหยวนมองมาที่เขาด้วยความดูแคลน “คำแนะนำไม่ชัดเจน มันคลุมเครือเกินไป ฉัน……” ฉูหยวน กลอกตาของเธอและ ดงซูบินหยุดอธิบาย เขากระโดดขึ้นไปบนยอดเธอแล้วเริ่มเซสชั่น 'มวยปล้ำ'