บทที่ 128.1 ขาดใจ
บทที่ 128.1 ขาดใจ
ผู้แปล loop
EP 128.1 ขาดใจ!
ผู้แปล loop
“เอ๋!ฉูหยวนทำไมลูกปิดประตู? แล้วลมจากเครื่องทำความร้อนจะเข้าถึงลูกไหมนะ”
“ในห้องไม่ค่อนเย็นเท่าไรนะแม่”
“งั้นแม่จะปิดเครื่องปรับอากาศนะจะได้ไม่ต้องเปลืองไฟฟ้า เข้านอนเร็วขึ้น”
"ตกลงค่ะ. ราตรีสวัสดิ์."
หลังจากฉูหยวนพูดคุยกับแม่ของเธอเสร็จจากนั้นเธอก็ปิดไฟที่ห้อง เธอนั่งลงบนเตียงแล้วถอดถุงเท้าออก เธอหันมามองที่ ดงซูบินจากนั้นก็ขึ้นไปอยู่ใต้ผ้าห่มสีชมพูของเธอ เธอวางหมอนแล้วขยับไปทางด้านขวาของเตียงคู่ขนาดเล็กของเธอ
ดงซูบินยืนอยู่ข้างเตียงและร้องเบา ๆ :“ฉูหยวน”
“……”
“เดียวนั่งเล่นเน็ตสักพัก ฉันยังไม่ง่วงเลย”
“……”
“เคยเล่นไพ่ไหม”
“......”
ดงซูบินรู้สึกผิดหวังเมื่อเขาเห็นฉูหยวนไม่ค่อยสนใจเขา เขาทำได้เพียงถอดเสื้อผ้าและวางเสื้อและกางเกงอย่างเรียบร้อยบนโต๊ะข้างเตียงและดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็ถอดกางเกงขายาวของเขาออก เขาสวมกางเกงชั้นในเพียงอย่างเดียวเขาและมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม มันหนาว.
ฉูหยวนโดนก่อกวนโดยดงซูบิน:“ทำไมตัวสั่นด้วยล่ะ”
ดงซูบินลูบมือของเขาไว้ใต้ผ้าห่ม “มันหนาวมาก เครื่องทำความร้อนของเธอแย่ยิ่งกว่าห้องของฉันอีกทำไม่บริษัทนี้ถึง งก ขนาดนี้เราเสียเงินกับไปตั้งมากมายกับไอเครื่องบ้านี้”
ฉูหยวนหันมาอย่างช้าและเผชิญหน้ากับดงซูบิน“มันเหมือนกับทุกปีแหละ”
แสงจันทร์จาง ๆ กำลังผ่านเข้ามาทางหน้าต่างและดงซูบินมองเธอ “ฉูหยวนทำไมเธอดูสวยจัง”
"หุบปาก……." ฉูหยวนยิ้ม “นายแค่พูดอย่างนี้เพื่ออยากให้ฉันไม่ตีนายสินะ”
"ฮะ?ฉันไม่เคยคิดเลยว่าทุกอย่างมันจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างงี้?”
ฉูหยวนดึงมือของเธอออกจากผ้าห่มแล้วมือของเธอก็ชนเขากับต้นขาของเขา
ดงซูบินบ่นเบา ๆ :“ฉูหยวนฉันยังไม่ได้เป็นผู้บริหารระดับสูงเลยเธอช่วยหยุดตีฉันก่อนได้ไหม.”
ฉูหยวนหัวเราะ แต่เธอรู้สึกว่าเธอหัวเราะดังเกินไปมันทำให้ดงซูบินต้องรีบปิดปากของเธอไว้ “มีเหตุผลอะไรที่นายมาแตะตัวฉัน?”
“ก็เพราะฉันชอบเธอ” ดงซูบินกะพริบและถามว่า:“ เธอชอบฉันไหม
“ไร้สาระ ฉันจะฉีกปากของนายออกมา” ฉูหยวนจ้องไปที่ดงซูบิน
“ทำไมเธอจ้องมาที่ฉันอย่างนี้ตลอดเวลาเมื่อฉันพูดถึงเรื่องนี้ ฉูหยวนเราเคยจับมือกันและจูบกัน ตอนนี้เรายังนอนบนเตียงเดียวกัน เราอยู่ในความสัมพันธ์แบบไหนกัน” มือขอดงซูบินเอื้อมมือไปใต้ผ้าห่มของฉูหยวนและจับมือเธอ “เป็นแฟนกับฉันเถอะ อย่าให้ฉันรอต่อไปแบบนี้เลย แม่ของฉันโทรถามเรื่องแฟนกับฉันตลอดเลย”
ฉูหยวนหัวเราะ:“ก็ไปหาคนอื่นสิ”
ดงซูบินตอบอย่างไม่พอใจ:“ถ้าเธอพูดอย่างงี้ล่ะก็ ฉันจะไปหาคนอื่นจริงๆด้วย”
“……” ฉูหยวนไม่ได้พูดอะไรและตบมือของดงซูบินจากนั้นเธอก็กอดผ้าห่มและหันหน้าหนีจากเขาอย่างรวดเร็ว
“ฉูหยวนพูดอะไรซักอย่างสิ” ดงซูบินผลักหลังของ ฉูหยวนออกไปเบา ๆ “ตอบฉันหน่อย”
ดูเหมือนว่าฉูหยวนกำลังตัดสินใจบางสิ่งบางอย่างอยู่ เธอโยนแล้วหันไปพักหนึ่งแล้วก็มองที่ดงซูบิน“ซูบินนายควรให้เวลาฉันตัดสินใจบ้างได้ไหม? สำหรับฉันการมีแฟนนั้นไม่ใช่เรื่องตลก ฉันต้องพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจังฉันจะมีแฟนและแฟนคนนั้นจะต้องแต่งงานกับฉันเท่านั้น ถ้าฉันคบกับนาย นายจะยอมแต่งกับฉันไหม? แม้ว่าเราจะแต่งงานกัน แต่ฉันแก่กว่านายมาก เพื่อนร่วมงานและหัวหน้าของนายในที่ทำงานของคุณจะรู้และซุบซิบนินทาลับหลังของนายได้”
ดงซูบินเปิดตาของเขาออกมากว้าง:“จะมีใครที่จะกล้าพูดลับหลังฉัน”
“ดูตัวเองก่อน” ฉูหยวนบีบแก้มของดงซูบิน“นายคิดว่านายจะสามารถหลีกเลี่ยงจากคำนินทาได้หรือยังไง”
“ก็ให้พวกเขานินทาไป ทำไมเธอจะต้องสนใจกับคำนินทาเหล่านั้นด้วย?”
“...... ฉัน……ไม่สนใจหรอก”
"แค่นั้นแหละ. สิ่งนี้จะไม่เป็นปัญหา อย่างงั้นเป็นแฟนกับฉันได้ไหม”
ฉูหยวนเขินเล็กน้อยแล้วจึงล้างคอของเธอ “อืม……ขอฉันลองคิดดูก่อนนะ”
“คิดอะไรกันอีก หน้าตาของฉันก็ธรรมดาครอบครัวก็ดูธรรมดาและไม่มี IQ หรือ EQ สูง แต่…… แต่ฉันก็ยังมีดีหลาย ๆ ด้านเช่น……ชอบ……โวยวาย ฉันกำลังพูดถึงอะไร ไม่……สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดคือยังมีบางจุดที่ดีเกี่ยวกับตัวฉัน ถูกแล้ว? ถูกแล้ว? เธอก็รู้ใช่มั้ย” ดงซูบินเริ่มพูดมากและไม่ได้สงวนท่าทีของตัวเอง
ฉูหยวนหัวเราะและชูหัวแม่โป้งลง "โง่."
“ดูสิเธอพูดคำนี้อีกแล้ว ฉันโง่? ฉันพูดไม่เก่งและไม่ฉลาดพอ แต่ไอคิวของฉันควรอยู่ที่ค่าเฉลี่ยของชาติและไม่ต่ำกว่านี้แน่นอน หยุดเรียกฉันว่าโง่ เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนคนงี่เง่าต่อหน้าเธอ” นี่คือสิ่งทีดงซูบินไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่เขารู้ว่า อีคิวของเขาเพิ่มขึ้นมากมายหลังจากเขาเข้าได้เริ่มทำงาน ตอนนี้เขาดีกว่าเมื่อก่อนมาก
ฉูหยวนเริ่มหัวเราะ “นาย……ฉันชื่นชมนายเมื่อฉันเรียกนายว่าโง่ ฉันไม่ชอบคนที่พูดจานิ่มนวล”
ดงซูบินมองเธอ:“งั้นเธอชอบฉันเหรอ?”
“ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้น”
ดงซูบินรู้สึกว่าเขาเริ่มมีโอกาส เขาเตะผ้าห่มออกไปและรีบเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มของฉูหยวน“ให้คำตอบฉันมาเดียวนี้ เธอเต็มใจที่จะเป็นแฟนของฉันหรือไม่?”
"เธอกำลังทำอะไร? ฉันบอกเธอว่าอย่าแตะต้องฉัน“ฉูหยวนผลักเขาด้วยความโกรธ” ออกไปจากผ้าห่มของฉันมิฉะนั้นฉันจะตีนาย”
“เธอสัญญาว่าจะเป็นแฟนของฉันและฉันจะออกไป”
"ฉันขอเวลาคิดก่อนๆ ทำไมเธอถึงห่วงฉันขนาดนั้น”
"อา? เธอถามฉันว่าทำไมฉันถึงเป็นห่วง? ฉันอายุยี่สิบปีแล้วและไม่เคยออกเดทมาก่อน ในที่สุดฉันก็พบเจอคนที่ฉันชอบและคนที่ฉันชอบยังคงปล่อยให้ฉันจับมือเธอจูบเธอและเธอยังแสดงความสนใจในตัวฉัน บอกฉันหน่อยทำไมฉันไม่ควรกังวล ในเรื่องความสัมพันธ์เช่นนี้กัน?”
เมื่อฉูหยวนได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดทำให้แธอหยุดผลักเขาออกจากผ้าห่มของเธอ “ฉันไม่เคยออกเดทกับใครมาก่อน ทำไมฉันถึงไม่กังวล?”
“ฮ่ะ! เธออายุเกือบ 30 แต่เธอไม่กังวลเรื่องนี้เลย ใครจะเชื่อเธอ?”
ฉูหยวนตบไปที่แขนของดงซูบิน “หยุดพูดอย่างงั้นได้แล้ว”
ทั้งคู่ถกเถียงกันในเรื่องที่วิตกกังวลเป็นเวลาหลายนาทีเมื่อดงซูบินรู้สึกว่านี่เป็นข้อโต้แย้งที่ไม่มีสาระอะไร เขากลอกตาและหยุด จากนั้นเขาก็กอดร่างกายที่โค้งของฉูหยวนจากด้านหลังเธอแล้วดึงเธอกลับไปที่หน้าอกของเขา มือของเขาจับท้องของเธอบีบไขมันของเธอเบา ๆ “ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็นกังวลหรือไม่ ฉันแค่รู้ว่าฉันเป็นกังวล ถ้าเธอปฏิเสธที่จะให้คำตอบฉันฉันก็……. ฉันจะสัมผัสคุณ”
ฉูหยวนใช้หัวของเธอดันกลับไปสู้กับดงซูบินชนเขาที่คางของดงซูบินเบา ๆ "นายกำลังพูดอะไร? ฉันจะฆ่านาย!”
ดงซูบิน ตอบ:“สุดท้ายเธอก็จะยอมเป็นแฟนกับฉัน อย่างงั้นฉันขอจับตัวเธอก่อน เพราะฉันเคยจับตัวมาก่อนแล้ว”
“ใครจะเห็นด้วยกับนาย หวังไปเถอะ!” ฉูหยวนบีบมือของดงซูบินบนท้องของเธอและเก็บเงียบไว้เป็นเวลานาน เธอหันหัวของเธอไปทางดงซูบินเล็กน้อยแล้วใช้มือซ้ายจับบริเวณหน้าอกของเธอและใช้มือขวาคลุมส่วนล่าง “อย่าทำมากไปกว่านี้ ถ้าอย่างงั้นฉันจะไม่ให้นายจับตัวฉันอีก?”
ดงซูบินตื่นเต้นและพยักหน้า
"ทะลึ่ง!" ฉูหยวนดุเขาแล้วปิดตาของเธอ
ดงซูบินรู้สึกได้ว่าคอของเขารู้สึกแห้งจากความตื่นเต้น เขาขยับมือของเขาลงไปที่ก้นของฉูหยวนและบีบข้างนอกซึงของเธอ เขาก้มหัวลงแล้วจูบหูเบา ๆ เขารู้สึกว่าเธอกระโดดขึ้นเล็กน้อยและเขายังคงจูบติ่งหูของเธอต่อไป ดงซูบินได้สัมผัสต้นขาและขาของเธอมาก่อนและคิดว่าเขาควรลองไปจุดอื่น คราวนี้เขาตัดสินใจลองร่างกายส่วนบน เขาขยับมือของเขารอบเอวของเธอและพบว่าการกับกางเกงในของเธอ เขาวางมือเย็น ๆ ไว้ใต้นั้นทันที
"มันเย็น! เอามันออก!"
“ฮิฮิมันจะค่อยๆอุ่นขึ้นเร็ว ๆ นี้”
“……ฉันให้นายสัมผัสแค่ด้านนอกเท่านั้น นายได้ยินฉันไหม?”
“ฮะมันเหมือนกันทั้งข้างในและข้างนอก มือของฉันเย็น. เธอสามารถช่วยให้ฉันอุ่นได้”
“ถ้าอย่างนั้นนายไม่ได้รับอนุญาตให้เลื่อนขึ้นมา! หยุด! นี่คือที่สุดที่นายสามารถสัมผัสได้! อย่าขยับขึ้นไปข้างบนอีกต่อไปไม่งั้นฉันจะตีนาย”
“เอ๊ะนี่แค่ท้องของคุณ ฉันจะขยับขึ้นไปเล็กน้อย อืม…… 5 ซม. ตกลงไหม”
“ไม่เกิน 1 ซม.”
“ประมาณ 4 ซม. 1 ซม. น้อยเกินไป” ดงซูบินต่อรอง
“2 ซม. ถ้านายขยับตัวสูงกว่านี้นายจะแตะฉัน……นายสามารถเอามือของนายออกไปถ้านายคิดว่ามันขึ้นน้อยเกินไป”
"ตกลง. 2 ซม. ฉันจะทำและปล่อยมือของฉัน”