เซียนเหนือวิถี บาทที่ 140 (ฟรี)

บาทที่ 140

พวกเขาบินขึ้นไปจนถึงระดับเมฆก่อนที่จะทะยานไปเบื้องหน้า หงเซียวพลันคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะกระซิบให้ทุกคนลองทำตาม พวกเขาสลับจากการใช้ปราณเซียนไร้ลักษณ์เมื่อเข้าไปในเมฆเป็นหมอกวิญญาณปีศาจและสำแดงเดชใช้วิชาตัวเบาวิญญาณสายหมอกพุ่งทะยานไปจนสุดขอบเมฆโดยแทบไม่ใช้เวลาแล้วเปลี่ยนกลับมาเป็นปราณเซียนไร้ลักษณ์เมื่อไม่มีเมฆแล้ว

พวกเขาบินไปนานจนกระทั่งเวลาสายของอีกวันหนึ่ง

“พวกเจ้านี่แปลก บินได้เร็วบ้างช้าบ้างสลับกันไป” จินต้าส่งกระแสจิตมาจากด้านหน้า ก่อนจะกล่าวว่า “ถึงแล้ว”

จินต้าดิ่งลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาดิ่งลงสู่พื้นก็พบเห็นว่าเบื้องล่างนั้นเป็นทะเลกว้างใหญ่และไม่มีส่วนไหนที่เป็นแผ่นดินให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

ตูม มังกรทองพุ่งร่างลงไปสู่พื้นน้ำ โดยที่หงเซียวได้กระซิบบอกทุกคนให้รีบเปลี่ยนชุดเป็นชุดว่ายน้ำ ขณะที่เอาฟูกลมออกมาวางบนผิวน้ำ และเอาฉากกั้นออกมาวางบนฟูกลมอีกชั้น

ตูม ตูม ตูม ตูม ตูม หงเซียวได้ทำการเก็บทุกสิ่งก่อนจะกระโดดลงไปเป็นคนสุดท้าย โดยมีเสียงบ่นของมังกรดังมาว่าพวกเขาลงมาช้ามาก

พวกเขาดำดิ่งลงไปยังใต้ท้องทะเล ที่นั่นด้วยการนำของจินต้า ทุกอย่างล้วนปลอดภัยไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าสำแดงเดช

“นั่นไง ปลาตัวนั้น ปลาศักดิ์สิทธิ์” มังกรจินต้ากล่าวขณะพุ่งตัวเข้าหาปลาตัวหนึ่งที่มีสีสันสดใส มันมีขนาดเท่ากับรถยนต์หนึ่งคันที่ถูกยกตะแคง เมื่อมันเห็นมังกรพุ่งเข้าหา มันก็พุ่งตัวหนีอย่างรวดเร็ว

“เชือกปราณ” หงเซียวส่งสัญญาณให้กับทุกคน ทุกคนยื่นมือออกไปส่งเชือกปราณเข้าไปเกาะติดกับปลาตัวนั้น พร้อมกับดึงรั้งกับมวลน้ำจำนวนมหาศาลรอบตัว ซึ่งจะทำให้ปลาตัวนั้นเหมือนกับว่าต้องชักคะเย่อกับน้ำจำนวนมหาศาล

มันเคลื่อนตัวช้าลงในทันใด และมังกรทองก็เข้าถึงตัวในทันที

ฉึก มังกรทองกัดเข้าไปในร่างของปลาศักดิ์สิทธิ์นั้น ซึ่งอีกฝ่ายก็สงบลงไปในทันที

“โอ อย่างนี้ข้าก็ตรวจสอบร่างของมันไม่ได้นะสิ” หงเซียวกล่าว เขาต้องการร่างที่มีชีวิต

“ถ้าเจ้าปลานี่ยังมีชีวิต เจ้าอย่าคิดที่จะแตะร่างมันได้” จินต้ากล่าว “อย่างไรก็ตามเจ้าไม่สามารถตรวจสอบพลังเซียนของมันได้ไม่ใช่หรือ”

“ท่านพูดถูก” หงเซียวกล่าว เขายื่นมือเข้าไปสัมผัสกับร่างของปลา และที่สำรวจได้ก็เป็นเพียงชีพจรเซียนกับจุดเส้นบนร่างของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นี้เท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามเขาก็เก็บร่างมันไว้ในแหวนมิติ

“แต่ถ้าเจ้าต้องการสัมผัสสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ขัดขืนเจ้าละก็ ตามข้ามาทางนี้” มังกรพาพวกเขาดำดิ่งลึกลงไปกว่าเดิม

ตอนนี้หงเซียวเริ่มสัมผัสได้ถึงพลังเซียนที่มีอยู่ในน้ำว่ามีปรากฏอยู่

จากน้ำที่เป็นสีเขียวครามใส อย่างไรก็ตามมันก็เริ่มมืดลงไปตามลำดับเมื่อพวกเขาดำดิ่งลึกลงไป

“ถึงแล้ว นี่คือดินแดนเซียน” เบื้องล่างนั้นเป็นดงปะการังกว้างใหญ่สุดสายตาของพวกเขา มีมากมายหลากสีพร้อมกับสัตว์มากมายที่อาศัยอยู่กับมัน

“สัตว์ทั้งหมดนี่เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์งั้นรึ” หงเซียวถามด้วยความแปลกใจ

“ไม่ สัตว์ส่วนใหญ่ที่นี่ไม่อาจสร้างชีพจรเซียนได้” จินต้าตอบ มันพาพวกเขาว่ายลัดเลาะไปเหนือหมู่ปะการัง

“นั่นไง สัตว์ศักดิ์สิทธิ์” มันชี้กรงเล็บไปยังปากที่อ้ากว้างพร้อมกับแสงสว่างมากมายพวยพุ่งออกมาจากปากนั้น

“นั่นมันหอยมุก” หงเซียวอุทานออกมา

“สัตว์พวกนี้ เมื่อมีอายุได้ร้อยปีจากการอาบพลังเซียน พวกมันก็จะเริ่มสร้างชีพจรเซียนขึ้นมาได้เอง กลายเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้” มังกรทองกล่าวขณะที่วนไปรอบตัวหอย

หอยมุกขนาดยักษ์นั้นมีขนาดวัดจากขอบปากมุมหนึ่งไปยังอีกมุมหนึ่งนั้นกว้างกว่าสิบเมตร ใจกลางของตัวหอยเป็นไข่มุกขนาดมหึมา หงเซียวอนุมานว่าน่าจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสามเมตร แสงสว่างส่วนใหญ่นั้นเปล่งออกมาจากไข่มุกนั้น

แสงนั้นมีหลากสีหมุนวนเวียนไปมา หงเซียวและเด็กสาวทั้งสี่เมื่อมองดูแสงนั้นไปนานๆพลันรู้สึกเลอะเลือน

ควับ จินต้าที่ระวังอยู่ก่อนแล้วดึงร่างของคนห้าคนที่ถูกแสงนั้นล่อลวงให้พุ่งตัวเข้าไปในปากนั้นออกและพาพวกเขาออกไปอยู่ภายนอกรัศมีของแสงนั้น

“...เกือบไปแล้ว” หงเซียวได้สติ เขาอุทานออกมา

หากมังกรทองไม่ได้ช่วยพวกเขาไว้ ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะจบสิ้นกันที่ตรงนี้ อำนาจล่อลวงสะกดจิตของหอยมุกศักดิ์สิทธิ์นั้นรุนแรงยิ่งนัก ทั้งไม่มีวี่แววล่วงหน้า พวกเขาไม่ได้ระวังตัวเลยแม้แต่น้อย

“อา...” เด็กสาวพากันได้สติขึ้นมาทีละคน

เมื่อตั้งตัวได้แล้ว หงเซียวก็ให้บรรดาเด็กสาวอยู่ห่างออกไปกว่าเดิม ก่อนที่เขาจะเข้าไปที่ด้านเปลือกหอยที่ปราศจากแสง

กระทั่งเปลือกหอยเองก็ยังน่าตื่นตะลึง มันเป็นเนื้อไข่มุกสีทองอร่ามและมีเส้นแสงพาดไปบนนั้น ทั้งยังมีจุดแสงบนเส้นแสงนั้นที่สว่างเป็นพิเศษด้วย

เมื่อหงเซียวสัมผัสเข้ากับเปลือกหอยแล้วส่งปราณเซียนไร้ลักษณ์เข้าไป เขาก็รู้ได้ในทันทีว่านี่ไม่ใช่เปลือกที่สร้างขึ้นจากหินปูน แต่เป็นองค์ประกอบซับซ้อนของซิลิกอนซึ่งมีความแข็งแกร่งกว่าเพชร นั่นหมายความว่านี่ไม่ใช่หอยมุกปกติที่เขารู้จัก

เขาส่งปราณเซียนไร้ลักษณ์เข้าไปตรวจสอบร่างของหอยมุก มีชีพจรเซียนกระจัดกระจายไปทั่วตัว และไม่พบกับชีพจรปกติเลยแม้แต่น้อย และไม่มีชีพจรปราณด้วยเช่นกัน สร้างความประหลาดใจให้กับเขาเป็นอันมาก

เพราะว่าร่างของหอยมุกนั้นมีสรีระแตกต่างจากสัตว์มากนัก ทำให้หงเซียวต้องใช้เวลานานในการตรวจสอบ เขายังส่งปราณไร้ลักษณ์เข้าไปตรวจสอบไข่มุกด้วย

ผลลัพธ์ยิ่งน่าตื่นตะลึง เมื่อไข่มุกนั้นเชื่อมต่อกับตัวหอยมุกด้วยชั้นชีพจรปกติ และดูเหมือนว่าชีพจรนั้นน่าจะส่งผ่านพลังเซียนเข้าไปในไข่มุกจนทำให้ไข่มุกนั้นเปล่งแสงสีพิสดารออกมาได้

“หอยมุกชนิดนี้ชื่อว่าอะไร” หงเซียวถามจินต้า มังกรสุวรรณอัคคี

“จากที่ข้ารู้มา ยังไม่มีมนุษย์คนไหนพบเจอตัวหอยมุกชนิดนี้” จินต้าตอบ

“เซียนเองก็ไม่ตั้งชื่อให้มันเหรอ” หงเซียวสงสัย

“พวกเซียนไม่เหลือบแลมันเสียด้วยซ้ำ แม้ว่ามุกของมันจะดูมีสีสันสวยงาม แต่สำหรับเซียนแล้ว มีของน่าสนใจอย่างอื่นมากมายยิ่งกว่าในโลกนี้ เจ้านี้เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่ต่ำชั้นที่สุดแล้ว ต่ำยิ่งกว่าปลาที่เจ้าเก็บไปด้วยซ้ำ” จินต้าตอบ

“ถ้างั้นข้าขอถือโอกาสตั้งชื่อให้ก็แล้วกัน ข้าให้ชื่อว่า หอยมุกออโรร่า” หงเซียวกล่าว

“พี่ชาย เราจะเอาออโรร่าไปด้วยหรือไม่” จินหลินถาม

“ความจริงข้าก็ต้องการเอามันไปด้วยนะ แต่ว่าขนาดของมันใหญ่เกินขนาดแหวนมิติ” หงเซียวกล่าวอย่างจนปัญญา

เขาหันไปหาจินต้าแล้วถามว่า “มีออโรร่าที่ขนาดเล็กกว่านี้ไหม”

“นี่ขนาดเล็กที่สุดแล้ว” จินต้าตอบ “แต่ถ้าเจ้าต้องการหอยที่ยังไม่มีชีพจรเซียนละก็ ขนาดเล็กกว่านี้มีแน่นอน”

“อย่างนั้นก็ได้” หงเซียวกล่าว

จินต้าพาพวกเขาวนเวียนอยู่ตามปะการังและผืนทราย และพวกเขาก็พบเห็นหอยมุกแบบออโรร่ามากมายเกาะอยู่กับปะการัง แต่ทว่าการจะผ่านช่วงเวลาร้อยปีสำหรับหอยมุกออโรร่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ในเมื่อพวกมันก็มีศัตรูมากมาย

หงเซียวสำรวจหอยแต่ละตัวอย่างละเอียด และก็พบว่ามีหอยเพียงบางตัวเท่านั้นที่มีเปลือกเป็นองค์ประกอบของซิลิกอนแบบออโรร่า นั่นหมายความว่านี่จึงเป็นหอยสายพันธุ์นี้จริงๆ

เขาเก็บหอยสายพันธุ์ออโรร่าตัวเล็กนี้เข้าไปในถุงสองสามตัว แค่นี้ก็พอที่จะให้เขาศึกษาค้นคว้าไปได้อีกระยะหนึ่ง

“หืม เจ้าถิ่นมาแล้ว พวกเจ้ารีบไป ข้าจะต้านทานไว้ชั่วขณะ” จินต้ากล่าวอย่างลุกลี้ลุกรน