บทที่ 118 อดทนรอขุมทรัพย์ชิ้นใหญ่ที่สุด

บทที่ 118 อดทนรอขุมทรัพย์ชิ้นใหญ่ที่สุด

ผู้แปล loop

เวลาได้ย้อนกลับไป!

“เสี่ยวเอ๋อไข่มุกข้างๆเอ็งเป็นไงบ้าง”

“หัวหน้าหอยแมลงภู่ที่ผมเปิดออกมาไม่มีอันไหนที่ใหญ่กว่า 1.4 ซม.เลยใหญ่ที่สุดก็เพียง 1.3 ซม.”

“เยี่ยมยอด 1.3 ซม. ก็ดีพอแล้ว แล้วที่เกิน 1.4 ซม.ก็ถือว่าโชคดีไป”

เจ้าของฟาร์มและคนงานของเขากำลังพูดคุยกันขณะกำลังเก็บไข่มุกขึ้นมาจากบ่อ คนงานผิวเข้มคนหนึ่งส่งหอยแมลงภู่ที่เขาพึงเปิดให้เพื่อนร่วมงานของเขาเพื่อทำการคัดแยกไข่มุขออกจาก จากนั้นเขาก็หยิบหอยแมลงภู่ที่ดูหนาๆขึ้นมา นี่น่าจะเป็นหอยแมลงภู่ที่เขาเปิดไปก่อนหน้าที่ดงซูบินจะใช้พลังพิเศษของเขา เมื่อเห็นอย่างงั้นดงซูบินจึงเดินไปข้างหน้าและหยุดคนงานคนนั้นไว้ทันที "รอ…. รอก่อน! อย่าเพิ่งเปิดมัน! หอยแมลงภู่ตัวนั้นราคาเท่าไร? ผมอยากได้มัน!”

เจ้าของฟาร์มมองไปที่ดงซูบินแล้วหันกับไปมองที่หอยแมลงภู่นั้น “นายต้องการหอยตัวนี้อย่างงั้นหรอ”

ดงซูบินได้แต่พยักหน้า:“ใช่ผมต้องการตัวนั้น และเดียวตัวอื่นผมค่อยมาเลือกดูทีหลัง”

เจ้าของฟาร์มคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็หยุดทำทุกยอย่าง เขาเริ่มส่ายหัวแล้วพูดว่า: "หอยตัวนี้มันค่อนข้างอ้วนซึ่งหอยชนิดนี้จะผลิตไข่มุกที่ดีได้ ถ้านายต้องการตัวหอยฉันจะไม่ขายให้นายแน่ๆ“'อ้วน' เป็นศัพท์แสลงที่ใช้แทนหอยแมลงภู่บางประเภท ซึ่งมันหมายถึงความหนาของหอยแมลงภู่ หอยแมลงภู่ที่หนามากๆนั้นจะผลิตไข่มุกเม็ดใหญ่ได้” เซียวเอ๋อทำงานต่อ”

“เดี๋ยวก่อน…….!” ดงซูบินหยุดเขาอีกครั้ง “ผมเสนอ 5,000 หยวน”

นี่เป็นราคาที่สมเหตุสมผล แต่เจ้าของฟาร์มก็ยังส่ายหัว

ดงซูบินขมวดคิ้วและดูลังเล “6,000 นี่เป็นราคาที่ผมให้ได้สูงที่สุดแล้ว!”

คนงานผิวเข้มมองไปที่เจ้าของฟาร์มของเขา เขาเองก็คิดว่านี่เป็นราคาที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะได้ไข่มุกที่อยู่ด้านในขนาด 1.1 ซม. มันก็มีราคาไม่ถึง 6,000 หยวนได้ เพราะราคาของเม็ดไข่มุกขนาด 1.1 ซม. มันไม่ถึง 6,000 หยวน แต่ถ้าเกิดโชคดีขึ้นมาและไข่มุกเม็ดใดเม็ดหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่า 1.5 ซม. จะมีราคาเพิ่มสูงขึ้นมากกว่า 20 เท่าจากราคาเดิม แต่โอกาสที่จะได้ไข่มุกที่มีขนาดใหญ่กว่า 1.4 ซม. นั้นต่ำมาก

เจ้าของฟาร์มเองก็คิดเช่นนี้ เขาเลี้ยงหอยมุกนั้นหลายปีและด้วยประสบการณ์ของเขาเขาก็ไม่สามารถบอกขนาดของไข่มุกจากภายนอกของหอยได้เช่นันดังนั้นเขาจึงรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ใช้เพียงการเดาเท่านั้น เจ้าของฟาร์มลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับไปว่า "ตกลง 6,000 หยวน” เขาเองก็จะกลายเป็นคนโง่ถ้าไม่ยอมรับข้อตกลงนี้ ถ้าพ่อหนุ่มคนนี้ซื้อหอยของเขาในราคา 6,000 หยวนและซื้อชิ้นอื่นๆเพิ่มก็จะทำให้เขาได้กำไรเพิ่มขึ้น นี่เองก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเจ้าของฟาร์มอย่างเขาด้วย

ดงซูบินพูดต่อไปว่า“ผมจะขอเลือกอีกสองสามอย่าง ผมจะจ่ายเงินให้คุณหลังจากที่ผมลือกชิ้นที่ผมต้องการทั้งหมดได้แล้ว ตกลง?” เจ้าของฟาร์มได้แต่พยักหน้า "ตกลง. นายต้องการให้ฉันเปิดหอยแมลงภู่ให้นายตอนนี้เลยหรือป่าว”

“ยังก่อนๆ ผมจะนำมันกลับไปและเปิดมันด้วยตัวเอง เดียวเราไปดูตัวๆอื่นๆก่อนล่ะกัน”ดงซูบินนั้นจะไม่ยอมให้พวกของฟาร์มเห็นไข่มุกที่อยู่ในหอยเป็นอันขาด เพราะมันจะทำให้ดูน่าสงสัยมากเกินไป เมื่อเป็นอย่างงั้นเขารับหอยแมลงภู่จากคนงานผิวเข้มคนนั้นและมาไว้ที่มือของเขา จากนั้นเขาขอให้คนงานคนอื่นหาหอยแมลงภู่ตัวอื่นให้เขาต่อ

ตอนนี้ดงซูบินได้ไข่มุกมาเม็ดหนึ่งมาเพื่อนำมาเป็นส่วนประกอบของสร้อยคอมุก แต่เขายังขาดไข่มุกอีกสองสามอันเพื่อที่จะเอามาทำสร้อยคอของเขาและเขาเหลือเวลาเพียง 9 นาทีในการใช้พลังพิเศษในการย้อนกลับซึ่งไม่รู้ว่าจะพอหรือไม่

ในขณะที่ดงซูบินกำลังครุ่นคิดอยู่นั้นเขาได้ยินเสียงเจ้าของฟาร์มตะโกนออกม่าวา:“อ้า ฉันได้ตัวใหญ่แล้ว!”

ดงซูบินรีบเขยิบตัวเข้าไปหาเจ้าของฟาร์มทันทีและเห็นเจ้าของฟาร์มจับหอยแมลงภู่สีขาวอมเทาที่กำลังเปิดอยู่ ขนาดของไข่มุกนั้นใกล้เคียงกับไข่มุขที่เขาซื้อไว้ก่อนหน้านี้ เจ้าของฟาร์มหยิบอุปกรณ์ออกมาและวัดขนาดของไข่มุกมันอยู่ที่ 1.7 ซม. นี่เป็นไข่มุกที่เม็ดใหญ่มาก ไข่มุกใหญ่ขนาดนี้ปรากฏขึ้นมาเพียง 1 ใน 100 ตัวเท่านั้น!

ตอนนี้เจ้าของฟาร์มนั้นหัวเราเสียงดังด้วยความดีใจ “ฉันนี้โชคดีจริงๆ นี่เป็นของหายากเลยนะ!”

ดงซูบินจึงสูดหายใจลึก ๆก่อนที่จะตะโกนว่า

‘ย้อนกลับ!’

มีแสงแฟลชและสภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เจ้าของฟาร์มยิ้มและมองไปที่ดงซูบิน "ตกลง. นายต้องการให้ฉันเปิดหอยให้เลยหรือเปล่า?”

มันเป็นช่วงเวลาหลังจากที่ดงซูบินซื้อหอยแมลงภู่ไป "ยังก่อน. ผมจะกลับไปและเปิดมันด้วยตัวเอง“ดงซูบินวางหอยแมลงภู่ไว้ในตะกร้าของเขาอย่างรวดเร็วต่อหน้าเจ้าของฟาร์มและคนงานก็ทำงานต่อไปเขากล่าว”รอก่อน. แปบ. หอยแมลงภู่ข้างขาของคุณ ฉันก็ต้องการตัวนั้นด้วย  6,000 หยวนใช่ไหม” ดงซูบินชี้ไปที่หอยแมลงภู่สีขาวอมเทา

เจ้าของฟาร์มก้มลงและหยิบมันขึ้นมา “นี่งั้นเหรอ”

ดงซูบินตอบ:“ใช่” เขาหยิบหอยขึ้นมา แล้วเอาไปไว้ในตระกร้าของเขา

เจ้าของฟาร์มเองตอนนี้เขาก็อยากรู้อยากเห็นว่าด้านในนั้นมีอะไร แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาส่งสัญญาณไปให้กับคนงานของเขาและพวกเขาทำงานต่อไป

ผ่านไป

20 ……

30 ……

ในตอนนี้ถังพลาสติกเกือบเต็มไปด้วยไข่มุกหลายขนาด

ในบรรดาหอยเหล่านี้มีไข่มุกประมาณ 1.4 และ 1.5 ซม. สี่ตัว แต่ดงซูบินไม่ได้ใช้พลังพิเศษเลย อาจเป็นเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่ไข่มุกสามเม็ดนั้นมีสีขาว มันแตกต่างจากไข่มุกทองคำที่เขาซื้อ เป้าหมายของเขาคือสร้อยคอไข่มุกที่สมบูรณ์แบบ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาทิ้งไข่มุกเหล่านั้น แต่มีไข่มุกอีกอันหนึ่งที่มีสีทองขนาด 1.4 ซม. แต่รูปร่างไม่สมบูรณ์เพราะมันไม่ค่อยกลมเท่าไร

40 ......

50 ……

เกือบหนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว เจ้าของฟาร์มโยนเปลือกหอยแมลงภู่ที่เขาถือไว้และพูดว่า:“เราเปิดมาแล้วเยอะมาก คุณภาพของไข่มุกสีขาวค่อนข้างดี แต่ทำไมไข่มุกสีทองคุณภาพดีถึงขนาด 1.4 ซม. ถึงไม่ปรากฏ แม้ว่าเราจะโชคไม่ดีอย่างน้อยก็ควรจะเจอสักอันสิ”

คนงานคนนั้นเลยพูดว่า:“ยังมีหอยเหลืออยู่อีกเยอะครับ มันน่าจะเจอในเร็วๆนี้และครับหัวหน้า”

เจ้าของฟาร์มได้แต่ขมวดคิ้วและหยิบหอยแมลงภู่และใช้มีดครัวของเขาเพื่อเปิดเปลือกหอยออกมา เขาเปิดเนื้อขึ้นมาจากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง:“อยู่ที่ไง! ฮะ! ฉันแค่พูดเล่นๆแต่มันมีขึ้นมาจริงๆ!” ไข่มุกสีทองมีขนาดประมาณ 1.5 ซม.

ดงซูบินเห็นมันและอยากจะตะโกน ‘ย้อนกลับ’ทันที

แต่เมื่อดงซูบินกำลังจะตะโกนเขาได้ยิน เจ้าของฟาร์มตะโกนอย่างตื่นเต้น:“เอ้าท์! มีอีกหนึ่ง มีอีกอันที่ใหญ่กว่าอยู่ข้างใน!”ดงซูบิน หยุดและมองไปหามันทันที มันเป็นเรื่องยากที่จะหาไข่มุกเม็ดใหญ่ขนาดนี้ได้ ความน่าจะเป็นมันต่ำมาก!

“ฮ่าฮ่าฮ่า……นี่ก็ประมาณ 1.4 ซม.!”

ดงซูบินเห็นไข่มุกไร้ตำหนิสองอันแล้วตะโกนย้อนกลับขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!

เวลาย้อนกลับไป

“เราเปิดมาแล้วเยอะมาก คุณภาพของไข่มุกสีขาวก็ค่อนข้างดี แต่ทำไมไม่มีไข่มุกสีทองคุณภาพดีขนาด 1.4 ซม. ถึงไม่ปรากฏ แม้ว่าตอนนี้เราจะโชคไม่ดี อย่างน้อยก็น่าจะเจอสักอันสิ”

“:” ยังมีหอยเหลืออยู่อีกเยอะครับ มันน่าจะเจอในเร็วๆนี้และครับหัวหน้า”

ดงซูบินชูคอขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาเจ้าของฟาร์ม เขาก้มลงและหยิบหอยแมลงภู่ต่อหน้าเจ้าของฟาร์ม “เจ้าของฟาร์มผมต้องการตัวนี้เหมือนกัน  6,000 ใช่ไหม?”

เจ้าของฟาร์มมองไปที่ดงซูบินและพยักหน้า เขาคว้าหอยอีกตัวและเปิดมัน ไข่มุกข้างในเป็นไข่มุกทองคำทั่วไป วันนี้มีอะไรผิดปกติ? ทำไมไข่มุกทุกตัวถึงอยู่ระดับกลาง? ฉันทำอะไรผิดขั้นตอนรึเปล่า? เป็นไปไม่ได้……ชุดก่อนหน้านี้ยังใช้วิธีการเดียวกันและมีไข่มุกคุณภาพสูงตั้งหลายตัว!

ในชั่วโมงต่อมาหลังจากนั้น…….

‘ย้อนกลับ!’

“เจ้าของฟาร์มผมต้องการตัวนี้”

‘ย้อนกลับ!’

“ตัวนั้น ไม่ใช่ตัวนั้น ตัวตรงนั้นตั้งหากผมขอซื้อมัน……”

‘ย้อนกลับ’!

“ตัวนี้ 6,000 หยวนเนาะ ตกลง. ผมจะจ่ายเงินให้คุณที่หลัง”

‘ย้อนกลับ!’

"อา! ผมต้องการตัวนั้นเหมือนกัน”

ดงซูบินใช้พลังพิเศษของเขาครบ 9 วินาทีแล้วตอนนี้เขาเหลือเพียงอีก 1 วินาทีเท่านั้น ตระกร้าของเขามีไข่มุก 9 หอย ไข่มุกสีทองทั้งหมดอยู่ในหอยของเขามันมีขนาดอยู่ระหว่าง 1.4 ซม. ถึง 1.7 ซม. โดยหอยมุกที่เขาเลือกมีทั้งหมดต้องมี 11 เม็ด เหลือหอยแมลงภู่อีกสองตัวมีไข่มุกจากสองตัวที่ขนาดมากกว่า 1.4 ซม. ในแต่ละตัว เขาเหลือเพียงเวลาอีก 1 วินาทีเดียวเท่านั้นในการย้อนกลับและเขาก็ไม่รีบที่จะใช้มัน เขาต้องการรอไข่มุกขนาดใหญ่ที่มีขนาด 1.7 ซม. หรือไข่มุที่ใหญ่กว่าไข่มุขสองตัวที่อยู่ตรงหน้าเขา เขารอมันอยู่…….

ไข่มุกสีทอง 1.5 ซม. ปรากฏขึ้นดงซูบินก็ไม่ซื้อ

ไข่มุกทองคำ 1.6 ซม. ปรากฏขึ้นดงซูบินยังไม่ได้ซื้อมันอีก

ไข่มุกขนาด 1.3 ซม. และ 1.5 ซม. ปรากฏในหอยตัวหนึ่งดงซูบินก็ลังเลไปครู่หนึ่ง แต่เลือกที่จะไม่ซื้อมัน

นี่ก็เป็นการตัดสินใจที่ดีเช่นกัน เขาทิ้งไข่มุกดีๆไว้ให้เจ้าของฟาร์มถ้าไม่อย่างงั้นเจ้าของฟาร์มจะสงสัยเขาได้

200 หอย ......

เจ้าของฟาร์มและคนงานของเขาได้ไข่มุกมา 4 เม็ด คนงานเดินออกมาและนำถังอีกสองลูกกลับมาด้วย แน่นอนว่าไข่มุกที่ดีนั้นไม่ได้ผสมกับไข่มุกชนิดอื่นในถังพลาสติกเหล่านั้น เหล่านั้นถูกเก็บไว้ในกระเป๋าใบเล็ก

ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสองโมงแล้วดงซูบินคิดว่าเขาน่าจะซื้อไข่มุก 1.6 ซม.ได้ก่อนที่เจาจะเดินออกไปจากที่นั่นเมื่อเขาได้ยินเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้น

คนงานผิวคล้ำคนนั้นตะโกนอย่างตื่นเต้น:“หัวหน้า! หอยนี้มีไข่มุกขนาดใหญ่ 3 เม็ด!”

" 3 ?! "ดงซูบินและเจ้าของฟาร์มถึงกับตกตะลึง “มันใหญ่แค่ไหน?”

“หนึ่งในนั้นใหญ่ประมาน 1.6 ซม. และอีกสองอัน 1.5 ซม.!” คนงานคนนั้นยกไข่มุกให้พวกเขาดู “พวกมันกลมและไร้ที่ติ!”

มันหายากแล้วที่จะหาไข่มุกที่มีขนาดสูงกว่า 1.5 ซม. ขึ้นไปถึง 3 เม็ด. เจ้านายคนนั้นเอามีดของเขาลงมาและอยากจะเข้าไปดูใกล้ ๆ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างในหอยแมลงภู่ที่เปิดอยู่ซึ่งเขาถืออยู่ เขาหยุดและขุดลงไปในเนื้อของหอยแมลงภู่ ไข่มุก 1.5 ซม. โผล่ขึ้นมาอีกเม็ด “ฮะ! หอยแมลงภู่ตัวนี้ก็ดีเหมือนกัน”

ดงซูบินเห็นและตื่นเต้นมาก!

เขาตะโกนย้อนกลับทันที!

ฉากต่อหน้าเขาได้เปลี่ยนไป!

ในเวลาต่อมาดงซูบินก็มองไปที่เจ้าของฟาร์มและคนงานที่ถือมีดทำครัวอยู่ซึ่งพวกเขากำลังจะเปิดหอยออกมา

ดงซูบินเผชิญกับเหตุการณ์ในครั้งนี้และยื่นมือออกอย่างรวดเร็ว:“รอก่อน! อย่าเปิดมันก่อน! รอสักครู่!”

เจ้าของฟาร์มและเจ้าของร้านถูกขัดจังหวะ ทั้งคู่มองไปที่ดงซูบิน “มันเกิดอะไรขึ้น”

ทันเวลาพอดี “อา……หอยที่คุณถืออยู่ฉันต้องการมันทั้งสองเลย” ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดอะไรได้ดงซูบินก็มาถึงแล้วหยิบหอยจากพวกเขาไป!

“เอาล่ะ!”

หมายเหตุผู้แปล ช่วงนี้ใกล้อบรมจะเสร็จแล้วอาจขอเวลาวอมเครื่องการแปลสักแปบหนึ่งก่อนที่จะกลับมาแปลต่อ ยังไงอย่าพึงทิ้งกันไปนะครับ