บทที่ 6 โรงเรียนนินจา! 

บทที่ 6 โรงเรียนนินจา!

สามวันถัดมาหลังจากโรงเรียนเปิด แม่ของเรียวได้พาเขามาส่งที่หน้าประตูโรงเรียนด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น ในชาติก่อนเขาไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ นี้ถือเป็นครั้งแรกที่เขาถูกพามาโรงเรียน

หลังจากที่แม่ของเรียวโบกมาลาไล่หลังของเขา เรียวก็เดินเข้าสู่โรงเรียน ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าเหมือนกับในอนิเมะเป๊ะๆ เขายิ้มแล้วเดินไปยังสนามเด็กเล่น

ในวันลงทะเบียน คุณครูได้บอกแก่พวกเขาว่าโฮคาเงะรุ่นที่ 3 จะมาปฐมนิเทศและพูดเรื่องเจตจำนงค์แห่งไฟ

พิธีนี้ราวกับการล้างสมองสำหรับเรียว ทำให้เขาต้องเจอกับ ขาโจ๋ ในเมือง ตอนนี้เขาอยู่ที่สนามเด็กเล่นกับคาคาชิที่แววตาราวกับปลาตาย

“ท่านโฮคาเงะจะมาแล้ว!”

“อู้ว!! เป็นท่านรุ่นที่ 3 จริงๆด้วย!”

เมื่อสถานที่เริ่มเต็มไปด้วยผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ สนามเด็กเล่นก็ดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อย ๆ

ตอนนี้ใกล้จะเริ่มพิธีแล้ว โฮคาเงะรุ่นที่ 3 หยอกล้อเด็กๆด้วยความชื่นใจ เรียวเองก็ไม่มีข้อยกเว้น เมื่อเรียวมองไปยัง ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น ที่ยิ่งใหญ่ เขาอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

โฮคาเงะรุ่นที่ 3 นั้นมีความสามารถเป็นอย่างมาก มีจักระธาตุทั้ง 5 รูปแบบ เขายังเป็นลูกศิษย์ของรุ่นที่ 2 เขาสามารถอัญเชิญเอ็นมะมาเพื่อร่วมสู้ได้ ด้วยความรู้และเทคนิค ทำให้เขามีขีดจำกัดทางสายเลือดที่ยอดเยี่ยมในโคโนฮะ

รุ่นที่สามนั้นมีอิทธิพลในจิตใจของผู้คนในโคโนฮะเป็นอย่างมาก แม้แต่เด็กๆที่โรงเรียนนินจาต่างก็ชื่นชอบเขา เขาได้พูดเกี่ยวกับเจตจำนงค์แห่งไฟให้กับนักเรียนสองสามร้อยคน

“เมื่อใบไม้ปลิว พวกเราจะพบกับไฟ เมื่อไฟถูกจุด หมู่บ้านจะส่องสกาว และใบไม้จะแตกหน่อใหม่!”

เรียวเองก็ได้ดูการปฐมนิเทศแบบนี้มาหลายครั้งในอนิเมะ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยน่าสนใจสำหรับเขาสักเท่าไหร่ คำพูดมันก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ แต่ด้วยที่เด็กๆนั้นมีความเคารพแก่รุ่นที่ 3 ทำให้พวกเขาประทับใจเป็นอย่างมาก

หลังจากที่ปฐมนิเทศเสร็จหน้าของเด็กๆทุกคนก็แดงกํ่าราวกับเครื่องจักรกำลังร้อนๆ คำพูดของโฮคาเงะนั้นทำให้ทุกคนเลือดลมพุ่งพลานเป็นอย่างมาก ผอ.โรงเรียนจึงใช้เวลานี้ในการจัดชั้นเรียน

เรียวเข้ามาในห้องก่อนที่จะเลือกที่นั่งหลังสุด เขาไม่สนใจที่จะไปเล่นกับพวกเด็กเหลือขอพวกนั้นเท่าไหร่

เด็กนักเรียนค่อยๆเข้ามาเรื่อย หลังจากนั้นก็มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามายืนอยู่กลางโพเดี้ยมก่อนที่จะพูดว่า

“นักเรียนทุกคน ครูจะเป็นคนรับผิดชอบในการสอนพวกเธอ ครูมีชื่อว่า มาชิโระ เยน เรียกครูว่าครูมาชิโระแล้วกันนะ!”

เรียวกรอกตา เขาไม่ชอบพิธีการเสียเท่าไหร่

“นักเรียนทุกคน แนะนำตัวเอง และพูดงานอดิเรก ความฝัน เริ่มจากซ้ายสุดแถวแรกนะ!”

“ผมชื่อเฉิน ผมอยากเป็นนินจาลวงตาที่เก่งที่สุด”

“ผมชื่อ...”

...

“ผมชื่อ ฮาตาเกะ คาคาชิ อืมม ผมไม่ค่อยอยากบอกว่าผมชอบอะไรหรือไม่ชอบ ความฝันของผมในอนาคต...ช่างมัน ส่วนงานอดิเรก...ผมมีชอบทำหลายอย่างด้วยสิ” เรียวดูการแนะนำตัวที่เป็นเอกลักษณ์ของคาคาชิ

หลังจากนั้นทุกคนก็แนะนำตัวตามลำดับ ริน โนฮาระ ไมโตะ ไก ซารุโทบิ อาซุมะ ยูฮิ คุเรไน มิทะระชิ อังโกะ ชิรานุอิ เก็นมะ ครบทุกคนเลย!

“ผมชื่อ ยามานากะ เรียว ผมชอบหลายสิ่ง อืม แล้วผมต้องการเป็นนินจาที่แข็งแกร่งที่สุด!”

เรียวไม่คิดว่าความฝันของเขาจะเป็นศูนย์กลางความสนใจของทุกคน เขาเป็น 1 ในบรรดาเด็กที่ต้องการแข็งแกร่งที่สุด

“ดีมาก ทุกคนมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่แล้ว ครูหวังว่าทุกคนจะสามารถสำเร็จเป้าหมายได้นะ นี้เป็นกระดาษลงทะเบีย เขียนชื่อลงไปเสร็จแล้วพวกเธอก็จะกลายเป็นนักเรียนของที่นี้เต็มตัว!”

“ครูยามาชิโระ” ในตอนที่เขากำลังจะออกจากห้องไปก็มีเด็กคนนึงร้องเรียกขึ้นมา

“มีอะไรเหรอรินจัง?”

“ครูยามาชิโระช่วยให้กระดาษลงทะเบียนแก่หนูได้ไหมค่ะ? หนูจะเอาไปให้อุจิวะ โอบิโตะ”

“โอ้ได้สิ ครูว่าจะไปหาเขาหลังจากนี้ ถ้ารินจังพูดแบบนี้ช่วยครูได้เยอะเลย” ยามาชิโระดูมีความสุขมากก่อนที่จะส่งแบบฟอร์มให้แก่ริน

“ขอบคุณคะ คุณครูยามาชิโระ คาคาชิ ไปด้วยกันไหม?”

“อา” คาคาชิพยักหน้าเบาๆ

เรียวมองดู กลุ่มของคาคาชิที่มี คาคาชิ ริน และโอบิโตะในกลุ่ม ทำให้เขารู้สึกค่อนข้างดี

“ยามานากะคุง ไปกับพวกเรากันเถอะ!” รินที่ยืนอยู่ด้านข้างของคาคาชิ ได้เอ่ยออกมา

“อื้ม!” เรียวไม่อยากพลาดฉากนี้ เขาอยากไปเจอกับโอบิโตะ

เหมือนกับในอนิเมะ โอบิโตะปรากฎตัวอยู่ที่ประตูด้านซ้ายของโรงเรียน!

“เจ้างั่งโอบิโตะ นายมาโรงเรียนสายรู้มั้ย แถมปฐมนิเทศก็จบแล้ว เจ้างั่ง!” คาคาชิพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเย็นชา

“ถ้านายไม่เซ็นอันนี้ นายก็ไม่สามารถที่จะเป็นนินจาได้” เรียวมองไปยังโอบิโตะโดยช่วยไม่ได้

“โทษที ชั้นต้องช่วยคุณยายข้ามถนน แถมต้องหาแมวที่หายไปอีก”

“เจ้างั่งเอ้ย!”

“โอบิโตะ อย่าคิดมากไปเลย ชั้นเอาแบบฟอร์มมาให้นายด้วย นายเอาไปกรอกซะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาไปส่งคุณครูพร้อมกันนะ” รินยังเป็นคนใจดีเหมือนกับในต้นฉบับเป๊ะๆ

ด้วยรอยยิ้มของเธอทำให้ใจของเรียวกระตุกเล็กน้อย

‘ไม่แปลกใจเลยว่าทำให้พวกนี้ถึงได้ยอมทำลายโลกเพื่อเธอ’

โอบิโตะหยิบแบบฟอร์มนั้นขึ้นมาอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกระโดดไปมา คาคาชิแสดงความไม่พอใจที่โอบิโตะมาช้า ส่วนเรียว...เขาก็มองไปยังโอบิโตะแล้วยิ้มออกมา

“เฮ้! นายเป็นใครกัน! นายกล้าหัวเราะคนที่จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโคโนฮะได้ไง!!”

“โอบิโตะ นี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของพวกเรา” รินรู้ว่าโอบิโตะนั้นทำให้คนอื่นโมโหโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้ง่ายๆ เธอจึงได้เอ่ยปากแล้วมองไปยังเรียวด้วยแววตาขอโทษ

เรียวส่ายหน้าไม่เอาความก่อนที่จะพูดว่า

“ชั้นชื่อ ยามานากะเรียว ยินดีที่ได้เจอนะ”

“ชั้น อุจิวะ โอบิโตะ โฮคาเงะในอนาคต!! ดีใจที่ได้เจอเช่นกัน”

“โฮคาเงะเขาไม่มาสายหรอกนะ” รินเอ่ยขึ้นมา

“ไม่ต้องห่วงหรอก พรุ่งนี้ชั้นไม่มาสายแน่นอน!”

“นายพูดคำนี้จนพวกเราเบื่อแล้ว” คาคาชิพูดออกมา

“เจ้าบ้าเอ้ย!!” โอบิโตะกับคาคาชิเริ่มทะเลาะกันเอง