GE448 เจ้าไม่อาจเทียบบุรุษของข้าได้ [ฟรี]

ภายในแคว้นเหมันต์มีข่ายอาคมเคลื่อนย้ายอยู่หลายแห่ง จึงไม่จำเป็นต้องเดินทางด้วยตนเอง

ผ่านไปชั่วธูปไหม้หมดดอก หนิงฝานก็มาถึงเมืองเหมันต์ เมืองที่เซ่าชวนจะนำโสมน้ำแข็งมาส่ง

ฝูไป๋นำหนิงฝานไปยังศาลาแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนยอดเขาสูง รายล้อมไปด้วยภูเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ

ศาลาแห่งนี้มีข่ายอาคมป้องกัน และไม่ไกลนัก มีอนุสรณ์ที่สลักอักษร 古 และข้อความที่สลักด้วยอักษรกู่ซัวเอาไว้ว่า

“ความรู้สึกได้สอนให้รู้จักชีวิตและความตาย”

“หากรอดจากความตาย ก็ได้ยลโลกอีกครั้ง”

“ความรักทำให้มีความสุข แต่บางครั้งก็แทบบ้า”

ทั้งหมดนั้นเป็นข้อความที่บรรพบุรุษของเผ่าปีศาจยักษ์สลักไว้ และในส่วนล่างสุดของอนุสรณ์ก็ยังมีข้อความขนาดเล็กสลักไว้ด้วยเช่นกัน

“ปีกศาจยักษ์… หกปีก… เป็นตายเกี่ยวพัน รับชะตากรรมที่เลือกเป็นทาส”

จากข้อความที่สลักแสดงให้เห็นความรู้สึกของบรรพบุรุษเผ่าปีศาจยักษ์ หนิงฝานรู้ว่าเผ่าปีศาจยักษ์แตกต่างจากเผ่าอื่น

“บางทีบรรพบุรุษของเผ่าปีศาจยักษ์ที่สลักข้อความนี้ไว้อาจเป็นสตรี...” หนิงฝานกล่าวในใจ

ในอดีตเมื่อยามที่โม๋หลัวเอาชนะเผ่าปีศาจทั้ง 4 และให้เผ่าทั้ง 4 มาเป็นทาส เผ่าปีศาจยักษ์ได้ปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ต้องจำยอมตามเผ่าหกปีก

ดังนั้นความรู้สึกต่างๆที่ถูกสลักลงไปในอนุสรณ์นั้น จึงอาจมาจากความรู้สึกของผู้ที่เป็นสตรี แต่การคาดเดานั้นถูกต้องหรือไม่ หนิงฝานก็ไม่ใส่ใจ

แต่กับเยว่หลิงคงและเฟินซื่อที่เห็น พวกนางกลับรู้สึกเศร้าโศกคล้อยตาม

ฝูไป๋ได้บอกเล่าเรื่องราวต่างๆมากมายกับหนิงฝานตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้เขารู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

ผู้เชี่ยวชาญแห่งวิหารพิรุณคนหนึ่งมาเยือนเผ่าปีศาจยักษ์ มันผู้นั้นบรรลุขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นต้น แต่ระดับร่างกายบรรลุขอบเขตกายทองคำที่ 1 ด้วยวิชาบางอย่าง ทำให้หาผู้เชี่ยวชาญในระดับเดียวกันมาเทียบเคียงได้ยาก

มันมาที่เผ่าปีศาจยักษ์ก็เพื่อจะขอให้ฟงฉุ่ยเหยียนประทับรอยสักปีศาจให้ เพราะนางขึ้นชื่อว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งด้านการประทับรอยสักปีศาจในทะเลไร้สิ้นสุด

แต่แล้วนางก็มาป่วยด้วยโรคประหลาด ร่างกายของนางร้อนขึ้นอยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่อาจฝึกฝนได้ ที่สำคัญ ระดับพลังของนางยังลดลงเหลือเพียงขอบเขตเปิดเส้นชีพจรที่ 10

นางจำเป็นต้องใช้แก่นอสูรกึ่งตัดวิญญาณจำนวนมากมาปรุงเป็นโอสถเพื่อยื้อชีวิต นางจึงไม่ยอมประทับรอยสักปีศาจให้ผู้ใด และซ่อนตัวจากคนเหล่านั้น

แม้ว่านางจะมีระดับพลังเหลืออยู่ไม่สูงนัก แต่วิชาอำพรางของนางไม่ธรรมดา นางสามารถซ่อนตัวโดยสมบูรณ์ ทำให้ไม่มีใครหานางพบ เว้นแต่นางจะกลับมาเอง

อาการป่วยของนางนับว่าประหลาดมาก

แม้ว่านางจะไม่ต้องการสลักรอยสักปีศาจ แต่ผู้ที่มาก็ใช่ว่าเผ่าปีศาจยักษ์จะยั่วยุได้ นางจึงได้ทิ้งปริศนาบางอย่างไว้กับผู้เป็นบิดา โดยสัญญาว่าหากแก้ปริศนาได้จะกลับมาประทับรอยสักให้ แล้วนางก็หายตัวไป

เรื่องนี้ทำให้ผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงที่มาโกรธมาก เพราะเผ่าปีศาจยักษ์ผิดคำสัญญากับมัน

กลายเป็นว่าผู้ที่ต้องรับเคราะห์และปวดหัวที่สุดคือผู้เป็นบิดา เพราะบุตรสาวของตนได้สร้างปัญหาใหญ่เข้าให้

นอกจากนี้ยังมีข่าวลือว่า หลังจากฟงฉุ่ยหลิงหายตัวไป บุตรชายของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงที่มาได้ลอบเข้าไปในที่พักของนาง เมื่อเรื่องนี้รู้ถึงหูท่านชวี่ จึงโกรธเป็นการใหญ่

หลังจากนั้นทั้งสองฝ่ายก็พยายามได้พูดคุยตกลง และไม่เอาเรื่องที่บุตรชายของผู้เชี่ยวชาญคนนั้นแอบเข้าที่พักของฉุ่ยเหยียน แต่ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นพยายามจะเอาเรื่องที่ฉุ่ยเหยียนหายตัวไป

ผู้ที่ผิดมากกว่าคือเผ่าปีศาจยักษ์ ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นจึงคิดอยากจะให้เผ่าชดใช้ให้ โดยสิ่งที่มันร้องขอคือโอสถมิติ

จากที่หนิงฝานได้ฟัง เขาคิดว่าคงเป็นแผนของผู้เชี่ยวชาญคนนั้น เพราะดูท่าบุตรชายของมันน่าจะทำความผิดโดยจงใจ เพื่อที่จะทำให้พวกมันได้ทั้งรอยสัก และโอสถมิติกลับไป

บางทีมันอาจหวังโอสถมิติไว้แต่แรกอยู่แล้ว เพราะมันจะได้ทะลวงขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นกลาง

แม้ว่าเผ่าปีศาจยักษ์ไม่อาจยั่วยุผู้เชี่ยวชาญคนนั้นได้ แต่หนิงฝาน ทาสไร้ดัดแปลงทั้ง 4 และหลิงคง สามารถจัดการมันได้

“ข้าคงต้องให้ท่านช่วยแล้ว ทำให้มันผู้นั้นได้รู้ว่าการข่มขู่เผ่าปีศาจยักษ์คือสิ่งที่มันพลาด” ฝูไป๋กล่าว

“วางใจเถอะ ยังไงข้าก็คิดจะช่วยอยู่แล้ว… แต่ก่อนหน้านั้น ข้ามีคำถาม ข้ารู้มาว่าเผ่าของท่านมีผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นสูง เหตุใดถึงต้องกลัวขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นต้น?”

“*กระแอม* สหายเต๋ากล่าวเกินไปแล้ว นั่นมันเพียงข่าวลือ เผ่าปีศาจยักษ์ของข้าไม่ได้ทรงพลังขนาเนั้น จะไปมีผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นสูงได้ยังไง” ชายชรากระแอม แววตาปรากฏความประหลาดใจที่หนิงฝานรู้เรื่องนี้

ท่าทางของชายชรายิ่งทำให้มั่นใจว่าเผ่าปีศาจยักษ์มีผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นสูงอยู่จริง

เผ่าปีศาจยักษ์ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด ดีแล้วที่เขาไม่ได้เป็นศัตรูกับเผ่าปีศาจยักษ์

ภายในศาลาแห่งหนึ่ง ชวี่ฉิง ตงสู่ สู่ฉุ่ยหลิง และผู้อาวุโสของเผ่าปีศาจยักษ์นั่งอยู่ ไม่ไกลนัก มีที่นั่งถูกจัดไว้อีก 7 ที่

หนึ่งในผู้ที่นั่งตรงนั้นคือบุรุษอาภรณ์เหลือง ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยหมัดกล้า แรงกดดันที่แผ่ออกมาทรงพลัง มันคือผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นต้น นาม ‘ฉือคุณ’

ข้างกายของมันคือผู้เยาว์ในอาภรณ์เหลือง ลักษณะดูธรรมดาสามัญ ผิวพรรณไม่กระจ่างใส ลักษณะดูราวกับบุรุษที่ติดสุราและนารี ระดับพลังอยู่ขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงสุด เป็นบุตรชายของฉือคุณ

ส่วนที่นั่งอีก 5 ตำแหน่งที่เหลือเป็นของผู้ติดตามที่ฉือคุณนำมาจากแคว้นของมันด้วย ทุกคนล้วนอยู่ขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงที่ทรงพลัง

“ชวี่ฉิง ข้าและเจ้าทำสัญญาต่อกันว่าเจ้าจะประทับรอยสักปีศาจให้กับบุตรชายข้า… พวกข้าอุตส่าห์ถ่อมาตั้งไกลเพื่อเรื่องนี้ แต่นี่คือสิ่งที่เจ้าตอบแทนข้าเหรอ? เผ่าของเจ้าจะอธิบายว่ายังไง หรือจะให้ข้าทำลายที่นี่ทิ้ง!”

“ฮึ่ม! ข้าไม่มีอะไรต้องอธิบายทั้งนั้น!” ชวี่ฉิงจ้องมองฉือคุณด้วยสายตาเย็นชา

“ข้าให้เวลาเจ้า 3 วัน ส่งฟงฉุ่ยหลิงหรือไม่ก็โอสถมิติมาซะ!” ฉือคุณกล่าวโดยไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ

“ฮ่าฮ่า ดูท่าท่านจ้าวแคว้นผู้ยิ่งใหญ่จะถ่อมาถึงทะเลไร้สิ้นสุดเพื่อชิงโอสถมิติสินะ?” ตงสู่จ้องมองฉือคุณด้วยสายตาเย้ยหยัน ชายชราดูแผนของอีกฝ่ายออก

ใครๆก็ดูแผนการที่ไม่แยบยลของฉือคุณออก ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของมันคือโอสถมิติ

“ฮึ่ม! ข้าพูดกับชวี่ฉิง เจ้าอย่ามาสอด!” ฉือคุณตบโตะลุกยืน แผ่แรงกดดันที่ทรงพลังเข้าใส่ชวี่ฉิงและตงสู่

ทั้งสองไม่อาจต้านรับแรงกดดันที่ทรงพลังได้ กระทั่งกระอักโลหิต บาดเจ็บภายใน

ทั้งสองคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะทรงพลังขนาดนี้ แค่แรงกดดันก็ทำให้บาดเจ็บแล้ว

ฉือคุณทรงพลังกว่าขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นต้นทั่วไป เหตุใดชวี่ฉิงจะรับมือได้

ต่อให้รู้ดีว่ารับมือไม่ได้ แต่ชวี่ฉิงก็ไม่ยอมก้มหัวให้

“ทางออกคงมีวิธีเดียว… คงต้องขอให้บรรพบุรุษ 8 ลงมือ แต่เรื่องนี้ไม่สมควรถึงมือท่าน… หากฝืนเปิดสถานที่แห่งนั้น ตัวท่านจะเป็นอันตราย” ชวี่ฉิงขบฟันกำหมัดแน่น มันไม่อยากให้เรื่องโอสถมิติไปรบกวนบรรพบุรุษ 8

แต่จะให้มันยอมยกโอสถมิติให้ มันก็ไม่ยอม เพราะการรักษาบุตรสาวของตนสำคัญกว่า

มันอุตส่าห์จัดงานโอสถเพื่อหานักปรุงโอสถมารักษาบุตรสาว มันย่อมไม่ทิ้งโอกาสนี้

หากไม่มีโอสถมิติ มันเองก็ไม่มั่นใจว่าจะหาสิ่งใดที่ดึงดูดนักปรุงโอสถมาช่วยบุตรสาวของตน

“หรือจะต้องยอมมอบโอสถมิติให้มันจริงๆ...”

ชวี่ฉิงขบฟัน มันเป็นทั้งบิดาและผู้นำเผ่า เพื่อรักษาเผ่าแล้ว มันอาจจะต้องยอมก้มหัว

“ก็ได้… ข้าจะยกโอสถมิติให้” ชวี่ฉิงขบฟันจนแทบจะแตก ใบหน้าที่อยู่ในรูปลักษณ์ของชายวัยกลางคน กลายเป็นแก่ชรา

ตงสู่เองก็อยากช่วยสหาย แต่ชายชราไม่อาจทำอะไรได้ จึงทำได้เพียงถอนหายใจ

ฉือคุณเย้ยหยัน ในที่สุดมันก็จะได้โอสถมิติมาครอบครอง

แต่ก่อนที่ชวี่ฉิงจะมอบโอสถให้ จู่ๆฉุ่ยหลิงกลับยืนขึ้น ชี้หน้าฉือคุณพลางกล่าว

“ข้าไม่ยอมยกโอสถมิติให้ โอสถนั้นเป็นของช่วยชีวิตพี่ข้า!”

“ฮึ่ม! เจ้าเป็นใคร? เป็นแค่ผู้เยาว์กึ่งตัดวิญญาณ แต่กลับกล้าชี้หน้าข้า!” มันจ้องมองนางด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะแผ่แรงกดดันที่รุนแรงเข้าใส่นาง

แรงกดดันนั้นทำให้ตงสู่และชวี่ฉิงบาดเจ็บได้ ฉุ่ยหลิงไม่มีทางรับมันได้แน่นอน แต่ในชั่วพริบตานั้น ลมเย็นสายหนึ่งกลับพัดพา แรงกดดันของฉือคุณสลายไป

สีหน้าฉือคุณแปรเปลี่ยน มันคือผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นต้นที่ไร้ผู้ต้าน แม้เป็นตงสู่ก็ไม่อาจรับมือ แต่เหตุใดนางถึงไม่บาดเจ็บ

แม้นางจะอยู่เพียงขอบเขตกึ่งตัดวิญญาณ แต่นางกลับไม่หวาดกลัวฉือคุณแม้แต่น้อย

“คาดไม่ถึงว่านางจะไม่กลัวข้า! ทั้งยังสลายแรงกดดันข้าได้” แววตาฉือคุณแปรเปลี่ยนเย็นชา มันคาดไม่ถึงว่านางจะกล้าหาญขนาดนี้

แม้นางจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย แต่นางไร้ซึ่งความหวาดกลัว นางเคยเป็นจักรพรรดิบุบผาดำมาก่อน แม้ระดับพลังยามนี้ยังไม่สูงส่ง แต่แรงกดดันของนางไม่แพ้ผู้ใด

ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยก ก็ไม่อาจใช้แรงกดดันทำร้ายนางได้

“ฮึ่ม! คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะรับแรงกดดันข้าได้ ดี! ข้าตัดสินใจแล้ว นอกจากโอสถมิติ ข้าจะเอาเจ้ากลับไปด้วย ถือเป็นของชดเชยให้กับข้า!”

คำกล่าวของฉือคุณทำให้คนของเผ่าปีศาจยักษ์โกรธแค้น แต่นั่นกลับไม่ทำให้ฉุ่ยหลิงหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“เจ้าไม่มีทางพาข้าไปไหนได้… เจ้าไม่มีทางเทียบเคียงบุรุษของข้าได้!”

“ฮ่าฮ่า น่าขัน! ใครกันที่ข้าไม่อาจเทียบเคียงได้!” มันหัวเราะลั่นราวกับได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุด แต่ชั่วพริบตานั้นเอง ปราณสังหารที่น่าสะพรึงกลัวกลับแผ่ปกคลุมศาลา จนทำให้มันยิ้มไม่ออก

“เจ้าไม่อาจเทียบเคียงข้า...ซัวหมิงได้!”