บทที่ 4 ธาตุนํ้าแข็ง!
บทที่ 4 ธาตุนํ้าแข็ง!
เรียวฝึกวิชาลูกบอลนํ้าของเขา ผลการฝึกของมันเป็นที่น่าพอใจมากกว่าวิชาอัศนีของเขา เขามีจักระมากพอที่จะใช้วิชาลูกบอลนํ้าได้ถึง 10 ครั้ง และเขาก็จำได้ว่าเขาได้รับสิ่งที่น่าดีใจอยู่ตอนเข้าสู่โลกนารูโตะ!!
“ใช่แล้ว พลังพิเศษของชั้น!” มันก็เป็นเวลา 4 ปีแล้วที่เขาเข้าสู่โลกนี้ แต่เขาก็ไม่เห็นมีวี่แววของธาตุนํ้าแข็ง จนทำให้เขาลืมว่ามีมันอยู่
“มันคืออะไรกันแน่ หรือชั้นต้องดูนํ้าแข็งจริงๆให้เข้าใจกัน!?” เรียววิ่งไปยังห้องครัวภายในบ้านแล้วหยิบนํ้าแข็งก้อนใหญ่ออกมา
“นี้มัน!” เรียวรู้สึกว่านํ้าแข็งที่อยู่ในมือของเขานั้นไม่ได้เย็นเลยแม้แต่น้อย และนํ้าแข็งที่อยู่ในมือของเขาเองก็ไม่แสดงให้เห็นถึงการละลายเลยแม้แต่น้อย
“ชั้นเข้าใจแล้ว!!...เดี๋ยวนะ ไม่ใช่ว่าชั้นเป็นไข้หรอกหรอ?”
เรียวรู้สึกว่าโชคของเขาค่อนข้างดี ด้วยความสามารถนี้เขาจะสามารถอยู่รอดบนโลกใบนี้ได้ มันดูไม่เหมือนจะอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย เรียวเริ่มที่จะใส่จักระลงไปในแท่งนํ้าแข็งที่อยู่ในมือของเขา และเขาก็เริ่มเข้าใจ เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากลายเป็นนํ้าแข็ง ลมหายใจของเขาสงบนิ่งเป็นอย่างมาก
“หือ? นี้คืออะไร?” เรียวพบว่าร่างกายของเขากำลังเปลี่ยนไปถึงระดับโมเลกุลของนํ้าแข็ง เมื่อเขาใส่จักระลงไปในนั้น นํ้าแข็งอีกแท่งก็ปรากฎอยู่ในมือของเขา
ด้วยการเปลี่ยนแปลงทางสรีระทำให้เขานึกถึงอนิเมะอีกเรื่องที่เขาเคยดูมา One Piece ที่อาโอคิยิกินผล Ice Ice ไปทำให้ร่างกายของเขากลายเป็นนํ้าแข็ง และเปลี่ยนไปเมื่อเขาจะได้รับบาดเจ็บทำให้ลดทอนการบาดเจ็บทางกายภาพได้ แต่โลกนี้คือโลกแห่งนารูโตะ ไม่มีอะไรที่เหมือนฮาคิเลยแม้แต่น้อย!
เขากำลังคิดว่าเขามีพลังพอที่จะเทียบเท่าผู้ใช้ผลปีศาจสายโลเกียหรือไม่?
“ชั้นคิดว่าชั้นคงไม่สามารถอยู่บนโลกนี้โดยที่ไม่รับความเสี่ยงได้หรอกนะ” เรียววิ่งกลับไปยังครัว แล้วหยิบมีดทำครัวของแม่ของเขามา แล้วใช้มีดกรีดไปยังนิ้วของเขาที่กลายเป็นนํ้าแข็ง
มีดสามารถผ่านมันได้อย่างง่ายได้
เขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ แค่บังคับพลังนํ้าแข็งนิดหน่อย แผลที่เปิดออกก็กลับมาปิดสนิทอย่างที่เคยเป็น แค่นี้ไม่พอ เขายังเปลี่ยนมือของเขาให้กลายเป็นนํ้าแข็งแล้วเอามีดตัดนิ้วของเขาอีกด้วย! เรียวทำการทดลองต่างๆ แล้วเขาก็แน่ใจว่าเขาสามารถกลายเป็นนํ้าแข็งได้และควบคุมความเย็นรอบกายได้อีกด้วย
“คาถานํ้า ลูกบอลนํ้าแข็ง!” หลังจากนั้นเขาก็พบว่า คาถานํ้าของเขามันสามารถกลายเป็นนํ้าแข็งได้ และเขาก็สามารถใช้มันได้อย่างอิสระตราบใดที่เขายังมีจักระอยู่ มันคล้ายกับเทคนิคเคลื่อนย้ายชั่วพริบตาของโทบิรามะ แต่นั้นไม่จำกัดระยะทาง แต่ของเขาจำกัดระยะทางที่ 50 เมตร แต่ว่าเขายังมีความสุขกับมันอยู่ดี
ที่กวนใจของเขานั้นก็คือเทคนิคนี้มันกินจักระกว่าคาถาปกติถึง 3 เท่า
ในตอนที่เขาอายุ 4 ขวบ เขาคิดว่าจักระของเขาคงเท่าๆกับนินจาทั่วๆไป แต่เขาไม่คิดว่าแค่วิชานินจาระดับ C ธรรมดาๆจะดึงจักระถึง 1 ใน 3 ของเขา
เรียวนึกถึงวิธีการเพิ่มจักระของเขาในอนิเมะอย่างรวดเร็ว พบว่าเขาต้องมีเซลล์ของรุ่นที่ 1 ฮาชิรามะ หรือกลายเป็นร่างสถิตของสัตว์หาง
เขาคิดว่าเซลล์ของรุ่นที่ 1 นั้นยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แต่ว่าหากไม่มีเนตรวงแหวนด้วยละก็ มันอาจจะเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมก็ได้
ถ้างั้นเป็นสัตว์หางละ?
สิ่งนี้อาจจะใช้ได้สำหรับเขา ในบรรดาสัตว์หาง 9 หางเป็นสัตว์หางที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถที่จะควบคุมพลังของ 9 หางได้หรือไม่
เขาคิดว่ามีสัตว์หาง 2 ตัวที่น่าจะเหมาะกับเขานั่นก็คือ 3 หาง และ 6 หาง
6 หางนั้นมีพลังในการควบคุมนํ้าแข็ง
3 หางนั้นหลังจากที่ มิซุคาเงะตายไป มันก็ไม่มีร่างสถิตย์ แต่ว่านั้นเป็นเรื่องที่ไกลเกินเอื้อมของเขา
“ยังไงก็ตาม ชั้นยังไม่แข็งแกร่งพอ! วันนี้พอแค่นี้แหละ!”
ในปีที่ 38 ตั้งแต่โคโนฮะได้ก่อตั้งขึ้นมา ซาคุโมะได้ฆ่าลูกชายของจิโยะ และภรรยาของจิโยะ ทำให้หมู่บ้านทราบต้องสูญเสียจ้าวแห่งหุ่นเชิดไป
และเป็นปีเดียวกันที่เรียวได้เข้าสู่โรงเรียนนินจา ในปีที่ผ่านมาเขาได้เชี่ยวชาญวิชาฝึกฝนจิตใจและร่างกาย คาถาอัศนีของเขาเองก็เช่นกัน และเขาก็ได้เรียนวิชาคาถานํ้าเพิ่มอีกอย่างก็คือคาถานํ้า กำแพงวารี
ด้วยธาตุแฝงของเขาทำให้เขาสามารถพัฒนาวิชาของเขาได้นั้นก็คือ กำแพงนํ้าแข็ง
เขาเองก็ได้เพิ่มพลังจักระของเขาเช่นกัน ตอนนี้เขาสามารถใช้คาถาลูกบอลนํ้าได้ถึง 14 ครั้งติดต่อกัน จาก 10 ครั้งที่เขาเริ่มฝึกในปีที่แล้ว
ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถใช้วิชานํ้าแข็งหลบหลีกได้ (วิชาก้าวพริบตาที่เรียวพัฒนา) เขาก็สามารถเอาชนะเกะนินได้อย่างง่ายดาย
หากว่าเขาพยายามขัดเกลาวิชานํ้าแข็งของเขาต่อไป เขาอาจจะสามารถที่จะเอาชนะจูนินหรือโจนินได้ เขามีความกระตือรือร้นเป็นอย่างมากที่จะเอาชนะคาคาชิที่ใช้เวลาแค่ 5 ขวบในการจบจากสถาบันนินจา
“เดี๋ยวนะ คาคาชิจะจบการศึกษาในปีหน้า แต่เดี๋ยวก่อน! ไม่ใช่คาคาชิอายุน้อยกว่าเขางั้นหรอ? หรือว่าเขาเข้าโรงเรียนก่อนเกณฑ์กัน?” เขารู้สึกแปลกๆ เพื่อนร่วมชั้นของเขาในปีนี้คงจะเป็น ไก อาซึมะ คุเรไน และทุกคนที่เป็นกระดูกสันหลังของโคโนฮะ
“เห้อ นี้เป็นเรื่องที่ยุ่งยากแล้ว”
“เรียว เลิกเหม่อได้แล้ว!”
“พี่อิโนอิจิ ภารกิจของพี่เสร็จแล้วหรอ?” เรียวคิดว่าอิโนะอิจิกลับมาแล้ว ลุงของเขาน่าจะกลับมาเร็วๆนี้
“ไม่ใช่แค่ภารกิจนะ แต่สงครามมันจบลงแล้ว! นายคงจะได้เข้าโรงเรียนอีกไม่กี่วัน ไปกันเถอะ!”
“ครับพี่!”
