GOI ตอนที่ 61 รบกับหมีทลายพสุธา!
ในขณะที่สองดรุณีเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว หมีทลายพสุธาอีกตัวรับรู้ได้ว่าสหายของมันกำลังตกอยู่ในอันตราย มันฝืนอดทนต่อความเจ็บปวดตั้งใจหมายปั้นจะหยุดทั้งสอง
พี่น้องหมิงที่ได้ล่าถอยออกมาหันตัวกลับทันที โล่ของพวกเขาวางขวางกั้นเส้นทางหมีทลายพสุธาตัวนั้นเอาไว้
การต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือไม่อาจเกิดข้อผิดพลาดใดๆ ได้!
โดยการพึ่งพาสถานการณ์อันปลอดภัยจากต้าหมิงและเสี่ยวหมิง ทั้งสองนางบรรลุเป้าหมาย ฝ่ามือดุดันตบเข้าไปที่ข้อต่อ หมีทลายพสุธาขนาดเท่าภูผาเสียสมดุลหงายหลังล้มลงไปบนพื้น!
สองดรุณีถอยกลับโดยพลัน แต่ยังไม่จบ เพราะการทำให้หมีล้มลงเพียงเพื่อสร้างโอกาสเท่านั้น นักแสดงหลักคือหวังหาง!
เขารีบวิ่งไปทางหวู่จื๋อ เมื่อทั้งคู่เข้าใกล้ หวังหางเหยียบลงบนมือที่ประสานกันของหวู่จื๋อก่อนจะถูกเขวี้ยงไปเต็มแรง
“ทะลวงเกลียวพิฆาต!”
ด้วยการพึ่งพาแรงโน้มถ่วงเพิ่มประสิทธิภาพ หวังหางใช้ท่วงท่ารุนแรงที่สุดเล็งไปยังบริเวณอกของหมีทลายพสุธาที่ฟางเย่และฉิงหนานจู่โจมทำลายการป้องกันไป!
หมีทั้งสองสังเกตเห็นเขาแต่ตัวที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีเวลาหลบ มันทำได้เพียงห่อหุ้มร่างกายด้วยแสงสีเหลือง
หมีตนที่ถูกขัดขวางโดยพี่น้องตระกูลหมิงไม่อาจฝ่าผ่านไปได้ มันคำรามอย่างกราดเกรี้ยว นัยน์ตาคู่นั้นปรากฎความเด็ดเดี่ยว!
“มันจะลากพวกเจ้าไปตายด้วย! หันโล่ไปข้างล่าง!!!”
ป๋ายเสี่ยวเฟยตะโกนเตือน สองพี่น้องแยกโล่ออกจากกันก่อนจะหันโล่ไปทางพื้นใช้เท้าสองข้างเหยียบกด ในวินาทีต่อมาหนามปฐพีทะลุจากพื้นกระแทกพวกเขาขึ้นไปยังท้องนภา หมีทลายพสุธาถือโอกาสตบพวกเขาคนละฉาด โชคดีที่การตอบสนองของสองพี่น้องรวดเร็ว ใช้โล่กำบังกายปกป้องตนเองได้ทัน
แต่ถึงจะทำเช่นนั้น การตบด้วยโทสะของหมีทลายพสุธาไม่อาจเอามาล้อเล่น พวกเขาถูกแรงกระแทกปลิวไปไกลกว่ายี่สิบเมตร เกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นเจ็ดแปดรอบ
“พวกเราไม่เป็นไร!”
“ปฏิบัติการต่อ!”
ทั้งคู่รายงานสถานการณ์ของตนให้คนอื่นทราบทันทีแม้ว่ารสชาติของเลือดจะเต็มอยู่ในปาก แต่พวกเขาคงได้แต่ฝันหากต้องการจะเข้าร่วมการต่อสู้ครานี้อีก
ปัจจุบัน หมีทลายพสุธาที่ได้ฝ่าด่านป้องกันกระโจนไปหาหวังหางที่กำลังพุ่งตัวลงมาจากฟ้า มันต้องการตบเขาให้กระเด็นไปไกลแบบที่ทำกับพี่น้องหมิง
แต่ในเวลานี้เอง หุ่นเชิดของฟางเย่จู่โจมยิงอีกครา ลูกกระสุนของปืนยาวแฝงแรงขับเคลื่อนมากพอที่จะหยุดขาทั้งสองของหมี ผลักดันให้มันถอยหลัง
วินาทีต่อมา หวังหางที่หมุนตัวด้วยความเร็วสูงแทงดาบใส่อกหมีทลายพสุธาด้วยความแม่นยำ แสงสีเหลืองธาตุธรณีคงอยู่ได้น้อยกว่าครึ่งวินาทีก่อนเริ่มสั่นไหวแหลกสลาย
มือสังหารเป็นดั่งฝันร้ายของพวกที่อ่อนแอและบาดเจ็บหนัก!
ความแรงของการจู่โจมด้อยกว่าที่พี่น้องหมิงได้รับมาก หวังหางปรับท่าทางกลางอากาศก่อนจะตีลังกากลับหลังร่อนลงสู่พื้นโดยปลอดภัย
ไม่นานนัก หมีทลายพสุธาที่ใกล้สิ้นชีพลุกขึ้นอย่างยากลำบากก่อนจะคำรามใส่หมีอีกตน ทั้งสองตัวมองป๋ายเสี่ยวเฟยอย่างกราดเกรี้ยว
ป๋ายเสี่ยวเฟยราวกับคาดคะเนได้ถึงเหตุการณ์นี้ตั้งแต่แรก ไม่เพียงเขาไม่ขยับ เขากระทั่งเยาะเย้ยพวกมันด้วยการกระดิกนิ้วชี้
ยั่วยุ!
บางคราการมีสติปัญญามิใช่สิ่งที่ดีเสมอไป สัตว์อสูรระดับป่าเถื่อนพึ่งพาสัญชาตญาณเสียส่วนใหญ่ แต่เมื่อพวกมันมีสติปัญญาเมื่อใด การยั่วยุย่อมก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่น่าสนใจ
เป็นเพราะมันไม่รู้ว่าผู้ที่ยั่วยุต้องการให้พวกมันไปหาหรือไม่ต้องการกันแน่! แต่ในปัจจุบัน หมีทลายพสุธาตั้งปณิธานว่าต้องสังหารป๋ายเสี่ยวเฟยให้จงได้! การยั่วยุของป๋ายเสี่ยวเฟยยิ่งจรรโลงความคิดของพวกมันอย่างไม่ต้องสงสัย!
สองหมีร่างห่อหุ้มด้วยแสงสีเหลืองธรณีกระโจนอย่างรวดเร็วเข้าหาป๋ายเสี่ยวเฟยด้วยฝีเท้าหนักหน่วง ในความเป็นจริง มันเร็วกว่าพวกสมาชิกกลุ่มของป๋ายเสี่ยวเฟยเสียอีก!
แต่ในวินาทีที่พวกมันขยับ ฉิงหนานและฟางเย่โจมตีอีกครา ศรปราณกำเนิดและลูกกระสุนเล็งไปยังหมีทลายพสุธาตัวเดียวกัน เป็นตัวที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
“พวกเจ้ามาผิดที่แล้ว!”
ก่อนที่หมีทั้งสองจะได้เข้าสู่ระยะโจมตี กระถางยามหึมาที่ไม่มีใครให้ความสนใจสั่นไหวเล็กน้อยในอากาศ แม่น้ำสายใหญ่หลายเส้นเทลงมาถึงพื้น
หลินหลีที่ยืนอยู่ข้างล่างกระถางยาใช้ความพยายามอย่างมากในการยกเหนือศีรษะ นางสวมใส่อาภรณ์โอ่อ่าที่ราวกับเป็นของจักรพรรดินี
หุ่นเชิดระดับทองคำ อาภรณ์ปีกฟีนิกซ์เทวะ!
ความสามารถ? ควบคุม!
ควบคุมหนึ่งธาตุจากสภาพแวดล้อมโดยรอบ แปรเปลี่ยนให้กลายเป็นของตน จะมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับระยะทางและปราณกำเนิดที่ใช้!
ด้วยปราณกำเนิดระดับสูงของหลินหลี เพียงพอสำหรับนางให้ขับเคลื่อนกระถางยาที่เต็มปริ่มด้วยน้ำ
แม่น้ำที่ไหลลงมาสรรสร้างอุปสรรคให้หมีทั้งสอง แต่นี่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ป๋ายเสี่ยวเฟยได้ตระเตรียม นักแสดงคนต่อไปคือเฉินฮุย!
“ไข่มุกแช่หิมะ!”
ปราณธาตุน้ำแข็งแผ่กระจาย แช่แข็งทั้งแม่น้ำที่ไหลรินจากกระถางยาและน้ำข้างล่างหมีให้แข็งตัว
ปัจจุบัน เฉินฮุยไม่ใช่มือใหม่ที่แช่แข็งแม่น้ำได้เพียงห้าวินาที่อีกต่อไป หลังจากผ่านการฝึกฝนทั้งเดือน เขายกระดับตนเป็นระดับกลาง หากเขาไม่ต้องการ แม่น้ำจะคงสภาพเป็นน้ำแข็งตราบชั่วนิรันดร์!
แต่ป๋ายเสี่ยวเฟยไม่ได้ต้องการเวลานานขนาดนั้น เพียงชั่วครู่ก็เกินพอ!
ความลื่นของน้ำแข็งไม่อาจเทียบได้กับพื้นดิน หมีทั้งสองลื่นจนล้มคะมำ พวกมันราวกับเป็นภูเขาสองลูกที่ถูกทลายต่อหน้าป๋ายเสี่ยวเฟย
“สือขุย!”
นี่คือไพ่ใบสุดท้ายของป๋ายเสี่ยวเฟย สือขุยที่ซ่อนตัวแอบอยู่บริเวณใกล้เคียงพลันกระโจนออกมา นักสร้างหุ่นเชิดไม่ต่างไปจากนักปรุงโอสถมากนัก หุ่นเชิดตัวแรกของพวกเขาใช้หาเลี้ยงชีพเช่นกัน ซึ่งก็คือค้อน!
แตกต่างก็ตรงที่ค้อนสามารถใช้เป็นอาวุธได้ด้วย!
ภายใต้อิทธิพลของปราณกำเนิด ค้อนขยายใหญ่ขึ้นก่อนจะทุบลงไปยังหัวของหมีทลายพสุธาที่บาดเจ็บหนัก...
ครานี้มันไม่อาจลุกขึ้นได้อีกต่อไป เมื่อครู่มันเพียงพึ่งพาลมหายใจสุดท้ายและความแค้นเพื่อขยับตัวเท่านั้น
นัยน์ตาของหมีอีกตัวมีความเศร้าโศก มันคำรามกราดเกรี้ยว ปราณกำเนิดที่หลงเหลือในร่างพวยพุ่งออกมา หนามปฐพีแทงขึ้นจากผืนดินบริเวณรอบโดยมีมันเป็นจุดศูนย์กลาง ปัดป้องให้คนอื่นถอยไป
เมื่อทุกคนล้อมรอบสัตว์อสูรอีกครา มันได้วิ่งจากไปในทิศทางเดียวที่ไร้ผู้คนแล้ว
มันอาจหนีไปได้ แต่มันไม่มีทางรอด ฟางเย่และฉิงหนานจู่โจมทางไกลอีกครา ทั้งกระสุนทั้งศรกระแทกโดนหลังของมันเผยให้เห็นเนื้อภายใน
“จบแล้ว”
ป๋ายเสี่ยวเฟยเผยรอยยิ้มของผู้ชนะขณะมองไปทิศทางที่หมีทลายพสุธาหลบหนี
