ตอนที่ 5 รายละเอียดจะกำหนดความสำเร็จหรือล้มเหลว
“สุดยอด! โคตรแกร่ง!”
ตาของรอนเป็นประกายเมื่อเห็นหลุมบนพื้น
แม้ว่าพลังของมันจะอ่อนแอกว่าเทคนิคคลื่นดาบของโซโล หรือแม้แต่ระดับของ CP9 รันเคียวคุ แต่มองดูพลังทำลายล้างของมันอย่างน้อยก็เทียบเท่ากับชายที่แข็งแกร่งที่มีพลังฟาจินนับร้อย ถือดาบหนักและฟันมันอย่างไร้ความปราณี
ในฐานะที่เป็นเวทย์มนตร์เกี่ยวกับลมความเร็วของใบมีดก็ถือว่าเร็วมาก มันสามารถบินได้เร็วกว่า Profound Sword Qi (T/N: เทคนิคดาบทรงพลังโบราณ) มันยากมากที่จะหลบ
รอนมองไปที่รอยตัดบนพื้นแล้วมองออกไป เขาจำได้ว่าเสียงของระบบแจ้งเตือนแบบฉับพลันดังขึ้นในหูของเขา เขาเปิดระบบความสำเร็จ
เปลี่ยนกลับไปที่อินเทอร์เฟซระบบอาชีพ รอนพบบรรทัดใหม่ของข้อความ
อยู่ถัดจากรูนลม
[เชี่ยวชาญ: ใบมีดเวทย์ลมระดับแรก]
“มันควรมีระดับที่สอง แต่จะได้ระดับที่สองนี้ได้ยังไง ฉันจำเป็นต้องได้รับคะแนนความสำเร็จให้มากพอหรือเปล่าเพื่อที่จะดึงมันออกมา?”
รอนมองดูแผงของระบบอาชีพเขาสับสนอยู่ในใจ เขารู้สึกว่านี่ไม่ควรเป็นอย่างนั้น เพราะเมื่อเขาวาดรูนก่อนหน้านี้องค์ประกอบที่ระบุไว้นั้นสอดคล้องกับคุณสมบัติหลักๆสี่อย่าง: ดิน น้ำ ลม และ ไฟ
ดังนั้นสิ่งที่เขาสกัดควรเป็นคุณลักษณะของลมเวทมนตร์ทั้งหมด อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาใช้การทำสมาธิอย่างสมบูรณ์เพื่อปล่อยรูนระดับแรก แต่เขายังคงมีเวทย์มนตร์ระดับแรกเท่านั้น…
แล้วเวทมนตร์ระดับที่สองล่ะ?
แล้วระดับที่สามล่ะ?
ในขณะที่รอนรำพึง ในทันใดเขาก็สังเกตเห็นว่ามี 'เครื่องหมายคำถาม' เล็กๆอยู่ข้างใบมีดสายลมระดับแรก
ภายในพริบตาในขณะที่รอนมุ่งความสนใจไปที่เครื่องหมายคำถามหน้าจอด้านหน้าของเขาก็กระพริบครู่หนึ่งและมีหน้าต่างใหม่ที่เต็มไปด้วยข้อความโผล่ขึ้นมา
[คุณเชี่ยวชาญเวทมนตร์ลมขั้นพื้นฐานแล้ว]
[เวทมนตร์ลมเป็นหนึ่งในเวทมนตร์ธาตุทั่วไปที่มีทั้งหมดห้าระดับซึ่งเวทมนตร์ระดับแรกจะถูกปลดปล่อยโดยการทำสมาธิด้วยรูนเดียว เวทย์มนตร์ระดับที่สองจะต้องเกิดขึ้นจากการรวมกันของ 3 รูน เวทระดับที่สามคือการผสมผสานระหว่าง 9 รูน เวทมนตร์ระดับที่สี่ต้องการ 27 รูน และสุดท้ายเวทมนตร์ระดับที่ห้าก็ต้องการวงเวทย์ที่สมบูรณ์ที่สร้างขึ้นโดย 81 รูนเพื่อที่จะปล่อยออกมา]
[นอกจากรูนพื้นฐานแล้วรูนลมยังมีรูนแบบอนุพันธ์ 8 แบบซึ่งแตกต่างจากรูนแบบพื้นฐานเล็กน้อย]
[รูนที่ได้รับมาจำเป็นต้องได้รับการสำรวจโดยโฮสต์]
หลังจากอ่านบรรทัดเหล่านี้รอนพยักหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณว่าเขาค่อยๆเข้าใจระบบเวทย์มนตร์
ดังนั้นสรุปแล้วนอกเหนือจากรูนพื้นฐานแล้วยังมีรูน 8 อนุพันธ์ พวกมันมีทั้งหมดเก้าแบบรวมทั้งอักษรรูนพื้นฐาน
ในการฝึกฝนเวทย์มนตร์ในระดับที่สองรอนจำเป็นต้องสร้างรูนเวทย์มนตร์ 3 ตัวพร้อมกันและผสมผสานกันอย่างลงตัว
แต่ปัญหาก็คือระบบไม่ได้บอกใบ้ให้เขาและไม่ได้บอกว่าอักษรรูนพื้นฐานอย่างเดียวกันทั้งสามตัวสามารถรวมกันเป็นเวทย์มนตร์ระดับที่สองได้หรือไม่ ในระยะสั้นมีการรวมกันหลายประเภท เขากลัวว่ามีเพียงไม่กี่รูนเท่านั้นที่สามารถสร้างเวทมนตร์ระดับสองได้ การผสานรูนที่ไม่เหมาะสมจะทำให้มันพังทลาย
“รูนที่ได้มา…”
รอนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็ปล่อยความหลงใหลไปกับเวทมนตร์ระดับสองและอักษรรูน
ไม่มีเหตุผลอะไรเลย เขาไม่เชี่ยวชาญแม้แต่เทคนิคพื้นฐานที่สุดอย่างเทคนิคใบมีดสายลม ถ้าเขาปล่อยมันครั้งเดียวเกือบหนึ่งในสามของพลังจิตของเขาจะถูกใช้ออกไป ปล่อยให้เวทมนต์ระดับที่สองหรือเวทมนต์ระดับที่สามอยู่อย่างนั้นไปเถอะ
ในตอนนี้เขาไม่มีพลังในการศึกษาหรือพิจารณาการใช้อักษรรูนที่ได้รับหรือเวทมนตร์ระดับสอง ก่อนอื่นเขาต้องฝึกฝนทักษะใบมีดสายลมแล้วใช้คะแนนความสำเร็จ ยังต้องฝึกการทำสมาธิของเขาเพื่อปรับปรุงคุณสมบัติทางจิตของเขาอย่างต่อเนื่อง นั่นคือคำสิ่งที่ถูกต้องที่จะต้องทำ!
พลังของใบมีดสายลมของเขาก็ไม่ได้ใหญ่โตนัก แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนกัน
นอกเหนือจากอารอน ที่เป็นมนุษย์เงือกค่าหัวสูงที่สุดในอีสต์บลู ในเวลานี้หากโจรสลัดทั่วไปที่มีค่าหัว3ถึง5ล้านเบรีถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว รอนมั่นใจว่าเขาจะแบ่งพวกมันออกเป็นสองส่วนได้ง่ายๆ!
แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมตัวและพยายามที่จะต่อต้าน พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดใบมีดสายลมได้เนื่องจากความเร็วมหาศาลนอกเหนือจากนั้นยังมีพลังทำลายล้าง มันสามารถทื้งรูไว้บนพื้นดินได้ แล้วคนธรรมดาคนไหนที่จะสามารถป้องกันการเคลื่อนไหวแบบนี้ได้!
แน่นอนว่าไม่มี
ในสถานะปัจจุบันข้อเสียของใบมีดสายลมของเขาก็ชัดเจนเช่นกัน มันใช้เวลาในการเรียกใช้นานเกินไป
รอนสามารถปลดปล่อยเทคนิคใบมีดสายลมของเขาได้หลังจากผ่านไปเกือบสิบวินาที มันจำเป็นต้องสร้างรูนที่สมบูรณ์ในโลกวิญญาณของเขา ยังไม่พูดถึงเรื่องเขาต้องปิดตาของเขาในระหว่างกระบวนการนี้ ไม่งั้นสิ่งรอบตัวอาจส่งผลต่อสมาธิของเขา
ดังนั้นสิ่งที่เร่งด่วนที่สุดสำหรับรอนในตอนนี้ก็คือการชำนาญใบมีดสายลม มันเป็นเรื่องสำคัญที่เขาจะต้องปลดปล่อยมันได้โดยไม่ต้องหลับตาและตั้งสมาธิ เขาจำเป็นต้องย่อมันและปล่อยใบมีดสายลมในหนึ่งหรือสองวินาที
รอนต้องสละเวลาของเขาเพื่อจุดประสงค์ในการเชี่ยวชาญการเคลื่อนไหวนี้
คราวนี้เขาจัดการไม่ให้มันปล่อยลงที่พื้นมันถูกส่งไปในอากาศเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกมองเห็นหรือสงสัยจากมนุษย์เงือก ในที่สุดรอนก็เข้าใจวิธีการใช้พลังของเขา
ครั้งที่หนึ่ง...
ครั้งที่สอง...
ครั้งที่สาม…
เมื่อปลดปล่อยทุกๆสามครั้งพลังจิตของรอนจะหมดลงแล้วจึงต้องทำสมาธิเพื่อฟื้นฟูพลังจิตของเขาเพื่อให้สามารถวาดอักษรรูนและปลดปล่อยเวทมนตร์ของเขาได้อีกครั้ง
เมื่อกระบวนการดำเนินไปเรื่อยๆ รอนค้นพบว่าไม่เพียงแต่เวลาที่ใช้ในการกลั่นรูนจะสั้นลงเท่านั้นแต่ปริมาณพลังวิญญาณที่ใช้ออกก็น้อยลง
ไม่ใช่ว่าคุณสมบัติทางจิตวิญญาณของเขาดีขึ้น แต่ต้องขอบคุณการฝึกที่ต่อเนื่องของเขา เขาเริ่มทำสมาธิได้เร็วขึ้น ทักษะของเขาใกล้จะสมบูรณ์แบบส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพลังทางจิตที่เพิ่มสูงขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในตอนแรกใช้หนึ่งในสามของพลังจิตในการปล่อยใบมีดสายลม ความจริงพลังจิตที่ใช้ออกไปส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการสร้างรูนหยาบๆ
และด้วยจำนวนความพยายามและการฝึกฝนที่เพิ่มขึ้น รอนก็ค่อยๆค้นพบว่าลำดับการก่อตัวของรูนนั้นจะส่งผลต่อพลังเวทย์มนตร์ที่ปล่อยออกมาและการสูญเสียพลังจิต
“รายละเอียดจะกำหนดความสำเร็จหรือล้มเหลว?''
รอนมีความคิดในใจของเขา
แต่ยังไง
เวทมนตร์นั้นแตกต่างจากดาบและความแข็งแกร่งทางกายภาพ มันใช้พลังจิตและความรู้ ตามธรรมชาติแล้วมันจำเป็นต้องใส่ใจกับรายละเอียดเล็กๆ แทนที่จะใช้ความรุนแรงและก้าวร้าวเหมือนกับการต่อสู้โดยใช้ฮาคิเป็นอาวุธ-ชุดเกราะแบบเต็มตัว
เช้าผ่านไปอย่างรวดเร็วในระหว่างที่นามิออกมาสองครั้ง ครั้งแรกเธอหยิบกระดาษสีขาวมาที่ห้องของเธอ เธออาจจะวาดแผนที่ของเธอ ครั้งที่สองเธอเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารและยังเตรียมอาหารให้รอนด้วย
แน่นอนว่า หนึ่งพันเบรีสำหรับมื้อกลางวัน! (ฮ่าๆ!)
แต่หลังจากทานอาหารเสร็จรอนก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่ามื้อต่อไปเขาจะเป็นทำอาหาร
มันไม่ได้เกิดจากการรีดไถเงินจำนวนหนึ่งพันเบรี แต่การปรุงอาหารของนามิไม่ได้ดีขนาดนั้น เขาจัดว่าเป็น "กินได้" เท่านั้น ตัวเขาเองรู้ว่าฝีมือของเขาไม่ดีเท่าเชฟยามากุจิชั้นนำ แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นอาหารธรรมดาที่ดีมาก
เขาไม่สามารถปล่อยให้มีปัญหาทางโภชนาการในการพัฒนาของนามิได้(T/N: หน้าอกสินะ ฮ่าๆ!) ไม่ต้องพูดถึงว่าเขายังต้องการสารอาหารที่ดีในการฝึกฝน
