65 โกสต์ดราก้อน-7
65 โกสต์ดราก้อน-7
พายุฝนกระหน่ำเทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ มันดูราวกับว่า ฝนของดาวเทียนหยวนทั้งหมด ได้เทกระหน่ำลงมาที่เกาะมังกรปีศาจเพียงจุดเดียว และพยายามที่จะทำลายเกาะมังกรปีศาจให้จมลงไปใต้ท้องมหาสมุทร
ท่ามกลางพายุร้ายและสายฝนที่เทลงมา ความมืดมิดก็ค่อยๆคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ
“แฮก แฮก แฮก แฮก!”
ผู้เข้าแข่งขันของทีมสีน้ำเงินคนหนึ่ง เดินโซซัดโซเซเข้าไปในถ้ำที่เล็กแคบแห่งหนึ่ง เขาคุกเข่าลงไปที่พื้น ก่อนที่จะค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นยืน จากนั้น เขาก็ถูใบหน้าของตัวเอง ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับคนตาย และแทบไม่มีสีเลือดอยู่เลย ร่างกายของเขาสั่นเทา คล้ายกับคนเป็นตะคริว
เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว เขาถูกสมาชิกสามคนของทีมสีแดงไล่ล่า โชคยังดี ที่พายุฝนได้บดบังการมองเห็นของพวกเขาเอาไว้ ดังนั้น เขาจึงสามารถหลบหนีออกจากวงล้อมของพวกเขามาได้
แต่จำนวนของสมาชิกทีมสีแดงก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่า เขาจะอยู่ในการแข่งขันนี้ต่อไปได้นานสักแค่ไหน
“บ้าเอ้ย! เราเกือบจะชนะกันอยู่แล้วเชียว! แล้วทำไมอยู่ๆมันถึงได้กลับตาลปัตรมาเป็นแบบนีร้ไปได้!?”
ความเจ็บปวดใจที่ผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงินรายนี้ได้รับ ทำให้เขาต้องชกเข้าไปที่กำแพงหิน เขารู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก ความมืดมิดได้เปล่งประกายออกมาจากส่วนลึกในดวงตาของเขา
เขาสำรวจดูภายในถ้ำ และหรี่ตา เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า
สัตว์เลี้ยงปุจิของเขาเหมือนกับแมลงวันไร้หัว มันบินวนไปรอบต้นไม้ใหญ่อย่างไร้ทิศทาง และส่งเสียงดัง “ซืออ ซืออ” ราวกับมันได้หลุดออกจากการควบคุม
“พายุฝนและสายฟ้าได้เข้าไปรบกวน การควบคุมของคริสตัลชิปในร่างกายของสัตว์เลี้ยงปุจิ ในตอนนี้ สัตว์เลี้ยงปุจิของฉันและเรือธงเหลียวหยวนฮ่าวก็ได้ขาดการติดต่อจากกัน มันตกอยู่ในความวุ่นวายและบ้าคลั่ง ทางศูนย์มอนิเตอร์ก็จะไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่ฉันทำด้วย!”
ความมืดในดวงตาของผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงินรายนี้เข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ
มีเสียงตะโกนของผู้เข้าแข่งขันทีมสีแดงดังมาจากทุกทิศทาง พวกเขาค่อยๆล้อมกรอบเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ อีกไม่นาน พวกเขาก็จะมาถึงถ้ำที่เขากำลังซ่อนตัวอยู่
ดวงตาที่มืดมัวของผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงิน กลายเป็นดุร้ายขึ้นมา
เขายื่นมือออกมา และกัดที่ปลายนิ้วของเขา จากนั้น เขาก็ใช้เลือดสดๆวาดอักขระขึ้นบนขาข้างขวาของเขา
เกิดความเจ็บปวดราวกับมีบาดแผลฉีกขาดภายในขาขวาของเขา คล้ายกับว่า มีบางอย่างต้องการที่จะกรีดเนื้อของเขาและพยายามจะออกมาจากร่างกายของเขา!
“อั๊ก...”
ผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงินรายนี้กัดฟันของเขาแน่น อักขระที่ถูกเขียนลงไปบนขาขวาเกิดการสั่นไหวขึ้น มีบางอย่างกรีดลึกออกมาจากด้านในกล้ามเนื้อของเขา และหลอดยาสีฟ้าใสก็ผุดออกมาจากรอยอักขระ!
“ฉันต้องการที่จะใช้สิ่งนี้เป็นที่พึ่งสุดท้ายเท่านั้น ฉันไม่ได้อยากจะโกงเลย แต่ฉันถึงทางตันแล้วจริงๆ เป็นเพราะพวกแกทุกคนที่บังคับให้ฉันต้องทำสิ่งนี้!”
“เมื่อฉีดเข้าไปในในกระแสเลือด ยาโกสต์ดราก้อน-7ก็ได้เพิ่มขีดความสามารถของฉันขึ้น ทำให้ฉันมีพละกำลังในระดับเบอร์เซิร์ก และยังเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพลังจิตของฉันขึ้นด้วย มันจะทำให้ฉันสามารถปลดปล่อยพลังโจมตีทางจิตใจ ซึ่งมันมากพอที่จะจัดการไอ้พวกที่กำลังตามล่าฉันอยู่ได้ แล้วฉันก็จะขึ้นไปอยู่ใน 50 อันดับแรกได้!”
บนใบหน้าของผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงินปรากฏรอยยิ้มสะอิดสะเอียนออกมา สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
เห็นได้ชัดว่า การใช้ตัวยาโกสต์ดราก้อน-7จะต้องส่งผลเสียต่อร่างกายของผู้ใช้อย่างรุนแรง แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับสิ่งล่อตาล่อใจอย่างการได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นกรณีพิเศษแล้ว เขาก็เลิกสนใจผลเสียนั้นไปในทันที!
เขาใช้ร่างกายปิดบังการมองเห็นของสัตว์เลี้ยงปุจิ และดึงหลอดยาออกมาจากอักขระ ในเวลานี้ ตอนที่เขากำลังเตรียมที่จะกินยาเข้าไปนั้น
ก็ได้มีเสียงหัวเราะที่ฟังดูแปลกประหลาด ดังออกมาจากส่วนลึกของถ้ำ จากนั้น สายลมที่รุนแรงก็ได้พุ่งออกมา!
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง การมองเห็นของผู้เข้าแข่งขันทีมสีน้ำเงินก็ได้ดับลงไป เขาไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่ะไป!
ในที่สุด สัตว์เลี้ยงปุจิของเขาก็ได้มีการตอบสนองต่อพฤติกรรมที่ผิดปกติของเขา มันได้รีบพ่นเจลออกมาครอบตัวของเขา แต่สิ่งที่ได้ ก็มีเพียงแค่ร่างที่ไร้ศีรษะของเขาเท่านั้น
ในทันทีทันใดนั้น ก็มีบางอย่างได้ทำลายเจลที่ครอบร่างกายและมีแสงสีขาวพุ่งมาด้านหน้าด้วยความเร็วสูง แล้วกระโดดขึ้นไปบนฟ้า! มือคู่หนึ่งได้คว้าจับสัตว์เลี้ยงปุจิเอาไว้ และส่งแรงบีบอัดออกมา!
สัตว์เลี้ยงปุจิถูกแยกออกเป็นสองส่วน และกลายเป็นภาพเหตุการณ์นองเลือดที่น่าหวาดกลัว!
ภายใต้พายุฝนที่เทกระหน่ำลงมา มีสัตว์เลี้ยงจำนวนถึงหนึ่งในสามของทั้งหมดที่หลุดการเชื่อมต่อสัญญาณกับศูนย์มอนิเตอร์ และสัตว์เลี้ยงปุจิตัวนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดังนั้นแล้ว ทางศูนย์มอนิเตอร์จึงไม่สามารถตรวจพบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ทันเวลา
สายฟ้าฟาดลงมาจากบนท้องฟ้า เกิดเป็นภาพของป่าใหญ่ที่กลายเป็นสีขาวราวกับหิมะเป็นครั้งราว
ภายใต้แสงของสายฟ้าที่แล่นแปรบปราบ มีลิงสีขาวสูงกว่าสามเมตร ยืนอยู่บนยอดต้นไม้สูง ใบหน้าของมันมีความคล้ายกับมนุษย์มาก ยกเว้นเพียงแค่ดวงตาที่สามบนหน้าผากของมัน ที่ดูชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด และบนใบหน้าของมันก็ยังมีดวงตาปกติอีกหนึ่งคู่ที่ใช้กวาดมองรอบด้าน
มันดูคล้ายกับสัตว์ที่มีการกลายพันธุ์ ที่ดูน่าขนลุกและน่าหวาดกลัว
ลิงตายักษ์ คือลิงที่กลายพันธุ์มาจากลิงสามตา ซึ่งมีโอกาสแค่หนึ่งในพันเท่านั้น ไม่เพียงแค่มันจะมีความฉลาดที่สูงมากเท่านั้น แต่ความสามารถในการโจมตีทางจิตก็ยังแข็งแกร่งกว่าลิงสามตามากด้วย มันคือสัตว์อสูรที่ถูกปล่อยออกมาในช่วงหลังของการแข่งขันเท่านั้น และมันก็ยังเป็นสัตว์อสูรที่น่าหวาดกลัวที่สุดในเกาะมังกรปีศาจ
“ข่ะ ข่ะ! ข่ะ ข่ะ!”
ท่ามกลางสายฟ้าที่แล่นแปลบปลาบ ลิงตายักษ์ก็ได้หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย มันได้ถือขวดยาสีฟ้าใสโกสต์ดราก้อน-7เอาไว้ในมือที่เต็มไปด้วยขนของมัน
ดวงตาสีเหลืองขุ่นขนาดใหญ่ที่อยู่บนหน้าผากของมันกลิ้งกลอก ไม่นาน มันก็คิดวิธีการใช้ยาออก และมันได้ฉีกตัวยาเข้าไปตรงบริเวณลำคอที่หน้าเตอะของมันโดยไม่ลังเล ยาทั้งหมดถูกฉีดเข้าไปในเส้นเลือดของมัน
“โฮกกก โฮกกก โฮกกก โฮกกก โฮกกก!”
ในเวลาเพียงแค่สั้นๆ ลิงตายักษ์ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และเกิดอาการสั่นสะเทือนไปทั่วร่าง!
ร่างกายของมันอยู่ในสภาพบิดเบี้ยว และชั้นผิวหนังมีการปริแตกออกมา กล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยเลือดกำลังเพิ่มขนาดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แม้แต่กล้ามเนื้อที่อยู่ระหว่างเส้นใยกล้ามเนื้อก็ยังเริ่มเติบโตมากขึ้น พวกมันบิดเกลียว, ขยาย, และผสมผสานเข้ากับเลือดสดๆ...ทำให้ร่างกายของมันขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมถึงสองเท่า มันได้กลายมาเป็นสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัว!
ดวงตาขนาดใหญ่บนหน้าผากของมัน ดูเหมือนจะกลายเป็นก้อนน้ำแข็งสีเลือด!
“เขาอยู่นั่นไง ฉันเจอเขาแล้ว!
ในเวลานั้นเอง ก็ได้มีเสียงร้องออกมาอย่างตื่นเต้นจากสมาชิกคนหนึ่งของทีมสีแดง ดังมาจากที่ไกลๆ
ภายใต้แสงสว่างของสายฟ้า บนใบหน้าของลิงตายักษ์ก็ได้ปรากฏรอยยิ้มที่ชั่วร้ายขึ้นมา มันหันหน้าไปทางที่มีเสียงร้องตะโกน แล้วมันก็ได้พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว!
จากนั้นไม่นาน ก็ได้เกิดเสียงตูมตาม พร้อมกับเสียงของกระดูกและเนื้อถูกบดขยี้ ดังออกมาจากภายในป่าลึก
......
สิบนาทีต่อมา
หลี่เย้านั่งขัดสมาธิอยู่ภายในจุดเก็บเสบียง เขากำลังหลับตาเพื่อพักผ่อนอยู่ ดาบโซ่วางอยู่ทางด้านซ้ายมือของเขา และดาบสายฟ้าอยู่ทางด้านขวามือของเขา ส่วนขวานเบิร์นนิ่งสกายก็พาดเอาไว้ที่ด้านหลังของเขา ที่เอวของเขา มีกริชสีดำสองด้ามเสียบเอาไว้ มันสามารถบอกได้ว่า ตัวเขาในเวลานี้มีอาวุธอยู่ครบมือ และสามารถเข้าสู่โหมดต่อสู้ได้ตลอดเวลา
หากผู้เข้าแข่งขันของทีมสีน้ำเงินเข้ามาในจุดเก็บเสบียงอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า หลี่เย้าก็จะโจมตีออกไปโดยไร้ความลังเล!
“ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งวัน ตั้งแต่ที่พายุฝนเริ่มตกลงมา ก็ผ่านมาได้สักพักแล้ว แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเลย ฉันยังคงอยู่ในอันดับหนึ่งของตาราง และยังไม่มีอะไรที่เหนือความคาดหมายเกิดขึ้น”
ในที่หลี่เย้ากำลังคิดคำนวณอยู่ภายในใจของเขา เขาก็ได้เผยรอยยิ้มที่เบาใจออกมา
มหาวิทยาลัยเชินห่าย! อีแร้งหลี่เย้า กำลังมาแล้ว!
ในตอนที่ดวงตาของเขากำลังเป็นประกายของความสุขอยู่นั้น สัญชาตญาณของอันตรายจากภายในป่า ได้ส่งสัญญาณเตือนขึ้นมาในจิตใจของเขา
“มีบางอย่างกำลังออกมา มีกลิ่นเลือดอยู่ในอากาศด้วย! เป็นกลิ่นเลือดที่เข้มข้นมากจริงๆ!”
เงาร่างที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีสำหรับเขา ได้วิ่งออกมาจากป่า เขากรีดร้องออกมาราวกับหมูถูกเชือด และพุ่งตัวตรงมาที่จุดเก็บเสบียง
เขาก็คือ เจิ้งตงหมิง!
หลี่เย้ารู้สึกประหลาดใจ...เจิ้งตงหมิงคือยอดฝีมือของโรงเรียนมัธยมปลายเฟิ่งชานเหมินที่สอง ยังมีข่าวลืออีกด้วยว่า ความแข็งแกร่งของเขานั้นเทียบเท่าได้กับเฮ่อเหลียนเลี่ย และอาจจะแข็งแกร่งกว่าเฮ่อเหลียนเลี่ยด้วยซ้ำ!
อะไรที่ทำให้เจิ้งตงหมิงต้องหวาดกลัวจนแทบฉี่ราดได้ขนาดนี้?
