บทที่ 101 หัวหน้าซูบิน!!
บทที่ 101 หัวหน้าซูบิน!!
ผู้แปล loop
สิ่งผิดพลาดในห้องประชุมถูกเผยแพร่ไปทั่วสาขาตะวันตก
ทุกคนกำลังพูดถึงเหตุการณ์นี้และพวกเขารู้ว่าสำนักงานกิจการทั่วไปเจอปัญหาใหญ่แล้ว
ในตอนนี้ดงซูบินกำลังพูดคุยยอกล้อกันอยู่ในสำนักงาน ซึ่งเขายังไม่รู้ว่ามีปัญหามาถึงเขาแล้วจนกระทั่งหัวหน้าเสี่ยวหยานโทรมาหาเขา เธอมีน้ำเสียงที่ไม่พึงพอใจเป็นอย่างมากและดงซูบินก็ได้ยินเสียงเธอเคาะโต๊ะด้วยปากกาของเธอ “นายเป็นคนที่ส่งเอกสารสำหรับการประชุมให้กับผู้ว่าการทางการเมืองโจวใช่ไหม? ฉันแค่ไม่เข้าใจ! นายทำผิดพลาดได้อย่างไรกับแค่การถ่ายเอกสาร เหตุใดเอกสารของผู้ว่าการทางการเมืองโจวจึงมีข้อผิดพลาด ทำไมจึงมีรูปภาพเค้กและของหวานในเอกสารของเขาและคนอื่นๆไม่เห็นจะมีรูปพวกนั้น? นายไม่รู้หรือว่าผู้ว่าการทางการเมืองโจวเป็นโรคเบาหวาน? ดงซูบินมันเกิดอะไรขึ้น”
ตอนนี้ดงซูบิน รู้สึกมึนงงเป็นอย่างมากและคิดว่ามันไม่น่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ “รูปภาพของของหวาน?มันไม่มีรูปภาพพวกนั้นอยู่ในเอกสารนะครับ”
เสี่ยวหยานได้แต่หายใจเข้าลึก ๆ “จะมีการปรับโครงสร้างในเร็ว ๆ นี้และนายยังคงสร้างปัญหา……นั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องพูด นายจะต้องรับผิดชอบปัญหานี้ด้วยตัวเอง!”
ดงซูบินวางโทรศัพท์ลงด้วยความงุนงง
แหวน, แหวน, แหวน หลี่ชิงโทรมาหาเขา “ผู้ตัดสินทางการเมืองโจวเรียกฉันให้ไปที่ห้องทำงานเพื่อตำหนิเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซูบินอา……นาย… .. ทำไมนายไม่ตรวจสอบเอกสารทั้งหมดก่อนที่นายจะส่งไปที่ห้องประชุม จะมีรูปขนมในเอกสารได้อย่างไร? นาย……. เฮ้อ!!……เรื่องง่ายๆแค่นี้นายก็ยังทำไม่ได้”
“ผู้อำนวยการเรื่องนี้ผมไม่……”
“ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง นายต้องรับผิดชอบต่อสิ่งนี้ ผู้ว่าการทางการเมืองโจวขอให้นายพาเจ้าหน้าที่ทุกคนไปพบเขาที่สำนักงานของเขา นายต้องอธิบายให้เขาฟังด้วยตัวเอง!” หลี่ชิงไม่ต้องการมีส่วนร่วมกับการผิดพลาดนี้
หลังจากวางสายโทรศัพท์หน้าของดงซูบินดูซีดมาก ปกติแล้วทางหน่วยงานจะมีการเตรียมแผนรับมือเมื่อเกิดข้อผิดพลาดขึ้นกับเอกสารซึ่งพวกเขาจะเตรียมชุดสำรองของเอกสารไว้เสมอ อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็ถูกตำหนิจากหัวหน้าอยู่พักหนึ่งและมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่คราวนี้มันแตกต่างออกไปถึงแม้นี่ไม่ใช่การประชุมที่สำคัญอะไร แต่มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับพวกผู้บริหารเพราะมันคือการปรับโครงสร้างภายในที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกไม่ช้า นอกจากนี้รูปภาพของหวานยังส่งผลโดยตรงไปที่ผู้ว่าการทางการเมืองโจว
นี่คือชีวิตในการรับราชการ สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ใด ๆ ที่เกิดขึ้นสามารถระเบิดได้ทันทีเมื่อเกิดข้อผิดพลาด
ดงซูบินรู้ว่าสิ่งนี้จะไม่จบลงด้วยดีแน่ๆ เขาเปิดประตูและเข้าไปในสำนักงาน “ใครเป็นคนเตรียมเอกสารให้กับผู้ว่าราชการทางการเมืองโจว!”
ต้าหลินเหม่ย,ฉางจ้วง, จ้วงจือ,เกาแพนเหว่ย และคนที่เหลือพูดคุยถึงเหตุการณ์นี้ พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการประชุมแล้วเช่นกัน
ฉางจ้วงเริ่มอธิบายทันที “หัวหน้าซูบินไม่ใช่ฉันเอกสารถูกถ่ายรวมกัน ทั้ง 13 ชุดเหมือนกันและเป็นไปไม่ได้ที่จะมีรูปภาพของหวานปะปนอยู่ในนั้น!”
ต้าหลินเหม่ยได้พูดเพิ่มเติมว่า "ถูกตัอง. เราได้ตรวจสอบทุกชุดแล้วนะคะหัวหน้าซูบิน!”
ดงซูบินที่พึงถูกตำหนิจากเสียวหยาน และ หลี่ชิงมานั้น เขากำลังโกรธและเปล่งเสียงออกมา “ใครจะอธิบายเกี่ยวกับภาพเหล่านี้ที่อยู่ในเอกสารได้บาง ฮ่ะ? ภาพพวกนี้มันงอกขึ้นมาเองหรือยังไง? หรือมันหล่นมาจากฟ้าและมาแปะในเอกสารยังงั้นหรอ?” ดงซูบินนั้นเชื่อมั่นในผลงานของต้าหลินเหม่ยและฉางจ้วงอีกทั้งต้าหลินเหม่ยไม่น่าจะทำพลาดได้ สำหรับการเตรียมเอกสารเหล่านี้ เพราะดงซูบินได้เอาเอกสารเหล่านั้นมาสุ่มตรวจดูก่อก่อนจะนำเอกสารไปให้ในห้องประชุมแล้ว จะมีข้อผิดพลาดได้อย่างไรกัน?
ถ้าเป็นเช่นนี้ดงซูบินคงจะไม่สามารถหาคนรับผิดชอบการกระทำผิดครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน!
หลังจากที่ต้าหลินเหม่ยและฉางจ้วงถูกตำหนิเขาทั้งสองเองก็รู้สึกผิดมากก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “เราตรวจสอบเอกสาร ทั้งหมดแล้ว!”
"เลิกแก้ตัวได้แล้ว.ตามฉันมา. ผู้ว่าการทางการเมืองโจวต้องการพบพวกเรา!”
ณ สำนักงานผู้ว่าการทางการเมืองโจว
ต้องนี้เขานั่งอยู่ที่โต๊ะมองภาพเหล่านั้นด้วยความโมโหมาก เขากล่าวหาความผิดทั้งหมดนั้นเป็นความรับผิดชอบของดงซูบินเพียงผู้เดียว เพราะเขาเองก็ไม่มีความสุขที่เห็นดงซูบินได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าสำนักกิจการทั่วไปอีกทั้ง ฉางจี้เองก็พยายามพูดจาปุปั่นเรื่องเสียๆหายให้กับดงซูบินอยู่เสมอ และฉางจี้ยังบอกอีกว่าดงซูบินนั้นไม่ให้ความเคารพแก้โจวเกาเลย ถึงแม้โจวเกาจะไม่แสดงสีหน้าท่าทางออกมา แต่เขาก็โกรธดงซูบินอยู่ภายในใจของเขา เขาสงสัยว่าต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้เพราะเขาจะได้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าสำนักงานสาขาและเขาคิดว่าต้องมีคนพยายามกลั่นแกล้งเขาอยู่อย่างแน่นอน ใครคือผู้บงการในครั้งนี้อาจจะเป็นเสี่ยวหยาน ที่สนับสนุนดงซูบิน? ซองโฉจือ? หยางจินหงษ์? หรือ……หลิวหัว โจวเกาไม่แน่ใจว่าเป็นใคร แต่เขาต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าเขาไม่ใช่คนที่ถูกรังแกง่าย ๆเช่นนี้อย่างแน่น่อน
ไม่นานต่อมาดงซูบินก็เข้ามาในสำนักงานของผู้ว่าการทางการเมืองโจวกับเจ้าหน้าที่จากสำนักงานกิจการทั่วไปที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด
“ผู้ว่าการทางการเมืองโจว ครับ……”
โจวเกาโยนรูปลงบนโต๊ะทำงานของเขา “พวกนี้คืออะไร? บอกฉันมา!”
ดงซูบินเองแสดงท่าทางที่รู้สึกผิดออกมา แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วและเขาไม่สามารถอธิบายเหตุผลใดๆได้เลย “นี่เป็นความรับผิดชอบของพวกผมเองครับ……”
“รับผิดชอบอย่างงั้นหรอ?” ปังปังปัง! โจวเกาเอามือกระแทกไปที่โต๊ะ “นายรู้หรือเปล่าว่าสำนักความมั่นคงของรัฐหมายถึงอะไร? นายรู้หรือไม่ว่าจุดประสงค์ของสำนักงานกิจการทั่วไปคืออะไร? บอกฉันมาก! รูปภาพของเค้กเหล่านี้ปรากฏในเอกสารของสำนักงานกิจการทั่วไปอย่างไร ใครคือคนที่พิมพ์สิ่งเหล่านี้ออกมา ฮ่ะ? นี่คือวิธีที่พวกของนายทุกคนทำอย่างงั้นหรอ ๆ ! ใครกันที่กล้าจะพิมพ์ภาพเหล่านี้ออกมา นายยังคงเก็บไฟล์ทั้งหมดพร้อมกับเอกสารทั้งหมดไว้หรือป่าว? ในฐานะรองหัวหน้าสำนักงานนี่เป็นวิธีที่นายดูแลเจ้าหน้าที่ในกำกับของนายยังงั้นหรอ? อธิบายมาให้ฉันเข้าใจที่สิ!”
นี่คือสิ่งที่ดงซูบินไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นตอนนี้โจวเกาคิดว่าดงซูบินได้ผสมภาพเหล่านั้นไว้ในเอกสารโดยมีจุดประสงค์บางอย่างและ ดงซูบินไม่ได้ตรวจสอบเอกสารทั้งหมดและไม่ได้ทำหน้าที่รับผิดชอบในฐานะหัวหน้างาน อีกทั้งดงซูบินยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโจวเกานั้นเป็นเบาหวานก่อนเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น “ผู้ว่าการทางการเมืองโจวรูปภาพเหล่านี้น่าจะเข้ามาแทรกกันโดยบังเอิญเมื่อเราซ้อนเอกสาร ผมยอมรับว่านี่คือความรับผิดชอบของเรา แต่ผมสามารถรับประกันได้ว่าเราไม่ได้ต้องการที่จะกลั่นแกล้งท่านแต่อย่างใด!”
“กลั่นแกล้ง? อา? ฉันกำลังพูดถึงงานและบทบาทหน้าที่ของสำนักงานกิจการทั่วไป!”โจวเกาสันนิษฐานว่านี่น่าจะเป็นผลงานของดงซูบิน เขาจึงไม่รอคำอธิบายอีกต่อไปเขาเริ่มตำหนิดงซูบินด้วยถ้อยคำที่รุนแรงมากขึ้น!
เมื่อเห็นว่าผู้ว่าการทางการเมืองโจวเริ่มมีท่าทางที่ไม่พึงพอใจ ดงซูบินก็ยิ่งหดหู่มากขึ้น ตอนนี้ผู้ว่าการทางการเมืองโกรธเขาอย่างมาก ‘พระเจ้าอะไรกัน! ทำไมสิ่งนี้ต้องเกิดกับฉัน? โชคร้ายชัดๆ!’
ต้าหลินเหม่ย, เกาแพนเหว่ย และคนอื่น ๆ ก้มหัวลงน้อมรับความผิดในครั้งนี้
ในขณะนั้นฉางจี้มองดูดงซูบินก่อนที่เขาจะก้มศีรษะลงเช่นกัน
โจวเกาถามคำถามที่พวกเขาไม่ต้องการได้ยิน “ใครเป็นคนนำเอกสารเหล่านี้มา?”
พวกเขาทุกคนรู้ว่าตอนนี้ผู้ว่าการทางการเมืองโจวกำลังหาคนรับผิดชอบในเหตุการณ์ครั้งนี้
ดงซูบินได้แต่ฟื้นยิ้มแล้วตอบว่า “ผมเป็นที่ส่งไปยังสำนักงานเองครับ”
โจวเกามองดูพวกเขาทั้งหมดในสายตาและถามว่า:“ใครพิมพ์เอกสารทั้งหมด”
เกาแพนเหว่ยและพี่หยางมองไปที่ฉางจ้วง และต้าหลินเหม่ย อย่างแอบๆต้าหลินเหม่ย และฉางจี้ มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันทีทั้งสองเริ่มหน้าซีด ทั้งคู่ไม่มีใครช่วยเหลืออยู่ข้างหลังอย่างเช่นดงซูบิน ถ้าพวกเขาทำให้โจวเกาขุ่นเคืองพวกเขาทั้งสองรู้เลยว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับการลงโทษแบบใด แม้ว่าผู้ว่าการทางการเมืองโจวจะปล่อยพวกเขาออกไปคราวนี้แล้วครั้งต่อไปล่ะ? แต่ในครั้งหน้าเขาก็จะหาเหตุผลเล่นงานพวกเธอทั้งสองอยู่ดี! นี้ถือเป็นเรื่องแย่ที่สุดของข้าราชการที่เดียว!
ต้าหลินเหม่ยตอนนี้เธอนั้นกำลังจะแต่งงานกับจ้วงจือ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับหน้าที่การงานของเธอตอนนี้ล่ะก็……
ลูกชายของฉางจ้วงเองก็ยังเรียนอยู่ นี่คือเวลาที่เธอต้องการเงินมากที่สุด เงินเดือนของเธอสำคัญในค่าใช้จ่ายรายเดือนของครอบครัวเธอ หากเธอตกงานครอบครัวของเธอจะเป็นเช่นไร……
“ผมเป็นคนที่พิมพ์เอง”
"อา?"
ไม่เพียง แต่ ต้าหลินเหม่ยกับฉางจ้วงที่ตกใจเมื่อได้ยินประโยคนั้น แม้แต่ พี่หยาง เกาแพนเหว่ย และฉางจี้เองก็ตกใจ พวกเขาทุกคนหันมามองไปที่ดงซูบิน!
ดงซูบินเป็นเจ้าของประโยคคำพูดนั้น “ผมเป็นคนพิมพ์เอกสารนั้นเอง”
โจวเกา มองเขาแล้วถามว่า:“ใครเป็นคนเรียงเอกสารนี้?”
ดงซูบินตอบว่า:“ผมเป็นคนเรียงเอกสารนี้เองครับ”
"ดี! ดีมาก!” โจวเกาพูดด้วยน้ำเสียงที่คึงคัง
จ้วงจือ, ฉางจี้, ฉางจ้วง, ต้าหลินเหม่ย, พี่หยางไม่ได้คาดหวังว่าดงซูบินจะรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดด้วยตัวของเขาเอง เขาไม่ได้พยายามผลักความรับผิดชอบให้กับคนอื่นเลยๆ ทุกคนยกเว้นจ้วงจือล้วนเป็นผู้อาวุโสกว่าดงซูบินทั้งนั้น พวกเขาเคยประสบกับพายุทุกประเภทและเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผู้คนมาอย่างมากมายที่พยายามผลักความผิดให้กับผู้อื่น เมื่อใดก็ตามที่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นขึ้นหัวหน้าส่วนมากจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อโยนความผิดให้กับลูกน้อง นี่เป็นเรื่องปกติมากในระบบราชการ
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่แม้แต่พี่หยางเองก็ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอเหตุการณ์เช่นนี้ เหตุการณ์ที่หัวหน้ารับผิดแทนลูกน้องทั้งหมด!
ต้าหลินเหม่ยและฉางจ้วงถึงกับตาแดงกลำเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา “หัวหน้าซูบิน……”
ดงซูบินไม่ยอมให้ทั้งคู่ได้รับโทษจากความผิดในครั้งนี้ “ผู้ว่าการทางการเมืองโจวครับ ผมจะเขียนรายงานและส่งมันให้ก่อนหมดวันนี้”
ในขณะนี้น้ำตาของต้าหลินเหม่ยและฉางจ้วงนั้นกลิ้งแก้มลงมา!
พี่หยางและเกาแพนเหว่ยในขณะนั้นมองหน้ากันและพูดอะไรไม่ออก!
‘มีหัวหน้าเช่นนี้ในระบบราชการจริงๆหรอเนี่ย?’
‘ความรับผิดชอบของหัวหน้าซูบินนั้นเยี่ยมยอดมาก!’
