ตอนที่ 93 ฮวางซางมีลูกแล้ว
ตอนที่ 93 ฮวางซางมีลูกแล้ว
“บัดซบเอ๊ย！”
สัตว์ประหลาดทารกที่อยู่เบื้องหน้าตัวนี้ พูดได้ว่าอันตรายที่สุดตั้งแต่เกิดหายนะวันสิ้นโลกนี้มา และก็เป็นศัตรูที่ประหลาดมากที่สุดด้วย เนื่องจากเป็นเช่นนี้ เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดทารกตัวนี้ยังไม่ตาย ในใจของฮวางซางก็ตื่นตกใจขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นขาขวาก็กระแทกไปบนดิน ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะถอยร่นไปด้านหลังด้วยความรวดเร็วที่สุดทันที！
แต่ทว่าสิ่งที่ฮวางซางไม่ได้คาดคิดไว้ก็คือ สัตว์ประหลาดทารกตัวนั้น ไม่ได้โจมตีหรือมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อเขาแต่อย่างใด แต่กลับยังคงยืนมองดูเขา ถอยร่นไปด้านหลังอย่างรวดเร็วอยู่ที่เดิม หลังจากนั้นก็เหมือนเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจ แล้วก็หัวเราะคิคิออกมา
“อือ?”
เมื่อเห็นภาพนั้น ฮวางซางก็อึ้งงันไป
และในเวลาเดียวกัน เขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมาอย่างฉับพลัน ในเวลานี้เจ้าสัตว์ประหลาดทารกตัวนี้ ไม่มีลักษณะที่น่ากลัว ที่มีรูปร่างผสมผสานกันระหว่างเจ้าลิกเกอร์และเจ้าไทแรนท์ เหมือนก่อนหน้านั้นแต่อย่างใด แต่กลับคืนกลับมาในสภาพเด็กทารกคนนั้นใหม่อีกครั้ง
ไม่เพียงแค่นั้น ในเวลานี้ รอบ ๆห้องที่ถูกพังทลายยับเยิน จากสงครามการต่อสู้ระหว่างสัตว์ประหลาดทารกตัวนี้ กับเขาก่อนหน้านั้น ก็ยังคงรักษาสภาพเดิมไว้เกือบจะสมบูรณ์แบบ อย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับเมื่อสักครู่ไม่มีการต่อสู้ที่ดุเดือดแบบนั้นเกิดขึ้นแต่อย่างใด
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?
หรือว่าตอนนี้เขายังอยู่ในภาพความฝัน? ！
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ในใจของฮวางซางก็เกิดความหวาดกลัวที่รุนแรง ขึ้นมาทันใด
หากเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นเพียงแค่ความฝัน งั้นทั้งหมดนี้มันก็น่ากลัวเกินไปแล้ว！
“โฮสต์อย่าพึ่งกระวนกระวายใจไป！”
ในตอนนั้นเอง เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอย่างฉับพลัน
“โฮสต์ไม่ได้อยู่ในความฝัน แต่กลับตรงกันข้าม ตอนนี้โฮสต์หลุดพ้นออกมาจากความฝันที่เกิดจากเจ้าสัตว์ประหลาดทารกตัวนั้นแล้ว”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ระบบก็หยุดไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นต่อว่า
“ในความเป็นจริงแล้ว ในตอนที่สัตว์ประหลาดทารกตัวนั้น ควบคุมจูเก๋อโหย๋วหลงมาต่อกรกับโฮสต์นั้น สัตว์ประหลาดตัวนี้จึงค่อยๆใช้พลังจิตวิญญาณ มาสร้างผลกระทบต่อโฮสต์อย่างช้าๆ”
“เขาบอกว่าไม่สามารถสร้างผลกระทบให้กับฉันได้ไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็อึ้งงันไป
“ความทรงจำกว่าร้อยชีวิต ที่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นกลืนกินลงไป มันช่างโหดร้ายเกินสิ่งใด ดังนั้นเขาจึงตั้งใจพูดแบบนี้ เพื่อให้โฮสต์ ลดการป้องกันตนเองลง หลังจากนั้นก็ถือโอกาสสร้างผลกระทบต่อโฮสต์ยังไงละ”
ระบบ ：“ความจริงก็พิสูจน์ได้แล้วว่าเขาทำได้จริงๆ จริงๆแล้วในช่วงเวลาที่จูเก๋อโหย๋วหลงโจมตีโฮสต์นั้น โฮสต์ได้ตกไปอยู่ในภาพความฝัน ที่ถูกสร้างขึ้นมาของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นแล้ว ดังนั้นหลังจากนั้น ไม่ว่าสัตว์ประหลาดจะเปลี่ยนรูปร่าง หรือว่าโฮสต์จะถูกสัตว์ประหลาดกดดัน ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บยังไง ในความเป็นจริงมันก็คือภาพความฝันเท่านั้น ถ้าไม่เชื่อโฮสต์จะสามารถสัมผัสรับรู้ได้ มองดูร่างกายตัวเองสิว่าบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“อะไรกัน?”
ฮวางซางตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด หลังจากนั้นก็พึ่งจะตระหนักได้ว่า บนร่างกายของตัวเองนั้น ไม่มีร่องรอยบาดแผลแม้แต่นิดเดียวจริงๆ
เมื่อเป็นเช่นนี้ ความสงสัยในใจของฮวางซางก็มลายหายไปทันที
เขายังคิดอยู่เลยว่า ทำไมสัตว์ประหลาดทารกตัวนั้น ถึงได้กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวมากขนาดนี้ ที่แท้เรื่องทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงภาพความฝันเท่านั้น
แต่ว่า.......
เจ้านี่ที่อยู่เบื้องหน้าในตอนนี้คืออะไรกัน?
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ฮวางซางก็หรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นก็พิจารณาเสียงหัวเราะคิคินั้น เห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดทารกตัวนั้นทั้งน่ากลัวและทั้งโง่เขลามาก หลังจากนั้นฮวางซางก็ถามขึ้นมาในใจอีกครั้งว่า
“ระบบ คุณบอกว่าจิตสำนึกและการรับรู้ ของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ถูกทำลายไปแล้วไม่ใช่เหรอ งั้นทำไมเจ้านี่ถึงยังมีชีวิตอยู่ละ?”
“เพราะว่าจิตวิญญาณ ที่พยายามแย่งร่างโฮสต์ก่อนหน้านั้น ในความเป็นจริงแล้ว เป็นเพียงแค่ร่างกายที่ผ่านการกินหัวคนจำนวนมากเท่านั้น หลังจากนั้นความทรงจำมหาศาลและจิตสำนึกการรับรู้ ก็รวมตัวขึ้นกลายเป็นความทรงจำขนาดใหญ่ แต่ไม่ใช่ความจิตสำนึกรับรู้ของร่างสัตว์ประหลาดตัวนี้”
ระบบ “เพื่อให้โฮสต์เข้าใจได้ง่ายก็คือ เมื่อสักครู่ที่โฮสต์ได้พบเจอนั้น คือปีศาจที่เกิดจากการดูดกลืนความทรงจำหลายร้อยชีวิตแล้วเกิดมีจิตสำนึกครอบงำทารกนี้อยู่ ถึงแม้ว่าในตอนนี้โฮสต์จะกำจัดปีศาจนั้นไปได้แล้วก็ตาม แต่จิตสำนึกของเจ้าเด็กทารกคนนี้ กลับยังไม่สลายหายไปแต่อย่างใด อีกทั้งยังผสมปนเปกันวุ่นวายขึ้นมาใหม่อีกด้วย ดังนั้นเขาถึงยังไม่ตาย”
“แว้！”
แต่ในตอนนั้นเอง ทารกคนนั้นกลับส่งเสียงร้องไห้ออกมาอย่างฉับพลัน หลังจากนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดไปข้างหน้า รวมทั้งยังกระโดดเข้ามาหาฮวางซางด้วยความเร็วอีกด้วย！
“บัดซบ！”
เมื่อเห็นว่าเด็กทารกคนนั้นกระโดดเข้ามาหาตัวเอง ฮวางซางจึงได้กวัดแกว่งหมัดออกไป ตามสัญชาตญาณโดยทันที แต่ในตอนนั้นเอง ในใจของเขากลับปรากฏความรู้สึก น่าประหลาดใจขึ้นมาอย่างฉับพลัน เสมือนกับว่าทารกคนนั้นคือญาติสนิทที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ที่ไม่ได้พบเจอกันนานมากแล้ว ของเขาอย่างไรอย่างนั้น！
ความรู้สึกนี้ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างคาดไม่ถึง จนกระทั้งทำให้จิตใต้สำนึกของฮวางซาง เกิดความลังเลขึ้นมาทันใด ส่งผลให้เขาไม่ได้กวัดแกว่งหมัดออกไปจริงๆ
ในขณะที่เขากำลังเกิดความลังเลอยู่นั้น ทารกคนนั้นก็ได้กระโดดขึ้นมาบนตัวของฮวางซาง เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็ปีนขึ้นมาบนต้นคอของฮวางซาง ราวกับเป็นลิงน้อยไร้เดียงสาอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นก็เอาหัวมาแนบชิดติดฮวางซาง
“บัดซบเอ๊ย！”
ถึงแม้ว่าในตอนนี้ ฮวางซางจะได้สติกลับมาจากความรู้สึกดี ที่ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างฉับพลันก็ตาม แต่ปากของทารกคนนี้ก็ได้มาถึงตรงหน้าของเขา หลังจากก็........
ก็........
จุ๊บไปบนตัวของฮวาง！
ไม่ผิด จุ๊บจริงๆไม่ใช่กัด！
จ๊วบ！
วินาทีต่อจากนั้น เสียงจูบจ๊วบจ๊วบก็ดังขึ้นมาทันใด ทารกคนนั้นก็ออกแรงจุ๊บลงไป บนหน้าของฮวางซาง จากนั้นก็กอดคอฮวางซางไว้อย่างแนบชิด ก่อนจะหัวเราะคิคิชอบใจออกมา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
เมื่อการกัดฉีกจากที่คิดไว้ กลายมาเป็นการจูบแทน ฮวางซางก็อึ้งงันไป แต่ความรู้สึกชิดใกล้ประหลาดๆ ในใจของเขาในเวลานี้ กลับรุนแรงมากยิ่งขึ้นเข้าไปอีก จนกระทั่งทำให้เขามีความรู้สึกรักใคร่ชื่นชอบเด็กอย่างหนึ่งขึ้นมา！
ไม่ใช่สิ！
ความรู้สึกรักใคร่ชื่นชอบเด็กบ้าอะไรกัน นี่มันคือสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งผีดิบเลยนะ！
ทำไมเขาถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้ละ?
“โฮสต์ มันเป็นเรื่องปกติ！”
แต่ในตอนนั้นเอง ระบบก็ให้คำตอบเขาขึ้นมาทันใด
“โฮสต์ได้กลืนกินปีศาจที่ควบคุมร่างๆนี้เข้าไป ดูจากระดับแล้ว ปีศาจตัวนั้นน่าจะมีความสัมพันธ์กับจิตวิญญาณที่ใกล้ชิดของร่างๆนี้ ความสัมพันธ์แบบนี้มันลึกซึ้งยิ่งกว่าสายเลือดซะอีก ดังนั้นในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ทารกคนนี้จะคิดว่าเจ้าเป็นญาติที่สนิทที่สุด ของเขาแล้วเท่านั้น โฮสต์ก็ไม่สามารถหนีออกจากผลกระทบนี้ได้อีกด้วย”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ระบบก็หยุดไปสักพัก หลังจากนั้นก็พูดขึ้นต่อว่า
“แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรนักหรอก ศักยภาพของทารกครึ่งคนครึ่งผีดิบคนนี้ แข็งแกร่งมาก หากระบบเดาไม่ผิด เขาน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหายากที่กำเนิดในสมัยโบราณ หลังจากที่ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว ก็จะมีรากฐานโดยสมบูรณ์แบบ เป็นอัจฉริยะที่สามารถบำเพ็ญและฟื้นตื่นพลังเหนือมนุษย์ได้ เนื่องจากช่วงเวลาที่เขาฟื้นตื่นขึ้นมานั้น ก็ได้ก่อเกิดช่วงเวลาแห่งหายนะขึ้นมาด้วย ดังนั้นในตอนนั้น เขาจึงได้ถูกทารกที่เป็นซอมบี้เหล่านั้นกัด สุดท้ายก็เป็นเหมือนกับโกว๋หวางหลุน กลายร่างเป็นการดำรงอยู่แบบครึ่งคนครึ่งผีดิบ”
“แต่แตกต่างกับโกว๋หวางหลุนตรงที่ พรสวรรค์ของทารกคนนี้ แข็งแกร่งมากกว่าโกว๋หวางหลุนมาก ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะติดเชื้อไวรัสก็ตาม แต่ก็ยังไม่กลายร่างเป็นซอมบี้ แต่กลับสามารถคงความสมดุล ครึ่งคนครึ่งผีดิบเอาไว้ได้ หลังจากนั้นเมื่อได้กลืนกินหัวคนไปเป็นจำนวนมาก การผสานจิตสำนึกการรับรู้ก็ยิ่งมากขึ้น ดังนั้นจึงได้ถือกำเนิดปีศาจขึ้น ครอบงำร่างกายนี้”
“ตอนนี้ปีศาจได้ถูกกำจัดไปแล้ว ทั้งหมดจึงกลับคืนสู่ต้นกำเนิดเดิม ถึงแม้ว่ายังคงเป็นครึ่งคนครึ่งผีดิบอยู่ก็ตาม แต่กลับใสบริสุทธิ์เหมือนกับกระดาษขาว ผู้อาศัยจำเป็นต้องดูแลเขา เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็จะกลายเป็นกำลังหลักให้กับโฮสต์......แม้กระทั้งในตอนนี้ ซอมบี้กลายพันธุ์ทั่วไปหรือผู้มีพลังเหนือมนุษย์บางคนก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป”
“......ความหมายของระบบก็คือ ให้ผมพาเขาไปด้วยอย่างเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ สีหน้าของฮวางซางก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ว่า
“แต่ผมเลี้ยงเด็กไม่เป็น บัดซบเอ๊ย ถ้าผมเลี้ยงดูเขาไม่ดีละ มันจะไม่เลวร้ายลงไปอีกเหรอ?”
“เพียงแค่โฮสต์ไม่ให้เขากลืนกินหัวคน จนผสานความทรงจำของมนุษย์ขึ้นมาอีกก็เท่านั้น จิตวิญญาณของเขาก็จะไม่ได้รับผลกระทบ ถึงตอนนั้นต่อให้ทรยศขึ้นมาอีกครั้ง ก็คงจะไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้แล้ว”
ระบบ “อีกทั้งโลกใบนี้ในตอนนี้ ความเลวร้ายอาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับเขาก็เป็นได้”
“บัดซบ แฟนสาวของผมก็ยังไม่มี ตอนนี้กลับมีเด็กโผล่ขึ้นมา มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย！”
คำพูดของระบบทำให้ฮวางซางปวดไข่ขึ้นมาทันที แต่ความรู้สึกใกล้ชิดที่ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆนั้น กลับทำให้เขาไม่สามารถปล่อยเด็กคนนี้ไปได้
หลังจากนั้น ฮวางซางก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับความจริงจนแทบจะร้องไห้ไม่ออก
ช่างเถอะ ตอนนี้ในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ทำได้เพียงก้าวต่อไปข้างหน้าเท่านั้น.........
เพียงแต่ว่า ถึงเวลาที่เขาต้องป้อนอะไรให้กับเจ้าเด็กนี้กันละ?
นม?
หรือว่าเลือดสด?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวของฮวางซางก็ปวดระบมขึ้นมาทันใด
“เจ็บเจ็บเจ็บเจ็บเจ็บ！”
ในขณะที่ฮวางซางกำลังปวดหัว กับทารกที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาตอนนี้อยู่นั้น จูเก๋อโหย๋วหลงที่ถูกเขาต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บ ก็ได้สติกลับมา หลังจากนั้นก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันใด
เพื่อยุติสงครามให้เร็วที่สุด ฮวางซางจึงไม่ได้ยั้งมือแต่อย่างใด ดังนั้นกระดูกภายในร่างกายของจูเก๋อโหย๋วหลงจึงหักไป 1 ใน 3 ส่วน บวกกับอาการบาดเจ็บที่จิตวิญญาณด้วย หากเปลี่ยนเป็นคนทั่วไป ตอนนี้เขาก็คงตายไปหลายรอบแล้ว
ในฐานะที่เป็นผู้มีพลังเหนือมนุษย์ พลังชีวิตของจูเก๋อโหย๋วหลงจึงเหนือกว่าคนทั่วไป จึงไม่อาจถูกฆ่าตายได้ แต่ความเจ็บปวดที่ยากเกินจะพรรณนาออกมาได้นั้น กลับแผ่ซ่านออกมาจากทุกส่วนของร่างกายราวกับกระแสน้ำ จนทำให้เขาเจ็บปวดจนแทบไม่อยากมีชีวิต
เพียงแต่ว่า หลังจากที่เขาเห็นฮวางซางกำลังอุ้มทารกอยู่ในอ้อมแขน ความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขาก็กลายเป็นความหวาดกลัว และความโกรธเคืองขึ้นมาทันใด หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับฮวางซางด้วยความโกรธเคืองว่า
“แกสัตว์ประหลาดเฮงซวย แกทำอะไรกับพี่เขา？！”
ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้น เขาจะถูกสัตว์ประหลาดควบคุมร่างกายก็ตาม แต่การรับรู้ก็ยังไม่ได้หลับไหลไปแต่อย่างใด ดังนั้นเรื่องราวทั้งหมดก่อนสลบไสลไป กลับปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา เมื่อเห็นว่าฮวางซางไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด แถมทารกนั้น ก็ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างว่าง่ายอีก
จิตใต้สำนึกของเขาจึงคิดได้ว่า ฮวางซางนั้นถูกทารกคนนี้แย่งชิงร่างกายไปแล้ว หลังจากนั้นเขาจึงได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคือง อีกทั้งยังใช้พลังเฮือกสุดท้ายเข้าต่อสู้ เขาได้เก็บเศษกระจกแผ่นหนึ่งบนพื้นขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าไปเสียบฮวางซางอย่างโหดเหี้ยมทันที！
นี่คือเรื่องสุดท้ายที่เขาจะทำได้แล้ว ถึงแม้เขาจะรู้ว่ามันไม่มีความหมายก็ตาม แต่ต่อให้ต้องตาย เขาก็จะต่อสู้จนถึงวินาทีสุดท้าย！
“แว้！”
สำหรับความเข้าใจผิด และความโกรธเคืองของจูเก๋อโหย๋วหลง ฮวางซางไม่ได้เอามาใส่ใจมากนัก แต่การที่เขาไม่สนใจแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนอื่นจะไม่ใส่ใจเหมือนกับเขา！
เมื่อเห็นจูเก๋อโหย๋วหลงส่งเสียงตะโกนนออกมาด้วยความโกรธเคือง พร้อมทั้งเก็บเศษกระจกขึ้นมา ฮวางซางจึงได้แต่ส่ายหน้า ในช่วงเวลาที่เขาเตรียมจะคว้ากระจก แล้วอธิบายให้จูเก๋อโหย๋วหลงเข้าใจนั้น ทารกคนนั้นในอ้อมกอดของฮวางซาง กลับดูเหมือนจะกลายร่างเป็นสิงโต เพื่อปกป้องเขา จากนั้นก็หันไปคำรามใส่จูเก๋อโหย๋วหลงในทันทีทันใด！
บึมบึมบึมบึมบึม！
หลังจากที่เสียงคำรามดังขึ้น กระจกภายในห้องทารกแรกเกิด ก็แตกกระจายอย่างฉับพลัน หลังจากนั้นทารกสีเลือดเหล่านั้น ก็ทยอยกันเข้ามาในห้องจากหน้าต่างที่แตก พุ่งตรงเข้าไปหมายจะฆ่าจูเก๋อโหย๋วหลงอย่างรวดเร็ว！
