ตอนที่ 92 สงครามแห่งห้วงสมุทร จิตวิญญาณกลืนกิน
ตอนที่ 92 สงครามแห่งห้วงสมุทร จิตวิญญาณกลืนกิน
“อ่า！！！！”
ในความเป็นจริงแล้ว เส้นใยสีดำนั้นก็คือ ส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณทารกคนนั้น ดังนั้นมันจึงสามารถล่วงล้ำและแทรกซึมเข้ามา ในจิตวิญญาณของฮวางซางได้ ในช่วงพริบตาเดียวที่เส้นใยเหล่านั้นถูกระบบตัดขาดสะบั้น ในวินาทีนี้จึงได้นำพาความเจ็บปวดอย่างรุนแรง มาสู่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ทำให้มันอดที่จะกรีดร้องอย่างน่าเวทนาออกมาไม่ได้！
และในเวลาเดียวกัน ในใจของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก็เกิดความหวาดกลัวและความสงสัยขึ้นมาพร้อมกัน
ต้องรู้ว่าสาเหตุที่มันชอบกินหัวนั้น จริงๆแล้วไม่เพียงแต่การกินหัวคน จะดีมากอย่างเดียวเท่านั้น อีกทั้งยังนำพาอารมณ์ความรู้สึกและสัมผัสรับรู้ มาเป็นของมันอีกด้วย สาเหตุที่สำคัญที่สุดก็คือ ทุกครั้งที่มันได้กินหัวคนเข้าไป ก็จะช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับพลังของมันมากขึ้นไปด้วยส่วนหนึ่ง
และเมื่อเป็นเช่นนี้ มันจึงได้มีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้
แต่ในเวลานี้พลังที่มันได้ดูดซับมานั้น กลับแปรเปลี่ยนเป็นต่อต้านขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้มันเกิดความหวาดกลัวและสงสัยขึ้นในเวลาเดียวกัน และก็สัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวลึกๆโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย！
“ระบบ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ?”
และในเวลาเดียวกัน ในใจของฮวางซางก็เกิดความสงสัยขึ้นมาด้วยเช่นกัน
“เพราะนี่คือห้วงมหาสมุทรของโฮสต์ มันคือที่ของเจ้า พลังของเจ้าในที่นี่จึงสามารถแสดงพลังออกมาได้อย่างเต็มที่ แต่เขาทำไม่ได้！”
ระบบ ： “พลังจิตวิญญาณ ของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้นั้น แข็งแกร่งมาก ดังนั้นระบบจึงต้องรักษาความเงียบเอาไว้ เมื่อสิ่งมีชีวิตตัวนี้เริ่มล่วงล้ำเข้ามา ในจิตวิญญาณของโฮสต์ ระบบจึงคว้าโอกาสนี้ดึงให้ตกลงมาในห้วงมหาสมุทรของโฮสต์ยังไงละ”
“ระบบ?”
เมื่อได้ยินบทสนทนาของฮวางซางและระบบ เงาดำของสัตว์ประหลาดทารกคนนั้น ก็สั่นเทาไปทั้งตัวทันที ก่อนจะตะโกนออกไปด้วยความตกใจว่า
“โลกใบนี้ยังมีสิ่งที่เรียกว่าระบบอีกเหรอ? ไม่ใช่ว่านั่นเป็นสิ่งที่มนุษย์ปั้นแต่งขึ้นมาเองหรอกเหรอ?”
ตั้งแต่กำเนิดจนถึงตอนนี้ มันได้กลืนกินหัวคนไปมากกว่าหนึ่งร้อยคนแล้ว ดังนั้นย่อมรู้ว่า “ระบบ” คือสิ่งใด ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ความหวาดกลัวได้เกาะกุมไปทั่วทั้งใจของเขา
“ต้องขอโทษด้วย ระบบ ที่เมื่อสักครู่ได้ต่อว่าคุณ”
และในเวลาเดียวกัน ฮวางซางก็ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที จากนั้นในใจของเขาก็ปรากฏแรงสังหารขึ้นมาทันใด
“จริงสิ ระบบ ตอนนี้ผมต้องทำยังไงถึงจะกำจัดเขาได้?”
“ท่ามกลางห้วงมหาสมุทรแห่งนี้ โฮสต์ไม่เพียงแต่จะสามารถใช้พลังจิตวิญญาณโจมตีได้อย่างเต็มที่แล้ว อีกทั้งยังสามารถใช้พลังเหนือมนุษย์ได้อีกด้วย แต่สัตว์ประหลาดตัวนี้ กลับสามารถใช้ได้แค่ส่วนของพลังจิตวิญญาณเท่านั้น ดังนั้นโฮสต์จึงสามารถ ใช้พลังความเป็นความตายหยินหยาง มาต่อกรกับเขาได้！”
ระบบ ： “เมื่อสักครู่ระบบก็ใช้ประโยชน์จากพลังแห่งความตายจากโฮสต์เหมือนกันนะ ดังนั้นจึงสามารถฟันหนวดวิญญาณของเขาให้ขาดสะบั้นลงได้ในชั่วพริบตาเดียว！”
“รับทราบ！”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ในใจของฮวางซางก็ดีใจขึ้นมาทันใด หลังจากนั้นก็หันไปยิ้มอย่างเย็นชากับเงาดำของสัตว์ประหลาดทารกตัวนั้น
“เมื่อกี้นายยังอวดดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? หึ ตอนนี้ถึงตาฉันบ้างละ......พู่กันพิพากษา！”
หวือ！
หลังจากที่ฮวางซางตะโกนออกไปสุดเสียงแล้ว ลำแสงสีดำขาวก็เปล่งประกายวิบวับออกมา ท่ามกลางห้วงมหาสมุทรของเขาอย่างฉับพลัน หลังจากนั้นก็รวมตัวขึ้นเป็นพู่กันพิพากษา ก่อนร่วงลงมาบนฝ่ามือของฮวางซาง！
“ถึงแม้ว่านายจะมีระบบอยู่ก็ตาม แต่แค่เพียงฉันกลืนกินนาย ทุกอย่างก็จะเป็นฉัน！”
ถึงแม้ว่าจะเสียเปรียบ จนกระทั้งพูดได้ว่าเข้าขั้นวิกฤตก็ตาม แต่สัตว์ประหลาดตัวนี้ กลับแสดงความโหดร้ายออกมา จากนั้นก็คำรามออกมา ก่อนที่ร่างกายที่คล้ายกับม่านหมอกสีดำนั้น ก็ขยายตัวอย่างฉับพลัน ราวกับผ้าสีดำขนาดใหญ่อย่างไรอย่างนั้นจากนั้นก็เข้าปกคลุมฮวางซางอย่างรวดเร็วทันที
“ฆ่า！”
เมื่อเผชิญหน้ากับม่านหมอกที่ถูกปกคลุมเข้ามา จากนั้นฮวางซางก็ตะโกนน้ำเสียงเย็นชาออกไป แล้วกวาดพู่กันพิพากษาใส่ม่านหมอกสีดำนั้นอย่างโหดเหี้ยมทันที
หวือ！
พริบตาเดียว ลำแสงสีดำหนาแน่นแสงหนึ่ง ก็เปล่งประกายออกมาจากหัวพู่กันพิพากษานั้นทันที หลังจากนั้นกลายเป็นเสมือนใบมีดสีดำ แล้วฟาดฟันลงไปตรงกลางของม่านหมอกสีดำนั้นทันที！
“อ่า！”
ในช่วงพริบตาเดียวที่ฟาดฟันลงไปในม่านหมอกนั้น เสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาก็ดังออกมา！
เพียงแต่ในเวลาเดียวกัน ม่านหมอกที่แยกออกเป็นสองก้อนนั้น กลับไม่ได้มลายหายไปหรือถอยร่นออกไปแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับโอบล้อมเข้ามาทางซ้ายและขวา ของฮวางซางอย่างต่อเนื่อง！
“โฮสต์ระวังด้วย จิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิตตัวนี้แข็งแกร่งมาก การโจมตีเช่นนี้ไม่สามารถฆ่าเขาได้！”
และในเวลาเดียวกัน ระบบก็เตือนสติฮวางซางขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“ครั้งหนึ่งไม่ได้ งั้นก็ทำมันหลายๆครั้งสิ ผมไม่เชื่อว่าจะฆ่าเขาไม่ได้！”
เมื่อได้ยินคำเตือนของระบบ ฮวางซางก็หัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นทันที จากนั้นก็กวัดแกว่งพู่กันไปมา จากนั้นลำแสงสีดำก็ฟาดฟันลงไปบนม่านหมอกสองก้อนนั้นทันที！
แต่ทว่า ถึงแม้ว่าม่านหมอกจะไม่สามารถต้านทานการโจมตี ของพลังแห่งความตายนี้ได้ก็ตาม แต่กลับเหมือนดังสุภาษิตที่ว่าแม้จะพ่ายแพ้หรือเพลี่ยงพล้ำ แต่พลังอำนาจก็ยังคงอยู่ ไม่ว่าฮวางซางจะโจมตีใส่มากแค่ไหน ฟาดฟันจนพวกมันแบ่งออกเป็นก้อนเล็กก้อนน้อยก็ตาม แต่ม่านหมอกเหล่านี้ก็ยังปกคลุมฮวางซางอย่างต่อเนื่อง！
“โฮสต์ ระวัง ครั้งนี้เขาสู้ตายแล้ว！”
เมื่อเผชิญหน้ากับม่านหมอกที่ถูกฮวางซางฟาดฟันจนแตกแยกออกเป็นก้อนเล็กก้อนน้อย แต่กลับยังคงพุ่งเข้ามาปกคลุมฮวางซางอย่างต่อเนื่องนั้น เสียงของระบบก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
“รู้แล้วน่า！”
ฮวางซางเองก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า ถึงแม้ว่าจะมีอำนาจมาก เพราะอยู่ในถิ่นของตัวเองก็ตาม แต่หากคิดจะสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งมากตัวนี้ ให้ชนะกลับไม่ใช่เป็นเรื่องที่ง่ายเลย ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ในใจของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด หลังจากนั้นก็เริ่มสะสมพลังของตัวเอง เตรียมการกำจัดเจ้าสัตว์ประหลาดที่ยุ่งยากตัวนี้อีกครั้ง
หวือหวือหวือหวือ！
ไม่นาน ม่านหมอกที่ถูกฟันจนกลายเป็นก้อนน้อยๆเหล่านั้น ก็พุ่งเข้ามาตรงหน้าของฮวางซาง หลังจากนั้นก็รวมตัวกันเข้ามาโอบล้อมฮวางซาง ท่ามกลางเสียงหวือหวือที่ดังขึ้นมาเป็นจำนวนมาก
หลังจากที่โอบล้อมเข้ามาหาฮวางซางแล้ว ม่านหมอกเหล่านั้นก็เริ่มผสานกันอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็กลายเป็นเสมือนผ้าสีดำผืนใหญ่ ก่อนจะเข้ามาพันรอบตัวของเขา และบีบรัดมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั้งเริ่มมีบางส่วนเจาะเข้าไปในร่างกายของฮวางซางทีละน้อยๆ
“โฮสต์ ใช้พลังแห่งชีวิตปกป้องวิญญาณ และใช้พลังแห่งความตายทำลายวิญญาณ เร็ว！”
ทันใดนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในห้วงมหาสมุทรแห่งนี้！
“ชีวิต！”
หลังจากที่เสียงของระบบดังขึ้น ฮวางซางก็ตะโกนอย่างสุดเสียงออกไป ท่ามกลางม่านหมอกเหล่านั้นทันที
หวือ！
วินาทีต่อจากนั้น ลำแสงสีขาวก็เริ่มซึมออกมาจากม่านหมอกเหล่านั้น ราวกับได้ทิ่มแทงผ่านม่านหมอกหนาๆแบบนี้ออกมาอย่างไรอย่างนั้น
“ตาย！”
แต่ในตอนนั้นเอง ฮวางซางก็ได้ตะโกนอย่างสุดเสียงออกมาอีกครั้ง！
ฉึก ฉึก ฉึก！
พริบตาเดียว ม่านหมอกหนาๆ ที่ปกคลุมตัวของฮวางซางเหล่านั้น ก็เหมือนกับถูกโจมตีจากพลังอันน่ากลัวบางอย่าง พวกมันเริ่มฉีกขาดสิ่งที่คล้ายกับผ้าผืนดำนี้ จนแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว！
หลังจากนั้น ลำแสงสีขาวที่แสบตาแวววาว ดุจแสงอาทิตย์ท่ามกลางความมืดมิด ได้พุ่งทะลักออกมจากช่องว่าง ของม่านหมอกเหล่านั้นทันที มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก็ยิ่งสว่างจ้ามากขึ้นเรื่อย ๆเช่นกัน！
“อ่า！！！！！”
สุดท้าย หลังจากนั้นเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และสิ้นหวังก็ดังขึ้นมา ม่านหมอกสีดำเหล่านั้น ก็ต้านทานไว้ไม่อยู่อีกต่อไป มันได้ระเบิดแตกกระจาย และในเวลาเดียวกัน สำแสงสีขาวแสบตานั้นก็ส่องแสงเจิดจรัส ออกมาจากตัวของฮวางซางอย่างรวดเร็ว แล้วถือโอกาสนี้ไล่โจมตี และกลืนกินม่านหมอกสีดำเหล่านั้นจนสิ้นซาก！
หลังจากนั้น ม่านหมอกทั้งหมดก็หายไปไม่มีหลงเหลือ ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวแห่งนี้ ก็เหลือแค่ฮวางซางเพียงคนเดียวอีกครั้ง！
“เฮ้อ......”
เมื่อเห็นว่าม่านหมอกทั้งหมด ถูกกลืนกินจนไม่เหลือซากแล้ว ฮวางซางก็ถอนหายใจออกมายาวๆ
เขาเองก็คิดไม่ถึงว่า ครั้งนี้จะได้เจอกับสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของระบบ โดยการดึงสัตว์ประหลาดตัวนั้น ให้ตกลงมาในห้วงมหาสมุทรแห่งนี้ แล้วใช้ประโยชน์จากการมีสิทธิ์ครอบครองถิ่นฐานแห่งนี้ละก็ เขาก็คงจะถูกสัตว์ประหลาดตัวนี้ กลืนกินวิญญาณไปนานแล้ว และก็คงถูกมันแย่งกายเนื้อไปแล้วด้วย！
แต่ถึงแม้ว่าจะกำจัดสัตว์ประหลาดตัวนี้ไปแล้วก็ตาม แต่การต่อสู้เมื่อสักครู่ ก็ทำให้ฮวางซางใช้พลังจิตวิญญาณ และพลังเหนือมนุษย์ไปมากทีเดียว ดังนั้นหลังจากที่ผ่อนคลายลง ความอ่อนล้าและความอ่อนแอที่เกินจะพรรณนา ก็ทะลักเข้ามาราวกับกระแสน้ำ ส่งผลให้ฮวางซางเกือบจะสลบไสลไปทีเดียวเช่นกัน
หวือหวือหวือ！
ในตอนนั้นเอง ลำแสงสีขาว ที่กลืนกินม่านหมอกเหล่านั้น ก็ผสานเข้ามาในตัวของฮวางซางใหม่อีกครั้ง ราวกับนกนางแอ่นกลับรังอย่างไรอย่างนั้น หลังจากที่ผสานเข้ามาแล้ว ฮวางซางก็สัมผัสได้ถึงพลังจิตวิญญาณ ที่ทั้งแห้งเหี่ยวและอ่อนล้าถูกน้ำอันบริสุทธิ์ทะลักเข้ามาในร่างกาย จนเริ่มฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิมได้อย่างรวดเร็วมาก จนกระทั้งแปรเปลี่ยนเป็นความแข็งแกร่งมากกว่าที่ผ่านมาด้วยซ้ำ！
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?”
เมื่อสัมผัสได้ว่าภายในร่างกาย เริ่มฟื้นคืนกลับสภาพเดิมอย่างรวดเร็ว จนกระทั้งแปรเปลี่ยนเป็นพละกำลังอันแข็งแกร่งยิ่งกว่าแต่ก่อนอีกด้วย ในใจของฮวางซางก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันใด
“เมื่อโฮสต์จัดการจิตวิญญาณของสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้แล้ว พละกำลังของมันก็ถูกโฮสต์กลืนกินเข้าไปด้วย ซึ่งมันจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของพละกำลังของโฮสต์ยังไงละ”
เมื่อรับรู้ได้ถึงความสงสัย ที่เกิดขึ้นในใจของฮวางซาง ระบบก็รีบอธิบายในทันที
“แต่เนื่องจากพลังความเป็นความตายหยินหยางของโฮสต์นั้นรุนแรงมากเกินไป อีกทั้งความสามารถในการควบคุมของโฮสต์ก็ยังไม่คงที่ด้วย ดังนั้นโฮสต์จึงได้รับแค่เพียงพละกำลัง ของจิตวิญญาณสัตว์ประหลาดตัวนั้นเท่านั้น ส่วนความทรงจำของเขากลับถูกทำลายหายไปหมดสิ้นแล้ว”
“ความทรงจำของเจ้าปีศาจนั้น ไม่จำเป็นสำหรับผม！”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางกลับเกิดความรู้สึกยินดีขึ้นมาทันใด
ความทรงจำของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น ไม่เพียงแต่สับสนวุ่นวายแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังมีความรู้สึกของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่ถูกเขากลืนกินเข้าไปอีกด้วย ความรู้สึกเหล่านี้สำหรับมัน เป็นรสชาติที่หอมหวานสำหรับสัตว์ประหลาดตัวนั้น แต่สำหรับฮวางซางกลับเป็นความสะอิดสะเอียนมากกว่า ดังนั้นในเวลานี้ เขาไม่ได้รับรู้ถึงความทรงจำเหล่านั้น จึงทำให้ฮวางซางผ่อนคลายลงไม่น้อย
เนื่องจากสัมผัสรับรู้ของสัตว์ประหลาดตัวนั้น ถูกทำลายจนสิ้นซากแล้ว ดังนั้นในพลังจิตวิญญาณของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ จึงผสานเข้ามาในร่างกายของฮวางซางได้อย่างราบรื่น ไม่นานพลังจิตวิญญาณของเจ้าสัตว์ประหลาดก็ได้ผสานเข้ามาในร่างกายจนหมด ส่งผลให้เขามีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม ต่อให้ต้องต่อสู้สามวันสามคืน เขาก็จะไม่มีวันอ่อนล้าหมดแรงอย่างแน่นอน！
เพียงแต่พลังจิตวิญญาณนั้น แตกต่างจากพลังเหนือธรรมชาติ ถึงแม้ว่าฮวางซางจะผสานพลังจิตวิญญาณมหาศาลเหล่านี้ไว้ได้ แต่ก็เสมือนกับเด็กน้อยที่ได้รับพลังมหาศาล แต่ยังไม่สามารถนำไปใช้ได้อย่างสมบูรณ์อย่างไรอย่างนั้น เขาจำเป็นต้องใช้เวลาปรับสภาพร่างกาย ให้แข็งแกร่งจนสามารถแบกรับพลังจิตวิญญาณนี้ได้ก่อน
ดังนั้น หลังจากที่พลังจิตวิญญาณ ผสานเข้ามาภายในอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ฮวางซางก็ออกจากห้วงมหาสมุทรไป
แต่เมื่อฮวางซางออกจากห้วงมหาสมุทร กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขากลับตกใจกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าอย่างมาก！
ในเวลานี้ สัตว์ประหลาดทารกตัวนั้น ยังไม่ตายหรือสลายหายไปแต่อย่างใด แต่มันยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับมองมาทางเขาด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม！