ตอนที่ 91 ตกลงมาในห้วงมหาสมุทร
ตอนที่ 91 ตกลงมาในห้วงมหาสมุทร
“เร็วมาก！”
ในขณะที่มองไปทางสัตว์ประหลาด ที่พุ่งเข้ามาอย่างน่ากลัวราวกับลำแสงสีเลือดอยู่นั้น รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาในทันใด！
เขาคิดไม่ถึงว่า รูปร่างที่ใหญ่มหึมาเช่นนี้ของเจ้าสัตว์ประหลาด จะมีระดับความเร็วที่น่าตกใจเช่นนี้ และมันก็ยังเร็วกว่าเขาอีกด้วย！
ในเวลานี้ไม่ว่าในใจของเขาจะเกิดความหวาดกลัวมากเพียงใด อต่ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น เขาก็ได้เปล่งพลังเกราะกาสาวพัสตร์ออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็เหวี่ยงหมัดซ้ายทุบใส่สัตว์ประหลาดที่กลายร่างมาจากทารกคนนั้นอย่างรวดเร็ว
บึม！
หลังจากเกิดเสียงอึกทึกขึ้น ฮวางซางก็ได้ถูกสัตว์ประหลาดตัวนี้กระแทกใส่จนลอยออกไปเป็นครั้งที่สอง อีกทั้งยังไกลกว่าครั้งแรกอีกด้วย จนกกระทั่งกระแทกไปบนกำแพงภายในห้องเด็กทารกแรกเกิดจนแตกกระจายด้วย
หลังจากที่ได้รับการโจมตีที่หนักหน่วงในครั้งนี้ ฮวางซางก็รู้สึกได้ถึงพลังเหนือธรรมชาติที่ 1 ใน 10 ส่วนที่ลดลงไปอย่างรวดเร็ว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป หากสัตว์ประหลาดตัวนี้โจมตีใส่เขาอีกเพียงแค่สองสามครั้ง พลังภายในร่างกายของเขาก็คงจะหมดสิ้นลง เหมือนกับครั้งที่ทำการต่อสู้กับตั้วลั่ว ที่สูญเสียการควบคุมในตอนครั้งนั้นอย่างแน่นอน
หากเป็นแบบนั้นละก็ เขาที่ไม่มีพลังเกราะกาสาวพัสตร์ปกป้องร่างกาย ก็คงจะไม่สามารถรับมือกับเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ได้อย่างแน่นอน！
“สู้ไม่ได้แน่！”
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ แววตาของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที หลังจากนั้นก็กลิ้งออกไปในช่วงเวลาที่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นพุ่งเข้ามาใส่อีกครั้ง ก่อนจะพุ่งออกไปจากซากปรักหักพังนั้น พยายามหลบหลีกจากการโจมตีของสัตว์ประหลาดตัวนี้ จากนั้นก็ค่อยโจมตีกลับจากด้านข้าง.......
แต่ปฏิกิริยาการตอบสนองของสัตว์ประหลาดตัวนี้ เร็วกว่าที่เขาคาดคิดไว้มาก！
ในช่วงพริบตาเดียว ที่ฮวางซางทำการกลิ้งหลบหลีกการโจมตี ของสัตว์ประหลาดตัวนี้อยู่นั้น ขาขวาของเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงบีบรัดบางอย่าง หลังจากนั้นร่างทั้งร่าง ก็ถูกพลังมหาศาลบางอย่างดึงจนลอยสูงขึ้น สุดท้ายก็ถูกเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง ก่อนล้มไปกองกับพื้นในทันที！
“นี่มันอะไร...........”
การโจมตีที่รุนแรง ทำให้พลังเหนือธรรมชาติ ภายในร่างกายของฮวางซาง ลดฮวบลงไปอีกครั้ง และเป็นเวลาเดียวกับที่ในใจของเขา เกิดความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ก่อนจะก้มลงมองไปที่ขาขวาของตัวเอง
และสิ่งที่ทำให้เขายากจะเชื่อก็คือ บนขาขวาของเขา มีลิ้นยาวในปากของสัตว์ประหลาดตัวนั้นมัดไว้อยู่ ซึ่งมันเกือบคล้ายกับเจ้าลิกเกอร์ แต่กลับเป็นลิ้นที่แข็งแกร่ง และหนากว่าของเจ้าลิกเกอร์เป็นเท่าตัว！
นี่ก็บ่งชี้ได้ว่า ในช่วงเวลาที่เขาทำการหลบหลีกการโจมตี ของสัตว์ประหลาดตัวนี้อยู่นั้น ลิ้นยาวนั้นก็ถูกคลายออกมา แล้วพันขาเขาได้อย่างทันท่วงที！
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ในใจของฮวางซางก็เคร่งขรึมลงไปอีกครั้ง จากนั้นก็ชักกริชบนเอวขึ้นมา พยายามฟันลิ้นยาวที่กำลังพันอยู่บนขาของเขาให้ขาดสะบั้น
แต่ยังไม่ทันรอให้เขา ได้ใช้กริชฟันไปบนลิ้นยาวนั้นแต่อย่างใด หัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ส่ายไปอีกทาง จากนั้นลิ้นยาวนั้นก็หดกลับไป ทำให้ฮวางซางที่สูญเสียสมดุล ถูกลากไปบนพื้น แล้วถูกดึงกลับไปหาเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น อย่างรวดเร็ว！
ไม่เพียงแค่นี้ ในตอนนั้น สัตว์ประหลาดก็ยังพุ่งเข้ามาหาฮวางซาง สุดท้ายก็พุ่งมาถึงด้านหน้าของฮวางซาง ก่อนกวัดแกว่งกรงเล็บที่แหลมคมขึ้นมา แล้วโจมตีใส่ตัวของฮวางซางอย่างโหดเหี้ยมทันที
บึม！
หลังจากที่เกิดเสียงอึกทึกดังขึ้น ร่างกายของฮวางซางก็สั่นเทาขึ้นมาทันใด พื้นดินใต้ร่างของเขาก็เกิดรอยร้าว แยกออก จนทำให้พลังเกราะกาสาวพัสตร์สีดำขาวบนตัวของเขา เกิดการสั่นคลอนขึ้นเล็กน้อย！
และในเวลาเดียวกัน พลังเหนือธรรมชาติภายในร่างกายของเขา ก็ลดลงอีกครั้ง！
แต่สิ่งที่ร้ายแรงกว่าก็คือ การโจมตีของสัตว์ประหลาดตัวนี้ เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น！
วินาทีต่อจากนั้น กรงเล็บของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก็กวัดแกว่งขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง แล้วโจมตีใส่ฮวางซางซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายครั้ง จนทำให้ร่างกายของฮวางซาง เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งร่างกาย พลังเกราะกาสาวพัสตร์สีดำขาว บนตัวของเขาก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงขึ้น จนเกิดแสงวิบวับขึ้นมาทันใด！
บึม！
ในที่สุด หลังจากที่ถูกโจมตีใส่อย่างต่อเนื่อง พลังเหนือธรรมชาติภายในร่างกายของฮวางซางก็หมดสิ้นลง พลังเกราะกาสาวพัสตร์สีดำขาวบนตัวก็พังทลายลงไปจนหมดสิ้น ส่วนเขาก็ถูกกรงเล็บที่แหลมคมราวกับใบมีด ของสัตว์ประหลาดตัวนั้นเสียบทะลุแขนทั้งสองข้างไป ก่อนตอกลงไปบนพื้นดิน จนไม่สามารถขยับตัวได้
“นี่ ...... นี่มันเป็นไปไม่ได้！”
แขนทั้งสองข้างได้แผ่ความเจ็บปวดออกมา ทำให้ฮวางซางอดที่จะตะโกนออกมา ด้วยความโกรธเคืองไม่ได้
ระบบเคยพูดไว้ว่า หลังจากที่หายนะวันสิ้นโลกได้เยือนมาถึง ทุกสรรพสิ่งระหว่างฟ้าดินจะเริ่มกลับไปเป็นศูนย์ ไม่มีทางที่การดำรงอยู่อันแข็งแกร่งเหล่านั้น จะปรากฏตัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน แต่ปัญหาก็คือ ตลอดการเดินทางสายนี้ของเขาได้รับการช่วยเหลือจากระบบมาโดยตลอด จนมีศักยภาพที่แข็งแกร่งเช่นทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถือว่าแข็งแกร่งที่สุด แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้อยู่บนจุดสูงสุดเช่นเดียวกัน ในเวลานี้เบื้องหน้าของสัตว์ประหลาดตัวนี้ เขากลับไม่สามารถทนต้านทานการโจมตีของมันได้เลย........
พลังของสัตว์ประหลาดตัวนี้มาจากไหนกัน！
มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด！
หรือว่าระบบจะโกหก?
“ระบบ ทำไม ทำใมเจ้านี่ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้！”
เมื่อได้คิด ฮวางซางก็เริ่มถามระบบในใจทันที
แต่ทว่าไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮวางซางกำลังตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน หรือเป็นเพราะเหตุผลอื่นของเขากันแน่ เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของฮวางซาง ระบบกลับไม่ตอบกลับมาแต่อย่างใด ยังคงรักษาความเงียบเอาไว้อยู่อย่างนั้น
“หึหึ ไม่มีอะไรที่เป็นไม่ได้หรอก แข็งแกร่งก็คือแข็งแกร่ง อ่อนแอก็คืออ่อนแอ ส่วนคนที่อ่อนแอ ก็ต้องถูกแข็งแกร่งกว่าจับกิน.......”
ในขณะที่มองไปยังท่าทางโกรธเคืองของฮวางซางนั้น ดวงตาสีเลือดของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก็ฉายแววเยาะเย้ยขึ้นมาทันใด และเป็นเวลาเดียวกับ ที่เสียงของเขาก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอีกครั้ง
“เอาละ ดูเหมือนนายจะต้องแบ่งกายเนื้อที่สมบูรณ์แบบนั้นมาให้กับฉันแล้วละ ฉันขอให้นายเลิกต่อต้านนั้นซะ แล้วยอมรับความตายอย่างว่าง่าย แบบนี้ฉันจะได้ช่วยนาย ให้นายตายอย่างสบาย”
“ถึงอย่างไร ผลลัพธ์ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างแน่นอน แต่ในขั้นตอนนี้ ......หึหึ นายก็ต้องทนทรมานเอาหน่อยแล้วกัน！”
หลังจากที่เสียงของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางแล้ว ลิ้นยาวที่พันอยู่บนขาของฮวางซางก็หดกลับทันที หลังจากนั้นใบหน้าที่ไร้ผิวหนัง ราวกับเจ้าไทแรนท์ก็ยื่นเข้ามาใกล้ฮวางซาง และอ้าปากของมันอีกครั้ง
วินาทีต่อจากนั้น ลิ้นยาวในปากของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก็พุ่งออกมาอีกครั้ง เพียงแต่ปลายสุดของลิ้นยาวกลับแปรเปลี่ยนเป็นหนวดสีเลือดที่ทั้งยาวทั้งละเอียดขึ้นมาอย่างฉับพลัน！
หนวดสีเหลือดเหล่านี้ ดูเหมือนกับมีชีวิตและสติปัญญาในตัวเองอย่างไรอย่างนั้น ในช่วงเวลานี้มันทยอยห้อมล้อมเข้ามารอบๆหัวของฮวางซาง จากนั้นก็แพร่กระจายออกไปตรงช่องตา หู จมูก ปาก ของฮวางซางอย่างรวดเร็ว！
“ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายกับนาย！”
ในเวลานั้นเอง สัตว์ประหลาดตัวนี้ดูเหมือนจะไม่มีความอดทนมากมายเท่าไหร่นัก น้ำเสียงของมันจึงได้แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันใด
“นายอยากตายแบบมีความสุข หรือว่าอยากตายเป็นเจ็บปวดทรมานกันละ?”
“เหอะ！”
แต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับภัยคุกคามจากสัตว์ประหลาดตัวนี้ ฮวางซางกลับถ่มน้ำลายใส่หน้าของสัตว์ประหลาดตัวนั้น แล้วยิ้มอย่างเยือกเย็นออกมาแล้วพูดขึ้นว่า
“อยากได้ร่างกายของข้าก็มาเอาเอง หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว！”
ตั้งแต่ที่หายนะวันสิ้นโลกมาถึง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฮวางซางต้องพบเจอกับความตาย ดังนั้นในเวลานี้ในใจของเขา กลับไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด มีเพียงแค่ความโกรธแค้นอย่างรุนแรง และความไม่ยินยอมเท่านั้น！
แต่ ไม่ว่าจะเป็นความโกรธเคืองก็ดี หรือไม่ยินยอมก็ดี เขาก็ไม่มีทางยอมสยบให้กับเจ้าหมอนี่ง่ายๆอย่างแน่นอน！
“สุราคำนับไม่ยอมดื่ม ต้องดื่มสุราจับกรอก”
เมื่อเห็นฮวางซางที่ยอมตายดีกว่ายอมแพ้ นัยน์ตาของสัตว์ประหลาดตัวนี้ก็ฉายแววโกรธเคืองขึ้นมาทันใด
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็คงจะให้นายเสพสุขอย่างเต็มที่แล้วกัน！”
เมื่อสิ้นเสียง หนวดสีเลือดบนลิ้นยาวของสัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ยื่นออกมา หลังจากนั้นก็สอดเข้าไปในตา หู ปาก จมูกของฮวางซาง และเสียบลึกเข้าไปในทันที！
ในช่วงพริบตาเดียว ความเจ็บปวดจนยากที่พรรณนาออกมาได้ ก็ทะลักเข้ามาราวกับกระแสน้ำ เหมือนกับว่ามีเข็มนับไม่ถ้วนเสียบเข้าไปในหัวของฮซางซางอย่างไรอย่างนั้น ทำให้เขาต้องกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง！
และในเวลาเดียวกัน ฮวางซางก็สัมผัสได้ถึง พลังอันน่ากลัวบางอย่าง กำลังผสานเข้าไปในร่างกายของเขา จากหนวดเหล่านี้！
พลังประเภทนี้เหมือนกับกำลังหลอมละลายความคิดของเขา ทำให้ความคิดของเขาเริ่มมึนงงมากขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มเชื่องช้ามากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน แม้แต่กระทั้งอารมณ์ความรู้สึกก็เริ่มสลายหายไปอย่างต่อเนื่องอีกด้วย........
ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของเขากำลังจะตายลง ส่วนกายเนื้อของเขาก็จะกลายเป็นมนุษย์ผัก ที่ไร้เรี่ยวแรงลงไปทุกที！
แต่ในตอนนั้นเอง ！
หวือ！
ทันใดนั้น หลังจากที่เกิดเสียงหวืออย่างรุนแรงขึ้น ฮวางซางค้นพบว่ารอบตัวของเขาทั้งหมดได้มืดลงอย่างฉับพลัน ราวกับฟ้าดินได้พังทลายลง โรงพยาบาลที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้มลายหายไป มีแต่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวไม่มีสิ้นสุดเข้ามาแทนที่！
ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนี้ แสงกลมๆของระบบก็ยังคงส่องแสงระยิบระยับ ละลานตาอยู่เหมือนเดิม
นอกจากระบบแล้ว ร่างกายของเขาก็ยังถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอกสีดำ อีกทั้งภายในม่านหมอกสีดำนั้น ก็ดูเหมือนมีพลังจิตวิญญาณนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่ เสียงกรีดร้องคำรามที่ดังก้องออกมา ทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อดูไปแล้วก็เหมือนกับเงาสีดำประหลาดๆ ปรากฏตัวขึ้นมาเบื้องหน้าของเขา
นอกเหนือจากนั้น ด้านบนของเงาสีดำตัวนี้ ก็ยังมีลำแสงสีดำสายหนึ่งพุ่งทะลุเข้ามาใน “ร่างกาย”ของฮวางซาง ราวกับค่อยๆแทรกซึมและหลอมรวม อยู่ในตัวของฮวางซางอย่างไรอย่างนั้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?”
ภาพประหลาดๆเบื้องหน้า ทำให้ฮวางซางอึ้งงันไป
แต่ยังไม่ทันรอให้เขาได้พูดจบ ภายในเงาสีดำตัวนั้น กลับมีเสียงคำรามด้วยความหวาดกลัว ออกมาอย่างฉับพลัน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ ที่นี่คือที่ไหน?”
“นายคือสัตว์ประหลาดตัวนั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย ฮวางซางก็ตื่นตกใจทันที
“ใช่แล้ว โฮสต์ นี่คือสัตว์ประหลาดตัวนั้น！”
และในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในที่สุด
“สัตว์ประหลาดตัวนี้พยายามกลืนกินจิตวิญญาณของโฮสต์ พยายามครอบครองกายเนื้อของโฮสต์ แต่เขาคงนึกไม่ถึงว่า ภายในร่างกายของโฮสต์ จะมีการดำรงอยู่ของระบบ ดังนั้นเขากลับตกลงมาในห้วงมหาสมุทรไม่สิ้นหวัง ของโฮสต์ยังไงละ！”
“ต่อจากนี้ โฮสต์ก็เพียงแค่ต้องต่อสู้กับจิตวิญญาณ ของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ชนะ ก็จะสามารถเป็นผู้ชนะแล้ว ในทางกลับกัน หากผู้โฮสต์ถูกจิตวิญญาณของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้กลืนกิน โฮสต์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกต่อไป แต่สัตว์ประหลาดตัวนี้จะกลายเป็นโฮสต์แทน！”
“แต่โฮสต์ไม่ต้องกังวลใจไป เพราะว่าที่นี่เป็นถิ่นของเรา หากอยู่ที่นี่ เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้จะไม่มีทางชนะโฮสต์ได้！”
หวือ！
เมื่อสิ้นเสียง แสงกลมๆของระบบ ก็เปล่งประกายเจิดจรัสขึ้น จากนั้นแสงสีดำที่ผสานเข้ามาในตัวของฮวางซาง ราวกับมันได้รับการโจมตีจากพลังบางอย่าง จึงค่อยๆแตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยออกจากกัน หลังจากนั้นก็กลายเป็นแสงสีดำหายไปอย่างไร้ร่องรอย
