ตอนที่ 88 เด็กทารกในห้องเด็กแรกเกิด
ตอนที่ 88 เด็กทารกในห้องเด็กแรกเกิด
“แม่งเอ๊ย แบบนี้ได้ตายจริงๆแน่！”
ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย รวมถึงเลือดที่เสียไปเป็นจำนวนมาก จนส่งผลให้เกิดอาการวิงเวียนขึ้นมา ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้จูเก๋อโหย๋วหลง ตระหนักได้ถึงอันตรายในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้นเขาจึงอดทนต่อความเจ็บปวด แล้วกระโดดพุ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็ขึ้นไปขี่บนหลังของเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้นโดยตรง พร้อมกับกวัดแกว่งมีดโค้งในมือขึ้นมา แล้วฟันไปบนตัวของซอมบี้ทารก ที่กำลังกัดอย่างบ้าคลั่งสองตัวบนหลังของเจ้าทีเร็กซ์ทันที
หลังจากที่ฟันซอมบี้ทารกสองตัวนั้น จนลอยออกไปแล้ว จูเก๋อโหย๋วหลงก็รีบใช้มือซ้าย ลูบเลือดสดๆบนบาดแผลของตัวเอง แล้วกดลงไปบนบาดแผลของเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้นทันที ก่อนตะโกนออกไปสุดเสียงว่า
“พันธสัญญาโลหิต！”
หวือ！
หลังจากที่จูเก๋อโหย๋วหลง ตะโกนไปสุดเสียงแล้ว แสงสีเลือดเข้มข้นก็ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของเขาทันที หลังจากนั้นก็ปกคลุมไปทั่วทั้งตัวของเขา และเจ้าทีเร็กซ์อย่างรวดเร็ว
ภายใต้การปกคลุมของแสงสีเลือดนี้ อาการบาดเจ็บบนตัวของจูเก๋อโหย๋วหลง และเจ้าทีเร็กซ์ก็เริ่มสมานขึ้นอย่างรวดเร็ว！
พลังเหนือมนุษย์ของจูเก๋อโหย๋วหลง ไม่เพียงแต่ให้เขาทำพันธสัญญากับไดโนเสาร์เท่านั้น หลังจากที่ทำพันธสัญญาเสร็จสมบูรณ์แล้วก็ยังยืมพลังเช่นนี้ มาฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ หรือมาช่วยเพิ่มพลังในการต่อสู้ได้อีกด้วย เรียกได้ว่า หนึ่งบวกหนึ่งได้ผลลัพธ์มากกว่าสองเลยก็ว่าได้
แต่ภายใต้การใช้พลัง “พันธสัญญาโลหิต” นี้ พละกำลังของจูเก๋อโหย๋วหลงและเจ้าทีเร็กซ์ จึงได้ช่วยมาเสริมให้กันและกัน ไม่เพียงแต่ทำให้บาดแผลของพวกเขาสมานกันแล้วเท่านั้น อีกทั้งทำให้พละกำลัง ความสามารถด้านการป้องกันและความสามารถในการตอบสนอง ของพวกเขาเพิ่มมากขึ้นไปอีกขั้นด้วย ！
บวกกับที่ในเวลานี้ จูเก๋อโหย๋วหลงได้ขึ้นไปขี่หลังของเจ้าทีแรกซ์ด้วย เท่ากับว่าเขานั้นช่วยเจ้าทีเร็กซ์ปกป้องด้านหลัง และหลังคอของมันไม่ให้ถูกโจมตีมาถึงจุดอ่อน ทั้งสองแห่งนี้ได้อีกด้วย ดังนั้นภายใต้การช่วยเหลือซึ่งกันและกันของพวกเขา ซอมบี้ทารกจำนวนมาก จึงถูกพวกเขาฟันจนลอยและถูกกัดจนตาย จนเลือดสาดกระเด็นไปทั่วพื้นดินในเวลาเดียวกัน！
นอกเหนือจากนี้ หลังจากที่พวกเขาทำการสังหารซอมบี้ทารกเหล่านี้ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแล้ว พลังเหนือธรรมชาติก็เริ่มผสานเข้าไปในร่างกายของเพวกเขา อย่างต่อเนื่องเช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับพลังงานที่ถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว ของพวกเขาก็ตาม แต่มันก็ช่วยผ่อนคลายความกดดัน ของพวกเขาได้มากเลยทีเดียว
ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ก็ตาม สีหน้าของฮวางซางและจูเก๋อโหย๋วหลง กลับยิ่งแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากพวกเขาพบว่า จำนวนของซอมบี้ทารกเหล่านี้ มากเกินกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้ ไม่ว่าพวกเขาจะฆ่าไปมากเท่าไหร่ ซอมบี้ทารกจำนวนมาก ก็ยิ่งทะลักออกมาจากในโรงพยาบาล และสถานที่อื่นๆมากขึ้น และโจมตีพวกเขาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเช่นเดียวกัน
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าพวกเขาคงถูกซอมบี้ทารกเหล่านี้ ฆ่าตายจนหมดสิ้นแน่
แต่ปัญหาก็คือ ซอมบี้ทารกที่อยู่ในบริเวณนี้ มากเกินไปจริงๆ บวกกับระดับความเร็วของซอมบี้ทารก ก็เร็วจนน่าตกใจด้วย ดังนั้นถึงแม้ว่าพวกเขา อยากจะฝ่าวงล้อมออกไปก็ตาม แต่พวกเขาก็อาจจะไม่สามารถหนีการตามล่าของซอมบี้ทารกเหล่านี้ได้
“แว้！”
ในตอนนี้ฮวางซางและพรรคพวก ได้ถูกซอมบี้ทารกเหล่านี้ล้อมไว้หมดแล้ว จะเดินก็ยาก จะถอยก็ลำบาก เสียงร้องไห้ของทารกเสียงหนึ่ง กลับดังขึ้นมาอย่างน่าเวทนา อีกทั้งเป็นเสียงร้องไห้อันโหดร้ายรุนแรง ที่ดังแผ่แว่วออกมาจากส่วนลึก ของในโรงพยาบาลอีกด้วย ！
“แว้！”
“แว้！”
“แว้！”
สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ หลังจากที่เสียงร้องประหลาดๆนี้ดังขึ้น ซอมบี้ทารกเหล่านั้น ดูเหมือนจะได้รับคำสั่งบางอย่าง จนค่อยๆทยอยกันหยุดโจมตีลง ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่จำนวนของพวกมันกลับเพิ่ม และรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายกลายเป็นกองทัพ ที่มีจำนวนมากกว่าร้อยตัว จากนั้นก็ล้อมกรอบฮวางซางและพรรคพวก แล้วค่อยๆบีบเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ ！
“พี่ฮวาง สัตว์ประหลาดเหล่านี้......มากเกินไปแล้ว！”
เมื่อเห็นซอมบี้ทารก ที่เริ่มบีบเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จากนั้นก็หยั่งเชิงโดยการอ้าปากกว้างๆอย่างต่อเนื่อง สีหน้าของจูเก๋อโหย๋วหลง ก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดไปในทันที และเป็นเวลาเดียวกับทีเหงื่อเย็นๆ ค่อยๆผุดขึ้นมาบนหน้าผากทีละเม็ดๆ
เขาเองก็คิดไม่ถึงว่า จำนวนของซอมบี้ทารกเหล่านี้ จะมากมายมหาศาลได้ถึงขนาดนี้ หากซอมบี้ทารกกว่าร้อยตัวนี้ บุกเข้ามาพร้อมกันละก็ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้าก็ตาม แต่ถ้าถูกกัดก็คงจะกลายเป็นเศษเหล็กไปได้เหมือนกัน
“พวกมันอยากบีบพวกเรา ให้เข้าไปในโรงพยาบาล！”
และในเวลาเดียวกัน สีหน้าของฮวางซาง ก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
ในเวลานี้เขาเองก็ไม่สามารถ ฝ่าวงล้อมของซอมบี้กว่าร้อยตัวนี้ ออกไปได้เหมือนกัน การปกป้องชีวิตของจูเก๋อโหย๋วหลง ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย......
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ แววตาของฮวางซางก็ฉายแววลังเลใจขึ้นมาทันใด สุดท้ายก็กัดฟัน แล้วพูดขึ้นว่า
“ไป พวกเราต้องเข้าไป！”
“เข้าไปในโรงพยาบาลเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง สีหน้าของจูเก๋อโหย๋วหลงก็ซีดเผือดลงทันใด
ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้อง ที่ดังออกมาจากในโรงพยาบาล หรือการแสดงออกของซอมบี้ทารกเหล่านี้ก็ตาม ทั้งหมดก็เป็นข้อพิสูจน์ได้แล้วว่า ภายในโรงพยาบาลแห่งนี้ จะต้องมีความน่ากลัวบางอย่าง ซ่อนอยู่อย่างแน่นอน จนกกระทั่งถึงขั้น มีการคงอยู่ของสัตว์ประหลาด ที่สามารถออกคำสั่งกับซอมบี้ทารกเหล่านี้เลยก็เป็นได้
หากเข้าไปในโรงพยาบาล ภายใต้สภานการณ์เหล่านี้ จะไม่เป็นการส่งแพะเข้าปากเสืออย่างนั้นเหรอ?
“จะจับโจรก็ต้องจับหัวหน้า ตอนนี้ทำได้เพียงแค่สู้ตายเท่านั้น！”
ฮวางซางเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงเข้าไปในโรงพยาบาลที่อันตรายมากเช่นนี้ แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ทำได้เพียงแต่เดินหน้าต่อไปเท่านั้น
“ได้！”
ถึงอย่างไรจูเก๋อโหย๋วหลง ก็เป็นเพียงแค่เด็กอายุไม่กี่สิบปีเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะผ่านการขัดเกลา จากหายนะวันสิ้นโลก จนทำให้จิตใจแปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งมากขึ้นก็ตาม แต่เมื่อต้องมาเผชิญกับ สถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ เขาเองกลับหลีกเลี่ยงที่จะเกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นมาไม่ได้ ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง เขาก็ได้แต่พยักหน้า หลังจากนั้นก็ตามฮวางซางเข้าไปในโรงพยาบาลทันที
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะถอยหลัง เข้ามาในโรงพยาบาลก็ตาม แต่ซอมบี้ทารกเหล่านั้น กลับยังไม่สลายตัวไปแต่อย่างใด ตรงกันข้าม กลับทยอยกันบีบเข้ามาใกล้อย่างต่อเนื่อง！
ภายใต้สถานการณ์ที่จนปัญญาเช่นนี้ ฮวางซางและพรรคพวก จึงทำได้แค่เพียงถอยและถอยหลังไปอีกก้าวเท่านั้น จนกระทั้งพวกเขามาถึงหน้าห้องกระจกใสขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ซอมบี้ทารกเหล่านั้นจึงได้หยุดการเคลื่อนไหวลง！
“ห้องทารกแรกเกิด?”
ในขณะที่มองไปทางป้ายที่แขวนอยู่บนห้อง สายตาของฮวางซางก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
“พี่ฮวาง ดูเร็ว ในห้องนี้มีเด็กทารกอยู่คนหนึ่งด้วย！”
และในตอนนั้นเอง จูเก๋อโหย๋วหลงกลับชี้ไปทางกระจกใสบานนั้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับส่งเสียงตะโกนขึ้น
“อะไรกัน?”
ฮวางซางก็ตื่นตกใจ หลังจากนั้นก็มองตามไป แล้วก็ได้เห็นภาพอย่างที่จูเก๋อโหย๋วหลงบอกไว้จริงๆ ในห้องเด็กทารกแรกเกิดแห่งนี้ ยังมีเด็กทารกอยู่คนหนึ่งจริงๆ！
ใช่ เด็กทารก ไม่ใช่ศพเด็กด้วย！
เด็กทารกที่ดูเหมือนจะอายุได้เพียง 5-6 เดือนคนนี้ น่ารักมากจริงๆ ไม่เพียงแต่จะมีผิวหนังที่ขาวเนียนละเอียดแล้วเท่านั้น อีกทั้งอวัยวะทั้ง 5 บนใบหน้าตุ่ยๆนั้น ก็น่ารักงดงามมากอีกด้วย ดูเหมือนกับเด็กน้อยโมเดล ที่ออกมาจากนิตยสารอย่างไรอย่างนั้นเลย！
เพียงแต่เด็กทารกที่แสนน่ารักคนนี้ ฮวางซางกลับรู้สึกเหมือนเป็นศัตรูตัวฉกาจ ที่มีกล้ามเนื้อปูดโปนขึ้นมาทั่วทั้งร่างอย่างไรอย่างนั้น
ถึงแม้ว่าเด็กทารกคนนี้ จะไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับซอมบี้ทารกเหล่านั้น หรือจนกระทั่งดูเหมือน ไม่มีร่องรอยของการติดเชื้อไวรัสแต่อย่างใด แทบจะเป็นเหมือนเด็กทารกธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้นก็ตาม แต่รูม่านตากลมโตของเขากลับแดงฉานราวกับเลือด แปลกประหลาดเกินคำบรรยาย！
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ในมือของเด็กทารกคนนี้ ก็ยังกอดขวดนมสำหรับดูดเอาไว้ขวดหนึ่งด้วย เพียงแต่ว่าภายในขวดนมนี้ กลับไม่ใช่นมที่แท้จริงแต่อย่างใด แต่กลับเป็นเสมือนน้ำเต้าหู้ ที่เพิ่มน้ำตาลทรายแดงลงไปเป็นจำนวนมาก เห็นได้ชัดว่าภายในนั้น มันคือมันสมองเข้มข้นและเกล็ดเลือดสีแดงฉาน！
เจ้านี่กำลังกลืนกินมันสมองอยู่ อีกทั้งสิ่งที่พิเศษกว่าก็คือ มันอยู่ภายในขวดนมด้วย！
เมื่อค้นพบเรื่องนี้ ในใจของฮวางซางก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
สติปัญญาของสิ่งมีชีวิตระดับซอมบี้ ไม่น่าจะสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ หรือว่าเบื้องหลังของทารกประหลาดๆคนนี้ ยังมีการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตอื่นอีก?
อีกทั้งทารกน้อยคนนี้เป็นตัวอะไรกันแน่！
“เข้ามาสิ ประตูไม่ได้ล็อค！”
แต่ในขณะที่ฮวางซาง กำลังเกิดความสงสัยและหวาดกลัว ของการปรากฏตัวของทารกคนนี้อยู่นั้น เสียงที่ค่อนข้างแหลมคล้ายกับเสียงของคนแก่ และเด็กชายหญิงปะปนกัน กลับดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางและพรรคพวกอย่างฉับพลัน
“อะไรกัน?”
เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาในหัวของเขา สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนไปในทันที
นอกจากระบบแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของเขา ที่มีเสียงของคนอื่นดังขึ้นมาในหัวของเขา！
เจ้าของเสียงนี้คือใครกัน? แล้วซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?
แต่ทว่า หัวของฮวางซางก็เปล่งแสงออกมาทันใด จากนั้นสายตาของเขา ก็จ้องมองไปทางทารกที่กำลังดูดมันสมอง ที่อยู่ในขวดนมคนนั้น
หรือว่า.........
“ไม่ผิด เป็นฉันที่คุยกับนายเอง เข้ามาสิ”
ในเวลานั้นเอง เด็กทารกคนนั้น ก็ได้จ้องมองมาทางฮวางซางเช่นกัน เมื่อตาประสานกัน นัยน์ตาของเด็กทารกก็ฉายรอยยิ้มแปลกประหลาดขึ้นมาทันใด หลังจากนั้นเสียงนั้นก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางและพรรคพวกอีกครั้ง
“ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว คงไม่ต้องให้ฉันตะโกน บอกพวกเจ้าตัวน้อยให้บีบพวกนายเข้ามาอีกหรอกนะ?”
“เจ้านี่คือคนที่ควบคุมซอมบี้ทารกเหล่านั้นจริงๆด้วย！”
ในขณะที่มองไปทางรอยยิ้มแปลกประหลาด ที่ปรากฏขึ้นในแววตาของเด็กทารกนั้น ในใจของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
เขาไม่เคยพบเจอกับสัตว์ประหลาดชนิดนี้มาก่อน！
เขาเป็นคนหรือซอมบี้กันแน่?
หากเป็นซอมบี้ ทำไมเขาถึงได้มีสติปัญญาเหมือนกับมนุษย์ละ?
แต่หากเป็นคน ..... คนที่ไหนเค้ากินมันสมองกัน ดวงตาสีเลือดดวงนั้น ก็ยังสามารถออกคำสั่งซอมบี้ทารกเหล่านั้นได้อีกด้วย?
แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ถึงแม้ว่าฮวางซางจะเกิดความสงสัยยังไง ก็ทำได้เพียงแค่บิดลูกบิดประตู ของห้องเด็กทารกแรกเกิดนั้น จากนั้นจูเก๋อโหย๋วหลงและเจ้าทีเร็กซ์ ก็เดินเข้าไปข้างในพร้อมกัน
