ตอนที่ 78 ยุทธการแรกเริ่มในโบราณกาล บันทึกความเป็นความตายหยินหยาง
ตอนที่ 78 ยุทธการแรกเริ่มในโบราณกาล บันทึกความเป็นความตายหยินหยาง
เทียนฉาวมีคำกล่าวโบราณที่ว่า มัวแต่กังวลว่าจะแบ่งไม่เท่ากัน เลยทำให้ละเลยคนส่วนน้อยไป
ประโยคนี้เป็นการวิเคราะห์ที่ลึกซึ้งมาก สำหรับมนุษย์ ซึ่งมันเหมาะสมกับสถานการณ์ในตอนนี้เอามากๆอีกด้วย ถึงอย่างไรคริสตัลก็มีเพียงเม็ดเดียว ทั้งหลิวซินและตั้วลั่ว ก็ต่างออกแรงสู้รบมาโดยตลอด ดังนั้นไม่ว่าคนใดคนหนึ่งในพวกเขาจะได้รับคริสตัลเม็ดนี้ไป ในใจของอีกคนก็ย่อมเกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้นอยู่แล้ว จนถึงขั้นเกิดความรู้สึกไม่พอใจ
แน่นอนว่า ภายใต้สถานการณ์ตอนนี้ ความรู้สึกไม่พอใจนี้ ก็อาจจะไม่ถึงขนาดทำให้ทุกคนต้องโกรธกัน แต่เขื่อนหนึ่งพันไมล์ ก็สามารถพังทลายเพราะถ้ำมดได้ เมื่อค้นพบรอยร้าวในความเชื่อใจ การต่อสู้ครั้งต่อไปของพวกเขาก็ยากที่สู้กันด้วยหัวใจ และช่วยกันสนับสนุนให้กับอีกฝ่ายอย่างแน่นอน
ท่ามกลางหายนะวันสิ้นโลก ที่มีอันตรายรอบทิศทางแบบนี้ สถานการณ์แบบนี้ มันต้องเป็นภัยอันตรายมาก อย่างไม่ต้องสงสัย จนถึงขั้นคร่าชีวิตเลยก็ว่าได้
ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้สถานการณ์นี้เกิดขึ้นได้ ฮวางซางจึงใด้ครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานานมาก ถึงจะได้วิธีที่เสมอภาคมาจัดการกับเจ้าของของคริสตัลเม็ดนี้ได้ในที่สุด
วิธีการนี้ก็คือทอยลูกเต๋า!
แน่นอนว่า ร่างกายของตั้วลั่วประสานกันเป็นอย่างดี กับความสามารถด้านการมองเห็นและกำลังมือ ถ้าหากเป็นการทอยลูกเต๋าจริงๆ เขาก็อาจจะมีสิทธิ์ชนะเก้าต่อสิบก็เป็นได้ ดังนั้นฮวางซางจึงไม่เลือกการทอยลูกเต๋าแบบจริงๆ แต่กลับเปิดวีแชทในมือถือขึ้นมา แล้วเลือกลูกเต๋าในวีแชทมาตัดสินแพ้ชนะ!
ถ้าเป็นแบบนี้ ทั้งตั้วลั่วและหลิวซิน ก็ไม่มีทางโกงได้ ทั้งหมดก็ล้วนแล้วแต่ฟ้าจะลิขิตแล้วละ
แต่หลังจากที่หายนะวันสิ้นโลกย่างกรายมาถึง โชคของหลิวซินก็ดูเหมือนจะแย่ลงมาโดยตลอด ไม่เพียงแต่ต้องพบเจอซอมบี้พร้อมกับฮวางซางแล้วเท่านั้น หลังจากนั้นแม่ของเขาก็ต้องมาตายไปอย่างคาดไม่ถึงด้วย แม้แต่ตอนนี้หลิวชิงก็มาถูกพวกนักโทษจับตัวไปอีก เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ เรียกได้ว่าซวยซ้ำซวยซ้อนเลยก็ว่าได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนที่ทอยลูกเต๋าในวีแชท เขาจึงทอยออกมาได้หนึ่งคะแนน แล้วก็แพ้ให้กับตั้วลั่วที่ทอยออกมาได้สองคะแนน ……
พูดจริงๆเลยว่า โชคของเจ้าหนุ่มสองตัวนี้ดูเหมือนไม่ค่อยดีกันทั้งคู่……
แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง ผลแพ้ชนะก็ถูกตัดสินออกมาแล้ว ดังนั้นฮวางซางจึงนำคริสตัล รวมถึงวิธีการใช้คริสตัลส่งมอบให้กับตั้วลั่ว
หลังจากนั้นตั้วลั่วก็นำคริสตัลเม็ดนี้ เข้าไปในถ้ำเพื่อทำการบรรลุ ส่วนฮวางซางและหลิวซินนั้น ก็เริ่มเก็บกวาดซากศพของทหารเหล่านี้ เป็นเวลาเดียวกับที่ไป๋หลี๋หมิงหยู่ ที่มีทักษะการยิงปืนที่ยอดเยี่ยม ได้หาสถานที่สูงๆเพื่อทำการเตรียมการป้องกันเอาไว้
สำหรับจูเก๋อโหย๋วหลง หน้าที่ของเขาก็คือพาเด็กๆ ที่ตกอยู่ในอาการหวาดกลัว เมื่อเห็นจำนวนซากศพของทหารเหล่านี้ เข้าไปพักผ่อนและปลอบประโลมอยู่ในห้องพักของคนไข้
ถึงอย่างไรสำหรับเด็กๆเหล่านี้แล้ว วันนี้เป็นอีกวัน ที่พบเจอกับความเจ็บปวดมากอีกวันหนึ่ง……
ถึงแม้ว่าซากศพกว่าร้อยชีวิต ในโรงพยาบาลแห่งนี้ จะมากมายก็ตาม แต่ในความเป็นจริง การจัดการกับซากศพเหล่านี้ ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ยุ่งยากเท่าไหร่นัก เนื่องจากฮวางซางและหลิวซินนั้น มีสมรรถภาพเหนือมนุษย์ทั่วไป ไม่นานก็สามารถขุดถ้ำๆหนึ่ง ในโรงพยาบาลแห่งนี้ขึ้นมา หลังจากนั้นก็นำซากศพทหารทั้งหมดเหล่านี้ ไปฝังด้วยกัน
หายนะวันสิ้นโลกนั้น สามารถเกิดเรื่องที่เกินความคาดหมายได้ตลอดเวลา ดังนั้นจึงทำได้เพียงแต่หาวิธีการรวบรัดสั้นๆเท่านั้น
แต่จะว่าไปแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ประสบภัย ที่กลายเป็นศพอยู่ในทุ่งหญ้ารกร้าง หรือซอมบี้ที่กลายพันธุ์เป็นศพเดินได้ อย่างน้อยทหารเหล่านี้ ก็มีโอกาสได้ถูกฝัง เพื่อให้วิญญาณได้สั่งสมพลังธรรมชาติมากกว่า
“เฮ้อ……”
หลังจากที่นำไม้ม้านั่ง มาทำเป็นป้ายหลุมศพ มาปักที่หลุมศพเรียบร้อยแล้ว ฮวางซางก็ถอนหายใจออกมายาวๆ
วันนี้เป็นวันที่เขาเหนื่อยเกินจะทนได้วันหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การต่อสู้กับไป๋หลี๋หมิงหยู่ก่อนหน้านั้น เกือบทำให้เขาเสียชีวิตเลยก็ว่าได้
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ เขาก็มองไปทางไป๋หลี๋หมิงหยู่ ที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนตึกสูง เพื่อเตรียมการป้องกัน จากนั้นก็ส่ายหน้า
ช่างเถอะ ไม่คิดบัญชีกับเจ้าเด็กบ้านั้นแล้ว
“พี่ พี่คิดว่าพ่อของผมจะเป็นอะไรไหม………
ในตอนนั้นเอง หลิวซินก็หันมาถามฮวางซางอย่างฉับพลัน
“คนเหล่านั้นเป็นไอ้ระยำที่โหดร้าย ผมเป็นกังวลว่าพวกเขาจะทำร้ายพ่อผม”
หลังจากที่แม่ตายไป หลิวชิงก็กลายเป็นญาติร่วมสายเลือดเพียงคนเดียว ของหลิวซินในโลกใบนี้ ดังนั้นในใจของหลิวซินจึงเต็มไปด้วยความกังวล จนกระทั่งไม่ได้เอาเรื่องของคริสตัลก่อนหน้านั้นมาใส่ใจมากนัก
“วางใจเถอะ ถ้าพวกเขาอยากฆ่าพ่อนาย ก็คงจะไม่เอาตัวพ่อนายไปด้วยหรอก”
ฮวางซางตบไปบนไหล่ของหลิวซินแล้วพูดว่า
“นายก็เห็นในวิดีโอเทปกล้องวงจรปิดแล้วนี่ เห็นได้ชัดว่าพี่หลงอะไรคนนั้นมีความทะเยอทะยานมากแค่ไหน สำหรับคนประเภทนี้ ชีวิตของพลโทย่อมมีค่ามากกว่าตายไป ดังนั้นไม่เพียงแต่เขาจะไม่ทำร้ายพ่อนายแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังปกป้องพ่อนายอย่างเต็มที่อีกด้วย”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ฮวางซางก็หยุดไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อว่า
“ตอนนี้นายอย่าเพิ่งไปกระวนกระวายใจเป็นดีที่สุด ไปพักผ่อนสักหน่อยดีกว่า พอรุ่งสางเราค่อยไปหากระสุนมาเพิ่ม แล้วมาดูว่าจะหาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ หรือซอมบี้ขั้นสูงมาช่วยสร้างคริสตัลให้กับนายได้สักตัวไหม ถ้าพลังเหนือมนุษย์ของนายสามารถบรรลุได้ละก็ ปฏิบัติการครั้งต่อไป นายก็สามารถควบคุมมันได้”
“ก็ได้ ผมเข้าใจแล้วพี่ ผมจะไปพักผ่อนให้มากๆ บำรุงพลังจิตวิญญาณ จะไม่ให้เป็นตัวถ่วงพี่เด็ดขาด”
ภายใต้การปลอบประโลมของฮวางซาง ก็ทำให้หลิวซินรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว แต่ไม่นานเขาก็ถามขึ้นด้วยความสงสัยอีกว่า
“แต่ถ้าผมไปพักผ่อน แล้วใครจะอยู่รักษาการณ์กลางคืนละ? เจ้าเด็กบ้านั่นเชื่อถือได้เหรอ?”
“ยังมีฉันไง นายไปพักผ่อนเถอะ”
ฮวางซางยิ้ม จากนั้นก็พูดว่า
“ฉันเพิ่งบรรลุมา กำลังวังชาเต็มเปี่ยม แล้วก็นอนไม่หลับพอดีด้วย เลยมาช่วยพวกนายเฝ้ายามกลางคืนดีกว่า”
“ได้ งั้นผมไปพักผ่อนก่อนนะ ดึกๆหน่อยจะมาเปลี่ยนเวรกับพี่”
หลิวซินจึงพยักหน้าโดยไม่เสแสร้งแต่อย่างใด จากนั้นก็เดินไปพักผ่อน
ในเวลานี้ ที่นี่จึงเหลือเพียงฮวางซางและหลุมศพขนาดใหญ่ แต่ยังดีที่ฮวางซางนั้นมีความกล้าหาญ อีกทั้งในหลุมศพเหล่านี้ ก็สร้างขึ้นเพื่อฝังทหารเหล่านี้ ดังนั้นฮวางซางกลับไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด จากนั้นก็หาสถานที่สะอาดๆเพื่อนั่งลง พักร่างกายไปพลาง เฝ้ายามไปพลาง
สมรรถภาพในเวลานี้ของเขานั้นแข็งแกร่งเหนือกว่าคนทั่วไปถึงสิบเท่า ไม่ว่าจะมีการเคลื่อนไหวอะไรในบริเวณนี้ เขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนองได้ตั้งแต่ในวินาทีแรก
แต่ในขณะที่ฮวางซางกำลังทำการพักผ่อนร่างกายไปพลางเปิดประสาทสัมผัสไปพลาง เพื่อเตรียมการป้องกันอยู่นั้น เสียงของระบบกลับดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอย่างฉับพลัน
“โฮสต์ ตอนนี้ก็สร้างรากฐานได้อย่างสมบูรณ์และสามารถควบคุมพลังจิตวิญญาณได้แล้ว ถึงเวลาบำเพ็ญยุทธการจู่โจมขั้นต่อไปแล้ว”
“อือ? การบำเพ็ญยุทธการจู่โจมคืออะไรเหรอ?”
เมื่อได้ยินเสียงของระบบ ฮวางซางก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันใด
ท่ามกลางหายนะวันสิ้นโลกอันวิกฤตนี้ การทำให้พลังความแข็งแกร่งของตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก
“รากฐาน คือการที่เราเหยียบย่างเข้าสู่ประตูแห่งการบำเพ็ญอย่างเป็นทางการ ต่อจากนั้นก็คือการเลือกวิถีทางการฝึกที่เหมาะสมกับตัวเองเพื่อทำการบำเพ็ญ
ระบบ : “เดิมทีสิ่งที่ระบบเตรียมการไว้เพื่อโฮสต์นั้นก็คือ ยุทธการจู่โจมขั้นสูงของระบบจุติเทพ <ไท่อี่ไม่ดับสูญ> แต่คิดไม่ถึงว่าผู้อาศัยนั้นได้พรจากสรวงสวรรค์ จนสามารถบรรลุพลังแห่งความเป็นความตายหยินหยางด้วยตัวเองได้ <ไท่อี่ไม่ดับสูญ>นี้จึงไม่ใช่ยุทธการจู่โจมที่เหมาะสมกับโฮสต์ที่สุด
เมื่อสิ้นเสียงของระบบ เบื้องหน้าของฮวางซางก็มืดลงทันใด หลังจากนั้นเขาก็ค้นพบว่าตัวเองได้กลับมาในความมืดที่ได้พบกับระบบเป็นครั้งแรกอีกครั้ง
เพียงแต่แตกต่างจากครั้งแรกตรงที่ ดวงดาวสีฟ้านับล้านดวง ได้กระจายตัวอยู่ท่ามกลางความมืดนี้ ช่างสวยงามวิจิตรตระการตาอย่างมาก
และในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ในช่วงสมัยโบราณกาล เคยมีผู้ที่สามารถควบคุมพลังแห่งความเป็นความตายหยินหยาง จนสามารถสร้างเป็นยุทธการจู่โจมเฉพาะทางขึ้นมาได้ นั่นก็คือ บันทึกความเป็นความตายหยินหยาง อิทธิฤทธิ์ของยุทธการนี้ ร้ายแรงถึงขั้นสามารถทำลายศัตรูทั้งหมดได้ด้วยพลังนี้ เรียกได้ว่าเป็นยุทธการแรกเริ่ม ในยุคโบราณกาลเลยก็ว่าได้！”
ระบบ : “น่าเสียดาย ถึงแม้ว่าพลานุภาพของยุทธการจู่โจมจะแข็งแกร่งมาก แต่เงื่อนไขของการบำเพ็ญนั้นโหดร้ายยิ่งกว่าเช่นกัน บุคคลที่สามารถควบคุมพลังแห่งความเป็นความตายหยินหยางได้เพียงคนเดียว ถึงจะสามารถบำเพ็ญได้ อีกทั้งความเร็วในการบำเพ็ญนั้นช้ามาก. ส่งผลให้การบรรลุในแต่ละขั้นนั้นลำบากยากเข็ญ และมีความเสี่ยงต่อความเป็นความตายมาก ดังนั้นเมื่อเหตุร้ายมหากัปยุคเสื่อมได้มลายหายไป ยุทธการจู่โจมนี้ก็เสื่อมลงเช่นเดียวกัน
“อันตรายขนาดนี้ คุณยังจะให้ฉันฝึกฝนบำเพ็ญอีกเหรอ?”
เมื่อได้ยินเสียงระบบ สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนเป็นยากเกินจะอธิบายได้
“ระบบ คุณคิดที่จะเปลี่ยนเจ้าของใช่ไหม?”
ตอนนี้หายนะวันสิ้นโลก ก็ย่างกรายมาถึงแล้ว สิ่งมีชีวิตนับล้านในพื้นพิภพ ก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างรวดเร็ว ใครเก่งกาจก็รอด การบำเพ็ญอย่างช้าๆภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถือว่าเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆไม่ใช่เหรอ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบรรลุที่เกือบจะคร่าชีวิตนั้น?
คนโง่ที่ไปบำเพ็ญยุทธการจู่โจมเหลวไหลเช่นนี้ จึงได้เสื่อมถอยลงยังไงละ！
“โฮสต์อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ถ้าหากยุทธการจู่โจมนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาอื่น หรือเป็นพลังเหนือธรรมชาติในช่วงยุคโบราณ มั่นใจได้เลยว่ามันไม่มีค่าอะไรอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้กลับเป็นยุทธการจู่โจมที่เหมาะสมกับโฮสต์ที่สุด
ระบบ : “เมื่อมหากัปยุคเสื่อมได้ผ่านพ้นไป กระแสพลังเหนือธรรมชาติก็เริ่มปั่นป่วนเคลื่อนไหว จากนั้นสาดทะลักเข้ามาในพลังวิญญาณบนพื้นพิภพอย่างรุนแรง พูดได้ว่าการบำเพ็ญในช่วงเวลานี้ประสบความสำเร็จน้อยมาก และมีโอกาสรอดน้อยมากเช่นเดียวกัน สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ กฎสวรรค์ที่เพิ่งฟื้นตื่นขึ้นมา นอกจากจะเป็นกฎเกณฑ์ขั้นพื้นฐานแล้ว ก็ยังไม่มีใครสามารถควบคุมขอบเขตนี้ได้ ดังนั้นบัดนี้จึงได้มีการฆ่าฟันเพื่อแย่งชิงพลังจิตวิญญาณเกิดขึ้นมายังไงละ”
“เมื่อเป็นแบบนี้ พลังการต่อสู้ในขั้นเดียวกัน ของบันทึกพลังหยินหยาง จึงทำให้ผู้อาศัยสามารถฆ่าศัตรูมาเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง และเพิ่มความเร็วในการบำเพ็ญได้อย่างต่อเนื่อง เมื่อเป็นเช่นนี้ โฮสต์จึงย่อมไม่ต้องกังวลถึงปัญหาความเร็วในการบำเพ็ญ
“สำหรับความเสี่ยงขั้นบรรลุ………
เมื่อพูดตรงนี้ ระบบก็หยุดไปสักพัก จากนั้นก็พูดต่อว่า
“หลังจากที่ผู้อาศัยได้บำเพ็ญเพิ่มขึ้นแล้ว ระบบก็จะยิ่งสามารถใช้พลังได้อย่างเต็มที่ ถึงตอนนั้นระบบก็จะเป็นกำลังเสริมในการช่วยเหลือโฮสต์ และช่วยโฮสต์ผ่านพ้นวิกฤตในขั้นตอนการบรรลุได้！”
“จริงเหรอ?”
เมื่อได้ยินเสียงระบบ ฮวางซางก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันใด
“มั่นใจได้ ระบบไม่ทีทางโกหกอย่างแน่นอน!”
ระบบ : “ในสถานการณ์ตอนนี้ของโฮสต์ บันทึกพลังความเป็นความตายหยินหยาง คือยุทธการจู่โจมที่เหมาะสมกับโฮสต์ที่สุด ไม่มีสิ่งอื่นใดแล้ว!”
“ได้ ผมจะเชื่อคุณ!”
ฮวางซางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วทำการตัดสินใจ
“มา ไหนแสดงพลังยุทธการโบราณนี้ ให้ผมดูหน่อยสิว่า จะมีพลังแข็งแกร่งมากแค่ไหน!”
“ตามที่โฮสต์ต้องการ!”
หวือ!
วินาทีต่อจากนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้น แสงสว่างของระบบเริ่มขยายวงกว้างมากขึ้น จากนั้นก็รวมตัวกันผสานเข้ามาในร่างกายของฮวางซาง !
ภายใต้การผสานกันของแสงสว่างอย่างต่อเนื่องนี้ ข้อมูลของฟ้าดินลึกลับนับไม่ถ้วน ก็เริ่มปรากฏขึ้นมาในหัวของฮวางซาง!
และในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนภาพไท่จี๋ที่แปรผันมาจาก พลังแห่งความเป็นความตายหยินหยาง จะได้รับแรงกระตุ้นจากพลังบางอย่าง เริ่มหมุนวนขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ
อีกด้านหนึ่ง ร่างกายของฮวางซางก็เริ่มเกิดสิ่งผิดปกติบางอย่างขึ้น!
