ตอนที่ 71 เหี้ยมโหด พิการ
ตอนที่ 71 เหี้ยมโหด พิการ
“บัดซบ！”
เมื่อเห็นฮวางซางไม่ได้สนใจใยดี ต่อความเป็นความตายของพวกตัวประกอบเหล่านั้น และยังคงไล่ตามตัวเองมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของชายหัวล้านก็แปรเปลี่ยนปั้นยากไปในทันที
ความเร็วของเจ้านี้เร็วมากจริงๆ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปไม่นาน จะต้องถูกเขาไล่ตามาทันอย่างแน่นอน！
“ข้าจะปล่อยให้แก....ตามฆ่าข้าได้ยังไง！”
เมื่อคิดได้เช่นนี้ สีหน้าของชายหัวล้าน ก็แปรเปลี่ยนเป็นโหดร้ายมากยิ่งขึ้น จากนั้นพริบตาเดียวเขาก็เลี้ยวเข้าไปตรงหัวมุมถนนแห่งหนึ่ง แล้วเอาระเบิดมือสองลูกสุดท้ายที่อยู่บนเอวขึ้นมา จากนั้นก็ดึงสลักออก แล้วทิ้งลงไปยังหัวมุมถนนนั้นทันที！
เมื่อทำทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาก็วิ่งออกไปจากเขตที่ทิ้งระเบิดอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใช้ปืนยาวเล็งเป้าไปที่หัวมุมถนนนั้น！
ในเมื่อสลัดยังไงก็สลัดไม่หลุดแล้ว งั้นก็คว้าโอกาสนี้ตอนที่เงาของเจ้านี้โผล่มาดีกว่า ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถจัดการเจ้านี้ได้！
เขาคงจะไม่สามารถต้านทานแรงระเบิดมือทั้งสองลูกนี้ได้หรอกมั้ง?
ถึงแม้ว่าชายหัวล้านคนนี้จะดูเหมือนหยาบคาบมากก็ตาม แต่ในความเป็นจริงแล้วนั้นกลับเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่า ไม่เพียงแต่จะลอบทำร้ายฮวางซางและพรรคพวก หลายต่อหลายครั้งแล้วเท่านั้น อีกทั้งครั้งนี้ยังฉวยโอกาสต่อกรกับความเร็วของฮวางซางอีกด้วย
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที พริบตาเดียวที่ฮวางซางเลี้ยวเข้ามาตรงมุมถนนแห่งนั้น ระเบิดมือทั้งสองลูกก็เกิดระเบิดขึ้น เปลวไฟลุกไหม้ขึ้นอย่างรุนแรง เศษกระสุนนับไม่ถ้วน กลายเป็นคลื่นโจมตีอันน่ากลัวขึ้น กวาดทุกสรรพสิ่งออกไปทั่วสารทิศอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็กลืนกินร่างของฮวางซางจนหมดสิ้น
“ยังไม่ตายเหรอ?”
ถึงแม้ว่าร่างกายของฮวางซางจะถูกเปลวไฟกลืนกินไปแล้ว จนกระทั่งชายหัวล้านคนนั้นมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา แต่ในเวลานี้ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความดีใจอย่างยิ่ง
ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ จะต้องได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส จากการะเบิดมือทั้งสองลูกนี้อย่างแน่นอน เว้นแต่ว่าเจ้านี้มีการป้องกันที่แข็งแกร่งเหมือนกับไทแรนท์เท่านั้น ไม่อย่างนั้นก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน！
หวือ！
แต่ทว่ายังไม่ทันรอให้ใบหน้าของชายหัวล้านนั้น ได้แสดงออกถึงความยินดีปรีดาอย่างเต็มที่แต่อย่างใด โลหะสีแดงที่มีรูปร่างบิดเบี้ยวชนิดหนี่ง ก็ได้พุ่งออกมาจากเปลวไฟที่ยังไม่สูญสลายไปนั้น รวมทั้งยังพุ่งตรงเข้ามาทุบชายหัวล้านคนนั้นอย่างรวดเร็ว
“บัดซบ！”
แต่การตอบสนองของชายหัวล้านนั้นเร็วมาก จนได้รีบกลิ้งหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
บึม！
วินาทีต่อจากนั้น โลหะบิดเบี้ยวนั้นก็ได้ทุบลงไปบนพื้นด้านหลัง ของชายหัวล้านคนนั้นอย่างโหดเหี้ยม จนทำให้พื้นบริเวณนั้นแตกกระจายท่ามกลางเสียงระเบิดที่ดังขึ้นอย่างรุนแรง
“นี่มัน...บานประตูรถ?”
ในขณะที่มองไปทางประตูรถที่บิดเบี้ยวอย่างเสียไม่ได้ ชายหัวล้านคนนั้นก็อึ้งงันไป
เจ้าสิ่งนี้มาจากไหนกัน?
ในตอนนั้นเอง เปลวไฟสีฟ้าอ่อนๆ ก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางเปลวไฟสีแดงที่ร้อนระอุ ซึ่งเกิดขึ้นจากการระเบิดขึ้นอย่างฉับพลัน จากนั้นฮวางซางที่มีเปลวไฟสีฟ้านั้น ปกป้องร่างกายของตัวเองไว้อยู่ ก็ค่อยๆก้าวออกมาจากกองระเบิดทีละก้าวๆ
“ยังมีลูกเล่นอะไรอีก? รีบๆเอาออกมาเถอะ！”
ในขณะที่มองไปทางชายหัวล้านที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ ดวงตาของฮวางซางก็ฉายแววสังหารอย่างรุนแรงออกมาทันที
หลังจากที่วันสิ้นโลกมาถึง เขาต้องพบเจอกับเรื่องที่เกินความคาดหมายมากมาย บวกกับเรื่องที่หลังจากชายหัวล้านหายตัวไปตรงมุมถนนด้วย ในใจของเขาก็ปรากฏความรู้สึกถึงภัยอันตรายบางอย่างขึ้นมาอย่างชัดเจน ดังนั้นเพื่อรับรองความปลอดภัย เขาจึงได้เก็บประตูรถที่ร่วงหล่นอยู่ในซอย เนื่องจากอุบัติเหตุรถชนกันขึ้นมา จากนั้นก็ทำเป็นโล่ป้องกันด้านหน้าของตัวเอง เตรียมพร้อมเอาไว้
ถึงอย่างไรมันก็ไม่ใช่เกมส์ ที่หลังจากตายแล้วก็โหลดมันขึ้นมาใหม่อีกครั้งได้ มันเกี่ยวข้องกับชีวิต ไม่สามารถชะล่าใจได้แม้แต่เพียงนิดเดียว！
เนื่องจากมีการระมัดระวังเช่นนี้อยู่ ฮวางซางจึงสามารถใช้ประตูรถชิ้นนั้น ขัดขวางการโจมตีไว้ได้ หลังจากนั้นก็แผ่พลังจิตวิญญาณออกมาอย่างเต็มกำลัง
เพื่อเพิ่มระดับความแข็งแกร่งให้กับพลังจีวรจนถึงขีดสูงสุด จึงจะสามารถกันแรงโจมตีอันน่ากลัวของระเบิดมือทั้งสองลูกนี้ได้
และในเวลาเดียวกัน ก็จุดเปลวไฟแห่งความโกรธแค้น และความกระหายในการสังหารอย่างรุนแรงของเขา ต่อชายหัวล้านที่ทั้งเลวทรามและโหดเหี้ยมคนนี้！
จะไม่มีวันปล่อยเจ้านี้ไปเด็ดขาด！
“ตายซะเถอะ！”
เมื่อเห็นฮวางซางเดินออกมา จากการระเบิดที่รุนแรงโดยไม่บุบสลายแต่อย่างใด รูม่านตาของชายหัวล้านได้หดลงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ชักปืนยาวนั้นออกมา แล้วกราดยิงใส่ฮวางซางอย่างบ้าคลั่ง
แต่ทว่าพลังความแข็งแกร่ง ของฮวางซางในตอนนี้ ปืนยาวที่ใช้หัวกระสุนทั่วไป ไม่สามารถคุกคามถึงตัวเขาได้ ดังนั้นเข้าจึงไม่หลบหลีกแต่อย่างใด กลับวิ่งฝ่าห่ากระสุนตรงเข้าหาชายหัวล้านคนนั้นโดยตรง
“บัดซบ！”
การยิงโจมตีของปืนยาวนั้นไร้ผล ชายหัวล้านทำได้เพียงคิดหาวิธีการอื่น วินาทีต่อจากนั้น เขาก็กวัดแกว่งมือขวานั้นขึ้นมา แล้วโยนปืนยาวนั้นออกไป ทำเป็นอาวุธลับทุบไปที่ตัวของฮวางซาง นั่นเป็นเวลาเดียวกับที่กล้ามเนื้อของเขาได้ปูดโปนขึ้นมาไปทั่วทั้งตัวราวกับเติมแก็สอย่างไรอย่างนั้น แม้กกระทั่งขนสีดำของเขาก็เริ่มยาวออกมา เล็บมือทั้งสองข้างก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นแหลมคมและแข็งแรงขึ้น！
เมื่อมองไปแล้ว ชายหัวล้านคนนี้ดูคล้ายกับหมียักษ์ในตำนาน มันทั้งน่ากลัวและโหดร้ายมาก！
“หือ?”
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของชายหัวล้านคนนี้ ดวงตาของฮวางซางก็ฉายแววประหลาดใจขึ้นมาทันใด แต่ต่อให้ต้องประทะกันซึ่งหน้า ขนาดไทแรนท์เข้ายังไม่กลัวเลย แล้วทำไมเขาต้องกลัวเจ้าหมีครึ่งๆกลางๆแบบนี้ด้วย?
ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น ฮวางซางก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมา จากนั้นก็กวัดแกว่งหมัดขึ้นมา แล้วชกใส่เจ้านั่นอย่างไม่หลบเลี่ยงแต่อย่างใดทันที
กร๊อบ！
เสียงกร๊อบดังกังวานขึ้นมาทันใด ปืนยาวที่ขว้างไปยังฮวางซาง ถูกฮวางซางชกด้วยหมัดจนแตกกระจาย กลายเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กระจัดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง！
แต่ในเวลาเดียวกัน ชายหัวล้านคนนนั้นกลับกวัดแกว่งกรงเล็บ ที่ทั้งแหลมคมและทั้งขนาดใหญ่เสมือนอุ้งเท้าหมีนั้นขึ้นมา แล้วตะปบฉีกไปที่ตัวของฮวางซางอย่างโหดเหี้ยม！
“ไปตายซะ！”
ในขณะที่มองไปทางฮวางซาง ที่ถูกกรงเล็บหมีของตัวเองโจมตีเข้าโดยตรง ชายหัวล้านคนนั้นก็อดที่จะแสยะยิ้มออกมาไม่ได้
พลังเหนือมนุษย์ของเขา กำลังอยู่ในขั้นตอนการเปลี่ยนแปลง ภายใต้สถานการณ์ปกติเขาจะมีพลังที่เหนือกว่าคนทั่วไป 2-3เท่า แต่ถ้าในกรณีที่เข้าสู่สภาวะ “มนุษย์หมี” ถึงแม้ว่าจะสิ้นเปลืองพลังเหนือมนุษย์และพละกำลังจนลดลงอย่างรวดเร็วก็ตาม แต่การป้องกันและพละกำลังอื่น ๆ กลับยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยฉพาะอย่างยิ่งกรงเล็บหมีขนาดใหญ่ที่แหลมคมเหล่านี้ ที่มีพละกำลังตะปบทำให้เกิดการฉีกขาดและแตกหักราวกับโลหะ จนน่ากลัวอย่างถึงขีดสุด！
ด้วยความมั่นใจเช่นนี้ ชายหัวล้านคนนี้จึงแหมือนกับเห็นภาพที่ฮวางซาง ถูกเขาฉีกขาดปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าของเขาอย่างไรอย่างนั้น
แต่ทว่าความจริงกับโหดร้ายยิ่ง！
ผลัวะ！
วินาทีต่อจากนั้น ชายหัวล้านคนนี้ก็สัมผัสได้ถึงกรงเล็บที่แข็งแรงของตนเอง ได้ถูกบางสิ่งที่ดูเหมือนโล่แข็งๆชิ้นหนึ่งโจมตีใส่ เขาถูกฮวางซางใช้ฝ่ามือปะทะลงไปที่ฝ่ามือของเขาอย่างคาดไม่ถึง หลังจากใช้พลังทั้งหมดขัดขวางกรงเล็บนั้นฮวางซางกลับไม่ได้ขยับตัวแต่อย่างใด ราวกับภูเขาใหญ่ที่ไม่สั่นคลอนอย่างใดอย่างนั้น
“เป็นไปได้ยังไง? ！”
เมื่อสัมผัสรับรู้ได้พลังอันน่ากลัว ที่แผ่ขยายออกมาจากฝ่ามือของฮวางซาง ใบหน้าของชายหัวล้าน ก็ได้เสดงสีหน้าแห่งความหวาดกลัวอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที
มันไม่ใช่ภาพที่เขาคิดไว้จริง ๆ ผู้ชายที่ดูเหมือนร่างกายอ่อนแอคนนี้ ทำไมถึงได้มีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้！
“มีฝีมือแค่นี้ใช่ไหม?”
ในขณะที่มองไปยังท่าทางที่ตกใจของชายหัวล้านคนนั้น ในหัวสมองของฮวางซางกลับปรากฏภาพจางเฟิ้งและเด็กๆ ล้มลงไปกองกับเลือดภาพนั้นขึ้นมา จากนั้นดวงตาของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา และโหดร้ายขึ้นมาทันใด
“ต่อไปตาฉันบ้างละนะ！”
เมื่อสิ้นเสียง ฮวางซางก็กำหมัดมือขวาขึ้นมา จากนั้นก็กำไปบนหมัดขวา ของชายหัวล้านคนนั้น แล้วออกแรงบีบลงไปอย่างรวดเร็ว！
กร๊อบ！
พริบตาเดียว ชายหัวล้านคนนั้น ก็สัมผัสได้ถึงพลังมหาศาล ที่ไม่อาจต้านทานได้กดใส่เขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับกรงเล็บขวาของเขา ได้เปลี่ยนรูปร่างไปอย่างรวดเร็ว ภายใต้แรงกดอันรุนแรงของฮวางซาง จนกระทั่งกรงเล็บขวาของเขาได้ถูกฮวางซางกดจนหักออกมาจากกันอย่างฉับพลัน กระดูกสีขาวๆฉีกขาดออกจากข้อมือของเขา เลือดสดๆจำนวนมากได้พุ่งทะลักออกมา จากหลอดเลือดที่ขาดสะบั้นนั้นทันที！
"อ่าาาาาาาาา!"
เมื่อข้อมือของเขาถูกฮวางซางบีบจนหักสะบั้น ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ทำให้ชายหัวล้านคนนั้นกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา จากนั้นก็กวัดแกว่งกรงเล็บข้างซ้ายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พยายามโจมตีเข้าใส่ฮวางซางทันที!
แต่ปัญหาก็คือ การดิ้นรนใกล้ตายแบบนี้ ไม่ได้มีความหมายอะไนกับฮวางซางสักนิดเดียว！
ในขณะที่ชายหัวล้านคนนั้นกวัดแกว่งกรงเล็บข้างซ้ายขึ้นมา มือขวาของฮวางซางก็ยื่นออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า จากนั้นก็โจมตีใส่ชายหัวล้านอีกครั้ง
"อย่า!"
เมื่อกรงเล็บซ้ายถูกฮวางซางขัดขวางไว้ ใบหน้าของชายหัวล้านก็ปรากฏความหวาดกลัวออกมาทันใด ก่อนจะตะโกนกรีดร้องออกมา
แต่ฮวางซางจะยอมฟังเขาอย่างนั้นเหรอ?
กร๊อบ!
วินาทีต่อจากนั้น เสียงแตกหักของกระดูกก็ดังขึ้นอย่างชัดเจนอีกครั้ง กรงเล็บซ้ายของชายหัวล้านได้ถูกฮวางซางหักนิ้วจนขาดสะบั้นเช่นเดียวกัน เลือดสดๆจำนวนมากได้พุ่งออกมจากกระดูกที่หักท่อนนั้น ก่อนพุ่งสาดเซ็นเต็มพื้น
แต่เรื่องไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้แต่อย่างใด!
เมื่อกรงเล็บซ้ายของชายคนนั้นหักลงไปแล้ว ฮวางซางก็ใช้เท้าข้างหนึ่งเตะไปบนขาข้างขวาของชายหัวล้านข้างนั้นอย่างโหดเหี้ยม
เสียงดังกึกก้องขึ้นมาอีกครั้ง กระดูกเล็กๆบนขาข้างขวาของชายหัวล้านผู้นั้น ก็ได้ถูกฮวางซางเตะจนหักสะบั้นเช่นเดียวกัน กระดูกเสียบทะลุเนื้อหนังออกมา จนปรากฏขึ้นมาให้เห็น
ในตอนนั้นเอง พูดได้ว่าชายหัวล้านคนนี้ถูกทำร้ายจนจบสิ้นแล้ว!
"แม่งเอ๊ย ข้าจะฆ่าแก ต่อให้ข้ากลายเป็นผีก็จะตามมาล้างแค้นพวกแกทุกคน!"
บางทีนี่อาจเป็นเพราะความเจ็บปวดจนแทบสิ้นสติ หรือบางทีอาจเป็นเพราะรู้ว่าตัวเองต้องตายแน่ๆแล้วก็เป็นได้ ดังนั้นในเวลานี้ชายหัวล้านคนนี้ถึงได้ด่าสาดเสียเทเสียไปปพลาง ทั้งดิ้นพล่านออกมาอย่างบ้าคลั่งไปพลาง!
"หึ...."
แต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการสาปแช่ง คำด่าทอและดิ้นพล่านของชายหัวล้าน ฮวางซางกลับดูเหมือนไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด กลับมองไปทางชายหัวล้านคนนี้ด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมา แล้วเตะไปที่ขาข้างซ้ายที่เหลืออยู่ของชายหัวล้านคนนี้อย่างแรง
จากนั้นความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมา ก็ทำให้คำด่าทอของชายหัวล้านคนนี้ แปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนา
“บอกมา ว่าแกเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงได้ลอบทำร่ายพวกเล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้?”
หลังจากที่หักแขนหักขาชายหัวล้านคนนั้นแล้ว ฮวางซางก็ทิ้งเจ้าหมอนี่ ที่เละราวกับจมโคลนมาลงไปบนพื้น หลังจากนั้นก็เดินมาด้านหน้าเขา แล้วถามขึ้นด้วยร้ำเสียงเย็นชาว่า
“ดูเหมือนว่าก่อนหน้าเราไม่เคยมีความแค้นต่อกันมาก่อนนะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าคือพ่อของแกไง ลูกชายที่เชื่อฟัง ยังไม่คุกเข่ากราบพ่อคนนี้อีกเหรอ? ！”
ความหวาดกลัวความตาย ความเจ็บปวดที่แสนทรมาน ทำให้ชายหัวล้านคนนี้บ้าคลั่งมากขึ้นไปอีก เขาไม่เพียงแต่ไม่ตอบคำถามของฮวางซางแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังด่าทออย่างบ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อย ๆอีกด้วย ดูเหมือนว่าต้องการนำความกลัวตายและความเจ็บปวดครั้งสุดท้ายของตัวเองระบายออกมา
“แกคงคิดว่าแกไม่มีอะไรให้เสีย หลังจากที่ฉันหักแขนหักขาแกไปแล้ว? ยังจะปากแข็งแบบนี้ต่ออย่างนั้นเหรอ?”
ในขณะที่มองไปทางชายหัวล้านเหมือนหมาบ้าคนนั้น ฮวางซางก็ส่ายหน้า จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง แล้วใช้ขาขวาเหยียบไปบนของส่วนตัว ที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองนั้น ก่อนออกแรงเบา ๆ
“แต่ดูเหมือนแกจะลืมไปแล้วว่า แกยังมีอีกสิ่งหนึ่ง ！”
“อย่า...อย่า...”
สำหรับผู้ชาย เมื่อจุดยุทธศาสตร์ด้านล่างถูกคนเหยียบย่ำ จะสิ้นไร้ศักดิ์ศรีจนไม่สามารถหยัดยืนขึ้นมาได้ ดังนั้นใบหน้าของชายคนนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ก่อนรีบพยักหน้า แล้วกรีดร้องออกมา
“เป็นที่ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ถ้าต้องสูญเสียมันไปแบบนี้ข้าจะยังเป็นลูกผู้ชายชาตรีได้ยังไง?”
“แกคิดว่าเรากำลังถ่ายละครกันอยู่อย่างนั้นเหรอ? ยังคิดว่าเป็นชายชาตรีอีกอย่างนั้นเหรอ?”
ฮวางซางส่ายหน้า จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า
“บอกเรื่องที่ฉันอยากรู้มา ฉันจะให้นายมีได้เป็นชายชาตรีต่อไปก็ได้ ไม่งั้นละก็...ฉันลืมบอกบางอย่างกับแกไป ฉันเป็นหมอนิติเวช ดังนั้นฉันมีวิธีหลายอย่างที่จะทำให้นายเปิดปากได้ ไม่เชื่อก็ลองดู”
“ข้า.....”
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง ชายหัวล้านคนนั้นคิดจะด่าต่อ แต่เมื่อเขาเห็นท่าทางเย็นชาของฮวางซาง และสายตาที่ดูเย็นชาไร้ความรู้สึกเหมือนกับมองดูซากศพ สุดท้ายเขากลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แล้วกัดฟันกรอด ก่อนจะบอกเล่าที่มาที่ไปของตัวเองออกมา
