ตอนที่ 68 กลายพันธุ์ บุกทะลวง
ตอนที่ 68 กลายพันธุ์ บุกทะลวง
จริงๆหลังจากที่ได้พบกับเจ้าลิกเกอร์หลายตัวนั้น ในสวนสาธารณะหยู่หูแล้ว ตั้วลั่วและพรรคพวกก็ได้เตรียมใจที่จะเจอกับเจ้าไทแรนท์ไว้แล้ว
แต่ปัญหาก็คือ เจ้าไทแรน์ตัวนี้จะต้องไม่มาปรากฏตัวในเวลานี้!
ถ้าพบเจอกับเจ้าไทแรนท์ในเวลาอื่น พวกเขาก็คงมีเวลาหลบหลีกอาวุธที่แหลมคมของมันได้ แต่เจ้าไทแรนท์ตัวนี้กลับปรากฏตัวในเวลาคับขันเข่นนี้ พวกเขาต้องแบกรับชีวิตของฮวางซางและเด็กๆเหล่านั้น พูดได้ว่าจะหนีก็หนีไม่ได้ จะหลบหลีกก็หลบหลีกลำบาก ทำได้เพียงฝืนสู้กับเจ้าไทแรนท์เท่านั้น
แต่อย่างน้อยก็มีความโชคดีอยู่อย่างหนึ่งนั้นก็คือ ร่างกายของเจ้าไทแรนท์มีความสูงไม่ถึงสามเมตร เมื่อเห็นแบบนี้แล้วก็น่าจะเพิ่งกลายร่างได้ไม่นาน พลังจริงๆของมันก็น่าจะไม่เท่ากับพลังการสังหารของเจ้าไทแรนท์ในเมือง C อย่างแน่นอน
เมื่อเป็นเช่นนี้ ตั้วลั่วและพรรคพวกก็ยังพอมีโอกาสอยู่บ้าง!
"หลิวซิน ต่อกรกับเจ้าไทแรนท์ก่อน!"
ถึงแม้ว่าในยามปกติ ตั้วลั่วมักจะปากไม่ดีและไม่มีหูรูดก็ตาม แต่ในตอนต่อสู้เขากลับเด็ดขาดมาก ดังนั้นหลังจากที่ไทแรนท์ปรากฏตัว ตั้วลั่วก็ตะโกนออกไปสุดเสียง ก่อนจะหันหน้าแล้วพุ่งเข้าไปหาเจ้าไทแรนท์ทันที
"ได้!"
เมื่อได้ยินคำพูดของตั้วลั่ว หลิวซินก็ตะโกนออกไป จากนั้นก็ใช้เท้าเตะซอมบี้ตัวหนึ่งออกไป ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาไทแรนท์ตามตั้วลั่วไป
ปังปังปังปังปัง!
ในขณะที่พุ่งไปด้านหน้านั้น ตั้วลั่วและหลิวซินก็ได้ยกปืนขึ้นมาพร้อมกัน กระสุนของปืนสั้นที่เหลือเพียงไม่มากก็ได้พรั่งพรูออกไป
ตึงตึงตึงตึงตึง!
แล้วก็เป็นดังนั้นจริงๆ ศักยภาพของไทแรนท์ตัวนี้ไม่ได้มีพลังการป้องกันที่มากพอต่อกระสุนเหล็กเหล่านี้ ภายใต้การยิงโจมตีใส่ของหลิวซินและตั้วลั่ว ใบหน้าของไทแรนท์ตัวนี้ก็ถูกพวกเขายิงจนเละไม่เป็นชิ้นดี แม้กระทั่งตาซ้ายข้างหนึ่งก็ถูกตั้วลั่วยิงโจมตีใส่เช่นกัน!
ใบหน้าของไทแรนท์ที่ถูกหลิวซินและตั้วลั่วยิงกราดใส่ จนเต็มไปด้วยเลือด แม้กระทั่งตาซ้ายของมันก็ถูกยิงจนเปิดออก แล้วเสียงดังราวประทัดแตกก็ได้ดัง ออกมาจากปืนสั้นของพวกเขาทั้งสองคน!
หลังจากที่ใช้กระสุนโจมตีปืนยาวจู่โจมจนหมดแล้ว พวกเขาก็เหลือเพียงปืนสั้นกระบอกสุดท้ายแล้วเท่านั้น!
จากนั้นก็ทำได้เพียงประจันหน้ากับเจ้าไทแรนท์เท่านั้น!
แต่การเคลื่อนไหวนี้ไม่ต่างอะไรกับการล้อเล่นกับความตายเลยสักนิด!
โฮก!
ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจากใบหน้าและดวงตา ส่งผลให้เจ้าไทแรน์ตกอยู่อาการคุ้มคลั่งและโกรธเคืองอย่างรุนแรง มันส่งเสียงคำรามออกมา ก่อนจะกวัดแกว่งกรงเล็บที่แข็งแรงนั้นขึ้นมา แล้วฟันไปยังตั้วลั่วที่อยู่เบื้องหน้าสุดอย่างโหดเหี้ยม
"หึ!"
แต่ทว่า ถึงแม้ว่าระดับการโจมตีของเจ้าไทแรนท์ จะไม่ถือว่าช้ามากก็ตาม แต่สมรรถภาพร่างกาย ที่ถูกปลดล็อคออกมานั้นเพิ่มขึ้นมาก ตั้วลั้วที่มีประสาทสัมผัสการมองเห็น ที่แข็งแกร่งขึ้นกลับไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด
เมื่อเผชิญหน้ากับกรงเล็บที่ฟันลงมาอย่างโหดเหี้ยมนี้ สีหน้าของตั้วลั่วไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด หลังจากนั้นเขาก็ย่อตัวลง แล้วไถลหลบหลีกกรงเล็บ ที่ฟันลงมาบนหัวของเขาออกไปด้านข้าง แล้วอาศัยจังหวะที่อยู่ด้านข้างเจ้าไทแรนท์ กวัดแกว่งกริชในมือขึ้นมา แล้วเสียบเข้าไปบนข้อเท้าของเจ้าไทแรนท์อย่างโหดเหี้ยม
กรอบ!
พริบตาเดียว เสียงแตกหักอันน่าสยดสยองก็ดังขึ้น ส้นเท้าของเจ้าไทแรนท์ตัวนั้นก็ถูกตั้วลั่วฟันจนขาดสิ้น ถึงแม้ว่าสำหรับซอมบี้แล้ว ขาที่ขาดไม่ได้สร้างปัญหาในการเคลื่อนไหว เหมือนกับมนุษย์แต่อย่างใด แต่กลับมีผลกระทบระดับหนึ่งกับเจ้าไทแรนท์ เมื่อเกิดขึ้นร่างกายของมันจึงสั่นเทาเล็กน้อย และส่งผลให้การเคลื่อนไหวของมันช้าลงไม่น้อยอีกด้วย
โฮก!
ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจากส้นเท้า ส่งผลให้มันเกิดอาการคลุ้มคลั่งมากขึ้น ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมา และพยายามโจมตีใส่ตั้วลั่ว
แต่ในตอนนั้นเอง หลิวซินกลับพุ่ง เข้ามา ใช้สองมือจับไปที่ขาขวา ที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บข้างนั้น ของเจ้าไทแรนท์ แล้วแผ่พลังความเย็นของตัวเองทั้งหมดออกมา
ซ่า ซ่า ซ่า
ก่อนหน้านั้นพลังความเย็นของหลิวซิน สามารถทำให้เจ้าลิกเกอร์ผู้แข็งแกร่งตัวนั้น และโกว๋หวางหลุนบาดเจ็บได้ แสดงว่าย่อมทำให้เจ้าไทแรนท์ ที่เพิ่งกลายพันธุ์เสร็จสมบูรณ์ บาดเจ็บได้เหมือนกัน ภายใต้การทะลักของพลังความเย็นนั้น ขาที่แข็งแรงของเจ้าไทแรนท์ข้างนั้น ก็ถูกผลึกน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วอย่างรวดเร็ว แล้วผลึกน้ำแข็งเหล่านั้น ก็ยังกระจายตัวออกไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย
โฮก!
พลังความเย็นอันน่ากลัวที่แผ่ขยายไปสู่ขาขวา ทำให้เจ้าไทแรนท์สัมผัสรับรู้ได้ถึงภัยคุกคามอันรุนแรง และเป็นเวลาเดียวกันกับที่มันหยุดไล่ล่าตั้วลั่ว ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมา แล้วกวัดแกว่งกรงเล็บขึ้นมา แล้วฟาดใส่หลิวซินที่อยู่ด้านข้างทันที
หลังจากที่ได้รับบทเรียนมาจากเจ้าลิกเกอร์ และโกว๋หวางหลุนแล้ว บัดนี้หลิวซิน ก็ได้เรียนรู้ที่จะปรับใช้อย่างเหมาะสม ดังนั้นยังไม่ทันรอให้เจ้าไทแรนท์กวัดแกว่งกรงเล็บลงมาแต่อย่างใด เขาก็ได้กลิ้งตัวออกไปยืนที่ไกลๆ เพื่อหลบหลีกการโจมตีของเจ้าไทแรนท์!
และในเวลาเดียวกัน น้ำแข็งที่ปกคลุมอยู่บนขาขวาของเจ้าไทแรนท์ ก็แตกระแหงจนเป็นคราบเลือดลึกๆ เลือดที่ไหลออกมานั้น ทำให้สามารถมองเห็นเนื้อสีเลือดที่ถูกแช่แข็งของเจ้าไทแรนท์ เพียงแค่มันฝืนออกแรงอีกครั้ง เนื้อทั้งขาของมันก็คงจะฉีกขาดแยกออกจากกันในที่สุด!
"ฮ่าฮ่า ทำได้ไม่เลวเลยนี่!"
เมื่อเห็นภาพนี้ สายตาของตั้วลั่วก็เลื่อนมาทางหลิวซิน และอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ พร้อมกับกวัดแกว่งกริชเสียบไปบนหัวของซอมบี้ ที่อยู่ด้านข้างตัวหนึ่ง และใช้เท้าเตะซอมบี้อีกตัวจนลอยออกไป
ระดับความเร็วของเจ้าไทแรนท์ คือจุดอ่อนของมัน ตอนนี้ขาทั้งสองข้างของมัน ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัสแล้ว ส่งผลให้ระดับความเร็วของมันลดลงอย่างมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถ กำจัดเจ้าไทแรนท์ได้ในเพียงช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม แต่อย่างน้อยก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของมันได้อย่างง่ายดายมากยิ่งขึ้น
แต่ไม่นานพวกเขาก็พบว่า ตัวเองนั้นน่าจะดีใจเร็วไปหน่อย!
โฮก!
เมื่ออาการบาดเจ็บจากขาทั้สองข้างของเจ้าไทแรนท์ ทำให้ระดับความเร็วลดลงมากแล้ว วินาทีต่อจากนั้น ดูเหมือนว่าเจ้าไทแรนท์ จะสัมผัสได้ถึงภัยอันตรายบางอย่าง จากนั้นมันก็ส่งเสียงคำรามออกมาอย่างฉับพลัน แล้วพุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความเร็วโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บที่ขาของตัวเองแต่อย่างใด
ครั้งนี้ มันกลับไม่ได้พุ่งตรงไปหาหลิวซินหรือตั้วลั่ว และก็ไม่ได้พุ่งไปหาจูเก๋อโหย่วหลงด้วย แต่มันพุ่งตรงไปหาซากศพของเจ้าลิกเกอร์กลุ่มหนึ่ง หลังจากนั้นก็กวัดแกว่งกรงเล็บขึ้นมา แล้วเสียบไปบนร่างของเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้นโดยตรง ก่อนอ้าปากกว้าง แล้วกัดหัวของเจ้าลิงกเกอร์ นั้นอย่างโหดเหี้ยม
กรอบ!
พลังการกัดที่น่ากลัวและฟันที่แหลมคมของเจ้าไทแรนท์ หัวแข็งๆของเจ้าลิกเกอร์ก็ดูอ่อนแอลงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ในชั่วพริบตา สุดท้ายก็ถูกเจ้าไทแรนท์กัดจนแตกกระจายราวกับกำลังกัดถั่วปากอ้า จากนั้นก็เคี้ยว สุดท้ายก็กลืนมันสมองและกระดูกที่ผสมปนเปลงท้องไปพร้อมกัน!
หวือ!
หลังจากที่เจ้าไทแรนท์เคี้ยวหัวกะโหลก ของเจ้าลิกเกอร์สองถึงสามครั้งจนกลืนลงไปแล้วนั้น แสงสีฟ้าเข้มข้นก็ส่องแสงกระพริบออกมาจากตัวเจ้าไทแรนท์ทันที
และสิ่งที่ทำให้ตื่นตกใจกว่าก็คือ ภายใต้แสงสีฟ้านี้ ขาทั้งสองข้างที่ได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัสของมัน รวมถึงดวงตาที่ถูกหลิวซินยิงใส่ จนได้รับบาดเจ็บข้างนั้นก็เริ่มสมานกันอย่างรวดเร็ว!
ไม่เพียงแค่นี้ ไม่นานกล้ามเนื้อบนตัวของเจ้าไทแรนท์ก็เริ่มปูดโปนขึ้น ภายในร่างกายได้ส่องเสียงแก๊กๆของกระดูกออกมา จนสุดท้ายร่างทั้งร่างของมันก็เริ่มใหญ่ขึ้น!
"อะไรกัน?"
เมื่อเห็นภาพนั้น หลิวซินและตั้วลั่วที่เดิมที ได้ถอนหายใจออกมาอย่างผ่อนคลายแล้ว ก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันที
พวกเขารู้ว่าซอมบี้ ที่ได้กลืนกินมนุษย์หรือเลือดเนื้อของพวกเดียวกัน จะทำให้ฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บได้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เจ้าไทแรนท์ตัวนี้ ได้กลืนกินหัวของลิกเกอร์เหล่านั้นแล้ว จะทำให้เกิดการเปลี่ยนอย่างฉับพลับเช่นนี้!
ถ้ารู้เช่นนี้ก่อนหน้าแล้ว ต่อให้พวกเขาต้องสู้จนตัวตาย ก็จะต้องขัดขวางเจ้าไทแรนท์ตัวนี้ให้ได้!
จริงๆแล้วจะไปโทษพวกเขาก็ไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่รู้มาก่อนว่า ไวรัสในร่างกายของซอมบี้นั้น มักจะไปรวมตัวกันอยู่ที่หัวเป็นส่วนใหญ เมื่อเจ้าไทแรนท์ตัวนีได้กลืนกินหัวของลิกเกอร์เข้าไป เท่ากับว่าได้กลืนกินไวรัสของลิกเกอร์เข้าไปด้วย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ พลังของไวรัสภายในร่างกายของมัน ก็ย่อมแปรเปลี่ยนขึ้นอย่างฉับพลัน และทำให้ศักยภาพของมันเพิ่มขึ้นไปอีกขั้น
โฮก!
หลังจากที่กลืนหัวของลิกเกอร์ตัวนั้นไปแล้ว ไทแรนท์ก็ส่งเสียงคำรามที่ทั้งฮึกเหิมและทั้งดุร้ายออกมา หลังจากนั้นก็พุ่งตรงไปหาซากศพของลิกเกอร์อีกตัวต่อเนื่องโดยที่ไม่ได้สนใจหลิวซินและพรรคพวกแต่อย่างใด
"จูเก๋อ โหย๋วหลง หลิวซิน พวกนายขวางเจ้าไทแรนท์ไว้ ฉันจะไปทำลายซากศพเหล่านั้น!"
เมื่อรู้ว่าไทแรนท์เสริมสร้างร่างกายให้เข็งแกร่ง ได้ด้วยการกลืนกินลิกเกอร์ ตั้วลั่วก็ย่อมไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสอีกเป็นครั้งที่สอง ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น เขาตะโกนอย่างสุดเสียง แล้วกระโดดพุ่งไปข้างหน้า พุ่งตรงไปหาซากศพลิกเกอร์ ที่เหลืออยู่อีกสองกอง อย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไทแรนท์ รวมถึงพุ่งไปหาลิกเกอร์ที่ยังเหลือรอด จากการถูกสุนัขกลายพันธุ์กัดเข้าที่คออีกหนึ่งตัวด้วย!
"ได้!"
ถึงแม้ว่าการเผชิญหน้ากับไทแรนท์ขนาดยักษ์ตัวนี้ จะทำให้ไม่ว่าหลิวซินหรือจูเก๋อโหย๋วหลง ที่มีจิตใจดั่งมังกรเกิดอาการหวาดกลัวก็ตาม แต่เมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเขากลับมีเพียงแต่จะต้องฝืนสู้ต่อไปเท่านั้น!
แฮ่!
และในเวลาเดียวกัน สุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น ก็ได้กัดคอของเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้น จนขาดสะบั้น แล้วกลืนหัวของมันลงท้องไป ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมา แล้วพุ่งเข้าไปหาไทแรนท์ทันที!
โฮก!
ในขณะที่มองไปทางจูเก๋อโหย๋วหลง และหลิวซินที่กำลังทำการขัดขวางอยู่ด้านหน้า และสุนัขยักษ์สีดำ ที่พุ่งมาจากด้านข้างอยู่นั้น ไทแรนท์ก็ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ออกแรงกระแทก ไปบนพื้นอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างกายขนาดใหญ่จะพุ่งไปข้างหน้าราวกับวัวป่าที่คลุ้มคลั่ง พร้อมกับกวัดแกว่งกรงเล็บนั้นขึ้นมา แล้วฟันไปทางหลิวซินและจูเก๋อโหย๋วหลงอย่างไม่รอช้า
แต่ถึงแม้ว่า ระดับความเร็วของไทแรนท์จะเร็วมากก็ตาม แต่ระดับความเร็วของสุนัขกลายพันธุ์นั้นเร็วยิ่งกว่า!
หลังจากมันกลืนหัวของลิกเกอร์ลงท้องไปแล้ว ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างกายสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ ฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บแล้วเท่านั้น อีกทั้งความเร็วและพละกำลัง ก็เพิ่มมากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งด้วย บัดนี้มันได้กระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้า แล้วตรงไปหาตัวของไทแรนท์ จากนั้นก็กัดลงไปบนคออันแข็งแรง ของไทแรนท์ตัวนั้นทันที เพื่อพยายามกัดคอของไทแรนท์ให้ขาด เหมือนลิกเกอร์ตัวนั้น!
"อย่า!"
เมื่อเห็นภาพนั้น ใบหน้าของ จูเก๋อโหย๋วหลง ก็เปลี่ยนไป พร้อมกับรีบตะโกนออกไปทันที
การป้องของไทแรนท์จะพอๆ กับลิกเกอร์ตัวนั้นอย่างนั้นเหรอ? สุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ ถึงจะสามารถกัดคอของลิกเกอร์จนขาดสะบั้นได้ แต่การคิดจะกัดคอของเจ้าไทแรนท์ตัวนี้ให้ขาดสะบั้น กลับเป็นความคิดเพ้อฝันทั้งสิ้น!
กรอบ!
และก็เป็นความจริง เมื่อเสียงแตกหักดังขึ้น ถึงแม้ว่าฟันแหลมๆ ของสุนัขกลายพันธุ์จะแทงเข้าไปบนเนื้อต้นคอ ของเจ้าไทแรนท์แล้วก็ ตาม แต่ไม่นานมันกลับถูกกระดูกแข็งๆ ของเจ้าไทแรนท์นั้นขัดขวางไว้ ไม่สามารถกัดให้ขาดสะบั้นได้!
โฮก!
และในเวลาเดียวกัน เมื่อคอถูกกัด เจ้าไทแรนท์ก็ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งออกมา หลังจากนั้นก็กวัดแกว่งกรงเล็บขึ้นมา แล้วเสียบลงไปบนตัวของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นทันที จากนั้นก็ ทำการกระชากออกมาอย่างรุนแรง
แควก!
พริบตาเดียว เสียงแตกหักอย่างน่าหดหู่ใจก็ดังขึ้น กรงเล็บแหลมดุจใบมีดของไทแรนท์ ก็ได้ผ่าท้องของสุนัขกลายพันธุ์ ตัวนั้นในพริบตาเดียว เลือดสดๆในท้องจำนวนมาก ก็พุ่งทะลักออกมาจากร่างกายทีถูกเสียบทะลุ จนเกือบขาดของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น แต่เป็นเวลาเดียวกับที่สุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น ก็ได้กัดไปบนคอของเจ้าไทแรนท์ จนเนื้อฉีกขาดอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน !
แต่นี่ก็เป็นการโจมตี ครั้งสุดท้ายของมันแล้ว!
วินาทีต่อจากนั้น กรงเล็บที่เสียบอยู่ในร่างกายของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น ก็หดกลับอย่างรุนแรง ส่งผลให้อวัยวะภายในของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น แตกออกเป็นชิ้นๆ และเป็นเวลาเดียวกับที่สุนัขที่บาดเจ็บตัวนั้น ถูกเคลื่อนมาตรงหน้าของมันง แล้วกัดไปบนหัวของเจ้าสุนัขตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยม!
"เจ้ามืด!"
กรอบ!
เสียงกรีดร้องของจูเก๋อโหย๋วหลงก็ดังขึ้น หัวของเจ้าสุนัขกลายธุ์ตัวนั้น ถูกเจ้าไทแรนท์กัดจนแตกกระจาย หลังจากนั้นมันก็กลืนหัวที่แตกกระจายนั้น ลงไปทั้งหมด จากนั้นแสงสีฟ้า บนตัวเจ้าไทแรนท์ก็เปล่งแสงออกมา
บึมบึมบึม!
แต่ในเวลาเดียวกัน เสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน ตามมาด้วยเปลวไฟที่ลุกโชนดวงหนึ่ง พุ่งทะลักออกมาจากปากของซากศพเจ้าลิกเกอร์หลายตัว ไม่เพียงแต่หัวสมองพวกมัน จะแตกกระจายแล้วเท่านั้น ร่างกายของพวกมันก็ถูกฉีกขาดด้วยกระสุน และการโจมตีอันน่ากลัวเช่นเดียวกัน!
ตั้วลั่ว ได้คว้าโอกาสนี้ นำระเบิดมือใส่เข้าไปในปาก ของซากศพเจ้าลิกเกอร์ แล้วยืมพลังของระเบิดมือ ทำลายซากศพของลิกเกอร์สองตัวนั้น เพื่อตัดโอกาสที่จะวิวัฒนาการของเจ้าไทแรนท์
แต่เขาเองก็สูญเสียระเบิดมือสองลูกสุดท้ายไปเหมือนกัน!
เมื่อระเบิดมือและกระสุนหมดสิ้น สุนัขกลายพันธุ์ก็ตายสิ้น นอกจากนี้พละกำลังของพวกเขาก็ลดน้อยลงไปอย่างมากมายเช่นเดียวกัน แล้วจะเผชิญหน้ากับเจ้าไทแรนท์ ที่มีพลังความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น หลังจากได้กลืนกินหัวของลิกเกอร์ตัวหนึ่งและสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่งได้ยังไงกัน?
ในตอนนั้น ตั้วลั่วและพรรคพวก ก็สัมผัสรับรู้ได้ภัยอันตราย และความกดดันที่ใหญ่หลวงเช่นเดียวกัน
โฮก!
อีกด้านหนึ่ง เมื่อเห็นซากศพของลิกเกอร์สองตัวนั้นถูกทำลาย ไทแรนท์ก็ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งออกมา ราวกับสิงโตที่ถูกคนทำลายเหยื่อสุดโปรดอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นแสงสีฟ้าก็ล้อมรอบตัวของมัน ก่อนจะวิ่งพุ่ง ตรงเข้ามาหาตั้วลั่วและพรรคพวก ด้วยความรวดเร็วที่เพิ่มขึ้น ยิ่งกว่าก่อนหน้านั้นทันที!
และในเวลาเดียวกัน ท่ามกลางเสียงคำรามของเจ้าไทแรนท์ ซอมบี้ที่ทะลักเข้ามาในโรงยิม ก็ทยอยกันเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น ราวกับได้ยินเสียงคำสั่งของจ่าฝูงอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นก็พุ่งเจ้ามาหาตั้วลั่วและพรรคพวกตามเจ้าไทแรนท์มาทันที
"เหี้ยละ!"
ในขณะที่มองไปทางไทแรนท์ ที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และซอมบี้ที่ดูเหมือนจะไม่มีวันหมดสิ้น ได้ทะลักเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศ สีหน้าของตั้วลั่วและพรรคพวก ก็แปรเปลี่ยนไปจนยากจะอธิบายได้ทันที
ไม่ว่าจะเผชิญหน้ากับซอมบี้จำนวนมหาศาล หรือต้องเผชิญหน้ากับไทแรนท์อันน่ากลัวตัวนี้ ก็ทำให้พวกเขาเหนื่อยล้าเต็มทีแล้ว เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับการโจมตี ที่เข้ามาขนาบข้างพร้อมกันแบบนี้ ศักยภาพของพวกเขา ก็คงจะต้านทานเอาไว้ได้ไม่นานนัก!
บึม
แต่ทว่าในขณะที่ตั้วลั่วและพรรคพวก มองไม่เห็นแม้แต่ความหวังอยู่นั้น ความหวังของพวกเขากลับปรากฏขึ้นมาอย่างฉับพลัน
หลังจากที่เสียงระเบิดอันรุนแรงถึงขีดสุดได้ดังขึ้น ชั้นน้ำแข็งและตู้เหรียญอัตโนมัติ ที่เดิมทีปิดกั้นทางเข้าออกของห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ดูเหมือนจะถูกพลังอันน่ากลัวบางอย่างโจมตีใส่อย่างรุนแรง จนระเบิดกระจาย กลายเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจายเต็มพื้น
ท่ามกลางการพุ่งกระจัดกระจายของเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยนั้น ร่างที่เฝ้ารอมาเนิ่นนาน ก็ได้พุ่งออกมาจากประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็พุ่งเจ้าใส่กองทัพซอมบี้อย่างรวดเร็วทันที!
ฮวางซาง ในที่สุดก็บุกทะลวงออกมาในช่วงคับขันแล้ว!
