ตอนที่ 65 สังหาร ระเบิดประตู
ตอนที่ 65 สังหาร ระเบิดประตู
บนถนนเล็กๆด้านนอกของโรงยิมแห่งนี้ มีเด็กหนุ่มสวมใส่ชุดออกกำลังกายสีดำคนหนึ่ง ขี่หลังสุนัขกลายพันธุ์สีดำที่มีรูปร่างใหญ่กว่าสุนัขกลายพันธุ์ทั่วไปสามส่วน วิ่งตรงมายังโรงยิมแห่งนี้
ท่าทางของเด็กหนุ่มคนนั้น น่าจะเพิ่งอายุได้ประมาณ15-16ปี รูปลักษณ์ภายนอกดูอ่อนวัย แต่แววตากลับฉายแววหนักแน่นถึงขีดสุด ในมือของเขายังถือมีดโค้งที่ ไม่รู้เอามาจากไหนด้ามหนึ่ง มีดโค้งชนิดนี้ถูกชาวเนปาลเรียกขานนามมันว่า "มีดหัวสุนัข" บนมีดโค้งนั้นเต็มไปด้วยเลือดสีม่วงดำ ที่ด้ามจับก็ยังมีเศษเนื้อติดอยู่ด้วย มองดูแล้วน่ากลัวและโหดร้ายยิ่งนัก
เด็กหนุ่มที่ดูอ่อนวัย หมายักษ์ที่โหดร้าย ซอมบี้ที่อาระวาด มีดโค้งที่เก็บมาได้....
ทั้งหมดนี้กลับเป็นเหมือนสโลแกน โฆษณาของเกมส์บางเกมส์ เพื่อเตือนว่าวันสิ้นโลกได้มาถึงแล้ว ---เตรียมสุนัข และอุปกรณ์ทั้งหมดของคุณไว้ให้พร้อม...
แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เกมส์ แต่มันคือความจริงที่เกิดขึ้น!
ในตอนนั้นเอง กองทัพซอมบี้ที่อยู่ด้านหน้าโรงยิมไม่ไปไหน ก็เห็นสุนัขกลายพันธุ์ และเด็กหนุ่มคนนี้ จากนั้นพวกมันก็ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะวิ่งตรงเข้ามาหาเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างรวดเร็ว!
"ทำไมซอมบี้ถึงได้เยอะขนาดนี้?!"
ในขณะที่มองไปทางซอมบี้ ที่เข้ามาหาเขานับร้อยนับพันตัว เด็กหนุ่มคนนั้นก็ตื่นตกใจมากเช่นกัน
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้เหล่านี้ เขากลับไม่ได้วิ่งหนีไปแต่อย่างใด กลับมองไปทางซอมบี้ที่ยืนเบียดเสียดกันอยู่หน้าประตูโรงยิมแทน จากนั้นดวงตาของเขาก็ฉายแววจริงจัง ก่อนจะล้วงหยิบประทัดขนาดใหญ่สองสามตลับออกมาจากกระเป๋า ซึ่งประทัดเหล่านี้ที่ถูกเรียกว่าว่า "ชุนเล่ย" จากนั้นก็จุดไฟและโยนใส่ซอมบี้เหล่านั้นทันที
บึมบึมบึมบึมบึม!
สาเหตุที่ประทัดขนาดใหญ่เหล่านี้ ถูกเรียกว่า ชุนเล่ย เป็นเพราะว่าเสียงที่ดังขึ้นอย่างรุนแรงนั้นคล้ายกับเสียงของระเบิด ประทัดหลายตลับนั้นระเบิดขึ้นพร้อมกัน จากนั้นเสียงระเบิดก็ดังขึ้นอย่างรุนแรง ซอมบี้หลายตัวที่ยืนออกันอยู่หน้าประตูโรงยิม ก็พากันตื่นตระหนกตกใจ ส่งผลให้พวกมันหยุดกระแทกประตู แล้วหมุนตัวพุ่งเข้ามาหาเด็กหนุ่มคนนี้แทน
เมื่อเห็นซอมบี้ที่อยู่หน้าประตู ต่างถูกดึงดูดมาแล้ว ถึงแม้ว่าใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้ จะแสดงความเคร่งเครียดก็ตาม แต่กลับไม่แสดงออกถึงความร้อนรนแต่อย่างใด จากนั้นก็กวัดแกว่งมีดโค้งเนปาลในมือขึ้นมา แล้วฟันไปบนตัวของซอมบี้ ที่พุ่งเข้ามาหาทั้งสองตัวนั้น อย่างโหดเหี้ยม
จากนั้นเลือดสด ก็พุ่งทะลักออกมา สาดกระเด็นอยู่เต็มพื้น อีกทั้งยังกระเซ็นใส่ตัวของสุนัขตัวใหญ่ราวกับเสือตัวนั้นด้วย หลังจากนั้นก็ตะโกนออกไป
"เจ้าดำ ไป!"
แฮ่!
เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กหนุ่ม สุนัขที่มีลำตัวยาวเกือบสองเมตร ก็ได้ส่งเสียงคำรามอย่างรุนแรงออกมา จากนั้นก็วิ่งพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วทันที
เจ้าสุนัขยักษ์ตัวนั้น ไม่เพียงแต่จะตัวใหญ่กว่าสุนัขกลายพันธุ์ทั่วไปเท่านั้น พละกำลังและความเร็วของมัน ก็มากจนน่าตกใจอีกด้วย ต่อให้มีเด็กหนุ่มขี่หลังอยู่ก็ตาม แต่ระดับความเร็วของมันก็ยังเหนือกว่าซอมบี้เหล่านั้นอยู่ดี ไม่นานก็สามารถทิ้งระยะห่างจากกองทัพซอมบี้ไว้ด้านหลังของเขาได้!
และในเวลาเดียวกัน ซอมบี้สองตัวด้านหน้าของเด็กหนุ่มและสุนัข ก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาทันที
"ฆ่ามัน!"
เมื่อเห็นภาพนี้ ดวงตาของเด็กหนุ่มก็ฉายแววเคร่งขรึมทันใด จากนั้นก็จะโกนสุดเสียง แล้วหยิบมีดขึ้นมาฟันซอมบี้ตัวหนึ่งทันที
กรอบ!
ด้วยความช่วยเหลือจากพลังการโจมตีของสุนัขยักษ์ ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้เหมือนกับทหารในสมัยโบราณอย่างไรอย่างนั้น เขาสามารถฟันไปบนหัวของซอมบี้ตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย และเป็นเวลาเดียวกันกับปากของสุนัขตัวนั้นก็อ้าออก แล้วกัดไปบนหัวของซอมบี้อีกตัว ก่อนกลืนกินลงไปจนไม่เหลือซาก จากนั้นก็พุ่งไปข้างหน้าต่อ
ไม่นาน กองทัพซอมบี้ขนาดใหญ่ ก็ถูกเด็กหนุ่มคนนั้นหลอกล่อ จนห่างออกจากประตูใหญ่ของโรงยิมไป พร้อมกับที่เด็กหนุ่มคนนั้นได้มาถึงกำแพงของโรงยิมแห่งนี้ จากนั้นก็จะโกนสุดเสียงอีกครั้ง
"เจ้ามืด กระโดด!"
แฮ่!
วินาทีต่อจากนั้น เสียงเห่าของสุนัขก็ดังขึ้น สุนัขยักษ์ตัวนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดไปข้างหน้า จากนั้นก็นำพาเด็กหนุ่มคนนั้นกระโดดข้ามกำแพงล้อมที่มีความสูง หลายเมตร แล้วร่วงลงไปในโรงยิมแห่งนี้
หลังจากที่เด็กหนุ่มและสุนัขยักษ์ เข้ามาในโรงยิมแล้ว ซอมบี้ที่สูญเสียเป้าหมาย ก็ค่อยๆหยุดย่างเท่า หลังจากนั้นก็เดินลอยชายไปลอยชายมาอีกครั้ง
สำหรับเด็กหนุ่ม หลังจากเข้าไปทางด้านหลังของโรงยิมแล้ว เขาก็พุ่งตรงเข้าไปด้านในของโรงยิม ด้วยความรวดเร็วทันที จากนั้นจางเฟิ้งก็เปิดประตูให้ แล้วเข้าไปด้านในได้ในที่สุด
……
"แม่งเอ๊ย ครั้งก่อนหมาตัวนั้นก็ตายไปแล้ว ครั้งนี้เจ้าเด็กนั่นยังจะพาตัวใหม่กลับมาอีก ความสามารถนี้มันช่างน่าอิจฉาจริงๆ!'
และในเวลาเดียวกัน ชายหัวล้านที่ได้เห็นภาพทั้งหมดนี้ อดเลียริมฝีปากไม่ได้ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความอิจฉาว่า
" ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมจริงๆ ข้ามีพลังเหนือมนุษย์ฟื้นตื่นขึ้นมาเล็กน้อย แต่เจ้าเด็กที่ผอมกระหร่องกระแหร่งนั่น กลับมีพลังเหนือมนุษย์ที่เก่งกาจมากกว่า บัดซบจริง!"
"พี่ใหญ่ ตอนนี้เด็กนั่นก็เข้าไปแล้ว ศักยภาพของอีกฝ่ายก็เพิ่มมากขึ้น เราจะไปต่อกรกับพวกเขาได้ยังไงละ?"
ในขณะที่มองไปยังท่าทางบ่นพึมพำของชายหัวล้านคนนั้น น้องเล็กที่ถูกเขาตบก่อนหน้านั้นก็อดถามขึ้นมาไม่ได้
"หรือว่าจะโจมตีเข้าไปโดยตรงๆเลยครับ?"
เมื่อพูดถึงตรงนี้ น้องเล็กคนนี้ก็หยุดไปเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า
"แต่ถ้าโจมตีเข้าไปตรงๆ ...แล้วจะจัดการกับซอมบี้ด้านนอกอย่างไรละ ไหนจะทหารสามคนนั้นอีก เกรงว่าเราจะรับมือกับ พวกเขาไม่ได้ พวกเขามีปืนกลที่แข็งแกร่งมาก นอกจากนั้นก็ยังมีหมายักษ์ตัวนั้น...."
เมื่อได้ยินคำพูดของน้องเล็ก คนอื่นๆก็พากันพยักหน้าตาม เห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นหวาดกลัวต่ออานุภาพของ ปืนกลของฮวางซางและพรรคพวกเป็นอย่างมาก
"บัดซบ ในสายตาของพวกแก คิดว่าพี่ใหญ่อย่างข้าเป็นคนมุทะลุรึยังไง? ถ้าข้าโง่ขนาดนั้น ข้าก็คงตายไปตั้งแต่สิบวันก่อนแล้ว!"
แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของน้องเล็กคนนั้น ชายหัวล้านที่ดูเหมือนหยาบโลนคนนั้น กลับส่งเสียงหัวเราะเยือกเย็นออกมา จากนั้นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า :"หึ โจมตีก็โจมตี แต่ไม่ใช่พวกเราโจมตีนะ เห็นซอมบี้พวกนี้ไหม พวกมันคือเป้าล่อกระสุนปืนที่ดีที่สุดของพวกเรา แค่เพียงเราคิดหาวิธีเปิดประตูบานใหญ่ได้ ถึงตอนนั้นซอมบี้เหล่านี้ ก็จะช่วยเราจัดการเจ้าพวกนั้นแล้ว!"
"แต่ในนั้นมีคนอยู่ไม่น้อยเลยนะ ส่วนใหญ่ในนั้นก็คือเด็กๆ..."
เมือได้ยินคำพูดของขายหัวล้าน น้องเล็กอีกคนก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้
เนื่องจากเพราะความสามารถพิเศษ พวกเขาจึงได้จับจ้องไปที่จูเก๋อ โหย๋วหลง และคนอื่นเป็นเวลานาน เมื่อเป็นเช่นนี้พวกเขาจึงรู้ว่าในนั้นนอกจากจางเฟิ้ง จูเก๋อ โหย๋วหลง ฮวางซางและพรรคพวกแล้ว ก็ยังมีเด็กๆที่มีอายุไม่ถึงสิบขวดอีกหลายคนด้วย
ถ้าระเบิดประตูใหญ่ ให้ซอมบี้เข้าไปละก็ พวกเขาก็จะสามารถใช้ประโยชน์จากซอมบี้ จนกระสุนของฮวางซางและพรรคพวกหมดลง แล้วก็หาโอกาสจับตัวจูเก๋อ โหย๋วหลงมา แต่เด็กเหล่านั้นอาจจะไม่มีขีวิตรอดออกไป
ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะเลว จนกระทั่งฆ่าคนมาไม่น้อยแล้วก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเมื่อวันสิ้นโลกได้กรายมาถึง คุณธรรมและมโนธรรมในก้นบึ้งหัวใจของพวกเขา ก็ยังไม่ได้พังทลายลง ถ้าให้พวกเขาฆ่าเด็กน้อยไร้เดียงสานับสิบคนนั้น พวกเขาก็ตัดใจลงมือไม่ลง!
"บัดซบ!"
แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของน้องเล็กคนนั้น ชายหัวล้านกลับถีบเขาจนล้มลงไปกองกับพื้น จากนั่นก็เหยียบไปบนใบหน้าเขา ก่อนด่าออกไปว่า
"เจ้ากล้าแสร้งเป็นนักบุญกับข้าอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอยากเป็นพ่อพระนักก็ไปตายอยู่กับพวกเด็กนั้นดีไหม?
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ภายใต้การออกแรงเหยียบจากเท้าของชายหัวล้าน เลือดสดๆบนใบหน้าของน้องเล็กที่ถูกเหยียบคนนั้นก็ไหลออกมา จากนั้นก็ด่าน้องเล็กที่แสดงสีหน้าแทบจะทนไม่ไหวออกมาว่า
"อย่าลืมกำพืดของพวกแกด้วย พวกแกทั้งหมดก็เป็นนักโทษเฮงซวย ถ้าไม่ใช่เพราะน้องสามของเราช่วยพวกแกไว้ ป่านนี้พวกแกได้กลายเป็นซอมบี้เหล่านั้นไปแล้ว ยังจะโอกาสมาบ่นจู้จี้จุกจิก พูดไร้สาระต่อหน้าข้ากันอีกเหรอ?”
"พี่...พี่ใหญ่ ฉัน ฉันผิดไปแล้ว!"
น้องเล็กคนนี้รู้ว่า ชายหัวล้านคนนี้ เป็นผู้ร้ายที่สามารถฆ่าคนได้ในพริบตาเดียว ดังนั้นตนจึงได้ขอความเมตตา จากเขาอย่างต่อเนื่อง
"ไสหัวออกไป!"
บางทีนี่อาจเป็นเพราะไม่อยากให้เลือดดึงดูดซอมบี้เข้ามา ชายหัวล้านคนนี้จึงได้ยกเท้าออก จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าโหดร้ายว่า :"พวกแกจงจำไว้ เราได้ตกอยู่ในสภาวะวันจุดจบโลก เป็นโลกที่เต็มไปด้วยปลาใหญ่กินปลาเล็ก ถ้าพวกแกไม่อยากตายอย่าใจอ่อนเป็นผู้หญิงไป ไม่อย่างนั้น ข้าจะเป็นคนจัดการพวกแกด้วยมือของข้าเอง เข้าใจไหม?"
"ครับ ครับ.."
ในขณะที่มองไปทางน้องเล็กที่ส่งเสียงครวญครางอยู่บนพื้น แล้วก็มองไปยังท่าทางที่โหดร้ายและน่ากลัวของชายหัวล้านคนนั้น น้องเล็กคนอื่นๆต่างก็ทำตัวสงบเสงี่ยม พากันพยักหน้า โดยไม่โต้แย้งออกมาแต่อย่างใด
ถึงแม้ว่าในใจของพวกเขานั้นจะมีจิตสำนึกน้อยนิด อยู่บ้าง แต่จิตสำนึกอันน้อยนิดนี้ เทียบไม่ได้กับชีวิตของตัวเองเลย
นี่คือสันดานของคน!
"เอาละ นี่คือระเบิดมือ ที่ได้มาจากตัวของทหารหลายคนก่อนหน้านั้น พวกนายทั้งห้าคนหยิบไปคนละอัน แล้วไประเบิดประตูให้ข้า!"
เมื่อเห็นน้องเล็กเหล่านั้นไม่กล้าโต้แย้งแต่อย่างใด พี่ใหญ่คนนั้นก็พยักหน้า จากนั้นก็หยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา แล้วโยนลงไปบนพื้น ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
"จำไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องพังประตูนั้นให้ได้!"
"พี่ ... พี่ใหญ่ พี่กำลังส่งพวกเราไปตายนะ!"
เมื่อได้ยินคำพูดของชายหัวล้าน สีหน้าของ ลูกสมุนเหล่านั้นก็แปรเปลี่ยนไปทันที
ถึงแม้ว่าซอมบี้ที่อยู่ในละแวกนี้ จะเพิ่งถูกเด็กหนุ่มคนนั้น ล่อหลอกออกไปก็ตาม แต่บนถนนกลับยังมีซอมบี้ ที่เดินลอยไปลอยมาอยู่อีกหลายตัว บวกกับถ้าพวกเขาไประเบิดประตู จะต้องเกิดเสียงที่ดังอึกทึกขึ้นอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเขาก็คงจะหมดหน้าที่แล้ว แต่พวกเขาจะสลัดหลุดจากซอมบี้ได้ยังไงกันละ?"
"แกไม่มีสมองเหรอ ข้าเคยสาธิตให้ดูก่อนหน้านั้นแล้วไม่ใช่เหรอ เพียงแค่นำเลือดมาทาไว้บนตัว เท่านี้ก็ซ่อนกลิ่นกายชีวิตของพวกเอ็งได้แล้ว ถึงตอนนั้นพวกนายก็แค่ทิ้งระเบิดออกไป แล้วถือโอกาสที่ระเบิด ยังไม่เกิดการระเบิดขึ้น หนีออกไปก็แค่นั้นเอง??
เมือเห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกสมุนเหล่านั้น ชายหัวล้านก็ด่าทอขึ้นมาอีกครั้ง
"เอาละ เรื่อง นี้ยังไม่ได้พูดคุยกันก่อน หลังจากกลับมาจากทำภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว ข้าจะจัดหาเหล้า เนื้อและของดีๆมาให้พวกแก แล้วข้าก็จะสรรหาเด็กขาวๆมาให้พวกแกเคี้ยวเล่นสามวันเต็มๆเลย แต่ถ้าพวกแกยังชักช้าอยู่อีก พวกแกคิดว่าข้าฆ่าคนไม่เป็นเหรอ?
"ครับ ครับ พี่ใหญ่..."
วิธีการฆ่าอย่างเหี้ยมโหดฃองชายหัวล้านคนนี้ เหล่าสมุนต่างก็เคยเห็นมากับตาตัวเองแล้ว ดังนั้นเมื่อเห็นท่าทางที่ดุร้ายของชายหัวล้านคนนั้น พวกเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธแต่อย่างใด ทำได้เพียงรวมตัวกันเริ่มจับฉลากอย่างตัวสั่นงันงกเท่านั้น
ไม่นานฉลากเหล่านั้นก็ถูกจับหมด สองสามคนที่ไม่ได้จับถูก ต่างก็มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ ส่วนอีก 5 คนที่จับได้กลับมีใบหน้าที่ซีดเผือด ราวกับบุพการีได้ตายลงไปอย่างไรอย่างนั้น จนกระทั่งกางเกงของ 2 ใน 5 คนนั้น ได้เปียกชื้นออกมา
ถึงอย่างไร ไม่ว่าชายหัวล้านจะพูดให้ผ่อนคลายอีกครั้งยังไง ปฏิบัติการในครั้งนี้ของพวกเขา พูดได้ว่ามีโอกาสรอดน้อยมากทีเดียว!
ในใจเขารู้เพียงว่า ถ้าไปปฏิบัติหน้าที่นี้ พวกเขาจะมีโอกาสรอดน้อยมาก แต่ถ้าไม่ไปชายหัวล้านคนนั้น ต้องฆ่าพวกเขาอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นก็คงจะไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดแล้วละ!
ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะกลัวมากแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงแค่ ฝืนปลอมตัวทำเป็นซากศพของซอมบี้เท่านั้น หลังจากนั้นเลือดอันเน่าเหม็นก็ถูกทาลงไปทั่วทั้งตัว แต่ก็ยังไม่มั่นใจด้วยกังวลว่าจะถูกซอมบี้พบเห็น พวกเขายังห้อยเครื่องในและซากศพของซอมบี้เหล่านั้นด้วย สุดท้ายก็หยิบระเบิดมือแล้ววิ่งออกไปยังประตูอัตโนมัติบานนั้น
หลังจากที่อยู่รอดมาได้ จากภัยพิบัติของคืนที่ผ่านมา คนเหล่านี้จึงได้มีความกล้าอยู่บ้าง ต่อให้เมื่อสักครู่จะหวาดกลัวยังไงก็ตาม ตอนนี้พวกเขาก็ต้องใจเย็นลง หลังจากนั้นพวกเขาก็มาถึงประตูอัตโนมัติอย่างเงียบๆและรวดเร็ว จากนั้นก็ดึงสลักระเบิดออก แล้ววางระเบิดนั้นไว้ที่ใต้ประตูบานนั้น
หลังจากนั้น พวกเขาก็เตรียมพร้อมที่จะหนีตายกลับไป
แต่ในตอนนี้เอง เสียงปืนก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน
ตึงตึงตึงตึงตึงตึง!
หลังจากที่เกิดเสียงปืนดังลั่นแล้ว บนตัวของคนที่เตรียมพร้อมจะหนีกลับไปเหล่านั้น ก็เกิดเป็นรูกระสุนขึ้นมา หลังจากนั้นก็ล้มลงไปกับพื้น ก่อนจะส่งเสียงร้องครวญคราญออกมาอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งปรากฏสีหน้าแห่งความโกรธแค้น ตกใจและสับสนขึ้นมาบนใบหน้าของพวกเขาด้วย
จริงๆแล้วพวกเขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำ ว่าทำไมเมื่อพวกเขาทำภาระกิจเสร็จสิ้นแล้ว ชายหัวล้านก็ยังไม่ปล่อยพวกเขาไว้!
"หึ พวกโง่เง่าสมองทึ่มเหล่านี้ ซอมบี้นั้นกินเนื้อและเลือดสดๆเป็นอาหาร แค่มีเสียงอย่างเดียวไม่พอที่จะดึงดูดความสนใจมันได้หรอก"
ในขณะที่มองไปทางลูกน้อง ที่กำลังดิ้นพล่าน และส่งเสียงครวญครางอยู่หน้าประตูโรงยิมเหล่านั้น ใบหน้าของชายหัวล้านก็ปรากฏรอยยิ้มแห่งความชั่วร้ายขึ้นมาทันที จากนั้นก็ก็หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเลือดเย็น
บึม!
วินาทีต่อจากนั้น ระเบิดมือใต้ประตูก็ระเบิดออกในที่สุด ภายใต้การระเบิดพร้อมกันทั้งห้าลูก เปลวไฟและพลังการโจมตีก็ทำลายประตูนนั้นได้ในพริบตาเดียว พร้อมกับระเบิดใส่ร่างผู้โชคร้าย ที่อยู้ใกล้กับประตูเหล่านั้น จนเละไม่เป็นชิ้นดี จนเลือดกระจัดกระจายเต็มพื้น!
โฮก!
โฮก!
โฮก!
เสียงระเบิดอันรุนแรง บวกกับกลิ่นอายของเลือดสดเหล่านี้น เป็นเสมือนกระดิ่งแจ้งเตือนอาหารมื้อค่ำ ส่งผลให้ดึงดูดซอมบี้ที่กระหายเลือดในละแวกนั้นเข้ามา ไม่นานนัก เสียงคำรามที่กระหายเลือดอย่างรุนแรงก็ดังขึ้น ซอมบี้นับไม่ถ้วนก็ทะลักมายังประตูโรงยิมบานนั้น หลังจากนั้นก็กัดกินเลือดเนื้อของผู้โชคร้ายหลายคนนั้นทันที สุดท้ายก็ทะลุเข้าไปในโรงยิม พุ่งตรงเข้าไปในโรงยิมทันที!
ภายในโรงยิมที่ไกล้กับประตูนั้น ซอมบี้ที่กระหายเลือดเหล่านั้น ต่างสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของชีวิต ภายในโรงยิมได้อย่างชัดเจน!