ตอนที่ 61 ตะลุมบอน ขึ้นฝั่ง
ตอนที่ 61 ตะลุมบอน ขึ้นฝั่ง
ปลายักษ์ที่มีความยาวเกือบสิบเมตร แล้วก็มีร่างกายที่แข็งแรงถึงขีดสุด มีน้ำหนักอย่างน้อย3-5ตัน เทียบเท่ากับน้ำหนักของช้างโตเต็มวัยหนึ่งตัวทีเดียว
ปลายักษ์ตัวนี้ได้กระโดดแหวกอากาศขึ้นมา จากนั้นก็ฟาดลงมาอย่างโหดเหี้ยม ราวกับช้างตัวหนึ่งที่ทิ้งตัวลงมาจากความสูงหลายเมตร จนเกิดความดันของอากาศอย่างรุนแรง จนเทบจะหยุดหายใจ!
บึมบึมบึมบึม!
แต่ทว่าในตอนนี้เอง เสียงระเบิดอย่างรุนแรงกลับดังขึ้นมาอีกครั้ง
หลังจากนั้น กระสุนที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดใหญ่กว่านิ้วมือของผู้ใหญ่หลายลูก ได้ถูกยิงฝ่าอากาศออกไปภายใต้เปลวไฟที่แตกกระจาย หลังจากนั้นก็พุ่งใส่ตัวของปลายักษ์ ที่กระโดดแหวกอากาศขึ้น จนสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน คล้ายกับฝนกระสุนอย่างไรอย่างนั้น!
ฮวางซางรู้ว่า ถ้าหากปลายักษ์ตัวนี้อยู่ใต้น้ำ การกราดยิงด้วยปืนกล ใส่เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ ก็อาจจะไม่สามารถสร้างความเสียหาย ให้กับมันได้มากมายนัก แล้วถ้ายิ่งดูจากสติปัญญาของเจ้าปลายักษ์นี้แล้ว การคิดจะต่อกรกับมันอีกครั้งก็คงเป็นเรื่องที่ยากของยากที่สุดด้วยเหมือนกัน
และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ เมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้เขาจึงไม่ยิงปืนใส่มันมาโดยตลอด จนกระทั่งในตอนนี้ เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ได้กระโดดขึ้นมาบนผิวน้ำ เขาจึงได้คว้าโอกาสที่แสนอันตรายและยากเข็ญที่สุดครั้งนี้เอาไว้ ด้วยการยิงกระสุนเพลิงจากปืนกลที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 12.7mm ใส่ปลายักษ์อันน่ากลัวตัวนี้อย่างบ้าคลั่ง
บึมบึมบึมบึมบึม!
กระสุนเพลิงที่สามารถเจาะเกราะได้นั้นคือกระสุนชนิดพิเศษที่ใช้ต่อกรกับกองกำลังทหารที่ใส่ชุดหุ้มเกราะเฉพาะทาง แล้วก็ใช้ตอนที่เผชิญหน้ากับกองกำลังทหารที่ใช้ชุดหุ้มเกราะเหล่านั้นด้วย ถึงจะได้ผลลัพธ์ที่มีอานุภาพอย่างแท้จริง
ถึงแม้ว่าจะทำลายร่างของเจ้าปลายักษ์ตัวนี้ จนเป็นแผลเหวอะหวะก็ตาม แต่ระดับความแข็งแกร่ง ของร่างกายมันกลับมากเกือบเท่าเหล็กกล้าเลยก็ว่าได้ ดังนั้นหลังจากที่เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ถูกกระสุนเพลิงเหล่านั้นโจมตีใส่ ชนวนระเบิดชนิดพิเศษในกระสุนนี้ ก็ทยอยกันระเบิดขึ้น หลังจากนั้นเสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นมา ส่งผลให้เลือดเนื้อของปลายักษ์ตัวนี้ระเบิดออก เกล็ดปลากระจัดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง!
เห็นได้ชัดว่าการระเบิดของกระสุนเพลิง นำมาซึ่งความเจ็บปวดอย่างรุนแรง แก่ปลายักษ์ตัวนี้ ร่างที่โผล่ขึ้นมาเพียงครึ่งหนึ่งก็ดิ้นพล่านอย่างรุนแรง จนสูญเสียสมดุล นอกจากนี้พลังการโจมตี และพลังการระเบิดของกระสุนที่กราดใส่ ทำให้ปลายักษ์ตัวนี้ ไม่ได้ฟาดลงมาบนเรือลำนี้ แต่กลับฟาดลงไปบนผิวน้ำด้านหน้า ที่มีระยะห่างออกไปสองเมตรอย่างรุนแรงแทน!
บึม!
ซู่ซ่าซ่า!
การฟาดลงไปบนผิวน้ำ และการเจาะทะลุลงไปใต้น้ำนั้น มีแนวคิดที่แตกต่างกัน เมื่อเจ้าปลายักษ์ตัวนี้ ทิ้งตัวลงไปบนผิวน้ำ มันจึงได้เกิดเสียงระเบิดอันรุนแรงขึ้น พร้อมกับเกิดคลื่นยักษ์ขนาดมหึมา กระจายตัวออกไปคล้ายกับถูกคนโยนภูเขาเล็กๆ ลงมาอย่างไรอย่างนั้น
ภายใต้การถาโถมเข้าใส่ของคลื่นยักษ์ลูกนี้ ส่งผลให้เรือที่ฮวางซางและพรรคพวกอยู่นั้น กวัดแกว่งโอนเอนไปมาอย่างรุนแรง ถ้าไม่ใช่เพราะเรือลำนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างพิเศษ มีประสิทธิด้านการกันกระแทกและการพลิกคว่ำอย่าง โดดเด่นแล้วละก็ เกรงว่าเรือลำนี้ก็คงจะถูกคลื่นยักษ์ถาโถมใส่จนพลิกคว่ำไปแล้วอย่างแน่นอน
"บัดซบ บัดซบ!"
ดูเหมือนเป็นเพราะว่าหลิวซินนั้นจะเมาเรือ หรืออาจเป็นเพราะรู้สึกไม่ค่อยถูกกับน้ำ เมื่อเรือลำนี้กวัดแกว่งอย่างรุนแรงขึ้น สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที พร้อมกับแสดงอาการตื่นตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ส่วนฮาวางซางและตั้วลั่ว กลับจ้องเขม็งไปทางผิวน้ำที่ปลาตัวนั้นจมลงไป ก่อนจะแสดงสีหน้าเคร่งขรึมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ขึ้นมาทันที
เมื่อดูจากผลลัพธ์ของการโจมตีจากปืนกลเมื่อสักครู่ ถึงแม้ว่าปลายักษ์ตัวนั้น จะมีพละกำลังที่แข็งแกร่งมาก และมีรูปร่างใหญ่มหึมาก็ตาม แต่ด้านการป้องกันนั้นกลับไม่เท่ากับ ระดับการต้านทานแรงระเบิดจรวดของเจ้าไทแรนท์แต่อย่างใด ไม่อย่างนั้นละก็คงจะไม่สามารถทำลายปลายักษ์ตัวนั้นให้บาดเจ็บสาหัสได้
ตอนนี้เรื่องที่พวกเขากังวลอยู่เพียงอย่างเดียวคือ เจ้าปลายักษ์นั้นตายแล้วหรือไม่!
ถ้าหากได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่สามารถคร่าชีวิตมันได้ละก็ สัตว์ที่บาดเจ็บตัวนั้น ก็คงจะแปรเปลี่ยนเป็นสัตว์ที่น่ากลัวและบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น!
แต่ก็ด้วยความไม่รู้ว่าปลาดราก้อนฟิชตัวนั้นตายแล้ว หรืออาจเป็นเพราะกำลังหวาดกลัวอยู่ จึงทำให้น่านน้ำแห่งนี้ค่อยคืนกับสู่สภาพเดิม ปลาดราก้อนฟิชตัวนั้น ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีก เหลือทิ้งไว้เพียงเนื้อปลาและเลือดสีแดงดำ และเกล็ดปลาที่กระจัดกระจายอยู่บนผิวน้ำเท่านั้น
"ไปกันเถอะ!"
ถึงแม้ว่าปลายักษ์ตัวนั้น จะไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีกก็ตาม แต่ฮวางซางกลับยังไม่กล้าที่จะชะล่าใจ ดังนั้นจึงได้ขับเคลื่อนเรือพุ่งตรงไปยังชายฝั่งอีกครั้ง
เรือ เริ่มเข้าไปใกล้ชายฝั่ง มากเข้าไปทุกที!
"ดูเหมือนว่าปลายักษ์ตัวนั้นน่าจะไม่โผล่ขึ้นมาอีกแล้ว...."
ในขณะที่กำลังมองไปทางชายฝั่งที่ใกล้จะถึง ฮวางซางก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
แต่ในตอนนั้นเอง เลือดสีดำแดงกลับทะลักขึ้นมาบนผิวน้ำที่ห่างจากพวกเขาไม่มากนัก พร้อมกับน่านน้ำก็เริ่มเชี่ยวกราก เดือดพล่านอย่างรุนแรงอีกครั้ง!
"เหี้ย มันมาอีกแล้ว!"
เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนไปทันที
พวกเขาคิดไม่ถึงว่าปลายักษ์ตัวนั้นจะยังไม่ตาย และก็ไล่ตามพวกเขามาอีกครั้ง!
บึม!
เพียงแต่ครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าปลาดราก้อนฟิชตัวนั้นหวาดกลัวลึกๆกับปืนกลในมือของฮวางซาง ดังนั้นมันจึงไม่ได้โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ แต่กลับบีบเข้ามาใกล้เรือที่ฮวางซางและพรรคพวกอยู่อย่างรวดเร็วแทน!
วินาทีต่อจากนั้น พละกำลังมหาศาลนั้นก็กระแทกเข้ากับท้องเรืออีกครั้ง ส่งผลให้เรือเกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นอย่างรุนแรง จนกระทั้งตัวเรือถูกเจ้าปลายักษ์ตัวนั้นยกขึ้นจนเอียงอีกครั้ง!
"เจ้านี้มันจะทำอะไร มันจะคว่ำเรือพวกเรารึไง!
เนื่องจากเคยมีประสบการณ์ ถูกกระแทกมาหลายครั้งแล้วก่อนหน้านั้น ดังนั้นฮวางซางและพรรคพวกจึงไม่ได้หวาดผวาแต่อย่างใด มีเพียงแค่ตั้วลั่วคนเดียวเท่านั้นที่ขมวดคิ้วจนเป็นปม และมีแววตาที่เคร่งเครียด
แต่ไม่นานความสงสัยของเขาก็มีคำตอบ!
หลังจากการกระแทกครั้งนี้ ปลาดราก้อนฟิช ที่อยู่ท้ายเรือตัวนั้นกลับไม่ได้ดำดิ่งลงไปใต้น้ำ เหมือนครั้งก่อนหน้าแต่อย่างใด มันกลับกระแทกใส่เรืออย่างต่อเนื่อง แต่เรือที่มีความแข็งแกร่งมาโดยตลอดลำนี้ ก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับขอนไม้ที่ถูกดันออกไป
แต่ภายใต้พลังอันน่ากลัวของปลาดราก้อนฟิชตัวนี้ ด้วยความที่กำลังของเรือลำนี้นั้น ขับเคลื่อนในทะเลสาบไม่ค่อยแรงมากนัก จึงทำให้แทบจะสูญเสียการควบคุมไป ไม่เพียงแต่จะไม่เข้าใกล้ชายฝั่ง ตรงกันข้ามกลับพุ่งตรงไปกระแทกเข้ากับภูเขาจำลองกลางทะเลสาบอย่างรุนแรงแทน !
เห็นได้ชัดว่า เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ต้องการให้ เรือที่ฮวางซางและพรรคพวกอยู่นั้น แตกกระจาย จากนั้นก็จะได้--กลืนกินพวกเขาอีกครั้ง!
"ซวยแล้วไง!"
เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของฮวางซางและพรรคพวกก็ซีดลงทันใด
พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงว่า เจ้าปลายักษ์ตัวนี้จะมีสติปัญญาที่สูงเช่นนี้ จนกระทั่งสามารถเข้าใจใช้สิ่งภายนอก มาต่อกรกับพวกเขา
ชักจะยุ่งยากแล้วสิ!
เรื่องที่แย่ที่สุดคือ ปลายักษ์ตัวนี้นั้น กำลังแหวกว่ายอยู่ที่ท้ายเรือของพวกเขา ดังนั้นฮาวางซางและพรรคพวกจึงไม่สามารถยิงโจมตีใส่เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ได้ ไม่อย่างนั้นเรือลำนี้ ก็จะถูกพวกเขาทำลาย ถึงตอนนั้นเมื่อตกลงไปในน้ำพวกเขาก็คงจะเหลือเส้นทางแห่งความตายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น!
"หลิวซิน ใช้พลังความเย็น แช่แข็งท้ายเรือเร็ว!
เมื่อคิดได้ตรงนี้ ดวงตาของฮวางซางก็เคร่งขรึมทันใด จากนั้นจึงหันไปตะโกนบอกหลิวซินอย่างรวดเร็ว
"เข้าใจแล้ว!"
เมื่อได้ยินคำพูดฮวางซาง หลิวซินก็รีบมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที จากนั้นก็กระโจนไปท้ายเรือ แล้วใช้มือทั้งสองข้างกดลงไปบนส่วนท้ายของเรือ ก่อนจะแผ่พลังความเย็นของตัวเองออกมา
ข่าข่าข่า!
หลังจากเคยมีประสบการณ์การสังหารและสงครามมาแล้วก่อนหน้านั้น พลังความเย็นของหลิวซินก็บรรลุขึ้นไปอีกขั้น อีกทั้งการควบคุมพลังความเย็นของเขาก็ยิ่งคุ้นเคยมากยิ่งขึ้น
ในตอนนี้ ภายใต้การควบคุมพลังของหลิวซิน ขอบเขตการแช่แข่งเรือนั้นได้ถูกเขาจำกัดไว้ภายในระยะหนึ่งเมตร แต่ความเยือกเย็นกลับทะลุไปท้ายเรือ ทะลวงเข้าไปในตัวของเจ้าประหลาดราก้อนฟิชตัวนั้น
แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเจ้าประหลาดราก้อนฟิชตัวนี้ หรือเป็นเพราะอานุภาพความเย็นของหลิวซินนั้นลดทอนลงเมื่อแช่แข็งไปที่ท้ายเรือ ถึงแม้ว่าหลิวซินจะพยายามแผ่พลังทั้งหมดแล้วก็ตาม แต่ปลาดราก้อนฟิชตัวนั้น กลับยังคงนำพาเรือกระแทกเข้ากับภูเขาจำลองเช่นเดิม เพียงแต่ครั้งนี้ระดับความเร็วของมันลดลงไปบางส่วนเท่านั้น！
“โฮสต์รีบใช้พลังวิญญาณหนอนโจมตีเร็ว！”
ในตอนนั้นเอง เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซาง
"เข้าใจแล้ว!"
เมื่อได้ยินคำเตือนของระบบ ฮวางก็รีบดึงสติกลับมาทันที จากนั้นก็ฉายแววตาเคร่งขรึม หลอมพู่กันพิพากษาขึ้นมาใหม่ แล้วออกแรงกวัดแกว่งไปยังท้ายเรือ พร้อมกับตะโกนสุดเสียงว่า:"วิญญาณหนอน !"
หวือหวือหวือ!
หลังจากเสียงตะโกนดังขึ้น ด้ามจับสีดำของพู่กันก็เปล่งลำแสงสีดำออกมา เป็นเวลาเดียวกับตราประทับแมลงตัวเล็กของด้ามจับก็ค่อยๆทะลักม่านหมอกสีดำหนาแน่นออกมา หลังจากนั้นม่านหมอกสีดำก็ก่อตัวเป็นสกอพีนอสหลายๆตัว พุ่งตรงเข้าโจมตีไปยังท้ายเรืออย่างโหดเหี้ยม!
เนื่องจากสกอพีนอสเหล่านี้ เป็นเพียงแค่วิญญาณ ไม่มีร่างที่แท้จริง ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้นก็ทยอยทะลุไปยังท้ายเรือ จากนั้นก็ทะลักเข้าไปภายในตัวของปลาดราก้อนฟิชตัวนั้นที่อยู่ใต้เรืออย่างมืดฟ้ามัวดิน
บึมบึมบึม!
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอานุภาพของวิญญาณหนอนนั้นแข็งแกร่งเกินไป หรือเป็นเพราะวิญญาณของปลาดราก้อนฟิชตัวนั้นอ่อนแอกันแน่ ภายใต้การโจมตีของวิญญาณหนอนเหล่านั้น ดูเหมือนบาดแผลที่ถูกฮวางซางใช้ปืนกลยิงใส่ ของเจ้าปลาดราก้อนฟิชตัวนี้ จะได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น จนยากที่จะแบกรับไหว พริบตาเดียวมันก็ดิ้นพล่านอย่างบ้าคลั่ง อยู่ใต้น้ำจนเกิดเป็นฟองอากาศราวกับน้ำเดือด จนไม่ได้สนใจฮวางซางและพรรคพวกอีก
"ตอนนี้แหละ ไปกันเถอะ!"
หลังจากที่เจ้าปลายักษ์ตัวนั้นดิ้นพล่านอย่างบ้าคลั่ง เรือของฮวางซางและพรรคพวก ก็พ้นจากการควบคุมของเจ้าปลาดราก้อนฟิชในที่สุด จากนั้นฮวางซางก็ตะโกนออกมา แล้วจับเคลื่อนเรือเข้าไปใกล้ชายฝั่งอย่างต่อเนื่อง
ไม่เพียงแต่แค่นี้ เขายังใช้มือทั้งสองข้างออกแรงดึงม้านั่งตัวยาวในห้องโดยสารเรือออกมาอีกด้วย จากนั้นก็ก็นำไม้ม้านั่งนั้นมาทำเป็นไม้พาย มาช่วยพายอีกแรง！
เขารู้ว่าการพึ่งพาวิญญาณหนอนเหล่านั้น ไม่สามารถฆ่าปลาประหลาดราก้อนฟิชตัวนั้นได้ ดังนั้นพวกเขาจำเป็นต้องออกห่างจากทะเลสาบเฮงซวยนี้ ก่อนที่เจ้าปลายักษ์ตัวนั้นจะได้สติกลับมา！
“เหี้ย ทำไมเมื่อกี้ถึงนึกไม่ถึงนะ！”
เมื่อเห็นฮวางซางใช้ไม้ม้านั่งตัวยาว มาทำเป็นไม้พาย เพื่อเพิ่มความเร็วให้กับเรือลำนี้ ตั้วลั่วก็มีปฏิกิริยาตอบสนองทันที หลังจากนั้นก็ใช้กริชฟันม้านั่งตัวยาวอีกตัว มาทำเป็นไม้พายแบบเดียวกับฮวางซาง เพื่อช่วยพายอีกแรง！
ภายใต้การช่วยเรือกันและกันของฮวางซางและตั้วลั่ว ส่งผลให้ระดับความเร็วของเรือลำนี้ ค่อยๆเพิ่มขึ้น แล้วก็เข้าไปใกล้ชายฝั่งมากขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงฝั่งจนได้！
แต่ในตอนนั้นเอง ผิวน้ำด้านหลังของพวกเขากลับค่อยๆคืนกลับสภาพเดิม เป็นเวลาเดียวกับที่กระดูกอันแหลมคมบนแผ่นหลังของเจ้าปลาตัวนั้น ที่คล้ายกับคลีบปลาฉลามอย่างไรอย่างนั้น ก็โผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา แล้วบีบใกล้เข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว ！
เจ้าปลายักษตัวนี้ สลัดหลุดจากวิญญาณหนอนเหล่านั้นแล้ว！
“โดด！”
เมื่อเห็นเจ้าปลายักษ์ตัวนั้นตามมา สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนไปทันที ในขณะที่มองไปทางชายฝั่งที่อยู่ห่างจากพวกเขาไม่ถึง 3 เมตร ดวงตาก็ฉายแววเคร่งขรึม พร้อมกับตะโกนออกมาสุดเสียง
และในเวลาเดียวกัน เขาก็ชักระเบิดมือออกมา ดึงจุกออก จากนั้นทิ้งลงไปในน้ำโดยตรง
เมื่อทำการเสร็จสิ้น ฮวางซางก็นำกระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้า แล้วกระโดดขึ้นไปบนฝั่งทันที！
ภายใต้พลังที่เหนือคนทั่วไปนั้น ต่อให้ฮวางซางจะมีกระสุนและอาวุธที่มีน้ำหนักเกือบ 200 กิโลกรัมแบกอยู่บนหลังก็ตาม เขาก็ยังคงสามารถกระโดดไปได้ไกลถึง 3 เมตร ราวกับเสือที่กระโจนออกไป จากนั้นก็หล่นลงไปบนพื้นหญ้าชายฝั่งอย่างรุนแรง
และในเวลาเดียวกัน ตั้วลั่วและหลิวซินก็กระโดดตามมาเช่นเดียวกัน ก่อนที่จะร่วงหล่นลงไปข้างกายของฮวางซาง
“เฮ้อ ในที่สุดก็ขึ้นฝั่งมาได้ซะที！”
เท้าของพวกเขาก็ได้เหยียบบนพื้นดินในที่สุด อาการเมาเรือและอาการกลัวน้ำของหลิวซิน ก็ได้ผ่อนคลายออกมา ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มด้วยความดีใจ ขึ้นมาบนใบหน้าที่รอดชีวิตจากหายนะครั้งนี้มาได้
บึมบึม！
แต่ในตอนนั้นเอง ผิวน้ำชายฝั่งนั้น กลับแหวกออกอย่างฉับพลัน จากนั้นเจ้าปลาประหลาดราก้อนฟิช ที่มีบาดแผลฉกรรจ์ไปทั้งตัว ก็พุ่งขึ้นมาบนผิวน้ำ กระแทกใส่เรือลำนั้น จากนั้นก็อ้าปากกว้าง แล้วกัดหลิวซินที่ยืนอยู่บนชายฝั่งทันที！
เจ้าปลายักษ์ตัวนี้ ขึ้นมาบนฝั่งได้！
