ตอนที่ 60 กักขังวิญญาณ โจมตี
ตอนที่ 60 กักขังวิญญาณ โจมตี
หลังจากที่ใช้พลังเหนือมนุษย์ต่อกรกับโกว๋หวางหลุน จนตัวเองต้องพบเจอกับการสะท้อนกลับขั้นรุนแรงจนเจ็บปวดแสนสาหัส ฮวางซางก็ค่อนข้างหวาดกลัวพลัง “แห่งความตาย” มาโดยตลอด ต่อให้พลังความแข็งแกร่งของเขากล้าแข็งขึ้น จากการดูดซับพลังของเลือดแมลงแกนหลัก จนทำให้พลังหลอมรวมเป็นหนึ่งของเขาพัฒนาถึงขีดสุด เขาก็ยังคงไม่กล้าใช้ พลัง “แห่งความตาย” ของพู่กันพากษานี้อยู่ดี
แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เพื่อปกป้องเรือลำนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยอยากใช้ก็ตาม แต่สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงแต่กัดฟันใช้พลังต้องห้ามชนิดนี้ออกไป！
ฉึกฉึกฉึก！
ต้องบอกเลยว่า ถึงแม้ว่าการสะท้อนกลับ ของพลังแห่งความตายนั้น จะน่ากลัวแค่ไหนก็ตาม แต่อานุภาพของมันก็น่ากลัวถึงขีดสุดไม่แพ้กัน ในเวลานี้ ภายใต้การปกคลุมของหมอกสีดำอันหนาแน่น สกอพีนอสเหล่านั้น ได้ถูกดูดน้ำและพลังชีวิตทั้งหมดออกไป หลังจากนั้นเลือดเนื้อของพวกมันก็ค่อยๆเกิดอาการ ผุกร่อนและเหี่ยวแห้งลงอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายก็แตกกระจาย กลายเป็นเศษผงสีดำ ผสานรวมเข้าไปในม่านหมอกสีดำอันแปลกประหลาดนั้น！
สิบวินาที！
ใช้เวลาเพียงแค่ 10 วินาทีเท่านั้น สกอพีนอสที่เดิมที ปีนขึ้นมาเต็มลำเรือ รวมไปถึงสกอพีนอส อีกหลายร้อยตัวที่พุ่งออกมาบนผิวน้ำบริเวณรอบๆเรือลำนี้ และพยายามที่จะขึ้นมาบนเรือ ก็ถูกม่านหมอกสีดำอันนั้นกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่ซาก ！
อานุภาพเช่นนี้ มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ ！
“บัดซบ....”
หลังจากที่ฆ่าโกว๋หวางหลุนไปแล้ว ฮวางซางก็ไม่เคยคิดที่จะใช้พลัง “แห่งความตาย” อันน่ากลัวชนิดนี้อีก ดังนั้นตั้วลั่วจึงได้เห็นพลังอันน่ากลัวชนิดนี้เป็นครั้งแรก
ในขณะที่มองไปทางหมอกสีดำแปลกประหลาด ที่เก็บเกี่ยวชีวิตเป็นจำนวนมาก ราวกับเคียวของพญายม รูม่านตาของตั้วลั่วก็หดลง พร้อมกับอดที่จะส่งเสียงด้วยความตื่นตกใจออกมาไม่ได้
เขาเพิ่งจะได้รู้ว่า พลังความแข็งแกร่งของฮวางซางนั้นน่ากลัว กว่าที่เขาคาดคิดไว้อย่างมาก！
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ตั้วลั่วก็เริ่มนึกย้อนกลับไป ว่าหลายวันมานี้ตัวเองนั้นได้ไปล่วงเกินอะไรฮวางซางหรือเปล่า ได้ทำให้เจ้านี้โกรธแค้นจนต้องกลับมาแก้แค้นเขาในอนาคตหรือไม่....
เพียงแค่วินาทีต่อจากนั้น สีหน้าของเขาก็แข็งทื่อไปในทันที
ดูเหมือนว่า.... เขาจะล่วงเกินเจ้าหมอนั่นมากเกินไปซะแล้ว...
“เก่งมาก พี่ชายของผม！”
แต่ในเวลาเดียวกัน หลิวซินก็ได้ส่งเสียงออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ พี่ดูนั่น หนอนเฮงซวยเหล่านี้หนีเตลิดไปแล้ว！”
“อือ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวซิน ฮวางซางจึงรีบหันไปมองบนผิวน้ำรอบเรือทันที
แล้วก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ ดูเหมือนหนอนเหล่านั้น จะเกิดอาการหวาดกลัวม่านหมอกสีดำอันนี้ ดังนั้นถึงแม้ว่าจะมีหนอนอีกจำนวนมากทะลักขึ้นมาบนผิวน้ำก็ตาม แต่พวกมันกลับไม่ได้พุ่งตรงเข้ามาทางเรือนี้อีก ตรงกันข้ามกลับเลือกที่จะถอยร่นกลับไป สุดท้ายก็หายไปในกองสาหร่ายที่หนาแน่นเหล่านั้นทันที
“เฮ้อ.....”
เมื่อเห็นภาพนั้น ฮวางซางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ถึง แม้ว่าอานุภาพของพลัง “แห่งความตาย” นั้นจะน่ากลัวมากก็ตาม แต่พลังการทำลายของมันกลับแข็งแกร่งถึงขีดสุดเช่นเดียวกัน หลังจากที่ฆ่าสกอพีนอสหลายร้อยตัวเหล่านั้นไปแล้ว พลังสีดำที่อยู่ในภาพไทจี๋สีดำขาวนั้น ก็ได้อ่อนกำลังลงไป หนึ่งในสี่ส่วน ดังนั้นการถอยกลับไปของหนอนเหล่านั้น จึงทำให้เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกไม่น้อย
แต่ในตอนนั้นเอง การเปลี่ยนแปลงก็ได้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน！
หลังจากที่เห็นการล่าถอยของหนอนเหล่านั้นไปแล้ว ม่านหมอกสีดำที่กลืนกินสกอพีนอส นั้นกลับไม่ได้มลายหายไปแต่อย่างใด ตรงกันข้ามดูเหมือนว่ามันกำลังดึงดูดพลังบางอย่าง รวมไปถึงกวาดม้วนเข้าใส่ฮวางซาง ด้วยความรวดเร็วอีกด้วย！
“แย่แล้ว！”
สำหรับอานุภาพอันน่ากลัวของม่านหมอกสีดำอันนี้นั้น สามารถพูดได้ว่า ฮวางซางรับรู้ได้อย่างชัดเจนกว่าสิ่งอื่นใด ดังนั้นเมื่อเห็นว่าม่านหมอกสีดำอันนี้กวาดเข้ามา สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนไปในทันที พร้อมกับพยายามหลบหลีกม่านหมอกนั้น
เพียงแต่ว่าระดับความเร็ว ของม่านหมอกนั้นเร็วมาก ยังไม่ทันรอให้ฮวางซางหลบหลีกพ้น มันก็พุ่งเข้ามาตรงหน้าของฮวางซางแล้ว
แต่สิ่งที่ฮวางซางคิดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่ม่านหมอกสีดำเหล่านี้ กวาดเข้าใส่ด้านหน้าของฮวางซางแล้ว มันกลับผสานรวมเข้ามาในพู่กันพิพากษา ที่อยู่ในมือของเขาอย่างรวดเร็ว การผสานหลอมรวมกันของม่านหมอกสีดำเหล่านั้น ส่งผลให้ด้ามจับพู่กันสีดำขาวด้ามนี้ค่อยๆเกิดรอยร้าวขึ้นทีละน้อย จนสุดท้ายก็กลายเป็นตราประทับรูปแมลงตัวเล็กๆขึ้นมา 1 ตัวทันที！
แต่สิ่งที่ฮวางซางตกใจก็คือ ลักษณะของตราประทับรูปแมลงตัวนี้ เหมือนกับสกอพีนอสอย่างไม่น่าเชื่อ ！
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
เมื่อเห็นภาพนั้น ฮวางซางก็อึ้งงันไป
“ความสามารถชนิดที่สองของพลัง”แห่งความตาย“---กักขังวิญญาณ！”
ในชั่วเวลาที่ฮวางซางเกิดความสงสัยขึ้นมา เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของเขาทันที
“พลังแห่งความตายไม่เพียงแต่จะเป็นส่วนหนึ่งของพลังแห่งความเป็นความตายหยินหยางแล้วเท่านั้น มันยังเป็นหนึ่งในพลังที่ทรงพลังที่สุดในโลกอีกด้วย”
“การสังหารชีวิต พลังแห่งความตาย เป็นเพียงพลังขั้นพื้นฐานที่สุด และก็เป็นจุดเริ่มต้นในการใช้งานด้วย”
“นอกเหนือจากการสังหาร ก็คือความสามารถแห่งการกักขังวิญญาณ ของพลังแห่งความตายยังไงละ”
“กักขังวิญญาณ พอเห็นชื่อก็รู้ถึงความหมายแฝงที่บ่งบอกว่า คือการกังขังดวงวิญญาณเอาไว้ ดวงวิญญาณเหล่านี้ได้ถูกกักขังไว้ และตราบที่พลังแห่งความตายแข็งแกร่ง ก็จะสามารถใช้งานวิญญาณนี้ได้”
“แต่ถึงแม้ว่าโฮสต์จะมีศักยภาพที่แข็งแกร่งมาก อีกทั้งยังได้รับเลือดแมลงเข้ามาผสานในร่างกาย จนส่งผลให้พลังเหนือมนุษย์ทรงพลังขึ้นไปอีกขั้นแล้วก็ตาม แต่ยังไงก็ยังอ่อนแอเกินไปอยู่ดี มากสุดก็ทำได้เพียงแค่ กักขังวิญญาณของหนอนบางส่วนหรือสิ่งมีชีวิตขั้นต่ำ ยังไม่สามารถกักขังวิญญาณของมนุษย์ทั่วไปได้”
“เพราะว่าจิตวิญญาณของมนุษย์นั้นมีพลังที่แข็งแกร่งถึงขีดสุด ดังนั้นพลังในตอนนี้ของโฮสต์ จึงยังไม่สามารถทำถึงขั้นนี้ได้”
“เฉกเช่นเดียวกัน เนื่องจากศักยภาพของโฮสต์นั้นยังต่ำเกินไป ไม่สามารถเปิดความสามารถชนิดที่สามของพลัง”แห่งความตาย“ 【กลั่นวิญญาณ】ขึ้นมาได้ ดังนั้นโฮสต์จึงยังไม่สามารถกลั่นจิตวิญญาณเหล่านี้ มาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้ แล้วยิ่งไม่สามารถใช้วิธีการหลอมรวมวิญญาณนั้นมาผสานกับจิตวิญญาณของตนเพื่อสร้างเป็น 【ทาสวิญญาณ】ออกมาเสริมการต่อสู้ สิ่งที่สามารถทำได้ตอนนี้ก็คือ การนำวิญาณหนอนเหล่านั้นมาใช้เป็นอาวุธ แบบใช้แล้วทิ้ง ！”
“การใช้พลังการโจมตีของวิญญาณหนอนเหล่านี้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำร้ายร่างกายของศัตรูได้ก็ตาม แต่มันกลับทำให้จิตวิญญาณของศัตรูนั้นเสียหายอย่างรุนแรง ยิ่งจิตวิญญาณเสียหายมากแค่ไหน ผลลัพท์ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ความเสียหายและผลกระทบนั้น จะขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิตที่เป็นเป้าหมาย”
ฐานข้อมูลภายในของระบบนั้น มีข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับระบบการสืบทอดทั้งสิ้น ยิ่งพลังแห่งความเป็นความตายหยินหยางนั้น ระบบยิ่งเข้าใจมากเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงสามารถไขข้อสงสัย ให้กับฮวางซางได้ตั้งแต่ในช่วงเวลาแรก
“นี่ขนาดเป็นพลัง 1 ใน 4 ของพลังแห่งความตายส่วนนั้น ยังแข็งแกร่งมากขนาดนี้ พลังความเป็นความตายหยินหยางทั้งหมดจะน่ากลัวและมหัศจรรย์ใจมากแค่ไหน?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็เกิดความรู้สึกตกตะลึงขึ้นมาในใจทันที
ตอนนี้เขาเพิ่งได้เข้าใจว่า ทำไมระบบถึงได้พูดว่า พลังความเป็นความตายหยินหยาง เป็นหนึ่งในพลังที่แข็งแกร่งและทรงพลังที่สุดในโลก！
หลังจากที่ตกตะลึงแล้ว เขากลับแสดงความตื่นเต้นและความคาดหวังออกมาโดยไม่รู้ตัว
ถ้าวันหนึ่ง เขาสามารถควบคุมพลังชนิดนี้ ได้อย่างแท้จริง งั้นเขาก็จะแปรเปลี่ยนเป็นผู้ที่แข็งแกร่งเหนือสิ่งอื่นใดใช่ไหม?
“พี่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เมื่อเห็นท่าทางอึ้งงันของฮวางซางหลังจาก “ดูดซับ” ม่านหมอกสีดำอันนั้นไปแล้ว หลิวซินจึงถามขึ้นด้วยความกังวลใจ
“ไม่เป็นไร....”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวซิน ฮวางซางจึงได้สติกลับมา จากนั้นก็ส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรบ้าอะไรละ！”
แต่ในตอนนั้น เสียงของตั้วลั่วกลับดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ตรงนั้นมันไม่เคลื่อนไหวแล้ว！”
“อะไร?”
คำพูดของตั้วลั่ว ทำให้ฮวางซางและหลิวซินตื่นตกใจไม่น้อย จากนั้นต่างก็หันไปมองน่านน้ำ ที่มีปลาดราก้อนฟิฃกำลังล่าซอมบี้เหล่านั้นอยู่
แล้วก็เป็นไปตามที่ตั้วลั่วพูดไว้จริง ๆ ในเวลานี้ น่านน้ำที่เดิมทีมีระรอกคลื่นอย่างเดือดพล่าน ได้ค่อยๆฟื้นคืนกลับมาอยู่ในสภาพเดิม ถึงแม้ว่าผิวน้ำจะยังคงถูกย้อมจนกลายเป็นสีม่วงดำ และก็ยังปรากฏซากศพที่ลอยขึ้นมาก็ตาม แต่ปลายักษ์ใต้น้ำกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
“ปลายักษ์ตัวนั้น กินอิ่มจนกลับไปพักผ่อนแล้วใช่ไหม?”
การหายตัวไปของปลายักษ์ สร้างความรู้สึกกดดันอันใหญ่หลวงให้กับฮวางซางขึ้นมาทันที ส่วนหลิวซินเองก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะถามขึ้น
“เกรงว่าจะไม่ใช่...”
แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของหลิวซิน ฮวางซางกลับส่ายหน้า
ถึงแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นเงาของปลายักษ์นั้นก็ตาม แต่ในความรู้สึก ยังรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายภายในใจของเขากลับทวีความรุนแรงขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว ปลายักษ์นั้นไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปอย่างง่ายดายแน่นอน！
และความจริงก็เป็นเช่นนั้น！
บึม！
ยังไม่ทันรอให้ฮวางซางพูดจบ ความรู้สึกถึงภัยอันตรายในใขของเขากลับเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน ในขณะเดียวกันกับเรือท่องชมทิวทัศน์ลำที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ ก็ได้รับแรงกระแทกอันรุนแรงบางอย่าง โจมตีเข้าใส่ ส่งผลให้เรือนั้นกวัดแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเรือลำนั้นมีน้ำส่วนหนึ่งทะลักเข้ามา
ปลายักษ์นั้นอยู่ใต้เรือของพวกเขา
แต่สิ่งที่โชคดีก็คือ ถึงแม้ว่าเรือลำนี้ดูเหมือนว่าสร้างขึ้นจากไม้และดูค่อนข้างเปราะบางก็ตาม แต่ก็สร้างขึ้นได้ตามมาตรฐาน ไม่ว่าเรือจะลำเล็กหรือใหญ่ ก็จะต้องสร้างขึ้นโดยคำนึงถึงความปลอดภัยเป็นสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือลำนี้ ด้านการกันกระแทกของเรือนี้ยิ่งถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างดีมาก
และเมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงแม้ว่าวัสดุในการประกอบเรือลำนี้จะไม่ใช่ไม้ก็ตาม แต่เป็นไฟเบอร์กลาสที่ทั้งแข็งแรงและเบาชนิดหนึ่ง ที่ถูกเคลือบด้วยกาวแก้วและสีไม้เท่านั้น ดังนั้นถึงแม้ว่าจะถูกปลายักษ์ตัวนี้โจมตีก็ตาม แต่เรือลำนี้กลับไม่ได้รับความเสียหายมากมายแต่อย่างใด มากสุดก็เพียงแค่เกิดรอยร้าวไม่กี่รอยเท่านั้น！
แต่สำหรับฮวางซางและพรรคพวก การโจมตีครั้งนี้เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น！
บึม！
หลังจากการโจมตีครั้งที่หนึ่งไม่สามารถพลิกเรือให้คว่ำได้ ปลายักษ์ตัวนั้นก็จมหายลงไปใต้น้ำอีกครั้ง หลังจากนั้นก็พุ่งกระแทกเรือลำนั้นอีกครั้ง การกระแทกครั้งนี้ทำให้เรือกวัดแกว่งไปมาอย่างรุนแรง จนกระทั่งสิ่งของ ห่วงชูชีพบนเรือลำนี้ก็ถูกกระแทกจนหลุดลอยออกไป ฮวางซางจึงต้องจับขอบเรือไว้แน่น เพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นร่วงหล่นลงไปใต้น้ำ！
เพราะในใจของพวกเขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า หากหล่นลงไปในน้ำ พวกเขาจะไม่มีทางต่อกรกับเจ้าปลายักษ์ตัวนี้ได้อย่างเด็ดขาด！
บึมบึมบึมบึม！
จากนั้น ปลายักษ์ตัวนี้ก็โจมตีใส่เรือลำนี้อีกหลายต่อหลายครั้ง สุดท้ายก็ไม่สามารถพลิกคว่ำเรือ ที่มีการกันกระแทกชนิดพิเศษลำนี้ได้
แต่หลังจากที่ลองดู จนล้มเหลวหลายครั้ง ปลายักษ์ตัวนี้ก็หยุดการโจมตี จากนั้นก็ดำดิ่งลงไปใต้น้ำ หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“เจ้านั้นปล่อยเราแล้วใช่ไหม?”
เมื่อเห็นว่ามันหยุดโจมตี หลิวซินที่มีใบหน้าซีดเผือดก็อดถามขึ้นมาไม่ได้
“ระวัง！”
แต่ในตอนนั้นเอง ตั้วลั้วที่อยู่ด้านหน้าของเรือลำนี้กลับส่งเสียงตะโกนขึ้นมาอย่างฉับพลัน
บนผิวน้ำที่มีระยะห่างจากด้านหน้าเรือไม่กี่ 10 เมตร ได้เกิดการหมุนวนของน้ำขนาดใหญ่ขึ้น จากนั้นแผ่นหลังอันแหลมคมของปลายักษ์ตัวนั้น ก็เริ่มโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ จากนั้นก็ว่ายพุ่งตรงเข้ามาหาเรือที่พวกเขาอยู่อย่างรวดเร็ว！
“ยิง！”
เมื่อเห็นปลายักษ์ตัวนั้นพุ่งตรงเข้ามา ตั้วลั่วก็เหนี่ยวไกปืนของปีนยาวจู่โจมออกไปอย่างไม่ลังเลทันที จากนั้น เสียงปืนที่ดังขึ้นราวกับลูกโซ่ก็ดังขึ้นทันที กระสุนเหล็กหลายนัดก็ถูกยิงออกไป จนปกคลุมบนพื้นผิวน้ำที่ปลายักษ์นั้นอยู่ทันที
เมื่อได้ยินคำพูดของตั้วลั่ว หลิวซินเองก็มีปฏิกิริยาตอบสนองทันที จากนั้นก็ยิงกราดเข้าใส่ปลายักษ์ตัวนั้นเหมือนกับตั้วลั่วเช่นเดียวกัน！
แต่ทว่าไม่รู้เป็นเพราะกระสุนนั้นอ่อนแอลงเมื่อปะทะลงไปใต้น้ำ หรือเป็นเพราะการป้องกันของปลายักษ์ตัวนั้นแข็งแกร่งมากกันแน่ หลังจากที่หลิวซินและตั้วลั่วยิงกราดใส่ปลายักษ์ตัวนั้นราวกับลูกโซ่ กลับไม่สามารถขัดขวางการเคลื่อนไหวที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆของปลาตัวนั้นได้เลยแม้แต่น้อย แม้แต่เลือดสักหยดก็ไม่ปรากฏออกมาให้เห็น！
บึม---ซู่ซ่า！
แต่ภายในไม่กี่วินาที ปลายักษ์ตัวนั้นก็พุ่งเข้ามาด้านหน้าของเรือลำนี้ หลังจากนั้นเสียงแตกกระจายของน้ำก็ดังขึ้นอย่างรุนแรง ไม่นานร่างขนาดใหญ่ที่มีความยาวเกือบ 10 เมตร ได้กระโดดพุ่งพรวดออกมาราวกับภาพของปลาหลีฮื้อกระโจนข้ามประตูมังกรอย่างไรอย่างนั้น แล้วก็ฟาดใส่เรือลำนี้อย่างจัง！
