ตอนที่ 57 แบบวิวัฒนาการของซอมบี้
ตอนที่ 57 แบบวิวัฒนาการของซอมบี้
ถึงแม้ว่าเจ้าลิกเกอร์จะมีความอ่อนด้อย ในด้านพละกำลังและการป้องกันก็ตาม ซึ่งมันกลับตรงกันข้ามกับเจ้าไทแรนท์อย่างสิ้นเชิง ในความเป็นจริงแล้ว พละกำลังและการป้องกันของพวกมันนั้น เหนือกว่าซอมบี้ธรรมดาทั่วไประดับหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นถึงแม้ว่าพวกมันจะถูกตั้วลั่วและหลิวซินยิงโจมตีใส่ จนร่างกายเกิดรูกระสุนจำนวนมาก แต่ความเร็วของพวกมัน กลับไม่ได้ลดต่ำลงแต่อย่างใด ยังคงพุ่งเข้าใส่ฮวางซางและพรรคพวก ราวกับสุนัขบ้าคลั่งอย่างต่อเนื่อง
แต่หลังจากได้ต่อสู้และเข่นฆ่าในหลายวันมานี้ ฮวางซางกลับไม่ใช่เด็กเมื่อวานซืนอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าลิกเกอร์ ที่โจมตีเข้าหาตัวเองจากด้านซ้ายและขวา สองทิศทาง ใบหน้าของเขากลับไม่ได้แสดงความหวาดกลัวแต่อย่างใด ตรงกันข้ามเขากลับหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็กวัดแกว่งกริชในมือขึ้นมา แล้วฟันใส่เจ้าลิกเกอร์โดยตรงทันที
บางทีอาจเป็นเพราะการกลายพันธุ์เป็นไปอย่างราบรื่นมาโดยตรลอด จนไม่เคยพบเจอกับผู้มีพลังเหนือมนุษย์แต่อย่างใด ดังนั้นฮวางซางที่อยู่ในสายตาของเจ้าลิกเกอร์สองตัวนี้ จึงกลายเป็นอาหารชั้นเลิศที่สวรรค์ทรงโปรดมาให้ไปโดยปริยาย อีกทั้งยังไม่สามารถสร้างความหวาดกลัวให้กับพวกมันได้ ดังนั้นพวกมันจึงคลายลิ้นยาวนั้นออกมา แล้วยิงพุ่งเข้าใส่ฮวางซางที่พุ่งเข้ามาหาพวกมันอย่างรวดเร็วทันที
เห็นได้ชัดว่า พวกมันตั้งใจจะแย่งชิง “อาหารชั้นเลิศ” ที่อยู่เบื้องหน้าของพวกมัน เพื่อให้ตัวเองได้กินอย่างเต็มที่！
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ พวกมันประเมินความสามารถของฮวางซางต่ำไป
ดังนั้นไม่นานพวกมันจึงต้องจ่ายค่าตอบแทน ที่ประมาทศัตรูของตัวเองออกไป ---- ด้วยเลือด！
ฉึก ฉึก！
ถึงแม้ว่าลิ้นยาวของเจ้าลิกเกอร์ จะพุ่งออกไปด้วยความเร็วถึงขีดสุดก็ตาม แต่กริชที่อยู่ในมือของฮวางซางนั้น กลับเร็วยิ่งกว่า พริบตาเดียว ในขณะที่ลิ้นยาวทั้งสองเส้นนั้นพุ่งเข้ามาหาฮวางซาง กริชเคลือบพิษอัมพาต ในมือของฮวางซางก็ฟันออกไปบนลิ้นทั้งสองเส้นนั้นราวกับสายฟ้าฟาด
พริบตาเดียว เสียงฉีกขาดอันน่าหวาดเสียวของลิ้นทั้งสองเส้นนั้นก็ดังขึ้น ลิ้นอันแข็งแรงของเจ้าลิกเกอร์ ก็ได้ถูกฮวางซางสับจนขาดออกจากกัน ราวกับไส้กรอกที่ถูกหั่นด้วยมีดทำครัวอย่างไรอย่างนั้น เลือดสดจำนวนมากพุ่งทะลักออกมา จากปากของมันจนสาดกระเซ็นเต็มพื้นดิน จึงทำให้เจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนั้นอดที่จะคำรามอย่างรุนแรงออกมาไม่ได้
แต่เรื่องนี้มันยังไม่จบ！
สำหรับเจ้าลิกเกอร์ เมื่อเปรียบเทียบกับใบมีดที่คมกริบ ของกริชด้ามนั้น สิ่งที่ทำให้ถึงแก่ชีวิตได้กลับเป็นพิษอัมพาตที่เคลือบอยู่บนกริชด้ามนั้นต่างหาก ดังนั้นนาทีต่อจากนั้น เจ้าลิกเกอร์ที่ยังคงพุ่งเข้าไปหาฮวางซางอยู่นั้น ก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันใด แม้กระทั่งเสียงคำรามอันแหบแห้งของมัน ก็ดูจะเบาลงเช่นเดียวกัน！
พิษออกฤทธิ์แล้ว！
ถึงแม้ว่าสำหรับซอมบี้แล้ว ฤทธิ์ของพิษอัมพาตนี้จะมีฤทธิ์อ่อนลง ไม่สามารถทำให้เกิดอาการอัมพาตได้อย่างสมบูรณ์ แต่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งอย่างฮวางซาง ความอ่อนแอระดับนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกมันถึงแก่ชีวิตได้！
และยังไม่ทันรอให้เจ้าลิกเกอร์ ที่แข็งทื่อสองคนนั้นร่วงหล่นลงไปบนพื้นแต่อย่างใด ฮวางซางก็ได้ออกแรงกระแทกเท้า ไปบนพื้น เพิ่มระดับความเร็วขึ้นไปอีกขั้น พุ่งเข้าใส่เจ้าลิกเกอร์สองตัวนั้นทันที จากนั้นก็ตวัดกริชที่อยู่ในมือ แทงเข้าไปในปากที่กำลังอ้าค้างไว้เนื่องจากได้รับความชาของพิษนั้นอย่างโหดเหี้ยมทันที
กรอบ！
กรอบ！
เจ้าลิกเกอร์สองตัวนี้เพิ่งจะกลายพันธุ์อย่างเสร็จสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าพลังจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่ฮวางซางก็เคยพบเจอและมีประสบการณ์ได้ต่อสู้กับเจ้าลิกเกอร์นี้มาก่อนแล้ว นอกจากนี้ภายในช่องปากของมันค่อนข้างเป็นจุดที่อ่อนแอที่สุดด้วย ดังนั้นภายใต้การออกแรงด้วยพละกำลังอันน่ากลัวของฮวางซาง กริชที่อยู่ในมือของเขาก็ได้เสียบทะลุเข้าไป เสียบจนทะลุออกไปถึงกะโหลกของเจ้าลิกเกอร์สองตัวนี้ในพริบตาเดียว
หลังจากนั้น เจ้าลิกเกอร์ที่ดูเหมือนกับเป็นหุ่นกระบอกทั้งสองตัวนั้น ก็ได้สูญเสียพลังไปทั้งหมด จนขยับตัวไม่ได้
เพียงเพื่อต้องการฆ่าให้ตาย ฮวางซางเองก็ยอมแลกด้วยคุณค่าที่ไม่น้อยเลยทีเดียว แขนทั้งสองข้างที่เสียบเข้าไปในปากของเจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนั้น ก็ถูกเขี้ยวอันแหลมคมของมันกระแทกใส่ จนเกิดเป็นบาดแผลขึ้นมาไม่น้อยเช่นเดียวกัน และในเวลาเดียวกันก็สัมผัสได้ถึง ความชาที่แผ่ขยายออกมาจากบาดแผลเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่าพิษซอมบี้ได้เริ่มทะลักเข้ามาในร่างกายของเขาแล้ว
แต่ไม่ทันรอให้พิษซอมบี้นั้น ทะลักเข้ามาในร่างกายของเขาได้ พลังที่ทั้งแข็งแกร่งและทั้งบริสุทธิ์ของเจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนั้น ก็เริ่มผสานเข้ามาในตัวของฮวางซาง ทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา บาดแผลบนแขนทั้งสองข้าง ก็ค่อยๆสมานกันอย่างอย่างรวดเร็ว จนหายไป แม้แต่อาการชาจากพิษนั้น ก็ถูกกำจัดจนหมดสิ้นอีกด้วย！
ไม่เพียงแต่เท่านี้ ภายใต้การผสานรวมกัน ของพลังอันแข็งแกร่งทั้งสองตัวนั้น ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่อย่างใด ฮวางซางก็สัมผัสได้ถึงพลังภายในร่างกาย ของตัวเองที่กำลังเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งสัมผัสได้ถึง ขีดจำกัดของพลังนั้น！
พลังที่ที่ได้มาจากเจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนั้น แทบจะแข็งแกร่งมากว่า พลังที่ได้มาจากการฆ่าซอมบี้หลายร้อยตัวเสียอีก！
นี่คือพลังส่วนหนึ่งที่ถูก “กฎแห่งสวรรค์” ควบคุมเอาไว้ ได้ถูกแบ่งให้กับหลิวซินและตั้วลั่วตามข้อตกลง！
นี่ย่อมแสดงให้เห็นว่า ภายในร่างกายของซอมบี้กลายพันธุ์ อย่างเจ้าลิกเกอร์นั้น ได้แฝงไปด้วยพลังอันทรงพลังมหาศาลไว้ขนาดไหน！
และนั่นก็หมายความว่า เจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนี้ ยังไม่ได้ทำการรวมแกนพลังของตัวเองไว้ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่สามารถดูดซับพลัง ได้โดยตรงหลังจากการฆ่าพวกมันไปแล้วอย่างแน่นอน！
มิน่าละพวกมันถึงได้ดูอ่อนแอยิ่งนัก！
“ไสหัวออกไป！”
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องนี้ วินาทีต่อจากนั้น ฮวางซางที่มีร่างกายเต็มไปด้วยพลังมหาศาล ก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคือง จากนั้นก็กวัดแกว่งแขนทั้งสองข้างออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ชกใส่เจ้าลิกเกอร์สองตัวนั้น จนลอยออกไป กระแทกกับเจ้าลิกเกอร์ ที่เหลืออีกสองตัวอย่างแรง
ผละผละ！
พลังกำลังของเจ้าลิกเกอร์นั้น เทียบไม่ได้กับฮวางซางเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นภายใต้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อย่างไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้ เจ้าลิกเกอร์ที่เดิมที พยายามพุ่งเข้ามาหาฮวางซางทั้งสองตัวนั้น ก็ถูกกระแทกใส่จนล้มลงไปกับพื้นทันที！
แต่หลิวซินและตั้วลั่วย่อมไม่พลาดโอกาสดีๆ แบบนี้ไปได้ วินาทีต่อจากนั้น ทั้งสองคนก็พุ่งพรวด ออกไปข้างหน้า ตรงไปยังข้างกายของเจ้าลิกเกอร์ คนหนึ่งก็กวัดแกว่งกริชขึ้นมา ส่วนอีกคนหนึ่งก็เปิดปากของมัน แล้วทั้งคู่ก็จัดการโจมตีใส่เจ้าลิกเกอร์เหล่านั้นทันที
กรอบ！
กรอบ！
ถึงแม้ว่าพลังของหลิวซินและตั้วลั่ว จะไม่ได้น่ากลัวเทียบเท่าฮวางซางนักก็ตาม แต่พวกเขาก็มีข้อได้เปรียบที่ฮวางซางไม่มี
วินาทีต่อจากนั้น เสียงฉีกขาดอันน่าสยดสยองก็ดังขึ้น กริชสีดำที่อยู่ในการควบคุมของตั้วลั่ว ก็ได้แทงทะลุหัวกะโหลกของเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยม จนมันสมองและเลือดสดจำนวนมากได้พุ่งทะลักออกมา จบสิ้นชีวิตของมันลงไป
ส่วนหลิวซินก็ใช้พลังความเย็น แช่แข็งหัวของเจ้าลิกเกอร์อีกตัวหนึ่ง จากนั้นก็ชักปืนออกมายิงใส่หัวของเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้นจนแตกกระจาย เป็นน้ำแข็งสีเลือดจำนวนนับไม่ถ้วน สาดกระเซ็นอยู่เต็มพื้น！
เพียงเวลาไม่กี่นาที เจ้าลิกเกอร์ทั้งสี่ตัวก็ถูกสังหารตายทั้งหมดด้วยฝีมือของฮวางซางและพรรคพวก
และก็ต้องยอมรับว่านี่เป็นเพราะว่าพลังความแข็งแกร่งของเจ้าลิกเกอร์เหล่านี้ ยังห่างไกลจากเจ้าลิกเกอร์ที่พบเจอในเขตกำลังการป้องกันประเทศอยู่มาก และมันก็พิสูจน์ได้ในเวลาเดียวกันว่า ฮวางซางและพรรคพวกนั้นมีพลังความแข็งแกร่ง เหนือสิ่งอื่นใดมากแค่ไหน
ภายใต้การล้มลงไปของเจ้าลิกเกอร์ทั้งสองตัวนั้น พลังส่วนหนึ่งก็ผสานเข้าไปในร่างกายของฮวางซาง หลิวซินและตั้วลั่วด้วยเช่นกัน！
หลังจากการต่อสู้หลายวันมานี้ ร่างกายของพวกเขาได้สะสมพลังมหาศาลเอาไว้ ภายใต้การผสานหลอมรวมกัน ของพลังเจ้าลิกเกอร์หลายตัวนั้น พลังภายในร่างกายของพวกเขาก็ค่อยๆมีสภาพที่เต็มอิ่ม จนกระทั่งทำให้ร่างกายของพวกเขาเกิดความรู้สึกอัดแน่นไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย！
เห็นได้ชัดว่า พลังภายในของพวกเขาในตอนนี้ ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว และกำลังเข้าสู่ในช่วงที่เรียกว่าคอขวดด้วยเช่นกัน！
เพียงแค่มีพลังขั้นสูงที่แข็งแกร่งอยู่มากพอเป็นแนวทาง พวกเขาก็สามารถทะลวงช่วงคอขวดนั้นได้ จนสามารถบรรลุขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง ไม่อย่างนั้นละก็ ถ้ายังฝืนฆ่าและสะสมพลังงานแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ พวกเขาก็จะต้องใช้ฝีมือที่ชำนาญการมาทำลายสภาวะคอขวดนี้！
“ยินดีด้วย ในที่สุดการบำเพ็ญวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งก็ได้บรรลุถึงจุดสูงสุดแล้ว！”
และในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซาง
“ต่อไปโฮสต์ ก็ทำแค่เพียงผสานแกนพลังงานชิ้นนั้น และสามารถยืมพลังจากฟ้าดินทะลวงขั้นมหายานได้สำเร็จ ถึงตอนนั้นร่างกายของโฮสต์ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่！”
“แล้วมันต้องใช้เวลานานแค่ไหน และมีอันตรายไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย
เขาไม่เคยลืมเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาเมื่อครั้งที่แล้ว และเมื่อนึกถึงก็อดที่จะเป็นกังวลขึ้นมาไม่ได้
“สภาวะในตอนนี้ของโฮสต์ บวกกับได้รับความช่วยเหลือจากระบบ ก็จะใช้เวลาแค่เพียงประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น！”
ระบบ： “แต่ภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ โฮสต์ จะต้องไม่ได้รับการรบกวนแต่อย่างใด ไม่อย่างนั้น ความพยายามที่ทุ่มเทมาทั้งหมด ก็จะสูญเปล่า แล้วก็ยังจะสะท้อนกลับมาทำลายร่างกายของโฮสต์อีกด้วย หรืออาจจนกระทั่งเป็นอันตรายถึงชีวิต！”
“ดูเหมือนว่าจะต้องรอไปอีกสักหน่อย....”
เมื่อได้ยินคำตอบของระบบ ฮวางซางก็เงียบขรึมขึ้นมาทันที
คาดว่าประตูใหญ่ของสวนสาธารณะยู่วหู ที่ถูกทำลายจนพังทลายลงนั้น คงจะต้านทานซอมบี้เหล่านั้น ไว้ได้ไม่นานนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเรา ยังไม่ถือว่าปลอดภัยเท่าไหร่นัก จึงทำได้เพียงแต่ต้องรออีกสักหน่อยแล้วค่อยว่ากันใหม่
แล้วก็ เจ้าลิกเกอร์เหล่านั้น......
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฮวางซางก็อดถามขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ว่า
“จริงสิ ระบบ ทำไมเจ้าลิกเกอร์ถึงได้ปรากฏตัวออกมามากมายขนาดนี้ละ?”
“มันก็เหมือนกับมนุษย์นั้นแหละ ที่ค่อยๆวิวัฒนาการอย่างช้าๆ ภายใต้ความชุ่มชื่นของฝนแห่งจิตวิญญาณ สิ่งมีชีวิตซอมบี้เหล่านี้ก็ดูดซับพลังวิญญาณ กลืนกินสิ่งมีชีวิตอื่น เพื่อการวิวัฒนาการของตัวเองเช่นเดียวกัน”
ระบบ： “ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ซอมบี้ที่วิวัฒนาการจะปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ นี่จึงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”
“งั้นทำไมต้องเป็นเจ้าลิกเกอร์ มันไม่บังเอิญเกินไปหน่อยเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็เคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย
“การกลายพันธุ์และวิวัฒนาการ ของซอมบี้นั้น สามารถมองเห็นได้ง่ายที่สุด เจ้าลิกเกอร์และเจ้าไทแรนท์ น่าจะเป็นรูบแบบในการวิวัฒนาการขั้นพื้นฐาน”
ระบบ ：“พูดง่ายๆก็คือ เมื่อซอมบี้จำนวนมหาศาล เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น ทั้งหมดก็จะกลายพันธุ์เป็นเจ้าลิกเกอร์ และเจ้าไทแรนท์ แต่มีบางส่วนเล็กน้อย ที่อาจจะกลายพันธุ์เป็นอย่างอื่น อย่างเช่นโกว๋หลางหลุนที่พวกเจ้าพบเจอก่อนหน้านั้น มันก็คือหนึ่งในนั้นด้วย ”
“เหี้ย เจ้าไทแรนท์และเจ้าลิกเกอร์เป็นเพียงแค่แบบขั้นพื้นฐานรึนี่?”
คำพูดของระบบ ทำให้ฮวางซางเกิดความรู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด และในเวลาเดียวกันกลับยิ่งเพิ่มความต้องการที่จะได้รับพลังที่แข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้น เพราะมีเพียงสิ่งนี้เท่านั้น ถึงจะทำให้เขาสามารถปกป้องตัวเอง และปกป้องคนที่ตัวเองต้องการปกป้องได้อีกด้วย
“เมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นก็จะต้องหาสถานที่เพื่อดูดซับแกนพลังงานซะก่อน เพื่อให้วิชาหลอมรวมเป็นหนึ่ง บรรลุระดับขั้นมหายาน！”
ฮวางซางส่ายหน้า สายตาเคร่งเครียด จากนั้นก็หันไปพูดกับหลิวซินและตั้วลั่ว ที่กำลังหาแกนพลังจากภายในซากศพของเจ้าลิกเกอร์
“เอาละ ไม่ต้องหาแล้ว เจ้าลิกเกอร์เหล่านี้ น่าจะเพิ่งกลายพันธุ์เสร็จสมบูรณ์ ภายในร่างกายของมัน จึงยังไม่ได้ทำการรวมแกนพลังเอาไว้ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ไม่มีทางจัดการเจ้าพวกนี้ ได้อย่างง่ายดายหรอก”
“บัดซบ แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้เล่า！”
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง สีหน้าของตั้วลั่วก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็โยนซากเจ้าลิกเกอร์ ออกไป แล้วพูดขึ้นว่า
“งั้นจะมัวอึ้งอยู่ทำไมละ รอกินข้าวเย็นเหรอไง? ยังไม่รีบไปอีก！”
ในตอนนั้นเอง เปลวไฟที่กำลังเผาไหม้ประตูใหญ่ ของสวนสาธารณะ ได้ถูกน้ำฝนชโลมจนเริ่มอ่อนกำลังลงเรื่อยๆ ร่างของซอมบี้เหล่านั้น ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมีซอมบี้เริ่มลองปีนซากปรักหักพังนั้นเข้ามา เห็นได้ชัดว่าคงจะต้านทานมันไว้ได้อีกไม่นานแล้ว
“ไปกันเถอะ！”
ฮวางซางไม่ได้สนใจกับคำพูดแดกดันของตั้วลั่ว จึงทำได้เพียงพยักหน้า จากนั้นก็หยิบปืนกลรุ่น 89 ขึ้นมาพาดไหล่อีกครั้ง แล้วเปลี่ยนกล่องกระสุนใหม่ แล้วแบกกล่องกระสุนที่เหลือ อีกสองกล่องไว้ในเป้ด้านหลัง จากนั้นก็กระโดดพุ่งไปด้านหน้า วิ่งตรงเข้าไปในส่วนลึกของสวนสาธารณะ
เพียงแค่ทะลุสวนสาธารณะไป ก็จะถึงโรงยิมของเมืองเหลียนแล้ว ถึงตอนนั้นน่าจะสามารถพักผ่อนได้สักพัก
แต่ทว่า ไม่รู้ว่าทำไม ตามหลักเหตุผลในตอนที่เมืองเหลียนเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นทางรัฐบาลก็จะต้องออกกฎเคอร์ฟิวส์ไม่ให้ออกจากบ้าน แล้วในสวนสาธารณะแบบนี้ก็ไม่น่าจะมีคนโผล่มาอย่างแน่นอน แล้วซอมบี้เหล่านั้นก็ถูกขัดขวางไว้นอกประตูมาจากไหนกัน แต่ยิ่งฮวางซางและพรรคพวกเข้าไปลึกมากเท่าไหร่ ภัยอันตรายบางอย่างและความรู้สึกกดดันก็เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นมาในจิตใจของพวกเขา！
