ตอนที่ 56 เจ้าลิกเกอร์ 4 ตัว
ตอนที่ 56 เจ้าลิกเกอร์ 4 ตัว
มีการพูดถึงประโยคหนึ่งในกองทัพว่า เพียงแค่คุณเห็นปืนรุ่น 89 ยิงออกไป คุณถึงได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเครื่องเก็บเกี่ยวชีวิตคน！
บึมบึมบึมบึมบึม！
ในวินาทีนั้น หลังจากที่ฮวางซางเหนี่ยวไกปืนกลหนักๆนั้นออกไป เสียงที่ดังขึ้นกึกก้องนั้นไม่ใช่เสียงปืนที่ไพเราะน่าฟังแต่อย่างใด แต่กลับเป็นเสียงที่หนักแน่น ราวกับเสียงของปืนใหญ่ที่มีความรุนแรงได้ยิงถล่มออกไปอย่างไรอย่างนั้น！
เมื่อพูดถึงปืนกลที่เส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ที่ 12.7mm แบบนี้ก็สามารถเรียกว่าปืนใหญ่ได้เช่นกัน！
ท่างกลางเสียงระเบิดอันหนักหน่วงนั้น กระสุนเปลวไฟปลายสีดำหัวสีแดงที่มีอานุภาพ สามารถเจาะทะลุเกราะได้ ลูกหนึ่งก็ทยอยยิงออกจากปากกระบอกปืนกลรุ่น 89 กระบอกนี้ จากนั้นแสงสว่างของเปลวไฟก็พุ่งโจมตีใส่กองทัพซอมบี้ทันที！
และหลังจากนั้น การสังหารขั้นรุนแรงก็เปิดฉากขึ้น！
หลังจากที่ฮวางซางได้ทำการ ลำเลียงกล่องกระสุนที่ภายในบรรจุกระสุนเพลิงรุ่น 89 และกระสุนส่องวิถีรุ่น 89 ที่มีอานุภาพร้ายแรง ประกอบขึ้นด้วยโลหะที่มีความหนาถึง 15mm สามารถโจมตีได้ไกลถึงพันเมตร หรือเพียงพอที่จะสามารถเจาะทะลุกำแพงคอนกรีตที่มีความหนาถึง 30mm แล้วไปทะลุร่างกายของคนได้ สามถึงห้าคนต่อเนื่องกัน！
และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ ในตอนที่กระสุนอันน่ากลัว ที่เดิมทีใช้เพื่อเจาะทะลุแผ่นหุ้มเกราะ ได้ถูกยิงออกไปด้านหน้านั้น เมื่อกระสุนลูกนั้นผ่านไปที่แห่งใด ร่างกายของซอมบี้ก็ดูเหมือนจะเปราะบางถึงขีดสุด ถูกกระสุนที่ดูเหมือนกับค้อนขนาดใหญ่อันน่าหวาดกลัว หรือไม่ก็ใบมีดอันแหลมคมโจมตีใส่ ยิงหัวระเบิดหัว ยิงเอวเอวขาด หรือยิงเข้าที่หน้าอก มันก็พาให้ซอมบี้อีกตัวข้างกายระเบิดตามไปด้วย！
แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของกระสุนลูกนี้ คือพลังการทะลุทะลวงนั้นเอง ต่อให้กองทัพซอมบี้เบียดเสียดกันมากแค่ไหน กระสุนลูกหนึ่งก็สามารถผ่านทะลุและระเบิดซอมบี้3-5 ตัว จนแตกกระจายได้ในพริบตา ดังนั้นเมื่อเสียงปืนนี้ดังนั้น ซอมบี้ที่เดิมทีเบียดเสียดกันก็ล้มลงไปอย่างรวดเร็ว ราวกับทุ่งข้าวสาลีที่โดนตัด สุดท้ายก็ถูกฆ่าจนกลายเป็นเส้นทางสายเลือด บนพื้นดินเต็มไปด้วยซากศพของซอมบี้นับไม่ถ้วน！
“บัดซบ ...นี่”
บางทีอาจเป็นเพราะว่า การสังหารที่รุนแรง และคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด รวมถึงซากศพที่ล้มระเนระนาด อยู่เต็มพื้น หมอกเลือดที่ลอยปกคลุมอยู่กลางอากาศ กลับให้ความรู้สึกเหมือนการแสดงในหนังเรื่องหนึ่ง ที่ไม่มีเวลาแม้แต่จะสะอิดสะเอียน เหลือเพียงความรู้สึกตกตะลึงเต็มหัวใจเท่านั้น
หลิวซินจึงอดกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอไม่ได้ จากนั้นก็ไปพูดกับฮวางซางว่า
“พี่ พี่นี่เหมือนกับแรมโบ้จริงๆ ！”
(兰博 แรมโบ้ เป็นตัวละครยอดนิยมในภาพยนตร์แอ็คชั่น)
จริงๆแล้ว ภาพนี้ แทบจะเหมือนกับแรมโบ้ ที่ใช้ปืนกลกราดยิงพวกทหารในหนังเรื่อง Rambo ไม่ใช่สิ มันควรจะพูดว่ามันทั้งสะอิดสะเอียนและขยะแขยงมากกว่า！
อย่างน้อยทหารเหล่านั้น ก็ไม่ได้เหมือนกับซอมบี้ ที่ยืนเบียดเสียด รอให้คุณกราดยิงใส่พวกเขา！
อีกทั้งปืนกลทั้งหมดที่แรมโบใช้ในหนังเรื่อง Rambo ก็ไม่ได้ใช้กระสุนเจาะเกราะชนิดพิเศษ ที่ทั้งน่ากลัวและทั้งราคาแพงพวกนั้น！
“เหี้ย พลังของเจ้าแมลงสาบนี่ มีเท่าไหร่กันแน่เนี่ย?”
สิ่งที่แตกต่างจากหลิวซินก็คือ ความสนใจของตั้วลั่วในเวลานี้ กลับตกไปอยู่ที่ปืนกลหนักๆ ที่ฮวางซางกำลังถืออยู่ มือทั้งสองข้างของเขาแทบจะไม่ขยับ พร้อมกับปรากฏสีหน้าตกใจขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
ขอบเขตธรุกิจของ“บริษัท”พวกเขานั้นกว้างมาก ดังนั้นนอกจากนักฆ่าและบอร์ดี้การ์ดแล้ว เขาก็ยังเคยเป็นทหารรับจ้างอยู่พักหนึ่งด้วย สำหรับปืนกลที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 12.7mm ไม่ได้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากนัก เพราะตัวเองนั้นก็เคยใช้มาอยู่หลายครั้ง
แต่เนื่องจากในตอนนี้ ด้วยความที่เขาเข้าใจเรื่องพลังการดีดสะท้อนกลับของปืนกลหนักชนิดนี้มากกว่าหลิวซิน ดังนั้นถ้าหากเปลี่ยนเป็นทหารทั่วไป ต่อให้มีการประคองด้วยขาตั้งสามเหลี่ยมอยู่ ก็ไม่สามารถปรับความมั่นคงของปากกระบอกปืนได้ แต่ในตอนนี้ฮวางซางไม่ได้มีขาตั้งสามเหลี่ยมแต่อย่างใด เขาใช้แค่พลังของแขนทั้งสองข้างปรับอาวุธชนิดนี้จนมั่นคงได้อย่างสมบูรณ์....
พลังอันน่ากลัวชนิดนี้... หรือเจ้าหนุ่มนี้เป็น T800 ในหนังเรื่อง Terminator: Dark Fate ?
“เราไปกันเถอะ！”
แต่ในตอนนั้นเอง ฮวางซางกลับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วยิงกราดใส่ซอมบี้ไปด้วย แล้วก็วิ่งตรงไปยังประตูใหญ่ของสวนสาธารณะยู่วหูไปด้วย
เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนในใจ ถึงแม้ว่าปืนกลหนักรุ่น 89 จะมีอานุภาพร้ายแรงมากแค่ไหนก็ตาม แต่กระสุนของปืนชนิดนี้ กลับสร้างปัญหาใหญ่หลวงขึ้นมาซะแล้ว ดังนั้นต่อให้เขาจะพยายามประหยัดกระสุนแค่ไหน หรือจะใช้วิธียิงครึ่งเก็บครึ่งแล้วก็ตาม แต่กระสุนในกล่องแรกก็ยังคงหมดลงอย่างรวดเร็ว！
เมื่อถึงตอนนั้น ไม่อยากจะบอกว่าต้องใช้เวลานานมากแค่ไหนในการเปลี่ยนกล่อง และถึงเขาจะใช้กระสุนจนหมดก็ตาม ก็ไม่สามารถฆ่าซอมบี้ที่พุ่งออกมาจากป่า ทั่วทุกทิศทางให้หมดลงได้หรอก！
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ฮวางซางก็ถอนหายใจออกมาในใจทันที
ต้องบอกว่าระดับการสังหาร ของปืนกลหนักชนิดนี้ถือว่าเร็วมากจริงๆ ต่อให้เพิ่งใช้ไปเพียงชั่วครู่ก็ตาม แต่เขาก็สามารถฆ่าซอมบี้ไปแล้วไม่ต่ำกว่า 100 ตัว แล้วไหนจะยังมีซอมบี้ที่บาดเจ็บเป็นจำนวนมากอีก ยิ่งเขาฆ่าซอมบี้ได้มากขึ้นเท่าไหร่ พลังภายในร่างกายของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น และถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่นาน พลังภายในร่างกายของเขาก็จะถึงขีดจำกัด ถึงตอนนั้นเขาก็จะสามารถใช้คริสตัลที่ได้มาจากเจ้าลิกเกอร์เม็ดนั้น ทำการบุกทะลวงเข้าไปได้！
แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ กระสุนของปืนกลนี้ได้จำกัดเขาไว้！
ถ้ามีกระสุนปืนมากพอละก็ พลังความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นเร็วเท่าไหร่กัน?
ในช่วงเวลานี้ ฮวางซางกลับคิดถึงอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีกระสุนสำรองมากพอ เพื่อช่วยเขาฆ่าซอมบี้หรือสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ ได้ตามอำเภอใจก็ตาม แต่กลับไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้นี่ อย่างเช่น .....ทหาร ！
ถ้าหากเขาใช้กำลังพลของกองทัพ มาช่วยเหลือในการล่าสังหารซอมบี้ และสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์แล้วล่ะก็ เป็นไปได้ว่าพลังเหนือมนุษย์ของพวกเขา จะสามารถวิวัฒนาการ พุ่งทะยานขึ้นฟ้าด้วยการช่วยเหลือของเหล่าทหารก็ได้ และก็จะทำให้พวกเขามีพลังความแข็งแกร่งถึงขีดสุดด้วยเช่นกัน！
เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาก็คิดได้ว่า ถึงแม้ว่าตัวเขาเอง จะมีระบบอยู่ในมือคอยช่วยเหลือก็ตาม แต่เขาก็ไม่สามารถเกียจคร้านได้แม้แต่สักนิดเดียว！
ถึงแม้ว่าจะเกิดความคิดนับพันขึ้นมาในจิตใจ แต่การเคลื่อนไหวของฮวางซางกลับไม่ได้ช้าลงแต่อย่างใด การใช้ปืนรุ่น 89 กราดยิงออกไปอย่างน่ากลัว รวมไปภายใต้การยิงสนับสนุนจากข้างกายของฮวางซางและหลิวซิน ทั้งสามคนจึงสามารถบุกทะลวงกองทัพซอมบี้ เข้าไปในสวนสาธารณะได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเข้าไปในประตูใหญ่ของสวนสาธารณะได้แล้ว ตั้วลั่วก็ทำการดึงจุกระเบิดในมือทั้งสองข้างก่อน จากนั้นก็ทิ้งออกไปด้านนอกประตูใหญ่ที่มีซอมบี้ทะลักเข้ามาด้านหลังอย่างต่อเนื่อง
“ทิ้งระเบิดมือสกัดกั้นด้านหลังไว้！”
เมื่อได้ยินคำพูดของตั้วลั่ว ฮวางซางและหลิวซินก็รีบล้วงไปหยิบระเบิดมือ ในกระเป๋าเป้ออกมา จากนั้นก็ดึงจุกออกพร้อมกันแล้วทิ้งออกไปด้านหลังทันที
บึมบึมบึม！
ไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น ระเบิดมือทั้ง 6 ลูกก็ระเบิดขึ้นพร้อมกัน สร้างเสียงระเบิดอันรุนแรงกึกก้องไปทั่วทุกทิศทาง ปลดปล่อยเปลวไฟให้ลุกโชน เศษที่แตกกระจายนับไม่ถ้วน ได้ถูกพัดกระจายตัวออกไปทั่วทุกทิศทางภายใต้แรงกระแทก พุ่งเข้าใส่กองทัพซอมบี้เหล่านั้น ให้พวกมันไม่มีโอกาสได้เข้ามาใกล้แม้แต่ก้าวเดียว
และในเวลาเดียวกัน ฮวางซางก็หมุนตัวกลับไป พร้อมกับปากกระบอกปืน แล้วใช้เหล่ากระสุนชุดสุดท้ายในกล่องกราดยิงใส่ประตูใหญ่ ของสวนสาธารณะที่โอนเอนไปมา เนื่องจากถูกระเบิดมือระเบิดจนเละไม่เหลือชิ้นดี ซ้ำอีกครั้ง ！
บึมบึมบึมบึมบึม！
กระสุนเพลิงรุ่น 89 มีความสามารถในการเจาะเกราะได้ ดังนั้นถึงแม้ว่ากระสุนชนิดนี้ จะมีอานุภาพที่น่ากลัวถึงขีดสุด หากยิงใส่ตัวมนุษย์ก็ตาม แต่ในความเป็นจริง กลับไม่ได้แสดงอานุภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดออกมา เพราะว่าร่างกายของคนเรานั้นอ่อนแอมาก ยังไงก็ไม่มีทางต้านทานกระสุนชนิดนี้ และก็ยิ่งไม่สามารถสร้างแรงกด หรือกระแทกจนทำให้ผงที่อยู่ลึกข้างใน เผาไหม้และระเบิดอย่างรุนแรงได้เช่นกัน
แต่ตอนนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว！
หลังจากที่กระสุนเพลิงลูกหนึ่งได้ยิงโจมตีใส่คอนกรีต ที่แข็งแรงตรงปากทางเข้าประตูใหญ่ ของสวนสาธารณะแล้ว กระสุนปืนใหญ่ขนาดเล็กที่เป็นเหมือนกับอุปกรณ์ติดตั้งระเบิด ก็ได้ระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงในฉับพลัน อีกทั้งยังพัดกระพือเปลวไฟอันลุกโชน กระจายตัวออกไปอีกด้วย จนปกคลุมประตูใหญ่ของสวนสาธารณะไปทั้งบาน
หลังจากรอให้ฮวางซาง ใช้กระสุนในกล่องแรกหมดลงไป จนประตูใหญ่ของสวนสาธารณะบานนั้น พังทลายลง ถูกเผาจนวอดวายหมดสิ้นแล้ว ดังนั้นซอมบี้ที่วิ่งตามมาด้านหลัง จึงถูกสกัดกั้นอยู่ด้านนอกของสวนสาธารณะไปโดยปริยาย
“ไปกันเถอะ นี่ขวางพวกมันได้ไม่นานหรอก”
เมื่อซอมบี้ถูกสกัดกั้นไว้ชั่วคราว ฮวางซางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นก็นำกล่องกระสุนที่ว่างเปล่าออก แล้วนำกล่องกระสุนอีกล่องหนึ่งใส่เพื่อเตรียมพร้อม
หวือหวือ หวือหวือ！
แต่ทว่าในตอนนั้นเอง ความรู้สึกว่ามีวิกฤตการณ์ที่คับขัน อย่างร้ายแรงกลับปรากฏ ขึ้นมาในใจของฮวางซางอย่างฉับพลัน
จากนั้นเสียงบางอย่างที่มีอานุภาพที่ร้ายแรงก็ดังแหวกอากาศขึ้นมา เงาสีเลือดหลายตัวก็ได้กระโดดข้ามเปลวเพลิงที่ลุกโชนเหล่านั้นเข้ามาได้อย่างรวดเร็ว พุ่งตรงเข้ามาหาฮวางซางและพรรคพวก！
“เจ้าลิกเกอร์ ? บัดซบ！”
ในขณะที่มองไปทางเงาสีเลือดหลายตัวที่บุกฝ่าเปลวไฟเข้ามา สีหน้าของฮวางซางและพรรคพวกก็เปลี่ยนไปในทันที
ร่างกายที่มีขนาดยาว ขาทั้งสี่อันแข็งแรง กรงเล็บที่แหลมคม ปากอันโหดร้าย รวมถึงลิ้นยาวประหลาดๆนั้น.......
ผู้มาเยือนไม่ใช่เจ้าลิกเกอร์แล้วจะเป็นตัวอะไรไปได้ละ?
แต่ปัญหาก็คือ ทำไมถึงมีเจ้าลิกเกอร์ปรากฏตัวออกมามากมายขนาดนี้！
ตึงตึงตึงตึง！
ถึงแม้ว่าในใจจะเต็มไปด้วยความตกตะลึงก็ตาม แต่หลิวซินและตั้วลั่วกลับยังคงมีปฏิกิริยาตอบสนองได้ในทันที พวกเขาใช้ปืนยาวจู่โจมที่อยู่ในมือ ยิงกราดใส่เจ้าลิกเกอร์เหล่านั้นทันที
แต่ทว่าสิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ ถึงแม้ว่าเจ้าลิกเกอร์จะปรากฏตัวออกมาถึง 4 ตัวก็ตาม แต่ไม่ว่ารูปร่าง ความเร็ว พละกำลังหรือการป้องกัน ก็ยังห่างไกลกว่าเจ้าลิกเกอร์ ที่ถูกพวกเขาฆ่าตายในเขตกองกำลังป้องกันประเทศตัวนั้นซะอีก
เมื่อเป็นเช่นนี้ หลิวซินและตั้วลั่วจึงได้กราดยิงปืนออกไปราวกับลูกโซ่ เจ้าลิกเกอร์เหล่านั้นที่กระโดดขึ้นมากลางอากาศก็ถูกยิงใส่ จากนั้นเจ้าลิกเกอร์ตัวหนึ่งก็กลิ้งล้มลงไปกองกับพื้น
แต่อาการบาดเจ็บแบบนี้ ไม่สามารถคร่าชีวิต ของเจ้าลิกเกอร์ทั้งสี่ตัวนี้ได้แต่อย่างใด เพียงแค่ขัดขวางพวกมันได้เพียงชั่วระยะหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นนาทีต่อมาเจ้าลิกเกอร์ทั้งสี่ตัวก็แยกกันออกไปทั้งสี่ทิศทาง ดูคล้ายกับหมาป่าที่หิวโซกำลังล่าฝูงแกะอย่างไรอย่างนั้น มันทั้งหลบหลีกกระสุนปืนได้อย่างรวดเร็ว ทั้งพุ่งเข้ามาหาฮวางซางและพรรคพวกอย่างต่อเนื่องอีกด้วย
“ระวัง！”
ในขณะที่มองไปทางเจ้าลิกเกอร์ ที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วอยู่นั้น แววตาของฮวางซางก็ฉายแววเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด หลังจากนั้น ก็ทิ้งกล่องกระสุนที่แบกอยู่บนหลังและปืนกลรุ่น 89 ที่ยิงจนหมดกระสุนแล้วออกไปชั่วคราว ก่อนจะชักกริชที่เคลือบด้วยพิษที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมา จากนั้นก็ถือมันไว้ในมือข้างหนึ่ง แล้วกระโดดพุ่งพรวดออกไปด้านหน้า พุ่งตรงเข้าไปหาเจ้าลิกเกอร์เหล่านั้นอย่างรวดเร็วถึงขีดสุด
ส่วนอีกด้านหนึ่ง ตั้วลั่วและหลิวซินก็ใช้ปืนยาวจู่โจมและปืนสั้น ยิงใส่เจ้าลิกเกอร์หลายตัวนั้นอย่างรวดเร็วรุนแรงทันที！
