ตอนที่ 52 สัตว์ใหญ่ปรากฏตัว
ตอนที่ 52 สัตว์ใหญ่ปรากฏตัว
คืนฝนตก เวลา 4 โมงเช้า ณ ป่าลึกเมืองเหลียน!
ในเวลานี้ คือช่วงเวลาที่มืดที่สุดของวัน แต่เนื่องจากเหตุการณ์ร้ายแรงเหล่านั้นเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมง ดังนั้นกำลังไฟฟ้าของเมืองเหลียนจึงยังคงเป็นปกติ ต่อให้มีพืชปริศนาและเครือเถาวัลย์ แพร่ขยายปกคลุมไปทั่วสิ่งปลูกสร้างและโคมไฟบนถนนก็ตาม แต่อย่างไรก็ยังคงมีแสงสว่างอ่อนๆส่องแสงออกมาอยู่ จึงทำให้ป่าแห่งนี้ไม่ถึงกับตกอยู่ในความมืดมากนัก
ภายใต้แสงสว่างที่ส่องท่ามกลางความมืดสลัวเหล่านี้ สงครามอันวุ่นวายในป่าลึกแห่งนี้ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือสงครามที่โกลาหลวุ่นวายอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
ในป่าที่ลึกที่สุด มีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์นับไม่ถ้วน ซอมบี้และสิ่งมีชีวิตที่ติดเชื้อไวรัสซอมบี้กำลังรวมตัวกัน กลายเป็นสงครามเข่นฆ่าที่ทั้งวุ่นวายและน่าเวทนายิ่งนัก
สาเหตุที่พูดแบบนี้ นั้นเป็นเพราะว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ เป็นอาหารรสเลิศที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อที่มีพลังสำหรับซอมบี้ ส่วนสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ซอมบี้เหล่านี้กลับเป็นอาหารที่ง่ายต่อการล่าที่สุด และมีพลังอยู่ไม่น้อยอีกด้วย
ในตอนนี้ เพื่อมีชีวิตรอดและวิวัฒนาการไปอีกขั้น สัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอด ทำให้พวกมันกระหายเลือด และกลายเป็นนักรบที่บ้าคลั่งสงครามที่สุด สงครามแห่งนี้จะไม่มีการหยุดพัก จนกว่าอีกฝ่ายจะตายไปหมดสิ้น!
มันแตกต่างจากซอมบี้ทั่วๆไป การล่าเหยื่อของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ ไม่ได้มีแต่ซอมบี้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น มันยังมีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ชนิดอื่นอีกด้วย บางครั้งพวกมันช่วยกันฉีกกัดซอมบี้ตัวหนึ่ง วินาทีต่อจากนั้นพวกมันก็เริ่มเข่นฆ่ากันและกัน！
และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ ถึงแม้ว่าพลังและความแข็งแกร่ง ของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ จะห่างไกลกว่าซอมบี้ทั่วไปมาก แม้กระทั่งมีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์หลายตัว สามารถล่าซอมบี้เป็นจำนวนมากอย่างง่ายดายราวกับหั่นผักก็ตาม แต่ภายใต้การล่าซึ่งกันและกันนี้ พวกมันกลับถูกซอมบี้จำนวนมหาศาลเหล่านี้ล้อมไว้ แล้วค่อยๆเข้ามาเขมือบที่ละนิดๆ！
ถึงอย่างไรการกลายพันธุ์ก็เพิ่งจะเกิดขึ้นในพียงไม่กี่ชั่วโมง ดังนั้นต่อให้มีการช่วยเหลือของฝนแห่งจิตวิญญาณ บวกกับพรสวรรค์การ “สร้างอาณาเขต” ของสิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดนตัวนั้น ที่สามารถทำให้การกลายพันธุ์เหล่านี้ เพิ่มความรวดเร็วมากยิ่งขึ้น แต่จำนวนของพวกมันก็ห่างไกลเกินกว่าจะเปรียบเทียบกับ จำนวนซอมบี้สองล้านตัวอยู่ดี！
ดังสุภาษิตที่ว่ามดเป็นฝูงย่อมฆ่าช้างได้ เพียงแต่ว่า ความแตกต่างกันของจำนวนที่ห่างกันมากจริงๆ ถึงสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่สุดท้ายก็ถูกศัตรูที่มีจำนวนมหาศาลฆ่าตายจนไม่เหลือซากได้เหมือนกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับซอมบี้ที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ ไม่รักตัวกลัวตายแต่อย่างใดก็เป็นเช่นนี้！
และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ ถ้าสงครามอันวุ่นวายนี้ยังคงดำเนินต่อไป เกรงว่าเมื่อสู้กันไปถึงช่วงเวลาสุดท้าย ถึงแม้ว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้จะไม่ได้สิ้นซากไปก็ตาม แต่อย่างน้อยก็คงจะบาดเจ็บล้มตายกันอย่างน่าเวทนาใจ
แต่ในตอนนั้นเอง การกลายพันธุ์ก็เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
โฮก!
ไม่นานเสียงคำรามสะเทือนฟ้าสะเทือนดินก็ดังขึ้น สัตว์ตัวใหญ่น่าเกรงขามขนสีดำทั่วตัว มีความสูง10เมตร นอกจากนี้ยังมีกล้ามเนื้อโปนปูดไปทั้งตัว และรูปร่างขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ร่วงลงมาในกองทัพซอมบี้หนาแน่นโดยตรง
บึม!
รูปร่างของสัตว์ใหญ่ตัวนี้ ใหญ่กว่าเจ้าไทแรนท์ที่ฮวางซางและพรรคพวกประสบพบเจอก่อนหน้านั้น เกือบเท่าตัว เมื่อร่วงลงมาบนพื้น จึงเกิดเสียงระเบิดอันรุนแรงขึ้น ราวกับภูเขาขนาดเล็กร่วงหล่นลงมา อย่างไรอย่างนั้น แม้กระทั้งพื้นดินก็เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นเป็นวงกว้าง
ซอมบี้ที่ถูกมันเหยียบ ราวกับดินน้ำมันที่ถูกเหยียบด้วยเท้าของเด็กซนเหล่านั้น ก็ถูกเหยียบจนกลายเป็นเนื้อเหนียวๆในพริบตาเดียว ซากศพเหม็นคาวจำนวนมากเริ่มส่งกลิ่นคละคลุ้งออกมาจากใต้เท้าของมัน ทำให้พื้นดินทั้งหมดกลายเป็นกองโคลนเละๆไปโดยปริยาย
และในเวลาเดียวกัน หลังจากที่สัตว์ใหญ่ตัวนี้ปรากฏตัว ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ทีเดิมที ทั้งกระหายเลือดและทั้งเข่นฆ่ากันเองเหล่านั้น ก็เกิดอาการตกใจไปตามๆกัน ต่างทยอยหยุดการโจมตีพร้อมกัน แม้แต่แมลงกลายพันธุ์ก็ฝังตัวเองลงไปอยู่ภายใต้ดินลึกๆด้วยความหวาดผวา
เนื่องจากสิ่งที่พบในเวลานี้ คือราชาของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ของพวกมัน --คอง!
ก็เหมือนกับซอมบี้ขั้นสูง ที่สามารถสร้างความหวาดกลัวให้กับซอมบี้ขั้นต่ำ ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ จะบ้าคลั่งแค่ไหน กระหายเลือดและโง่เขลาเท่าไหร่ ก็ไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าไม่เกรงใจ คอง ตัวนี้แม้แต่นิดเดียว!
ตรงกันข้ามกับซอมบี้เหล่านั้น ที่ดูเหมือนไม่ทีความหวาดกลัวต่อคองแต่อย่างใด ในเวลานี้มันกลับทยอยกันส่งเสียงคำรามพร้อมกับพุ่งเข้ามาหาคอง
โฮก!
เมื่อเห็นสิ่งที่เหม็นเน่าและตัวเล็กเหล่านี้กล้าเหิมเกริมต่อตัวเอง คองจึงส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธทันใด จากนั้นมือขวาก็ยกวัดแกว่งขึ้น แล้วจับต้นไม้ที่มีความสูง 8-9 เมตรต้นหนึ่ง ออกแรงดึงต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ออกมาถือไว้ในมือ
นาทีต่อจากนั้น คองก็นำต้นไม้ต้นนี้เป็นอาวุธ แล้วกวาดออกไปอย่างรวดเร็วเข้าใส่กลุ่มซอมบี้นั้นอย่างรุนแรง
ผละผละผละผละผละ!
ภายใต้การใช้พลังมหาศาลของคอง ต้นไม้หนักๆต้นนี้ก็ระเบิดพลังการทำลายล้างอย่างน่ากลัวออกมาในพริบตาเดียว ดังนั้นทุกหนทุกแห่ง เต็มไปด้วยซากกระดูกของซอมบี้อ่อนแอพวกนั้น บ้างก็กระเด็นกระดอนลอยออกไป จนกระทั่งถูกระเบิดเป็นจำนวนมาก กลายเป็นฝนเลือด
แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น!
หลังจากกวาดซอมบี้ไปกว่า สิบตัวแล้ว คองก็กวัดแกว่งต้นไม้ใหญ่ในมืออย่างต่อเนื่อง แล้วกวาดเข้าใส่ซอมบี้ ดังนั้นเมื่อมันผ่านไปที่ใด มันก็สามารถกวาดและระเบิดใส่ซอมบี้เป็นจำนวนมาก ราวกับเครื่องตัดหญ้าในทุ่งข้าวสาลี เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจก็สามารถทำลายล้างซอมบี้ จำนวนหลายร้อยตัวไปแล้ว!
แต่จำนวนของซอมบี้เหล่านั้นมีจำนวนที่มากเกินไป ดังนั้นต่อให้คองจะมีศักยภาพที่น่ากลัวก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถฆ่าซอมบี้เหล่านี้ให้หมดลงไปในพริบตาเดียว ได้ มันกวัดแกว่งต้นไม้ออกไปจนว่างเปล่า แต่ไม่นานซอมบี้เหล่านั้นก็ทะลักเข้ามาอีกครั้ง ！
โฮก！
ในขณะที่มองไปทางซอมบี้ที่ดูเหมือนจะฆ่าไม่รู้จักจบจักสิ้นนั้น ดวงตาของคองก็ปรากฏแววโกรธเคืองขึ้นมา จากนั้นก็ทิ้งต้นไม้ที่หักเป็นท่อนๆ เนื่องจากใช้กวาดใส่ซอมบี้หลายครั้งนั้นออกไป แล้วออกแรงทุบหน้าอกของตัวเองหลายครั้ง สุดท้ายก็คำรามออกมาด้วยความโกรธอีกครั้ง
ท่ามกลางเสียงคำรามด้วยความโกรธเคืองของคองนั้น สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่เดิมทีหวาดผวาในตัวคองอยู่แล้วนั้น ก็ดูเหมือนจะได้รับการกระตุ้นบางอย่าง ก็เริ่มทยอยออกมาโจมตีใส่ซอมบี้เหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่มีการฆ่าฟันกันเองอีกต่อไป！
บึม บึมบึม！
และในเวลาเดียวกัน เสียงคำรามที่หนักหน่วงก็ดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ จากนั้น วัวยักษ์ที่มีกล้ามเนื้อปูดโปนไปทั่วทั้งตัว และมีความยาวถึง 8-9 เมตรตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากในป่า แล้วพุ่งเข้าใส่กองทัพผีดิบเหล่านั้น
ถึงแม้ว่าพละกำลังของวัวยักษ์ตัวนี้ จะสู้คองไม่ได้ก็ตาม แต่กลับแข็งแกร่งถึงขีดสุดไม่แพ้กัน บวกกับเขาของวัวที่ทั้งแข็งแรงทั้งแหลมคมของมัน ไม่ว่ามันจะผ่านไปที่ใด ซอมบี้เหล่านั้นก็เปรียบเสมือนแตงโมที่อยู่ด้านหน้ารถบรรทุกความเร็วสูง ไม่ใช่ถูกเท้าวัวตัวใหญ่เหยียบจนกลายเป็นซอสเนื้อแต่อย่างใด แต่กลับถูกเขาวัวแหลมๆของมันเสียบทะลุ สับฉีกขาด สุดท้ายก็บุกฆ่าซอมบี้เหล่านั้นจนกลายเป็นทางสีเลือดไปทั่วทั้งพื้นดิน！
ไม่เพียงเท่านี้ เมื่อเจ้าวัวยักษ์ตัวนี้ปรากฏตัวขึ้นมา แล้ววิ่งกราดเขาใส่ซอมบี้เหล่านี้อยู่นั้น สัตว์รูปร่างสองหัวที่ไม่ได้ดูอ่อนแอกว่าวัวยักษ์สักนิด แถมยังมีปากที่น่าหวาดกลัวอีกด้วย มองดูแล้วเหมือนไทแรนโนซอรัสที่สูญพันธุ์ไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเจ้าตัวนี้กลับเป็นสัตว์ที่น่าหวาดกลัว และก้าวร้าวมากว่าไทแรนโนซอรัส กำลังบุกเขามาในเขตสงครามแห่งนี้ จากนั้นก็อ้าปาก แล้วกัดฉีกหรือไม้ก็กลืนซอมบี้ที่ขวางอยู่ด้านหน้าของมันไปทั้งตัว เหมือนกับกำลังชิมเค้กรูปคนอย่างไรอย่างนั้น！
นอกเหนือจากนั้น เงาดำ ณ ที่ไกลๆ ใต้พื้นดินแห่งหนึ่งก็ระเบิดขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นสัตว์ประหลาดที่ร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยกล้ามเนื้ออันแข็งแรงและเกราะกระดูก มีปากที่ใหญ่ยาวเช่นเดียวกัน มีกรงเล็บที่แหลมคมและมีลิ้นงูเหมือนกับงูเหลือมขนาดใหญ่ ใบหน้าของมันดูเหมือนจะกลายเป็นกระดูกไปทั่วทั้งหน้า เหมือนกับกำลังสวมหน้ากากระดูกอย่างไรอย่างนั้น ก็บุกเข้ามาในสงครามนี้โดยตรงเช่นเดียวกัน
เพียงแต่ว่าเจ้าสัตว์ใหญ่ตัวนี้ กลับไม่ได้บุกเข้ามาเหมือนกับสัตว์ใหญ่ตัวอื่น แต่ดวงตาสีเขียวมรกตของมันกลับจ้องเขม็งไปที่คอง ก่อนจะปรากฏแววลังเล สับสนวุ่นวายใจและกระหายเลือดขึ้นมาในดวงตาคู่นั้น รวมไปถึงท่าทางกระตือรือร้นอยากที่จะลองด้วย！
โฮก！
ดูเหมือนว่าคองจะสัมผัสได้ถึงสายตาของสัตว์ใหญ่ตัวนั้น ก่อนจะหันไปมองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จับรถยนต์ที่ไม่ได้ใช้งานนานแล้วจนถูกปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ขึ้นมา แล้วฟาดไปยังสัตว์ใหญ่ตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยม
บึม！
วินาทีต่อจากนั้น เสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นมา สัตว์ใหญ่ตัวนั้นแทบจะไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด ก็ถูกรถยนต์คันนั้นฟาดเข้าใส่อย่างรุนแรง จากนั้นรถยนต์คันนั้นก็ระเบิดขึ้นมาอย่างฉับพลัน เศษแตกละเอียดนับไม่ถ้วนก็กระจัดกระจายไปบนพื้นดินเหนียวที่อยู่บนตัวสัตว์ประหลาดนั้น
ซือ！
เพียงแต่ว่า ถึงจะได้รับการโจมตีอย่างน่ากลัวขนาดนี้แล้ว แต่นาทีต่อจากนั้นดินเหนียวที่ติดอยู่บนตัวของสัตว์ใหญ่ตัวนั้น และเศษรถยนต์กลับระเบิดออกทันใด จากนั้นสัตว์ใหญ่ตัวนั้น ก็กระโดดออกไป ราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
เพียงแต่ว่าหลังจากที่ได้รับบทเรียนจากคอง ในเวลานี้ดูเหมือนสัตว์ใหญ่ตัวนี้ ก็สัมผัสได้ถึงพลังอำนาจระหว่างคองกับตัวเองที่แตกต่างกัน ดังนั้นสุดท้ายก็สะกดความฮึกเหิมนั้นไว้ภายในใจ แล้วพุ่งตรงเข้าไปในกองทัพซอมบี้ ระบายอารมณ์ที่ทั้งขุ่นแค้นและกระหายเลือดของตัวเองใส่ซอมบี้เหล่านั้น
กรงเล็บแหลมๆของมัน ปากขนาดใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหางอันแข็งแกร่ง ที่เต็มไปด้วยพละกำลังราวกับแส้เหล็ก ซอมบี้เหล่านั้นจึงกลายเป็นฟางเส้นสุดท้าย พริบตาเดียวก็ถูกมันกัดฉีก และกลืนกินลงไปกว่าสิบตัว แล้วบาดเจ็บล้มตายอีกเป็นจำนวนมาก
แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ ภายใต้การนำพากลุ่มสัตว์ใหญ่อย่างคอง ซอมบี้เหล่านั้นที่เดิมทีดูเหมือนจะได้เปรียบกว่า ในเวลานี้กลับดูเหมือนกลายเป็นชิ้นเนื้อบนเขียงไปโดยสิ้นเชิง ทำได้เพียงถูกสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นสังหารและรุกรานได้อย่างอิสระ
เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อไป การตายของพวกมันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น
แต่สิ่งที่ไม่มั่นใจเพียงอย่างเดียวก็คือ เวลานี้มันนานแค่ไหน
สงครามอันน่าตืนตาตื่นใจ ระหว่างซอมบี้เหล่านี้ และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ได้ดำเนินการมาอย่างคึกคักดุเดือด บนยอดตึกสูงราว 30 ชั้น ที่ถูกปกคลุมไปด้วยเครือเถาวัลย์ตึกหนึ่ง ทหารที่ปลอมอำพรางตัวอยู่ในตึกนี้ กำลังสังเกตการณ์ทั้งหมดผ่านทางกล้องเล็งปืนกระบอกนี้อยู่
เพียงแค่หลังจากเห็นคอง และสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เหล่านั้น ปรากฏตัวขึ้นมาทีละตัว ทหารที่รักษาการณ์อยู่เงียบๆ มาโดยตลอดคนนี้ ก็อดที่จะด่าทอ ออกมาเงียบๆไม่ได้
“คอง วอทตาทอสโซรัส เร็กซ์ ปีศาจวัวยักษ์ และก็สัตว์เลื้อยคลานโครงกระดูก?”
“เหี้ย ฉันไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน จากเกมส์เรซิเดนต์อีวิล มาถึงหนังเรื่อง คอง มหาภัยเกาะกะโหลกหรือ?”
“สัตว์ประหลาดเหล่านี้ ยังมีความสามารถอย่างที่....แม่งเอ๊ยไม่น่าเชื่อ มันชักจะยิ่งเหมือนนิยายเรื่อง มหันตภัยวันสิ้นโลกเข้าไปทุกทีแล้ว แต่ฉันดูไม่เหมือนกับคนที่เป็นนักแสดงนำต้นแบบหรอก?”
“หรือว่าฉันก็จะแสดงเป็นตัวประกอบคนหนึ่ง?”
เมื่อนึกถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น รวมไปถึงความสามารถที่ฟื้นตื่นขึ้นมาของตัวเอง ทหารคนนั้นก็อดที่จะสบถออกมาสักสองสามประโยคไม่ได้ จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วดึงปืนกลับ จากนั้นก็ออกจากยอดตึกด้วยความรวดเร็วทันที
ทวยเทพต่อสู้กัน คนธรรมดาประสบกับความหายนะ จุดศูนย์กลางในเมืองเหลียนกลายเป็นสงคราม ระหว่างสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์กับซอมบี้ แน่นอนว่าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานนัก วิธีการที่ดีที่สุดคือการออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แล้วไปตามหาเพื่อนทหารคนอื่นๆ
ถ้าหากหาไม่เจอจริงๆละก็ คงทำได้เพียงปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม！
เพียงแค่.....
ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง อย่าให้ตัวเองเป็นประเภทนักแสดงสมทบ ที่มีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามตอนอะไรแบบนั้นเลย！
