ตอนที่ 5 ติดเชื้อ ！
ตอนที่ 5 ติดเชื้อ ！
“แม่งเอ๊ย!!.. ฮ้องเต้พี่ดูคึกคักจังเลยนะ? ทำไมถึงได้เก่งบัดซบอย่างนี้?”
เมื่อเห็นฮวางซางกวาดล้างซอมบี้ทั้งสองตัวราวกับเทพเจ้าแห่งสงคราม ทุบจนหัวแตกกระจายแบบนั้น หลิวซินที่ถูกฮวางซางฉุดดึงขึ้นมาจากความตายได้เมื่อสักครู่ก็อดที่จะส่งเสียงอุทานขึ้นมาไม่ได้
นี่มันเรื่องจริงไม่ใช่หนัง หัวคนจริง ๆไม่ใช่แตงโมด้วย ในฐานะที่เป็นนักเรียนดีเด่นในโรงเรียนแพทย์เขาย่อมรู้ดีว่าการจะทุบหัวกะโหลกให้แตกละเอียดได้นั้นต้องใช้พละกำลังมหาศาลเพียงไหน！
“ยังมีอีก 10 ตัว เยอะเกินไปแล้ว！” แต่ทว่าฮวางซางกลับไม่ได้ตอบกลับหลิวซินแต่อย่างใด เขาทำได้เพียงมองทางซอมบี้ตัวอื่น ๆที่พรั่งพรูเข้ามา ก่อนจะพูดเสียงต่ำๆว่า
“เว้นระยะห่างจากพวกมันเข้าไว้ อย่าประมาทเด็ดขาด！”
หลังจากที่ฆ่าซอมบี้สามตัวติด พละกำลังของฮวางซางในตอนนี้ได้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ก่อนที่จะเข้าต่อกรกับซอมบี้ตัวหนึ่งโดยไม่ต้องไตร่ตรองแต่อย่างใด แต่ปัญหาก็คือ คนที่ล้มตายจากอุบัติเหตุรถชนครั้งนี้มีจำนวนสูงถึง 11 คน แล้วไหนจะทีมแพทย์ที่ถูกมันกัดไปเมื่อสักครู่จนกลายเป็นซอมบี้ลุกขึ้นมาอย่างต่อเนื่องนั้นอีก เท่ากับว่าในเวลานี้เขายังต้องจัดการกับซอมบี้อีกมากกว่า 10 ตัวเลย ！
ภายใต้สถานการณ์ที่ค่อนข้างกว้างขวางเช่นนี้ การโดนซอมบี้สามสี่ตัวนั้นห้อมล้อมไว้ก็นับว่าอันตรายมากแล้ว แล้วอีก 10 ตัวยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ดังนั้นในชั่วพริบตา ฮวางซางก็ได้ลากตัวหลิวซินไปด้านหลัง ซึ่งด้านหลังของพวกเขาคือที่กั้นของอุบัติเหตุรถชนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น ถึงแม้ว่ามันจะขวางซอมบี้ไว้ไม่อยู่ก็ตาม แต่อย่างน้อยก็สามารถขวางการเคลื่อนไหวของพวกมันได้ในระดับหนึ่ง และเพื่อให้ฮวางซางมีโอกาสสร้างพลังการโจมตี！
“ฮ้องเต้ ช่วงนี้พี่ไปออกกำลังกายมาใช่ไหม รู้สึกว่าพี่ผอมลงเล็กน้อย อีกทั้งยังมีกล้ามเนื้อปรากฏขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงอีกด้วย！”หลังจากที่หลิวซินได้ถอยไปอยู่ด้านหลังของฮวางซางแล้วเขาก็ได้ค้นพบว่ามีลายเส้นของกล้ามเนื้อปรากฏขึ้นมาบนร่างกายของฮวางซางอย่างชัดเจน จึงอดตกใจไม่ได้
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าฮวางซางนั้นแข็งแรงมากก็ตาม แต่ก็ยังมีพวกเนื้อๆไขมันอยู่บางส่วน และถึงแม้ว่าจะไม่มีหน้าท้องอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่น่าจะสร้างกล้ามเนื้อมากมายแบบนี้ขึ้นมาได้ เมื่อมองอย่างละเอียดในเวลานี้กลับพบว่าฮวางซางนั้นดูเหมือนจะมีพละกำลังและความสามารถเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย เห็นชัดๆว่าเขาไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเลยสักนิด หรือเกิดข้อผิดพลาดขึ้นรึเปล่า?
“ไร้สาระ ระวังตัวหน่อย ดูเหมือนสิ่งเหล่านี้ได้เคลื่อนไหวพุ่งเข้ามาเร็วมากขึ้นด้วย...”
ฮวางซางไม่ได้อธิบายให้หลิวซินเข้าใจแต่อย่างใด อีกทั้งยังมองไปทางซอมบี้เหล่านั้นที่เริ่มไล่ตามเขามาทางด้านหลัง จึงอดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้
ดูเหมือนระดับความเร็วในการเคลื่อนไหวของซอมบี้เหล่านั้นจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงระดับความเร็วในการโจมตีพวกเขาก่อนหน้านั้นก็ตาม แต่ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวแบบโซซัดโซเซอีกแล้ว มันเปลี่ยนไปเหมือนกับการเคลื่อนไหววิ่งเยาะๆแทน
ถึงแม้ว่าระดับความเร็วแบบนี้จะไล่ตามพวกเขาไม่ทันก็ตาม แต่มันเพียงพอที่จะสร้างความกดดันให้กับพวกเขาได้ สิ่งสำคัญอีกอย่างก็คือซอมบี้เหล่านี้ไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยเลย เมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าให้ซอมบี้เหล่านี้แพร่ขยายออกไป เกรงว่าคนทั่วไปก็คงจะไม่อาจหลีกเลี่ยงการไล่ล่าของซอมบี้เหล่านี้ได้
“อย่าให้ซอมบี้เหล่านนี้หลุดรอดออกไปได้เด็ดขาด ！” เมื่อคิดได้ สายตาของฮวางซางก็ฉายความสงสัยขึ้นมา
บริเวณด้านนอกที่ห่างออกไปเป็นรถที่กำลังติดอยู่ ถึงแม้ว่ารถที่ติดอยู่บนถนนภายใต้สภาพอากาศหมอกหนานั้นจะมีไม่มากก็ตาม แต่ก็ถือว่าไม่น้อยเลย ถ้าให้ซอมบี้เหล่านี้หลุดออกไปบริเวณด้านนอก ผลลัพธ์ที่ตามมาก็คงจะไม่ต้องคิดถึงแต่อย่างใด！
แต่ยังมีสิ่งที่เป็นความโชคดีก็คือ ดูเหมือนระยะเวลาในการเปลี่ยนเป็นซอมบี้เหล่านี้นั้นไม่ค่อยเร็วมากนัก ดังนั้นซอมบี้ที่เริ่มต้นจากผีดิบเหล่านั้นกับซอมบี้ที่กลายร่างมาจากทีมแพทย์ที่ถูกลากออกไปนั้นค่อนข้างมีระห่างพอสมควร กองทัพจึงเริ่มจะขาดตอน！นี่เป็นการสร้างโอกาสให้กับฮวางซาง ！
“หลิวซิน นายรอโอกาสลงมือจากด้านข้าง ช่วยฉันดึงดูดความสนใจของซอมบี้ ระวังความปลอดภัยในฉันด้วย！”
เมื่อเห็นระยะห่างระหว่างซอมบี้ด้านหน้ากับด้านหลัง ในที่สุดฮวางซางก็หยุดก้าวเท้า หลังจากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งจับเสากั้นที่อยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วทุบไปบนซอมบี้ตัวหนึ่งที่อยู่ตรงกลางเข้าอย่างจัง
ด้านในของเสากั้นรูปกรวยที่มักจะเห็นบ่อย ๆนั้นคือดินทรายที่อัดไว้จนเต็ม น้ำหนักก็ราว 20 กว่ากิโลกรัมเห็นจะได้ อย่าว่าแต่คนทั่วไปเลย การจะยกของสิ่งนี้ขึ้นมาจำเป็นต้องออกแรงไม่น้อย พละกำลังของฮวางซางในตอนนี้ได้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวแล้ว น้ำหนักแค่นี้จึงไม่สะทกสะท้าน ฮวางซางเลยสักนิดเดียว
ภายใต้พลังทั้งหมดของเขา เสากั้นอันนั้นก็ถูกยกสูงขึ้นจากพื้น น้ำหนักของมันเหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ 1 ลูก ก่อนจะวิ่งเข้าหาซอมบี้ที่อยู่หน้าสุดตัวนั้น แล้วทุบลงไปบนตัวของซอมบี้ตัวที่สองอย่างเต็มแรง
เพล้ง！
เสากั้นที่มีน้ำหนักราว ๆ 20 กว่ากิโลเข้าโจมตีอย่างรุนแรงภายใต้การทุบอย่างรุนแรงจนน่ากลัวนั้นของฮวางซาง แม้แต่ซอมบี้ที่ผอมแห้ง ดูๆแล้วน่าจะมีน้ำหนักมากสุดอยู่ที่แปดเก้าสิบกิโลกรัมได้ถูกทุบไปที่เท้าทั้งสองข้าง จนถอยหลังไปราวๆครึ่งเมตร จนในที่สุดก็ล้มลงไปกองกับพื้น และไม่สามารถปีนขึ้นมาได้อีก
และในเวลาเดียวกัน ด้านข้างของฮวางซางก็มีซอมบี้กระโดดพุ่งพรวดเข้ามา เหล็กงัดที่อยู่ในมือจึงได้กวัดแกว่งขึ้นมา ก่อนจะทุบไปบนตัวซอมบี้ตัวที่อยู่หน้าสุดอย่างแรง！สาเหตุที่เขาใช้เสากั้นทุบไปบนตัวซอมบี้ตัวที่สองนั้น ก็เพื่อไม่ให้ซอมบี้เหล่านนี้มีโอกาสห้อมล้อมเขาได้！
นี่ไม่ใช่เกมส์ ประมาทเพียงนิดเดียวก็ต้องแลกกับความย่อยยับพินาศ！
เพล้ง！ถึงแม้พลังของซอมบี้นั้นจะมากมายก็ตาม แต่พละกำลังของฮวางซางนั้นมากกว่าพวกมัน ภายใต้เหล็กงัดอันนี้ ซอมบี้ตัวนั้นได้ถูกเขาทุบอย่างเต็มแรงจนลอยละลิ่วออกไป แม้กระทั่งหัวของมันก็แตกกระจายไปครึ่งหนึ่ง ร่างทั้งร่างเหมือนกับตุ๊กตาที่ถูกทุบจนกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น กระตุกเพียงสองครั้งก็ไม่เคลื่อนไหวอีก ！
เรียกว่าครั้งแรกไม่ชำนาญแต่ครั้งที่สองก็คงจะชำนาญขึ้น ซึ่งฮวางซางเองก็ได้เอาชนะความกลัวของตัวเองได้อย่างเด็ดขาดแล้ว อีกทั้งยังเอาชนะความน่ากลัวของซอมบี้ที่เกิดขึ้นในภายหลังได้อีกด้วย การใช้พละกำลังของฮวางซางในตอนนี้เข้าต่อกรกับซอมบี้เหล่านี้จึงไม่ได้เป็นเรื่องที่ยากลำบากสำหรับเขาอีกต่อไป
หลังจากได้ทุบซอมบี้ที่พุ่งเข้ามาด้านหน้าจนตายไปแล้ว ฮวางซางก็แทบจะไม่หยุดพักแต่อย่างใด อีกทั้งยังคงพุ่งไปด้านหน้าอีกก้าว หลังจากนนั้นก็กวาดเหล็กงัดที่อยู่มือขึ้นมา แล้วทุบไปยังหัวของซอมบี้ที่ถูกเขาทุบด้วยเสากั้นก่อนหน้านี้อย่างจัง
แผละ！เสียงอันน่าหดหู่ใจก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ซอมบี้โชคร้ายตัวนั้นที่ยังไม่ได้ลุกขึ้นมายืนได้ทันท่วงที ก็ถูกฮวางซางทุบลงไปบนหัวของมัน จนล้มลงไปกองบนพื้น กะโหลกหัวนั้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาราวกับห่าฝน
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาทั่วไป ถึงแม้ว่าฮวางซางจะมีพละกำลังที่น่ากลัวเช่นนี้ก็ตาม แต่การได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองคละเคล้าไปด้วยกลิ่นคาวเลือดนั้นก็ไม่สามารถทนดูได้ แต่ฮวางซางเป็นใคร เขาเป็นหมอนิติเวชที่โดดเด่นที่สุดในสถาบัน เคยเห็นภาพศพมานับครั้งไม่ถ้วน ย่อมไม่ตกใจกับภาพๆนี้อย่างแน่นอน
ดังนั้นหลังจากฆ่าซอมบี้ตัวที่สองไปได้แล้ว ฮวางซางก็ยังไม่หยุดพัก อีกทั้งก็ยังพุ่งไปฆ่าซอมบี้ตัวอื่น ๆอย่างต่อเนื่อง
“มาสิมาสิ มาทางนี้！” ในเวลานี้ หลิวซินจึงได้สร้างเสียงรบกวนขึ้นอีกด้านหนึ่ง ก่อนจะถือโอกาสนี้หยิบของบางอย่างเขวี้ยงไปทางซอมบี้สองสามตัวนั้น เพื่อดึงดูดซอมบี้ให้ไปทางเขาหลังจากได้เห็นพละกำลังอันน่ากลัวของฮวางซางแล้ว หลิวซินย่อมไม่อาจสร้างความอวดเก่งได้ จึงทำได้เพียงดึงดูดซอมบี้เพื่อรักษาระยะห่าง พร้อมกับหลบหลีกไม่ให้โดนซอมบี้เหล่านี้จับได้ด้วย
เมื่อมีหลิวซินที่คอยจุดเชื้อไฟดึงดูดซอมบี้อยู่ข้างๆ บวกกับพละกำลังของฮวางซางในตอนนี้ ความเร็วแม้กระทั่งปฏิกิริยาโต้กลับจึงทำให้สังหารได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งร่างทั้งร่างก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ฆ่าได้ง่ายขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นสถิติในการสังหารซอมบี้ของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆเช่นกัน ！
ไม่นาน ซอมบี้ 7-8 ตัวที่ไล่ตามมาด้านหน้าสุดก็ถูกฮวางซางฆ่าตายจนสิ้นซาก ส่วนซอมบี้อีก 4 ตัวที่ไล่ตามมาทางด้านหลังก็ถูกหลิวซินดึงดูดจนเข้ามาอยู่ด้านข้าง！
นี่เป็นซอมบี้ 4 ตัวสุดท้ายแล้ว！
“เหยดเข้... พวกเราทำสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ！”
เมื่อเห็นฮวางซางฆ่าซอมบี้จนไม่เหลือซาก หลิวซินก็อดที่จะส่งเสียงดีใจออกมาไม่ได้ หลังจากนั้นก็เตรียมพร้อมเขวี้ยงสิ่งของไปทางซอมบี้ที่กลายร่างมาจากทีมแพทย์เหล่านั้น เพื่อให้ฮวางซางเผด็จศึกสงครามสักที
แต่ทว่าอาจเป็นเพราะได้ผ่อนคลายลงอย่างกะทันหันหลังจากมีความตึงเครียดมาโดยตลอด ทำให้หลิวซินชะล่าใจ จังหวะที่เขาหมุนตัวไปก็ได้เหยียบเข้ากับกองเลือดที่กระจายอยู่บนพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเลือดกองนี้มีมันสมองผสมปนเปอยู่ด้วย ทำให้เขาลื่นล้มลงไป นี่เป็นการสูญเสียสมดุลอย่างฉับพลันสำหรับเขา ก่อนจะล้มลงไปกองกับพื้น
ในตอนนั้นเอง ซอมบี้ทั้งสี่ตัวที่พุ่งเข้าไปทางด้านข้าง ก็ได้ปรี่เข้ามาทางหลิวซิน
“อ่า！！！！” เมื่อเห็นซอมบี้ที่กำลังพุ่งเข้ามา หลิวซินที่ล้มไปกองกับพื้นก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันใด ก่อนจะส่งเสียงร้องแหลมออกมา ในเวลาเดียวกันก็หยิบไม้งัดขึ้นมาไว้บนตัว พร้อมกับหลับตาปี๋ ถ้ามันเป็นเพียงซอมบี้แค่หนึ่งตัวเขาก็คงจะขวางไว้ได้ แต่ซอมบี้ที่พุ่งเข้ามานั้นมีถึง 4 ตัว เขาคงจะต้านไว้ไม่อยู่เป็นแน่！ ครั้งนนี้ต้องตายๆแน่ๆ ！
“หลิวซิน！” เมื่อเห็นหลิวซินที่ถลาลื่นล้มเนื่องจากเหยียบเข้ากับกองเลือดจนล้มลงไปอย่างไม่คาดคิดนั้น และกำลังจะกลายเป็นอาหารของซอมบี้ทั้งสี่ตัว ฮวางซางก็ร้นรนขึ้นมาทันใด จึงได้ส่งเสียงร้องตะโกนออกมา พร้อมกับกวัดแกว่งมือขวาขึ้นมา แล้วเขวี้ยงเหล็กงัดออกไป ！
หวือ-----แผละ ！
ฮวางซางทุ่มพลังทั้งหมดของเขา เหล็กงัดก็ลอยละลิ่วไปหลายเมตร ก่อนจะกระแทกไปยังซอมบี้เหล่านั้น เดิมทีซอมบี้ที่กำลังพุ่งเข้าใส่หลิวซินเมื่อโดนกระแทกจากเหล็กงัดนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้นทันที
“ออกไปจากฉันเดี๋ยวนี้！” ในเวลาเดียวกัน ร่างทั้งร่างของฮวางซางกระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้าราวกับเสือชีตาร์ ความเร็วในการพุ่งเข้าไปนั้นเร็วกว่าตอนแรกอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นขาข้างหนึ่งของเขาก็เหยียบไปบนตัวซอมบี้อีกตัวหนึ่ง ส่วนมือซ้ายก็จับซอมบี้อีกตัวมาฉีกออก ก่อนจะขว้างมันลอยละลิ่วออกไป
สุดท้ายแล้ว พริบตาเดียวที่ซอมบี้ตัวที่4ที่หมายจะเข้ามากัดหลิวซิน มือขวาของฮวางซางก็จับไปที่หลังคอของมัน เพื่อหยุดปากของซอมบบี้ตัวนี้ที่อยู่ห่างจากหลิวซินเพียง 5 เซนติเมตร！
ชีวิตน้อยๆของหลิวซิน ก็ได้ถูกปกป้องได้ในที่สุด！ในเวลาเดียวกัน ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายอออกมาจากน่องข้างซ้ายของฮวางซางอย่างคาดไม่ถึง ！เมื่อเขาก้มลงดู ก็พบว่าซอมบี้ที่ถูกเขาทุบด้วยเหล็กงัดจนคิดว่าตายไปแล้วตัวนั้นกำลังกอดน่องของเขาไว้อยู่ แล้วกัดไปที่น่องของเขาอย่างเต็มแรง！
“อ่า！！！ ฆ่าฉันให้ตายเถอะ！”ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจากน่องของเขา และความน่ากลัวที่ถูกซอมบี้กัด ทำให้ฮวางซางทั้งโกรธทั้งกลัว สุดท้ายก็ก้มตัวลงไปจับคอซอมบี้ด้วยมือซ้าย แล้วโยนออกไปทันที
ถึงแม้ว่าพละกำลังของซอมบี้จะมากกว่าตอนเกิดใหม่ๆก็ตาม แต่ซอมบี้ที่กัดฮวางซางในตอนนี้กลับเป็นเพียงซอมบี้ผู้หญิงร่างผอมแห้งเท่านั้น พละกำลังก็ไม่ได้มากมายอะไร ดังนั้นจึงถูกฮวางซางจับโยนออกไปอย่างง่ายดาย แต่เนื้อที่ฉีกขาดอยู่ตรงน่องของเขา ก็ได้ปล่อยกระแสเลือดออกมาอย่างไม่ขาดสาย ！
แต่ฮวางซางที่เต็มไปด้วยความโกรธในเวลานี้กลับไม่ได้สนใจมากมายขนาดนั้น เขาส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ มือทั้งสองข้างได้ยื่นออกไปแล้วจับเข้าไปที่คอของซอมบี้ทั้งสองตัวกระแทกเข้าหากันอย่างแรง
แผละ— เปรี๊ยะ！
การต่อสู้จนถึงตอนนี้ ฮวาซางได้ฆ่าซอมบี้ไปเกือบ 10 ตัวแล้ว ต่อให้จำนวนของซอมบี้อันแข็งแกร่งเหล่านนี้จะค่อยๆลดลงก็ตาม แต่ภายใต้การสะสมมาอย่างต่อเนื่องนี้ พลังในตอนนี้ของฮวางซางก็ยังคงเพิ่มสูงเป็นสองเท่าจากตอนแรก
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับพละกำลังอันแข็งแกร่ง กะโหลกของซอมบี้ทั้งสองตัวดูเหมือนจะไม่ได้แข็งแกร่งมากมายขนาดนั้น ！เสียงการกระแทกอันรุนแรงและเสียงการแตกของกระดูกได้ดังขึ้น กะโหลกของซอมบี้ทั้งสองตัวได้ถูกฮวางซางกระแทกเข้าหากันเต็มแรงจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เลือดและมันสมองที่ไหลออกมาผสมปนเปเป็นจำนวนมาก ได้สาดกระเซ็นไปทั่วทั้งสี่ทิศทาง และกระเซ็นไปบนตัวของฮวางซางไม่น้อยเช่นกัน ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์เลือดไปโดยปริยาย！
แต่การตายของซอมบี้ทั้งสองตัวนี้ไม่ได้ทำลายความโกรธเคืองและความหวาดกลัวของฮวางซางลงได้เลย หลังจากฆ่าซอมบี้ทั้งสองตัวนี้แล้ว ฮวางซางก็ได้เขวี้ยงซากศพของพวกมันออกไป หลังจากนั้นก็เก็บเหล็กงัดที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา แล้วทุบไปบนร่างกายส่วนสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ของซอมบี้อย่างบ้าคลั่ง ！
การทุบอย่างบ้าคลั่งของฮวางซาง ซอมบี้ที่ถูกฮวางซางฉีกขาดและเหยียบซ้ำจนกระทั่งไม่สามารถโจมตีกลับมาได้ ก็ได้ล้มลงไปกองกับพื้น มันสมองที่ไหลออกมา ช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยองอย่างมาก ！
จนกระทั่งบัดนี้ ซอมบี้หลาย 10 ตัวที่อยู่บนถนน 107 ก็ได้ถูกฮวางซางฆ่าตายไปจนหมดเกลี้ยง ！ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็ต้องแลกกับความหวั่นวิตกกลับมา ！
เนื่องจากในเวลานี้ รอบบาดแผลที่น่องของเขา ค่อยๆเริ่มกลายเป็นเป็นสีดำ จนกระทั่งฮวางซางไม่อาจสัมผัสรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ขยายมาจากน่องได้อีก！
ทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องที่บ่งชี้ได้ว่า ！ ไวรัสกำลังแพร่กระจายออกมาแล้ว ！
