ตอนที่ 49 เลือดแมลงล้ำค่า
ตอนที่ 49 เลือดแมลงล้ำค่า
ซือ!
สำหรับเลือดสด เจ้าแมลงแกนหัวใจของเจ้าสัตว์ประหลาดตั๊กแตนนั้น มีความกระหายอย่างรุนแรงเฉกเช่นเดียวกับซอมบี้ ดังนั้นหลังจากที่มันคลานมาด้านหน้าของฮวางซางและหลิวซินแล้ว มันก็อ้าปากใหญ่ของตัวเองด้วยความรีบร้อน แล้วกัดลงไปบนหัวของฮวางซาง!
"ตอนนี้แหละ!"
แต่ทว่าในเวลานั้นเอง ร่างกายที่เดิมทีแข็งจนขยับไม่ได้ไปทั้งตัวของฮวางซาง ก็ฉายแสงสีฟ้าออกมาแว่บหนึ่ง จากนั้นมือขวาของเขาก็กวัดแกว่งขึ้น กริชสีดำที่อยู่ในมือก็ฟันลงไปบนปากที่พุ่งเข้ามาของแมลงแกนหัวใจ อย่างหนักหน่วงราวกับสายฟ้าทันที
กรอบ!
ในโลกนี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบหรอก ถึงแม้ว่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์จะมีการป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างไร มีเปลือกที่แข็งมากเท่าไหร่ รวมถึงมีพิษที่ทำให้ชาจนคล้ายกับเป็นอัมพาต แล้วก็มีหนวดที่น่ากลัวมากแค่ไหนก็ตาม แต่การป้องกันและระดับความเร็วของแมลงแกนหัวใจตัวนี้กลับเป็นส่วนที่อ่อนแอที่สุด
ภายใต้การออกแรงสับลงไปของฮวางซาง ปากที่ทั้งน่ากลัวทั้งใหญ่โต ของเจ้าแมลงแกนหัวใจตัวนั้น ก็ถูกฟันลงไปตรงกลางจนแทบจะขาดออกเป็นสองซีก จากนั้นของเหลวสีฟ้าแวววาวก็พุงทะลักออกมาจากปากที่ถูกกริชฟัน พุ่งสาดกระเด็นไปบนตัวของฮวางซาง
แต่ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ หลังจากที่ของเหลวสีฟ้า ที่ดูเหมือนเลือดอย่างไม่ต้องสงสัย สาดกระเด็นใส่ฮวางซางแล้ว กลับผสานเข้าไปในร่างกายของฮวางซางอย่างรวดเร็ว และในเวลาเดียวกัน ฮวางซางก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า พลังงานที่ทั้งสะอาดและทั้งนุ่มนวลเริ่มไหลเข้ามาภายในร่างกาย ไม่เพียงแต่จะทำให้ความอ่อนเพลีย และความเจ็บปวดของร่างกายทุเลาลงแล้วเท่านั้น
อีกทั้งยังสร้างความกระปรี้กระเปร่าให้กับเขาอีกด้วย พลังความเป็นความตายหยินหยางภายในร่างกาย ได้ก่อตัวเป็นหยินหยางสีดำขาวไหลเวียนอย่างรวดเร็ว ราวกับได้รับอาหารบำรุงบางอย่าง!
และในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอย่างฉันพบลัน
"โฮสต์ เลือดแมลงชนิดนี้ คือสมบัติอันล้ำค่าของสวรรค์ที่หายากมาก มีฤทธิ์ในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย จนกระทั่งสามารถทำให้พลังเหนือมนุษย์ของโฮสต์เพิ่มมากขึ้นอีกด้วย อย่าใช้สิ้นเปลืองอย่างเด็ดขาด!"
ระบบกับฮวางซางได้ผสานกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว จึงสามารถสัมผัสรับรู้ได้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายของฮวางซาง ดังนั้นระบบจึงรีบวิเคราะห์ผลลัพธ์ของเลือดสีฟ้าชนิดนี้ทันที!
"มีของดีอย่างนี้จริง ๆเหรอ?"
เมื่อได้ยินคำกล่าวของระบบ ฮวางซางก็เกิดความรู้สึกยินดีขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นก็กวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง แล้วฟันไปบนปากที่โดนสับจนแตกของแมลงแกนหัวใจตัวนั้นอีกครั้งอย่างโหดเหี้ยมอีกครั้ง
กร๊อบ!
เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับการป้องกันภายนอกที่แข็งแกร่งของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ กับการป้องกันของเจ้าแมลงแกนหัวใจตัวนี้ถือว่าอ่อนแอกว่ามาก จากนั้นเสียงมีดสับและฟัน ที่น่าหวาดเสียวก็ดังขึ้นมา เมื่อปากของแมลงแกนหัวใจที่ถูกฮวางซางสับจนเกือบขาดนั้นถูกสับลงไปอีกครั้ง เลือดสดๆก็พุ่งออกมามากขึ้น กระเด็นเต็มตัวของฮางซาง
หลังจากนั้น เลือดแมลงเหล่านั้นก็ผสานเข้าไปในร่างกายของฮวางซางอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์ ช่วยเสริมสร้างให้ร่างกาย จิตวิญญาณ จนกระทั่งพลังเหนือมนุษย์ของฮวางซางแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้น!
หวือ หวือ !
แต่ในเวลาเดียวกัน เจ้าแมลงแกนหัวใจก็โจมตีกลับมา หนวดสองเส้นสุดท้ายก็ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้ง แล้วกัดไปบนตัวของฮวางซางทันที แล้วก็เริ่มแผ่ขยายพิษชาออกมา เพื่อพยายามทำให้ร่างกายของฮวางซางเกิดอาการชาอีกครั้ง
แต่วิธีการนี้ ใช้กับฮวางซางไม่ได้!
การบำเพ็ญวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่ง เป็นทักษะพื้นฐาน ที่มีพลังในการเสริมสร้างความแข็งแกร่ง การรักษาและขจัดพิษ อีกทั้งพลัง "ชีวิต"ภายในร่างกายของฮวางซาง ก็ช่วยฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ และมีความสามารถกำจัดพิษออกไป ดังนั้นพิษระดับนี้ จึงไม่สามารถสร้างอาการชาให้กับฮวางซางได้ สาเหตุที่เขาไม่ขยับตัวนั้น เพียงแค่แสร้งทำให้ศัตรูนั้นตายใจ เพื่อหลอกล่อให้มันเข้ามาใกล้เขาก็เท่านั้น
และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ วินาทีต่อจากนั้นฮวางซางจึงกวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง แล้วฟันไปบนหนวดทั้งสองเส้นนั้นโดยตรง จากนั้นก็ใช้ขาทั้งสองข้างเตะออกไป เพื่อก้าวเข้าไปใกล้แมลงแกนหัวใจที่พยายามถอยหลังหนี สุดท้ายก็ใช้กริชนั้นฟันอย่างสุดแรง!
กร๊อบ!
หลังจากที่เสียงดังขึ้นมาแล้ว แมลงแกนหัวใจอย่างเจ้าทากตัวนั้นก็กระตุกขึ้นมาอย่างรุนแรง พร้อมกับเลือดจำนวนมากได้พุ่งทะลักออกมาจากหัวของมัน ไม่เพียงแต่จะไหลเปรอะเปื้อนฮวางซางจนกลายเป็นมนุษย์เลือดแล้ว ยังมีอีกบางส่วนยังสาดกระเซ็นใส่หลิวซินที่ตกอยู่ในอาการชาด้วยเช่นกัน!
ฮวางซางรับรู้อย่างชัดเจนภายในใจ การอยู่ในป่าแห่งความตายนี้ พวกเขาต้องเจอกับอันตรายอย่างหนึ่งทุกๆนาที ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะพึงพอใจกับสัมผัสที่ชุ่มชื่นจากเลือดชนิดนั้นก็ตาม แต่เขาก็ไม่มีความลังเลแต่อย่างใด ที่จะกวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็เสียบลงไปในหัวของแมลงแกนหัวใจตัวนั้นอีกครั้งและอีกครั้ง
ไม่นาน หัวของแมลงแกนหัวใจตัวนี้ ก็ได้ถูกฮวางซางสับจนแทบกลายเป็นรังผึ้ง ระดับการชักกระตุกก็แปรเปลี่ยนเป็นลดน้อยลง แล้วก็หยุดนิ่งในที่สุด!
"เฮ้อ..."
ในที่สุดสัตว์ที่น่ากลัวตัวนี้ก็ตายลง เพื่อแก้แค้นให้กับแม่ของหลิวซิน ฮวางซางถอนหายใจออกมายาวๆอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เอนกายลงไปนอนในกองเลือด เพื่อให้เลือดแมลงจำนวนมากนั้นผสานเข้าไปในร่างกาย
อีกด้านหนึ่ง เลือดแมลงไม่น้อยก็ผสานเข้าไปในร่างกายของหลิวซิน การทะลักเข้าไปของเลือดเหล่านี้ ทำให้ร่างกายที่อ่อนแอและเกิดอาการชาของหลิวซินก็ทุเลาลงอย่างรวดเร็ว พลังงานที่แข็งแกร่งก็ค่อยๆ ทะลักเจ้าไปในร่างกายของเขา!
"ฮ่องเต้ ขอบคุณนะครับ!"
ถึงแม้ว่าหลิวซินจะเกิดอาการชาอยู่จนขยับตัวไม่ได้ก็ตาม แต่เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นภายใต้สายตาของเขา เนื่องจากเป็นเช่นนี้ หลิวซินที่เพิ่งฟื้นคืนกลับมา ก็อดที่จะหันไปพูดกับฮวางซางว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ ฉัน..."
"เอาละ พูดไปก็ไม่มีความหมายแล้ว"
ฮวางซางตัดบทหลิวซินก่อนพูดขึ้นว่า
"รีบดูดซับเลือดแมลงชนิดนี้ซะ นี่มันของดี ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงแล้ว อีกทั้งยังสามารถช่วยเสริมสร้างให้พลังเหนือมนุษย์แข็งแกร่งมากขึ้นด้วย อย่าพลาดซะละ!"
"ครับ!"
การตายของแม่ ทำให้หลิวซินรับรู้อย่างลึกซึ้ง ถึงศักยภาพของเขาว่ายังมีไม่มากพอ ที่จะสามารถปกป้องตัวเองรวมถึงคนที่อยากปกป้องได้ ดังนั้นถึงแม้ว่าในใจจะยังเจ็บปวดก็ตาม แต่เขาก็ยังกัดฟันพยักหน้า แล้วเริ่มดูดซับเลือดแมลงเหมือนกับฮวางซาง
"จริงสิ ช่วยแช่แข็งเลือดให้บางส่วนด้วย เดี๋ยวเอาไปให้กับตั้วลั่วและพ่อของนาย ไม่แน่ว่าอาจจะมีประโยชน์ต่อพวกเขา"
ทันใดนั้น เมื่อฮวางซางนึกถึงหลิวชิงและตั้วลั่วที่อยู่ด้านนอก เขาจึงรีบเตือนสติหลิวซิน
ถึงแม้ว่าเขาและหลิวซินจะช่วยกันฆ่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ได้ แต่ตั้วลั่วก็มีผลลงานที่ชัดเจน ถ้าไม่ใช่เพราะตั้วลั่วที่ดึงดูดความสนใจเจ้าตั๊กแตนยักษ์ ให้พวกเขาได้มีโอกาส หรือถ้าไม่มีกริชสีดำนี้ด้วย พวกเขาก็อาจจะไม่สามารถจัดการเจ้าปีศาจที่น่ากลัวตัวนี้ได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเลือดแมลงชนิดนี้จะมีค่ามากก็ตาม แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องเหลือไว้ให้กับตั้วลั่วด้วยส่วนหนึ่ง
ส่วนหลิวชิง เมื่อเห็นแก่หน้าหลิวซินแล้ว ก็ควรจะเหลือเลือดสักเล็กน้อยให้กับเขาเช่นกัน ถึงอย่างไรถ้าหากเลือดแมลงชนิดนี้มีประโยชน์ต่อหลิวชิงละก็ งั้นหลิวชิงก็น่าจะมีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ไม่ให้เป็นตัวถ่วงสำหรับพวกเขามากเกินไป
"ฮื่อ เข้าใจแล้ว!"
เมื่อได้ยินคำพูดฮวางซาง หลิวซินก็พยักหน้า จากนั้นก็สุูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มแผ่ขยายพลังความเย็นของตัวเอง
เพียงแต่ครั้งนี้ เพื่อให้รักษาประสิทธิภาพของเลือดเหล่านี้ หลิวซินจึงไม่ได้แช่จนกลายเป็นน้ำแข็งแต่อยากใด แต่กลับลองใช้วิธีการที่มันละเอียดซับซ้อนยิ่งกว่ามาจัดการพลังของตัวเอง
หลังจากที่ผ่านสงครามการต่อสู้มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว เขาก็สัมผัสรับรู้ว่าตัวเองมีความสามารถในการควบคุมพลังที่มากขึ้นไปอีกขั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การผสานพลังของเลือดแมลงตัวนี้ ความรู้สึกนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ดัวนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลองดู
และมันก็เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า ความคิดของหลิวซินนั้นถูกต้อง
วินาทีต่อจากนั้น ภายใต้การควบคุมพลังทั้งหมดของหลิวซิน แสงสีฟ้าอ่อนๆก็พุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้างของเขา ก่อนที่พลังความเย็นจะก่อตัวขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง ในที่สุดก็กลายเป็นขวดน้ำแข็งที่ทำขึ้นจากผลึกน้ำแข็ง!
"ทำได้จริง ๆด้วย!"
ในขณะที่มองไปทางการก่อตัวภายใต้ฝ่ามือของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สวยงาม แต่กลับเป็นขวดน้ำแข็งที่มีรูปทรงตามพื้นฐานทั่วไป ดวงตาของหลิวซินเปล่งประกายขึ้นมาทันใด จากนั้นก็รีบใช้ขวดน้ำแข็งนั้นเก็บเลือดแมลงที่ทะลักออกมาจากซากศพของแมลงแกนหัวใจทันที
เมื่อเป็นเช่นนี้ หลิวซินและฮวางซางก็ดูดซับเลือดแมลงไปพลาง และใช้ขวดน้ำแข็งที่สร้างขึ้นของหลิวซินเก็บเลือดแมลงไปพลาง หลายนาทีต่อจากนั้น เลือดแมลงก็หมดลง พวกเขาจึงได้วางมือลง
และในตอนนี้เอง หลิวซินก็มีเลือดแมลงเต็มๆ ทั้งหมดสามขวดแล้ว!
"ถึงเวลาออกไปแล้ว!"
ในขณะที่มองไปทางเลือดแมลง ของเจ้าแมลงแกนหัวใจที่หมดลงแล้ว ฮวางซางก็สูดลมหายใจลึกๆ จากนั้นก็เตรียมพร้อมถอยออกจากหลุมนี้กับหลิวซิน
แต่ตอนที่ถอยออกมา ฮวางซางกลับสังเกตเห็นหนวดที่ถูกพวกเขาตัดจนขาดในกองเลือดที่แห้งกรัง จากนั้นก็หรี่ตาลงแล้วเก็บหนวดทั้งสี่ขึ้นมา ก่อนจะถอยออกไปข้างนอก
"พี่ เก็บเจ้าสิ่งนี้มาทำไม?"
ในขณะที่มองไปทางหนวดหักทั้งสี่ท่อนในมือของฮวางซาง หลิวซินก็ตระหนักได้ถึงอาการชาก่อนหน้านั้นขึ้นมา แล้วมองไปทางภาพของเจ้าแมลงแกนหัวใจ ในระยะประชิดตัว จึงอดตัวแข็งทื่อขึ้นมาไม่ได้
"หนวดเหล่านี้เต็มไปด้วยพิษมีฤทธิ์ชาที่รุนแรงมาก เก็บเอาไว้ เผื่ออาจจะได้ใช้มัน"
ฮวางซางยิ้ม แล้วพูดว่า
"อย่าลืมว่า นายเองก็เพิ่งได้ลิ้มรสชาติมันมา จนขยับไม่ได้เลยสักนิดเดียวนะ"
ถึงแม้ว่าพิษชาประเภทนี้ไม่ได้มีประโยช์กับเขามากนัก แต่กลับไม่ได้หมายความว่าจะใช้ไม่ได้กับซอมบี้และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์อื่น ๆ ถ้าหากมีประโยชน์จริง ๆละก็ ไม่แน่ก็อาจจะใช้ช่วยชีวิตพวกเขาในสถานการณ์คับขันก็ได้
หลังจากนั้น หลิวซินและฮวางซางก็ถอยออกมาจากหลุมที่ถูกพวกเขาเจาะหลุมนั้นอย่างราบรื่น กลับขึ้นมาบนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์นั้นอีกครั้ง
เพียงแต่เมื่อพวกเขาออกมาโลกภายนอก กลับต้องตื่นตกใจกับภาพเบื้องหน้า
พวกเขาถูกทหารที่มีอาวุธครบมือล้อมเอาไว้หมดแล้ว!
