ตอนที่ 47 ตั๊กแตนยักษ์

ตอนที่ 47 ตั๊กแตนยักษ์

  

ไม่มีใครคาดคิดว่า ไม้หักที่ดูเหมือนจะธรรมดาแท่งนั้นกลับกลายเป็นสัตว์แมลงตัวใหญ่ไปได้ในชั่วพริบตา จนกระทั่งสามารถคร่าชีวิตแม่ของหลิวซินไปได้อีกด้วย！

ไซโครวอลเจอร์  นางพญาแมงมุมขายาว  แล้วก็ยังมีสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้อีก.....

เมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์  ที่ทั้งน่ากลัวและทั้งแปลกประหลาดเหล่านี้แล้ว  ซอมบี้ที่ไม่มีสติปัญญาและเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ในเมือง C เหล่านั้นยังดูเป็นเหมือนกับเด็กโง่ๆ ที่ไม่พิษมีภัยมากกว่าซะอีก！

“อ่า！！！！！”

หลังจากเงียบสงัดไปเพียงชั่วเวลาสั้นๆ  ดวงใจของหลิวซินก็แตกสลาย  ร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งจนดังกึกก้องไปทั้งป่าไผ่！

การตายของแม่  สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวที่รุนแรง  ให้กับเจ้าหนุ่มที่ร่าเริงตลอดเวลาคนนี้  วินาทีต่อจากนั้น ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่ราวกับหัวใจแตกสลายแล้ว  ดวงตาของหลิวซินแดงกร่ำราวกับคนบ้า  จากนั้นก็พุ่งตรงไปทางสัตว์แมลงยักษ์  ที่กำลังเคี้ยวเลือดเนื้ออยู่ตัวนั้น  ด้วยความเร็วถึงขีดสุดทันที！

ความแค้นที่ฆ่าแม่  อย่างหวังจะได้อยู่ร่วมโลกกันอีกเลย！

“หลิวซิน！”

“ระวัง！”

เมื่อเห็นหลิวซินพุ่งตรงเข้าไปหาสัตว์แมลงยักษ์  ที่มีความสูงเกิน 10 เมตรอย่างบ้าคลั่ง  ใบหน้าของฮวางซางและตั้วลั่วก็เปลี่ยนสีไปทันที  จากนั้นก็กระโดดพุ่งไปขนาบทั้งซ้ายและขวา  ตามหลิวซินไปข้างสัตว์แมลงยักษ์ตัวนั้นทันที

แต่ในระหว่างนั้น  ตั้วลั่วก็ได้ใช้ปืนยิงใส่สัตว์แมงยักษ์ตัวนั้นอย่างต่อเนื่อง แต่สิ่งที่ทำให้ผิดหวังก็คือ ต่อให้เป็นกระสุนที่มีอานุภาพทะลุเสื้อเกราะได้ก็ตาม  แต่หลังจากที่ยิงหัวของสัตว์แมลงตัวนี้ออกไป กลับให้ความรู้สึกเหมือนยิงต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวอย่างไรอย่างนั้น  ถึงแม้ว่าจะทะลุเข้าไปแล้วก็ตาม  แต่กลับไม่มีแม้แต่เลือดพุ่งออกมาสักนิดเดียว  ราวกับว่าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้ไม่มีเลือดเนื้ออย่างไรอย่างนั้น！

ชี่！ชี่！ชี่！

แต่ถึงแม้ว่าการโจมตีของตั้วลั่ว จะไม่ได้สร้างบาดแผลมากมาย ให้กับเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้ก็ตาม  แต่กลับสามารถดึงดูดความสนใจ จากเจ้าสัตว์แมลงตัวนี้ได้

วินาทีต่อจากนั้น เลือดเนื้อที่เจ้าสัตว์แมลงตัวนี้  เคี้ยวอยู่นั้นก็ได้ถูกกลืนลงท้องไป  พร้อมกับขาที่แข็งแรงทั้ง 6 ขานั้น  ได้เตะออกไปขาหน้าอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง  ร่างกายมหึมาของมัน  ได้พุ่งแหวกอากาศตรงเข้าไปหาตั้วลั่ว  อย่างรวดเร็วทันที！

“เหี้ย！”

เดิมทีตั้วลั่วนั้นต้องการสนับสนุนหลิวซินเท่านั้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่า  จะเป็นการดึงดูดความสนใจของเจ้าสัตว์แมลงชนิดนี้    ในขณะที่มองไปทางสัตว์ขนาดใหญ่ที่มีความเร็วราวกับรถบรรทุก  เขาจึงอดที่จะสบถด่าออกมาไม่ได้

แต่ครั้งนี้ ตั้วลั่วกลับไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด  แต่เขากลับยังเพิ่มความเร็ว  พุ่งเข้าไปหาสัตว์แมลงตัวนั้นอย่างต่อเนื่อง  เพียงแค่ชั่วพริบตาที่มันอ้าปากเพื่อกัดเขา  ตั้วลั่วกลับย่อตัวต่ำลง  แล้วสไลด์ไปบนพื้นดิน！

ในชั่วเวลานั้นเอง  ตั้วลั่วก็สามารถหลบหลีกจากการกัด  ของเจ้าสัตว์แมลงในสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้ได้   ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ได้ไถลเข้าไปอยู่ใต้ท้องของเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้  ในชั่วพริบตาที่ไถลเข้าไปอยู่ใต้ท้องของมัน  ตั้วลั่วก็ได้ใช้ปืนยิงไปที่ท้องของมันโดยตรง  และยังใช้กริชปลายแหลม  เสียบไปยังท้องของมันแล้วแหวกออกอย่างโหดเหี้ยม！

แต่ที่น่าเสียดายก็คือ  การป้องกันของสัตว์แมลงตัวนี้ช่างน่าตกใจเหมือนดั่งเป็นอมตะ  แม้แต่การยิงและใช้กริชเสียบในนระยะที่ประชิดขนาดนี้แล้วก็ตาม ก็ยังไม่สามารถสร้างบาดแผลจำนวนมากให้กับมันได้  กระทั้งเลือดก็ไม่มีไหลออกมาสักหยดเดียว！

“เหี้ย  การป้องกันของเจ้านี่ไม่อ่อนไปกว่าเจ้าไทแรนท์เลยเหรอ?”

เมื่อเห็นภาพนี้ ในใจของตั้วลั่วก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันใด

สาเหตุที่เขายอมเสี่ยงไถลเข้ามาใต้ท้องของเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้เมื่อสักครู่  ก็เพื่อหาจุดอ่อนของมันให้เจอ  แต่ดูจากตอนนี้แล้ว  ไม่ว่าจะเป็นใต้ท้องหรือหัวก็ดูเหมือนจะไม่ใช่จุดอ่อน  ของเจ้าสัตว์แมลงตัวนี้แต่อย่างใด  แม้กระทั่งปืนและกริชที่อยู่ในมือของเขา ก็ยังไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับมันได้สักนิดเดียว！

สิ่งสำคัญที่สุดคือ  เท้าของเจ้าสัตว์แมลงตัวนี้  มีเส้นผ่าศูนย์กลางอย่างน้อยครึ่งเมตร  ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่พวกเขาจะตัดขาของเจ้าแมลงยักษ์ตัวนี้ ให้เหมือนกับนางพญาแมงมุมขายาว แล้วค่อยฆ่ามันได้！

การป้องกันที่แข็งแกร่ง  พลังการกัดที่น่ากลัว  รวมไปถึงการทิมแทงที่รวดเร็วจนน่าตกใจ.....

หรือว่าสัตว์แมลงตัวนี้จะไม่มีจุดอ่อน?

ไม่！

มันต้องมีจุดอ่อนอย่างน้อยสักที่แหละ！

ในขณะที่มองการพุ่งสไลด์ออกไปของตั้วลั่ว  มันก็ค่อยๆเปลี่ยนทิศทางอย่างช้าๆ  เตรียมพร้อมรับมือกับการโจมตีที่จะพุ่งเข้ามาหาตัวเอง  ของสัตว์แมลงยักษ์ตัวนั้น  ดวงตาของฮวางซางก็ฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นมาทันใด

ถึงแม้ว่าระดับความเร็วของเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้จะเร็วมากก็ตาม  แต่ร่างกายที่มีขนาดใหญ่และขาทั้ง 6 ขาของมันกลับทำให้การเปลี่ยนทิศทางไปอีกด้านของมันช้าลง  ถ้าพวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้สักนิดละก็  ก็อาจจะเอาชนะเจ้าแมลงตัวนี้ได้！

เมื่อคิดได้  ฮวางซางจึงรีบตะโกนออกไปเสียงดังว่า

“เจ้าตัวนี้มันเปลี่ยนทิศทางได้ช้า  ใช้จุดอ่อนของมันเรื่องนี้โจมตีมันซะ！”

เมื่อพูดถึงตรนี้  ดวงตาที่แดงฉานของเขาก็ถูกลากมายังหลิวซิน  ที่เตรียมพร้อมฆ่าเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้ ก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

“อย่าขยับ  ถ้านายอยากแก้แค้นให้แม่ของนาย  งั้นนายก็ช่วยใจเย็นลง  ไม่งั้นไม่เพียงแต่จะแก้แค้นให้แม่นายไม่ได้แล้ว  นาย และพ่อของนาย รวมไปถึงทุกคนก็อาจจะต้องตายที่นี่ก็ได้！”

เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง  ถึงแม้ว่าหลิวซินจะยังหายใจหอบอยู่ พร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำอยู่ก็ตาม แต่กลับค่อยๆควบคุมให้ใจเย็นลง  เขากัดฟันไว้แน่น  แล้วพูดออกไปลอดไรฟันว่า

“ผมต้องฆ่ามันให้ได้！”

“ได้ ฉันจะช่วยนาย！”

ฮวางซางพยักหน้า  จากนั้นก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมา สแกนไปที่สัตว์แมลงยักษ์ที่ได้เปลี่ยนทิศทาง และเตรียมพร้อมจะพุ่งเข้ามา

ติ้ง！

จากนั้น  เสียงติ้งเบาๆก็ดังขึ้น  ข้อมูลของสัตว์แมลงตัวนี้ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์

……

ชื่อ： ตั๊กแตนยักษ์

ขนาด  ：  มีความสูงถึง  50 ฟุต

ประเภท ： อยู่ในตระกูลฟาสมาโทเดีย

นิสัยการกิน：เนื้อ

คุณสมบัติพิเศษ ：  อำพรางตัว

ที่มา ：หนังเรื่อง คอง มหาภัยเกาะกะโหลก

……

เมื่อเห็นข้อมูลของเจ้าสัตว์แมลงยักษ์ตัวนี้แล้ว  รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงทันที  พร้อมกับกดไปบนโทรศัพท์เบาๆ  จากนั้นข้อมูลอย่างละเอียด ของเจ้าสัตว์แมลงตัวนี้ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอของโทรศัพท์

……

หมายเหตุ 1 ตั๊กแตนยักษ์มีแมลงประเภทหนึ่งเกาะอยู่  แมลงนี้มีเปลือกหนาๆที่คล้ายผิวเปลือกไม้  ซึ่งแมลงนี้มีการป้องกันที่แข็งแรงมาก  ส่วนขาของตั้กแตนมันมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรงมากด้วยเช่นกัน  สามารถทำให้ตั๊กแตนยักษ์เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วบนพื้นดิน

หมายเหตุ 2 : แมลงที่เกาะอยู่กับตั๊กแตนยักษ์  โดยธรรมชาติแล้วคือทากขนาดใหญ่ที่เป็นเสมือนกาฝาก  เกาะอยู่ภายในลำต้น หลังจากเป็นกาฝากที่เกาะอยู่บนลำต้นแล้ว แมลงกาฝากจึงก่อตัวเป็นระบบการอยู่ร่วมกันกับลำต้น  ส่วนลำต้นก็สร้างรูปลักษณ์ภายนอกของแมลงคล้ายปล้องไม้ไผ่  และทำให้มันเป็นแมลงที่แข็งแรงที่สุด และเนื่องจากเป็นเช่นนี้  การโจมตีภายนอกรูปแบบใดก็ตาม ต่อให้พุ่งเข้ามาทำลายเปลือกด้านนอกและเท้าทั้งสี่ ก็ไม่สามารถคุกคามถึงตัวเจ้าตั๊กแตนยักษ์ได้  เพียงแค่ต้องฆ่าหรือทำลายให้ถึงแกนด้านในของมัน  ถึงจะสามารถฆ่ามันให้ตายจริงๆได้

……

"ข้างนอกนั้นมันเป็นกาฝาก  แกนหัวใจหลักของมันอยู่ข้างใน "

เมื่ออ่านข้อมูลอย่างละเอียดของตั๊กแตนยักษ์แล้ว  ฮวางซางก็เข้าใจในทันที

"มิน่าล่ะก่อนหน้านั้นไม่ว่าจะโจมตีอย่างไรเจ้านี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะบาดเจ็บสักนิด  เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว  ถ้าอยากฆ่ามันก็ต้องหาวิธีทำลายแกนหัวใจของมัน!"

เมื่อคิดได้ตรงนี้  ดวงตาของฮวางซางก็เปล่งประกายขึ้นมา จากนั้นก็ตะโกนออกไปว่า

"ตั้วลั่ว นายช่วยฉันดึงดูดความสนใจเจ้าแมลงนี้ไว้หน่อย  ฉันกับหลิวซินจะฆ่ามัน แล้วก็ เอากริชของนายมาให้ฉันด้วย

"บัดซบ  คุณแมลงสาบ  เกินไปแล้วนะ  ให้ฉันดึงดูดความสนใจของมัน  มันใช่สิ่งที่ควรทำเหรอ!"

"นายอยากฆ่าฉัน จากนั้นก็ช่วงชิงมรดกของฉันไปใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง  ตั้วลั่วจึงอดที่จะสบถออกมาไม่ได้  แต่ก็ได้แค่สบถเท่านั้น วินาทีต่อจากนั้นตั้วลั่วกลับกลิ้งไปมา เพื่อหลบหลีกการพุ่งโจมตีของตั๊กแตนยักษ์อีกครั้ง   พร้อมกับกวัดแกว่งมือซ้ายขึ้นมา   กริชสีดำด้ามนั้นก็พุ่งออกไปราวกับสายฟ้า   ก่อนปักไปบนพื้นด้านข้างของฮวางซางอย่างแม่นยำ

"หลิวซิน  นายมาปีนขึ้นบนหลังของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้กับฉัน  จุดอ่อนของมันคือภายในร่างกาย  ชั้นด้านนอกของมันเป็นเพียงแค่เกาะป้องกันกาฝากเท่านั้น  ดังนั้นพวกเราต้องหาวิธีทำลายจุดอ่อนของมัน

ฮวางซางไม่ได้สนใจคำสบถของตั้วลั่ว แต่จับกริชไว้แน่น  จากนั้นก็กระโดดไปข้างหน้า  ตรงเข้าไปหาเจ้าตั๊กแตนยักษ์ที่ถูกตั้วลั่วดึงดูดความสนใจอยู่!

"ครับ!"

หลิวซินอดทนที่จะแก้แค้นไม่ไหว  ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง  เขาก็รีบเคลื่อนไหว  แล้วเพิ่มความเร็วถึงขีดสุด  พุ่งตรงไปหาเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตามฮวางซางบอกทันที!

"มา ไอ้ขอนไม้ยักษ์!"

อีกด้านหนึ่ง  เมื่อเห็นฮวางซางและหลิวซินพุ่งเข้ามา  ดวงตาของตั้วลั่วก็เคร่งขรึมไปทันที  จากนั้นก็ตะโกนออกมา แล้วยิงปืนใส่หัวของตั๊กแตนยักษ์ตัวนั้น  ยิงจนเศษไม้บนหัวของมันแตกกระจาย

กรู กรู กรู

ถึงแม้ว่าปืนหลายนัดของตั้วลั่ว  จะไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับเจ้าตั๊กแตนยักษ์  แต่กลับไปสร้างความโกรธให้กับเจ้าตั๊กแตนปีศาจตัวนี้  วินาทีต่อจากนั้น มันส่งเสียงแหลมๆออกมา จากนั้นพุ่งพรวดกระโดดไปด้านหน้า  แล้วพุ่งเข้าไปหาตั้วลั่วอีกครั้ง

"เหอะ!"

แต่ทว่า ถึงแม้ว่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์นี้จะมีจุดเด่นในด้านการพรางตัวเหมือนนักฆ่า และการป้องกันที่น่าตกใจ  แต่ด้านความเร็วและความสามารถในการตอบสนองของตั้วลั่ว หากเขาเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว  เมื่อเผชิญ หน้ากับเจ้าสัตว์ประหลาด เขาก็ยังมีพลังในการป้องกันตัวเองไว้ได้

วินาทีต่อจากนั้น  ดวงตาของตั้วลั่วก็ฉายแววเย็นยะเยือกขึ้นมาทันใด  จากนั้นก็หัวเราะเยาะ แล้วพุ่งเข้าไปยังทิศทางของซากเฮลิคอปเตอร์ทันที  ส่วนเจ้าตั๊กแตนยักษ์ก็ตามหลังมาติดๆ อีกทั้งก็ยังพุ่งมาด้วยความเร็วสูงอีกด้วย  เพื่อไล่ตามตั้วลั่วให้ทัน

แต่ทว่า ในขณะที่เจ้าตั๊กแตนยักษ์ ไล่ตามตั้วลั่วมา  อีกทั้งยังอ้าปากเข้ามาอีกด้วย   แต่ตั้งลั่วกลับกระโดดออกไป จากนั้นก็ออกแรงกระทืบซากเฮลิตคอปเตอร์บิดเบี้ยวนั้น   แล้วออกแรงกระโดดขึ้นไปหลายเมตรอีกครั้ง สุดท้ายก็จับต้นไผ่ต้นหนึ่งไว้ได้ ค้างอยู่กลางอากาศ

หวือ!

และในเวลาเดียวกัน เจ้าตั๊กแตนยักษ์ที่พุ่งมาด้วยความเร็วก็หยุดตัวไม่ทัน  ก็ได้ชนเข้ากับซากเฮลิคอปเตอร์บิดเบี้ยวนั้นอย่างจัง

ต้องพูดได้ว่า  พลังและการป้องกันของเจ้าตั๊กแตนยักษ์นั้นน่ากลัวมาก  ภายใต้การพุ่งชนของมัน  ตัวเครื่องเฮลิคอปเตอร์ลำนั้นก็ถูกชนจนบุบลงไปเป็นวงกว้าง  อีกทั้งยังกลิ้งไปด้านหลังอีกด้วย  เศษเหล็กนับไม่ถ้วนจากตัวเครื่องก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้น

"ตอนนี้แหละ!"

เมื่อเห็นเจ้าตั๊กแตนพุ่งชนซากเฮลิคอปเตอร์จนเปลี่ยนรูปร่าง  จนหยุดนิ่ง  จากนั้นฮวางซางก็ตะโกนออกไป  แล้วพุ่งออกไปข้างหน้า  จากนั้นจับ"เปลือกนอก"ที่มีรอยบุบและร่องรอยของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนั้นด้วยมือข้างเดียวราวกับขอนไม้  แล้วปีนขึ้นไปราวกับกำลังปีนต้นไม้  ตรงไปยังแผ่นหลังของเจ้าตั๊กแตนยักษ์โดยตรง

และในเวลาเดียวกัน  หลิวซินก็ปีนขึ้นไปจากอีกด้าน!

แต่ชั่วพริบตาที่กำลังปีนขึ้นไปนั้น  ฮวางซางก็สูดลมหายใจเข้าลึกไป  จากนั้นก็จับกริชของตั้วลั่วไว้แน่น   แล้วออกแรง  เสียบลงไปบนหัว  ของเจ้าตั๊กแตนยักษ์อย่างโหดเหี้ยมทันที!