ตอนที่ 44 ไซโครวอลเจอร์
ตอนที่ 44 ไซโครวอลเจอร์
บางทีจุดจบของโลก ที่เห็นมาก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นความจริงที่น่าสังเวชเกินไปก็ได้ ดังนั้นตลอดเส้นทางบินนี้ ตั้วลั่วที่มีจิตใจเย็นยะเยือกถึงขีดสุด รวมถึงมือที่เปื้อนเลือดของหลายชีวิตนั้นก็ได้เงียบงันลงไป ทุกคนต่างพากันคิดเรื่องราวของตัวเอง รวมไปถึงอนาคต ที่ไม่รู้ว่าจะต้องพบเจอกับความลำบากมากมายขนาดไหนด้วย
เมื่อเป็นเช่นนี้ เฮลิคอปเตอร์จึงได้บินออกจากเมือง C อย่างช้าๆ แล้วพุ่งต้องไปยังด้านหน้าที่เป็นที่ตั้งของเมืองเหลียน
“พี่ ดูนั้น！”
แต่ทว่า ในเวลานี้ หลิวซินกลับเห็นเหมือนกับอะไนบางอย่าง ก่อนจะร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจทันที
“อะไร?”
เมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความตกใจของหลิวซิน ฮวางซางก็อึ้งงันไป จากนั้นก็มองไปตามนิ้วชี้ของหลิวซิน ออกไปนอกหน้าต่างของเฮลิคอปเตอร์ จากนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลงทันใด
สถานที่ที่หลิวซินชี้ไปนั้นคือ สวนสัตว์ระบบนิเวศวิทยาที่มีชื่อเสียงมากของเมือง C แต่ในเวลานี้ สวนสัตว์ระบบนิเวศวิทยาที่เพิ่งจะสร้างได้เพียงแค่ 7-8 ปีได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น อีกทั้งเมื่อมองร่องร่อยที่พังทลายไปนั้น กลับพบว่าสวนสัตว์ระบบนิเวศวิทยาแห่งนี้ ไม่ได้เหมือนกับถูกทำลาย มาจากด้านนอกแต่อย่างใด แต่เหมือนกับมันถูกทำลายด้วยบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวภายในสวนสัตว์ และเมื่อมองลงไป ทุกหนทุกแห่งมีแต่รอยเท้าขนาดใหญ่ และร่องรอยของการทำลายมหาศาล รวมไปถึงซากศพของมนุษย์ และสัตว์ที่ถูกฉีกขาด จนแตกกระจายเป็นจำนวนมากอีกด้วย
“เป็นไปไม่ได้....”
ในขณะที่มองรอยเท้าขนาดใหญ่ ในซากปรักหักพังของสวนสัตว์นั้น รวมไปถึงซาก ของสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ ที่ถูกฉีกขาดจนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงทันที พร้อมกับนึกถึงสุนัขกลายพันธุ์เหล่านั้น ที่พวกเขาประสบพบเจอ ในกองกำลังป้องกันประเทศแห่งนั้นขึ้นมาในหัวของตัวเอง
ถึงแม้ว่าสุนัขทหารทั่วไป จะสามารถกลายพันธุ์เป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวได้ก็ตาม แต่สิงโต เสือรวมถึง จระเข้ภายในสวนสัตว์ระบบนิเวศวิทยาแห่งนี้ ก็คงจะไม่........
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฮวางซางก็เกิดความรู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
ถึงแม้ว่าศัตรูที่ใหญ่ที่สุด ที่พวกเขาพบเจอนั้น จะยังคงเป็นซอมบี้ ที่กลายพันธุ์มาจากมนุษย์ได้ก็ตาม แต่ถ้าสัตว์เหล่านี้เริ่มกลายเป็นผีดิบ หรือกลายพันธุ์แล้วละก็ เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับการต่อสู้ของสุนัขทหารกลายพันธ์เหล่านั้นแล้วละก็ เกรงว่าสัตว์เหล่านั้น จะกลายพันธุ์เป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวยิ่งกว่า！
“พี่ พี่คิดว่าสัตว์ในสวนสัตว์แห่งนี้ จะกลายพันธุ์ไหม?”
เห็นได้ชัดว่าปัญหาเกี่ยวกับสัตว์ที่กลายพันธุ์ ไม่ได้มีเพียงแต่ฮวางซางเท่านั้นที่คิดได้ เพราะใบหน้าของหลิวซินในตอนนี้ ก็ซีดเผือดจนไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมได้เช่นเดียวกัน
“เกรงว่าการกลายพันธุ์นี้ จะไม่ได้มีแค่มนุษย์หรือสัตว์นะสิ...”
แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของหลิวซิน ฮวางซางกลับส่ายหน้า ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง เกินกว่าจะหาสิ่งใดเปรียบได้ขึ้นมาทันที
ฟ้าดินไร้ปราณี ปฏิบัติคล้ายดั่งสรรพสิ่งเป็นหุ่นฟาง ประโยคนี้ไม่ได้หมายความว่า ฟ้าดินนั้นโหดร้ายแต่อย่างใด แต่มันคือความเท่าเทียมกันของสวรรค์ ในเมื่อเป็นมนุษยชาติ ซอมบี้หรือสัตว์ได้กลายพันธุ์อยู่ในฟ้าดินผืนนี้ สิ่งของของพวกเขาก็คงจะไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน
อย่างเช่นพืช แม้กระทั่งแมลง.....
แต่ความจริงก็พิสูจน์ได้ ว่าการคาดเดาของฮวางนั้นถูกต้อง
“ระวังด้านหน้า เกิดปัญหาแล้ว！”
ทันใดนั้น เสียงอันเคร่งขรึมของตั้วลั้ว ก็ดังขึ้นมาในหูของฮวางซางและพรรคพวก ผ่านทางหูฟังของเฮลิคอปเตอร์ จึงทำให้พวกเขาตื่นขึ้นจากความวิตกกังวลและความคิดทันที
เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก? ถึงทำให้น้ำเสียงที่ดูใจเย็นมาโดยตลอด ของตั้วลั่วแปรเปลี่ยนเป็นเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาได้เช่นนี้！
แต่ หลังจากที่ทุกคนได้เห็นคำว่า “ปัญหา” ที่ตั้วลั่วพูดอย่างชัดเจนแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจ ว่าทำไมน้ำเสียงของตั้วลั่วจึงได้แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
ณ ที่ไกลๆเบื้องหน้าของพวกเขา ได้ปรากฏผืนป่าไม้ ที่เขียวชอุ่มกว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีขอบเขตขึ้นมาอย่างประหลาด แต่ในเวลาเดียวกัน เมื่อมองทะลุเข้าไปในพืชพันธุ์ที่เขียวชอุ่มสูงใหญ่ และหนาแน่นภายในป่าไม้แห่งนั้น กลับเห็นสิ่งก่อสร้างที่ถูกปกคลุมไปด้วยใบไม้ และเถาวัลย์จำนวนมาก เหมือนกับซากเมืองเก่าๆ ที่ถูกทิ้งให้รกร้างมาหลายพันปี！
แต่ปัญหาก็คือ ซากปรักหักพังหลายพันปีนั้น คือเมืองเหลียน จุดมุ่งหมายของพวกเขา
“บัดซบ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
ในขณะที่มองไปทางเมืองเหลียน ที่ถูกป่าไม้ปกคลุมนั้น ใบหน้าของหลิวซิน ก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดขึ้นมาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ทันที
“ดูเหมือนถ้าฉันเดาไม่ผิด ไม่เพียงแต่สัตว์เท่านั้น พืชพันธุ์เหล่านี้ก็เกิดการกลายพันธุ์ด้วยเช่นกัน”
ฮวางซางส่ายหน้าด้วยใบหน้าเคร่งขรึม แต่แววตาของเขากลับฉายแววสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง
“แต่ทำไมพืชพันธุ์ในเมือง C ถึงไม่กลายพันธุ์ละ เมืองเหลียนอยู่ห่างออกไปไม่กี่สิบกิโลเมตร กลับกลายพันธุ์ไปแบบนี้เหรอ?”
“ภายใต้สถานการณ์ปกติทั่วไป การกลายพันธุ์ของพืช ไม่น่าจะเร็วขนาดนั้น แต่เมืองเหลียนกลับเกิดสถานการณ์เช่นนี้ สิ่งที่เป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือ เมืองเหลียนได้ปรากฏสิ่งมีชีวิต เจ้าดินแดนขึ้นมาแล้ว！”
ในช่วงเวลานี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอย่างฉับพลัน
“สิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดนมีพรสวรรค์ ในด้านการสร้างอาณาเขต สามารถเปลี่ยนอาณาเขต ให้กลายเป็นสภาพแวดล้อมในการดำรงอยู่ของตัวเองได้ แม้กระทั่งสามารถ ส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิต ภายในอาณาเขต เพื่อส่งเสริมในการเปลี่ยนแปลงของมัน ภายใต้การใช้พรสวรรค์นี้ บวกกับการช่วยเหลือ ของพลังแห่งสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา จึงเป็นไปได้ที่เมืองเหลียนจะถูกเปลี่ยนจากเมืองเป็นป่าเพียงชั่วข้ามคืน”
“สิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดน อะไรกัน เป็นสัตว์ประหลาดยังมีการแบ่งระดับขั้นด้วยเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็อึ้งงันไป
“ไม่ผิด ว่ากันว่าความสามารถและพรสวรรค์ของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ สามารถแบ่งเป็นขั้นปกติ ขั้นอัจฉริยะ ขั้นเจ้าดินแดน ขั้นตำนาน ขั้นมหากาพย์และขั้นเทพนิยาย แต่ระดับขั้นเหล่านี้เป็นเพียงแนวความคิดเท่านั้น ไม่ได้แสดงถึงพลังแห่งการต่อสู้แต่อย่างใด ดังนั้นอาจจะเป็นไปได้ ที่จะพบกับสถานการณ์ในการสังหารศัตรูที่มีขั้นสูงขึ้น”
ระบบ ：“นี่คือความจริงไม่ใช่เกมส์ พลังความแข็งแกร่งไม่ใช่ข้อมูลตัวเลข ถึงแม้ว่าความอ่อนแอชนะความแข็งแกร่งจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากก็ตาม แต่มันก็มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นได้ เหมือนศักยภาพของโฮสต์และพรรคพวกนั้นอยู่ในขั้นปกติ แต่ภายใต้สถานการณ์ที่ร่วมมือกันเช่นนี้ กลับสามารถฆ่าเจ้าลิกเกอร์ และโกว๋หวางหลุนที่มีพลังแห่งการต่อสู้ ในขั้นอัจฉริยะได้ แต่ในเวลาเดียวกัน กลับไม่ชนะเจ้าไทแรนท์ขั้นอัจฉริยะ ระหว่างการต่อสู้นั้น ไม่มีใครรู้ได้ มีเพียงแต่ต้องประลองฝีมือกันเท่านั้น ถึงจะสามารถตัดสินแความเป็นความตายได้”
“เหี้ย ถ้าเจ้าไทแรนท์เป็นเพียงขั้นอันจฉริยะจริงๆละก็ จะบอกว่ายังมีสัตว์ประหลาดขั้นสูงกว่าและที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าไทแรนท์อีกเหรอ?”
ฮวางซางกลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่ จากนั้นก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้
“ระบบ คุณเคยบอกว่ายิ่งสัตว์ประหลาดแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากที่จะรวมตัวกันมากขึ้นเท่านั้นใช่ไหม ตอนนี้พลังเหนือฟ้าดินเพิ่งจะปรากฏ ทำไมถึงมีสัตว์ประหลาดเจ้าดินแดนขึ้นมาละ? ไม่ใช่ว่าคุณกำลังล้อเล่นฉันอยู่หรอกนะ?”
“ยิ่งสัตว์ประหลาดแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากที่จะรวมตัวกันมากขึ้นเท่านั้น เรื่องนี้ไม่ผิด เพียงแต่ทุกอย่างมีข้อยกเว้น”
ระบบ ： “เนื่องจากศักยภาพ ของสิ่งมีชีวิตนั้นแตกต่างกัน ดังนั้นศักยภาพหลังการกลายพันธุ์ จึงเพิ่มขึ้นแตกต่างกัน ยกตัวอย่างที่ง่ายที่สุดคือ การกลายพันธุ์เหมือนกัน คนทั่วไปหนึ่งคน จะกลายพันธุ์เป็นซอมบี้ 1 ตัว และ เสือ1 ตัวจะกลายเป็นเสือซอมบี้ 1 ตัว สุดท้ายก็มีศักยภาพที่แต่กต่างกัน”
“แต่ยิ่งศักยภาพแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ การกลืนกินสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง และได้รับพลังแห่งสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา ก็จะยิ่งเพิ่มพลังมากขึ้นเท่านั้น ถ้าหากประสบพบเจอกับเรื่องมหัศจรรย์บางอย่าง หรือการช่วยเหลือจากภายนอกบางอย่าง สิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดนที่กลายพันธุ์ จึงไม่ใช่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
“เพียงแต่อัตราความเป็นไปได้นี้น้อยมาก จากการคำนวณของระบบ ถ้าหากอยากบุกทะลวงเข้าไปในสิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดนในช่วงเวลานี้ ก็เท่ากับว่าพวกคุณก็จะเจอกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์หลายพันรูปแบบเลยก็ว่าได้
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของระบบก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้น
“โฮสต์ ตอนนี้ศักยภาพของพวกคุณ ไม่สามารถต่อกรกับสิ่งมีชีวิตเจ้าดินแดนได้ ในกรณีที่ต้องเจอกัน ถ้าหากอีกฝ่ายอยากจะฆ่าพวกคุณ พวกคุณจะไม่มีแม้แต่โอกาสจะหนีไปได้ ดังนั้นระบบของแนะนำให้โฮสต์ รีบเปลี่ยนทิศทางออกไปจากที่นี่โดยเร็ว ไม่อย่างนั้นหากเข้าไปในป่านั้น เท่ากับส่งตัวเองไปตายแล้วเท่านั้น！”
“แม่งเอ๊ย วันนี้เป็นวันซวยของฉันจริงๆ！”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ในใจของฮวางซางก็สบถด่าออกมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็หันไปพูดกับตั้วลั่วและคนอื่นๆว่า
“ป่าด้านหน้ามีปัญหาจริง ๆ มีคำกล่าวว่า พบป่าอย่าเข้า ไม่ใช่เหรอ ยิ่งไปกว่านั้นสถานการณ์แบบนี้ ฉันแนะนำให้พวกเราเปลี่ยนทิศทาง เปลี่ยนสถานที่ ต่อให้ต้องสละแผนการก่อนหน้าก็ตาม แต่ไม่ว่าจะยังไงห้ามเข้าไปในนั้นเด็ดขาด！”
“ปัญหาก็คือถ้าพวกเราไม่ไปหาเชื้อเพลิงในเมืองเหลียน เชื้อเพลิงที่เหลืออยู่เกรงว่าจะไม่สามารถพาเราไปเมืองอื่นได้”
แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง หลิวชิงก็ส่ายหน้า แล้วพูดว่า
“ตอนนี้ที่นั้นก็ไม่มีอันตรายใด ๆด้วย ไม่แน่ว่าสถานการณ์ในเมืองอื่น ก็อาจจะวุ่นวายกว่าเมืองเหลียนก็เป็นได้ ถึงอย่างไรที่นี่ก็มีกองกำลังสนับสนุนอยู่”
“แต่ว่า...”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวชิง ฮวางวางก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันใด แล้วคิดจะพูดบางอย่างต่อ
“เอาละ คุณแมลงสาบ ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว ฉันรู้ว่านายกำลังกังวลอะไร แต่ถ้าไม่หนักหนามากเกินไป เราบินไปดูสถานการณ์ภายในนั้นก็ได้นี่ ถ้าไม่มีอันตรายจริงๆเราก็ลง แต่ถ้ามีสถานการณ์ที่ไม่ชอบมาพากล พวกเราก็ออกไปจากที่นี่ก็ยังไม่สาย”
“อย่าลืมว่าพวกเราอยู่บนฟ้า หรือว่าจะมีสัตว์ประหลาด ที่สามารถบินขึ้นมาโจมตีพวกเราได้อย่างนั้นเหรอ?”
ไม่ทันรอให้ฮวางซางพูดจบ ตั้วลั่วก็ตัดบทฮวางซางทันที แล้วขับเฮลิคอปเตอร์ ไปยังป่าไม้ผืนใหญ่นั้นอย่างต่อเนื่อง
ติ้ง ติ้ง ติ้ง！
แต่ทว่าพริบตาเดียวที่เสียงของตั้วลั่วสิ้นสุดลง ดูเหมือนเรดาร์ของเฮลิคอปเตอร์ จะตรวจพบได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เสียงเตือนก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน และในเวลาเดียวกัน บนเรดาร์ก็เริ่มปรากฏจุดสีแดงนับไม่ถ้วน อีกทั้งจุดสีแดงเหล่านี้ ยังบินเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วอีกด้วย
หลังจากนั้น ภายในค่ำคืนแห่งความมืดมิดนี้ เมฆดำก็เข้าปกคลุมมายังตำแหน่ง ที่ฮวางซางและพรรคพวกอยู่อย่างฉับพลัน！
ไม่ นี่ไม่ใช่เมฆดำ ！
วินาทีต่อจากนั้น แสงไฟของเฮลิคอปเตอร์ ก็ได้ส่องออกไปยังเมฆดำนั้น ฮวางซาและพรรคพวกจึงได้เห็นอย่างชัดเจน เดิมทีเงาดำนั้นไม่ใช่เมฆดำแต่อย่างใด แต่มันเป็นสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ ที่คล้ายกับค้างคาวอย่างไรอย่างนั้น
สัตว์ประหลาดเหล่านี้ มีความคล้ายคลึงกับค้างคาว 7 ส่วน แต่ร่างกายของมัน กลับใหญ่กว่าค้างคาวทั่วไปมาก ปีกทั้งสองข้างมีความยาวราวๆ 2-3เมตร ร่างกายสีดำไปทั้งตัว อีกทั้งยังมีกรงเล็บที่ทั้งแหลมคม และทั้งน่ากลัวอีกด้วย มันช่างเป็นค้างคาวที่น่าหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้！
ค้างคาวกลุ่มนี้แตกต่างจากค้างคาวทั่วไป และเป็นสัตว์ประหลาด ที่น่ากลัวจนน่าตกใจถึงขีดสุด เมื่อเผชิญหน้ากับเฮลิคอปเตอร์ ที่มีขนาดใหญ่กว่าพวกมัน กลับไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้พวกมันแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้ามกับกลายเป็นเหมือนหมาป่าดุร้าย ที่กำลังเผชิญหน้ากับอาหารมากกว่า พวกมันทยอยกันเพิ่มความเร็วขึ้น แย่งกันบินพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
“แม่งเอ๊ย นี่มันตัวอะไรวะเนี่ย?”
ในขณะที่มองไปทางสัตว์ประหลาดจำนวนมาก จากที่ไกลๆ รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงทันที จากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา แล้วเริ่มเปิดโปรแกรมแยกแยะ ที่เคยทำกับหลิวซินขึ้นมา แล้วหันไปสแกนสัตว์ประหลาดเหล่านั้น
ติ้ง！
ต้องบอกว่า โปรแกรมแยกแยะของเพื่อนหลิวซินนั้น มีประโยชน์มากจริงๆ จากนั้น เสียงเบาๆก็ดังขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ของฮวางซาง
แต่หลังจากที่ฮวางซาง อ่านข้อมูลของสัตว์ประหลาดเหล่านี้แล้ว ใบหน้าของฮวางซางก็เปลี่ยนไปในทันที！
……
ชื่อ ： ไซโครวอลเจอร์ Psych vulture
ปีก ： 5-9 ฟุต
ประเภท ： เป็นสัตว์ตระกูลเทอโรแดคทิลลัส เป็นไฟลัมส่วนย่อยที่ใช้กระดูกสันหลังในการคลาน
ลักษณะนิสัย ：ชอบอยุ่เป็นกลุ่ม
ที่มา ： หนังเรื่อง คอง มหาภัยเกาะกะโหลก ！
