ตอนที่ 41 เส้นทางแห่งความตาย ทางตัน！
ตอนที่ 41 เส้นทางแห่งความตาย ทางตัน！
มหาวิทยาลัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกลาโหมกองกำลังการป้องกันประเทศแห่งชาติ ได้รับการขนานนามว่าเป็นมหาวิทยาลัยชิงหวาการทหาร มาโดยตลอด ไม่เพียงแต่จะครอบครองพื้นที่กว่า 6200 มู่ อีกทั้งยังมีจำนวนนักเรียนและอาจารย์มากอีกด้วย นับรวมๆกันเป็นหมื่นคนเลยก็ว่าได้！
(亩 หมู่ หน่วยวัดขนาดพื้นที่ของจีน 1 มู่เท่ากับ 666.67 ตารางเมตร)
วันนี้ได้ประสบพบเจอกับการเปลี่ยนแปลง ทหารและสมาชิกในครอบครัว ได้กลายเป็นซอมบี้ ภายในเวลาเดียวกัน แทบจะทั้งหมด และเนื่องจากการกลายพันธุ์ครั้งใหญ่นี้นั้น เกิดขึ้นในเวลากลางดึก ดังนั้นซอมบี้ส่วนใหญ่ จึงติดอยู่ในเขตพื้นที่อาศัย ตอนนี้ฮวางซางได้ถลันเข้ามาในอาคารบ้านเรือนเหล่านี้ โดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งนั้นเท่ากับว่า เขาได้ทะลุเข้าในดงของซอมบี้ไปโดยปริยาย！
โฮก！
เลือดเนื้อสดๆสำหรับซอมบี้ ถือว่าเป็นความกระหายที่รุนแรงมาก ดังนั้นเมื่อเห็นฮวางซางถลันเข้ามา ซอมบี้จำนวนมากจึงเกิดอาการ กระสับกระส่ายขึ้นมาในทันที ซอมบี้กว่าร้อยตัว ต่างพากันส่งเสียงคำราม ด้วยความกระหาย พร้อมกับวิ่งเข้ามาโอบล้อมฮวางซางในเวลาเดียวกัน！
“แม่งเอ๊ย ต้องสู้แล้ว！”
ในตอนนี้ สำหรับฮวางซางพูดได้ว่า ด้านหน้าก็หมาป่าที่ดุร้าย ด้านหลังก็เสือที่น่ากลัว จะถอยไปทางไหนก็ยากทั้งนั้น แต่ฮวางซางกลับไม่ใช่ คนที่นั่งรอความตายแต่อย่างใด ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น นัยน์ตาของเขาก็ฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะจับรถจักยานคันหนึ่ง ขึ้นมาด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วใช้มันเป็นโล่ขวางด้านหน้าของตัวเองไว้ แล้วพุ่งเข้ากระแทกซอมบี้ ที่ขวางอยู่ด้านหน้าเขาอย่างโหดเหี้ยม
ผลัวะ！ผลัวะ！ผลัวะ！ผลัวะ！
ถึงแม้ว่าพลังของซอมบี้ทั่วไป จะแข็งแกร่งก็ตาม แต่ก็ยังคงห่างไกลกว่าฮวางซางมาก ภายใต้การหนีอุตลุด ของฮวางซางในเวลานี้ ซอมบี้เหล่านั้นก็เหมือนกับมอเตอร์ไซต์ ที่ขวางอยู่ด้านหน้ารถบรรทุกดิน อย่างไรอย่างนั้น มันได้ถูกฮวางซางพุ่งเข้าชนอย่งรุนแรงจนลอยออกไป ไม่สามารถขัดขวางการก้าวย่างของฮวางซางได้
แต่ถึงแม้ว่าซอมบี้เหล่านี้ จะไม่สามารถขวางฮวางซางได้ก็ตาม แต่พวกเขาก็สามารถ ลดระดับความเร็ว ของฮวางซางให้ช้าลงได้ แล้วก็ทำให้ร่างกายของฮวางซาง สิ้นเปลืองแรงอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน
แต่ในเวลานี้ เสียงก้าวเท้าที่ดังก้อง ก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของฮวางซาง จากนั้นเจ้าไทแรนท์ก็ตามกลิ่นอาย ของเซรุ่มมาถึงหัวมุมของอาคารหลังนี้ได้ทัน ก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหาฮวางซางด้วยความรวดเร็ว
เมื่อเปรียบเทียบกับฮวางซางแล้ว พลังของไทแรนท์นั้นน่ากลัวยิ่งกว่าโดยไม่ต้องสงสัย บวกกับร่างกายที่ใหญ่โตและหนักอึ้งของมัน ทำให้มันแทบจะกลายเป็นรถถังรูปคนคันหนึ่งไปได้เลย ตลอดเส้นทางที่มันพุ่งเข้ามา ซอมบี้ที่ล้มระเนระนาดอยู่บนพื้น ก็ทยอยกันโดนไทแรนท์เหยียบข้ามผ่านไป กระดูกแขนขาที่หัก หัวกะโหลกที่แตกกระจาย ตายอย่างน่าอนาถ เหลือทิ้งไว้เพียงกองเลือดเนื้อจำนวนด้านหลังของมัน！
แต่เนื่องจากความเร็ว ที่ถูกซอมบี้ขวางไว้จนช้าลง ไทแรนท์ที่พึ่งพิงพลังที่น่าหวาดกลัว และร่างกายใหญ่กำยำนี้ กลับไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ดังนั้นไทแรนท์ที่ถูกฮวางซางทิ้งระยะห่างไว้ ก็ได้เริ่มเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถยื่นแขน ขนาดใหญ่ของมันเข้าโจมตีได้ มันจับถังขยะถังหนึ่งข้างถนนขึ้นมา แล้วเหวี่ยงใส่ฮวางซางอย่างรวดเร็วทันที
ถังขยะในเขตกองกำลังป้องกันประเทศนี้ เป็นถังขยะที่สร้างขึ้นด้วยโลหะทั้งสิ้น น้ำหนักของมันก็ราว ๆหลายสิบกิโลกรัมเห็นจะได้ ภายใต้การเหวี่ยงใส่ของไทแรนท์นี้ ถังขยะใบนี้เป็นเหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ มันได้ถูกเหวี่ยงแหวกอากาศออกไป พุ่งตรงเขาไปหาฮวางซางด้วยความเร็วทันที
“เหี้ย！”
เมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง ที่แหวกอากาศมาอย่างรุนแรง จากด้านหลังของเขา รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงทันใด จากนั้นก็ม้วนตัว หลบไปกระแทกกับประตูใหญ่ ของหอพักหลังหนึ่ง แล้วพุ่งเข้าไปข้างในหอพักทันที
บึม！
และในเวลาเดียวกัน ถังขยะถังนั้นก็ได้ประแทก เข้ากับที่ฮวางซางยืนอยู่เมื่อครู่อย่างรุนแรง เสียงระเบิดที่รุนแรงก็ดังขึ้นมาจนเกิดหลุมขนาดใหญ่บนพื้นดิน
โฮก！
เมื่อเห็นการโจมตีที่พลาดเป้า และฮวางซางนั้นได้หลบเข้าไปในหอพักหลังใหญ่แล้ว เจ้าไทแรนท์ก็ได้คำรามออกมาด้วยความโกรธเคืองทันที จากนั้นก็ก้าวเท้าอย่างหนักหน่วง พุ่งตรงเข้าไปในหอพักหลังใหญ่นั้นทันที
เพียงแต่ว่าระดับความสูงของตึกนั้น มีขนาดราวๆ 3เมตร แม้กระทั่งชั้นลอยชั้นหนึ่งของหอพักนี้ ก็มีความสูงไม่ถึง 5 เมตรด้วย และเนื่องจากเป็นเช่นนี้ เมื่อเจ้าไทแรนท์พุ่งเข้าไปทางประตูใหญ่ของหอพัก ประตูเตี้ยๆและคับแคบ ก็ได้ขัดขวางมันเอาไว้
โฮก！
แต่ทว่าประตูนั้นจะไปขัดขวางเจ้าไทแรนท์ได้ยังไงกัน? วินาทีต่อจากนั้น ไทแรนท์ก็ส่งเสียงคำราออกมาอย่างฉับพลัน จากนั้นกรงเล็บขนาดใหญ่ก็กวัดแกว่งออกไปอย่างรุนแรง สับไปบนประตูนั้นโดยตรง หลังจากนั้นเสียงระเบิดอันรุนแรง ก็ดังขึ้นมาพร้อมประตูที่แตกกระจาย ก่อนที่เจ้าไทแรนท์จะพุ่งตัวเข้าไปในอาคารหอพัก
“ทำไมถึงทรงพลังขนาดนี้? ！”
เมื่อเห็นไทแรนท์ทำลายประตูและเข้ามาได้แล้ว ฮวางซางก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันใด จากนั้นจึงรีบเพิ่มความเร็วขึ้น วิ่งขึ้นบันไดหลบหนี เพื่อทะลุขึ้นไปด้านบนอาคารผ่านบันไดนี้
พลังและอำนาจการทำลายร้าง ของเจ้าไทแรนท์นั้นน่ากลัวกว่าที่เขาคาดคิดไว้ ตอนนี้เขาหวังแค่ให้บันไดแคบๆนี้ ขัดขวางเจ้าไทแรนท์เอาไว้ได้มากพอ ที่จะทำให้ทิ้งระยะห่างได้ ถึงตอนนั้นค่อยมาคิดหาวิธีออกไปจากที่นี่อีกครั้ง
บึมบึมบึมบึมบึม！
เพียงแต่ว่าเจ้าไทแรนท์นั้น กระหายต้องการต่อเซรุ่มไวรัสมากเกินไป จึงส่งผลให้มันแข็งแกร่งมากกว่า ที่ฮวางซางคาดคิดไว้ พลังของมันก็น่ากลัวถึงขีดสุด ดังนั้นหลังจากที่ฮวางซางพุ่งไปทางบันไดแคบๆนั้นแล้ว เจ้าไทแรนท์ก็ฝ่าเข้ามาในบันไดนั้น พร้อมกับเสียงระเบิดที่รุนแรงได้ดังขึ้นมา
ตอนนี้มันเหมือนกับ เครื่องจักรรื้อถอนอาคารรูปคน อย่างไรอย่างนั้น ต่อให้บันไดหลบหนีอันนี้ จะแคบเกินกว่าสิ่งใดก็ตาม มันก็ยังคงใช้พลังอันน่ากลัว บีบทำลายกำแพงนั้นได้อยู่ดี สุดท้ายแล้วก็เบียดตัวเข้ามายังบันไดนี้จนได้ รูปร่างคดงอเล็กน้อยนั้นได้ดิ่งลงมา จากนั้นก็พุ่งตรงเข้าไปหาฮวางซางทันที！
“แม่งเอ๊ย！”
เสียงระเบิดที่ดังขึ้นมาจาก ด้านล่างของอาคาร รวมถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรง ที่แผ่ขยายไปทั่วทั้งอาคาร ส่งผลให้ใบหน้าของฮวางซางเปลี่ยนสีไปทันที จากนั้นเขาก็ยิ่งเพิ่มความเร็ว พุ่งตรงไปข้างบนมากขึ้น！
ในช่วงเวลานี้ ภายในบันไดนี้ก็มีซอมบี้ ปรากฏตัวขึ้นมาไม่น้อย แต่สำหรับฮวางซางในเวลานี้ ซอมบี้เหล่านี้แทบจะไม่สามารถคุกคามเขาได้แต่อย่างใด เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นมาก็ถูกฮวางซางจับโยนออกไปทันที ดังนั้นซอมบี้เหล่านี้จึงไม่ได้ ขัดขวางฮวางซางมากเท่าไหร่นัก
เพียงแต่อีกด้านหนึ่ง ไทแรนท์กลับตามเขามาโดยไม่ลดละ ระดับความเร็วของมัน ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนมันจะเริ่มมีความคุ้นชินกับการปีนขึ้นบนอาคารแล้ว
เมื่อเป็นเช่นนี้ ภายใต้การไล่ล่าของเจ้าไทแรนท์ ฮวางซางจึงใช้กำลังทั้งหมด ปีนขึ้นไปบนยอดสูงสุด ของอาคารหอพักแห่งนี้ จากนั้นก็ใช้เท้าเตะประตูใหญ่ด้านหน้า ก่อนพุ่งออกไปยังดาดฟ้าทันที
เพียงแต่เมื่อมาถึง เขากลับพบเข้ากับความยุ่งยาก ที่ใหญ่หลวงเรื่องหนึ่ง---- เขาไม่มีทางหนีไปไหนได้เลย！
ทางออกจากดาดฟ้า มีเพียงทางออกทางเดียว นั้นก็คือทางที่ถูกฮวางซาง ใช้เท้าเตะประตูไปเมื่อกี้นี้ ทั้งสองด้านของอาคารหอพัก18 ชั้นนี้แทบจะไม่มีสิ่งเชื่อมต่อ หรือทางที่สามารถคลานผ่านทะลุถึงกันได้เลย ถ้าเจ้าไทแรนท์ไล่ตามมาทันละก็ มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ ก็คือเผด็จศึกกับเจ้าไทแรนท์ซะ หรือไม่ก็กระโดดลงไปจากตึกนี้ ----ซึ่งทั้งสองวิธีการก็ไม่ต่างกับการฆ่าตัวตาย
“เหี้ย！”
เมื่อค้นพบเรื่องนี้ ฮวางซางก็รู้สึกใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
ความคาดหวังเดิมทีของเขานั้น ต้องการใช้ประโยชน์ จากรูปแบบความซับซ้อนของอาคารหอพัก กับเจ้าไทแรนท์ แต่ผลลัพธ์กลับคาดไม่ถึงว่า การประสบพบเจอกับซอมบี้เหล่านี้ จะทำให้เขาถูกบีบ ให้เข้ามาในเส้นทางแห่งความตายนี้ได้！
“โฮสต์ เอาคริสตัลพลังของเจ้าลิกเกอร์ออกมาใช้สิ！”
ในเวลานี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซาง อย่างฉับพลัน
“ใช้พลังของคริสตัล บางทีโฮสต์อาจจะสามารถรับมือ กับเจ้าไทแรนท์ผ่านพลังเหนือมนุษย์ได้บ้าง ไม่อย่างนั้นละก็ โฮสต์ก็ต้องทิ้งเซรุ่มไวรัสนี้ไป แล้วคิดหาวิธีเอาตัวรอดออกไปเอง”
สำหรับระบบ เรื่องการปกป้องมนุษยชาติและสืบทอดระบบต่อไป เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ดังนั้นถ้าเป็นไปได้ละก็ เขาเองก็ไม่ได้หวังให้ฮวางซาง ทิ้งเซรุ่มนั้นไปหรอก
“ต้องยอมเสียคริสตัลพลังเม็ดนี้อีกแล้วเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็เกิดความลังเลขึ้นมาในใจ
แกนพลังของซอมบี้ขั้นสูง นั้นหาได้ยากมาที่กว่าจะได้มันมา ถึงแม้ว่าคืนนี้ เขาจะได้รับมาทั้งสองพลังแล้วก็ตาม แต่ทั้งหมดนี้ก็ทำให้เขาเสี่ยงชีวิตจนแทบจะตายถึงเก้าครั้ง กว่าจะได้มา อีกอย่างก็ต้องมีความช่วยเหลือของหลิวซินและตั้วลั่ว ถึงสามารถทำได้ ถ้าเขาใช้คริสตัลนี้ไปตอนนี้ แล้วใครจะรู้ว่าจะได้คริสตัลอีกเม็ดหนึ่งตอนไหน
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ตอนนี้ร่างกายของเขา แบกรับคำสาปแช่งของซาดาโกะเอาไว้ด้วย ดังนั้นถ้าหากเขาใช้คริสตัลเม็ดนี้ แล้วหาอีกเม็ดหนึ่งไม่ทันภายในเจ็ดวันละก็ ถึงตอนนั้นคำสาปแช่งของซาดาโกะก็จะปะทุออกมา สุดท้ายเขาก็ต้องตายอยู่ดี！
บึม！
ในขณะที่ฮวางซาง กำลังลังเลอยู่นั้น ประตูดาดฟ้าที่อยู่ไม่ไกล ก็ระเบิดเปิดออก แม้แต่ทางเข้าก็ถูกทำลายจนยับเยิน หินที่แตกละเอียดจำนวนมาก และศษประตูก็ได้กระจายออกไปทั่วสารทิศ ฝุ่นละอองตลบอบอวนไปทั่วพื้นที่
ภายในฝุ่นละอองที่ตลบอบอวนนี้ ร่างกายขนาดใหญ่ร่างหนึ่งก็ค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้นมา！
ไทแรนท์ สัตว์ประหลาดที่น่ากลัวตัวนี้ ก็ไล่ตามเขามาทันในที่สุด！
“ช่างเถอะ ตายช้าดีกว่าตายเร็ว สู้กันให้ตายไปข้าง！”
ในขณะที่มองไปทางไทแรนท์ ที่ฝ่ามาถึงดาดฟ้าเรียบร้อยแล้ว ดวงตาของฮวางซาง ก็ฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เตรียมพร้อมรวมพลังของคริสตัลเข้ากับพู่กันพิพากษา
แต่ในเวลานี้ เรื่องราวกลับเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างฉับพลัน！
ตังตังตังตังตัง！
ทันใดนั้น เสียงปืนที่รุนแรง อย่างหนาแน่นก็ดังขึ้นมา กระสุนนับไม่ถ้วน ก็พุ่งลงมาจากฟ้า ในชั่วพริบตาเดียว ก่อร่างสร้างตัวเป็นพายุโลหะ ปกคุลมไปทั่วร่างกายขนาดใหญ่ ของเจ้าไทแรนท์ไปในทันที
ไม่เพียงแค่นี้ เสียงของใบพัดที่แหวกอากาศออกมา ก็ดังขึ้นมาจากสถานที่ที่ไม่ไกลมากนัก！
ฮวางมองไปทางเสียงนั้น กลับเห็นเฮลิคอปเตอร์ ที่ติดอาวุธทหารครบครันทั้งลำ กำลังบินพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว ไปทางที่ที่ฮวางซางอยู่ จากนั้ประตูของเฮลิคอปเตอร์ก็เปิดออก ร่างของหลิวซิน และพรรคพวก ก็ปรากฏออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน！
หลังจากที่ยื้อเวลาออกไปนาน ในที่สุดเจ้าพวกนี้ก็มาในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้แล้ว！
