ตอนที่ 4 เทพแห่งสงคราม！
ตอนที่ 4 เทพแห่งสงคราม！
"ฮ่องเต้ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" ยังไม่ทันที่ฮวางซางจะเข้าใจข้อมูลเหล่านั้นเมื่อสักครู่ หลิวซินที่วิ่งหนีไปได้ไม่กี่ก้าวก็ปรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว และรีบประคองฮวางซางที่มีอาการตกตะลึงขึ้นมา ก่อนถามขึ้นด้วยความกังวลใจว่า :"พี่ไม่โดนไอ้นั่นกัดใช่ไหม?"
"ไม่.." ฮวางซางมองไปยังสิ่งที่ไม่ขยับเขยื้อนแล้วแวบหนึ่ง หัวที่แตกละเอียดพร้อมกับมันสมองและเลือดสดที่ไหลออกมา แล้วส่ายหน้า
"ไม่ก็ดีแล้ว เรารีบไปกันเถอะ ซอมบี้พวกนั้นต้องมาทางนี้แน่ๆ"
เมื่อรู้ว่าฮวางซางไม่โดนกัด หลิวซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากนั้นก็เตรียมลากฮวางซางวิ่งออกไปด้านนอก ในเวลานั้นฮวางซางก็เพิ่งจะค้นพบว่า เดิมทีซอมบี้ที่กลายร่างมาจากผู้ประสบเคราะห์จากอุบัติเหตุรถชนนั้นกำลังกัดทีมแพทย์ที่มาช่วยชีวิต ก็หยุดกัดกินทีมแพทย์นั้นทันที อีกทั้งยังปีนขึ้นมาอย่างโซซัดโซเซก่อนตรงมาทางพวกเขา
"ยังมีอาหารอยู่ตรงหน้าแท้ๆ กลับเลือกที่จะล่าเหยื่อต่อ..." เมื่อเห็นภาพนี้ ในใจของฮวางซางก็เงียบลงทันใด
"สิ่งนี้ มันหมือนกับปลาปิรันยาเลย ถ้าเหยื่อยังถูกทำลายไม่หมดสิ้นก็จะไม่มีวันเลิกลาเหรอ?" เดิมทีเขาตั้งใจจะใช้โอกาสเข้าโจมตีซอมบี้ที่กำลังกลืนกินซากศพเหล่านี้ไปทีละตัว แต่เมื่อเห็นภาพนี้ก็คิดได้ว่าความคิดของเขานั้นมันง่ายเกินไป
"พี่ชายสุดที่รักของฉัน จะยืนนิ่งทำซากอะไรอีก วิ่งเร็ว!" เมื่อเห็นฮวางซางที่ไม่ขยับวิ่ง และยังคงยืนสังเกตการณ์ซอมบี้ที่กำลังเข้าใกล้มาเรื่อยๆไปหลิวซินก็ร้อนใจขึ้นมาทันใด"
"นายวิ่งไปเถอะ ฉันจะขออยู่ที่นี่" เมื่อนึกถึงคำพูดของระบบ ฮวางซางก็ส่ายหน้าในที่สุด หลังจากนั้เนก็คุกเข่าลง แล้วหยิบแท่งเหล็กงัดที่ตั้งใจจะนำมาใช้งัดซากรถจากอุบัติเหตุรถชนอีกด้านขึ้นมา
เหล็กงัดที่มีความยาวเกือบๆเมตรครึ่ง หนึ่งอันมีสองหัว ปลายของมันทั้งแหลมทั้งคม เมื่อนำมาถือไว้ในมือจึงรู้สึกได้ถึงน้ำหนักไม่ใช่เบา อย่างน้อยก็หนักประมาณสองสามกิโลและการจะใช้มันทุบไปยังหัวของซอมบี้ที่เชื่องช้าแบบนี้ก็คงจะไม่เลวเลย
“ฮวางซาง พี่บ้าไปแล้วเหรอ? เมื่อเห็นฮวางซางไม่ขยับตัว หลิวซินก็เกิดความร้อนใจขึ้นมาทันใด”ตอนนี้ไม่ใช้เวลามาทำเป็นวีรบุรุษนะ พี่อย่าคิดว่าพี่จัดการซอมบี้จนตายได้ตัวหนึ่งก็จะสามารถจัดการซอมบี้ทั้งหมดนี้ได้นะ พี่รนหาที่ตายแล้ว!”
“ฉันไม่อยากตายไง ดังนั้นจึงเลือกที่จะอยู่” ฮวางซางส่ายหน้า พร้อมกับมองไปทางซอมบี้ตัวที่โซซัดโซเซเข้ามา เขาผลักสิ่งกีดขวางที่อยู่บนถนนบางส่วนออก และค่อยๆเดินเข้าไปหาซอมบี้ ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ และพูดเสียงต่ำๆว่า
“นายไปเถอะ นี่เป็นเรื่องของฉันแค่คนเดียว!” ในเมื่อระบบบอกว่านี้เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของวันสิ้นโลก ด้วยความที่กลัวว่าพวกซอมบี้จะปรากฏตัวมากขึ้นในทุกๆที่ ดังนั้นแทนที่จะหนี ไม่สู้ถือโอกาสที่ซอมบี้ยังไม่ได้มีจำนวนเยอะนี้ เข้าต่อสู้ไม่ดีกว่าเหรอ!
“ฮวางซาง ฉันเอาด้วย!” เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง หลิวซินก็ด่าขึ้นมาด้วยความโกรธทันที หลังจากนั้นก็หยิบเหล็กงัดขึ้นมาเช่นกัน ก่อนพูดขึ้นพร้อมกับกัดฟันกรอดว่า
“ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่พร้อมยอมตายไปกับพี่ นี่ถ้าผมต้องตายจริงๆนั้นก็เป็นความผิดพี่แน่นอน!”
“นี่ไม่เกี่ยวกับนาย นายรีบไปซะ!”
เมื่อเห็นหลิวซินถึงแม้ว่าจะกลัวแทบตาย แต่ก็ยังอยู่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับตัวเองต่ออย่างคาดไม่ถึง ในใจของฮวางซางเกิดความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันใด แต่ถึงอย่างนั้นปากของเขาก็ยังคงด่าทอว่า
“ฝีมือการต่อสู้ของนายมันอ่อนด้อยนัก อย่ามาเกะกะขวางมือขวางเท้าฉัน!”
“ผมเป็นผู้ช่วยพี่ ยังไงก็จะอยู่ พี่อย่ามาบังคับซะให้ยากเลย!”
หลิวซินถือว่ามีนิสัยดื้อรั้นคนหนึ่ง เขาก็ได้ด่าทอกลับไปเช่นกัน หลังจากนั้นก็ถือเหล็กงัดไว้แน่น พร้อมกับพูดด้วยความกังวลใจว่า “จงจำไว้ว่าให้ตีไปที่หัวนะ และอย่าเข้าใกล้มันเกินไป ระดับความเร็วของซอมบี้ที่อยู่ในหนังนั้นไม่เร็วนัก พวกเราต้องระวังตัวให้ดีก็น่าจะรับมือ…….แม่งเอ๊ย!”
เสียงของหลิวซินไม่ทันจะขาดคำ ตำแหน่งตรงหน้าสุด เดิมทีมีซอมบี้ที่กำลังเดินโซซัดโซเซอยู่กลับทำท่าเหมือนจระเข้ที่ได้กลิ่นคาวเลือดอย่างไรอย่างนั้น มันพุ่งตรงมายังด้านหน้า ซึ่งความเร็วในครั้งนี้เร็วกว่าก่อนหน้านั้นหลายเท่าและมันกำลังพุ่งตรงมาทางฮวางซาง!
ระดับความเร็วของการจู่โจมประเภทนนี้กลับไม่เหมือนกับซอมบี้ทั่วไปในหนังเลยสักนิด
หนังเฮงซวย!
“ไปตายซะ!”
โชคดีที่ถึงแม้ว่าการโจมตีของซอมบี้ตัวนี้จะเร็วก็ตาม แต่มันก็ยังไม่เร็วไปกว่าปฏิกิริยาตอบสนองของคนได้หรอก ในชั่วพริบตาร่างของซอมบี้ตัวนี้ที่อยู่เบื้องหน้าฮวางซาง ฝ่ายฮวางซางที่ได้เตรียมพร้อมไว้ก่อนแล้วก็ส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ หลังจากนั้นเหล็กงัดที่ถือไว้ในมืออย่างแน่นหนาก็ได้ทุบไปบนหัวของซอมบี้ตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยม
แต่ทว่าซอมบี้ตัวนั้นพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วเกินไป และอาจเป็นเพราะว่าฮวางซางเพิ่งจะใช้เหล็กงัดนั้นครั้งแรกจึงยังไม่ค่อยชินมือนัก ในวินาทีที่เหล็กงัดที่เดิมทีพุ่งเป้าไปที่หัวของซอมบี้ตัวนั้นกลับทุบไปบนไหล่ข้างซ้ายของมันแทน !
แผละ!
ในชั่วพริบตาเดียวเสียงการทุบอันน่าหดหู่ใจก็ดังขึ้น เหล็กงัดที่ฮวางซางแกว่งอย่างสุดกำลังกลับกระแทกไปยังไหล่ข้างซ้ายของมันจนเนื้อฉีกขาด หลังจากนั้นก็กวาดทุบไปที่หัวของซอมบี้อย่างต่อเนื่อง
แต่น่าเสียดายที่ เนื่องจากถูกขวางโดยหัวไหล่ ทำให้เหล็กงัดนั้นเอียงขึ้นเล็กน้อย แต่นั่นก็ทำให้ซอมบี้ที่โดนทุบโซซัดโซเซถอยไปด้านหลัง ดังนั้นสุดท้ายเหล็กแท่งนี้ก็ไม่ได้ทุบหัวซอมบี้ให้แตกละเอียดแต่อย่างใด เมื่อสังเกตใบหน้าของซอมบี้ตัวนั้นก็พบว่าใบหน้าด้านซ้ายของมันฉีกขาดจนเป็นชิ้นเนื้อ และเหลือลูกกะตาเพียงข้างเดียว
การบาดเจ็บแบบนี้ถือว่าเป็นการบาดเจ็บที่รุนแรงมากสำหรับทุกคนไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม แต่สำหรับหัวของซอมบี้ตนนี้กลับไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด ดังนั้นซอมบี้ที่มีใบหน้าเพียงซีกเดียวตัวนั้นก็สามารถฟื้นคืนกลับมาเดินโซเซได้อย่างปกติ หลังจากนั้นก็อ้าปากที่ไม่มีเนื้อปกคลุมแล้วพุ่งตรงมาหาฮวางซางอีกครั้ง
ตามหลักจิตวิทยาเบื้องต้น เมื่อเอาชนะความกลัวได้แล้ว อีกทั้งฮวางซางที่เตรียมการไว้ก่อนแล้วจะยอมให้ซอมบี้ตัวนี้เข้ามาใกล้ได้ยังไงกันละ?
ในระหว่างที่ซอมบี้ตัวนี้ได้พุ่งเข้ามาหาฮวางซางอีกครั้ง เหล็กงัดที่อยู่ในมือของฮวางซางได้กวัดแกว่งขึ้นมาอีกรอบ แต่ครั้งนี้ เหล็กงัดของเขาไม่ได้เล็งผิดพลาดแต่อย่างใด อีกทั้งยังมันยังทุบไปบนหัวของซอมบี้เข้าอย่างจัง！
แผละ__กร๊อบ!
ในฐานะที่ฮวางชางเป็นหมอนิติเวช ย่อมรู้อยู่แล้วว่ากระดูกนั้นเป็นหนึ่งในส่วนที่แข็งที่สุดในร่างกายมนุษย์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้เหล็กงัดนี้ทุบไปบนหัวแต่อย่างใด แต่เขากลับใช้เหล็กงัดเสียบไปที่ตำแหน่งหน้าผากของซอมบี้แทน
กระโหลกศีรษะนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ ซอมบี้ตัวนั้นได้สูญเสียการเคลื่อนไหวนิ่งเฉยราวกับตุ๊กตา ร่างกายแข็งทื่อไปทั้งร่าง ก่อนจะล้มลงไปบนพื้นอย่างแรง！เป็นเวลาเดียวกันกับที่แสงสีฟ้านั้นได้ยิงพุ่งตรงออกจากซากของซอมบี้ตัวนั้น แล้วผสานมันเข้าไปในตัวของฮวางซาง！
ปัง ！ในชั่วพริบตานั้น ฮวางซางสัมผัสได้ถึงพลังอันนุ่มนวลและชุ่มชื่นที่ไหลเวียนเข้ามาภายในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อยๆผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเลือดเนื้อ เส้นลมปรานและกระดูกของเขา
ความรู้สึกนี้มันทั้งสบายและลึกซึ้งมาก ราวกับมีน้ำสะอาดๆชำระล้างไปบนตัวของฮวางซางอย่างต่อเนื่อง ทำให้ฮวางซางสัมผัสได้ว่าร่างกายของตัวเองนั้นค่อยๆใสทะลุปรุโปร่งขึ้นเรื่อยๆ บริสุทธิ์ขึ้นเรื่อยๆ และแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และในเวลาเดียวกัน กล้ามเนื้อของฮวางซางดูเหมือนจะเด่นชัดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
เป็นอย่างที่ระบบพูดจริง ๆ การสังหารซอมนี้เหล่านี้ทำให้การบำเพ็ญการเข้าฌานวิชาหล่อหลอมรวมเป็นหนึ่งของฮวางซางได้เร่งความเร็วขึ้น อีกทั้งผลลัพธ์นั้นยังออกมาดีมาก ๆอีกด้วย！
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องนี้ เพราะในชั่วพริบตาที่ซอมบี้ตัวหนึ่งถูกฮวางซางฆ่าตาย ซอมบี้ตัวที่สอง ตัวที่สามก็ได้กรูกันเข้ามา ทั้งซ้ายและขวา พุ่งเข้ามาหาฮวางซางทั้งสองด้านพร้อมกันเหมือนกับหมาป่าที่ดุร้ายกำลังล่าเหยื่ออย่างไรอย่างนั้น！
“ให้ตายเถอะ！”
เมื่อมองไปยังซอมบี้สองตัวที่พุ่งเข้ามาหมายจะฆ่าทั้งซ้ายและขวา ในใจของฮวางซางก็กังวลขึ้นมาทันใด ถึงแม้ว่ากำลังของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นหลังจากที่ฆ่าซอมบี้ตัวนั้นไปแล้วก็ตาม แต่การที่จะให้เขาต่อกรกับซอมบี้ทั้งสองตัวนั้นก็เป็นเรื่องที่อันตรายมากสำหรับเขา！
แม้ว่าเขาจะมีวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งป้องกันร่างกายไว้ ทำให้ไม่ต้องกลัวไวรัสของซอมบี้ในระดับหนึ่งก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังมีเลือดมีเนื้อ ถ้าถูกซอมบี้เหล่านั้นกัดอย่างรุนแรงเขาก็ต้องตายเช่นกัน！
“ออกไปจากฉันเดี๋ยวนี้ ！”แต่สิ่งที่ยังถือว่าเป็นความโชคดีก็คือ ตอนนี้ฮวางซางไม่ได้อยู่ต่อสู้เพียงแค่คนเดียว！
เมื่อเห็นซอมบี้ทั้งสองตัวนั้นพุ่งเข้ามาหาพร้อมกัน เงาที่อยู่ข้างกายของฮวางซางก็พุ่งเข้าไปหาเช่นกัน หลังจากนั้นก็กวัดแกว่งเหล็กงัดที่อยู่ในมือทุบเข้าไปบนร่างของซอมบี้ตัวหนึ่ง
หลิวซินลงมือเองแล้ว！เพียงแต่มันแตกต่างจากความแข็งแกร่งของร่างกายฮวางซางเท่านั้น ร่างกายของหลิวซินนั้นค่อนข้างผอมบาง พละกำลังย่อมเทียบไม่ได้กับฮวางซางแต่อย่างใด ดังนั้นเหล็กงัดที่เขาทุบลงไปถึงแม้ว่าจะดึงซอมบี้ตัวหนึ่งไว้ได้ แต่มันไม่สามารถหยุดการคุกคามของซอมบี้ได้อย่างแท้จริง จนกระทั้งซอมบี้ตัวนั้นได้พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง เข้ามาพัวพันกับร่างของหลิวซิน
ณ ที่ไกลๆ ซอมบี้หลายตัวได้เริ่มพุ่งเข้ามา แม้กระทั่งอีกหลายคนที่โดนมันกัดก็เริ่มชักกระตุกขึ้นมา แล้วแปรเปลี่ยนเป็นผีดิบ！ ซอมบี้เหล่านี้มีความสามารถในการแพร่เชื้อจริง ๆ！
“ต้องรีบจัดการแล้ว！”
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า แววตาของฮวางซางก็เกิดความสงสัยขึ้นมา ก่อนจะกัดฟันกรอด แล้วกวัดแกว่งแท่งเหล็กที่ใช้งัดที่อยู่ในมือขึ้นมาอีกครั้ง พลังราวกับฟ้าผ่าหมื่นสาย ทุบไปยังซอมบี้ที่อยู่ด้านหน้าเขาอย่างแรง
แต่ทว่ากลับไม่รู้ว่าซอมบี้ตัวนั้นยังมีสัญชาตญาณป้องกันตัวเองหลงเหลืออยู่ หรือเป็นเพราะความบังเอิญกันแน่ ซอมบี้ที่พุ่งเข้ามาหาฮวางซางตัวนั้นในเวลานี้ได้ยื่นแขนทั้งสองข้างขึ้นมาขัดขวางเบื้องหน้าตัวเอง ไม่ให้เหล็กงัดของฮวางซางพุ่งไปหามันได้！
แต่ในเวลานี้ฮวางซางก็ไม่อาจจะเปลี่ยนช่องทางหนีทีไล่ได้ จึงทำได้เพียงกัดฟันใช้เหล็กงัดนั้นทุบลงไปบนซอมบี้อย่างต่อเนื่อง
แผละ--กร๊อบ！ ต่อมา เหล็กงัดนั้นก็ได้ทุบไปบนแขนทั้งสองข้างของซอมบี้
สิ่งที่ฮวางซางคาดหวังไว้ก็คือ เขาจะใช้เหล็กงัดที่ทุบไปยังแขนทั้งสองข้างของซอมบี้อย่างไม่หยุดยั้ง จนสามารถทุบไปบนตัวของซอมบี้ได้ในที่สุด ถึงแม้ว่าหลังจากที่ถูกแขนทั้งสองข้างขวางเอาไว้ จนไม่ได้ทุบไปที่หัวของซอมบี้ก็ตาม แต่เขากลับได้ทุบไปที่ใบหน้าของซอมบี้จนเละเทะไปหมดทั้งหน้า และถอยร่นไปด้านหลังอย่างโซซัดโซเซ！
“พลังมันแข็งแกร่งขึ้นมากอย่างคาดไม่ถึง！” ในเวลานี้ฮวางซางเพิ่งจะสัมผัสได้ถึงพลังของตัวเองที่เพิ่มมากขึ้น และก็ยังสัมผัสได้ถึงความประหลาดใจในเวลาเดียวกันจนไม่กล้าที่จะหยุดมือลงได้ เหล็กงัดที่ใช้ทุบได้เปลี่ยนตำแหน่งไปยังด้านหน้า ก่อนจะพุ่งเข้าเสียบใบหน้าเละๆนั้นของซอมบี้อย่างรุนแรง！
ในขณะนี้ซอมบี้ตัวนี้ยังไม่ได้ฟื้นคืนกลับขึ้นมา และยังไม่สามารถหลบหลีกได้ หรือมันไม่เคยคิดที่จะหลบหลีกก็ตาม ดังนั้นเหล็กงัดปลายแหลมนี้ก็ได้เสียบเข้าไปอย่างจัง
หลังจากนั้น เสียงแตกหักอย่างน่าหดหู่ใจก็ดังขึ้น ปลายแหลมของเหล็กงัดนี้ก็ได้ทะลุกระดูกของซอมบี้ไป ก่อนที่ซอมบี้ตัวนี้จะแข็งทื่อและหยุดการเคลื่อนไหว มีเพียงเลือดที่เหม็นคาวได้ไหลออกมาปะปนกับมันสมองเท่านั้น ทะลักเข้ามาจากด้านหลังของสมองเข้าไปในปากของมัน ก่อนจะหยดลงบนพื้นดิน
เมื่อซอมบี้ตัวนี้ถูกฮวางซางฆ่าตาย แสงสีฟ้าก็ได้ดูดมันเข้ามาผสานกับร่างกายของเขาอีกครั้ง พลังเหนือธรรมชาติก็ได้เข้าสู่ร่างกาย ไหลเวียนไปตามลมปราณและเลือดเนื้อพร้อมกัน เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย ราวกับความรู้สึกที่เพิ่งจะเกิดขึ้นนั้นได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแค่มันไม่ได้เด่นชัดเหมือนครั้งแรกมากนัก
แต่ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฮวางซางก็สัมผัสได้ว่าพลังของตัวเองนั้นเพิ่มขึ้น หลังจากนั้นก็สลัดเหล็กงัดที่อยู่ในมือทิ้งไป ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาบซากศพของซอมบี้ตัวนั้น เหมือนกับหาบกระสอบถุงหนึ่งขึ้นมา แล้วพุ่งตรงไปยังซอมบี้ที่กดทับหลิวซินไว้ตัวนั้น เพียงแต่ถูกไม้งัดของเขาขวางไว้ จึงไม่สามารถเข้ากัดหลิวซินได้
แผละ！
ต่อมา เสียงของการทุบอย่างน่าหดหู่ใจก็ดังขึ้น ซอมบี้ตัวนั้นได้ถูกฮวางชางที่ใช้ซากศพของซอมบี้อีกตัวทุบลงไปอย่างจัง ยังไม่ทันที่มันจะได้ยืนขึ้น ฮวางซางก็ตามมันไปก่อนจะใช้เหล็กอีกอันทุบไปบนหัวของมัน
หลังจากได้เสริมความแข็งแกร่งเป็นครั้งที่สอง พละกำลังของฮวางซางก็เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ภายใต้การทุบนี้ หัวของซอมบี้ตัวนี้ได้เปิดออกราวกับถูกคนใช้ค้อนทุบไปบนแตงโมจนเละอย่างไรอย่างนั้น เลือดเนื้อมันสมองและลูกกระตากระเด็นกระดอนไปทั่วทุกทิศทาง สาดกระเซ็นไปเต็มพื้น จนกระทั้งหลงเหลือซากบางส่วนของร่างกายไว้
ในเวลานี้ฮวางซางดูเหมือนว่าได้แปลงร่างเป็นเทพแห่งสงครามไปแล้ว และช่างเป็นเทพที่แข็งแกร่งมาก！
