ตอนที่ 39 คริสตัลพลังงาน
ตอนที่ 39 คริสตัลพลังงาน
ซอมบี้ขั้นสูงอย่างเจ้าลิกเกอร์ตัวนี้ แตกต่างจากซอมบี้ทั่วไป พูดได้ว่ามันสามารถใช้วิธีการ อีกวิธีการหนึ่งในการจะมีชีวิตต่อไปได้ ดังนั้นไม่เพียงแต่จะยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งฉลาดมากขึ้นแล้ว อีกทั้งก็ยังไม่หวาดกลัวต่อความทุกข์ทรมานแบบนั้น เหมือนกับซอมบี้ทั่วไปอีกด้วย
แต่ในเวลานี้ ตาทั้งสองข้างของเจ้าลิกเกอร์ตัวนี้ ก็ถูกระเบิดจนบอด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผล ลิ้นยาวๆของมันก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย กระแสความเจ็บปวดที่ทะลักเข้ามาราวกับกระแสน้ำนี้ ดวงตาที่บอดทั้งสองข้าง รวมถึงความสามารถในการเห็น ก็ยังถูกเผาไหม้จนเกรียม และประสาทการรับกลิ่น ก็ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี จึงทำให้มันเกิดความสับสนกระวนกระวายใจ ภายใต้ความเจ็บปวดและความหวาดกลัวนั้น ส่งผลให้มันไม่ได้สังเกตเห็น การโจมตีที่เกิดขึ้นมา
บึม！
เมื่อเป็นเช่นนี้ นาทีต่อจากนั้น รูปปั้นโลหะหลายร้อยกิโล ที่อยู่ในมือของฮวางซาง ได้กลายเป็นค้อนขนาดใหญ่ ก็ได้ทุบลงไปบนหัวของเจ้าลิกเกอร์ นั้นอย่างโหดเหี้ยม จนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว หัวของเจ้าลิกเกอร์นั้นจึงแตกเลือดไหล ก่อนจะโซซัดโซเซไปมา แล้วล้มลงไปกองกับพื้นทันที
“ตายซะเถอะ！”
แค่อีกด้านหนึ่ง หลิวซินถือโอกาสที่เจ้าลิกเกอร์ ล้มลงไปนั้นกระโดดออกไป จากนั้นก็ขึ้นขี่คอของเจ้าลิกเกอร์ตัวนี้ แล้วส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคือง เขาใช้มือทั้งสองข้างกดลงไปบนหัวของเจ้าลิกเกอร์ ก่อนจะแผ่พลังความเย็นยะเยือกทั้งหมดออกมา！
หน่วยรักษาความปลอดภัยเหล่านั้น อยู่กับหลิวชิงมาหลายปี และก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับเขาด้วย เมื่อเห็นภาพที่พวกเขาตายอย่างอนาถแบบนั้น เปลวไฟโทะสะที่ยากจะระงับไว้ได้ ก็ลุกโชนขึ้นมาในใจของหลิวซินในทันที！
ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า ！
ภายใต้พลังเหนือมนุษย์ทั้งหมด ของหลิวซิน ได้แพร่กระจายความเย็นยะเยือกนั้น ออกไปอย่างรวดเร็ว ปกคลุมไปทั่วทั้งหัวของเจ้าลิกเกอร์ แล้วยังรวมตัวกันเป็นผลึกน้ำแข็งหนาๆ บนหัวของเจ้าลิกเกอร์อีกด้วย
โฮกกก！
แต่พลังชีวิตของเจ้าลิกเกอร์นั้น มีมากมายเกินไปจริงๆ ต่อให้ถูกพลังความเย็นนั้น ทะลักเข้าไปในหัวของมันก็ตาม มันก็ยังไม่ตาย แต่กลับส่งเสียงคำรามออกมาแทน แล้วโจมตีกลับ ด้วยกำลังความแข็งแกร่งของร่างกาย มันได้กวัดแกว่งกรงเล็บข้างหนึ่งขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าไปหาหลิวซินที่นั่งขี่อยู่บนคอของมันทันที！
บึม！
แต่ทว่า ฮวางซางนั้น ได้เตรียมการมาก่อนแล้ว ดังนั้นในขณะที่เจ้าลิกเกอร์ กำลังจะใช้กรงเล็บอันแหลมคมของมัน พุ่งเข้าไปจับหลิวซิน เขาก็ได้กวัดแกว่งรูปปั้นโลหะขึ้นมาอีกครั้ง แล้วทุบลงไปบนกรงเล็บข้างนั้นอย่างโหดเหี้ยม
พริบตาเดียว เสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นมา กรงเล็บข้างที่เจ้าลิกเกอร์ ยกขึ้นมาเมื่อสักครู่ ได้ถูกฮวางซางทุบจนกลับไปอยู่บนพื้น เป็นเวลาเดียวกับที่ฮวางซาง ได้ยกรูปปั้นโลหะนั้นขึ้นอีกครั้ง แล้วทุบไปบนกรงเล็บข้างนั้นของเจ้าลิกเกอร์อย่างต่อเนื่อง ทุบจนเละไม่เหลือชิ้นดี
“บัดซบ...”
เมื่อเห็นฮวางซาง ระเบิดพลังที่น่ากลัวออกมา รูม่านตาของตั้วลั่วที่อยู่ด้านข้าง ก็หดลงทันที พร้อมกับสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก ที่ปกคลุมไปทั้งใจของเขา
ดูเหมือว่าหลังจากนี้ เขาควรจะยั่วโมโหเจ้าหมอนี้ให้น้อยลงซะแล้ว ไม่อย่างนั้นหากเขายั่วโมโหเจ้าหมอนี่ มากเกินไปละก็ เขาก็อาจจะต้านทานพลังของเจ้าหมอนี้ไว้ไม่อยู่เป็นแน่.......
ถึงแม้ว่าในใจของเขา จะเกิดความรู้สึกที่ทำให้เสียสมาธิก็ตาม แต่การเคลื่อนไหวของตั้วลั่วกลับไม่ได้ช้าลงแต่อย่างใด เขาได้พุ่งพรวดไปด้านหน้า จากนั้นก็กวัดแกว่งโลหะ ที่ไม่รู้ว่ามีส่วนประกอบของวัสดุอะไรบ้างขึ้นมา แม้กระทั่งกรงเล็บของเจ้าลิกเกอร์ ก็ไม่สามารถทำลายกริชสีดำนี้ลงได้ ก่อนจะเสียบเข้าไปในกรงเล็บอีกข้าง ของเจ้าลิกเกอร์อย่างโหดเหี้ยม
เขาตะหนักได้อย่างชัดเจนว่า พลังความเย็นเหนือมนุษย์ของหลิวซิน เป็นที่พึ่งพิงที่ดีที่สุดของพวกเขา ในการสังหารเจ้าลิกเกอร์ ดังนั้นพวกเขา จึงไม่ปล่อยมือของเจ้าลิกเกอร์ ลอยขึ้นไปปะทะกับหลิวซินเด็ดขาด
กรอบ！
กริชสีดำที่แหลมคมอย่างขีดสุด บวกกับพลังของตั้วลั่วที่เกิดขึ้นมา ภายใต้สภาพการณ์ที่ “ปลดล็อก”ของเขา ทำให้พลังของเขานั้น มีมากกว่าคนทั่วไปถึงสามเท่า ดังนั้นภายใต้การเสียบเข้าไปในกรงเล็บ ด้วยพลังทั้งหมดของเขา กรงเล็บข้างนั้นของเจ้าลิกเกอร์ ก็ถูกกริชสีดำเสียบทะลุ จนเป็นรูขนาดใหญ่ ก่อนจะตอกมันลงไป ติดกับพื้นอย่างโหดเหี้ยม
อีกด้านหนึ่ง หลิวซินที่พยายามแผ่พลังความเย็นยะเยือกเหนือมนุษย์ ทั้งหมดของเขาอย่างต่อเนื่อง จนสามารถเช่แข็งหัวของเจ้าลิกเกอร์นั้นไว้ได้
แฮ่ ！แฮ่ ！แฮ่ ！
ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจาก กรงเล็บทั้งสองข้าง และความหนาวเย็นยะเยือก ที่แทบจะแข็งไปทั้งหัว ส่งผลให้เจ้าลิกเกอร์ ทั้งส่งเสียงคำรามออกมา ทั้งดิ้นพล่านเอาชีวิตรอด เหมือนกับม้าป่าอย่างไรอย่างนั้น มันทั้งดิ้นพล่าน ทั้งกระโดด พยายามให้หลิวซินนั้นตกลงมา แขนขาทั้งสี่ ก็ได้เคลื่อนไหวไปมาอย่างบ้าคลั่ง เพื่อคิดหาทางหนีออกไปจากวงล้อมนี้
แต่ปัญหาก็คือ ฮวางซางและตั้วลั่ว จะปล่อยให้เจ้าลิกเกอร์ มีโอกาสนี้ไปได้ยังไงกัน พลังของพวกเขาเดิมทีนั้น ก็ไม่ด้อยไปกว่าลิกเกอร์แต่อย่างใด แม้กระทั้งพลังของฮวางซาง ก็ยังแข็งแกร่งมากกว่าเจ้าลิกเกอร์อยู่เล็กน้อย บวกกับที่เจ้าลิกเกอร์ ได้รับบาดเจ็บแสนสาหัสด้วย ดังนั้นไม่ว่าเจ้าลิกเกอร์จะดิ้นพล่านอย่างไร มันก็อยากที่จะสลัดหลุด ออกจากการควบคุมของพวกเขาได้
พูดแบบนี้ ภายใต้การควบคุมของฮวางซางและตั้วลั่ว ในที่สุดหลิวซิน ก็ใช้พลังเย็นยะเยือกภายในร่างกายของเขา แผ่กระจายเข้าไปในหัวของเจ้าลิกเกอร์ได้ทั้งหมด ภายใต้การใช้พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ หัวของเจ้าลิกเกอร์ จึงถูกปรกคลุมไปด้วยผลึกน้ำแข็งหนาๆทั่วหัว พลังในการดิ้นพล่านของมัน ก็ลดน้อยลงเรื่อยๆในเวลาเดียวกัน
“พลังของฉันหมดสิ้นแล้ว！”
หลังจากที่พลังเหนือมนุษย์หมดสิ้นแล้ว หลิวซินที่แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ ได้ล้มลงมาจากแผ่นหลังของเจ้าลิกเกอร์ ก่อนที่ใบหน้าซีดเผือดของเขา จะตะโกนออกมา
“รีบฆ่ามันเร็ว！”
การคิดที่จะแช่แข็งเพื่อตรึง ซอมบี้ขั้นสูงตัวหนึ่ง อาศัยพลังเหนือมนุษย์ ที่เพิ่งจะฟื้นตื่นขึ้นมาของเขา ก็แทบจะเกินกำลังของเขาทีเดียว
“ฉันเอง！”
เมื่อเห็นพลังของหลิวซินนั้นหมดสิ้นลงแล้ว แต่เจ้าลิกเกอร์กลับยังไม่ตาย แล้วก็ยังคงดิ้นพล่านอย่างต่อเนื่อง ตั้วลั่วจึงได้ดึงระเบิดสามลูกที่อยู่บนเอวของเขาขึ้นมา ดึงจุกนั้นออก แล้วโยนเข้าไปในปากที่ยังคงฝืนใจอ้าปากส่งเสียงคำรามออกมาไม่หยุดของเจ้าลิกเกอร์ ที่ถูกปกคลุมไปด้วยผลึกน้ำแข็ง ไปทั่วทั้งหัวตัวนั้นโดยตรง
“ทำให้มันหุบปากซะ！”
เมื่อทำทุกอย่างเสร็จสิ้น ตั้วลั่วก็หันไปตะโกนเสียงดังกับฮวางซางทันที
“ได้！”
เมื่อได้ยินคำพูดของตั้วลั่ว ดวงตาฮวางซางก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที ก่อนจะใช้มือทั้งสอง จับรูปปั้นโลหะขึ้นมาถือไว้แน่น แล้วออกแรงอย่างสุดพลัง ทุบไปบนหัวของเจ้าลิกเกอร์อย่างโหดเหี้ยม
บึม！
หลังจากเกิดเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นแล้ว หัวของเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้น ก็ถูกฮวางซางทุบลงไปบนพื้นดิน และในเวลาเดียวกัน ฮวางซางก็คว้าตัวหลิวซินเอาไว้ แล้วถอยไปด้านหลังกับตั้วลั่วโดยเร็วที่สุด
บึม บึม บึม！
นาทีต่อจากนั้น ยังไม่ทันรอให้เจ้าลิกเกอร์ ดิ้นพล่านแต่อย่างใด ระเบิดสามลูกที่ถูกตั้วลั่วโยนเข้าไปในปากของมัน ก็ระเบิดขึ้นพร้อมกัน
พริบตาเดียว หลังจากที่เสียงระเบิดที่รุนแรงดังขึ้นมาแล้ว แสงไฟที่แสบตาเหล่านั้น ก็ได้กระจายออกมาจากหัวกะโหลกของเจ้าลิกเกอร์ ไม่เพียงแต่จะระเบิดจนรูปปั้นโลหะ ที่กดทับอยู่บนหัวของเจ้าลิกเกอร์ จะลอยออกไปแล้วเท่านั้น หัวที่ถูกแช่แข็งไว้ ก็ได้ระเบิดกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ
หวือ！
แต่ในเวลานี้ ภายในเปลวไฟเหล่านั้น แสงสีฟ้ากลับปรากฏออกมาอย่างฉับพลัน แล้วพุ่งตรงไปยังร่างกายของฮวางซางและพรรคพวกทันที
แต่สิ่งที่ฮวางซางและพวกเห็น นั้นกลับเป็นแค่เพียงลูกวอลนัทขนาดกลางชิ้นหนึ่ง ได้ส่องแสงแวววาวออกมา ราวกับคริสตัลสีฟ้า แต่ในคริสตัลวอลนัทนั้น กลับมีหมอกจางๆ วนเป็นเกลียวอยู่รอบตัว สิ่งสำคัญที่สุดอีกอย่างก็คือ พวกเขาทั้งสามคน สัมผัสได้ถึงพลังงานที่แข็งแกร่งบางอย่าง ภายในคริสตัลวอลนัท ส่งผลให้พวกเขาถูกปลุกเร้าความต้องการขึ้นตามสัญชาตญาณ
“โฮสต์ นี่คือแกนพลังงานของเจ้าลิกเกอร์！”
ในเวลานี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาจากในหัวของฮวางซาง
“รีบไปแย่งชิงมาเร็ว！”
“แกนพลังงาน?”
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ฮวางซางก็ได้สติกลับมาในทันที จากนั้นก็พุ่งออกไปด้านหน้า ตรงไปยังคริสตัลวอลนัทนั้นทันที
แต่อีกด้าน ดูเหมือนตั้วลั่วจะสังเกตเห็น การเคลื่อนไหวของฮวางซาง ดังนั้นแทบจะพริบตาเดียว ที่ฮวางซางเคลื่อนไหว เขาก็พุ่งออกไปข้างหน้า ตรงไปยังคริสตัลวอลนัทนั้นเช่นกัน
เพียงแต่ว่าเนื่องจาก ระยะทางของฮวางซางนั้นใกล้กว่าตั้วลั่ว อีกทั้งเขาก็เร็วกว่าตั้วลั่วเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นอกจากนี้ร่างกายของเขา ยังเคลื่อนไหวก่อนตั้วลั่วไปก้าวหนึ่งด้วย ดังนั้นสุดท้ายแล้วคริสตัลวอลนัท ก็หล่นไปอยู่ในมือของฮวางในที่สุด
“เหอ คิดไม่ถึงว่าคุณแมลงสาป ไม่เพียงแต่จะฆ่าไม่ตายแล้ว อีกทั้งระดับความเร็วก็ยังเร็วมากอีกด้วย”
เมื่อเห็นคริสตัลวอลนัท ในมือของฮวางซาง ตั้วลั่วก็เผยแววตาเคร่งขรึมออกมา ดูเหมือนว่าเขาเองก็อยากจะแย่งชิงคริสตัลนั้นเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ต้องละทิ้งความคิดนั้นไป แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนพูดขึ้นว่า
“ดูจากท่าทางของนายแล้ว ดูเหมือนนายจะรู้ว่า เจ้าสิ่งนี้มันคืออะไรเลยนะ?”
ศักยภาพของฮวาง ที่ปรากฏออกมาก่อนหน้านั้น และพลังที่ฟื้นคืนอันน่ากลัวนั้น สร้างความหวาดกลัวลึกๆ ให้กับตั้วลั่วไม่น้อยเลย บวกกับศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาก็คือซอมบี้ ดังนั้น เขาจึงไม่ยอมสู้กับฮวางซาง เพื่อสิ่งของที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรหรอก
“นี่น่าจะเป็นแกนพลังงานของซอมบี้ขั้นสูง ภายในมันห่อหุ้มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งมาก”
ในเมื่อคริสตัลวอลนัทมาถึงมือแล้ว ฮวางซางจึงไม่ใส่ใจ และบอกถึงวิธีการใช้ของเจ้าคริสตัลนี้
“เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันเพิ่งรู้ แต่รู้หลังจากที่ฆ่าเจ้าโกว๋หวางหลุนนั้นได้ ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของโกว๋หวางหลุน ฉันก็คงจะตายไปนานแล้ว”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ฮวางซางก็หยุดไปสักพัก หลังจากนั้นก็พูดต่อว่า
“คริสตัลชิ้นนี้สำคัญต่อฉันมาก เพราะว่ามันสามารถกลายเป็นพลังสำรอง ของพลังเหนือมนุษย์ของฉันได้ อีกทั้งนายก็ได้เห็นพลังเหนือมนุษย์ของฉันเมื่อสักครู่แล้ว เพียงแค่ฉันมีพลังที่มากพอ ถึงแม้ว่าพวกเราจะได้รับบาดเจ็บมากแค่ไหน ก็ยังสามารถฟื้นคืนกลับมาได้อย่างรวดเร็ว”
สาเหตุที่เขาพูดเช่นนี้ ก็เพื่อขจัดความคิดชั่วร้าย ของตั้วลั่วที่มีต่อคริสตัลชิ้นนี้ ถึงอย่างไรพลังการต่อสู้ของตั้วลั่วก็สำคัญมากกับพวกเขา เขาจึงไม่อยากให้เกิดความขัดแย้งภายใน ในเวลาแบบนี้
“เอาเถอะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ให้สิ่งนี้กับนายไปละกัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง แววตาของตั้วลั่ว ก็เปล่งประกายขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า
“แต่คนที่มีความสามารถมากขึ้น ก็จะต้องลำบากมากขึ้น คุณแมลงสาป เมื่อมีเจ้าตัวที่เก่งขึ้นมา คุณก็ต้องรับผิดชอบด้วยนะ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดูเหมือนตั้วลั่ว จะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง จากนั้นก็กวาดสายตาไปยังป่าที่อยู่ไกลออกไป
“อือ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของตั้วลั่ว ฮวางซางก็อึ้งงันไป จากนั้นความรู้สึกที่ตกอยู่ ในสถานการณ์คับขันขั้นรุนแรง ก็ปรากฏขึ้นมาในใจของเขา
บึม！
และในเวลาเดียวกัน เสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นป่าก็ถูกระเบิดออก อะไรบางอย่างขนาดใหญ่ก็ได้พุ่งออกมาจากป่านั้น แล้วกระแทกลงไปบนพื้นดินอย่างแรง
ฮวางซางและพวก ได้จ้องมองไปทางหน้า แล้วก็ได้พบกับบางสิ่งบางอย่าง นั้นคือรถยนต์ที่หักครึ่งอย่างไม่น่าเชื่อ！
ดูเหมือนว่ารถยนต์คันนี้ จะถูกบางอย่างที่แหลมคมสับ จนฉีกขาดอย่างไรอย่างนั้น แม้กระทั่งซากศพ และเลือดจำนวนมากของคนขับก็ยังคงหลงเหลืออยู่ในรถคันนั้น！
ตึง ！ตึง ！ตึง ！
หลังจากที่รถคันนั้นร่วงหล่นลงมาแล้ว เสียงก้าวเท้าที่หนักหน่วงก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นรูปร่างขนาดใหญ่ ที่สูงจนไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมได้ สัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเป็นสองเท่าของ Hulkในเรื่อง The Avengers ก็ได้ย่างเท้าออกมาทีละก้าวๆออกจากมาจากป่านั้น!
"ไทแรนท์!"
เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวกว่าในภาพยนต์ และตัวใหญ่ยิ่งกว่า อย่างเจ้าตัวนึ้ ฮวางซางและพวก ก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที จากนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดลง
