ตอนที่ 32 พู่กันสีดำขาว พลังความเป็นความตาย！
ตอนที่ 32 พู่กันสีดำขาว พลังความเป็นความตาย！
ระบบเคยพูดว่า กระแสพลังเหนือธรรมชาติสำหรับสิ่งมีชีวิตใด ๆนั้นมีโอกาสและความท้าทายเท่ากัน พลังเหนือฟ้าดินจะไม่แปรเปลี่ยนเป็นเข้มข้นขึ้นเพราะมนุษยชาติ และก็จะไม่ลดน้อยลงเพราะคุณเป็นสัตว์ประหลาด แต่ภายใต้การปลูกฝังของพลังเหนือฟ้าดินนั้น ตราบใดที่คุณยังไม่อายุสั้นตายตั้งแต่เยาว์วัย คุณก็จะสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้เรื่อย ๆ ต่อให้เป็นเพียงแค่บุคคลทั่วไปก็ตาม สุดท้ายพลังเหนือมนุษย์ก็จะฟื้นตื่นขึ้นมา เป็นวันที่ก้าวเดียวถึงฟ้า บรรลุผลสำเร็จในช่วงเวลาสั้นๆ
(一步登天 ก้าวเดียวถึงฟ้า บรรลุผลสำเร็จในช่วงเวลาสั้นๆ)
สิ่งที่แตกต่างเพียงอย่างเดียวคือแล้วเมื่อไหร่จะมาถึงวันนั้นก็เท่านั้น！
คนที่มีคุณสมบัติที่ดี พลังเหนือมนุษย์ก็จะยิ่งฟื้นตื่นเร็วขึ้น พลังแห่งการปกป้องตัวเองก็จะยิ่งเร็วมากขึ้นในเวลาเดียวกัน การช่วงชิงโอกาสนี้ได้ จะยิ่งสร้างความแข็งแกร่งมากกว่าคนอื่น ๆไปอีกก้าวหนึ่ง ดังนั้นยิ่งก้าวทีละขั้นไปเรื่อยๆเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทิ้งห่างจากคนที่ฟื้นตื่นช้าไว้ข้างหลังมากขึ้นเท่านั้น
แน่นอน ข้อเสนอทั้งหมดนี้สามารถทำให้มีชีวิตรอดต่อไป ถ้าโชคไม่ดี ถึงแม้จะมีพรสวรรค์ แต่ก็อาจจะไปได้เพียงครึ่งทาง
เหมือนกับโกว๋หวังหลุน ช่วงเวลาการฟื้นตื่นของพลังเหนือมนุษย์จะช้ากว่าหลิวซิน อีกทั้งยังมีความสามารถอันกล้าแข็งในการควบคุมสุนัขกลายพันธุ์เหล่านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโชคไม่ดี ถูกสุนัขกัดจนได้รับบาดเจ็บขณะฟื้นตื่นขึ้นมา ดังนั้นก็คงไม่กลายเป็นครึ่งคนครึ่งซอมบี้แบบนี้ ความสามารถของเขาและสุนัขกลายพันธุ์กลุ่มหนึ่งภายใต้บังคับบัญชา คงจะถูกกำหนดให้กลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งไปแล้ว
สำหรับฮวางซาง หลังจากบรรลุวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้ว เขาทำการปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ จนมีร่างกายที่แข็งแรง อีกทั้งภายในช่วงเวลานี้ เขายังผ่านการฆ่าซอมบี้ เพื่อสะสมพลังเหนือธรรมชาติมากขึ้นอีกด้วย พูดได้ว่าจุดวิกฤตของพลังเหนือมนุษย์ได้ตื่นขึ้นมาก่อนแล้ว บวกกับตอนที่หลิวซินได้พบเจอกับเรื่องอันตราย จนทำให้เขาได้รับบาดเจ็บขั้นรุนแรง ภายใต้วิกฤตการณ์เช่นนี้ ในที่สุดเขาก็ได้บุกทะลวงในขั้นสุดท้าย พลังเหนือมนุษย์ของตัวเองจึงได้ตื่นขึ้นมา
หลังจากพลังเหนือมนุษย์ตื่นขึ้นมา ฮวางซางก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งสองประเภทที่หาที่เปรียบไม่ได้ และมันกลับเป็นพลังงานที่แตกต่างกันทะลักเข้าไปภายในร่างกายของเขา
ประเภทแรกคือพลังด้านมืดและหนาวเย็น มันทั้งรุนแรงทั้งมืดมิด ช่วงเวลาที่ทะลักเข้าไปภายในร่างกาย ดูเหมือนว่าจะทำให้เขาสัมผัสได้ถึงพลังปีศาจ ที่เกิดขึ้นในความมืด กำลังพุ่งเข้าไปภายในร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เขาตัวสั่นงันงก หัวใจเต้นระทึกเร็วขึ้น
ประเภทที่สองคือพลังด้านอ่อนโยนและอบอุ่น เหมือนกับน้ำสะอาดที่ไหลรินภายในร่างกายของเขา เมื่อมันผ่านไปที่ใด สิ่งสกปรกเลือนราง ก็จะถูกฟื้นคืนสภาพเดิมเหมือนกับแรกเริ่ม จนกระทั่งแปรเปลี่ยนเป็นพละกำลังที่เพิ่มมากขึ้น พลังชีวิตที่ฮึกเหิมกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น ！
ครืน！
จากนั้น ฮวางซางไม่ต้องจัดการแต่อย่างใด เมื่อพลังที่แตกต่างทั้งสองมาประสบพบเจอกัน ทั้งคู่ก็เหมือนกับศัตรูคู่อาฆาต เหมือนกับหยินและหยาง รวมไปถึงระดับความเร็วที่เร็วมากขึ้น มันได้รวมตัวขึ้นมาในจิตใจของฮวางซาง จากนั้นก็โจมตีเข้าใส่กัน
พริบตาเดียว ฮวางซางก็สัมผัสได้ ราวกับเสียงฟ้าร้องสะเทือนเลื่อนลั่นที่ดังขึ้นภายในหัวของเขา ทำให้เขาเกิดเสียงอื้ออึงในหัวของเขา
ในช่วงเวลานี้ ดูเหมือนฮวางซางจะ “เห็น” ว่าหัวของเขา มีพลังงานสีขาวและสีดำปะทะเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง เพื่อปรารถนาจะกลืนกินอีกฝ่ายลงไป
เพียงแต่ว่าพลังงานทั้งสองเปรียบเสมือนน้ำและไฟ ไม่มีใครช่วยได้ ดังนั้นหลังจากผ่านการปะทะที่รุนแรงไปแล้ว พลังงานทั้งสองก็ค่อยๆสงบลงในที่สุด ท้ายที่สุดก็รวมเข้าด้วยกัน แยกแยะผิดถูกชั่วดี กลายเป็นลวดลายประเภทหยินหยางไปโดยปริยาย！
หวือ！
หลังจากที่พลังงานทั้งสองหยุดปะทะกันแล้ว ผสานรวมเป็นหนึ่ง กลายเป็นลวดลายเป็นเภทหยินหยาง แสงสีขาวดำก็ได้ปรากฏขึ้นมาในฝ่ามือของฮวางซาง จากนั้นก็รวมตัวอย่างต่อเนื่อง ท้ายที่สุดก็กลายเป็นพู่กันสีขาวดำ！
ด้ามจับของพู่กันนั้นเป็นสีขาว ดุจงาช้างและหยกขาวที่ขัดเกลาแล้วก็ไม่ปาน แสงมันวาวอันนุ่มนวลได้แผ่ขยายออกมาในค่ำคืนที่มืดมิด แต่ปลายพู่กันนี้กลับเป็นสีดำเข้มข้นราวกับหมึก สีดำที่แปลกประหลาดเช่นนี้ เหมือนกับได้กลืนกินหลุมดำเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น เพราะมันได้แผ่ขยายความมืดมิดและหนาวเย็น ความน่ากลัว และกลิ่นอายของความอัปมงคลออกมา！
“โฮสต์ กวัดแกว่งพู่กันแห่งการสังหาร โจมตีศัตรู！”
แทบจะพริบตาเดียวกับที่ พู่กันสีขาวดำนี้จะรวมตัวกัน เสียงระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซาง
“ฆ่า！”
พลังเหนือมนุษย์ได้ออกมารวมตัวกันที่พู่กันสีดำขาวนี้ กระบวนการนี้ดูเหมือนจะยาวนาน แต่ช่วงเวลาภายนอกในความเป็นจริง กลับแทบจะผ่านไปอย่างรวดเร็วในพริบตา แม้กระทั้งสุนัขกลายพันธุ์ที่อยู่บนร่างของหลิวซิน เขี้ยวอันแหลมคมของมันก็ยังไม่ได้กัดไปบนตัวของหลิวซิน！
แต่ในช่วงเวลานี้ เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ถึงแม้ว่าฮวางซางจะไม่ค่อยเข้าใจ เรื่องพู่กันสีดำขาวนี้ และความเป็นมาของลวดลายหยินหยางมาก่อนก็ตาม แต่กลับยังเลือกที่จะเชื่อระบบ เขากัดฟันกรอด พร้อมกับร้องตะโกนออกไป จับพู่กันสีดำขาวไว้แน่น แล้วกวาดไปบนตัวของสุนัขกลายพันธุ์ทั้งสามตัวและสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนั้นอย่างรุงแรง
หวือ！
หลังจากเสียงตะโกนของฮวางซาง ปลายพู่กันสีดำของพู่กันด้ามนั้น ก็ได้เปล่งแสงสีดำเข้มข้นออกมา แสงสีดำนั้นได้สะลัดหลุดจากปลายพู่กัน กลายเป็นเงาสีดำขึ้น รวมถึงยังพุ่งไปในอากาศด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะแบ่งกันร่วงหล่นไปบนหัวสุนัขกลายพันธุ์ทั้งสามตัว และสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น ในที่สุดก็รวมตัวกันขึ้น กลายเป็นคำว่า “ฆ่า” ทะลุเข้าไปในร่างกายของพวกมัน
ต่อจากนั้น ความแปลกประหลาด จนกระทั่งพูดได้ว่า ภาพแห่งความน่ากลัวก็ได้ปรากฏกขึ้น ตรงหน้าของพวกเขา！
หลังจากที่คำว่า “ฆ่า”ได้ผสานเข้าไปในร่างกายแล้ว ร่างกายของสุนัขกลายพันธุ์ทั้งสามตัว ก็ได้ทะลักหมอกดำแปลกๆออกมาอย่างฉับพลัน ภายใต้การปกคลุมของหมอกดำนั้น ร่างกายของพวกมันดูเหมือนได้สูญเสียของเหลวในร่างกาย หรือไม่ก็ถูกตากแดดอย่างไรอย่างนั้น เพียงแค่ช่วงเวลาพริบตาเดียว ก็กลายร่างเป็นซากศพแห้งๆทั้งสาม ร่วงหล่นลงไปบนพื้น ไม่ไหวติ่งแต่อย่างใด
และในเวลาเดียวกัน คำว่า “ฆ่า”คำเดียวกัน ก็ได้ผสานเข้าไปในร่างของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนั้น จนทะลักหมอกดำจำนวนมากออกมาเช่นกัน ภายใต้การปกคลุมของหมอกดำนี้ ดูเหมือนว่ามันจะแบกรับความเจ็บปวดบางอย่าง ที่รุนแรงนั้นไว้ จึงได้ร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ร่างกายของมันก็เริ่มเหี่ยวแห้งขึ้นมา！
“ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้？！”
เมื่อเห็นภาพนั้น ต่อให้เป็นสิ่งที่ฮวางซางสร้างขึ้นมาก็ตาม แต่เขาก็อดที่จะตื่นตกใจไม่ได้
เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าพลังเหนือมนุษย์ที่ฟื้นตื่นขึ้นมาของเขา จะมีพลังแห่งการสังหารที่น่ากลัวขนาดนี้！
แต่ทว่า ในขณะที่ฮวางซางกำลังคิดถึงความแข็งแกร่ง ของพลังเหนือธรรมชาติของตัวเอง จนสัมผัสได้ถึงความกลัวอยู่นั้น ความเจ็บปวดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก็ได้แผ่ขยายออกมาจากหัวของเขาอย่างฉับพลัน ความเจ็บปวดนี้เหมือนกับ ถูกคนใช้เหล็กนับไม่ถ้วนเสียบเข้ามาในหัวของเขา ทำให้เขาอดที่จะกุมหัวและกรีดร้องออกมาไม่ได้
หวือ！
ยังดีที่ในเวลานี้ หยกชิ้นนั้นบนหน้าอกของเขา ได้เปล่งประกายแสงสีฟ้าอ่อนๆออกมา จากนั้นพลังงานอันอ่อนโยน ก็ได้ผสานเข้าไปในร่างกายของเขา ภายใต้การผสานของพลังงงานที่อ่อนโยนนี้ ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจากหัวของเขาก็เหมือนจะค่อยๆมลายหายไป ราวกับถูกกดเอาไว้
“ฮู่...ฮู่...ฮู่...”
แต่ต่อให้ความเจ็บปวดเมื่อสักครู่ ยังอยู่แค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม ฮวางซางกลับยังสัมผัสได้ถึงพลังงานภายในร่างกายของตัวเอง ที่ดูเหมือนจะมลายหายไปจนหมดสิ้น ทำให้เขาส่งเสียงหอบออกมา และในเวลาเดียวกันเสื้อผ้าทั้งตัวก็ได้เปียกชุ่มไปด้วยเหลื่อ ใบหน้าซีดเผือดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ดวงตาลึกๆยังคงทิ้งร่องรอย ความหวาดกลัวไว้อยู่
ความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นั้น มันน่ากลัวมากจริงๆ！
“ระบบ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ในขณะที่ยังมีความหวาดกลัวหลงเหลืออยู่ภายในจิตใจ ฮวางซางก็อดที่จะถามระบบขึ้นมาไม่ได้
“ความเจ็บปวดเมื่อสักครู่ เป็นเพราะโฮสต์ ได้ใช้พลังเหนือมนุษย์ของตัวเอง เกินขีดจำกัดมากเกินไป พลังมันจึงได้สะท้อนกลับ”
เสียงของระบบได้ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอีกครั้ง “พลังเหนือมนุษย์ของโฮสต์พิเศษมาก มันมีคุณสมบัติพิเศษเกี่ยวกับความเป็นและความตาย หยินและหยาง ถึงแม้ว่าจะเปรียบเทียบกับพลังหยินหยางอย่างแท้จริงไม่ได้ แต่มันก็มีพลังในการช่วงชิงความเป็นความตายของมนุษย์”
“เพียงแต่ว่า พลังนั้นแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไหร่ การแลกเปลี่ยนในการใช้พลังก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น หากโฮสต์โจมตีเพียงแค่สุนัขกลายพันธุ์ ก็คงไม่เกิดผลกระทบอะไร แต่เมื่อสักครู่ถูกเลือก กลับโจมตีศัตรูที่ครึ่งคนครึ่งศพตัวนั้น พลังเหนือมนุษย์ของผู้อาศัยจึงเกินขีดจำกัด”
“เมื่อเป็นเช่นนี้ พลังเหนือมนุษย์ของโฮสต์จึงเกินขีดจำกัด มันจึงสะท้อนกลับ หากไม่ใช่เพราะกระแสพลังเหนือธรรมชาติขั้นสูง หมอกแห่งจิตวิญญาณกลายเป็นฝนแห่งจิตวิญญาณ ให้โฮสต์ได้ดูดซับพลังงานบางส่วนไว้ ช่วยโฮสต์สยบพลังที่สะท้อนกลับมานั้นไว้ละก็ เกรงว่าตอนนี้โฮสต์ คงจะได้รับบาดเจ็บขั้นรุนแรง จากการที่ใช้พลังเหนือมนุษย์เกินขีดจำกัดนั้นไปแล้ว และก็คงจะกลายเป็นศพแห้งเหมือนกับสุนัขกลายพันธุ์ไปแล้ว！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของระบบก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้น
“ดังนั้น หลังจากนนี้ขอให้โฮสต์ โปรดใช้พลังเหนือมนุษย์อย่างระมัดระวัง เพื่อหลีกเลี่ยงการสะท้อนกลับอีก ..ต่อไประบบจะไม่ช่วยโฮสต์อีกแล้ว！”
“คุณรู้ว่าฉันจะถูกพลังสะท้อนกลับอย่างชัดเจนแล้ว ทำไมคุณไม่เตือนฉัน?”
เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่น่ากลัวนั้น ฮวางซางก็อดที่ถามออกมาด้วยความโกรธเคืองไม่ได้
“เพราะนี่เป็นพียงวิธีเดียว ที่โฮสต์จะสามารถแก้ไขปัญหาในการต่อสู้ แล้วออกไปจากที่นี่ และหลีกหนีจากเจ้าไทแรนท์และลิกเกอร์ให้เร็วที่สุด！”
น้ำเสียงของระบบยังคงเรียบเฉย “สำหรับการสะท้อนกลับ ระบบเคยช่วยโฮสต์แก้ไขปัญหาแล้วไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างสิ่งนี้ สามารถเป็นบทเรียนลึกซึ้งอย่างหนึ่งแล้ว ให้โฮสต์จงจำไว้ว่าอย่าใช้พลังมั่วๆอีก และห้ามใช้พลังที่เกินขีดจำกัดอีกด้วย！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ระบบก็หยุดไปสักพัก หลังจากนั้นก็พูดเตือนว่า
“นอกเหนือจากนี้ ระบบจำเป็นต้องเตือนโฮสต์ พลังความเป็นความตายเมื่อสักครู่ ถึงแม้ว่าจะสร้างอาการบาดเจ็บร้ายแรง ให้กับศัตรูครึ่งคนครึ่งศพนั้นก็ตาม แต่มันไม่เพียงพอ ที่จะคร่าชีวิตมันได้ โฮสต์ต้องถือโอกาสนี้ฆ่ามัน ไม่อย่างนั้น หากรอให้มันฟื้นคืนกลับมา การคิดจะฆ่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป！”
“อะไรกัน?”
เมื่อได้ยินนคำพูดของระบบ ฮวางซางก็ได้สติกลับมา หลังจากนั้นก็หันหน้ากลับไปมองทางสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น
จริงๆด้วย ถึงแม้ว่ากล้ามเนื้อของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น และแห้งเหี่ยวไปแล้วก็ตาม แต่มันกลับยังไม่ตาย หมอกที่ปกคลุมร่ายกายของมันไว้ กลับค่อยๆเบาบางลง เกรงว่าคงรอต่อไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว！
“แม่งเอ๊ย！”
เมื่อค้นพบภาพนี้ รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงไปทันที หลังจากนั้นก็กัดฟันกรอด พยายามกระตุ้นร่างกายที่อ่อนแออย่างมากนั้น กระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้า หมายจะฆ่าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนั้นให้สิ้นซาก
แต่ว่า ความสนใจของฮวางซางทั้งหมด ได้เพ่งไปทางสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนั้น โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นว่า สงครามของพวกเขา และสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวในเวลานี้ เสียงกรีดร้องที่ดังแผ่ขยายออกมา จากสนามฟุตบอลไกลๆนั้นค่อยๆอ่อนลงเรื่อยๆ จนกระทั่งเงียบหายไป ...
สงครามด้านนั้น สิ้นสุดลงแล้ว！
วันจุดจบโลกคืออะไรกัน? ซอมบี้ ? ปีศาจ? เซิร์ก ? ไม่ ！ มันคือทุกสิ่งที่มนุษย์มีความหวาดกลัว ความเลื่อมใสศรัทธา แม้กระทั่งสภาพในจินตนาการของมนุษย์ ทั้งหมดนี้จะกลายเป็นความจริง นั่นจึงเป็นวันจุดจบที่แท้จริงของมนุษยชาติ ！ พลังเหนือธรรมชาติที่ทะลักเข้ามา
นี่คืองานเฉลิมฉลองที่โหดร้ายทารุณของภูตผีปีศาจ และก็เป็นภัยพิบัติครั้งยิ่งใหญ่ ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสำหรับมนุษยชาติ ！ ซอมบี้ การกลายร่าง ผีซาดาดโกะ สัตว์ประหลาด ภูตผีปีศาจ เทวดาเทพเซียน ทั้งหมดนี้ ได้มาถึงตรงหน้าแล้ว！
นี่คือวันจุดจบโลกที่แท้จริง！ นี่คือ...ยุคสมัยแห่งปีศาจ！
