ตอนที่ 31 สถานการณ์คับขัน！
ตอนที่ 31 สถานการณ์คับขัน！
“ฆ่ามัน ！”
ในใจของฮวางซางรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า หากยิ่งยื้อเวลานานมากเท่าไหร่ ซอมบี้ที่รวมตัวขึ้นมาใหม่ และสุนัขกลายพันธุ์เหล่านั้นก็จะยิ่งมากขึ้น อีกทั้งอัตราการชนะของพวกเขา ก็ยิ่งเลือนรางมากขึ้นเท่านั้นอีกด้วย แม้กระทั้งไม่ได้อยากพูดโอเวอร์เกินจริงสักนิดเดียว ว่าตอนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาแล้ว
จากนั้น ฮวางซางก็ได้ตะโกนออกมา หลังจากนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้า และถือโอกาสที่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น มันยังไม่ฟื้นคืนสติกลับมา กวัดแกว่งขวานสุดกำลังที่มี สับลงไปยังบาดแผลบนหลังหัว ที่ถูกเขาทุบด้วยรูปปั้นโละ ของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวอย่างโหดเหี้ยม
ตึง ！
กร๊อบ！
ถึงแม้ว่าพลังของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ จะแข็งแกร่งจนน่าตกใจก็ตาม แต่การโจมตีด้วยรูปปั้นทั้งสองเมื่อสักครู่นั้น ได้สร้างบาดแผลขนาดใหญ่ขึ้น ไม่เพียงแต่เนื้อบนบาดแผลนั้นจะถูกตีจนฉีกขาดแล้ว แม้กระทั้งกระดูกภายในบาดแผลนั้นก็ยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
เมื่อเห็นเช่นนี้ ภายใต้การสับด้วยพลังทั้งหมดของฮวางซางนั้น ส่งผลให้ปลายขวานอันคมกริบ ได้สับไปบนกะโหลกของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นจนแยกออก ก่อนที่เสียงระเบิดคล้ายกับโลหะอันรุนแรงดังขึ้น
แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ ถึงแม้ว่าคุณภาพของขวานที่ทหารใช้นั้น จะดีมากก็ตาม แต่หลังจากต้องแบกรับการโจมตีอันรุนแรงติดต่อกันหลายครั้งเข้า ในที่สุดด้ามจับที่ทำจากวัสดุไม้ก็ถึงขีดจำกัด มันหักออกจากกันจนเกิดเสียงกร๊อบดังสะเทือนเลื่อนลั่น เหลือทิ้งไว้เพียงใบมีดขวาน และด้ามจับครึ่งหนึ่ง ที่ค้างอยู่บนหัวของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น
ฮวางซางได้พลาดโอกาส ที่จะสร้างบาดแผลที่ลึกเข้าไปอีกขั้น หรือแม้กระทั่งคร่าชีวิตเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้แล้ว！
“อ่า！！”
หัวกะโหลกที่ถูกขวานสับจนแยกออก แม้กระทั้งใบขวานส่วนหนึ่งที่เสียบมิดเข้าไปในหัวของมัน สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวที่กลายพันธุ์มาจากซอมบี้ตัวนี้ ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมา จนมันอดที่จะตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคืองและ เจ็บปวดอย่างบ้าคลั่งไม่ได้ ก่อนที่มือขวาจะกวัดแกว่งขึ้นมา แล้วหันไปทุบฮวางซางนั้นอย่างโหดเหี้ยม
“แม่งเอ๊ย！”
เนื่องจากพลังที่สูญเสียไปเป็นจำนวนมาก จากการออกแรงเมื่อสักครู่นี้ อีกทั้งยังได้รับแรงสั่นสะเทือนที่สะท้อนกลับมาไม่น้อย ดังนั้นฮวางซางจึงไม่สามารถหลบหลีก จากขอบเขตการโจมตีของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ เมื่อเห็นแขนขนาดใหญ่ ที่เต็มไปด้วยเนื้องอกนั้นกวาดออกไป ฮวางซางทำได้เพียง ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาปกป้องตัวเอง จากพลังการโจมตีที่ทั้งรุนแรงและรวดเร็วนี้ได้เท่านั้น
ผลัวะ！
บางทีอาจเป็นเพราะได้รับเชื้อไวรัส และพลังเหนือมนุษย์เพิ่มเข้าไป ดังนั้นพละกำลังของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ จึงได้แข็งแกร่งมากกว่าฮวางซางไม่น้อยเลยทีเดียว ภายใต้การโจมตี ด้วยความโกรธแค้นของเขา ฮวางซางที่เหมือนถูกอัดด้วยไม้เบสบอลอย่างแรง จนตัวแข็งทื่อไป ก็ถูกแขนขนาดใหญ่นั้น กวาดออกไปเต็มแรง จนลอยละลิ่วออกไป ล้มลงไปกองกับพื้นเป็นระยะทาง 7-8 เมตร
และในเวลาเดียวกัน การกระแทกที่รุนแรงนั้น ได้สร้างความเจ็บปวด ให้กับแขนทั้งสองข้างที่ใช้ปกป้องตัวเองของฮวางซาง จนกระทั้งได้ยินเสียงแตกหักของกระดูกเบาๆ ดังขึ้นมา อีกทั้งหลังจากที่ล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว ก็สร้างความอึดอัดตรงหน้าอกของเขา จนกระอักเลือดอย่างรุนแรงออกมา
เห็นได้ชัดว่า การต้านทานการโจมตีนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้แขนทั้งสองข้างของเขา ได้รับบาดเจ็บแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บภายในอีกด้วย
แต่ในเวลานี้ พลังงานความอบอุ่น และบริสุทธ์กลับทะลักออกมาจากภายในร่างกายของฮวางซาง หลังจากนั้นก็รวมตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ตรงบริเวณหน้าอกและแขนทั้งสองข้าง ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาทั้งสองจุดทุเลาลงทันที ร่างกายที่เดิมทีอ่อนแอของเขา ก็ได้ฟื้นคืนพลังกลับมาบางส่วนด้วยเช่นกัน
“เฮ้อ...”
หลังจากที่เช็ดเลือดมุมปากแล้ว ดวงตาของฮวางซาง ก็ฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นมาทันทีทันใด จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพุ่งเข้าไปหาสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้นอีกครั้ง
ก่อนหน้านั้นเขาเองก็เคยถูกสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนี้ ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บแล้วครั้งหนึ่ง จึงได้ค้นพบว่าหลังจากที่บรรลุวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้ว มันได้สร้างประสิทธิภาพของการการรักษา และฟื้นคืนที่แข็งแกร่งขึ้นมาด้วย ดังนั้นสิ่งนี้จึงกลายเป็นที่พึ่งเพียงอย่างเดียว ที่ทำให้เขากล้าที่จะเข้าสู้อย่างเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย กับเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้
ถึงอย่างไรวิชาหลอมรวมทเป็นหนึ่งในตอนนี้ ก็ได้ปรากฏความสามารถในการฟื้นตัวอันแข็งแกร่งออกมาแล้ว ขอเพียงแค่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ถูกเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ ฆ่าตายหรือทำให้พิการไปซะก่อน หลังจากนั้นก็เข้าต่อสู้กับเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ อย่างต่อเนื่องจนกว่าเขาจะฆ่าอีกฝ่าย หรือจะถูกอีกฝ่ายฆ่าตาย ！
“โฮก！”
สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ในตอนนี้แทบจะสูญเสียสติปัญญาไปในสิ้นเชิง เมื่อเห็นฮวางซางที่ถูกตัวเองโจมตีจนกระอักเลือดแบบนั้น พุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง ทำให้ความโกรธของมัน ทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาฮวางซางเช่นกัน เพื่อหมายจะเข่นฆ่าเจ้าหนุ่มคนนี้ให้ได้
แต่ในเวลานี้ ความเย็นยะเยือก ที่ยากเกินคำบรรยาย กลับแผ่ขยายออกมาจากเท้าขวาของเขา ดูเหมือนว่าเท้าขวาของเขานั้นจะแข็งทื่อ จนเริ่มสูญเสียความรู้สึกไป
เมื่อเขาหันกลับไปมอง กลับพบว่าเจ้าหนุ่มที่ยิงดวงตาของตนคนนั้น ไม่รู้ว่าโผล่มาอยู่ข้างกายตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ใช้มือข้างหนึ่งกดลงไปบนเท้าของเขา ในเวลานี้ ความหนาวเย็นถึงขีดสุด ก็กำลังทะลักออกมาจากมือของเจ้าหนุ่มนี้ แล้วเข้ามาปกคลุมไปทั่วเท้าของเขา ก่อนจะรวมตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็งหนาๆอยู่บนเท้าของเขา！
“อ่า！！”
เท้าขวาที่ถูกหลิวซินใช้พลังแช่แข็งไว้นั้น ได้สร้างความโกรธแค้นแก่เจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวมากขึ้นไปอีก หลังจากนั้นก็ได้ส่งเสียงคำรามออกมา ก่อนที่แขนขนาดใหญ่นั้นจะกวัดแกว่งขึ้นมา แล้วทุบไปบนตัวหลิวซิน
แต่หลิวซินนั้นได้ทำการเตรียมการป้องกันไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นแทบพริบตาเดียว ที่เขาสังเกตเห็นเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวยกแขนขึ้น เขาจึงดึงมือขวาของตัวเองกลับมา จากนั้นก็กลิ้งไปด้านหลัง เพื่อทิ้งระยะห่างจากเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่แขนขนาดใหญ่ของมันทุบลงมาพอดี
เห็นได้ชัดว่า เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ไม่ยอมปล่อยหลิวซินไปง่ายๆ ดังนั้นหลังจากที่โจมตีไม่สำเร็จ มันจึงได้ส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้ง แล้วย่างก้าวอย่างหนักแน่นตรงเข้าไปหาหลิวซินทันที
พลังแช่แข็งเหนือมนุษย์ของหลิวซินนั้น ทำให้มันสัมผัสได้ถึง ภัยคุกคามขนาดใหญ่ ดังนั้นมันจำเป็นจะต้องกำจัดคนที่แช่แข็งตัวเอง จนสร้างผลกระทบกับการเคลื่อนไหวของมันซะก่อน！
กรอบ！
เพียงแต่ว่าเท้าขวาของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ได้ถูกหลิวซินแช่งเข็งไว้แล้ว ดังนั้นตอนที่เขาไล่ตามหลิวซินไปนั้น เท้าขวาที่ถูกหลิวแช่แข็งไว้ ก็ปรากฏรอยร้าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นชิ้นเนื้อภายนอกพื้นผิว ก็เริ่มแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ กลายเป็นเนื้อแช่แข็งสีแดงเข้ม ที่ร่วงหล่นลงมาบนพื้น เผยให้เห็นเลือดเนื้อภายใน ที่ยังไม่ได้ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้น เลือดจำนวนมาก ที่อยู่ภายในได้ทะลักออกมาจากเท้าขวา ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างโหดร้ายและน่ากลัว ที่เกิดจากกล้ามเนื้อ ที่ถูกแช่แข็งจนแตกกระจาย และยังหดตัวลง 2 ใน 3 จนสาดกระเซ็นไปเต็มพื้น แล้วยังลดการเคลื่อนไหวของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ช้าลงอีกด้วย
“ฮ่าฮา แช่แข็งแล้วก็ไม่ยังไม่ตาย หน้าด้านจริง！”
เมื่อเห็นภาพนี้ หลิวซินก็อดที่จะหัวเราะออกมาดังๆไม่ได้
“ระวัง！”
แต่ในขณะที่หลิวซินกำลังหัวเราะเสียงดังอยู่นั้น ใบหน้าของฮวางซางกลับเปลี่ยนสีขึ้นมาทันใด ก่อนจะส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
เนื่องจากตอนนี้ สุนัขกลายพันธุ์ทั้งสี่ทิศก็ได้เข้ามาล้อมไว้ ก่อนจะทยอยกันพุ่งใส่หลิวซินด้วยความเร็วสูง
เพราะเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ที่จดจ่อกับการต่อกร กับฮวางซางก่อนหน้านั้น ดังนั้น จึงได้ถือโอกาสตอนที่หลิวซิน เพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่ตัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้น จนมองข้ามกับสุนัขกลายพันธุ์ ที่เป็นกำลังเสริมของเจ้าสัตว์ประหลาดในบริเวณนั้น
“บัดซบเอ๊ย！”
เมือ่ได้ยินคำพูดของฮวางซาง ในที่สุดหลิวซิน ก็สังเกตเห็นสุนัขกลายพันธุ์หลายตัวนั้น จากนั้นสีหน้าก็ถอดสีลง ก่อนจะเริ่มยิงไปที่สุนัขหนึ่งในกลุ่มนั้นโดยตรง
แต่ในขณะที่เขาพยายามจะยิง สุนัขกลายพันธุ์นั้นอย่างต่อเนื่อง อยู่ ๆในปืนก็เกิดเสียง แกร๊ก แกร๊ก ดังขึ้นมา ！
กระสุนภายในคลิปของเขาหมดแล้ว！
(弹夹คลิปคืออุปกรณ์ที่ใช้เก็บกระสุนหลายรอบเข้าด้วยกันเป็นชุดพร้อมสำหรับใส่เข้าไปในนิตยสารหรือกระบอกปืน* ข้อมูลจาก วิกิดีเพีย)
และเรื่องที่เป็นวิกฤตการณ์เลวร้ายลงยิ่งกว่าคือ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะเปลี่ยนคลิปกระสุนแต่อย่างใด
นี่มันชีวิตของเขา！
“ไปตายซะ！”
หลังจากต่อสู้กันมาหลายครั้ง ระดับความเร็วของหลิวซินก็เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นต่อให้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์อับจนเพียงใด เขาก็จะไม่มีวันหลับตาปี๋ รอความตายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงกัดฟันกรอด แล้วตะโกนออกไปด้วยความโกรธ ปืนไร้กระสุนที่อยู่ในมือขวา ที่ถือนั้นได้กลายเป็นอาวุธลับขึ้นมาในทันใด เขาใช้มันทุบลงไปยังสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่งอย่างรุนแรง พร้อมกับยกกำปั้นข้างซ้าย ชกไปที่สุนัขกลายพันธุ์อีกตัว
ผลัวะ！ผลัวะ！
ถึงแม้ว่าพละกำลังของหลิวซิน จะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าฮวางซางก็ตาม แต่มันก็ไกลกว่าคนทั่วไป ที่ไม่ได้ถูกปลุกพลังเหนือมนุษย์ขึ้นมาแต่อย่างใด ภายใต้พลังที่เหวี่ยงออกไปเต็มแรงนั้น ปืนพกอันนั้นก็ได้ก่อเกิดอานุภาพขึ้นมาไม่น้อย จนสามารถทุบไปบนหัว ของเจ้าสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น โดยตรงจนหัวแตกเลือดไหล
และในเวลาเดียวกัน สุนัขกลายพันธุ์อีกตัว ก็ได้ถูกกำปั้นของหลิวซินชกออกไป พลังความเย็นได้แผ่ซ่านเข้าไปในร่างกายของมัน จนกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งในที่สุด！
เพียงแค่ชั่วเวลาพริบตาเดียว หลิวซินก็สามารถฆ่าสุนัขกลายพันธุ์นั้น ไปได้สองตัว อีกทั้งยังขัดขวางการโจมตีของสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่งด้วย！
แต่ปัญหาก็คือ ในตอนนี้ยังมีสุนัขกลายพันธุ์อีก 4 ตัว！
ในขณะทีหลิวซินชกกำปั้นไปที่สุนักขกลายพันธุ์ตัวนั้น จนกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง สุนัขกลายพันธุ์ทั้งสี่ตัว ได้กระโดดพุ่งเข้ามาใส่ตัวหลิวซินจากด้านข้าง จนล้มไปกองกับพื้น ก่อนจะอ้าปากอันดุร้ายของมัน แล้วกัดไปที่คอของหลิวซินอย่างโหดเหี้ยม
“ใสหัวออกไปจากฉัน！”
ในช่วงเวลาฉุกละหุกนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่หลิวซินจะทำได้ คือยกแขนขวาของตัวเองขึ้นมา แล้วขวางปากของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นไว้ แต่เนื่องจากลุกลี้ลุกลนเกินไป บวกกับเขาเพิ่งจะฟื้นตื่นขึ้นมา แล้วก็ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการควบคุมพลังเหนือมนุษย์นั้นสักเท่าไหร่ ดังนั้นในเวลานี้ เขาจึงกระตุ้นพลังเหนือมนุษย์ของเขาไม่ทัน จึงได้ถูกสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ฝังเขี้ยวลงไปอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นก็กัดฉีกอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ทำให้ชิ้นเนื้อแขนขวาของเขา ฉีกขาดออกมาในที่สุด
พริบตาเดียว เลือดสดๆก็ได้ทะลักออกมา จากแขนของหลิวซิน เขาตะโกนกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ก่อนจะใช้เท้าเตะสุนัขกลายพันธุ์ที่เหยียบอยู่บนตัวเขาจนลอยออกไป
และในเวลาเดียวกัน หลิวซินก็ใช้ปืนก่อนหน้านั้น ทุบลงไปบนหัวของมันจนเลือดไหล แต่กลับไม่ได้คร่าชีวิตมันแต่อย่างใด ก่อนที่มันจะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง จากนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดเข้ามาใส่แขนที่ได้รับบาดเจ็บของหลิวซิน อีกทั้งยังไม่ทันที่จะปีนขึ้นมาบนตัวของหลิวซิน มันก็ได้อ้าปากงับลงไปอีกครั้ง
อีกด้านหนึ่ง สุนัขที่หลิวซินเตะจนลอยออกไปนั้น ก็ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้ง！
สิ่งที่ยากยิ่งที่สุดคือ สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ที่เดินโซซัดโซเซไม่ไกลนัก ก็เข้ามาหาหลิวซินพร้อมกัน！
ในเวลานี้ ดูเหมือนหลิวซินจะตกไปอยู่ในสถานการณ์คับขันแล้ว！
“ไม่！”
เมื่อเห็นหลิวซินตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน ในใจของฮวางซางก็ร้อนใจขึ้นมาทันใด จ้องเขม็งพร้อมกับส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคือง ก่อนจะรีบเข้าไปเป็นกำลังเสริมของหลิวซินทันที！
แต่ปัญหาคือ เพราะระยะห่างของเขา กับหลิวซินในตอนนี้ ไม่ว่าจะช่วยชีวิตยังไง เขาก็ไม่สามารถ ช่วยหลิวซินที่ตกอยู่ในน้ำมือของสุนัขกลายพันธุ์ และเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวนั้นได้！
ในเวลานี้ ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถทำได้เพียง ยืนมองเด็กหนุ่มที่เรียกเขาว่าฮ่องเต้ และรุ่นพี่ ถูกสัตว์ประหลาดเหล่านั้นฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆเท่านั้น！
ช่วงเวลานี้ คำพูดทั้งหมดของหลิวซินที่เคยพูด ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาราวกับภาพวีดีโอที่ฉายซ้ำ
“ข้าคือผู้ช่วยของพี่ ยังไงก็ต้องอยู่ พี่อย่ามาบังคับซะให้ยากเลย！”
“พี่ ตอนนี้ถึงตาผมปกป้องพี่แล้ว！”
“ชีวิตของผมยกให้เขาไปแล้ว ผมไม่มีวันยอมให้ใครมาทำร้ายเขาเด็ดขาด！”
“พ่อ แม่ เชื่อฮ่องเต้เถอะ เขาจะต้องพาพวกเราออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน！”
……
ทุกภาพที่ปรากฏขึ้นมาหัวของเขา ทำให้ฮวางซางโกรธแค้นขึ้นมาอย่างมาก เขาจะไม่ยอมให้ความไร้อำนาจนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเด็ดขาด
ในเมื่อหลิวซินเชื่อเขาขนาดนี้ แต่ตอนนี้เขากลับช่วยหลิวซินไม่ได่ ได้แต่ยืนมองเขาถูกเจ้าสัตว์ประหลาดฉีกเนื้อไปต่อหน้าต่อตา ！
เขาไม่ยอม！
เขาโกรธ！
ไม่！
ไม่！
เขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด！
เขาต้องช่วยหลิวซิน！
ในช่วงเวลานี้ อารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจ ของฮวางซางก็ได้เกินขีดจำกัดอย่างรุนแรง ภายใต้อารมณ์ที่รุนแรงเช่นนี้ ภายในร่างกายของเขา ที่ดูเหมือนถูกพันธนาการไว้ได้แตกกระจายออย่างรุนแรง พลังงานใหม่ เริ่มไหลทะลักออกมาจากร่างกายของเขา
