ตอนที่ 30 การตะลุมบอน ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม！
ตอนที่ 30 การตะลุมบอน ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม！
เสียงกรีดร้อง เสียงปืนและเสียงระเบิดที่ดังแผ่ขยายออกมาจากสนามฟุตบอลนั้น ทำให้ฮวางซางรับรู้ได้ว่าฝั่งนั้นคงจะถูกเจ้าลิกเกอร์จัดการเข้าแล้ว พลังปืนของคนกลุ่มนั้น บวกกับลิ้นขาดที่อยู่ในมือของเจ้าจมูกงอน เกรงว่าจะไม่สามารถต้านทานนซอมบี้ธรรมดาทั่วไปได้อีกแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนี้ ฮวางซางจึงรู้สึกยินดีออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ยังดีที่เขายืมมือคนอื่น โดยการทิ้งลิ้นขาดนั้นให้กับเจ้าจมูกงอนนั้นแทน ไม่อย่างนั้นละก็คนที่จะประสบความหายนะอาจจะไม่ใช่เจ้าจมูกงอน แต่เป็นตัวเขาเอง
แต่ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของฮวางซางเท่านั้น จากนั้น เขาก็เบนความสนใจทั้งหมดไปทางสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น
“ฆ่ามัน！”
วิชาหลอมรวมพลังได้นำพามาซึ่งความเร็วที่เหนือกว่าคนทั่วไปให้กับฮวางซาง ภายใต้พลังที่ปรากฏออกมาทั้งหมดนี้ ทำให้ความเร็วของเขาพุ่งทะยานออกไปไกลถึง 10 กว่าเมตรราวกับเสือชีตาร์ในรูปแบบของคน ก่อนพุ่งตรงไปยังด้านหน้าของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ จากนั้นก็กระโดดออกไปแล้วกวัดแกว่งขวานสับไปบนตัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยม！
การกำจัดสิ่งที่เหมือนกับซอมบี้ มากกว่ามนุษย์ตัวนั้น หากคิดจะคร่าชีวิตมัน เพียงแค่ต้องทำลายหัวของมันเท่านั้น！
โฮก！
แต่ทว่าถึงแม้ว่าเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จะบ้าคลั่งมากก็ตาม แต่การตอบสนองของมัน ในการต่อสู้นี้กลับรวดเร็วยิ่งกว่า เมื่อเผชิญกับฮวางซาง ที่กำลังกระโดดพุ่งพรวดเข้ามา พร้อมกับขวานเล่มนั้น เจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้จึงได้คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็พุ่งแขนขวาขนาดใหญ่ ที่เต็มไปด้วยเนื้องอกเต็มแขนนั้น ออกไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง ราวกับกระบองขนาดใหญ่ กวัดแกว่งไปทางฮวางซางอย่างโหดเหี้ยม
ผลัวะ！
กรอบ！
นาทีต่อจากนั้น ขวานที่อยู่ในมือของฮวางซาง ก็ได้กระแทกเข้ากับแขนขนาดใหญ่ ของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้นอย่างแรง ภายใต้การดันด้วยพลังมหาศาลของทั้งสองนี้ ใบขวานอันคมกริบของขวานเล่มนั้น ก็ได้สับไปบนเนื้องอกหนาๆ บนแขนของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จนแตกออกในชั่วพริบตาเดียว จากนั้นก็สับลึกเข้าไปกลางแขนของสัตว์ประหลาดตัวนั้น！
แต่ไม่นาน ขวานที่อยู่บนมือของฮวางซาง ก็ถูกขัดขวางโดยแขนของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จนยากที่จะเข้าไปลึกกว่านี้ได้อีก！
และในเวลาเดียวกัน พลังอันน่ากลัวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ก็ได้เผยออกมาจากแขนขนาดใหญ่ ของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จากนั้นแขนที่ถูกขวานนั้นสับคาไว้ ก็ฟาดลงไปบนตัวของฮวางซางอย่างโหดเหี้ยม
พริบตาเดียว ฮวางซางก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด ที่แผ่ขยายออกมาจากหัวและแขนทั้งสองข้าง ราวกับถูกรถยนต์คันหนึ่ง ที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงชนเข้าอย่างรุนแรง จากนั้นร่างทั้งร่างก็สูญเสียการทรงตัว ลอยละลิ่วออกไปด้านหลัง สุดท้ายแล้วก็ล้มลงไปกองกับพื้นที่ห่างออกไป 7-8เมตร อย่างแรง ก่อนเลือดสดๆนั้นจะพุ่งออกมาจากปากของเขา
การประลองฝีมือและพละกำลังในสนามนี้ เขาได้แพ้ให้กับเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ตัวนี้อย่างยับเยิน！
แต่ถึงแม้ว่าฮวางซาง จะถูกเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ ฟาดจนเขาลอยออกไปก็ตาม แต่ขวานที่อยู่ในมือของเขา กลับพรากชื้นเนื้อของแขนขนาดใหญ่ ของสัตว์ประหลาดตัวนั้นมาด้วย จากนั้นเลือดสีม่วงดำจำนวนมาก ก็ทะลักออกมาจากบาดแผลบนแขนของมัน ส่งผลให้มันส่งเสียงร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส พร้อมกับก้าวไปหาฮวางซางอย่างหนักแน่น เห็นได้ชัดว่าต้องการจะทุบเจ้าหนุ่มที่ไม่รู้จักความตายคนนี้ให้เละเป็นซอสเนื้อ
ปังปังปัง！
แต่ในขณะที่ไล่ตามฮวางซาง หมายจะทุบให้กลายเป็นซอสเนื้อนั้น เสียงปืนสามนัดกลับดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นรูกระสุนสามนัดนั้น ก็เผยขึ้นมาบนใบหน้าข้างขวา ที่ยังคงสมบูรณ์ของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น จนทำให้มันแข็งทื่อไปทั้งตัว
ปัง！
นาทีต่อจากนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากเสียงปืนนี้ดังขึ้นแล้ว ตาขวาของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ ก็ระเบิดออกอย่างรุนแรง เลือดสดๆจำนวนมากและเลนส์ลูกตา เมือกใสๆก็ได้พุ่งทะลักออกมาจากดวงตานั้น ไหลลงมาอาบไปทั่วใบหน้า
“อ่า！！”
ปืนสี่นัดที่พุ่งเข้ามาบนใบหน้าซีกขวาที่เปราะบาง แถมอีกหนึ่งนัดยังเข้าดวงตาโดยตรงของมันอีก ทำให้เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น ได้รับความเจ็บปวดที่รุนแรง จนมันระเบิดความโกรธอย่างไร้ขีดจำกัดออกมาในช่วงเวลาเดียวกัน
หลังจากนั้น มันก็หันขวับกลับมาทันที ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมา แล้วก้าวเท้าอย่างหนักแน่น ตรงไปหาหลิวซินที่ลอบยิงมาจากด้านหลัง
เมื่อเปรียบเทียบกับฮวางซางที่ตัดชิ้นเนื้อของมัน กับหลิวซินที่ยิงดวงตามันไปหนึ่งข้าง ย่อมดึงดูดความเคียดแค้นมากมายของมัน พุ่งเข้ามาหาหลิวซินอย่างไม่ต้องสงสัย
“บัดซบ！”
ในขณะที่มองไปทางเป้าหมาย ที่หมุนตัวกลับมา พุ่งตรงมาหาตัวเอง หลิวซินก็ตื่นตกใจขึ้นมาทันใด เขาไม่กล้าแม้แต่จะหยุดอยู่กับที่แต่อย่างใด หลังจากนั้นก็ถอยหลังแล้ววิ่งออกไป วิ่งไปพร้อมกับหันกลับไปยิง พยายามที่ระเบิดดวงตาข้างซ้ายของมัน เพื่อทำลายความสามารถ ในการมองเห็นของมันให้ย่อยยับ！
แต่ทว่า เมื่อใบหน้าซีกขวา ที่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ ความเป็นมนุษย์เอาไว้นั้น มาเปรียบเทียบกับใบหน้าซีกซ้ายที่ถูกปกคลุมไปด้วยเนื้องอก จนส่งผลให้ดวงตานั้นมีขนาดเล็กละเอียดลง จึงไม่ง่ายที่ยิงโจมตีใส่
ดังนั้นหลายนัด ที่หลิวซินยิงออกไปนั้น กลับถูกขวางด้วยเนื้องอก ที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของมัน จนหมดสิ้น ไม่สามารถรุกล้ำ เข้าไปถึงดวงตาของมันได้
ไม่เพียงแต่เช่นนี้ การเคลื่อนไหวของเขา กลับยั่วโทสะต่อเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้มากขึ้นไปอีก ภายใต้การถูกกระตุ้นความโกรธเคืองนี้ ทำให้ระดับความเร็ว ของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ เริ่มเร็วมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งไล่ตามหลิวซินมาติดๆ！
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายที่สุดแต่อย่างใด ！
เรื่องที่เลวร้ายที่สุดก็คือ เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บ ของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ ในตอนนี้ สุนัขกลายพันธุ์อีกหลายตัว ที่อยู่ด้านหน้าสุด กลับไม่ได้พุ่งโจมตีใส่พ่อของหลิวซิน หรือพรรคพวกแต่อย่างใด พวกมันกลับพุ่งเข้ามาหมายจะฆ่าหลิวซินแทน！
ความเร็วของพวกมัน เร็วกกว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมาก อีกทั้งยังมีสุนัขกลายพันธุ์อีกสองตัว ได้พุ่งเข้ามาจากด้านหน้าของหลิวซิน จากนั้น สุนัขกลายพันธุ์สองตัวนั้น ก็ได้ขวางเส้นทางยิงของหลิวซินเอาไว้ ก่อนจะกระโดดเข้ามาพร้อมกัน ทั้งซ้ายและขวาพุ่งเข้ามาหาหลิวซินโดยตรง！
“เหี้ย ตายแน่！”
ด้านหน้าก็มีสุนัขน่าเกลียดน่ากลัว ด้านหลังก็มีซอมบี้ไล่ตาม ในสถานการณ์ที่เข้าตาจน รอบตัวนี้ ทำให้ใบหน้าของหลิวซิน ปรากฎสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด จากนั้นก็กัดฟันกรอด กวัดแกว่งมือขวาขึ้นมา ก่อนจะเล็งเป้าไปที่สุนัขกลายพันธุ์ที่พุ่งเข้ามาจากด้านซ้าย แล้วเหนี่ยวไกออกไปทันที
ปัง！
ในระยะทางที่ใกล้ขนาดนี้ หลิวซินนั้นแม่นยำร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น ก็ถูกหลิวซินระเบิดหัวโดยตรง ร่างกายที่แข็งทื่อกลางอากาศ ได้ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
และในเวลาเดียวกัน มือซ้ายของของหลิวซินที่กำมัดไว้แน่นนั้น ก็ฟาดไปยังสุนัขกลายพันธุ์อีกตัวที่พุ่งเข้ามา
พริบตาเดียว พลังเย็นยะเยือกที่ออกมาจากหมัดซ้ายของหลิวซินนั้น ก็ได้กวาดมันออกไป แล้วยังปกคลุมไปทั่วทั้งตัวของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น แช่แข็งจนกลายเป็นน้ำแข็งแกะสลักไปในทันที
พลังเหนือมนุษย์อันแสนเย็นยะเยือกของหลิวซิน ได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งแล้ว！
แต่ทว่าถึงแม้ว่าความเย็นยะเยือก จากพลังเหนือมนุษย์ของหลิวซินนั้นจะแข็งแกร่ง จนกระทั่งสามารถฆ่าสุนัขกลายพันธุ์ได้ในไม่กี่วินาทีก็ตาม แต่พลังของเขากลับไม่ได้แข็งแกร่งไปมากกว่าฮวางซางแต่อย่างใด เมื่อเป็นเช่นนี้ ในขณะที่เขาแช่แข็งสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น เท้าของเขาที่แข็งไปเล็กน้อย เนื่องจากพลังที่ปะทะใส่สุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้น ก็ส่งผลให้เขาต้องหยุดลงเช่นกัน
“ตาย！”
และเพราะจาการหยุดครั้งนี้ สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จึงไล่ตามเขามาทันในที่สุด จากนั้นแขนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเนื้องอก ราวกับค้อนขนาดนั้นใหญ่นั้น ก็ทุบลงไปบนตัวของหลิวซินอย่างรุนแรง！
“ชิบหายละ！”
เมื่อสัมผัสได้ถึงเสียงที่รุนแรง และลมที่แผ่ขยายออกมาจากด้านหลัง และหัวของเขา ใบหน้าของหลิวซินก็เปลี่ยนไปในทันที
ในระยะที่ใกล้จขนาดนี้ เขาแทบจะไม่มีโอกาส ที่จะได้โจมตีสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ได้เลย！
ครั้งนี้เขาตายแน่！
หวือ--บึม！
แต่ทว่าในวิกฤตอันตรายเช่นนี้ รูปแกะสลักโลหะ ที่หนักกว่าร้อยกิโล รูปหนึ่งได้พุ่งแหวกอากาศมาอย่างฉับพลัน จากนั้นก็ทุบไปบนหลังหัวของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้นอย่างแรง
รูปแกะสลักโลหะที่หนักกว่าร้อยกิโล ได้ถูกผลักออกไปด้วยพละกำลังมหาศาล ก่อเกิดเป็นการโจมตีที่น่ากลัวถึงขีดสุด พริบตาเดียว เสียงระเบิดที่รุนแรงถึงขีดสุดก็ดังขึ้น สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น ได้ถูกรูปแกะสลักโลหะ ราวกับเป็นค้อนขนาดใหญ่ ที่ทุบไปบนหัวจนแตกเลือดไหล
ส่งผลให้ร่างกายโซซัดโซเซ จนทำให้แขนขนาดใหญ่ ที่เดิมทีเล็งเป้าไปที่หัวของหลิวซิน ได้ฟาดลงไปบนพื้นข้างกายของหลิวซินแทน
บึม！
หลังจากเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นดังไปทั่วพื้นที่แล้ว หลิวซินสัมผัสได้เพียงเท้าที่แข็งทื่อเท่านั้น พื้นที่อยู่ข้างกายเขาได้ถูกสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น ฟาดลงไปจนเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่！
“หลิวซิน วิ่งเร็ว！”
ในขณะเดียวกัน เสียงที่เร่งร้อน ของฮวางซาง ก็ดังเข้ามาในหูของหลิวซินทันที
“ครับ！”
เมื่อได้ยินเสียงของฮวางซาง หลิวซินที่หลบหนีจากความตายมาได้ ก็ได้สติกลับมา จากนั้นจึงถือโอกาศที่สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ยังไม่ได้สติกลับมาจากกรโจมตีอันหนักหน่วงเมื่อสักครู่ รีบพุ่งออกไปด้านหน้าทีนที แล้วทิ้งระยะห่างจากสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้นใหม่อีกครั้ง
จากนั้น เขาก็หันหน้ากลับมา
กลับพบว่าฮวางซาง ที่ถูกกำปั้นของสัตว์ประหลาดตัวนั้น ชกจนลอยละลิ่วออกไปนั้น ได้ฟื้นคืนกลับมาแล้ว อีกทั้งยังยกรูปปั้นโลหะ ที่ประดับอยู่อีกหนึ่งชิ้นขึ้นมาด้วย จากนั้นก็ออกแรงแขนทั้งสองข้าง ผลักไปด้านหน้า ก่อนฟาดไปบนตัวของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างแรง
บึม！
นาทีต่อจากนั้น รูปปั้นโลหะชิ้นนั้น ก็ฟาดลงไปบนหัวของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยว ที่ยังยืนกลับมาได้อย่างไม่สมบูรณ์ไปอีกครั้ง เสียงระเบิดที่รุนแรงนั้น ก็ดังขึ้นมาจากสัตว์ประหลาด ที่ถูกฟาดจนโซซัดโซเซไปมา แทบล้มลงไป บาดแผลลึกที่ถูกฟาดนั้น ได้ปรากฏเลือดสีม่วงดำ จำนวนมากไหลทะลักออกมา จนสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้นดิน
“ตอนนี้แหละ！”
หลังจากที่ใช้รูปปั้นแกะสลักโลหะสองชิ้น ฟาดลงไปบนหัวของสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนั้น จนหัวแตกเลือดออก และเกิดอาการมึนงงแล้ว ดวงตาของฮวางซาง ก็เปล่งประกายความเด็ดเดี่ยวออกมา จากนั้นก็ใช้เท้าที่เตะสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่ง กระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้า แล้วพุ่งตรงไปหาสัตว์ประหลาดตัวนั้นอีกครั้ง พร้อมกับตะโกนขึ้นว่า
“หลิวซิน ใช้พลังความเย็นแช่แข็งมันไว้ ฉันจะฆ่ามัน！”
“ครับ！”
ในใจของหลิวซินรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า การคิดจะกำจัดเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ให้สิ้นซากนั้น เป็นเรื่องที่อันตรายมาก หากไม่ระวังก็อาจจะถูกเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ทำให้บาดเจ็บแสนสาหัส หรือไม่ก็ถูกฆ่าตายได้ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง เขากลับตอบรับอย่างไม่ลังเลสักนิดเดียว จากนั้นก็พุ่งพรวดไปข้างหน้า พร้อมกลับกลิ่นอายของความเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่างกายบ พุ่งตรงเข้าไปหาสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างรวดเร็ว
ต่อจากนั้น หลิวซินและฮวางซาง แทบจะพุ่งเข้ามาพร้อมกัน ทั้งหน้าและหลัง เพื่อฆ่าสัตว์ประหลาดที่อยู่เบื้องหน้าตัวนี้ พวกเขาถือโอกาสที่เจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้ ยังไม่ฟื้นคืนสติกลับมาจากการโจมตีอันรุนแรงเมื่อสักครู่ สร้างพลังการโจมตีที่รุนแรงและรวดเร็วที่สุดของพวกเขาขึ้นมา ！