ตอนที่ 19 ภัยพิบัติในคืนที่ฝนตก！
ตอนที่ 19 ภัยพิบัติในคืนที่ฝนตก！
ฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่คาดคิดนั้นพูดได้ว่าทั้งเร็วและกระชั้นชิดมาก ตามมาด้วยสายฟ้าที่ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเม็ดฝนขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนได้โปรยปรายลงมา ภายใต้สายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างบ้าคลั่งนี้ เสียงก็มันดังเปรี้ยงปร้างไปทั่วหลังคาและหน้าต่าง ราวกับว่าท้องฟ้าทั้งผืนนี้ได้แตกออกเป็นอุโมงค์ใหญ่อย่างไรอย่างนั้น
“ทำไมฝนถึงได้ตกลงมากะทันหันละ?” ในขณะที่มองไปทางฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่คาดคิด หลิวซินก็อึ้งงันขึ้นมาทันที
“ฉันจำได้ว่าพยากรณ์อากาศบอกว่าช่วงนี้ไม่มีฝนตกนิ” ระดับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในปัจจุบันนี้ ถึงแม้ว่าพยากรณ์อากาศจะไม่ได้แม่นยำร้อยเปอร์เซ็นก็ตาม แต่ก็น้อยมากที่จะผิดพลาดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรายงานว่าไม่มีฝนตกแต่กลับเกิดฝนตกเทกระหน่ำลงมาแบบนี้
“ฮ่องเต้รีบดูนี่เร็ว หมอกสลายแล้ว！” หลังจากที่หลิวซินสังเกตเห็นม่านหมอกที่กำลังสลายตัวอย่างรวดเร็ว ก็ได้ปรากฎสีหน้าแห่งความดีใจขึ้นมา พร้อมทั้งส่งเสียงตะโกนโห่ร้องด้วยความดีใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า อยากให้เป็นแบบไหนก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เพิ่งพูดว่าม่านหมอกเป็นอุปสรรคอยู่เลย ตอนนี้ม่านหมอกกลับสลายตัวไปแล้ว เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว จะได้เห็นกันว่าเจ้าไทแรนท์และลิกเกอร์ตัวนั้นจะหลบซ่อนตัวยังไง”
“ฝนนี้...เป็นปัญหาแล้ว！”แต่ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับความดีใจของหลิวซินแล้ว ฮวางซางกลับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแทน เนื่องจากเขาสัมผัสรับรู้ได้อย่างชัดเจน หลังจากที่ฝนได้เทกระหน่ำลงมา บนท้องฟ้าที่ดูเหมือนภาพที่ละเอียดขึ้นมานั้น กลับมีพลังที่ทั้งสดชื่นทั้งอบอุ่นปรากฏขึ้น อีกทั้งพลังนี้ยังคงแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขา และรวมตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
พลังแห่งความอบอุ่นและความสดชื่นนี้ไม่ได้สร้างความประหลาดใจต่อฮวางซางแต่อย่างใด เนื่องจากพลังงานนี้แทบจะเหมือนกับพลังที่เขาได้รับหลังจากการฆ่าซอมบี้ไปก่อนหน้านั้น เพียงแค่มันแตกต่างกันตรงที่พลังที่ได้รับหลังจากการฆ่าซอมบี้นั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนนี้เท่านั้น！
แต่ปัญหาก็คือ พลังงานนี้ได้กำลังไหลเวียนผสานรวมกันภายในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้ามันยิ่งสะสมกันเป็นระยะเวลานาน พลังที่ได้สะสมทั้งหมดนี้จะสร้างความน่ามหัศจรรย์ขึ้นมาอีกระดับหนึ่งอย่างแน่นอน
“พลังงานนี้ น่าจะเป็นพลังเหนือฟ้าดินที่อยู่ภายในวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งนี้แน่....” ในขณะที่มองฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไร้ขีดจำกัดด้านนอกหน้าต่างนั้น ฮวางซางก็อดที่จะเคร่งเครียดอย่างหาที่เปรียบขึ้นมาไม่ได้
ถึงแม้ว่าการสลายตัวของม่านหมอกจะเป็นเรื่องดีก็ตาม แต่พลังเหนือธรรมชาติที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องนี้เกรงว่าอาจจะไม่ได้เป็นผลดีต่อมนุษยชาติแต่อย่างใด เพราะระบบเคยบอกว่า การฟื้นตัวของพลังเหนือธรรมชาติที่ไม่หยุดยั้งนี้ จะมีสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติและแข็งแกร่งยิ่งกว่าจะค่อยๆปรากฏตัวขึ้นมา ถึงตอนนั้นมนุษยชาติก็คงจะต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติที่ไม่ได้มีเพียงแค่ซอมบี้ประเภทเดียวเท่านั้น ！
จริงสิ ยังมีซอมบี้！
ถึงแม้ว่าซอมบี้จะไม่สามารถกลืนกินสิ่งมีชีวิตเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้ แต่พลังเหนือธรรมชาติที่แข็งแกร่งขึ้นมากระทันหันในตอนนี้ จะไม่ทำให้ซอมบี้กลายพันธุ์เหรอ?
เมื่อคิดได้ ฮวางซางก็ยิงเกิดความกังวลมากขึ้นไปอีกภายในใจ แต่ในความจริงแล้ว เรื่องที่ฮวางซางกังวลที่สุด ก็กำลังได้เกิดขึ้นมาจริงๆแล้ว
……
ในเขตชานเมือง C ภายในซากปรักหักพังที่ถูกรื้อถอนนั้น
โฮก！
เสียงคำรามอันแหบแห้งเสียงหนึ่งได้ดังขึ้น ร่างกายที่ใหญ่มหึมานั้นได้ทะลุออกมาจากซากปรักหักพังนั้นอย่างฉับพลัน ร่างกายที่ใหญ่มหึมาตัวนี้มีความสูงเกือบจะ3-4 เมตร กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งไปทั่วร่างกลับถูกฉีกขาดไปครึ่งหนึ่ง อาการบาดเจ็บตรงหน้าอกยิ่งสร้างความน่ากลัวอย่างเวทนาขึ้นไปอีก บวกกับแขนขวาที่ถูกตัดออกไป พูดได้ว่ามันกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากและน่าเวทนาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ไม่ผิด ยักษ์ที่อยู่ในซากปรักหักพังตัวนี้ คือไทแรนท์ที่ซ่อนตัวอยู่ในโรงพยาบาลในเมืองก่อนหน้านั้น ก่อนจะถูกกองกำลังทหารเมืองหยางเข้าโจมตี！สองวันนี้มันได้หลบซ่อนตัวอยู่ในซากปรักหักพังนี้ เพื่อหลีกหนีจากการค้นหาของทหารเหล่านั้น เพียงแค่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงได้ออกมาจากที่ซ่อนตัวอย่างกระทันหัน！
หลังจากที่ออกมาจากที่ซ่อนตัวแล้ว ฝนที่เทกระหน่ำลงมาจากฟากฟ้าอย่างไม่คาดคิดนี้ได้ไหลลงไปบนตัวที่เต็มไปด้วยบาดแผลของไทแรนท์ ก่อนที่น้ำฝนนี้จะเข้าปกคลุมร่างกายของมัน ร่างกายของไทแรนท์กลับก่อเกิดการกลายพันธุ์ที่แปลกประหลาดไปจากเดิม
ครืน！
ภายใต้สายฝนที่ตกเทกระหน่ำลงมานี้ ร่างกายของไทแรนท์ก็ปรากฏแสงสีฟ้าอ่อนๆขึ้นมาอย่างฉับพลัน อีกทั้งภายใต้รังสีที่เปล่งประกายออกมาจากแสงสีฟ้านี้ ดูเหมือนว่าน้ำฝนเหล่านี้จะได้สร้างพลังงานบางอย่างขึ้นมา มันได้ซึมเข้าในตัวของไทแรนท์เป็นจำนวนมาก สุดท้ายก็ได้ผสานหลอมรวมขึ้นอย่างน่าประหลาดเข้าไปในตัวของไทแรนท์
หลังจากที่น้ำฝนเหล่านี้ได้ซึมซับเข้าไปในร่างกายอย่างต่อเนื่องแล้ว แสงสีฟ้าที่เปล่งประกายออกมาจากตัวไทแรนท์ก็ค่อยๆเปล่งประกายมากขึ้นเรื่อย ๆ ภายใต้รังสีที่เปล่งประกายออกมานี้ บาดแผลที่น่ากลัวและน่าเวทนาบนตัวของเขาก็เริ่มสมานกันอย่างรวดเร็ว แม้กระทั้งแขนที่โดนตัดไปของมันก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่！
ไม่ ไม่เพียงแค่นี้！
ไทแรนท์ไม่เพียงแต่จะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเท่านั้น อีกทั้งร่างทั้งร่างของมันก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่อง เวลาเพียงแค่ไม่กี่สิบนาที อาการบาดเจ็บที่อยู่บนตัวมันก็ได้ฟื้นคืนกลับสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์ แม้กระทั้งร่างกายที่ใหญ่มหึมานั้นก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นจาก 3 เมตรเป็น 5 เมตร！
โฮก！
หลังจากที่อาการบาดเจ็บได้ฟื้นคืนมาสู่สภาพเดิม และร่างกายได้ขยายใหญ่ขึ้นไปอีกขั้นแล้ว ไทแรนท์ก็ได้คำรามออกมาอีกครั้ง ราวกับต้องการตอบสนองต่ออะไรบางอย่าง ก่อนจะย่างก้าวอย่างหนักหน่วง หายเข้าไปในความมืด
……
ในเวลาเดียวกัน ระยะทางของซากปรักหักพังที่เป็นที่ซ่อนตัวของไทแรนท์อยู่ห่างจากบ้านของเกษตรกร ที่รกร้างนั้นไม่ไกลมากนัก สัตว์ประหลาดที่รูปร่างใหญ่ ผิวหนังของมันถูกฉีกขาดไปทั้งตัว และมีเล็บที่แหลมคมตัวหนึ่งกำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝนที่ตกลงมาราวกับกำลังอาบน้ำฝนอย่างไรอย่างนั้น แล้วปล่อยให้น้ำฝนนั้นไหลผ่านไปบนตัวของตัวเอง
ถ้าหากฮวางซางเห็นสัตว์ประหลาดตัวนี้ละก็ เขาจะต้องตกตะลึงมากแน่ ๆ เพราะว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ก็คือลิกเกอร์ที่ทำสงครามนองเลือดกับเขาเมื่อก่อนหน้า！
เพียงแต่เปรียบเทียบกับวันนั้น ร่างกายของลิกเกอร์ในเวลานี้ได้สูงขึ้นราว 3 เมตร มัดกล้ามทั่วทั้งตัวได้แปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งและใหญ่มากขึ้น สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือไม่เพียงแต่แขนทั้งสองข้างของมันจะมีเล็บที่แหลมคมแล้ว แม้แต่เท้าของมันทั้งสองข้างก็มีเล็บที่ทั้งแหลมและคมยืดยาวออกมาด้วย นอกจากนี้ลิ้นยาวของมันก็ได้ฟื้นคืนกลับมาสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์ พูดได้ว่ากำลังกายของเจ้าลิกเกอร์ในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าตอนแรกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
โฮก！
ทันใดนั้น ดูเหมือนเจ้าลิกเกอร์จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ก่อนจะหันหน้าไป ส่งเสียงคำรามไปทางประตูใหญ่บานนั้น
ครืน！
แทบจะเป็นเวลาเดียวกับที่เสียงคำรามของเจ้าลิกเกอร์ดังขึ้น ประตูบานนั้นก็ได้ถูกพังทลายด้วยเสียงระเบิดที่รุนแรง เศษที่แตกละเอียดนับไม่ถ้วนได้กระจัดกระจายออกไปทุกทิศทุกทาง หลังจากนั้นร่างกายใหญ่มหึมาของไทแรนท์ก็ปรากฏตัวขึ้นอยู่นอกประตูที่แตกกระจายบานนั้น
ไทแรนท์ตัวนี้ เป็นฝ่ายมาหาลิกเกอร์ด้วยตัวเอง ！สัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งที่สุดในเมือง C สองตัวนี้ ในที่สุดก็พบกันท่ามกลางฝนที่เทกระหน่ำลงมาในตอนนี้ ！แต่ในเวลานี้ นอกจากร่างกายของสัตว์ประหลาดทั้งสองตัวได้เกิดการกลายพันธุ์แล้ว ในเมือง C แห่งนี้ การกลายพันธุ์ที่ยิ่งกว่า กำลังเกิดขึ้นอย่างเงียบๆภายใต้ฝนและความมืดที่ปกคลุมไปทั่วทั้งเมือง ！
……
ภายในบ้านเรือนหลังหนึ่งของเมืองC
“แฮ่กแฮ่กแก...” เสียงไอที่รุนแรงอย่างต่อเนื่องราวกับลูกโซ่ก็ได้ดังขึ้น ชายวัยกลางคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ได้กุมหน้าอกขึ้นมาอย่างฉับพลัน สีหน้าของเขาในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นซีดเผือดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ บนหัวของเขาได้ปรากฎเม็ดเหงื่อออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนจะรู้สึกอึดอัดอย่างมาก
“พ่อค่ะ ทำไมไอหนักขนาดนี้ เราไปหาหมอที่โรงพยาบาลกันดีกว่า”
เมื่อเห็นท่าทางที่อึดอัดของชายวัยกลางคนแล้ว ใบหน้าของลูกสาวเขาได้แสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด
“จะไปทำซากอะไรละ เธออยากให้ฉันตายเร็วๆรึยังไง” เมื่อได้ยินคำพูดของลูกสาว ชายวัยกลางคนก็รีบพูดขึ้นด้วยความโกรธเคืองทันที
“ซื่อโผว่ ที่อย่ข้างบ้านก็ไม่สบายจนต้องไปโรงพยาบาล ผลสุดท้ายก็ไม่ได้กลับมาอีก เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้? ตอนนี้ทหารเหล่านี้ก็ทำการฆ่าหมดทุกคนไม่ว่าใครหน้าไหน ถ้าฉันไปโรงพยาบาล พวกเขาก็เป็นกังวลว่าฉันจะกลายร่างเป็นซอมบี้ แล้วฆ่าฉัน งั้นฉันก็ตายฟรีนะสิ?”
“มันไม่ขนาดนั้นก็ได้ พ่อคะ พ่อเป็นแค่หลอดลมอักเสบ จะกลายร่างเป็นซอมบี้ได้ยังไงคะ?” ในขณะที่กำลังมองไปทางพ่อที่ดื้อรั้นของตัวเอง ลูกสาวของเขาก็ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ก่อนพูดขึ้นว่า
“ในข่าวก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอคะ มีแค่เพียงคนตายและคนป่วยอาการหนักเท่านั้น ที่จะกลายร่างเป็นซอมบี้ได้”
“ข่าวที่ประกาศออกมานั้นเชื่อได้เหรอ? ยังไงฉันก็ไม่ไป ถ้าเธอรังเกียจฉัน ก็ออกไป ไม่ต้องมาสนใจฉัน ”
แต่ทว่า เห็นได้ชัดว่าพ่อที่ดื้อรั้นคนนี้ไม่ฟังลูกสาวแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังล้มตัวลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังให้กับลูกสาว ไม่สนใจว่าลูกสาวจะพูดอะไร และไม่พูดอะไรกลับไปอีกด้วย
“ช่างเถอะ ช่างเถอะ พรุ่งนนี้หนูจะไปหายาแก้อักเสบมาให้” เธอรู้ว่าตัวเองนั้นพูดโน้มน้าวพ่อไม่ได้ ลูกสาวจึงทำได้แค่ถอนหายใจออกมา หลังจากนั้นก็ออกจากห้อง ก่อนจะปิดประตูลง
“หึ！” เมื่อเห็นว่าลูกสาวออกไปแล้ว ผู้เป็นพ่อก็ได้อุทานออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เขารู้ว่าลูกสาวดีต่อเขามาก แต่ตอนนี้ในเวลานี้ โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่ไม่สมควรไปเป็นดีที่สุด ถึงอย่างไรอาการป่วยของเขาก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่ใครจะมั่นใจได้ยังไงว่าอาการเจ็บป่วยของคนอื่นในโรงพยาบาลจะไม่ร้ายแรง พูดได้ว่า สถานที่นั้นมีอัตราการเกิดซอมบี้สูงที่สุด จะไปปลอดภัยมากกว่าอยู่ที่บ้านได้ยังไง
แฮ่กแฮ่กแฮ่ก！ ทันใดนั้น อาการแน่นหน้าอกก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ส่งผลให้ชายวัยกลางคนๆนี้ไออย่างรุนแรงขึ้นมา สุดท้ายเขาไอจนมีเสมหะออกมาเป็นเลือด เสมหะในกระโถนที่พ่นออกมาจากปากของชายวัยกลางคนๆนี้ เขากลับไม่ได้สังเกตเห็นแต่อย่างใด ว่าในเลือดที่ปะปนอยู่ในเสมหะของเขาค่อยๆเปลี่ยนสีเป็นม่วงดำ....
การไอของชายวันกลางคนๆนี้ ได้รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลางดึก เสียงไอนี้ค่อยๆจางลงไป ก่อนจะแทนด้วย อาการหอบแหบแห้งขึ้น
……
เมือง C โรงพยาบาลประจำจังหวัด แผนกสตรและเด็ก วอร์ด ทารกแรกเกิด
เนื่องสถานการณ์ที่รุนแรงนี้ ส่งผลให้กำลังคนในโรงพยาบาลมีไม่เพียงพอ ดังนั้นวอร์ด เด็กทารกแรกเกิดในเวลานี้จึงเหลือเพียงพยาบาลดูแลแค่คนเดียว เพียงแต่ว่าพยาบาลคนนี้ได้รับภาระหนักมากในสองวันนี้ แทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ดังนั้นก่อนที่จะไปตรวจสภาพของทารกแรกเกิดเหล่านี้ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น พยาบาลคนนี้ก็ได้เอนหลังพิงพนักเก้าอี้และงีบหลับไป
แต่ทว่าพยาบาลที่กำลังสลบไสลอยู่นั้นกลับไม่ได้สังเกตเห็น ฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างคาดไม่ถึงนั้น ได้ทะลักพลังเหนือธรรมชาติเข้ามา เด็กทารกแรกเกิดที่มีร่างกายเจ็บป่วยก็ได้เริ่มสั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง ในเวลาเดียวกันใบหน้าที่มีน่าตาน่ารักนั้นก็ได้ฉีกขาด เส้นเลือดเล็ก ๆที่ยากจะมองเห็นนั้นก็ได้ปูดขึ้นมา สุดท้ายก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีม่วงดำ！
หลังจากนั้น เด็กทารกเหล่านี้ก็ลืมตาขึ้นมาทันใด เพียงแต่ดวงตาทั้งสองข้างที่เดิมทีสวยงามราวกับไข่มุกดำกลับได้แปรเปลี่ยนเป็นสีเลือด ดวงตาที่แผ่ขยายความบ้าคลั่งออกมาราวกับปีศาจร้ายที่กำลังบ้าคลั่ง มันทั้งโหดเหี้ยมและกระหายเลือด！
……
เมือง C ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
“อาวู้......”
สุนัขที่กำลังหลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ตัวหนึ่ง อากาศของสี่เดือนที่ผ่านมานี้ไม่ถือว่าหนาวมากนัก แต่ฝนที่ตกกระหน่ำลงมานี้กลับทำให้ขาขวาที่ได้รับบาดเจ็บของสุนัขตัวนี้สั่นขึ้นมา อาการบาดเจ็บที่ขาขวาของมันมากจากหินที่ถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งขว้างใส่เมื่อวาน ถึงอย่างไรเมื่อวันจุดจบของโลกมาถึง ความวุ่นวายในการรวบรวมอาหารและวัตถุดิบที่เกิดขึ้นทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นจึงมีคนตั้งใจตีสุนัขตัวนี้ เพราะรู้ว่าเนื้อของสุนัขนั้นเป็นอาหารรสเลิศอย่างหนึ่งของมนุษย์！
แต่ในชั่วเวลานี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฝนที่ตกลงมามากเกินไปหรือไม่ สุนัขที่มีอาการบาดเจ็บตัวนี้ถึงได้สั่นอย่างรุนแรงขึ้น อาการบาดเจ็บตรงขาขวาของมันได้ฉีกขาดออกอีกครั้ง เลือดสดๆที่ไหลออกมานั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำ สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ หลังจากสีเลือดของสุนัขตัวนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว ดวงตาของมันค่อยๆเปลี่ยนไปเป็น ดวงตาแห่งความกระหายและดุร้าย แม้กระทั้งร่างกายของมันก็เปลี่ยนเป็นใหญ่มากขึ้น หลังจากนั้นก็กระโดดออกไปข้างหน้า แล้วพุ่งตรงไปยังตรอกเล็กด้านนอกสวนสาธารณะ
มีเพียงแต่การเคลื่อนไหวที่คล่องตัวของมันและความเร็วจนน่าตกใจนั้น ไม่เหมือนกับท่าทางของหมาที่บาดเจ็บเลยสักนิดเดียว ในเวลานี้ ไม่ว่าเป็นคน เป็นสัตว์ หรือเป็นซอมบี้ ทั้งหมดได้เกิดการกลายพันธุ์ท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาในครั้งนี้
แต่การกลายพันธุ์นี้ ไม่สิ น่าจะพูดว่าภัยพิบัติครั้งนี้ ได้ส่งผลให้เมือง C รวมไปถึงทั่วโลกได้ก่อเกิดภัยพิบัติอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว ！
