Chapter 1: จมสู่ท้องทะเล (อ่านฟรี)

Chapter 1: จมสู่ท้องทะเล

ไกลออกไปจากชายฝั่งทะเล มีเรือสำราญหรูลำหนึ่งแล่นอย่างช้าๆไปตามทะเล

ท้องทะเลยามนี้เปรียบดั่งเสียงคำรามของเสือ เหมือนกับอารมณ์ของถังอันหนิง เธอดูสิ้นหวังและหงุดหงิดเหมือนเสือที่กำลังบาดเจ็บ เธอสวมเสื้อสีขาวและกางเกงยีนส์เข้ารูป ยืนอยู่ปลายสุดของหัวเรือ อีกแค่ก้าวเดียวเธอก็จะตกลงไปในทะเล

สิ่งที่แย่กว่านั้นคือไหล่ขวาและต้นขาซ้ายของเธอมีเลือดไหลจากการถูกยิง เธออ่อนล้าหมดแรงแต่ยังคงฝืนพยุงตัวให้ยืนอย่างมั่นคงอยู่ตรงนั้น

เธอช่างกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว!

ความจริงแล้วถูกยิงสองนัดไม่อาจทำให้ถังอันหนิงตกอยู่ในสภาพนี้ได้ แต่เป็นเพราะเธอถูกวางยาก่อนหน้านี้ต่างหาก

พูดอีกอย่างคือพวกมันไม่มีทางจับเธอได้ง่ายอย่างแน่นอน!

ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งผู้ซึ่่งเป็นนายใหญ่ของคนพวกนี้ยืนประจันหน้ากับเธออยู่

หญิงสาวในชุดเกาะอกสีขาว ผมสีแดงเพลิงถูกม้วนไว้อย่างประณีต เธอแต่งหน้าเข้มดูเย้ายวนใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ในขณะที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งอยู่ในชุดสูทสีขาว อายุราวๆ 30 ปี ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ทั้งสองยืนใกล้ชิดกันแทบจะเบียดกันอยู่แล้ว

ด้านหลังคนทั้งคู่มีบอดี้การ์ดยืนอยู่ประมาณเจ็ดหรือแปดคน ทั้งหมดล้วนสวมสูทสีดำ

ในตอนนั้นเองชายหนุ่มที่สวมสูทสีขาวมองเธอด้วยสาตาเย็นชา ในมือถือปืนเล็งมาที่เธอพร้อมที่จะยิง

กระสุนสองนัดที่ฝังอยู่ในตัวเธอก็มาจากชายคนนี้เช่นเดียวกัน!

"ทำไม?" ถังอันหนิงเค้นเสียงพูดลอดผ่านไรฟัน ดวงตาของเธอแดงก่ำไปด้วยความโกรธ เสียใจ และผิดหวัง เธอยืนจ้องไปยังชายและหญิงชั่วคู่นั้น

"ทำไมงั้นรึ? น่าสนใจดีนี่" หญิงสาวผู้มีนามว่า ถังย่าซิน หัวเราะขึ้นอย่างกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในชีวิต

"ถังอันหนิง นี่มันยังไม่ชัดเจนสำหรับแกอีกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกความจริงให้นะ ฉันคือคนที่ซีหยูรักตั้งแต่แรก ส่วนแกก็เป็นแค่เครื่องมือที่พวกเราหลอกใช้เท่านั้นแหละ รู้แล้วสินะว่าทำไมซีหยูถึงไม่ยอมนอนกับแกมาตั้งสองปี

"แก" ถังอันหนิงสำลัก หากสายตาฆ่าคนได้ ถังย่าซินและฉีซีหยูที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคงถูกผ่าออกเป็นชิ้นๆ

ถังย่าซิน น้องสาวคนล่ะแม่ของถังอันหนิง หล่อนอายุน้อยกว่าถังอันหนิงสองปี สิบปีก่อนตอนที่แม่ของถังย่าซินปรากฏตัวขึ้น แม่ของถังอันหนิงโกรธมาก เธอขับรถออกไปแล้วเกิดอุบัติเหตุ ส่งผลให้เธอเป็นอัมพาต ถังย่าซินและแม่ของเธอก็พากันเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านนับแต่วันนั้น

ส่วนถังอันหนิง เธอถูกพ่อของเธอทิ้งไว้ให้อยู่กับองค์กรมืดเพื่อถูกฝึกเป็นนักฆ่า เธอคอยทำงานสกปรกตามที่ตระกูลถังจะสั่งให้ทำ

ถึงแม้เธออยากจะต่อต้าน แต่ชีวิตของแม่เธออยู่ในกำมือของพ่อเธอ หากเธอกล้าขัดคำสั่ง แม่ของเธอต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

ฉีซีหยูถึงแม้ว่าจะมีภูมิหลังธรรมดา แต่เขาก็ยังคงโดดเด่น  ถังอันหนิงผู้ซึ่งฉลาดหลักแหลมมาโดยตลอด กลับถูกหลอกลวงโดยคนเจ้าเล่ห์

ถังย่าซินไม่สนใจความฉุนเฉียวของถังอันหนิง ยังคงพูดต่อไปว่า

"คุณพ่อรู้ว่าถ้าแม่แกตาย คุณพ่อจะคุมแกไว้ไม่อยู่ ท่านเลยสั่งให้ผู้ชายเข้าหาแก และทำให้แกตกหลุมรัก แกจะได้คอยเชื่อฟังคำสั่งต่อไปยังไงเล่า แต่แกก็ไม่เลือกใครสักคนแต่กลับมาติดใจผู้ชายของฉัน ฉันเลยต้องยอมเสียสละเขาให้แกยังไงล่ะ"

ในระหว่างที่ถังย่าซินกำลังเล่า เธอทำสีหน้าคล้ายเจ็บปวดใจ ถึงแม้จะดูเหมือนเสแสร้งแต่ก็ทำให้ฉีซีหยูต้องปลอบประโลมเธอ

"ที่รัก อย่ากังวลไปเลยนะ ต่อจากนี้และตลอดไปผมจะคอยอยู่ข้างคุณเอง ไม่ปล่อยให้คุณต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว"

"แน่นอนค่ะ ทั้งตัวและหัวใจของคุณเป็นของฉันเพียงคนเดียว" ถังย่าซินตอบเขาด้วยน้ำเสียงสั่นไหว พลางเอานิ้วมือวาดเป็นรูปวงกลมลงบนอกเสื้อของชายหนุ่ม เธอกำลังเกี้ยวพาเขาอยู่ ซึ่งนั้นทำให้ช่วงล่างของชายหนุ่มตื่นตัวขึ้น

ถ้าหากทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาสำคัญนี้ เขาคงกดร่างเธอลงและสมสู่เธอตรงนั้นให้หนำใจ

น่าขยะแขยง! ถังอันหนิงรู้สึกขยะแขยงมากกว่าที่จะรู้สึกเจ็บปวดใจ

หากเธอไม่ได้ถูกปืนเล็งอยู่ เธอไม่มีทางปล่อยให้พวกมันสองคนทำเรื่องน่าละอายต่อหน้าเธอแน่

"แก"

สีหน้าของถังย่าซินเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินคำพูดของถังอันหนิง ก่อนที่เธอจะเอ่ยถ้อยคำผรุสวาทกลับไป ฉีซีหยูก็พูดขึ้นมาก่อนว่า

"ที่รัก อย่าอารมณ์เสียไปเลย ยัยนั่นหมดทางสู้แล้ว อย่าให้คำพูดของคนใกล้ตายมาทำให้คุณขุ่นเคืองใจ"

ถังย่าซินสงบลงหลังจากคำอธิบายของชายหนุ่ม

"ถูกของคุณค่ะ ที่จริงแล้วฉันก็ไม่อยากจะกำจัดมันเร็วขนาดนี้ แต่มันดันรู้ว่าแม่ของมันตายแล้ว ถึงยังไงมันก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแม่จริงๆ ถึงกล้าทรยศตระกูลถังและคุณ เพื่อแม่ของมัน" หลังจากเงียบไปสักครู่ ถังย่าซินเอ่ยต่อไปอีกว่า

"ถังอันหนิง แกก็ทำอะไรต่อมิอะไรมากมายเพื่อตระกูลถัง ดังนั้นฉันมีสองทางเลือกให้แก หนึ่ง แกกระโดดลงไปในทะเลเอง หรือ สอง..." ถังย่าซินยิ้มอย่างมีเลศนัย

"สอง แกอยากจะสนุกกับผู้ติดตามของฉัน ให้แกได้มีโอกาสลิ้มรสการเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ดีไหม?"

ถังอันหนิงกำมือแน่น เล็บของเธอจิกลงไปที่ฝ่ามือ แววตาบ่งบอกถึงความโกรธจัด การดิ้นรนต่อสู้ของเธอใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว สำหรับเธอตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากความตาย

ถึงแม้เธออยากจะทำร้ายถังย่าซินก่อนที่ความตายจะมาเยือนเธอมากแค่ไหน แต่เธอรู้ดีว่าถ้าเธอทำอย่างนั้น ตัวเธอคงถูกจับได้ก่อน และถูกรุมโทรมโดยพวกผู้คุ้มกันเหล่านั้น ซึ่งเธอคงทนไม่ได้

ดังนั้น....

ถังอันหนิงจ้องไปยังถังย่าซินและฉีซีหยูแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ถ้าหากฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะกลับมาตอบแทนพวกแกอย่างสาสมแน่!"

คำพูดของถังอันหนิงราวกับคำสาป ถังย่าซินและฉีซีหยูรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที ราวกับว่าคำสาปนี้จะกลายเป็นจริงขึ้นมาสักวัน  แต่ก่อนที่พวกเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรออกมา ถังอันหนิงก็กระโดดลงไปในทะเล

ร่างของถังอันหนิงค่อยๆจมลงสู่ก้นทะเล สติเธอกำลังเลือนหายไปช้าๆ ทันใดนั้นเองเธอเห็นจี้หยกที่ห้อยอยู่ที่คอ ส่องแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด หลังจากนั้นเธอก็หมดสติโดยสมบูรณ์แบบ

…

เมือง F เมืองชั้นสามของประเทศนี้

ในห้องผู้ป่วยธรรมดาของโรงพยาบาล มีเตียงอยู่สี่เตียง แต่มีเตียงเดียวที่อยู่ติดผนังมีคนครอบครองอยู่

บนเตียงมีเด็กสาวอายุประมาณ17 หรือ18 ปีศีรษะถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผลเด็กสาวมีใบหน้าน่ารักแต่ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งขรึมสายตาของเธอจับจ้องไปยังข่าวในทีวี