บทที่ 94 ค้นพบแล้วเงื่อนไขใหม่ของพลังพิเศษ!
บทที่ 94 ค้นพบแล้วเงื่อนไขใหม่ของพลังพิเศษ!
ผู้แปล loop
จากความสุขสู่ความเศร้า นี่คือความรู้สึกของดงซูบินในตอนนี้
หลังจากเขาได้จับมือกับผู้หญิงที่เขาแอบชื่นชมมานานหลายปี ดงซูบินก็ไม่คิดถึงเรื่องที่เขาหวังไว้ได้อีกต่อไป เขาใช้เวลาทั้งวันพยายามสร้างความประทับใจให้กับฉูหยวนผ่านการทำอาหารดูหนังและอื่นๆ นอกจากไปเข้าห้องน้ำและนอนหลับทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ดงซูบินไม่สามารถลืมความรู้สึกในการจับมือเธอได้เลย เขายังคงคิดถึงความรู้สึกนั้น และในเช้าวันจันทร์เขาก็ตระหนักว่าเขาลืมที่จะทำสิ่งสำคัญไป วันนั้นเป็นวันที่ไม่สบายใจที่สุดในชีวิตของเขา!
เรื่องสำคัญของดงซูบินที่ลืมทำนั้นคือ การใช้พลังพิเศษ “ย้อน”สำหรับวันอาทิตย์นี้!
ในตอนนี้ดงซูบินยังไม่เข้าใจพลังของเขาอย่างเต็มที่ เนื่องจากเขาได้รับพลังนี้จากอุบัติเหตุและเขารู้เพียงว่าพลังพิเศษของเขานี้สามารถย้อนเวลากลับไปหนึ่งนาทีก่อนและเขามีโอกาสหนึ่งครั้งภายในหนึ่งวัน หลังจากที่เขาได้รับพลังมานี้เขายังคงรักษาหลักการของเขาในการใช้พลังงานทุกวัน แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนั้นเขาก็จะใช้พลังพิเศษก่อนที่เขาจะเข้านอนเสมอ สิ่งนี้กลายเป็นนิสัยของเขาและเขาก็ทำอย่างนั้นมาตลอด ดงซูบินยังไม่ได้คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาพลาดการใช้พลังไปวันหนึ่ง อีกทั้งเขาไม่เคยเลยสักวันจะไม่ใช่พลัง ซึ่งเขาเริ่มคิดแล้วว่าถ้าไม่มีพลังพิเศษนี้เขาจะสามารถไตร่ขึ้นไปมีอำนาจได้อย่างไร จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเงื่อนไขอำนาจของเขาคือเขาต้องใช้มันทุกวันหรือเปล่า? หากเขาพลาดวันหนึ่งพลังจะหายไปหรือเปล่า?
ดงซูบินเริ่มกระสับกระส่ายและไม่สบายใจรวมถึงมีอาการประหม่าขึ้นมา!
พลังย้อนกลับ! พระเจ้าคงจะไม่ทิ้งฉันไปง่ายๆหรอกนะ! ฉันยังต้องพึ่งพาพลังนี้ในการสร้างอนาคตของฉัน!
“ซูบินทำไมนายดูมึนๆนะ เช้านี้เกิดอะไรขึ้นเหรอเปล่า?”
"ฮะ? ฉันแค่กำลังคิดอะไรบางอย่าง ทุกอย่างเรียบร้อยดี "เมื่อดงซูบินกลับมามีสติ เขาจึงสังเกตเห็นว่าฉูหยวนที่กำลังคุกเข่าอยู่หน้าโซฟาช่วยเขาผูกเชือกรองเท้า ดงซูบินรีบโค้งลงเพื่อหยุดเธอ “หยุด หยุด ฉันสามารถผูกมันเองได้ คอและหลังของเธอไม่ค่อยดีเดียวมันก็เกิดอาการปวดขึ้นมาหรอก”
“ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนั้น” ฉูหนวนผูกเชือกรองเท้าของดงซูบินเสร็จและลุกขึ้นยืนเพื่อผูกเน็คไทให้เขาต่อ "เรียบร้อย. นายดูดีล่ะ. ได้เวลาไปทำงานแล้ว”
ดงซูบินพยักหน้า “เธอน่าจะออกไปก่อน เดียวรถอาจจะติดเดียวมันทำให้เธอสายนะ”
"ได้ๆ. ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ทำโอทีเดียวฉันกลับมาทำมื้อเย็นไว้ให้นะ”
หลังจากดงซูบินลงไปข้างล่างอาคารซึ่งห่างจากสายตาของฉูหยวนแล้ว ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าเศร้าสลด เขาต้องการลองใช้พลังย้อนกลับเพื่อดูว่าพลังของเขายังอยู่หรือป่าว แต่หลังจากคิดไปครู่หนึ่งเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ใช่มันเพราะเขายังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในที่ทำงาน เผื่อจะเกิดเหตุการณ์ที่เขาพูดอะไรผิดพลาดไป? ดังนั้นดงซูบินจึงต่อต้านความอยากที่จะลองพลังของเขาจนกว่าเขาจะทำงานเสร็จ หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นระหว่างทำงานเขายังคงสามารถทดสอบพลังของเขาได้
1 ชั่วโมง……
3 ชั่วโมง……
5 ชั่วโมง…….
ในไม่ช้ามันถึงเวลาที่เลิกงาน ดงซูบินไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดในที่ทำงานเลย
ดงซูบินอุ้มกระเป๋าของเขาและเดินออกจากสำนักสาขา เขาตัดสินใจใช้ “ย้อนกลับ” ทันที “อย่า……. อย่าพึงกลับ!”
“หัวหน้าซูบิน หัวหน้าจะกลับแล้วเหรอค่ะ?” เด็กหญิงคนหนึ่งจากฝ่ายกิจการทั่วไปยิ้มและทักทายเขา
ดงซูบินพยักหน้าและตอบกลับ:“ใช่”
"ลาก่อนนะคะ. ฉันขอตัวก่อน” หญิงสาวยิ้มแล้วเดินไปอีกทิศทางหนึ่ง
ดงซูบินจำได้ว่านามสกุลของเธอคนนี้คือเกาหลังจากผู้หญิงคนนี้เดินผ่านเขาเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า“ย้อนกลับ!” เงียบ ๆ
......
ฉากรอบๆเริ่มเปลี่ยนไป!
พนักงานสาวคนนั้นกำลังเดินมาที่ดงซูบิน“หัวหน้าซูบิน หัวหน้าจะกลับแล้วเหรอค่ะ?”
"ใช่."
"ลาก่อนนะคะ. ฉันขอตัวก่อน”
มันเหมือนกับ 60 วินาทีก่อนหน้า เวลามันย้อนกลับไปเมื่อ 1 นาทีก่อน!
ดงซูบินมีเหงื่อออกเนื่องจากความกังวลในใจของเขา เขากลัวว่าพลังพิเศษของเขาจะหายไปแต่ตอนนี้เขารู้สึกโล่งใจแล้ว ความกังวลทั้งหมดได้หายไป เขาส่งเสียงออกมาด้วยความดีใจและเดินไปที่ป้ายรถเมล์ก่อนที่ยิ้ม เขายืนที่ป้ายรถเมล์เพื่อรอรถเมล์แล้วคิดกับตัวเอง เนื่องจากพลังพิเศษของเขาไม่ได้รับผลกระทบจากการที่ฉันขาดการใช้พลังไปวันหนึ่ง เขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการลืมใช้พลังของเขาก่อนเที่ยงคืนแล้ว ‘โอ้แต่มันก็ถือว่าไม่เป็นเรื่องที่สูญเปล่านะ เพราะมันถือว่าเป็นการฝึก’ หากเขาไม่ได้ฝึกฝนและทดลองใช้พลังของเขาเขาจะไม่คุ้นเคยกับมันเลย ตัวอย่างเช่นหากเขาใช้“ย้อนกลับ” ขณะเดินเขาจะเดินๆอยู่แล้วล้มลงถ้าเป็นในอดีต แต่ตอนนี้เขายังคงสามารถเดินได้ตามปกติหลังจากเขากลับไปหนึ่งนาทีก่อน เขาก็ฝึกฝนการเคลื่อนไหวนี้หลายสิบครั้ง
ฟ่อ……. มันเป็นเสียงของรถบัสเบรคขณะที่มันกำลังเข้าสู่ป้ายรถเมล์
หญิงสาวที่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังโบกธงสีแดงเล็ก ๆ “รูดบัตรของคุณและขึ้นรถบัสจากประตูหน้า”
ดงซูบินยืนอยู่ข้างหน้า แต่ป้ายรถเมล์คนแน่นเกินไปและเขาถูกฝูงชนผลักเขาออกมา
‘เวรเถอะ! จะรีบอะไรขนาดนั้น? ทำไมต้องทำพฤติกรรมที่ป่าเถือนขนาดนั้นออกมากัน’
เนื่องจากดงซูบินนั้นตัวค่อนข้างเล็ก มันจะเป็นเรื่องตลกหากเพื่อนร่วมงานคนใดเห็นเขากระแทกและถูกผลักขากฝูงชนในการขึ้นรถบัส ดังนั้นเขาจึงก้าวไปข้างหน้าและให้คนอื่นๆขึ้นไปก่อน และเขาเป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นเครื่องหลังจากทุกคนขึ้นรสบัสกันหมดแล้วหลังจากนั้นเขาก็ค่อยก้าวขึ้นไปบนรถบัส
ตอนที่ดงซูบินกำลังจะขึ้นรถคนขับก็ปิดประตูรถทันทีอาจเป็นเพราะจุดตรงนั้นเป็นจุดอับสายตาทำให้คนขับมองไม่เห็น
ดงซูบินตกใจและผลักคนที่อยู่ด้านหน้าเขาออกไปและเขาก็ขึ้นรถบัสทันที แต่เขาไม่สามารถขึ้นได้ทันเวลาและมือซ้ายของเขาจับอยู่ที่ประตูรถบัส!
“อ๊ะ!” ดงซูปิงตะโกนด้วยความเจ็บปวด ตามสัญชาตญาณตามธรรมชาติและตะโกนออกมาว่า “ย้อนกลับ!”
นี่เป็นปฏิกิริยาปกติของเขาและเขาทำสิ่งนี้โดยไม่รู้ตัว หลังจากเขาตะโกน “ย้อนกลับ” เขาตบหน้าผากของเขาและคิดว่าเขาใช้มันไปเมื่อ 5 นาทีก่อนด้านหน้าสำนักงาน การตะโกนใช้ตอนนี้คืออะไรกัน? แต่วินาทีต่อมามันก็ทำให้ดงซูบินอยู่ในความตกตะลึง!
......
สภาพแวดล้อมของดงซูบินในตอนนี้ไม่ได้มีผู้คนหนาแน่นอีกต่อไป มือของเขาไม่เจ็บและเขายืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์
“รูดบัตรของคุณและขึ้นรถบัสจากประตูหน้า” ผู้หญิงคนนั้นโบกธงสีแดงเล็ก ๆ และคนทั้งหมดก็ได้วิ่งไปข้างหน้า!
‘ฮะ? มันย้อนกลับมาอีกครั้งหรอ? ตอนนี้คือเมื่อ 60 วินาทีที่แล้ว!’
‘อะไรกันเนี่ย!? เป็นไปไม่ได้! สิ่งนี้จะเป็นไปได้อย่างไร! วันนี้ฉันใช้มันพลังพิเศษได้อีกครั้งหรอ! ทำไมฉันถึงใช้มันได้สองครั้ง’ เมื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาดงซูบินก็แถบจะไม่เชื่อสายตาของเขา เขายืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงงแม้กระทั่งหลังจากที่รถออกจากป้ายรถเมล์!
‘เกิดอะไรขึ้น?’
‘เรื่องนี้ไม่น่าถูกต้อง? รอก่อน!’
‘สองครั้งหรอ? ฉันใช้พลังพิเศษได้สองครั้งจริงหรอเนี่ย”
ดงซูบินเริ่มคิดหาเหตุผลในทันที!
‘เป็นไปได้หรอ……การที่ไม่ใช้การย้อนกลับในวันอาทิตย์มันไม่ได้หายไปไหนแต่มันถูกนำมาใช้ในวันจันทร์แทน’
‘พระเจ้า! อย่าบอกนะว่าพลังพิเศษนี้มันสามารถสะสมได้?’
‘ถ้านี่เป็นเรื่องจริงก็เป็นไปได้ที่จะย้อนเวลากลับไปได้ถึง 5 หรือ 10 นาทีที่’ ถ้าดงซูบินใช้เวลาสะสมพลังพิเศษของเขา 5 ถึง 10 วันหลัง!
