บทที่ 91 ความผิดพลาดเกิดขึ้น พลังพิเศษใช้ไม่ได้!

บทที่ 91 ความผิดพลาดเกิดขึ้น พลังพิเศษใช้ไม่ได้!

ผู้แปล loop

ฉูหยวนกอดแขนของดงซูบินและดูภาพยนตร์จนดึกมาก ดงซูบินเองก็ชอบความรู้สึกนี้ เขารู้สึกเหมือนลอยอยู่ท่ามกลางก้อนเมฆและเขานึกว่าเรื่องพวกนี้มันน่าเหลือเชื่อมากๆเลย ดงซูบินไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานขนาดไหน เขาตื่นขึ้นมาเมื่อเขาหันหลังและก้มไปที่โซฟาตอนเที่ยงคืน หลังจากที่เขารู้ตัวว่ากำลังหลับอยู่ในบ้านของฉูหยวนเขาก็เดินไปที่ห้องของฉูหยวนเพื่อมองดูเธอฉูหยวนกำลังนอนหลับอยู่ เขามองไปครู่หนึ่งแล้วกลับไปนอนบนโซฟา

ในตอนเช้า

“ซูบิน! นายจะทานอาหารเช้าไหม?”

ดงซูบินลืมตาของเขาขึ้นมาและเห็นฉูหยวนอยู่ในชุดกันเปื้อนเธอวางชามโจ๊กบนโต๊ะกาแฟ "ฮะ? ตอนนี้กี่โมงแล้ว?"

“ตอนนี้ 9 โมงเช้า นายต้องการนอนต่อหรอ?”

“ไม่ๆ” ดงซูบินลุกขึ้นจากโซฟา

หลังจากวางถ้วยโจ๊กแล้ว ฉูหยวนก็เป่านิ้วมือของเธอซึ่งถูกน้ำร้อนลวกเล็กน้อย “ไปล้างหน้าก่อนมากินนะ หากนายขี้เกียจกลับห้องก็ล้างที่ห้องฉัน ฉันมีแปรงสีฟันและผ้าเช็ดตัวใหม่ให้” ในวันที่ 15 ของเดือนและเครื่องทำความร้อนส่วนกลางมันเสีย แต่เนื่องจากอพาทเม้นท์ของฉูหยวนค่อนข้างอุ่น จึงไม่จำเป็นต้องมีเครื่องทำความร้อน ฉูหยวนถอดผ้ากันเปื้อนของเธอ ตอนนี้เธอสวมชุดสลิปไหมสีขาวและกางเกงสีเดียวกัน การแต่งกายของเธอเซ็กซี่และเรียบง่ายมาก

หัวใจของดงซูบินเริ่มเต้นเร็วขึ้น ชุดสลิปนั่นสั้นมากและเขาเห็นต้นขาเซ็กซี่ของเธอ!

“นายรออะไรอยู่” ฉุหยวนชกหัวของเขาอย่างสนุกสนาน “รีบ! ไปแปรงฟันได้แล้ว!”

“อ๊ะ!” ดงซูบินดึงสายตาของเขากลับมาอย่างรวดเร็วจากต้นขาของเธอแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

หลังมื้อเช้าฉูหยวนนำข้าวของของเธอออกมาจากกระเป๋าถือเก่าของเธอแล้วนำไปใส่ในกระเป๋าถือใหม่ จากนั้นเธอนั่งบนโซฟาแล้วไขว้ขา เธอยังคงถือกระเป๋าใบใหม่ของเธออย่างชื่นชม “ซูบินบอกความจริงกับฉันมา นายต้องไม่โกหกฉัน ทำไมนายถึงใส่ใจฉันขนาดนี้ นายมีผู้หญิงมาจีบที่ทำงานใช่ไหม เธอเป็นอย่างไร? นายชอบเธอไหม?”

ดงซูบินตอบด้วยท่าทางสมเพชตนเอง “หน้าตาแบบฉันใครจะสนใจ”

ฉูหยวน ต่อยไปที่แขนของเขาและจ้องไปที่เขา “หยุดพูดอย่างนั้นได้แล้ว พวกเขาคงเป็นคนตาบอดถ้าไม่สนใจนาย ฉันคิดว่านายเก่งมากเลยนะ” ฉูหยวนหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาบนโต๊ะแล้วเริ่มอ่าน หลังจากอ่านสองหน้าเธอหันไปดูดงซูบิน “ซูบินตอนนี้นายเป็นรองหัวหน้า ในอนาคตจะมีผู้หญิงมากมายเขามาหานาย แต่นายต้องเลือกแฟนของนายอย่างระมัดระวัง นายต้องรู้ว่าผู้หญิงคนไหนที่ชอบคุณจริงๆและผู้หญิงคนไหนที่มาเพราะตำแหน่งของนาย นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม? อย่าพึงรีบ ถ้านายชอบผู้หญิงคนไหนเอามาให้ฉันพิจารณาก่อน ฉันจะเป็นคนตรวจเช๊คให้นายเอง”

“เอ่อ…ตกลง” ‘ฉันแค่ชอบเธอ แต่เธอแค่อยากเป็นคนตรวจเช๊คผู้หญิงให้ฉัน’

ฉูหยวนอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไปและดงซูบินก็ไม่ได้ทำอะไรต่อไป เขาเปิดทีวีเพื่อดูข่าวตอนเช้า เขาดูข่าวและคิดกับตัวเองในเวลาเดียวกัน หลังจากเปลี่ยนรูปลักษณ์และดูแลเอาใจใส่อย่างพิถีพิถันเมื่อวานนี้ความประทับใจที่เขามีต่อป้าซวนควรจะเพิ่มขึ้น แต่มันจะพัฒนาไปถึงไหนแล้วในตอนนี้? มันยากที่จะบอก อาจจะลองจับมือเธอดูปฏิกิริยาของเธออีกครั้ง?

‘ถูกแล้ว! นั้นคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ!’

หลังจากจับมือเธอแล้วดงซูบินจะสารภาพรักกับเธอเป็นครั้งที่สาม! ถึงเวลาที่ฉูหยวนจะต้องตัดสินใจ!

ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะหันหน้าเข้าหาทีวี เขาไม่ได้ยื่นมือไปหาฉูหยวนทันที นี่เป็นเพราะในครั้งก่อนเขาล้มเหลว เวลานั้นฉูหยวนปัดมือออกโดยบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขา เหตุการณ์นั้นทำให้เกิดบาดแผลในใจเขา เขากลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง เขาคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับการปฏิเสธนั้นเพื่อค้นหาสิ่งที่เขาทำผิด ดงซูบินรู้ว่าสาเหตุที่เขาล้มเหลวครั้งล่าสุดเป็นเพราะมัน“กะทันหันไป” และผู้หญิงปกติทุกคนจะมีปฏิกิริยาแบบเดียวกันเมื่อมีคนจับมือพวกเขาทันที การกระทำนั้นมันจะไม่สะท้อนว่าหญิงสาวชอบเขาหรือป่าว ท้ายที่สุดผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ขี้อาย เขาควรทำอย่างไรดี ทำไมไม่ลองไม่จับมือเธอแน่น ๆ และอย่าให้เธอมีโอกาสถอยมือฟนี มันอาจจะได้ผลก็ได้! แต่ฉูหยวนจะโกรธถ้าเขาออกแรงมากเกินไป

หลังจากลังเลเป็นเวลา 5 ถึง 6 นาทีดงซูบินก็กัดฟันของเขา แค่นั้นแหละ! ฉันจะจับมือเธอก่อนแล้วค่อยพูดกับเธอทีหลัง!

ฉูหยวนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาอย่างเงียบ ๆ อ่านหนังสือพิมพ์ เธอพลิกหน้ากระดาษด้วยมือซ้ายที่สวยงามของเธอซึ่งถือหนังสือพิมพ์อยู่ใกล้กับดงซูบิน ข้อมือของเธอวางอยู่บนต้นขาเซ็กซี่ของเธอและฝ่ามือหันขึ้นด้านบน นิ้วก้อยของเธออยู่เหนือถุงน่องที่แนบเนื้อของเธอ

ดงซูบินเห็นเป้าหมายของเขาคือฝ่ามือที่อยู่ในตำแหน่งนั้น ‘อืม ......’ จากมุมนี้เขาน่าจะจับมือเธอได้ หนังสือพิมพ์โง่ๆที่เธอถืออยู่นั้นเป็นสิ่งกีดขวาง แต่มันก็ไม่สำคัญ อย่างมากที่สุดเขาจะจับหนังสือพิมพ์แผ่นนั้นไปพร้อมกับมือของเธอ ‘ถูกแล้ว. ต้องจับมือเธอแน่น ๆ และอย่าให้ฉูหยวนมีโอกาสถอยมือหนี นี่เป็นช่วงเวลาที่ต้องทำ ไม่ก็ไปตายส่ะซูบิน!’

ดงซูบินหลับตาแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ

3 ......

2 ......

1 ......

ดงซูบินลืมตาขึ้นมาแล้วหันกลับมาทันที มือของเขาเอื้อมมือไปยังตำแหน่งที่เขาเร่งไว้อยู่ก่อนแล้วและคว้ามือของเธอไว้อย่างแน่นหนา “ฉูหยวนฉัน……”

ฉูหยวน หันมามองเขา มือขวาของเธอถือหนังสือพิมพ์และมือซ้ายจับผมไว้ด้านหลังหู เธอตกใจ

‘อา? เกิดอะไรขึ้น?’ ดงซูบินตกตะลึง ทำไมมือของฉูหยวนถึง มือเธอล่ะ? ถ้าอย่างนั้นฉันคว้าอะไรอยู่?’ ดงซูบินมองลงไปในจุดนั้นและตกตะลึง ‘เวร!!!! มือของฉันคว้าต้นขาของฉูหยวนอยู่!’

‘ฉันเร่งผิดที่หรอเนี่ย!’

ดงซูบินคว้าไปผิดจุดซึ่งไม่ตรงตามที่เขาคิดไว้!

“ฉูหยวน! ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ!” ‘พระเจ้าเวรเอ๋ย! ทำไมเธอถึงรวบผมในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้!’

ฉูหยวนเหมือนถูกแช่แข่งอยู่ในขณะนั้น เธอยังคงจ้องมองมาที่ดงซูบินด้วยความตกใจ บางทีเธออาจไม่คิดมาก่อนว่าดงซูบินจะ จะสัมผัสเธอในทันที

ดงซูบินหมือนกับกำลังจะตายจากการทำผิดพลาดในครั้งนี้ เขารู้ว่าไม่มีทางที่จะแก้ตัวใดๆได้จากสถานการณ์นี้ แต่เขาจำได้ว่าเขามีพลัง 'ย้อนกลับ' และเขาก็โล่งใจ โชคดีที่เขายังสามารถย้อนเวลากลับไปและแก้สถานการณ์ได้ตอนนี้ดงซูบินมองว่าเขาอยู่ที่ไหนและทันใดนั้นเขาก็สามารถต้านทานสิ่งล่อตาล่อใจของเขาได้ เขารวบรวมความกล้าหาญและค่อยๆบีบต้นขาของป้าซวน

หนึ่งบีบ……

สองบีบ… ..

ดงซูบินยังอุทาน:“ฉูหยวนขาของเธอเรียวดีน่ะ”

ดงซูบินไม่รอให้ฉูหยวนตอบโต้กลับมาและตะโกน “ย้อนกลับ” ในใจของเขาอย่างรวดเร็ว

‘ฮู้ว ……มันเกือบจบแล้ว’

‘ดงซูบินรู้สึกผ่อนคลาย’

ทีวียังคงออกอากาศข่าวและไอยังลอยขึ้นจากถ้วยชาร้อนฉูหยวนยังคงจ้องมองเขาอยู่ ซึ่งอยู่ตรงหน้าดงซูบิน ……’ไม่มีการย้อนกลับ!’

‘อา? เกิดอะไรขึ้น?’

ดงซูบินตกใจมาก ‘ย้อนกลับ!!’

มันก็ยังคงเหมือนเดิม!

‘เวร! อึ! ย้อนกลับ!!! ย้อนกลับ!!!’

ทันใดนั้นดงซูบินจำได้ว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงวันนี้เขาก็ล้มโซฟาหัวของเขากระแทก ยังมีรอยหัวกระแทกอยู่ จากนั้นเขาก็ใช้ “ย้อนกลับ” เพื่อป้องกันการบาดเจ็บ เขาใช้ “ย้อนกลับ” ไปแล้ววันนี้!

ดงซูบินรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่เย็นจัดขณะที่จ้องมองไปที่ฉูหยวนและมือที่อยู่ที่ขาของเธอ

‘เวรเถอะ!’

‘ฉันตายแน่!!!’