บทที่ 87 หนังสือโบราณ! จงเพิ่มขึ้น 220,000 หยวน

บทที่ 87 หนังสือโบราณ! จงเพิ่มขึ้น 220,000 หยวน

ผู้แปล loop

"สวัสดี? ซูบิน ทำไมนายยังไม่กลับมาล่ะ?”

“โอ้……ฉูหยวน! ตอนนี้ฉันกำลังยุ่งอยู่ที่ทำงานนะ วันนี้ฉันจะกลับช้าหน่อยนะ”

"ตกลง. อย่างงั้นฉันไม่รอนายทานมื้อเย็นแล้วนะ อย่ากลับช้าไปล่ะ และระวังความปลอดภัยของนายด้วย”

"ตกลง. ฉันจะดูแลตัวเอง”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ดงซูบินก็เก็บไอโฟนสี่ของเขาไว้ในกระเป๋า เขาทานข้าวคำสุดท้ายเสร็จ แต่ยังมีคนเดินอยู่รอบ ๆ สถานที่รื้อถอนและเขาต้องรอ เขายังคงเขียนร่างข้อเสนอให้กับเสี่ยวหยานที่จะมีกำหนดส่งในวันพรุ่งนี้ เมื่อเขาทำข้อเสนอเสร็จเกือบ 20.00 น. มันมืดและไม่มีใครอยู่รอบ ๆ

ได้เวลาล่ะ!

ดงซูบินจ่ายเงินและค่อยๆเดินออกจากร้านอาหารเล็ก ๆตรงนั้น

ไฟหรี่ที่ถนนช่วยส่องสว่างจุดรื้อถอนที่ยุ่งเหยิงตรงนั้น นี่เป็นเพียงช่วงเริ่มต้นของการรื้อถอนและไม่มีเครื่องจักรหนักอยู่แถวนั้น ดังนั้นจึงไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่รอบ ๆ นอกเหนือจากแมวสีเทาสองตัวและสุนัขจรจัดก็ไม่มีเหลือใครอยู่แถวนี้อีกแล้ว มันมืดและเป็นสถานที่ลกรุงรังและแถมยังสกปรกอีกด้วย ‘คงจะไม่มีใครมาที่นี่หรอมั้ง’  ดงซูบินมองไปที่กระเบื้องปูพื้นหิน เขากลับไปยังจุดที่เขายืนเป็นเวลาหลายชั่วโมงในช่วงบ่าย กระเบื้องหินยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิมก่อนที่เขาจะออกไปทานมื้อเย็น

‘ได้เวลาขุดแล้ว!’

ดงซูบินม้วนแขนเสื้อของเขาขึ้นแล้วนั่งลง เขาใช้นิ้วมือขึงไว้บนกระเบื้องที่เย็นและหนัก เขาค้ำยันตัวเองและเริ่มแงะกระเบื้องให้เปิดขึ้นมา กระเบื้องนี้มีน้ำหนักมาก ในตอนบ่ายเขาเห็นคนงานสองสามคนช่วยกันเพื่อเอาแผ่นหินหนึ่งออกมา

‘อีกนิดเดียว! ออกแรงอีกหน่อย! อีกนิดเดียวเอง!’

กระเบื้องหินขยับ มันเลื่อนออกอย่างช้าๆเมื่อดงซูบินใช้กำลังทั้งหมดของเขา

10 ซม. …… 20 ซม. ……ปัง! กระเบื้องหินพลิกตัวออกไป

ดงซูบินมองไปรอบๆอย่างรวดเร็วเพื่อดูว่ามีใครได้เสียงของมันไหม เขาโล่งใจและตบฝุ่นจากมือของเขา เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้นเพื่อดูสิ่งที่ถูกฝังอยู่ใต้แผ่นกระเบื้อง มันเป็นกล่อง กล่องถูกปกคลุมไปด้วยดินมันดูทรุดโทรมและเก่ามาก ดงซูบิน กวาดสิ่งสกปรกออกไปและพยายามเปิดกล่องไม้ออก มีกล่องโลหะที่เป็นสนิมห่อด้วยแผ่นพลาสติกหนาในกล่อง จากสภาพของกล่องมันน่าจะพึงถูกฝังไม่นานมานี้เอง

‘สิ่งที่อยู่ในกล่องนี้?’

‘มันจะคุ้มค่าไหมกับการที่ฉันใช้พลังพิเศษของฉัน ถ้ามันเป็นกล่องที่ไร้ค่าล่ะ!’

ดงซูบินบ่นไปสักพักแล้วแกะกล่องโลหะออกจากแผ่นพลาสติกหนาๆ เขาถือกล่องในมือของเขาและหัวใจของเขาเหมือนจะเด้งออกมาจากอก ‘เวร! กล่องนี้มันเบามา’ มันมีน้ำหนักประมาณถ้วยสองถึงสามถ้วยเท่านั้น เขาสั่นกล่องและไม่มีเสียง นั่นหมายความว่ากล่องไม่ได้มีทองเงินหรือเครื่องเคลือบใดๆ ดงซูบินรู้สึกผิดหวังมาก เขาวางกล่องไว้บนพื้น

น้ำหนักของกล่องนี้รู้สึกเหมือนเต็มไปด้วยกระดาษ

‘ห่า! อย่าบอกฉันว่ามีเด็กบางคนฝังสมุดบันทึกหรือหนังสือพิมพ์ของเขาไว้ใต้แผ่นกระเบื้อง! นั่นจะเป็นเรื่องตลกมากเลยนะ!’

ดงซูบินลูบนิ้วมือเย็น ๆ แล้ววางไว้ที่แก้มของเขาเพื่อรับความอุ่นจากมือ จากนั้นเขาก็เริ่มเปิดกล่องโลหะ “คลิก!” เขาเอาฝาสนิมออกจากกล่อง จากก็เกิดแสงสลัวดงซูบินมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน ‘พระเจ้า! ดงซูบินตบหน้าผากของเขา’

มีหนังสือเล่มเล็กๆ จำนวนมากอยู่ในกล่องและไม่มีอะไรอื่นอีกเลย!

ตอนนี้มันมืดเกินไปและดงซูบินมองไม่เห็นหนังสืออย่างชัดเจน แต่ถ้าหน้าหนังสือทำด้วยทองคำเขาจะขายหนังสือเก่าๆเหล่านี้ราคาเท่าไร? 1 หยวน? 2 หยวน? นี่คือสิ่งที่นักสะสมขยะจะจ่ายให้กับหนังสือพวกนั้น ‘เวรเอ้ย! ฉันยอมเสียเวลาทั้งไปทั้งบ่ายของวันนี้เลยนะ’  ดงซูบินส่ายหัวแล้วเดินไปที่เสาตะเกียงพร้อมกล่องเหล็ก เขาใช้เวลาและความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้กล่องนี้เขาต้องการดูสิ่งที่เขียนในหนังสือเล่มนั้น

เขาใช้ไฟถนนส่องลงมาบนกล่อง

ดงซูบินไม่ได้คิดอะไรมากกับหนังสือเหล่านี้ เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากกล่อง

เมื่อเขามองดูหนังสืออย่างใกล้ชิดเขาตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง!

‘รอ! เดี๋ยวก่อน!’

‘ชื่อหนังสือคือ…… ? พิมพ์บล็อกราชวงศ์ซ่งที่มีชื่อเสียง?’

ดงซูบินดึงหนังสือเล่มเล็กๆออกมาจากกล่องอย่างรวดเร็ว บล็อกพิมพ์ของจักรพรรดิ์จินซี? บล็อกแบบคังซีราชวงศ์ชิง? ลูคุณ? หลี่จงซี? หนังสือเล่มสุดท้ายเป็นคัมภีร์จากราชวงศ์ถัง……?!

‘โอ้พระเจ้า!’

‘หนังสือเหล่านี้ไม่ใช่หนังสือไร้ค่า นี่คือหนังสือยุคคลาสิคทั้งหมดเลย !!!’

เนื่องจากดงซูบินเคยทำงานพาร์ทไทม์ในร้านขายของเก่าที่เขาจึงมีความเชี่ยวชาญในหนังสือเก่าและสมบัติโบราณ เพราะเขาทำงานอยู่ที่นั้นเป็นเวลาสองเดือน เขารู้คุณค่าของหนังสือเหล่านี้ดี ตอนนี้เขาพูดไม่ออก นี่ยอดเยี่ยมมาก! เขาหยิบหนังสือทั้งหมดออกมาทันทีและเก็บมันไว้ในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เขามองดูนาฬิกาและเดินกลับไปที่กระเบื้องหินตำแหน่งเดิม หลังจากนั้นเขาเรียกรถแท็กซี่และรีบไปที่ตลาดขายของโบราณ

ตลาดโบราณที่แพนเจียนหยวนมักปิดก่อนเวลา แต่ดงซูบินกำลังจะไปที่ร้านขายของเก่าเพียงแค่ข้ามถนนจากแพนเจียนหยวนไปเท่านั้น

วันหยุดฤดูร้อนที่ผ่านมา ดงซูบินเคยขายหนังสือโบราณที่ร้านนี้

แท๊กซี่หยุดและดงซูบินก็ลงจากรถ ไฟในร้านส่วนใหญ่ถูกปิดยกเว้นแสงเล็กๆ เขารีบเดินไปที่ประตูไม้และเคาะประตู “เฮียเจีย เฮีย เฮีย……อย่าพึงปิดร้าน ผมเองซูบิน”

เสียงดังลั่น……ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเปิดประตูร้านออกมา “ซูบิน! ทำไมนายถึงมาที่นี้?”

ดงซูบินยิ้มแล้วถาม “ผมขอเข้าไปข้างในร้านได้ไหม? ตรงนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไร”

เฮียเจียหัวเราะ “แน่นอน แต่ปีนี้ธุรกิจของฉันไปได้ไม่ค่อยไม่ดีและฉันก็ไม่คิดจะจ้างนายหรอกนะ”

“ผมไม่ได้มาสมัครงานหรอก” ดงซูบินก้าวเข้ามาในร้านและมีกลิ่นหอมของหนังสือ

เฮียเจียเปิดไฟอีกครั้ง “ ถ้านายมาช้ากว่านี้ ฉันคงจะล็อกประตูแล้วก็เข้านอนไปแล้ว เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนายดูลับๆล่อๆ

ดงซูบินเขยิบเข้าไปใกล้กับเฮียเจียและไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง เขานั่งบนเก้าอี้ทางการของราชวงศ์ชิงและเช็ดคราบน้ำบนโต๊ะก่อนหยิบหนังสือโบราณทั้งหมดออกจากกระเป๋าของเขา “ผมมาที่นี่เพื่อขายของเหล่านี้ให้กับคุณ เอ่อ……ตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องเงินและนี่คือคอลเลกชันทั้งหมดของครอบครัวของผม ช่วยตีราคาให้หน่อยนะครับเฮีย”

เฮียเจียลูบหนวดของเขา “หนังสือโบราณอย่างงั้นหรอ?”

“ใช่แล้ว” ดงซูบินหยิบหนังสือมาสองสามเล่มแล้ววางลงบนโต๊ะ

“โฮ้โฮโฮ ……นายมีของดีอย่างงั้นหรอ เอามาให้ฉันดูชัดหน่อยสิ”เฮียเจียสวมแว่นและนั่งข้างๆ ดงซูบินเขาหยิบหนังสือหนึ่งเล่มบนโต๊ะแล้วเริ่มตรวจสอบ "ว้าว……? หนังสือเหล่านี้ทั้งสี่เล่มถูกพิมพ์ขึ้นตอนช่วงราชวงศ์ชิง? หนังสือพวกนี้เป็นหนังสือดีนิ”

“มันมีค่าเท่าไหร่?” หนังสือโบราณแตกต่างจากโบราณวัตถุอื่นๆ เนื่องจากต้นทุนการผลิตสูงจึงมีการปลอมได้น้อยมาก นี่คือเหตุผลที่ดงซูบินถึงถามราคาตรงๆกับเฮียเจีย

เฮียเจียลูบหนวดของเขาอีกครั้ง “อืมม ... มันยังอยู่ในสภาพดี มันควรจะมีมูลค่าประมาณ 4,000 หยวน ถึงจะได้? ทำไมหนังสือถึงชื้นๆล่ะ?”

“อ่า……เป็นเพราะว่าผมเก็บมันไว้ในในกล่องที่บ้านและไม่ได้เอามันออกมาโดนอากาศเลย”

"ตกลง. นายมีอะไรให้ฉันดูดีม่ะ"

ดงซูบินนำหนังสือทุกเล่มออกมาและวางไว้บนโต๊ะ “ขอราคาที่ดีสำหรับหนังสือพวกนี้ทั้งหมด หากข้อเสนอของเฮียต่ำเกินไปผมจะไม่ขายมัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ .”

เฮียจียหัวเราะ “นายนี้มันเป็นเด็กเหลือขอจริงๆ เนื่องจากนายเป็นคนที่ขายหนังสือเหล่านี้ ฉันจะให้ราคาที่ดีที่สุดแก่นายแน่นอน”

ดงซูบินดูไม่เชื่อเขาสักเท่าไร เพราะนักธุรกิจคนใดบางจะไม่สนใจที่จะทำกำไรสูงๆไว้ก่อน? แต่เขารู้จักเฮียเจียอยู่พักหนึ่งและเขาก็รู้ว่าเฮียเจี๋ยจะไมยอมปล่อยเขาไปขายที่อื่นแน่ๆ

เฮียเจียเริ่มตรวจสอบหนังสือ “โอ้……อันนี้มีบางบทขาดหายไปและหน้า สภาพยังไม่ดีมาก ดูที่มุมนี้ มันได้รับความเสียหายจากแมลง หนังสือเล่มนี้ไม่คุ้มค่าเท่าไรเอาไป 800 หยวน? มากที่สุดมีมูลค่าประมาณ 1,000 หยวน……ว้าว……นี่เป็นหนังสือที่พิมพ์บล็อกราชวงศ์ซ่ง? ดีจัง. แม้ว่าจะมีเพียงบทเดียว แต่หนังสือที่พิมพ์ในบล็อกราชวงศ์ซ่งนั้นหายากมาก สิ่งนี้น่าจะได้ประมาณ 6,000 หยวน…….? ฉันจะเสนอให้ 5,000 หยวนสำหรับเล่มนี้ล่ะกัน……”

ดงซูบินกำลังคำนวณยอดรวมอยู่ภายในใจของเขา

ในที่สุดเฮียเจียก็มองไปที่หนังสือเล่มสุดท้าย เมื่อเขาเปิดมันขึ้นเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ “คัมภีร์สมัยราชวงศ์ถัง……?” เขามองไปที่ดงซูบินด้วยความตกใจ “นายเก็บหนังสือเล่มนี้ไว้ในสภาพที่สมบูรณ์ มันเยี่ยมมาก นายได้สิ่งนี้มาจากไหน มรดกตกทอดของครอบครัวคุณอย่างงั้นหรอ”

ดงซูบินได้แต่ยิ้มออกมา “ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไรครับ”

เฮียเจียเห็นว่า ดงซูบินไม่เต็มใจที่จะบอกเขาและเขาก็ไม่ได้คิดจะถามดงซูบินต่อไป เขาถอนหายใจ “พระคัมภีร์ราชวงค์ถัง นี้……ฉันจะเสนอให้นาย 80,000 หยวน”

ถึงแม้ดงซูบินจะไม่ได้มีความรู้มากมายขนาดนั้นแต่เขารู้ว่าเหนังสือโบราณเล่มนี้เหลือน้อยมาก เขารู้ว่ามันควรมูลค่ามากกว่านี้ “100,000 หยวน”

เฮียเจียส่ายหัว “ฉันไม่สามารถเสนอ 100,000 หยวนได้ นั่นคือราคาประมูล”

ดงซูบินเริ่มต่อรองราคา “80,000 หยวนต่ำเกินไป นี้เป็นเล่มที่หาได้ยากมาเลยนะ ผมจะไม่ต่อรองราคาหนังสือที่เหลือและทำตามสิ่งที่คุณจอ แต่คุณต้องให้เงินผมเพิ่มอีกเล็กน้อยสำหรับพระคัมภีร์ราชวงค์ถังเล่มนี้”

เฮียเจียคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็พูดว่า “90,000 หยวนสูงที่สุดแล้ว”

"…… ตกลง! ดิว!"

"เงินสด?"

“แน่นอน.”

“รอสักครู่ ฉันจะไปเอาเงินสเ”

หนังสือสองสามเล่มนี้มียอดขายมากกว่า 110,000 หยวน!

ด้วยเงินออมของดงซูบินที่มีอยู่แล้วประมาณ 100,000 หยวนสินทรัพย์รวมของเขาตอนนี้มีถึง 220,000 หยวน!

นี่เป็นจำนวนที่ดงซูบินไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึง!

หมายเหตุนักแปล: ทั้งหมดนี้คือหนังสือในยุคดังเดิมมีข้อมูลไม่มากเกี่ยวกับหนังสือเหล่านี้เป็นภาษาอังกฤษ

Jiaqing Emperor

https://en.wikipedia.org/wiki/Jiaqing_Emperor

คู่มือของสวนเมล็ดมัสตาร์ด

https://en.wikipedia.org/wiki/Manual_of_the_Mustard_Seed_Garden

จักรพรรดิคังซี

https://en.wikipedia.org/wiki/Kangxi_Emperor

ลูคุณ

https://en.wikipedia.org/wiki/Lu_You