57 สามทางเลือก

57 สามทางเลือก

หลี่เย้าเบิกตาโพลง “สัญญาเหรอครับ?”

หลังจากที่ครูใหญ่จ้าวอธิบายอยู่ครู่หนึ่ง หลี่เย้าก็พอจะเข้าใจใจความสำคัญของสัญญานี้ ซึ่งก็คือสัญญาที่เกิดจากความร่วมมือระหว่างนิกายผู้ฝึกตนและมหาวิทยาลัย

หากพูดให้เข้าใจง่ายขึ้น ก็คือ หากหลี่เย้าเซ็นลงไปในสัญญาฉบับนี้ เมื่อเขาจบจากโรงเรียนมัธยมแล้ว เขาก็จะกลายเป็นสมาชิกของนิกายซื่อเซียวอย่างเป็นทางการ จากนั้น ทางนิกายซื่อเซียวก็จะมอบหมายให้เขาเข้าไปศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย

โดยทางนิกายซื่อเซียวจะรับผิดชอบค่าเรียนและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของเขาทั้งหมด และเมื่อเขาเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เขาก็จะได้เข้าทำงานในนิกายซื่อเซียวในทันที

การศึกษาในรูปแบบนี้มีไว้เพื่อนักเรียนที่มีพรสวรรค์ เพื่อให้ทุกอย่างราบรื่นสำหรับพวกเขา ขอแค่หลี่เย้าจรดปักกาเซ็นลงไปในสัญญาฉบับนี้ เขาก็จะมีชีวิตที่ไร้ความกังวลและเดินไปบนเส้นทางของความรุ่งโรจน์!

จ้าวซู่เต๋อยิ้มและพูดว่า “นิกายซื่อเซียวของเราได้สร้างบริษัทใหม่ขึ้นมาเมื่อปีก่อน มีชื่อว่า บริษัทอสังหาริมทรัย์ซื่อเซียว พวกเขามีความเชี่ยวชาญในด้านการพัฒนาเมืองใหม่ๆและเมืองหน้าด่านของสหพันธรัฐ ในการสร้างเมืองใหม่ขึ้นมาเมืองหนึ่งนั้น สามารถได้กำไรมากถึง 10 เท่า!”

“แต่ที่เมืองหน้าด่านมีสัตว์อสูรบ้าคลั่งบุกเข้ามาอยู่มากมาย มันจึงไม่ปลอดภัยนัก และเมื่อพื้นที่ในแถบนั้นค่อนข้างห่างไกล การขนส่งจึงทำได้ยาก”

“ดังนั้น เราจึงต้องการความที่มีพรสวรรค์ในหลายด้าน ที่มีทั้งความสามารถในด้านการต่อสู้ และเข้าใจวิธีการประกอบและสร้างอาร์ติเฟ็กซ์ ไปทำหน้าที่รับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยในระหว่างช่วงที่มีการก่อสร้างเมือง

ถ้าเธอเซ็นสัญญาฉบับนี้ เมื่อเธอเรียนจบ เธอก็จะได้รับตำแหน่งระดับสูงในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ซื่อเซียว มันคงจะใช้เวลาไม่ถึงปีที่เธอจะกลายมาเป็น ‘เผิงห่าย’ คนที่สอง!”

ดาบปีศาจเผิงห่ายคนที่สอง!

หัวใจของหลี่เย้าเต้นแรงและตัวเขาเต็มไปด้วยพลัง อารมณ์ความรู้สึกมากมายพุ่งทะยานขึ้นไปสู่ท้องฟ้า

จ้าวซู่เต๋อหัวเราะและพูดต่อไปว่า “เธอโชคดีมากเลยนะ นักเรียนหลี่เย้า เธอรู้ไหมว่า แม่แต่ผู้อาวุโสโจวแห่งนิกายซื่อเซียวก็ยังพิจารณาว่าเธอคือคนสำคัญคนหนึ่ง? และคนที่จัดการให้เธอได้เซ็นสัญญาฉบับนี้ก็คือเขา”

“เขาคือบุคคลที่มีความสำคัญมากคนหนึ่ง ถ้าเธอได้เข้าสู่นิกายซื่อเซียว เธอก็จะกลายเป็นหนึ่งในคนของเขา อนาคตของเธอก็จะไร้ขอบเขต!”

“แต่เธอไม่จำเป็นต้องรีบร้อนให้คำตอบหรอกนะ ผลงานของเธอได้ไปกระตุ้นความสนใจของหลายสถาบัน หลังจากนี้ คงจะมีอีกหลายคนติดต่อมาหาเธอ เธอลองพิจารณาข้อเสนอเหล่านั้นก่อน แล้วเธอจะได้ไม่ต้องโทษว่าฉันไม่ให้เธอได้มีทางเลือกอื่น ฮาฮาฮาฮา!”

จ้าวซู่เต๋อโบกมือโดยไม่รอคำตอบจากหลี่เย้า และพูดออกมาว่า “เอาล่ะ พยายามทำผลงานในรอบสุดท้ายนี้ให้ดี ผู้อาวุโสโจวและฉันจะคอยดูเธอ ถ้าเธอมีเงื่อนไขอื่นอีก เธอก็สามารถบอกมาได้เลยนะ นิกายซื่อเซียวของเราปฏิบัติกับอัจฉริยะอย่างยุติธรรมเสมอ!”

หลังจากที่พูดจบ ภาพร่างของจ้าวซู่เต๋อก็กลายเป็นแสงสีขาว และหายไปในพริบตา

หลี่เย้าสูดลมหายใจเข้าลึก

โอ้ ให้ตายสิ! เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะได้รับความสนใจจากบุคคลสำคัญของนิกายซื่อเซียว และทำให้เขามีโอกาสที่จะก้าวขึ้นไปได้อีกไกล!

แล้วเขาจะตอบตกลงพวกเขาหรือไม่?

ในตอนที่เขากำลังลังเลอยู่นั้น หนวดของเสี่ยวจี่เริ่มสั่นเบาๆเป็นครั้งที่สอง และภาพที่ฉายออกมาในครั้งนี้ ทำให้หัวใจของหลี่เย้าก็เต้นระรัว

“ศาสตราจารย์เซี่ย!”

หลี่เย้าคำนับให้กับภาพของชายในชุดคลุมสีม่วง ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด...ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาก็คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านอาร์ติเฟ็กซ์ของมหาวิทยาลัยเชินห่าย เซี่ยทิงเสียน!

เซี่ยทิงเสียนหัวเราะ

“ขอแสดงความยินดีด้วยนะ นักเรียนหลี่เย้า เธออาจจะไม่ได้มีคะแนนสูงที่สุดในการแข่งขันครั้งนี้ แต่เธอคือหนึ่งในคนที่ได้รับความสนใจมากที่สุด ฉันจะขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ ฉันได้ส่งบันทึกการแข่งขันของเธอไปยังฝ่ายรับนักศึกษาของทางมหาวิทยาลัยเชินห่ายแล้ว สิ่งที่ฉันได้ขอจากฝ่ายรับนักศึกษาไปเป็นพิเศษก็คือ การรับให้ทางมหาวิทยาลัยรับเธอเข้าเรียน หากเธอสามารถเข้าสู่ 50 อันดับแรกในรอบสุดท้ายของการแข่งขันได้! หากเธอเข้าสู่ 100 อันดับแรก ฉันก็จะมอบคะแนนพิเศษให้กับเธอ 20 คะแนน! ถ้าหากเธอเข้าสู่ 200 อันดับแรก ฉันก็จะให้คะแนนพิเศษกับเธอ 10 คะแนน! เป็นยังไง? นี่นับได้ว่าเป็นเรื่องดีไหม?”

“จริงเหรอเนี่ย ผมยิ่งกว่าดีใจซะอีกครับ ศาสตราจารย์เซี่ย ผมจะทำให้ดีที่สุดและสู้เพื่อให้เข้าสู่ 50 อันดับแรกให้ได้ครับ!” หลี่เย้าพูดเสียงดัง

“ดี ตอนนี้ถือเป็นช่วงสำคัญ ฉันคงจะไม่รบกวนการพักผ่อนของเธอแล้ว พยายามสงบใจของเธอให้ได้มากที่สุด แล้วสู้จนสุดความสามารถของเธอ!” เซี่ยทิงเสียนผงกหัวให้กับหลี่เย้า เขาหัวเราะพร้อมกับภาพของเขาก็ค่อยๆจางหายไป

ทันทีที่ภาพของเซี่ยทิงเสียนหายไป ก็ปรากฏเป็นภาพของอีกคนหนึ่ง ที่ดูเป็นคนหัวร้อนและเลือดร้อน เธอได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของหลี่เย้า

“ติง...ติงหลิงตาง?” หลี่เย้ารู้สึกมึนงง มันเป็นผู้หญิงที่เหมือนกับไดโนเสาร์ทีเร็กซ์คนนั้น

ติงหลิงตางสำรวจหลี่เย้าตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่สามารถแผดเผาเขาให้ไหม้เกรียมได้ เธอพูดออกมาอย่างเคร่งเครียด “นักเรียนหลี่เย้า ดูเหมือนว่าเธอจะมีความเข้าใจผิดบางอย่างกับสถาบันการสงครามต้าฮวง...มันเป็นความจริงที่ว่า คณะการต่อสู้ของเรานั้นแข็งแกร่งที่สุดในสหพันธรัฐ!”

“แต่ เราไม่ได้โดดเด่นแค่ในเรื่องของการฝึกฝนร่างกายเท่าของคณะการต่อสู้เท่านั้น เรายังมีความเชี่ยวชาญในเรื่องของการใช้อาวุธดาบและผู้ฝึกตนที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้ด้วยดาบอยู่ด้วย เธอมาจากโรงเรียนซื่อเซียวที่สอง ดังนั้น เธอก็ต้องเคยได้ยินชื่อเสียงของ”เผิงห่าย“มาบ้าง หลังจากที่เขาเรียนจบจากชั้นมัธยม เขาก็เข้าเรียนในสถาบันการสงครามต้าฮวงของเรา และได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้อาร์ติเฟ็กซ์หลากหลายชนิด หลังจากนั้น เขาก็ได้รับชื่อเรียกว่า”ดาบปีศาจ“มันไม่เป็นไรถ้าเธอไม่อยากจะเป็นผู้ฝึกตนที่เน้นฝึกฝนในด้านร่างกาย มันจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก หากเธอจะเข้าเรียนในคณะการต่อสู้ของสถาบันการสงครามต้าฮวง เพื่อกลายเป็นผู้ฝึกตนในด้านการใช้ดาบ!”

“เผิงห่าย” สองคำนี้ทำให้หลี่เย้าต้องอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าหลี่เย้าไม่ได้ปฏิเสธออกมาในทันที ติงหลิงตางก็พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่รื่นเริงมากขึ้นไปอีก “ฉันจะพูดให้ฟังสั้นๆนะ ฉันรู้สึกว่า ธรรมชาติของเธอนั้นเหมาะที่จะกลายเป็นผู้ฝึกตนประเภทการต่อสู้มาก และเธอก็เหมาะกับคณะการต่อสู้ของสถาบันการสงครามต้าฮวงของเราอย่างที่สุด ขอแค่เธอสามารถสู้เข้าไปถึง 300 อันดับแรกของรอบสุดท้ายได้ ฉันจะรับนายเข้าเรียนเป็นกรณีพิเศษเลย และค่าเล่าเรียนจะไม่ถูกคิดและนายจะได้รับทุนเรียนก้อนใหญ่อีกด้วย! นายคิดว่ายังไงล่ะ? ลองคิดดูดีดีนะ นักเรียนหลี่เย้า!”

...

แม้ว่าภาพของติงหลิงตางจะหายไปจากตรงหน้าของเขาแล้ว หลี่เย้าก็ยังคงไม่หายจากอาการอึ้ง หัวใจของเขาเต้นกระเพื่อมไปด้วยอารมณ์ที่มากมาย มันต้องใช้เวลาอยู่นาน กว่าที่เขาจะสงบใจลงได้

เส้นทางสีทองสามเส้นได้ถูกปูเอาไว้เป็นทางยาวตรงหน้าเขา แต่ละเส้นทาง ล้วนมีปลายทางสู่จุดสูงสุดของโลกแห่งผู้ฝึกตน

สุดท้ายแล้ว เขาควรจะเลือกที่ไหน?

หลี่เย้านั่งไขว้ขา และพิจารณาข้อดีข้อเสียของทั้งสามทางเลือก

ในสามทางเลือกนี้ คำเชิญจากติงหลิงตางนั้นจริงใจที่สุด

ด้วยพละกำลังของหลี่เย้าแล้ว ขอแค่เขาใช้มันออกมาอย่างเต็มที่ การสู้เพื่อเข้าสู่ 300 อันดับแรกในรอบสุดท้ายก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร และดาบปีศาจเผิงห่ายก็ยังจบมาจากคณะการต่อสู้ของสถาบันการสงครามแห่งนี้ด้วย เห็นได้ชัดว่า พวกเขาไม่ใช่แค่เชี่ยวชาญในเรื่องของการบ่มเพาะร่างกายเท่านั้น แต่พวกเขายังเชี่ยวชาญในเรื่องของการใช้ดาบอีกด้วย ซึ่งมันลงตัวกับความสามารถที่เขามีอยู่

แต่หลังจากที่พิจารณาอย่างละเอียดแล้ว หลี่เย้าก็ยังคงไม่อาจตัดมหาวิทยาลัยเชินห่ายออกไปจากตัวเลือกอันดับแรกของเขาได้

เมื่อนามาแล้ว เขาได้เคยรับปากกับตาแก่ของเขาเอาไว้ว่า เขาจะกลายเป็นผู้สร้างอาร์ติเฟ็กซ์ การกลายเป็นผู้ฝึกตนประเภทการต่อสู้นั้น จะทำให้เขาหลุดออกจากเส้นทางที่เขาฝันเอาไว้

และข้อเสนอของครูใหญ่จ้าวก็ตรงกับเป้าหมายที่เขาต้องการ

ถึงแม้ว่าคณะอาร์ติเฟ็กซ์ของมหาวิทยาลัยชิงหยุนจะไม่ได้อยู่ในระดับสูง เทียบเท่ากับมหาวิทยาลัยเชินห่าย แต่พวกเขาก็ยังสามารถวิจัยเรื่องของอนุภาคพลังงานวิญญาณได้ เห็นได้ชัดว่า พวกเขามีความโดดเด่นในแบบของตัวเองอยู่

ซึ่งมันค่อนข้างเหมาะกับความชอบของหลี่เย้า และทางนิกายซื่อเซียวก็จะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้กับเขา หลังจากที่เรียนจบ เขาก็จะได้เข้าทำงานในบริษัทขนาดใหญ่ ซึ่งถูกควบคุมโดยนิกายซื่อเซียว หลังจากผ่านไปหลายปี เขาก็จะสามารถมีรถใหม่, สาวๆสวยๆ, และที่พักสุดหรู มันคือเส้นทางที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ

แต่ทุกอย่างล้วนมีข้อเสีย เมื่อเขาเซ็นสัญญากับทางนิกายซื่อเซียวไปแล้ว เขาก็จะกลายเป็นสมาชิกของนิกายซื่อเซียวอย่างเป็นทางการ ทุกการฝึกฝนของเขาจะต้องถูกพิจารณาผ่านทางนิกายก่อน อนาคตของเขาจะถูกขีดขั้นเอาไว้ และเขาไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้

ในเมื่อนิกายซื่อเซียวรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ เขาก็จะต้องศึกษาในเรื่องที่จะสามารถนำไปใช้กับงานในอนาคตของเขา และกลายเป็นฟันเฟืองชิ้นหนึ่งของเครื่องกลอาร์ติเฟ็กซ์ขนาดใหญ่ เขาต้องอุทิศตัวเองให้กับนิกายซื่อเซียว

นี่คือเรื่องที่หลี่เย้าไม่สามารถยอมรับได้

หลังจากที่พิจารณาทุกอย่างดีแล้ว หลี่เย้าก็ยังคงตั้งมั่นอยู่กับทางเลือกแรก เขาจะเดินหน้าต่อสู้เพื่อเข้าสู่ 50 อันดับแรกของการแข่งขันรอบสุดท้าย แล้วเขาก็จะได้รับเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยเชินห่าย!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถเข้าสู่ 50 อันดับแรกได้ อย่างน้อยเขาก็ยังพอจะสามารถสู้ให้ได้รับคะแนนพิเศษ 20 คะแนน และเขาก็จะได้ประโยชน์จากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยอย่างมาก

มหาวิทยาลัยเชินห่ายตัวเลือกเดียวของเขา

“มาเริ่มการแข่งขันรอบสุดท้ายกันเถอะ! ฉันอดใจรอแทบไม่ไหวแล้ว!”

เขาเงยหน้ามองเมฆสีเหลืองโคลนบนท้องฟ้า ที่ถูกเรือธงเหลียวหยวนฮ่าวชน ราวกับภาพของนกยักษ์ตัวหนึ่ง หลี่เย้าเลียริมฝีปากและชูกำปั้นขึ้นไปบนท้องฟ้า

“รอก่อนเถอะ แล้วฉันจะทำให้ทุกคนได้เห็นความหน้ากลัวของผู้สร้างอาร์ติเฟ็กซ์ที่ไร้ยางอายคนนี้!”