ตอนที่ 8 : ความมหัศจรรย์ของร้านค้า
2 สัปดาห์ต่อมาฟ่านหลินวนเวียนอยู่กับสวนและเหมืองแร่เพียงแค่สองแห่งทุกๆ เช้าฟ่านหลินจะทำงานที่สวนและหลังจากเสร็จที่สวนเขาก็จะหมกตัวอยู่ในเหมืองทั้งวัน ตอนนี้เขาเหมือนกับหมูที่ชาวฝรั่งเศษใช้หาเห็ดทรัฟเฟิล สายตาของเขาคอยสาดส่องไปตามผนังถ้ำอยู่ตลอดเวลาเพื่อมองหาแสงกระพริบที่บอกตำแหน่งของแร่
น่าเสียดายที่ฟ่านหลินไม่สามารถสร้างโรงแปรรูปได้ไม่งั้นเขาคงมีก้อนแร่ราคาแพงอยู่เต็มกระเป๋าและพร้อมที่ขายให้กับบริษัทจิวเวอร์รี่ในราคาหลายแสนดอลลาร์ แต่ตอนนี้ฟ่านหลินมีเพียงก้อนแร่ดิบเท่านั้นซึ่งขายได้ราคาไม่สูงมากนัก ทำให้เขาได้แต่อดทนเท่านั้น
ทุกๆ 3 - 4 วันฟ่านหลินจะต้องลงจากเขาไปส่งผักที่ทางร้านได้ออเดอร์มาและเขาจะกลับมาพร้อมกับออเดอร์ล็อตใหญ่ทุกครั้ง ตอนนี้ฟ่านหลินนั้นอยากจะได้ผู้ส่วนในการทำสิ่งต่างๆ เหลือเกินเขาคิดอยากจะจ้างผู้ช่วยสักคน แต่พอคิดไปคิดมาแล้วเขาคิดว่ามันคงจะไม่เหมาะที่จะให้คนอื่นนั้นรู้เรื่องของสวนแห่งนี้
ฟ่านหลินเปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมาดูเพื่อเช็คว่าเขานั้นเหลือ exp อีกเท่าไหร่ถึงจะเลื่อนเป็นระดับ 2
สวนจันรทรา : ระดับ 1
Exp : 7421/10000
EC : 24134
ค่าสถานะพิเศษเพิ่มเติม : ความเร็วในการเติบโตของผลผลิตเพิ่มขึ้น 300%
: คุณภาพของผลผลิตเพิ่มขึ้น
''อืม... เก็บเกี่ยวรอบหน้าเลเวลของระบบก็คงจะอัพแล้วสินะ''
ฟ่านหลินถอนหายใจเพราะการอดทนของเขาใกล้จะประสบผลแล้ว แม้การที่เขาขายแร่ให้กับระบบจะได้เงินกับ exp ก็ตามแต่เขาคิดว่านำมันไปแปรรูปและนำไปขายให้กับพวกบริษัทด้านนอกคงได้กำไรมากกว่า อย่างน้อยเขาก็จะได้มีเงินไว้สำหรับซื้อสิ่งของจำเป็นต่างๆ ในอนาคต
ยามเย็นมาถึงอย่างรวดเร็วฟ่านหลินถอนหายใจพร้อมกับเดินออกจากถ้ำ
''โชคดีจริงๆ ที่วันนี้ไม่เจอกับมอนสเตอร์เหมือนวันแรก''
เขาบ่นออกมาตลอดสองสัปดาห์ที่เขาอยู่ในเหมืองนั้นเขาไม่เคยเจอมอนสเตอร์อีกเลยนอกจากเจ้าสไลม์ในวันแรก เขาถามกับเจ้าระบบแล้วเจ้าระบบก็ตอบเพียงว่าเขานั้นอยู่เพียงชั้นแรกของเหมืองทำให้ไม่มีมอนสเตอร์มากนัก และประกอบกับแร่ที่ปรากฏขึ้นอยู่แทบทุกตารางนิ้วในผนังถ้ำทำให้เขานั้นแทบจะไม่มีเวลาสำรวจส่วนอื่นของถ้ำเลยนอกจากบริเวณช่วงต้นของถ้ำ
ฟ่านหลินกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับทำกับข้าวอย่างง่ายๆ ทาน ในขณะที่เขากำลังนั่งกินข้าวอยู่นั้นเขาก็บ่มพึมพำออกมา
''อยากได้แม่บ้านไว้คอยทำอาหารให้จังเลยน๊า ~''
เมื่อได้ยินฟ่านหลินบ่นเจ้าระบบก็พูดสวนกลับขึ้นมาทันที
[ นายท่านบ่นเหมือนกับคนแก่เลยทั้งที่ยังอายุไม่ถึง 25 ด้วยซ้ำ ]
ฟ่านหลินได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตอบกลับ
''แกจะไปรู้อะไร การที่กลับบ้านมาเหนื่อยๆ แล้วมีคนทำกับข้าวรอเนี่ยมันคือสวรรค์อย่างหนึ่งของคนทำงานหนักเลยนะเฟ้ย !''
[ อื้มๆ... งั้นนายท่านสนใจจะจ้างแม่บ้านสักคนไหมหล่ะ ? ]
เมื่อฟ่านหลินได้ยินคำพูดของเจ้าระบบเขาก็แปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของมันก่อนจะพูดขึ้น
''ฉันจะทำอย่างงั้นได้ยังไงกันหล่ะ นายก็รู้ว่าสวนแห่งนี้เป็นความลับสุดยอดของตระกูลฉัน จะให้เอาเรื่องนี้ไปบอกกับคนอื่นได้ยังไงกัน''
[ งั้นนายท่านก็หาเจ้าสาวสักคนสิ !! ]
พรู๊ดดดด !! แค๊กๆ !!
ฟ่านหลินที่ได้ยินคำพูดของเจ้าระบบก็ถึงกับพ่นข้าวด้วยความตกใจก่อนจะไอแค๊กๆ หลังจากควบคุมสติได้เขาก็พูดขึ้น
''นายพูดเหมือนกับเจ้าสาวดีๆ เป็นหัวผักกาดที่เจอได้ตามถนนงั้นแหละ''
เมื่อได้ยินแบบนั้นเจ้าระบบก็พูดขึ้นทันที
[ โถ่ ~ นายท่านของข้า ท่านเป็นคนที่ขยันทำงานจะตายอีกอย่างหน้าตาของนายท่านก็ไม่ได้เลวร้ายสักหน่อย เดียวก็เจอเองแหละ ]
เมื่อฟ่านหลินได้ยินก็ใจชื้นขึ้นเล็กน้อยกับคำปลอบใจของเจ้าระบบ ก่อนจะตอบกลับ
''ฉันก็หวังว่าอย่างงั้นอะนะ''
[ งั้นข้าจะช่วยนายท่านแสกนหาสาวงามมาเป็นเจ้าสาวให้ไหมหล่ะ ? ]
ฟ่านหลินได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะพูดขึ้น
''นายจะไปหาที่ไหนในเมื่อนายตัวติดกับฉัน แถมวันๆ ฉันก็ยังอยู่เพียงแค่เหมืองกับสวนผัก กับตลาดอีกนิดหน่อยจะไปเจอสาวงามแบบนั้นได้ยังไงกัน แถมที่นี้ก็บ้านนอกเสียด้วย''
[ อืม... ก็ถูกของนายท่านนะ แต่อนาคตก็ไม่แน่หรอกนะนายท่าน ]
ฟ่านหลินงุนงงเล็กน้อยกับคำพูดอันกำกวมของมัน ก่อนจะเลิกสนใจและจัดการกับอาหารตรงหน้าพร้อมกับล้างจานจนเรียบร้อยและไปเข้านอน
.................................................................................................
เช้าวันต่อมาในขณะที่ฟ่านหลินกำลังรดน้ำแปลงองุ่นอยู่นั้นเขาก็สังเกตุเห็นบางอย่าง
''โอ้ ~ เจ้าองุ่นเริ่มออกผลแล้ว !!''
ฟ่านหลินจ้องมองพวงองุ่นสีม่วงตรงหน้าของเขาก่อนจะสังเกตุดีๆ ก็พบว่ามันมีขนาดพอๆ กับลูกองุ่นในท้องตลาดแต่เล็กกว่านิดหน่อย ทั้งที่มันยังโตไม่เต็มที่แท้ๆ กลับมีขนาดนี้แล้วหากมันโตเต็มที่จะคงจะใหญ่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ฟ่านหลินเกาหัวเบาๆ ก่อนจะคิดว่าเจ้าบัพเพิ่มคุณภาพมันจะแรงไปรึเปล่า ฟ่านหลินพอจะเข้าใจได้ว่าพวกผักที่มีขนาดใหญ่นั้นไม่มีปัญหาอะไรเพราะปัจจุบันก็มีผักแบบนี้ขายอยู่ทั่วไปในเมือง แต่กับผลไม้มันดูจะไม่แปลกไปเสียหน่อยเหรอ ?
เขาคิดอยู่สักพักก่อนจะเลิกสนใจมันเมื่อรดน้ำต้นองุ่นทั้งหมดเสร็จเขาก็มุ่งหน้าไปยังแปลงสตรอเบอร์รี่ ก่อนจะพบว่ามันทั้งหมดโตเต็มที่พร้อมเก็บเกี่ยวแล้วฟ่านหลินไม่รอช้าควักตระกร้าออกมาจากกระเป๋าและไล่เก็บเจ้าสตรอเบอร์รี่สีแดงสดลูกโตที่มีขนาดมากกว่า 4เซนฯ
ฟ่านหลินมองมันแล้วอดใจไม่ไหวถึงขั้นต้องลองยัดมันเข้าปากแบบสดๆ ทันทีที่ฟ่านหลินลองกัดลงไปน้ำที่อยู่ในสตรอเบอร์รี่ก็แตกออกมาสร้างความสดชื่นให้กับเขาพร้อมกับความเปรี้ยวอมหวานที่เป็นเอกลักษณ์รสชาติอันแสนอร่อยกระจายอยู่เต็มปากของเขา ทำเอาเขาอยากจะร้องไห้ออกมาเพราะเขาไม่คิดว่าสตรอเบอร์รี่ที่เขาปลูกจะอร่อยขนาดนี้
''อร่อยโครต !! นี่มันสุดยอดยิ่งกว่าของราคาแพงในห้างหรูเสียอีก หากแพ็คเป็นกล่องคงขายได้มากกว่า 20ดอลลาร์ชัวร์''
ฟ่านหลินอดใจไม่ไหวขว้าอีกลูกใส่ปลาทันที ก่อนจะเดินเก็บทีละผลใส่ตระกร้าระหว่างการเก็บสตรอเบอร์รี่ฟ่านหลินพยายามบังคับตัวเองไม่ให้กินสตรอเบอร์รี่เขาเก็บ ด้วยการที่เขาปลูกสตรอเบอร์รี่ไว้จำนวนมากทำให้เขาใช้เวลากว่า 4 ชั่วโมงในการเก็บ
หลังจากนั้นฟ่านหลินก็แบ่งสตรอเบอร์รี่กว่า 30% โยนเข้าร้านค้าของระบบเมื่อฟ่านหลินโยนสตรอเบอร์รี่เข้าร้านค้าของระบบเสร็จเสียงของเจ้าระบบก็ดังขึ้น
[ ขอแสดงความยินด้วยนายท่าน นายท่านอัพระดับของระบบถึงระดับที่ 2 เรียบร้อยแล้ว นายท่านจะได้รับของขวัญเป็นกล่องของขวัญหนึ่งกล่อง และฟังชั่นของร้านค้าก็เปิดให้นายท่านได้ใช้อย่างสมบูรณ์แล้ว ~ ]
เสียงของเจ้าระบบดูจะมีความสุขเอามากๆ ทำเอาฟ่านหลินงุนงงเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปเช็คที่ฟังชั่นร้านค้า
เมื่อฟ่านหลินเข้ามาที่หน้าต่างของฟังชั่นร้านค้าก็พบว่ามีหมวดหมู่อยู่มากมายที่ถูกจัดเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ และยังมีหมวดหมู่ย่อยอีกเยอะแยะไปหมดแต่ถึงอย่างงั้นก็ยังคงมีบางหมวดที่ยังเป็นสีดำอย่างเช่น หมวดแบบแปลน ฟ่านหลินไม่ได้สนใจหมวดที่เป็นสีดำเขาพุ่งเป้าไปยังหมวดที่เข้าถึงได้มีทั้ง เมล็ดพันธุ์ , สิ่งก่อสร้าง , สัตว์ , ทักษะ , อุปกรณ์ , เม็ดยา และอื่นๆ
ฟ่านหลินไม่รอช้ากดเข้าไปที่สิ่งก่อสร้างทันทีและจิ้มไปที่โรงหลอม และโรงแปรรูปทันที
โรงหลอม
ราคา : 15000 EC
โรงแปรรูป
ราคา : 20000 EC
ฟ่านหลินเห็นราคาแล้วก็ตกใจเล็กน้อยก่อนจะบ่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้
''แพงใช้ได้เลยแหะ แต่ก็นะ''
ฟ่านหลินไม่รอช้ากดซื้อโรงหลอมทันที ทันทีที่ฟ่านหลินกดซื้อหน้าต่างก็ปรากฏออกมาซึ่งมีให้เลือก ตกลง กับ ยกเลิก เหมือนหน้าต่างคำเตือนปกติทั่วไปเมื่อฟ่านหลินกด ตกลง หน้าต่างโฮโลแกรมสามมิติก็ปรากฏออกมาซึ่งมันเป็นแผนที่ของสวนจันทราในปัจจุบัน เขาเห็นตัวเองอยู่ในโฮโลแกรมนั้นด้วยถึงกับหัวเราะแห้งๆ ออกมา
ฟ่านหลินเลือกตั้งโรงหลอมไว้ทางใต้ของสวน และตั้งโรงแปรรูปไว้ข้างๆ กันเขากดยืนยันในการสร้างจากนั้นพื้นที่บริเวณที่ฟ่านหลินเลือกก็ปรากฏเส้นด้ายสีแดงล้อมรอบบริเวณนั้นอยู่เขาอดสงสัยไม่ได้จึงถามกับเจ้าระบบ
''ด้ายสีแดงนั่นคืออะไรงั้นเหรอเจ้าระบบ ?''
[ มันคือเส้นกั้นอาณาเขตหน่ะนายท่านเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นรุกล้ำไปในเขตก่อสร้าง ]
เมื่อได้ยินว่าเขตก่อสร้างเขาก็สงสัยขึ้นมาทันที
''เขตก่อสร้าง ? แล้วใครเป็นคนมาสร้างพวกมันกันละ ?''
[ อืม... พวกคนแคระหน่ะนายท่าน ]
ฟ่านหลินได้ยินก็แทบอยากจะร้องออกมา
''คนแคระ ?!''
[ ถูกแล้วนายท่านเหล่าคนแคระนั้นเป็นสุดยอดนายช่าง ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะมาสร้างสิ่งก่อสร้างให้พวกเรา ]
ฟ่านหลินที่ได้ยินก็พยักหน้าเบาๆ เพราะเขาเคยได้เห็นมังกรและสไมล์มาแล้วฉะนั้นคนแคระจึงคงน่าจะมีอยู่เหมือนกัน เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งหนึ่งที่เขาอยากจะเจอมาตั้งแต่เด็ก เขาจึงถามกับเจ้าระบบ
''นี่เจ้าระบบ หากมีคนแคระแล้วก็แปลว่าเอลฟ์ก็มีด้วยงั้นสิ''
เมื่อได้ยินแบบนั้นเจ้าระบบก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
[ แน่นอนนายท่าน เหล่าเอลฟ์นั้นเป็นสุดยอดในด้านเวทมนต์ การคิดคำนวนและด้านอื่นๆ และสิ่งที่โดดเด่นที่สุดของเหล่าเอลฟ์ก็คือ หน้าตาอันงดงามและหล่อเหลา ดังนั้นนายท่านมีโอกาสพบพวกเขาแน่นอน ]
''โอ้ ~''
เมื่อได้ยินแบบนั้นฟ่านหลินก็มีความุ่งมั่นในการอัพระดับของระบบขึ้นอีกหลายเท่าตัว เขาฝันมาตั้งแต่เด็กว่าอยากจะพบเจอเอลฟ์สาวสวยสักครั้งหนึ่ง แน่นอนละไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสธการจะพบเจอกับสาวงามหรอก
ฟ่านหลินหัวเราะคิกคักก่อนจะนึกถึงช่วงเวลาที่เขาจะได้พูดคุยกับเอลฟ์สาวสวยนั่นก็เพียงพอทำให้เขามีแรงขุดเมืองไปอีกหลายวันแล้ว
------------------------------------------------------------------------------------------
- เนื้อเรื่องแต่ละตอนมันจะสั้นๆ หน่อยนะเพราะมันเขียนยามว่างเท่านั้น