ตอนที่ 2 : สวนหลังบ้าน

ฟ่านหลินตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตั้งสติและใช้มือของตัวเองลูบ ๆ ไปตรงหน้าต่างคำประกาศข้างหน้า ปรากฏว่ามันของฟ่านหลินทะลุผ่านไปสะอย่างงั้น ฟ่านหลินเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะพูดขึ้น

''นายท่านคนใหม่ หมายความว่ายังไง ?''

ทันทีที่ฟ่านหลินถามคำถามออกไปประโยคในหน้าต่างสีฟ้าก็เปลี่ยนไปเป็น

[ เนื่องด้วยที่นายท่านคนเก่า ฟ่านจือคง ได้ตายลงทุกอย่างของท่านจึงจำเป็นจะต้องถูกส่งต่อ ซึ่งท่านคือผู้ที่มีสายเลือดของ ฟ่านจือคง โดยตรงดังนั้นคุณสมบัติของท่านจึงครบถ้วนที่จะเป็นนายท่านคนใหม่ ]

ฟ่านหลินที่ได้อ่านก็ตกใจเล็กน้อยก่อนจะคิดกับตัวเอง

' มันพูดกับตรูด้วยเว้ย !'

จากนั้นหน้าต่างประโยคก็ได้เปลี่ยนอีกครั้ง

[ แน่นอนเพื่อให้ข้าได้สื่อสารกับนายท่านได้อย่างรวดเร็ว ข้าจึงเชื่อมต่อตัวเองกับจิตสำนึกของท่านโดยตรงเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการของนายท่านได้ตลอดเวลา ]

ฟ่านหลินงุนงงเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม

''งั้นนายก็อยู่ในหัวของฉันงั้นสิ ? แล้วเจ้าหน้าต่างตรงหน้าของฉันนี่คืออะไร ?''

[ ถูกต้องนายท่าน ตอนนี้ข้าอยู่ในหัวของนายท่านส่วนหน้าต่างตรงหน้าของนายท่านนั้นคือหน้าต่างแสดงคำอธิบายต่าง ๆ หรือคำพูดของข้า ]

ฟ่านหลินพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้น

''หากนายอยู่ในหัวของฉันแล้วทำไมนายถึงพูดคุยกับฉันตรง ๆ ไม่ได้ละอย่างเช่นโทรจิตแบบในหนังอะไรแบบเนี้ย''

ทันใดนั้นคำพูดในหน้าต่างก็เปลี่ยนไปทันที

[ ฮ่าๆ ข้าว่านายท่านคงดูหนังมากไปแล้วละ แม้ข้าจะทำเช่นนั้นได้ก็จริงแต่ด้วยระดับของข้าในตอนนี้คงเป็นไปได้ยาก ]

''นายทำได้ ? ในอนาคตงั้นเหรอ ?''

[ ถูกต้อง ]

ฟ่านหลินพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะถาม

''และการที่ฉันมีนายอยู่ในหัวนั้นมันช่วยอะไรฉันยังไง ?''

[ อืม... การใช้ชีวิตที่สวนของท่านอาจยากลำบากข้านั้นสามารถช่วยอำนวยความสะดวกของท่านได้ในเรื่องต่างๆ แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับระดับของข้าด้วย ]

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็รู้สึกแปลกเล็กน้อยเพราะเจ้านี่มันจะพูดถึงระดับของตัวมันเสมอ ทำให้ฟ่านหลินรู้สึกสงสัยแล้วอยากรู้ขึ้นมาจึงเอ่ยถาม

''แล้วฉันจะเพิ่มระดับของนายได้ยังไง ?''

[ ท่านเพียงแค่ปลูกผักทำสวนให้มากขึ้นเพื่อช่วยในการพัฒนาของข้าก็พอ ]

คำตอบของเจ้านี่ทำเอาฟ่านหลินงุนงงยิ่งกว่าเดิมปลูกผักทำสวน ? จะเพิ่มระดับด้วยของแบบนั้นงั้นเหรอ ? ในขณะที่ฟ่านหลินกำลังสงสัยอยู่นั้นหน้าต่างก็เปลี่ยนคำพูดของมันเพื่ออธิบายให้ฟ่านหลินเข้าใจได้ง่ายขึ้น

[ หากจะพูดอย่างง่ายก็เหมือนกับที่ท่านเล่นเกมส์ปลูกผักนั่นแหละ ท่านจำเป็นจะต้องขายสิ่งที่ท่านปลูกและสร้างสิ่งต่างๆ พร้อมกับขายพวกมันให้กับระบบเพื่อเพิ่มระดับของตัวละครของท่าน แต่ข้านั้นต่างกันเพียงแค่ท่านจะเลือกขายให้หรือไม่ก็ได้ขอเพียงท่านปลูกและสร้างสิ่งก่อสร้างก็สามารถเพิ่มระดับของข้าได้เช่นกัน ]

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็พยักหน้าเข้าใจมันง่ายกว่าที่เขาคิดเอาไว้มากเลยมันแทบจะเหมือนกับเกมส์ Har**** moon หรือ Farm**** เลยทีเดียวในขณะที่ฟ่านหลินกำลังคิดอยู่นั้นเขาก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม

''นายบอกว่าฉันสามารถขายหรือไม่ขายของให้กับนายก็ได้อย่างงั้นเหรอ ?''

[ ฮ่าๆ ถูกต้องแล้วนายท่านหากนายท่านขายของให้กับข้าท่านก็จะได้เหรียญเพื่อไปซื้อเมล็ดพันธุ์ต่างๆ มาปลูกหรือสร้างสิ่งปลูกสร้าง แต่ท่านก็สามารถนำพวกมันไปขายตลาดด้านนอกได้เช่นกัน ]

''แล้วฉันนำเมล็ดจากข้างนอกมาปลูกได้ไหม ?''

[ ได้อยู่แล้วนายท่าน แต่ว่าเมล็ดที่ถูกนำมาจากข้างนอกจะได้ผลผลิตที่ต่ำกว่ามาตราฐานของระบบอยู่ระดับหนึ่ง ]

ฟ่านหลินพยักหน้าจากนั้นหน้าต่างคำพูดก็เปลี่ยนประโยคของมัน

[ เอาละพูดกันมามากพอแล้วข้าว่าท่านควรจะไปดูสถานที่ทำงานของท่านเสียหน่อย เพื่อให้ท่านจะได้วางแผนได้อย่างรอบคอบมากขึ้น ]

ฟ่านหลินพยักหน้าก่อนจะถาม

''แล้วฉันต้องไปทางไหนละ ? นายบอกว่าสวนหลังบ้านสิใช่ม่ะ ?''

[ ใช่แล้วนายท่าน มีประตูด้านหลังบ้านอยู่ ]

ฟ่านหลินเดินไปตามทางก่อนจะเปิดประตูหลังบ้านออกไปก็พบว่ายังมีทางเดินยาวๆ ต่อไปอีกฟ่านหลินเดินไปตามทางก่อนจะพบกับประตูอีกบานหนึ่งที่ถูกล้อมด้วยรั้วดอกไม้ ฟ่านหลินหยุดยืนอยู่หน้าประตูเล็กน้อยก่อนจะกลืนน้ำลาย

[ มัวรออะไรละนายท่านเปิดเข้าไปเลยสิ ]

''ฉันกำลังทำใจอยู่นะ''

[ ทำใจ ? ทำใจเรื่องอะไรนายท่าน ? ]

''ฉันสงสัยมาตลอดตั้งแต่เด็กแล้วว่าปู่ของฉันทำไร่แบบไหนกัน เขาถึงได้ดูมีความสุขกับชีวิตหลังเขาแบบนี้และดูเขาจะรักไร่นี้มากถึงขนาดว่าตายไปแล้วก็ยังอยากให้ฉันมาดูแลรับช่วงต่อ''

[ เอาน่านายท่าน ต่อให้ท่านสงสัยหรือทำใจไปก็เท่านั้นในอนาคตอาจมีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับนายท่านอีกมาก ]

ฟ่านหลินที่ได้อ่านก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปผลักประตูตรงหน้า