ตอนที่ 10 : เจอเอลฟ์ด้วยหล่ะ !!

ฟ่านหลินได้ยินก็ตกใจก่อนจะถามกลับไป

''โลกฝั่งนั้นหมายความว่ายังไง ?''

เมื่อเจ้าระบบได้ยินก็ถามกลับมาทันที

[ แล้วนายท่านคิดว่าคนแคระเหล่านั้นมาจากไหนกันหล่ะ ? ]

ฟ่านหลินลูบคางตัวเองเบาๆ ก่อนจะตอบ

''ตอนแรกฉันคิดว่าพวกเขาถูกระบบสร้างขึ้นมาหน่ะ''

[ นายท่านเข้าใจผิดแล้วหล่ะ เหล่าคนแคระเหล่านั้นถูกเชิญมาจากแอสเทียร์หน่ะ ]

''แอสเทียร์ ?''

ฟ่านหลินพูดออกมาพร้อมกับเครื่องหมายคำถามเต็มหัว เจ้าระบบก็อบกลับเพื่อคลายข้อสงสัยของเขาอย่างรวดเร็ว

[ แอสเทียร์คือโลกอีกใบหนึ่งที่อยู่ในมิติอื่นหน่ะนายท่าน โดยที่แอสเทียร์จะได้รับการดูแลโดยเหล่าเทพต่างๆ รวมถึงเทพธิดาเทียน่าด้วย ]

''เทพที่ให้พรกับทะเลสาบสินะ''

[ ถูกต้องแล้วนายท่าน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างดินแดนแห่งนี้จึงถูกเชื่อมโยงกับแอสเทียร์ ]

ฟ่านหลินพยักหน้าก่อนหันหน้ากลับไปถาม

''ถ้ามันเชื่อมโยงกันแล้วทำไมถึงไม่มีคนจากโลกฝั่งนู้นหลุดเข้ามาที่นี้เลยหล่ะ ?''

[ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันนายท่าน จากที่รู้มาดูเหมือนสวนแห่งนี้จะถูกในมิติที่เป็นเอกเทศจากมิติอื่นๆ โดยสิ้นเชิงและทางเดียวที่จะมายังสถานที่แห่งนี้ได้ก็จำเป็นจะต้องถูกเลือกโดยเหล่าเทพหรือเทพธิดาเท่านั้น ]

''อืมๆ...''

ฟ่านหลินพยักหน้าพยายามย่อยเรื่องราวต่างๆ ที่พึ่งได้รับมาให้ดีเพราะตอนนี้มันเหมือนว่าเขาหลุดเข้ามาในนิยายแฟนตาซีของนักเขียนสักคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวของสวนแห่งนี้ ทั้งมังกรที่ใช้เหมืองใต้ภูเขาเป็นห้องนอน ทั้งคนแคระ และเจ้าระบบที่อยู่ในหัวของเขา รวมถึงการตายของคุณปู่ของเขาด้วย ก่อนหน้านี้ฟ่านหลินเคยคิดว่าตัวเองนั้นอยู่ในความฝันของตัวเขาเอง เขาคิดว่าอาจจะตื่นขึ้นในสักวันหนึ่งและกลับไปเป็นพนักงานเงินเดือนอีกครั้ง

ฟ่านหลินเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆก่อนจะถอนหายใจออกมา เมื่อเจ้าระบบเห็นแบบนั้นก็พูดออกมาทันที

[ อย่าคิดมากน่าเจ้านาย ]

''นั่นสินะ''

[ เอาหล่ะเจ้านายเราไปดูโรงแปรรูปกันดีกว่า ในนั้นอาจมีอะไรดีๆ ที่เปลี่ยนอารมณ์ของนายท่านได้ด้วยนะ ]

เมื่อได้ยินแบบนั้นฟ่านหลินก็แสดงสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าและเดินตรงไปที่โรงแปรรูปใกล้ๆ เมื่อเอาเปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกใจเพราะร้านถูกตกแต่งอย่างงดงามแตกต่างจากโรงหลอมเป็นอย่างมากและรอบทั้งร้านจะมีเถาวัลย์สีเขียวและดอกไม้พันอยู่ทั่วไปหมดทำให้บรรยากาศดูเป็นธรรมชาติอย่างมาก เขาเดินไปรอบๆ ร้านก็ต้องงุนงงเล็กน้อยเพราะชื่อมันบอกว่าเป็นโรงแปรรูป แต่ไหงถึงกลับไม่มีเครื่องไม้เครื่องอยู่น้อยเช่นนี้

''นี่เจ้าระบบ ทำไมโรงแปรรูปถึงมีเครื่องมือน้อยแบบนี้หล่ะ ? แตกต่างจากโรงหลอมมากเลยนะ หรือเงินทั้งหมดถูกเอาไปใช้ในการตกแต่ง ?''

เมื่อเจ้าระบบได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาก่อนจะพูดขึ้น

[ จะเป็นไปได้ยังไงหล่ะนายท่าน เหตุผลที่โรงแปรรูปนั้นมีเครื่องไม้เครื่องมือไม่มากนักเพราะโรงแปรรูประดับ 1 นั้นไม่สามารถแปรรูปอะไรได้มากนักจึงทำให้เครื่องมือมีอยู่น้อย และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือพนักงานของโรงแปรรูปนั้นโดดเด่นเรื่องการใช้เวทมนต์ทำงาน จึงทำให้เครื่องมือนั้นไม่ค่อยจะมีประโยชน์สักเท่าไหร่สำหรับพวกเขา ]

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกมาได้เขาจึงเอ่ยปากถามกับเจ้าระบบทันที

''เจ้าระบบอย่าบอกนะว่าพนักงานของโรงแปร-''

แต่ยังไม่ทันทีฟ่านหลินจะพูดจบก็มีเสียงอันไพเราะเสียงหนึ่งดังออกมาจากด้านหลังร้าน

''โอ้ ~ นายท่านมาเยี่ยมพวกเรางั้นเหรอคะ ?''

ฟ่านหลินที่ได้ยินเสียงของเธอก็ตกใจก่อนจะหันไปทางต้นเสียง เมื่อเขาหันไปก็พบกับผู้หญิงผมทองหน้าตางดงามคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังร้านเธอสวมสุดกระโปงสีเขียวอ่อน ทำให้เข้ากับผิวอันขาวเนียนของเธอไม่น้อย ฟ่านหลินจ้องมองเธอเล็กน้อยก่อนจะสังเกตุเห็นหูของเธอเพราะเธอนั้นรวบผมอยู่ทำให้หูของเธอนั้นเด่นชัดจนทำให้เขาสักเกตุเห็นได้อย่างง่ายดาย ใบหูที่แหลมยาวของเธอรวมกับใบหน้าที่งดงามราวกับสาวแรกรุ่นทำให้ฟ่านหลินรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอนั้นเป็นอะไร

'เอลฟ์หล่ะ เอลฟ์ ! โอ้ว ~ พระเจ้าเธอสวยมากเลย'

ฟ่านหลินมองเธอด้วยใบหน้าหลงใหลในตอนนี้เขาอยากจะเข้าไปมองเธอใกล้ๆ เป็นอย่างมากเขานั้นอยากจะเจอเอลฟ์มาตั้งแต่เด็กๆ ดังนั้นการที่เขาเจอเธอทำให้เขานั้นแทบจะเก็บอาการไม่อยู่

เธอเดินเข้ามาหาฟ่านหลินก่อนจะก้มหัวเล็กน้อย

''สวัสดีค่ะนายท่าน ดิฉันชื่อทีน่าเป็นหัวหน้าของเหล่าพนักงานในโรงแปรรูปที่นี้''

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็พูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

''สะ หวัด ดะ ครับ... ผมฟ่านหลิน ยะ ยินดีที่ได้ยินรู้จักครับ''

เมื่อเธอเห็นท่าทีของฟ่านหลินก็หัวเราะคิกคักออกมารอยยิ้มของเธอทำเอาฟ่านหลินอยากจะหันไปเอาหัวโขกกับกำแพงเพื่อระงับอาการของเขา เมื่อเจ้าระบบเห็นท่าทีของเจ้านายตัวเองก็รู้สึกอยากจะเอามือก่ายหน้าผากด้วยความอาย แต่น่าเสียดายที่มันนั้นไม่มีมือมันจึงทำได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมาเท่านั้น

ฟ่านหลินหลงไปรอยยิ้มของทีน่าจนทำให้อดไม่ได้ที่จะตบมือเบาๆ เพื่อเรียกสติของเขากลับมา

''นายท่านคะ !''

''อะ.. โอ้ว ! กลับมาแล้วครับ''

เมื่อฟ่านหลินรู้ตัวว่าทำอะไรแปลกๆ ออกไปเขาก็ได้แต่เกาหัวแก้เขินก่อนจะกลับมาพูดคุยกับทีน่าอย่างเป็นปกติ และเซ็นชื่อในสัญญาจ้างของพวกเธอทีน่าบอกว่าคนที่เหลือยังคงเก็บของอยู่และยังไม่ได้เดินทางมาที่นี้ดังนั้นฟ่านหลินจึงไม่สามารถพบพวกเธอได้

ฟ่านหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงท่าทีเสียดายออกมาอย่างชัดเจนจนทำให้ทีน่าหัวเราะออกมา หลังจากพูดคุยอีกเล็กน้อยฟ่านหลินก็กลับไปทำงานที่สวนต่อในขณะที่เขากำลังรดน้ำแปลงสตรอเบอร์รี่อยู่นั้นเขาก็หันมาถามกับเจ้าระบบ

''นี่เจ้าระบบ ฉันสงสัยว่าฉันสามารถจ้างพวกเธอมาทำงานที่สวนของฉันได้รึเปล่า ?''

[ นายท่านสามารถทำได้หากนายท่านอัพระดับของระบบจนถึงระดับ 3 ]

เมื่อได้ยินแบบนั้นฟ่านหลินก็แสดงสีหน้าดีใจออกมาทันที การได้ทำสวนกับสาวงามอย่างพวกเธอนั้นเป็นความฝันของชาวสวนทั้งมวลเลยทีเดียวและการที่เหล่าเอลฟ์นั้นเป็นที่รักของธรรมชาติเขาอาจจะได้คำแนะนำดีๆ จากพวกเธออีกด้วย

ในตอนนี้ฟ่านหลินเริ่มวาดฝันเกี่ยวกับการทำสวนของเขาแล้ว