บทที่ 26 งานเลี้ยงฉลองที่ Aqua Brook
บทที่ 26 งานเลี้ยงฉลองที่ Aqua Brook
พออะไรๆเริ่มเข้าที่เข้าทาง ซูเถาดูจะยุ่งมากขึ้นไปอีก นอกจากเสี่ยวจิงจิงแล้ว ยังมีเด็กฝึกงานอีกสี่คนมายังที่ตำหนักแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม มีเพียงเสี่ยวจิงจิงเท่านั้นที่ถือว่าเป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของซูเถา
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าเสี่ยวจิงจิงนั้นยอมลำบากเพื่อจะได้ร่ำเรียนวิชา และซูเถานั้นก็ต้องการโฟกัสไปที่คนๆเดียว
เสี่ยวจิงจิงนั้นเป็นที่รู้จักกันในฐานะหนอนหนังสือของมหาวิทยาลัย ทำคะแนนสอบได้ที่หนึ่งทุกปี เป็นนักเรียนดีเด่นที่ได้รับทุนการศึกษาแบบเต็มจำนวน ไม่แปลกที่เธอจะสามารถเป็นลูกศิษย์ของซูเถาได้
นักศึกษาฝึกงานอีกสี่คนที่เหลือก็ได้สร้างความประทับใจให้กับซูเถาเช่นกัน คนแรกชื่อจ้าวเจี้ยน มีทักษะทางด้านบาสเก็ตบอลเป็นเลิศ คนต่อมาชื่อว่าหวังเผิง นักเรียนผู้ซึ่งหายจากการเป็นสิว ส่วนที่เหลือเป็นนักเรียนซึ่งมากด้วยความสามารถที่ถังหนานเชงได้แนะนำมา ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้เก่งเท่าเสี่ยวจิงจิง แต่ก็เป็นนักเรียนที่ทางมหาวิทยาลัยนั้นได้ให้ความสนใจและออกทุนค่าใช้จ่ายการศึกษาให้ อีกทั้งพวกเขายังเป็นนักเรียนปีสี่ซึ่งเป็นตัวแทนของแผนกแพทย์แผนจีนในการแข่งขันของมหาวิทยาลัยเจียงหนานที่กำลังจะจัดขึ้นอีกด้วย ผู้ชายมีชื่อว่าเติ้งหมิงและผู้หญิงมีชื่อว่าตี้หยวน
ซูเถาไม่ได้พูดอะไรกับพวกเขามากนัก ; กลับกันเขาได้ให้พวกเขาเรียนเกี่ยวกับเทคนิคคลื่นพลังภายในแทน จ้าวเจี้ยนซึ่งมีทักษะทางด้านกีฬาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วสามารถเรียนรู้ได้ไวที่สุด และถึงแม้ว่าเสี่ยวจิงจิงจะดูอ่อนกว่าเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว แต่ด้วยความมุ่งมั่นและการไม่ยอมแพ้ของเธอทำให้การฝึกฝนนั้นผ่านไปได้ด้วยดีทั้งหมด
ส่วนอีกสามคนนั้นดูจะไปได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โดยเฉพาะหวังเผิง ดูเหมือนเขาจะหมกมุ่นอยู่กับบางอย่างอยู่
“อาจารย์ , พวกเขาถามว่าเมื่อไหร่เราจะได้เริ่มเรียนกันจริงจังซักที ?” เสี่ยวจิงจิงถามซูเถาเป็นการส่วนตัว
ซูเถายิ้ม “ทุกอย่างต้องมีพื้นฐานเสมอ เทคนิคพลังคลื่นภายในที่พวกนายได้เรียนนั่นก็เป็นหนึ่งในทักษะการแพทย์เหมือนกัน”
เสี่ยวจิงจิงถอนหายใจ “ชั้นเข้าใจค่ะ , แต่เกรงว่าพวกเขาที่เหลือจะเบื่อเอาซะก่อนเนี่ยสิ”
“การเป็นแพทย์นั้นทุกคนย่อมต้องมีความอดทนกันทั้งนั้น หากพวกเขาไม่อยากทนแล้วละก็ พวกเขาจะล้มเลิกแล้วไปจากที่นี่ก็ได้” ซูเถายิ้ม
“แต่การแข่งขันใกล้เข้ามาแล้วนะ พวกเราไม่มีเวลาแล้ว” เสี่ยวจิงจิงตอบกลับ
ซูเถาประกาศอย่างมั่นใจ “ชั้นการันตีได้เลยว่าพวกนายทุกคนจะต้องเป็นไปตามแผนที่ชั้นได้วางเอาไว้แน่นอน”
ไม่นานหลังจากนั้น เสี่ยวจิงจิงได้ออกไปในขณะที่ซูเถาลูบคางและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หากพวกเขาต้องการที่จะประสบความสำเร็จในการแข่งขันที่จะถึงนี้ การฝังเข็มดูจะเป็นทางเลือกที่เร็วที่สุด ซึ่งหากพวกเขาสามารถฝึกฝนเทคนิคพลังคลื่นชีพจรได้อย่างเชี่ยวชาญและสามารถกักเก็บลมปราณเอาไว้ได้แล้ว เขาก็แค่สอนเทคนิคการฝังเข็มเท่านั้นเอง ซึ่งมันจะทำให้พวกเขาเป็นที่โดดเด่นในการแข่งขันครั้งนี้อย่างแน่นอน
ซูเถาได้วางแผนเตรียมเอาไว้แล้ว นอกเหนือจากการสอนเทคนิคพลังคลื่นชีพจรให้แล้ว เขายังได้เตรียมรูปแบบการสอนการฝังเข็มเอาไว้ด้วย อย่างไรก็ตาม รูปแบบนี้ก็ต้องปรับเปลี่ยนไปตามแต่ละคนเพื่อที่ทุกคนสามารถเรียนรู้ได้เร็วขึ้น
ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของซูเถาได้ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์ขึ้นมาซึ่งเขาได้ยินเสียงของเวร่าที่ปลายสาย “ชั้นอยู่ข้างนอกร้าน พอดีมีเรื่องอยากปรึกษากับนายหน่อย”
เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เวร่าไม่ได้ติดต่อกับซูเถาเลย แต่เธอก็มักจะหาเวลาส่งข้อความมาตลอด เวร่านั้นเป็นประธานของกลุ่มความร่วมมือนานาชาติ เนื่องจากเธอใช้เวลาทุกวันในการคุยกับผู้รับมรดกร้านขายยาเก่าๆนี่ แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นดูจะถูกใจซูเถามากทีเดียว
หลังจากวางสาย ซูเถาได้เดินออกไปและเห็นเวร่านั่งรออยู่ที่เบาะหลังบนรถก่อนที่เธอจะกวักมือเรียก “ขึ้นมาสิ”
ซูเถาขึ้นไปนั่งข้างๆ และได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอ ถึงแม้มันจะไม่ได้มีกลิ่นฉุน แต่มันก็ทำให้ใจเขานั้นสั่นไหว
ถึงแม้ว่าจะมีอายุแล้ว แต่ผู้หญิงชาวตะวันตกนั้นชอบที่จะใช้น้ำหอม เพราะมันสามารถปกปิดกลิ่นได้ ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมของพวกเขาเลยทีเดียว ซึ่งแต่ละคนก็มีสไตล์ที่แตกต่างกันออกไป ในขณะที่น้ำหอมของเวร่านั้นสามารถเสริมเสน่ห์ให้เธอจากภายในและเพิ่มความน่าหลงไหลอีกด้วย
เขามองไปที่เวร่าก่อนจะยิ้ม “มีอะไรงั้นเหรอ ?”
เวร่าดูจะหงุดหงิดทีเดียวในขณะที่เธอรินเครื่องดื่ม “นายต้องการให้ชั้นเข้าแทรกแซงการรื้อถอนย่านถนนเก่าไม่ใช่หรือไง ลืมไปแล้วเหรอ ?”
ซูเถาอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะถามต่อ “มีอะไรคืบหน้าบ้างมั้ย ?”
“ไว้ถึงที่หมายก่อนเราค่อยคุยเรื่องนี้กัน !” เวร่าตอบกลับ
รถได้ขับเข้าไปในอาคาร โดยชั้นที่เจ็ดนั้นได้ถูกออกแบบเป็นคลับเฮ้าส์อย่างดี ใบหน้าของพนักงานต้อนรับนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา “ท่านประธานหยานรอพวกคุนที่ Aqua Brook อยู่ ได้โปรดตามชั้นมา”
ซูเถาต้องแยกกับเวร่าพักนึงก่อนที่จะมีพนักงานชายได้พาเขาไปที่ห้องก่อนจะอธิบาย “คุณต้องเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำก่อนที่จะเข้าไปใน Aqua Brook”
กางเกงว่ายน้ำ , หมวกว่ายน้ำ และแว่นตากันน้ำถูกวางเตรียมเอาไว้บนเตียง เวร่าก็อาจจะกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ที่ห้องอื่นเช่นกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นตอนเวร่าเปลือยมาแล้ว แต่เขาก็รู้สึกร้อนๆที่จมูกพอนึกถึงสน่ห์ของเธอเวลาที่เปลี่ยนเป็นบิกินี่
Aqua Brook นั้นเป็นสระว่ายน้ำส่วนตัว ที่มีการควบคุมอุณหภูมิในระดับที่เหมาะสม
มีผู้หญิงคนนึงนอนอยู่ที่ริมสระโดยสวมแว่นกันแดด ถึงแม้จะมองไม่เห็นหน้า แต่ด้วยชุดว่ายน้ำเพียงสองชิ้นที่เธอสวมอยู่นั้น มันเผยให้เห็นถึงผิวอันขาวสวยและเอวของเธอ ผิวราวกับไข่มุกซึ้งตอนนี้มันได้บีบเข้าหากันที่บริเวณหน้าอกซึ่งมันทำให้นึกถึงใครคนนึงขึ้นมา
ผู้หญิงคนนั้นถอดแว่นกันแดดก่อนจะชูนิ้วขึ้น “ซูเถา , เราเจอกันอีกแล้วนะ !”
ซูเถาประหลาดใจกับสภาพของหยานจิ้งในตอนนี้ แต่เขาก็เข้าใจเหตุการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เนื่องจากเวร่าต้องการที่จะลงทุนในย่านถนนเก่า เธอจำเป็นที่จะต้องติดต่อกับหยานจิ้ง ซึ่งท้ายที่สุดแล้วหยานจิ้งนี่แหละคือบอสของหงเชงกรุ๊ป
ตั้งแต่ที่เวร่าโทรมาหาเขาเพื่อปรึกษาหารือ มันต้องหมายความว่าจะต้องมาเจอหยานจิ้งแน่นอน
เสียงของเวร่าดังก้องมาจากข้างหลัง “ประธานหยาน ที่คลับเฮ้าส์นี่ออกแบบมาได้ดีทีเดียว ไว้ชั้นกลับไปรัสเซียเมื่อไหร่จะสร้างแบบนี้ไว้ซักที่”
ซูเถาหันไปตามทิศทางเสียงนั้นและก็ได้พบว่าเวร่านั้นอยู่ในชุดบิกินี่รูปสามเหลี่ยมซึ่งโชว์ผิวหนังแทบจะทั้งตัว ในขณะที่หน้าอกนั้นเกือบจะทะลักออกมาเนื่องจากมันมีขนาดที่ใหญ่เกินกว่าชุดว่ายน้ำ และโดยเฉพาะขาอันเรียวยาวของเธอนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหยานจิ้งเลย
หยานจิ้งและเวร่า ตัวแทนของความงามฝั่งตะวันออกและตะวันตก กำลังประชันชุดว่ายน้ำกัน พวกเขาทั้งสองสูสีกันทีเดียวในขณะที่ซูเถานั้นได้มองทั้งสองอย่างเต็มอิ่ม กำไรคนดูจริงๆ
แม้ว่าชุดว่ายน้ำของหยานจิ้งจะดูอนุรักษ์นิยมกว่า แต่มันก็สามารถแสดงถึงเสน่ห์ของหญิงชาวตะวันออกได้ดีทีเดียว ในขณะที่เวร่านั้นเน้นรูปแบบเซ็กซี่ซึ่งเผยให้เห็นถึงจุดเด่นความเป็นตะวันตกได้อย่างยอดเยี่ยม
“ด้วยความมั่งคั่งของเธอ มันน่าจะสร้างได้ง่ายๆเลยล่ะ” หยานจิ้งโบกมือก่อนลงสระ
หยานจิ้งกำลังว่ายน้ำในท่าผีเสื้อและในจังหวะที่เธอหายใจออก หน้าอกของเธอก็โผล่พ้นน้ำซึ่งเรียงตัวกันเป็นหุบเขาอันสวยงาม
พอเห็นซูเถาจ้องหยานจิ้งโดยไม่ละสายตา เวร่าได้ใช้ศอกกระทุ้งเข้าไปที่เอวของซูเถาก่อนจะยิ้ม “เช็ดปากหน่อย น้ำลายหกหมดแล้วย่ะ”
ซูเถายิ้มเจื่อนๆก่อนจะกระซิบ “เท่าที่ชั้นรู้ ประธานหยานไม่ใช่คนที่จะตกลงอะไรด้วยง่ายๆ ถ้าเธอร่วมมือกับหล่อน ชั้นเกรงว่ามันจะเป็นอันตราย”
เวร่าส่ายหัว “นี่นายไม่มั่นใจในตัวชั้นเหรอ ? นายคิดว่าชั้นไม่ใช่คู่มือของหล่อนหรือไง ?”
ซูเถาอึ้งก่อนจะยิ้ม “ชั้นแค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง”
เวร่าส่ายนิ้วก่อนจะกระโดดลงไปในสระ สิบวินาทีต่อมา เงาของเวร่าก็ผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอว่ายน้ำด้วยท่าฟรีสไตล์ก่อนจะเปลี่ยนไปว่ายท่ากรรเชียงและไล่ตามหยานจิ้ง
ซูเถาประหลาดใจก่อนที่จะเข้าไปใกล้สระน้ำมากขึ้น เขาไม่คิดว่าเวร่าจะว่ายน้ำเก่งขนาดนี้ ตอนที่เธอดูจะตกใจมากหลังจากตกลงไปในทะเลสาบคราวก่อนนั่นเธอแกล้งทำหรือเปล่านะ ?
สิบนาทีต่อมา ทั้งสองก็ได้ขึ้นจากสระ ซูเถาส่งผ้าเช็ดตัวให้พวกเธอ หยานจิ้งเช็ดตัวก่อนที่จะเอาผ้าเช็ดตัวห่อตัวเองไว้ “ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงรูปร่างดีขนาดนี้ คุณว่ายน้ำบ่อยไหม ?”
เวร่ายิ้ม “บังเอิญจังนะ ดูเหมือนเราจะมีงานอดิเรกที่เหมือนกัน”
ทั้งสามนั่งล้อมรอบโต๊ะอาหารซึ่งได้เตรียมเอาไว้แล้ว หยานจิ้งกับเวร่าได้เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับโครงการย่านถนนเก่าทันที แม้ว่าทั้งสองจะดูนิ่งๆ แต่ซูเถาก็สัมผัสได้ถึงการแข่งขันของทั้งสอง
“ชั้นได้รับอนุญาตให้รื้อถอนมันเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา หากคำนวนมูลค่าตามราคาตลาดในตอนนี้ คงไม่ต่ำกว่า 300 ล้านหยวน ดังนั้น มิสเวร่า คุณต้องเพิ่มหุ้นลงไปอีก 10% !” หยานจิ้งแสดงความไม่พอใจถึงการจัดสรรหุ้นในบริษัทที่ตั้งขึ้นมาใหม่
เวร่าไม่ได้แสดงอาการหวั่นไหวแม้แต่น้อย ก่อนที่เธอจะส่ายหัว “ถึงแม้ว่าพวกเธอจะได้รับอนุญาตให้รื้อถอนได้ แต่ก็ไม่สามารถรื้อถอนได้ในทันทีหรอก ทางรัฐบาลได้แจ้งพวกคุณมาเป็นครั้งสุดท้ายว่าอาจจะถูกยกเลิกสิทธิ์เพิกถอน หากเธอต้องการจะรักษาเงินที่ได้ลงทุนไปแล้วนั้น พวกเธอจะต้องให้เราเข้าไปปรับโครงสร้างการลงทุนซะใหม่ ดังนั้นสิทธิ์ในการเป็นผู้นำจึงตกอยู่กับพวกเรา พวกคุณถือหุ้นแค่ 35% ก็เพียงพอแล้ว !”
สุดท้าย ทั้งเวร่าและหยานจิ้งต่างตกลงกันได้ที่ 39%
ในโครงการใหม่นี้ ไม่จำเป็นจะต้องรื้อถอนย่านถนนเก่าอีกต่อไป บริษัทที่เพิ่งก่อตั้งมาใหม่นี้มีจุดประสงค์ต้องการที่จะผสานความทันสมัยและวัฒนธรรมของย่านถนนเก่า
เวร่าได้ใช้แผนธุรกิจที่ซูเถานั้นมอบให้ในการสร้างแหล่งท่องเที่ยวซึ่งมีย่านถนนเก่าเป็นจุดศูนย์กลาง
หลังการการเจรจายุติหยานจิ้งได้ให้คนของเธอมอบบัตร VIP ให้กับซูเถาและเวร่า ก่อนที่เธอจะยิ้ม “นี่เป็นบัตรสมาชิกของคลับเฮ้าส์นี้ พวกเธอสามารถที่จะมาใช้บริการที่นี่อีกเมื่อไหร่ก็ได้”
เวร่ายิ้ม “ไว้ชั้นจะมอบบัตรของชั้นให้เธอในตอนที่รัสเซียนั้นสร้างเสร็จแล้ว”
หยานจิ้งรู้สึกว่าเวร่านั้นไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยง่ายๆ เวร่าไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวเธอเลยในด้านของรูปลักษณ์ภายนอก “การเจรจาธุรกิจจบแล้ว , ว่าไงล่ะ จะลองแข่งว่ายน้ำกันซักรอบมั้ย ?”
เวร่ายืนขึ้นก่อนจะยิ้ม “ซูเถา , นายจะแข่งด้วยมั้ย ?”
ซูเถาส่ายมือ “ชั้นไม่ใช่นักว่ายน้ำนะ ไม่ล่ะ , ขอดูอย่างเดียวดีกว่า”
พวกเธอทั้งสองอึ้งไปชั่วครู่ก่อนที่ยิ้มให้กัน พวกเธอเดินไปยังสระว่ายน้ำก่อนที่จะจะกระโจนลงสระไปพร้อมๆกัน ทำให้เกิดคลื่นเล็กๆกระเพื่อมบนสระว่ายน้ำ
ทั้งสองนั้นคล้ายกับนางเงือกเนื่องจากต่างก็ว่ายน้ำในสระได้อย่างรวดเร็ว ซูเถานั่งจิบน้ำผลไม้พลางชมวิว ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องออกมาจากสระ
มีคนนึงเป็นตะคริว !
ซูเถารีบเดินไปที่สระโดยไม่ลังเลก่อนจะกระโจนลงไป ก่อนหน้านี้ที่เขาบอกว่าเขาไม่ใช่นักว่ายน้ำนั้นเขาพูดไปเพราะถ่อมตัวเท่านั้นเอง ในฐานะหมอยอดเยี่ยม มันคงจะแปลกประหลาดมากทีเดียวหากเขาเจอคนที่กำลังจะจมน้ำและไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยคนๆนั้นได้เลยจริงไหม ?